"ไม่นะตัว คืิอ...เค้าไม่รู้ มันอารมณ์ไปเอง ตัวนั่นแหละซาดิสม์-///-""ฉันเหรอ? ฉันไม่อยากทำร้ายเธอเลยพิงค์ แต่ถ้าเธอไม่มีรสนิยมอย่างว่าจริงๆ เธออย่าขอให้ฉันทำได้มันได้มั้ยวะ?-_-"เอายังไงดี ฉัน..พูดไม่ออกเลย และไม่รู้จะอธิบายเขายังไงด้วย จะว่าชอบก็ใช่ ไม่ชอบก็ก้ำกึ่ง..."ตัว..แต่ตอนนั้นมันดีนะ มันถึงใจและมันก็จะเสร็จทุกครั้งเลย-////-""ไปพบจิตแพทย์มั้ย-_-""ตัวเค้าไม่ได้บ้าTOT!""การพบจิตแพทย์ไม่ได้หมายถึงเป็นบ้า""เค้าไม่พบใครทั้งนั้นล่ะ มันแค่รสนิยมทางเพศ ตัวไม่เคยดูฟิฟตี้เชรดรึไง!? >[]สุดท้ายก็ยอมรับแล้วสินะ ว่าตัวเองชอบซาดิสม์-_-" ฉันไม่ตอบ ไม่สนใจเขา รีบหันหลังให้และดึงผ้าห่มห่มทันที ก่อนที่คุณอิฐเขาจะลุกขึ้น และเดินไปหยิบอะไรก็ไม่รู้มาทาหลังให้แต่ทำไมเย็นจัง.."แสบมั้ย?" เขาถามขณะที่นิ้วถูเบาๆที่กลางแผ่นหลังฉัน "ไม่ เย็นดี ตัวทาอะไรให้เค้า น้ำมันพรายเหรอ?! ร้ายนะตัวน่ะ!"พอสันนิษฐานไปเรื่อยฉันก็เอื้อมมือไปตีเขา และนั่นมันก็ทำให้ฉันถูกฟาดกลับสุดแรง จนเสียงดังเพียะ!"โอ้ย!TOT""ทายาหม่องเพราะหลังเธอแดง แต่พิงค์ฉันขอพูดตรงนี้..ถ้าไม่ใช่โอกาสพิเศษ ฉันขอสั่งให้เธอหยุดซาดิสม์
"พิงค์บอกเพื่อนเธอเลิกบ้าสักที แล้วถ้าสติครบถ้วนหายปกติ ก็ช่วยไปจัดการเรื่องงานศพแม่ตัวเองก่อน ไม่ใช่วิ่งหาผู้ชายแบบนี้!-_-!"แรงอีกแล้ว คุณพี่อิฐเนี่ย!"เห้ยใจเย็นๆ น้องมึงเศร้าอยู่นะ" พี่เต้ห้าม ก่อนจะถอนหายใจเสียงดังใส่คุณอิฐที่เลิกแขนเสื้อเตรียมทุบพู่กันฉันไม่ได้พูดเวอร์หรอกเขาจะทุบจริงๆ เพราะพี่เต้พูดปกป้องปุ๊บ พู่กันก็แลบลิ้นปลิ้นตาใส่คุณอิฐทันที"มึงดู ทำตัวไม่เหมือนคนแม่ตาย!"ประโยคนั้นทำพู่กันถึงกับหน้าหงอย ก่อนจะเบะปากมองค้อนพี่ชาย จนฉันคนกลางรีบเข้าไปปลอบและห้ามศึกสองพี่น้องทันที"พอๆ ไม่ทะเลาะกัน...แกหิวมั้ย? กินอะไรรึป่าว?"ฉันถามนะ แต่พู่กันไม่สนใจฉัน เธอเอาแต่จ้องมองไปที่คุณอิฐที่ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำ และกำลังยืนล้วงกระเป๋ากางเกงอยู่ตรงหน้า"พี่อิฐ แม่พู่กันอยู่ที่ไหนคะ?""วัด-_-" คุณอิฐตอบห้วนๆหน้าก็กวนบาทา"วัดไหนคะ?""ถามพ่อเธอดูสิวะ!" โอ้ย!! ปวดหัว นี่ฉันต้องมีผัวแบบนี้จริงๆเหรอเนี่ย! พูดดีๆกับน้องได้ไม่กี่คำก็ฟาดงวงฟาดงาใส่กันแล้ว ถ้าฉันท้องมีลูก คุณอิฐเขาจะไม่หัวร้อนเลี้ยงลูกด้วยลำแข้งเหรอ?!"ตัว เฮ้อ!!...เค้าจะปรามเรื่องผู้ชายให้ แต่เวลานี้อย่าเพิ่งดุเพื่อนเค้าเลยน
