ก่อนหน้านี้ยังโทรหา ผ่านไปสักพักเห็นกำลังนั่งดื่มกับเพื่อนสนิทของเขา วินาทีแรกที่เห็นบอกตามตรงว่าแอบไม่พอใจอยู่เหมือนกันเป็นปกติเคียนติเห็นผู้หญิงสวยตรงสเปกแล้วจะเป็นฝ่ายเข้าหาก่อน แต่ไม่คิดว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นอันดา คนที่เขาเล็งเอาไว้นานแล้วเคียนติหันไปมองรามิลแล้วขยับริมฝีปากพูด“เมื่อกี้มึงว่าอะไรนะ?”“มึงจะไปดีลผู้หญิงคนไหนก็ได้ ยกเว้นคนนี้”มุมปากเคียนติหักโค้งขึ้นเล็กน้อยเมื่อได้ยินรามิลบอกแบบนั้น“หึ แต่ว่าน้องเขาเป็นคนมาดีลกูเอง”สายตารามิลมองข้ามเพื่อนสนิทไปหาอันดาที่นั่งยกน้ำสีเหลืองอำพันขึ้นดื่มนิ่งๆ ไม่แม้จะมองมาหาตนเลยสักนิด ท่าทางนิ่งเฉยของเธอไม่สามารถทำให้เขาเดาอะไรได้เลยร้ายเหมือนกันนะอันดา…ดีลเคียนติได้ถือว่าเก่งพอสมควร แต่คงยากหน่อยเพราะเขาไม่คิดจะปล่อยให้เธอไปเป็นของคนอื่น“ถ้าเป็นเด็กของมึง ทำไมถึงปล่อยให้เด็กตัวเองมานั่งดื่มคนเดียว” “ฉันไม่ใช่เด็กของเขา” เธอหันไปบอกเคียนติเสียงเรียบ ก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองรามิล“ฉันไม่มีเจ้าของ”นัยน์ตารามิลดำมืดลงจนดูน่ากลัว กระนั้นอันดาก็ไม่สนใจ หันกลับมาดื่มต่อให้หมดแก้ว ก่อนจะลงจากเก้าอี้สูงตรงบาร์แล้วเดินออกไปทันที“ท่าท
รามิลมาถึงเพนท์เฮาส์เกือบเที่ยงคืน ความเงียบบวกกับความมืดมันดูเหมือนไม่มีใครอยู่ ทั้งที่ก่อนหน้านี้บอกให้อันดามารอหรือเธอแอบหนีกลับบ้านไปแล้ว?ผู้หญิงคนนี้คาดเดาอะไรด้วยไม่ได้ เสี่ยงมากที่เธอแอบหนีกลับเพราะกว่าเขาจะมาถึงเพนท์เฮาส์ก็ปาไปเกือบเที่ยงคืนแล้วเดินตามหาทั่วเพนท์เฮาส์แล้วไม่เจอเลยเดินไปดูที่ห้องนอน จึงพบว่าอันดากำลังนอนหลับปุ๋ยบนเตียงนอนของเขาเจอตัวแล้ว…เขานั่งลงข้างเตียงแล้วพิศมองอันดาที่กำลังนอนหลับ เธอสวยไปหมดเลยจริงๆ แม้ในยามหลับยังคงสวย พอสิ้นฤทธิ์แล้วทำให้เขาเผลอลืมภาพผู้หญิงแสนเย็นชาไปชั่วขณะได้เลย“อื้อ~” อันดาพลิกตัวนอนหงายสายตาหลุดโฟกัสไปที่หน้าอกสวยเบียดชิดกันโผล่พ้นชุดเดรสสายเดี่ยวสุดเซ็กซี่ เขาลอบกลืนน้ำลายลงคอที่แห้งผาก ราวกับเธอกำลังนอนอ่อยเขาอยู่อย่างไรอย่างนั้น เขาดึงผ้าห่มออกจากตัวอันดา ชายกระโปรงเลิกขึ้นจนเผยให้เห็นเรียวขาอ่อน อีกนิดเดียวจะเห็นชั้นในอยู่รอมร่อ แค่มองเลือดในกายก็เริ่มไหลลงไปรวมกันอยู่ตรงกลางกายจนรู้สึกปวดหนึบขนาดนอนเฉยๆยังเซ็กซี่…ลักหลับเลยจะดูเป็นคนไม่ดีไหมนะ แต่สำหรับเขามองว่าดูน่าตื่นเต้นดียังไม่ทันทำอะไรคนที่หลับอยู่ก็ลืมตาขึ้นม
มันก็แค่เซ็กซ์…การมีเซ็กซ์กับรามิลเป็นอะไรที่ ‘ดีมาก’ เลยละ บางครั้งดูเหมือนเธอเล่นตัวกับเขา แต่เรื่องบนเตียงเธอมักชมเขาในใจอยู่บ่อยครั้ง ดุดันและร้อนแรงเขาทำให้เธอจดจำสัมผัสในคืนนั้นไม่ลืมเลือนแม้เป็นครั้งแรก ถึงเป็นการมีเซ็กซ์ที่ไม่เต็มใจเสียเท่าไร ทว่าก็เผลอมีความสุขตามไปด้วยตลอดทั้งคืนเธอไม่เคยลืมเซ็กซ์ในคืนนั้น…มองแก่นกายขนาดใหญ่ที่รามิลกำลังสวมใส่ถุงยางอนามัยลงอย่างช่ำชอง สายตาคู่นั้นของเขาก็พลางมองมาที่เธอเช่นเดียวกัน บางทีแอบกลัวอยู่เหมือนกัน แท่งเอ็นแข็งขึงมีขนาดใหญ่เท่าแขนของเธอเลยก็ว่าได้ จำได้ว่าตอนเขาสอดใส่เข้ามาครั้งแรกมันเจ็บจนน้ำตาไหล ร่างกายแทบแตกออกเป็นเสี่ยงๆ“อ้าขาออก” เขาพูดพร้อมกับมองอันดาที่ค่อยๆอ้าขาออกตามคำสั่ง มุมปากผุดรอยยิ้มพอใจ ชอบเวลาอันดาเชื่อฟัง เพราะปกติดื้อรั้นและหยิ่งหยองไม่ใช่เล่น เธอเคยบอกว่าไม่ชอบการออกคำสั่ง น่าเสียดายที่ตอนนี้เขากำลังออกคำสั่งกับเธออยู่ ตอนนี้เขาเป็นฝ่าย ‘คุมเกม’“ฉันมีอีกเรื่องที่อยากขอ” เขาที่กำลังจับลำแก่นกาย ใช้ส่วนหัวเห็ดบานหยักถูไถไปมากับร่องสวาทเปียกแฉะ เงยหน้าขึ้นมองอันดา“อะไร?”“เรื่องระหว่างเราอย่าให้ใครรู้ได
เซ็กซ์เมื่อคืนดุเดือดและยาวนานกว่าครั้งก่อน กว่ารามิลจะยอมปล่อยให้เธอพัก ร่างกายของเธอมันก็อ่อนแรงลงเต็มที่แล้ว นาทีนั้นน็อคคาเตียงเลยก็ว่าได้ตอนนี้เธอยังคงนอนนิ่งเป็นผักบนเตียง ไม่กล้าขยับเขยื้อนร่างกายไปไหน ก่อนหน้านี้เผลอขยับตัวแรงๆ บริเวณช่วงล่างก็แผลงฤทธิ์ความเจ็บปวดจนน้ำตาคลอรอบเบ้าครั้งนี้หนักกว่าครั้งนั้น…เจ็บเหมือนตรงนั้นฉีกขาด แก่นกายรามิลมีขนาดใหญ่มาก ไหนจะความรุนแรงที่เขามอบให้ ไม่ฉีกขาดให้รู้ไปสิเธอนอนมองรามิลที่กำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ตรงระเบียง มีผ้าขนหนูสีขาวพันรอบเอวพอหมิ่นเหม่ เขาคือผู้ชายในฝันของผู้หญิงหลายคน มิหนำซ้ำยังตรงสเปกเธออีกต่างหากน่าเสียดายที่…เจ้าชู้ไปหน่อย“อยากกินอะไรเดี๋ยวสั่งขึ้นมาให้” เขาเดินเข้ามาในห้องนอน เห็นอันดาตื่นแล้วเลยเอ่ยถามเผื่อว่าหิว“อะไรก็ได้ค่ะ”เมนูอะไรก็ได้เป็นสิ่งที่หายากมากที่สุด ทว่าผู้หญิงก็ชอบพูดกัน เกิดสั่งมาแล้วไม่ถูกปากจะทำยังไง “สักอย่าง”“คุณสั่งมาเลย ฉันกินได้หมด”“ก็ได้” เธอไม่ใช่คนเรื่องมากเรื่องอาหารการกิน สั่งอะไรมาเธอสามารถกินได้หมด อีกอย่างรามิลคือเจ้าของเงิน เธอให้สิทธิ์เขาเป็นคนเลือก“ไปอาบน้ำซะ อีกครึ่งชั่วโมง