"ไม่ให้ฉันเช็คก่อนเหรอ? ถ้ามันไม่พร้อม..เธอเจ็บนะ""ไม่เดี๋ยวตัวเช็คนานอีก เค้าเหนื่อยและง่วงมากตัวจัดการเลย เค้ารู้ว่าเค้าพร้อม!"ฉันยืนกรานแล้วก้มลงถอดเพนตี้ออก ก่อนจะสะบัดมันทิ้ง และนั่งยองๆลงทันที"เธอแปลกไปทุกวัน ฉันตามเธอไม่ทันแล้วนะ-///-""แปลกยังไง ก็เค้าติดโรคจากตัวนั่นแหละ""โรคอะไร? อืมมมม พิงค์~~""โรคติดน้องน้อย ตัวติดน้องน้อยเค้า..เค้าก็กำลังจะติดน้องน้อยตัว ""เวรเอ้ย เธอเรียกซะฉันไข่หด-///-" ได้ยินแบบนั้นฉันก็อมยิ้มและค่อยๆถอดกางเกงเขาลง แหม..คนโกหกมันหดที่ไหน!? ยังสู้ดีและแข็งโป๊ก!"จะกินแล้วน้าา^^""ดีๆสิพิงค์-///-" ฉันยิ้มตอบเมื่อเขาก้มลงมาเอ็ด ซึ่งเขาดูทำตัวไม่ถูกและหน้าแดงแปร๊ดมาก ก่อนที่จะใช้มือจับไอ้เอ็นอุ่นๆนั้นขึ้นมารูดเข้าปาก ...ตวัดลิ้นชิมรสชาติที่คุ้นเคย"อ่าส์~~ปากเธออุ่น" เมื่อได้ยินเขาพูดเบาๆพร้อมเสียงคราง ปลายลิ้นฉันก็ตวัดเร็วขึ้น..เร็วขึ้น ก่อนที่มันจะเคยคุ้นกับแท่งเอ็นอุ่น และฉันอ้าปากรับกินมันทั้งลำเขาบอกว่าชอบกลิ่นเหงื่อฉันอืม..ฉันเองก็ชอบกลิ่นเหงื่อเขาด้วยกลิ่นเฉพาะตัวของคุณอิฐ ที่ไม่ใช่น้ำหอมหรือกลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่ม แต่กลิ่นนี้มันคือกลิ่นอ่อ
"ไม่ต้องเชิญก็ได้พ่อ งานมงคลผมไม่อยากให้เสียบรรยากาศ"คุณอิฐแรงได้อีก แต่นั่นคือพ่อผู้ให้กำเนิดนะ..อย่างน้อยๆก็ให้ท่านมาแสดงความยินดีบ้างเพราะมันคืองานมงคลและขณะที่ฉันคิดน้อยใจแทนลุงรัฐ พ่ออัฐท่านก็ถอนหายใจเสียงดัง แล้วพูดขึ้นมาว่า.."เฮ้อ! แกจะได้แต่งงานกี่ครั้งอิฐ พ่อแกมาอวยพรรดน้ำสังข์แค่นี้ ทำอคติไปได้-_-"เท่าที่รู้คนแถวนี้ก็ฟอร์มจัด ทำเป็นว่าคนอื่น!"แน่จริงพ่อไปเชิญมางานด้วยตัวเองสิ เป็นผู้ใหญ่ไม่ใช่เหรอ?""หึ! เดี๋ยวฉันก็เรียกสินสอดจากพ่อแกหมดตัวซะหรอก แกนั่นแหละ..บอกพ่อแกให้มางานบุญและคุยเรื่องงานแต่งด้วย!"-_-"พ่อเป็นผู้ใหญ่ พ่อควรพูดมากกว่านะ""แต่แกเป็นลูกไอ้รัฐ!-_-""ผมเป็นลูกพ่อ ไม่ใช่ลูกเขา-_-" ฉันกับพู่กันหันซ้ายหันขวาตาม เพราะไม่รู้จะเชียร์ให้ใครเชิญลุงรัฐดี แต่อยู่ๆพ่ออัฐกับคุณอิฐก็เงียบ...แล้วค่อยๆหันมามองที่ฉันกับพู่กันแทน"งั้นพิงค์กับพู่กันไปเชิญมา พ่อจะไม่คุยอะไรกับไอ้รัฐ เดี๋ยวมันว่าพ่อง้อ-_-""ฉันด้วย -_-"เมื่อจบศึก..การเกี่ยงกันของคนฟอร์มจัด ฉันกับพู่กันก็พยักหน้ารับด้วยความงุนงง แต่ไม่ได้ถามเซ้าซี้ถึงเหตุผลของทั้งคู่หรอก คิดซะว่าเป็นแม่สื่อแม่ชัก..ดึงพ่อ