โรงพยาบาลภูริธนากุลแม่ของอันดาได้พักห้องที่ดีที่สุด มีพยาบาลส่วนตัวคอยดูแลจนกว่าจะรักษาตัวเสร็จ อ้อมรู้สึกเกรงใจลูกสาว โรงพยาบาลภูริธนากุลมีชื่อเสียงมาก มีแต่คนมีเงินเข้ามาใช้บริการ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าค่ารักษาแพงหูฉี่แน่นอน“ห้องใหญ่เกินไปไหมอัน” ห้องพักใหญ่กว่าที่เดิมมาก มีทุกอย่างครบครัน ทั้งห้องน้ำ ห้องครัว และห้องนอนสำหรับญาติคนไข้ที่มานอนเฝ้า ห้องนี้คืนนึงคงแพงมากน่าดู…ห้องพักผู้ป่วยของโรงพยาบาล หากบอกใครๆว่าเป็นคอนโดมิเนียมก็คงมีคนเชื่อ“แพงมากไหมลูก”“ไม่เป็นไรค่ะแม่” เธอเองก็คิดแบบเดียวกับแม่ รู้ว่าเป็นห้องพิเศษ แต่ก็ไม่คิดว่าห้องจะใหญ่ขนาดนี้“แม่เกรงใจอยู่นะ ห้องนี้ต่อคืนคงแพงมากน่าดู แม่ไม่อยากให้อันทำงานหนักเพื่อหาเงินมาจ่ายในสิ่งที่ไม่จำเป็นพวกนี้ ลำพังแค่ค่าผ่าตัดก็เยอะมากแล้ว”“อันไม่เป็นไรจริงๆค่ะแม่” เธอพูดพร้อมกับจับมือคนเป็นแม่เอาไว้ด้วย“อันหาเงินมากมายขนาดนั้นมาจากไหนหืม”“อันยืมเงินของพี่แซมมี่มา ส่วนโรงพยาบาลนี้เป็นของเพื่อนสามีคาร์เทียร์ ค่าผ่าตัดทางโรงพยาบาลให้พวกเราจ่ายแค่ครึ่งเดียว ห้องพักนี้ทางโรงพยาบาลยกให้เราเป็นกรณีพิเศษ ไม่ต้องจ่าย” เธอพูดความจริงแกมไ
เธอตอบแทนให้รามิลตามคำสัญญา รู้ดีว่าคนอย่างเขาต้องการอะไรหากไม่ใช่เรื่อง ‘เซ็กซ์’ไม่น่าปากดีไปท้าทายเขาเลย แผลเก่าไม่ทันหายก็หาแผลใหม่เข้ามา คนที่มีรสนิยมทางเพศซาดิสม์และรุนแรงอย่างรามิล อย่าคิดว่าจะได้พักง่ายๆ หากเจ้าตัวไม่อยากพอเองถือซะว่าตอบแทนที่เขาช่วยเหลือแล้วกัน…“อ๊ะ…อ๊า~” ร่างบางโยกตัวไปมาบนตัวของคุณหมอหนุ่ม โดยมีสายตาคมเข้มคอยจับจ้องทุกการกระทำไม่ละไปไหน แรงเสียดสีจากร่องสวาทฟิตๆ บวกกับการตอดรัดจากภายใน ปล่อยกระแสเสียวซ่านวิ่งปราดไปทั่วทั้งร่างกายคุณหมอหนุ่ม ใบหน้าคมคายเชิดขึ้นมองเพดาน หอบหายใจหนักๆด้วยความกระสันใบหน้าสวยหวานที่กำลังแสดงความทรมานเสียงครางแสนหวานรูปร่างที่ดูดีและเซ็กซี่เย้ายวนใจทั้งหมดทั้งมวลนั้นตัวเชื้อเพลิงจุดไฟราคะในกายเขาให้ลุกฮือหนักมากขึ้นกว่าเดิม อันดาทำให้เขาใกล้บ้าคลั่งเต็มทีแล้วตาเขาลุกวาวเมื่ออันดาใช้เท้าเหยียบเตียงนอน มันเผยให้เห็นจุดเชื่อมอย่างชัดเจน แก่นกายขนาดใหญ่กำลังถูกร่องสวาทบวมแดงกลืนกิน ลำแท่งอาบชโลมด้วยน้ำสีใสจนมันวาวเขาใกล้ใจขาดตายแล้ว…“ชะ…ชอบไหมคะอ๊าา”“ยิ่งกว่าชอบ ลงจนสุดลำหน่อย”“อึก! อ๊ะ~” เธอกระแทกตัวลงจนแก่นกายรามิลดันเข
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าท้าทายคนอย่างรามิล หากไม่อยากคลานลงจากเตียงในวันถัดมาสภาพของเธอตอนนี้ไม่สู้ดีนัก ยังคงนอนนิ่งเป็นผักบนเตียงขนาดใหญ่ในห้องนอนโทนสีดำ โดยมีรามิลนอนหลับอยู่ข้างกาย เธอนอนตะแคงมองใบหน้าหล่อเหลาราวเทพบุตรเหมือนฟ้าประทานมา หากแต่นิสัยสวนทางกับหน้าตาโดยสิ้นเชิงรามิลคือผู้ชายในอุดมคติของผู้หญิง หล่อ รวย เก่ง มีหน้ามีตาในสังคม เพอร์เฟกต์ไปทุกระเบียบนิ้ว