ถ้าไม่ท้องสักทีฉันต้องปวดท้องประจำเดือนแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่"คุณหนูทานยาก่อนค่ะ ตอนเข้าพิธีรดน้ำสังข์จะได้ไม่ปวดมาก"แล้วแม่พรคนดีคนเดิม ก็เป็นคนหยิบยากับน้ำอุ่นๆส่งให้ฉัน เลี้ยงกันไปแบบนี้จนเจ้าบ่าวถึงประตูเงินประตูทองข้างล่าง ซึ่งพู่กันเป็นคนกั้นมันกับหมอน้ำแข็งใช่ฉันได้รับเกียรติมาก เพราะหมอน้ำแข็งเขาสงสาร..ที่ทั้งชีวิตฉันมีเพืื่อนแค่คนเดียว เธอจึงอาสามากั้นประตูเงินประตูทองให้-_-"หนูจะรอดไหมคะแม่พร ไหนจะงานเลี้ยงค่ำอีก ฮือออ ปวดท้อง""คุณหนูอย่าร้องนะคะ เดี๋ยวเครื่องสำอางเลอะค่ะ"พูดจบแม่พรก็เดินมาจับมือฉันทันที เพราะตอนนี้น้ำตาที่เอ่อเต็มสองข้างมันไหลออกมา ก่อนที่พี่ๆบอดิการ์ดจะจับฉันเงยหน้า และซับมันที่ขอบตาล่างให้มนุษย์เมนส์ ความเจ็บปวดที่เหมือนใครมาหยิกมดลูกเล่น หึ! ถ้าไม่อยากมีลูกสาวให้คุณอิฐ..ป่านนี้ฉันคงตัดมันไปแล้ว!รำคาญ!!'โฮ โฮ โฮ้~~~ฮิ้ว~~~!!'และแล้วเสียงขบวนขันหมากที่ดังไกลๆก็ใกล้ขึ้นๆ บวกกับเสียงกลองเสียงโห่ที่ครึีกครื้น มันทำฉันที่ปวดประจำเดือน..เพลาลงภายในพริบตาก่อนที่ฉันจะเดินไปเกาะหน้าต่าง..ส่งยิ้มให้คนข้างล่างช้าๆ ปาดน้ำตาซ้ายทีขวาทีเพื่อเพ่งมองเจ้าบ่าวที
หลังลูกชายพูดจาน่าน้อยใจ ลุงรัฐท่านก็ก้มหน้าลงจากเวทีไปนั่งข้างๆพ่ออัฐ ก่อนที่คิวต่อไปจะเป็นพี่เต้กับหมอน้ำแข็ง..ที่ทยอยกันมารดน้ำสังข์อวยพรเราโดยเริ่มที่หมอน้ำแข็งคนแรก"ดูแลกันดีๆอย่าให้สามีไปวางยาใครอีกนะคะ แล้วก็อีกอย่าง...ขอให้มีความสุขและมีตัวเล็กเร็วๆนะคะ"ใช่..หมอน้ำแข็งอวยพรฉัน แต่ตามองค้อนคุณอิฐ แต่จะว่าเจ้าบ่าวฉันไม่ได้นะ..เพราะถ้าไม่ได้ความชั่วของเขา ป่านนี้คุณหมอน้ำแข็งคงไม่ท้องโต และลงเอยกับซีอีโอหนุ่มหล่ออย่างพี่เต้"ขอบคุณนะคะ^^"ฉันขอบคุณหมอน้ำแข็งและยิ้มจนตาหยี อิจฉาความสวยเธอจริงๆมองยังไงก็ไร้ที่ติ จนตอนนี้ผู้ที่เป็นเจ้าของหัวใจเธอ เดินมายืนตรงหน้าฉัน และค่อยๆรดน้ำสงข์ลงมา"น้องพิงค์..พี่ขอให้มีความสุข ครอบครัวสุขสันต์ รักกันนานๆ และที่สำคัญลูกหลานเต็มบ้านนะ"ลูกหลานเต็มบ้านคงยาก เพราะคนแรกยังไม่ติดเลยแล้วขณะที่ฉันเงยขึ้นยิ้มตอบพี่เต้สุดหล่อ หางตาก็เหลือบไปเห็นท้องป่องๆของคุณหมอน้ำแข็งเข้าท้อง? เด็กผู้ชาย? ใช่สินะที่คิดไว้..นี่คือโอกาส!!"ขอบคุณค่ะพี่เต้ ถ้าพิงค์มีลูกสาว..พิงค์ขอดองกับพี่เต้นะคะ เพราะลูกชายพี่เต้ต้องหล่อแน่ๆจองๆ^^"รวยด้วย..อันนี้ไม่กล้าพูด เดี๋
นาทีนี้ฉันไม่สนใจแขกหรือหน้าสวยๆของพิธีกรเลย เพราะฉันเอาแต่มองหน้าเจ้าบ่าวและปล่อยน้ำตาไหลอาบแก้มไม่ให้น้ำตาไหลได้ไง ก็ดูที่เขาพูดสิ..มันไม่ได้ยาวยืดเยื้อแต่กระชับและถึงใจ ซึ่งใครไหวไปก่อนเลยฉันไม่ไหวแล้ว ฉันรู้สึกดีมากๆที่เลือกคนไม่ผิดถึงคุณอิฐจะไม่เคยรับความรักจากผู้หญิงคนไหน แต่ใครมันจะแข็งกระด้างและห่ามได้ตลอด มุมน่ารักเขาก็มี แต่แค่เก็บไว้ให้ฉันรู้สึกคนเดียวเท่านั้น!พิธีกร : เอ่อ..งั้นยังไงดี คุณอิฐไม่อยากตอบคำถามแล้ว ดิฉันก็ไม่กล้าถามแล้ว แหะๆ^^'คุณอิฐ : งั้นแขกผู้มีเกียรติทุกท่าน ผมขอให้ทุกคนเชิญสนุกและดื่มตามอัธยาศัย ส่วนผมต้องขออภัยไว้ณที่นี้ด้วย..ที่ต้องรวบรัดจบงานให้เร็วที่สุด เพราะเจ้าสาวของผมไม่ค่อยสบาย เธอต้องพักผ่อน"ไม่ใช่อยากเข้าหอเต็มแก่เหรอวะ ฮ่าๆ^^///" พี่พีมแซวขึ้นมาจากข้างล่างหน้าแดงก่ำ ที่มาก็คงเป็นมือที่ถือแก้วไวน์นั่น ที่ฉันเห็นพี่พีมเปลี่ยนมันมาหลายแก้วแล้วคุณอิฐ : พิงค์ไม่ค่อยสบายจริงๆ ขอให้พิงค์ไปพัก..ส่วนผมจะดูแลทุกคนต่อเอง "ทุกคนเงียบและหันมองหน้ากัน คงจะงงมากที่งานแต่งต้องจบปุบปับ แต่ต่างจากพ่อฉันที่ท่าทางปลื้มใจมาก...ท่านยกมือขึ้นปรบแปะๆ แปะๆ..
"ตกลงมั้ย?"ฉันจะบ้าตาย..อยากโทรหาโลกอนาคตมาก เพราะฉันน่ะอยากรู้จริงๆ ว่ามาเฟียอิฐเขาจะสั่งฉันผลิตลูกอีกกี่คน ฉันจะได้สแตนบายมดลูกรอ คนแรกยังไม่ท้องเลยด้วยซ้ำ..เขายังขอคนที่สองกดดันฉันอีกเหรอ? คิดดีแล้วใช่มั้ย?!"โอเคๆตามใจตัว ถ้าตัวสะดวกเค้าก็จะมีให้""แต่หญิงสองชายสองก็ดีนะ...จะได้ไม่เหงา เธอว่าไง?^^"ไม่ว่าไง..แต่จะบ้าแล้ว!! เพราะยิ่งคุย..คุณอิฐยิ่งบวกขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับสีหน้าที่ครุ่นคิดจริงจังของเขา ที่ฉันเดาว่ามันไม่ใช่เรื่องเล่นๆจนฉันไม่สนใจคนข้างหลัง บ่ายเบี่ยงหันกลับไปดูบ่อนและเปิดแฟ้มเอกสารอ่านไป แต่ฉันไม่รู้จะตกใจอะไรก่อนดี!เพราะในเอกสารนี้มันอภิมหารายได้จริงๆ !ฉันอึ้งมาก..เงินเข้าออกบ่อนวันๆนึงไม่ต่ำกว่าสิบล้าน แล้วทรัพย์สินอย่างอื่นที่ได้จากการเรียกเก็บดอกแพงๆล่ะ..มันอีกเท่าไหร่ ? O_oตอนนี้ฉันไม่แปลกใจแล้ว..ว่าทำไม๊ทำไม เขาถึงมีเงินเยอะแยะปล่อยกู้คุณหญิงผกา เพราะเงินหมุนมันมหาศาล..และดอกที่เป็นรายได้หลักก็เยอะมาก!"อึ้งล่ะสิ...ไม่ต้องอึ้ง รายได้ทุกๆอย่างมันเป็นของเธอ นายหญิง"นายหญิง?..คนอื่นเรียกยังพอทน แต่ผัวเรียกแล้วรู้สึกจั๊กจี้ยังไงไม่รู้"อย่าเรียกเค้าแบบนั้นส
"เฮ้ย! พวกมึงโทรหาช่างกระจกสิวะ!"เฮ้อออออ!..เป็นแบบนี้ไม่รู้กี่ร้อยครั้งที่บ้านเรากระจกพัง คุณอิฐเขาก็แก้ปัญหาด้วยวิธีเดิมๆของเขา คือใช้ลูกน้องเรียกช่าง! เขาไม่เคยห้ามลีอองเรื่องเล่นปืนเลยสักครั้ง จนนานเข้าๆลูกชายตัวแสบสอยแจกันบ้างล่ะ สอยถ้วยน้ำชาพ่ออัฐแตกบ้างล่ะแต่ก็เป็นเช่นเดิม..คือคุณอิฐไม่ดุลีอองเลย ต่อให้ของที่พังมันจะมูลค่ามหาศาลและแตกไปต่อหน้าต่อตาเขาก็ตาม เขาก็จะเพิกเฉย! ซึ่งแตกต่างจากลิลินมากเลย..รายนั้นถูกดุแทบทุกเรื่องปกติพ่อต้องสปอยลูกสาวไม่ก็ตามใจมากๆใช่มั้ย แต่บ้านนี้ไม่!!...