คนระดับเขาเป็นฝ่ายเลือกอยู่แล้ว ไม่เข้าไปเป็นตัวเลือกของใครง่ายๆ หรืออาจจะ…ไม่เข้าไปเป็นตัวเลือกของใครเลยด้วยซ้ำคงเป็นผู้หญิงระดับเดียวกัน ที่สามารถยืนเคียงข้างกายเขาได้โดยไม่ถูกสังคมเอาไปเปรียบเทียบ หรือมองว่าไม่เหมาะสมกันเธอนอนชื่นชมใบหน้าหล่อเหลาราวฟ้าประทานมาของรามิลเงียบๆ บางทีเผลอใจสั่นเวลาอยู่ใกล้ ใครไม่ใจสั่นก็บ้าแล้ว เขาทั้งหล่อและหุ่นแซ่บขนาดนี้ ผู้หญิงคนไหนอยู่ใกล้คงใจสั่นเหมือนเธอทั้งนั้นเธอแค่เก็บอาการเวลาอยู่ใกล้เขาพรึ่บ…“!!!” เธอตกใจเล็กน้อยเมื่อรามิลเริ่มเปลี่ยนเป็นนอนตะแคงหันหน้ามาหา เสียงในลำคอเมื่อครู่พลันทำหัวใจของเธอสั่นไหวได้ไม่ยาก ลมหายใจอุ่นที่เป่ารดลงมาใส่ ท่อนแขนแกร่งที่เพิ่งตวัดพาดเอ
บ่ายของวัน… รามิลเดินถือถาดรองอาหารขึ้นมาบนชั้นสองของเพนท์เฮาส์ เป็นอาหารอ่อนๆสำหรับคนป่วย วางถาดรองอาหารไว้โต๊ะข้างเตียงนอน สายตาคมเข้มพิศมองใบหน้าสวยหวานของอันดาที่นอนหลับอยู่เขาใช้นิ้วมือสัมผัสแก้มนวลใส พลันได้ยินเสียงในลำคอที่ดังเล็ดลอดออกมาเบาๆ เธอเริ่มขยับตัว ก่อนจะลืมตาขึ้นมาในอาการสะลึมสะลือ“อื้อ~ กี่โมงแล้วคะ” “บ่ายโมงครึ่ง”“ฮะ? บ่ายโมงครึ่งแล้วเหรอคะ”“ใช่ ลุกขึ้นมากินข้าว จะได้กินยาต่อ”เธอปวดร้าวตามร่างกายจนอยากร้องไห้ เป็นการป่วยที่ทรมานมาก ทั้งปวดตัว เจ็บแปลบตรงกลางกาย ศีรษะบีบรัดจนแทบระเบิดอยู่รอมร่อ เซ็กซ์เมื่อคืนทำเธอไข้จับเลย ถ้าสามารถมองเห็นสภาพตัวเองในอนาคต จะไม่มีวันท้าทายรามิลเด็ดขาด ไม่ใช่แค่ลุกจากเตียงไม่ไหว ยังล้มป่วยด้วย…รามิลช่วยประคองอันดา หยิบหมอนขึ้นมาช่วยรองแผ่นหลังให้“มันร้อน เป่าก่อนค่อยกิน” เขาบอกอันดาเธอตักน้ำซุปแกงจืดร้อนๆขึ้นมาเป่าแล้วนำเข้าปาก ได้ซดน้ำร้อนๆแบบนี้ค่อยยังชั่วขึ้นมาหน่อย นอกจากนี้รสชาติยังอร่อยอีกต่างหาก“คุณซื้อมาจากไหน”“ทำไม”“มันอร่อย”“ฉันมีแม่ครัวส่วนตัว บอกเขาทำมาให้”“อร่อยมาก ฝากชมแม่ครัวคนนั้นด้วยนะคะ”“อืม”เธอตักน
หลายวันต่อมา ปึก! ปึก! ปึก! “อะ อ๊ะ~”รามิลเริ่มเคลื่อนไหวส่วนล่างไปมาอย่างด้วยจังหวะเนิบนาบ สายตาคมเข้มมองเรือนร่างขาวผุดผ่องของคนใต้ร่างด้วยความหลงใหล หน้าท้องแบนราบตอนนี้เริ่มนูนขึ้นมาเล็กน้อยเพราะมีอีกหนึ่งชีวิตกำลังลืมตาออกมาดูโลก“อึก! อ๊ะ อ๊ะ~” เธอเสียวสะท้านไปทั่วร่างกาย ในระหว่างที่รามิลกระแทกท่อนเอ็นแข็งขึงเข้ามาเขาโน้มตัวลงไปจูบอันดาอย่างอ่อนโยน เธอยกแขนมาคล้องคอเอาไว้หลวมๆ ขณะที่ท่อนเอ็นยังคงตอกอัดใส่โพรงถ้ำอย่างหนักหน่วง ภายในตอดรัดแท่งเอ็นจนรู้สึกเสียวสะท้านไปทั่วร่างกาย กลิ่นตัวอันดาหอมเย้ายวนจนเขาอดที่จะสูดดมเข้ามาในปอดไม่ได้“อืมม ตอดดีจังเลยนะ” เขาทำหน้าเหยเกด้วยความเสียวซ่าน สีหน้าทรมานของอันดาตอนนี้ยังกระตุ้นอารมณ์กระสันในกายให้เพิ่มมากขึ้นได้ไม่ยาก“อ๊ะ…อ๊า~” แท่งเอ็นของเขามันเคลื่อนเข้ามาลึกมากขึ้นเรื่อยๆ จนรู้สึกว่าส่วนหัวมันแทบจะชนผนังด้านในอยู่แล้ว “อ่า…”“อึก! มัน…มันแรงเกินไป เบาๆ หน่อยได้ไหม…” กระแสเสียวซ่านวิ่งปราดไปทั่วร่างกายจนนอนบิดเร่าร่างกายไปมาด้วยความทรมาน แรงกระแทกหนักหน่วงจากเขาทำให้เธอแทบหยุดหายใจเสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วห้องนอน คนตัวเล็กค
ก๊อก ก๊อก“ใคร” “ผมเองครับ แม็ค”“เข้ามา”‘แม็ค’ คนของราเชนทร์เปิดประตูเข้ามา หลังจากได้รับอนุญาตจากเจ้านาย เดินมาหยุดอยู่หน้าเจ้านายหนุ่มที่กำลังนั่งยกขาไขว่ห้างสูบบุหรี่ รามิลอัดบุหรี่เข้าเต็มปอด ก่อนจะพ่นควันสีขาวเจือเทาออกมาอย่างใจเย็นการมาของแม็คทำให้เขารู้สึกดีใจ เพราะแม็คคือลูกน้องคนสนิทของพ่อ เขาขอให้พ่อช่วยตามหาคนที่ขับรถชนป้าของอันดา คนของพ่อทำงานเร็วมาก ใช้เวลาแค่สามวันก็สามารถรู้ตัวคนทำแล้ว“รู้ตัวคนทำแล้วครับคุณรามิล”“มันเป็นใคร”“จริงๆคนที่ขับรถชนถูกสั่งมาอีกทีครับ ผมสืบสาวจนรู้ว่าคนสั่งการคือคุณควีน”“ควีน?” เขาเลิกคิ้วขึ้นสูงพร้อมกับย้ำชื่อที่ได้ยินเมื่อครู่อีกครั้ง “ครับ คุณควีนคือคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้” เขาอึ้งและช็อกในเวลาเดียวกัน หลังจากรู้ว่าควีนคือคนอยู่เบื้องหลังอุบัติเหตุของกุล คาดไม่ถึงว่าจะเป็นควีน จิตใจทำด้วยอะไรถึงโหดเหี้ยมได้ขนาดนี้ จ้างคนให้ขับรถชนกุล ป้าแท้ๆของอันดาแบบนี้เรียกตั้งใจฆ่าให้ตายแล้ว“ผมรวบรวมหลักฐานทั้งหมดมาให้ ที่เหลือขึ้นอยู่กับคุณรามิลและคุณอันดา ว่าจะทำยังไงต่อไปครับ”ครอบครัวควีนมีอิทธิพลและมีหน้ามีตาทางสังคมพอสมควร พ่อของควีนค
หลายวันต่อมาพายุที่โหมกระหน่ำมานานกลายเป็นความสงบสุขในเวลาต่อมา รามิลให้สัญญาว่าจะดูแลอันดาและลูกน้อยเป็นอย่างดีใช่แล้ว…ตอนนี้ทั้งคู่กำลังได้รับบทบาทใหม่แสนท้าทาย นั่นคือการเป็นคุณพ่อและคุณแม่ป้ายแดง รามิลดีใจจนร้องไห้หลังจากรู้ว่ากำลังเลื่อนขั้นเป็น ‘คุณพ่อ’ในตอนแรกอันดานึกภาพไม่ออกถ้าเกิดตัวเองมีลูกขึ้นมาจริงๆ ทว่าหลังจากผลออกมาว่ากำลังตั้งครรภ์ ความรู้สึกแรกที่เกิดขึ้นคือ อึ้ง ต่อมาตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูกเคยกังวลอะไรหลายอย่าง หลังจากกลับมาเชื่อใจรามิลอีกครั้งไม่มีอะไรให้กังวลอีกต่อไป รามิลเป็นคนเข้าไปสารภาพกับแม่อันดาเรื่องนี้ด้วยตัวเองอ้อมเข้าใจและไม่ถือโทษโกรธ ตรงกันข้ามดีใจด้วยซ้ำที่จะได้อุ้มหลานคนแรก ส่วนครอบครัวรามิลไม่มีปัญหาอะไร