คุณอิฐเขาไม่เคยใจดีกับลิลินเลย มันต่างจากลีอองลิบลับโดยเฉพาะเรื่องติณห์ที่ฉันหว่านล้อมทุกวัน ลูกสาวเราแปดขวบและติณห์ก็โตมาหล่อนิสัยดีมาก! คุณอิฐเขาก็ยังไม่ยอมให้ลูกไปสนิทกับติณห์ แถมยังดุทุกครั้งที่ลิลินพูดถึงนี่ขนาดเป็นลูกชายเพื่อนสนิทซีอีโอสายการบินเวลฟายนะ ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นตาสีตาสาล่ะ?...หึ! ฉันว่าชาติหน้าตอนบ่ายๆก็ไม่ได้ย่างกรายเข้ามาในชีวิตลูกสาวเขาหรอกจนหลังจากที่ถูกห้าม ลิลินก็ตึงตังกลับขึ้นไปบนบ้าน และเดินลงมาพร้อมกระเป๋าเป้หนึงใบ...ไปหยุดที่พี่ชะเอม"ป้าเอมคะ ไปส่งลินที่บ้านพี่ติณห
ทั้งโรงพยาบาลเวลานี้ตีสองย่างตีสาม คงจะมีแค่ฉันคนเดียวสินะทีี่แหกปากโวยวาย และใช่ลูกน้องคุณอิฐก็เดินนำแหวกทางให้ เพื่อจะได้เคลียร์ทางส่งฉันให้ถึงห้องคลอดเร็วที่สุดจะว่าเวอร์วังก็ว่าไปเถอะฉันไม่เถียง เพราะเสียงรองเท้าตึกๆที่วิ่งตามเป็นขบวนตอนนี้มันมีความหมายกับฉันเหลือเกิน ฉันรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะคลอดทายาทของตระกูลมาเฟียหรือหัวหน้าใหญ่ของพวกเขายังไงอย่างงั้น!เพราะทุกคนเดินไปมองทางไปเคร่งเครียดมาก และหนำซ้ำไม่พอ..ยังกางแขนกั้นคนอื่นไม่ให้มองมาที่ฉันอีกมันเป็นธรรมเนียมต้อนรับผู้สืบทอดตำแหน่งเหรอ?! ทำไมแห่กันมาทั้งบ้านและเวอร์กันขนาดนี้! ฉันรู้สึกว่าตัวเองสำคัญก็จริง แต่ใจฉันก็กลัวว่าตัวเองจะรบกวนคนไข้คนอื่นด้วย"คุณพิงค์ถึงห้องคลอดแล้วครับนาย!"เมื่อถึงประตูห้องคลอด..ลูกน้องฝั่งซ้ายก็โทรรายงานคุณอิฐทันที ที่ตอนนี้เขาไปเคลียร์งานที่บ่อนตั้งแต่เย็นและยังไม่กลับซึ่งฉันที่ปวดท้องยิ่งได้ยินและยิ่งโมโหมาก เขารู้ทั้งรู้ว่าฉันใกล้คลอดนะ! แต่ทำไมไม่มาดูแลฉันด้วยตัวเอง จะส่งลูกน้องมาเป็นขบวนแบบนี้ทำไม! เขาเป็นพ่อลูกสองแล้วยังคิดไม่ได้อีกเหรอ?!แต่ดีนะที่พี่หลินพี่ชะเอมช่วยดูลิลินให้ ไม่อย่า
รู้ไหมว่าการหลอกสามีมันยากกว่าลอกข้อสอบไฟนอลอีก ฉันกลัวคุณอิฐเขาเตะตัดขาเรื่องติณห์มาก ยิ่งได้ยินเขาห้ามลิลินเรื่องบอกรักแบบนั้นฉันยิ่งกลัวอะไรก็ไม่รู้ก็แค่เด็กบอกรักกัน ทำไมเขาต้องห้ามลูกจริงจังเบอร์นั้นด้วย!!!"ลิลิน หลังจากนี้หนูไม่ต้องคุยเรื่องพี่ติณห์กับปาป๊านะลูก เพราะปาป๊าอาจจะห้ามหนูไม่ให้เจอพี่ติณห์อีก ""ค่ะ ได้เยยๆ" ลิลินรับคำทันทีซึ่งมันดีมาก และแบบนี้ล่ะเข้าแผนการ เชื่อแม่แล้วจะได้ดีทุกคน!หลังจากวันนั้นที่ฉันกำชับลูก ฉันก็คอยหลบหลีกคุณอิฐพาลิลินไปเที่ยวเล่นบ้านพี่เต้บ่อยๆ แถมอ้างกับหมอน้ำแข็งว่าลิลินแค่อยากมาหาอันติงเท่านั้น ไม่ก็เราขับรถผ่านๆเลยแวะมาทักทายซึ่งหมอน้ำแข็งก็ไม่ว่าอะไร จนระหว่างที่ทิ้งลูกให้เล่นกับตุ๊กตาในกรงใหญ่ๆ เราสองคนก็มีเวลาคุยกันมากขึ้น "ลิลินไหวพริบดีนะคะ คิดไว้รึยังว่าจะให้เธอเรียนอะไร?"