ดีใจและเตรียมของรับขวัญหลานไว้รอแล้วหลานคนแรกของตระกูลภูริธนากุล ว่าที่คุณปู่และคุณย่าเล่นใหญ่รัชดาลัยแน่นอนครืด ครืดเธอคว้าโทรศัพท์มาแล้วกดรับสายแม่ที่โทรมาหา“คะแม่”(อัน ป้ากุลโดนรถชน อาการสาหัสมาก ตอนนี้อยู่โรงพยาบาล)“อะ…อะไรนะ ป้ากุลโดนรถชน?” ใจเธอหล่นวูบเมื่อได้ยินแบบนั้น ถึงจะโกรธกับสิ่งที่ป้ากุลทำไว้ในอดีต แต่พอเกิดเรื่องนี้ขึ้นกับป้
“คุณกำลังทำอะไร”“ทำงาน”“ทำงานแล้วทำไมถึงมีไวน์ด้วย”“เพิ่งสั่งมาเมื่อกี้”“คุณไปดื่มไกลๆได้ไหม” เธอบอกเขาด้วยท่าทางหงุดหงิด ช่วงนี้เป็นอะไรไม่รู้ รู้สึกหงุดหงิดง่ายกว่าปกติ ไม่ว่ารามิลทำอะไรก็ไม่เคยถูกใจเลยสักอย่าง แถมช่วงนี้ยังรู้สึกคลื่นไส้บ่อยๆ กินเยอะผิดปกติ แถมยังอ่อนเพลียง่าย บางครั้งเธอก็เผลอนึกย้อนกลับไปในคำพูดของรามิลตอนนั้น‘แพ้ท้องเหรอ’ถึงรามิลเคยบอกว่าอยากมีลูกกับเธอ ทว่ามันก็แอบกังวลไม่ได้อยู่ดีถ้าเกิดว่าท้องขึ้นมาจริงๆ “ทำไม”“ฉันไม่ชอบ”คุณหมอหนุ่มมองไวน์ราคาแพง ก่อนจะดึงสายตากลับไปมองคนตัวเล็กอีกครั้ง“ไม่ชอบที่ฉันดื่มไวน์?”“ไม่ชอบทั้งที่คุณดื่มไวน์และกลิ่นของมัน”“กลิ่นก็ไม่ได้แย่นะ ออกจะหอม”“ก็ฉันไม่ชอบ มันเหม็น ถ้าคุณอยากดื่มก็ไปดื่มที่อื่น”เขามองอันดาสลับกับไวน์ที่วางอยู่ตรงหน้า แบบนี้เริ่มไม่ใช่ละ อาการของอันดานับวันยิ่งเหมือนคนแพ้ท้อง เขาเป็นหมอทำไมจะดูไม่ออก ถึงไม่ได้จับตรวจโดยตรง แต่อาการของอันดามันฟ้องทุกอย่าง“พรุ่งนี้กลับกรุงเทพกัน”“ฉันยังไม่อยากกลับ”เขาดึงตัวเองขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินเข้าไปหาอันดา“เธอรู้ไหมว่าอาการของเธอนับวันยิ่งชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ
เช้าวันต่อมา“อื้อ~” หญิงสาวนอนส่งเสียงดังในลำคอออกมาเบาๆ พร้อมกับพลิกตัวเข้าหาไออุ่นจากคนข้างกาย ใบหน้าสวยหวานซุกลงแผงอกอุ่นคุ้ยเคย ก่อนจะเริ่มลืมตาขึ้นอย่างยากลำบาก และเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของอ้อมกอดอบอุ่นนี้รามิลนอนกอดเธอทั้งคืน…เมื่อคืนหลังไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ หลังจากอาบน้ำเสร็จออกมานอนเล่นโทรศัพท์อยู่โซฟา รู้สึกง่วงเลยงีบไปสักพัก ทว่าไม่คิดว่าตัวเองจะหลับจริง ตื่นขึ้นมาอีกทีช่วงเที่ยงคืนเพราะหิวน้ำ ตอนนั้นรามิลกำลังนั่งทำงานอยู่มุมหนึ่งของห้อง กลับมานอนต่อก็หลับไปเลยทันที ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเหนื่อยมาจากไหน เธอหลับตาแล้วนอนต่อในอ้อมกอดของรามิล ชอบเวลาได้นอนในอ้อมกอดอุ่นๆนี้•••คุณหมอหนุ่มตื่นจากการนอนหลับในช่วงเก้าโมงเช้า อ้อมกอดที่ว่างเปล่าทำให้รามิลลืมตาพรึ่บทันที ดีดตัวเองขึ้นมานั่งแล้วมองหาอันดา เธอไม่ได้นอนอยู่ตรงนี้แล้ว…เขาดึงผ้าห่มออกแล้วก้าวลงจากเตียง“ไปไหนอีกวะ!” เขาพูดคนเดียวอย่างกระวนกระวาย กำลังก้าวขาเดินออกไปก็ต้องชะงัก เมื่อได้ยินเสียงดังอ้วกอ้ากออกมาจากห้องน้ำเขาเปิดประตูห้องน้ำเข้าไป เห็นอันดากำลังลุกขึ้นจากชักโครก ก่อนจะกดชักโครกแล้วหันมามองเขา เธอเดิน
เธอยืนกอดอกมองออกไปนอกทะเลตรงหน้าด้วยความคิดมากมาย ปล่อยสายลมเย็นพัดผ่าน พากลิ่นอายของน้ำทะเลลอยมาเตะจมูก เสียงเกลียวคลื่นดังระงมไปทั่วชายหาด มองคลื่นทะเลที่ซัดเข้ามาชายฝั่งแล้วไหลย้อนกลับ เฉกเช่นเดียวกับความรู้สึกของเธอตอนนี้ ครั้นจะเดินออกไปก็ไม่กล้าพอ ทำได้แค่วนเวียนอยู่แบบนี้เพราะไม่สามารถไปไหนไม่ได้เธอมาที่นี่เพราะตั้งใจหนีหน้ารามิล อยากอยู่คนเดียวเพื่อทบทวนตัวเองอีกครั้งมาได้แค่ตัว ส่วนหัวใจยังอยู่กับเขา…เธอหมุนตัวเตรียมเดินกลับเข้าไปข้างในวิลล่าของครอบครัวคิระ หากแต่ต้องหยุดชะงักเมื่อสายตาพลันเห็นใครบางคนที่ยืนมองมาทางนี้รามิล…เขามาได้ยังไง?“เจอตัวแล้ว”เธอตกใจจนทำอะไรไม่ถูกที่เห็นรามิล สองเท้าถอยกรูดออกห่างเมื่อเขาเดินเข้ามาหา ก่อนจะรีบก้าวเดินออกไปอย่างรวดเร็ว หากแต่ว่า…หมับรามิลคว้าแขนเธอแล้วดึงเข้าไปหา ร่างกายแนบชิดกันจนได้กลิ่นน้ำหอมประจำตัวของเขา“หนีมาทำไม”“ฉันอยากอยู่คนเดียว”“ให้จีบแล้วหนีมาดื้อๆแบบนี้ แถวบ้านเรียกขี้โกง”“ขี้โกงตรงไหน ฉันแค่อยากอยู่คนเดียว”“แต่ฉันอยากอยู่กับเธอ” เขาพูดพร้อมกับกระชับกอดอันดาให้แน่นขึ้น“คุณมาที่นี่ได้ยังไง”“เมียหายทั้งคนก็ต
“ยัยอันบอกว่าพี่หมอรามิลจะจีบ”“มันบอกพี่เหมือนกันว่าจะจีบอันดา”คิระมองภรรยาสาวที่ทำสีหน้าเป็นกังวล “เป็นห่วงอันดาเหรอ”“ใช่ค่ะ กลัวเพื่อนพี่คิระหลอกยัยอันอีก ไม่อยากเห็นเพื่อนตัวเองต้องมานั่งร้องไห้เสียใจเหมือนที่ผ่านมา”“รามิลไม่เคยจีบผู้หญิงมาก่อน การที่มันบอกว่าจะจีบอันดา พี่ว่ามันพูดจริง” เป็นเพื่อนกับรามิลมานาน รู้ไส้รู้พุงกันหมดทุกอย่างแล้ว คนที่ไม่เคยจีบผู้หญิงมาก่อนแบบรามิลไม่มีทางพูดลอยๆ เพราะมันไม่ทำอะไรที่ฝืนใจตัวเอง ถ้าบอกว่าจีบก็คือจีบ“ถ้าเพื่อนพี่คิระรักยัยอันดาจริงๆก็ดีไป กลัวแต่จะหลอกนี่สิ” ทำเพื่อนสนิทตัวเองเจ็บครั้งเดียว ไม่กล้าเชื่อคนแบบรามิลอีกเลย รักอันดาจริงก็ดี ไม่อยากให้หลอกเพื่อนสนิทตัวเองเหมือนอย่างที่ผ่านมาคิระยิ้ม“รอดู พี่ว่าครั้งนี้มันเอาจริง”“ขอให้เป็นอย่างที่พี่คิระพูด เทียร์ไปหาลูกก่อนนะ”มาเฟียหนุ่มพยักหน้าให้ภรรยาสาว นึกภาพไม่ออกเลยว่าคนที่ไม่เคยจีบผู้หญิงมาก่อนแบบรามิล จะจีบอันดายังไงให้ติดอีกครัง•••“อันดาเพิ่งลาออกไปเมื่อวานเองค่ะคุณหมอ”“ลาออก?”“ใช่ค่ะ” “ขอบคุณครับ”“ทะเลาะกันเหรอคะ?”“นิดหน่อยครับ” “สู้ๆนะคะ โบนัสเป็นกำลังใจให้” โบนัส