เอ่อ...ลูกเพิ่งสองขวบกว่าๆฉันต้องคิดเรื่องเรียนให้ลูกแล้วจริงดิไม่ทันตั้งตัวเลยนะเนี่ย เพราะก่อนหน้านี้ไม่กี่ปี ฉันเพิ่งเรียนจบเอง-_-"ยังเลยค่ะ คงต้องรอดูไปก่อน^^""อืม งั้นตอนนี้ก็สังเกตลิลินเลยนะคะ สังเกตว่าชอบอะไร หรือสนใจอะไรเป็นพิเศษ จากนั้นค่อยหาอุปกรณ์ข
"รูดกันเป็นว่าเล่นเลยเว้ย-_-""อะไรวะ? " ผมขมวดคิ้วถามไอ้เต้ เมื่อมันหยิบโทรศัพท์มือถือสมาร์ทโฟนจากเสื้อสูทตัวเองออกมา ก่อนที่มันจะส่ายหน้า แล้วเปิดข้อความเลื่อนผ่านๆให้ผมกับไอ้พีมดู"เมียกูถึงห้างไม่ถึงสิบนาทีรูดไปแล้วหกแสน" "อย่างมึง ขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอกกูรู้^^" จริงของไอ้พีม อย่างไอ้เต้หกสิบล้านยังจ่ายได้สบายๆแค่หกแสนมันจะบ่นอะไรนักหนาวะ"มึงให้เมียไปแล้ว อย่าบ่นสิวะ" ผมบอก..ก่อนจะจิบไวน์ขวดละล้านของมันพอหอมปากหอมคอ"ถ้าเมียรูดซื้อของตัวเองกูไม่บ่นเลย แต่นี่ของติณห์ทั้งนั้น! มันเกินเด็กไปว่ะ ""เดี๋ยวโตขึ้นก็บริหารสายการบินต่อ มึงก็ไปพักผ่อนไงวะ แล้วนี่อันติงไปไหนล่ะ?ทำไมไม่ไปช็อปกับแม่^^"ไอ้พีมถาม เพราะปกติไอ้เต้จะเป็นคนเลี้ยงลูกสาวคนเล็กในห้องทำงานนี้"แม่กูพาไปสวนสัตว์ ตอนแรกก็วางแผนจะพาไปทั้งพี่ทั้งน้อง แต่ลูกชายกูไม่ยอม..บอกว่าเหม็นและสกปรก กูเลี้ยงลูกผิดรึป่าววะเนี่ย!-_- "ผมกับไอ้พีมมองหน้ากันทันที เมื่อไอ้เต้มันบ่นและถอนหายใจอย่างหัวเสีย เพราะนานทีผมจะเห็นมันโหมดนี้ จนไอ้พีมมันพูดขึ้นมาว่า"ลูกมึงเกิดมาเป็นคุณชาย และเป็นหลานชายคนแรกของสองตระกูลที่ร่ำรวยติดอันดับ มึงจะก
เอายังไงดี เพราะเสียงคุณสามีระดับไม่คงที่เลย เขาคงเต้นอยู่แน่ๆ หรือไม่ก็...อุ้มลิลินเต้นด้วย!!เพราะเมื่อกี้ฉันได้ยินกับหูตัวเอง รู้สึกว่าเขาจะถามลูกเรื่องเต้นมั้ยอะไรสักอย่าง?! มันต้องใช่แน่ๆเลย'อาบน้ำๆ อาบน้ำๆ กันเถอะ~อาบน้ำแล้วสบายตัว~ 'แหม..อินโทรก็มา ถ้าแรปด้วยนี่ฮาเลยนะ แต่น่ารักดี.. ฉันชอบคุณอิฐโหมดนี้จังและฉันไม่อยากเข้าไปขัดจังหวะเลยด้วยซ้ำ อยากให้เขาเล่นกับลูกบ่อยๆร้องเพลงให้ฟังเรื่อยๆแบบนี้ ถึงเขาต้องแอบทำในที่ลับตาคนก็เถอะและลิลินต้องเข้าใจนะลูก ปาป๊าของลูกเป็นมาเฟีย! เขาต้องคีพลุค! ส่วนหนูก็ยอมๆหรือไม่ก็ทนปาป๊าเขาร้องเพลงไปก่อน โตแล้วค่อยไปฟังพี่ติณห์ร้องแทนคำก็ติณห์สองคำก็ติณห์ ไอ้แผนจับติณห์ใส่กระด้งมันไม่เคยหลุดออกจากหัวฉันเลย ที่ผ่านมาฉันเลี้ยงลูกทะนุถนอมสุดๆ ทั้งทาครีมถนอมผิวทั้งทำสปาเด็ก เพราะมีเรื่องนึงอยู่ในหัวตลอดเวลาใช่ค่ะ..ลิลินต้องสวย ต้องเก่ง ต้องเป็นที่หมายตาของติณห์ และโตไปเธอต้องเป็นผู้หญิงเพอร์เฟคจนติณห์ต้องตามจีบ หรือไม่พี่เต้กับหมอน้ำแข็งต้องเห็นดีเห็นงามจับหมั้นหมายกันไว้แต่เนิ่นๆโอ้ยถ้าเป็นแบบนั้นชีวิตลูกสาวฉันคงจะดีมาก แต่ทั้งหมดที่ฉันคิดแล