“สิ่งที่คุณทำกับฉัน มันทำให้ฉันไม่อยากเชื่อคำพูดของคุณอีก คาร์เทียร์เตือนฉันเรื่องคุณหลายครั้ง แต่ฉันยังพยายามที่จะรักคุณ ถ้าวันนั้นฉันทำตามที่คาร์เทียร์บอก วันนี้ฉันก็คงไม่ต้องเสียใจ” “ฉันผิดไปแล้ว…” “ฉันไม่อยากเชื่อคุณ ไม่อยากกลับไปรักคุณอีก อยากหนีคุณไปไกลๆ แต่ทำไมฉัน…ฉันถึงทำไม่ได้”รามิลดึงตัวขึ้นจากตักอันดา ดวงตาแดงก่ำมองใบหน้าสวยหวานซึ่งเต็มไปด้วยคราบน้ำตาพร้อมกับหัวใจแกร่งที่สั่นไหวเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้ เขาไม่ชอบเวลาอันดาร้องไห้ แต่มันก็มาจากตัวเองทั้งหมด ที่อันดาร้องไห้ก็เพราะเขาผิดเองที่เข้าไปหลอกให้อันดารัก ถ้าได้โอกาสอีกครั้งจะทะนุถนอมความรู้สึกเธอไว้เป็นอย่างดี“ทำไมถึงทำไม่ได้”“ฮึก…” เธอเบือนหน้าไปทางอื่นแทนการมองหน้าเขา เหตุผลเพราะอะไรนะเหรอ? เพราะเธอยังรักและขาดเขาไม่ได้“เพราะเธอยังรักฉันอยู่ใช่ไหม”“ใช่ มันน่าตลกใช่ไหมที่ฉันยังรักผู้ชายที่หลอกให้ฉันรักอย่างคุณอยู่ ฉันควรถอยออกมาไม่ใช่…ไม่ใช่ยังรักคุณอยู่”แค่รู้ว่าอันดายังรักเขาอยู่ ก็รู้สึกมีความหวังขึ้นมาแล้ว…“คุณออกไปจากชีวิตฉันได้ไหม คุณเป็นคนเดินออกไปเองได้ไหม” เพราะเธอไม่สามารถเดินออกมาจากชีวิตของรามิล
“เหอะ! รักเหรอ? พูดออกมาได้ยังไงว่ารัก ไม่อายบ้างเหรอคะ เมื่อนึกย้อนกลับไปมองการกระทำของตัวเองในอดีต”“ฉันรู้ว่าทำไม่ดีกับเธอไว้เยอะ แต่ครั้งนี้จริงจัง ไม่ได้เข้ามาหลอกเธอด้วย ฉันรักเธอจริงๆนะอันดา”เธอเบือนหน้าหนีไปทางอื่น“เธอยังไม่ต้องเชื่อฉันตอนนี้ก็ได้ แต่จะทำให้เห็นว่าฉันรักเธอจริงๆ”เธอคิดว่าวันนั้นที่รามิลมาหาถึงหน้าบ้านจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เจอกัน ทว่ามันกลับไม่ใช่ เริ่มสับสนกับสิ่งที่เขาทำอยู่ตอนนี้ว่าจริงหรือหลอก ไม่กล้าเชื่อเพราะที่ผ่านมาเขาโกหกเธอมาโดยตลอดถึงจะบอกกับตัวเองว่าไม่เชื่อ แต่หัวใจกลับอ่อนไหวทุกครั้งที่เห็นหน้าเขารามิลจับเรียวคางของอันดาให้หันกลับมาหา ก่อนจะโน้มใบหน้าลงไปใกล้คนใต้ร่าง อันดาพยายามเบือนใบหน้าหนีแต่กลับทำไม่สำเร็จ ริมฝีปากทั้งคู่บรรจบกัน แรงบดคลึงจากคนตัวโตทำหัวใจดวงน้อยสั่นไหว ริมฝีปากหยักได้รูปขบเม้มปากล่าง เริ่มสอดแทรกลิ้นสากเข้าไปในโพรงปากนุ่มเพื่อหยอกล้อกับลิ้นเล็ก มือเรียวที่พยายามดันไหล่แกร่งออกอ่อนแรงลง เช่นเดียวกับร่างกายที่เริ่มอ่อนระทวยราวกับขี้ผึ้งโดนไฟลนจูบแสนดูดดื่มถูกถอนออกอย่างอ้อยอิ่งในเวลาต่อมา“ฉันเกลียดคุณ”“ปากบอกว่าเกลียด