หลังจากถ่ายรูปเสร็จ ฉันคุยกับวิสัญญีแพทย์ไม่กี่คำก็เผลอหลับไปก่อนที่จะตื่นขึ้นมาในเช้าตรู่ที่แสนสดใส และเห็นเพื่อนสนิทพ่อๆพี่ๆบอดิการ์ดของฉันยืนเต็มห้องไปหมด"น่ารักที่สุดเลยลิลินของอา""ไหนขอปู่อุ้มหน่อย""ดีๆนะพ่อ พ่อมือหนัก" เมื่อตื่นและปรับสายตาเข้ากับแสงจ้าๆในห้อง ฉันก็เห็นพ่อสามีกำลังอุ้มหลานอยู่จนฉันต้องหันไปมองหน้าสามีทันทีเพราะตอนนี้เขานั่งข้างๆเตียงและกำลังทำหน้าแปลกๆ เหมือนคน..กำลังจะร้องไห้"มึงมองๆหลาน แล้วหน้าเหมือนใครไอัรัฐ" พ่ออัฐถามยิ้มๆ ก่อนที่จะหันมามองที่คุณอิฐแวบนึง จนฉันต้องรีบทำตาปรือ เพื่อแอบดูปฏิกิริยาของเขาฉันอยากให้คุณอิฐเขาเลิกอคติกับพ่อเขาได้แล้ว พ่อลูกกัน..ยังไงๆก็ตัดกันไม่ขาด ถึงจะไม่ได้เลี้ยงดูมาก็ตามแต่สายสัมพันธ์ทางสายเลือดก็ยังอยู่"เหมือนกู""เหมือนกูต่างหาก" พ่ออัฐเถียงและเดินเข้าไปมองหน้าลิลินข้างๆลุงรัฐจนพู่กันพูดขึ้นมาว่า.."เหมือนพู่กันค่ะ น่ารักจิ้มลิ้มเหมือนพู่กันที่สุด^^""ถ้าน่ารักจิ้มลิ้มคงเหมือนพิงค์ ไม่เหมือนเธอหรอก""เอ๊ะ พี่อิฐ!>[]เถียงกันจนได้ ขนาดลิลินหลับอยู่ก็ไม่สนใจ แต่เมื่อพ่ออัฐท่านหันมาเห็นฉันลืมตาขึ้นเท่านั้นแหละ ท่านก
"แกจะวางได้ยัง ฉันเมื่อยขาหมดแล้วนะ" ฉันบ่นกับพู่กันอุบอิบ ขณะที่ตัวเองเก็บเสื้อผ้าเด็กสีชมพูไว้ในชั้นเหมือนเดิม ค่ะ..เรามีลูกสาว อะไรๆก็ต้องสีชมพูน่ารักมุ้งมิ้ง และเวลาเลือกก็รู้สึกเพลินจริงๆเหมือนเรามีตุ๊กตาตัวจิ๋วให้จับแต่งตัว~~"โอเคๆวางก็ได้ แค่นี้ก่อนนะคะคุณพี่พีม มนุษย์แม่แถวนี้โวยวายแล้ว"และแล้วฉันก็สบายหู เมื่อพู่กันกดวางสายแล้วหันมาเลือกเซ็ทผ้าอ้อมชุดเด็กกับฉัน แต่ไม่ว่าฉันจะหยิบจับอะไร เจ้าลิลินตัวน้อยก็ดิ้นมาก..ราวกับเธอกำลังเลือกช็อปปิ้งไปพร้อมๆกับฉันเลยซึ่งฉันไม่ได้มโนนะ..ฉันสังเกตมาสักพักแล้ว เมื่อไหร่ที่ฉันหยิบชุดเรียบๆลูกจะเงียบกริบไม่ถีบ แต่เมื่อฉันหยิบชุดเวอร์วังมีลูกเล่นมีเพชรวิ้งๆของเด็กโต เจ้าลูกสาวช่างเลือก..ก็จัดเต็มถีบท้องฉันรัวๆราวกับอยากได้!ซึ่งฉันก็ซื้อมันแทบจะทุกตัวที่จับนั่นแหละ ไม่สนหรอกว่าลูกจะมีปฏิกิริยายังไง เพราะแรกเกิดลิลินเธอก็ต้องใส่ชุดถนอมผิวผ้าบางๆเรียบๆอยู่แล้ว เอาไว้โตค่อยว่ากันอีกที จะแคทวอคเดินพรมแดงก็เต็มที่..แม่ไม่ห้าม"โอ้ยเยอะมากเลย! ลูกคนรวยก็แบบนี้แหละเนอะ!^[]^""เฮ้อ..นี่ส่วนน้อยนะ มีให้ส่งไปที่บ้านด้วย""แล้วเรื่องรถเข็น เตียงเด
'ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ'"ได้ยินมั้ยพวกมึง?!""ได้ยินครับ!!!"ลูกน้องทุกคนที่ยืนอยู่ในห้องโถง ตอบกลับมาเสียงดังจนเสียงก้องไปทั้งบ้าน ขณะที่ฉันนอนที่โซฟาด้วยอารมณ์เซ็งสุดพลัง เพราะสามีพยายามจับเสียงหัวใจลูกไม่หยุด อืม..ฉันเบื่อความเวอร์วังอลังการที่นานวันยิ่งหนักขึ้นๆ ถ้ามีอะไรอัพเดทหรือลูกขยับนิดนึง คุณาอิฐเขาก็เอามาบอกทุกคน..และเล่าวนซ้ำๆอยู่นั่นแหละ!เช่น..."วันนี้ลูกกูดิ้นด้วยว่ะ แม่งโคตรเก่ง" "ยินดีด้วยครับนาย^^""แล้วมึงเมื่อไหร่จะมีล่ะไอ้ชาย มึงรู้มั้ย..ว่าความรู้สึกเวลาพาเมียไปอัลตราซาวด์มันดีมาก ยิ่งจังหวะที่ได้ยินเสียงหัวใจและลูกขยับนะ แม่งโคตรดี"แหม..โม้เก่ง กว่าจะติดก็เป็นปีนะ "นายวางแผนจะมีกี่คนครับ เผื่อคนที่สองสามสี่จะได้เป็นเพื่อนกัน^^""ห้าหกคนว่ะ ให้รับผิดชอบบ่อน ผับ เก็บดอก และธุรกิจของแม่เขา น่าจะลงตัวพอดี"พูดจบคุณปาป๊าก็รินวิสกี้ใส่แก้วแล้วยกดื่มพรวดต่อหน้าต่อตาฉัน แต่เอาเถอะกินเลยเอาให้เต็มที่..เพราะเรื่องเหล้าฉันไม่ห้ามอยู่แล้วแต่เรื่องบุหรี่ฉันขอเพราะฉันไม่ชอบกลิ่น และมันก็ไม่ดีกับลูกในท้องมากๆฉันจึงปล่อยให้คุณอิฐเขาดื่มและโม้ไปแบบนั้น ก่อนจะหยิบนิตยสารจิวเวอรี
ตั้งแต่เกิดมา..การอ้วกครั้งนี้เป็นครั้งที่ฉันอยากตายมากที่สุด ฉันทรมานมากๆยิ่งเจอน้ำค้างช่วงเวลาตีสามกับการพักผ่อนน้อยนิดที่สะสม จากที่แค่พะอืดพะอมฉัน...ฉันเริ่มหน้ามืดแล้ว!!"ตัว..เค้าไม่ไหวแล้ว จะเป็นลม ตัว...""หยุดอ้วกแล้วไปขึ้นรถ พิงค์! เฮ้ยๆ !"ใช่ หูสองข้างอื้อและตาก็เริ่มปิด วูบเดียวจริงๆที่ฉันหันกลับไปมองสามี..ฉันก็หมดแรงฟุบลงไปในพุ่มไม้จากนั้นภาพความฝันก็เลือนลางเข้ามาในหัวฉัน..จนเห็นมีดดาบซามูไร กับลายสลักตัวอักษรคันจิที่ปลายดาบ...ที่มันตามหลอกหลอนมาตลอดใช่ ฉันกำลังยืนอยู่ท่ามกลางสนามรบเหมือนเคยๆ และในฝันก็ไม่รู้เลยว่ามันยุคไหน?ใครเป็นใคร? แต่ครั้งนี้...ไม่เหมือนครั้งก่อน...ฉันไม่ได้ถูกแทง...และฉันก็เห็นคนถือดาบนั้นชัดเจนมากเพราะตอนนี้ชายร่างใหญ่เดินถือดาบเล่มนั้นก้าวดุ่มๆมาหาฉัน เขาขมวดคิ้วไล่สายตาที่ดุดัน..มองร่างเล็กของฉันที่ยืนน้ำตานองหน้า ฉันรู้สึกกลัวจริงๆ ฉันกลัวว่าตัวเองจะถูกแทงเหมือนครั้งก่อน.. แต่เมื่อเห็นเขาหยุดลดปลายดาบลง..ฉันก็กู่เข้าไปร้องขอ ด้วยการยกมือไหว้มือสั่นๆน้ำตาคลอเต็มสองตา'ชะช่วยด้วย..ช่วยด้วย ฉันยังไม่อยากตาย อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ''ตายเห