เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 180
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 181
ซ่งอวิ้นอวิ้นยิ้มเสิ่นจือเชียนขอให้เธอพักผ่อนให้มาก ๆ แล้วเขาก็ออกไปพร้อมกับอันลู่ซ่งอวิ้นอวิ้นยังไม่ค่อยง่วง เธอจึงลุกขึ้นเพื่อจะออกไปหากู้ฮว๋าย แต่เธอยังไม่ทันได้ออกไป กู้ฮว๋ายก็เข้ามาพอดีเขายิ้มเล็ก ๆ มองดูก็ไม่ได้มีอะไรแย่ใบหน้าของซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ได้แสดงอะไรออกมา เพียงแค่ถามออกไป “ฉันจะได้เจอลูกเมื่อไหร่?”“ฉันเคยพูดไปแล้วว่าหลังจากที่แต่งงาน เธอดูว่าเธอชอบอันไหน”เขาเอาการ์ดแต่งงานมา ให้เธอเลือกอันที่เธอชอบซ่งอวิ้นอวิ้นคิดว่ากู้ฮว๋ายนั้นเป็นคนแปลกประหลาดเธอก็พูดไปแล้วว่าไม่ได้ชอบเขา ที่ยอมแต่งงาน ก็เป็นเพราะลูก เธอคงบ้าไปแล้วใช่ไหม?แล้วยังจะให้เลือกการ์ดเชิญอะไรอีก?“คุณเลือกเองเลยก็แล้วกัน ไม่ต้องมาถามฉันหรอก”ซ่งอวิ้นอวิ้นนั่งลงตรงโซฟากู้ฮว๋ายพูด “งั้นก็ได้ ฉันจะเป็นคนจัดการเอง รอให้การ์ดเชิญทำเสร็จ ฉันจะเอาไปให้เจียงเย่าจิ่งเป็นคนแรกเลย”ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่มีอารมณ์จะสนใจเขา ได้แต่นอนพิงโซฟาอย่างเหนื่อยล้า“เธอไม่สบายเหรอ?” กู้ฮว๋ายเดินมา คิดจะนั่งข้าง ๆ ซ่งอวิ้นอวิ้น เธอก็รีบลุกขึ้นยืนทันทีกู้ฮว๋ายขมวดคิ้ว “เกลียดฉันขนาดนั้นเลยเหรอ?”ซ่งอวิ้นอวิ้นอารมณ์ไ
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 182
เจียงเย่าจิ่งได้ยินชื่อของซ่งอวิ้นอวิ้น ก็ละสายตาจากเอกสาร แล้วเงยหน้าขึ้นมองครั้งนี้กู้ฮว๋ายทำสำเร็จ เขาจงใจเปิดรูปให้เจียงเย่าจิ่งดู อีกทั้งยังมีชื่อของทั้งสองคนอีก “เห็นแล้วใช่ไหม?”เจียงเย่าจิ่งสีหน้าเรียบนิ่ง ไม่แสดงอาการใด ๆ “กู้ฮว๋าย ซ่งอวิ้นอวิ้นเป็นผู้หญิงที่ฉันไม่เอาแล้ว นายชอบ ก็เอาเธอไปสิ”กู้ฮว๋ายรู้ว่าเจียงเย่าจิ่งนั้นแกล้งทำ แล้วก็ไม่สนใจคำพูดเสียดสีของเขา “ผู้หญิงที่คุณไม่เอา ถ้าคุณไม่ถือสา ผมก็ไม่สนใจว่าเธอเคยมีชายอื่นมาก่อน พูด ๆ ไปแล้ว หลังจากนี้เธอเป็นของผมแล้ว ผมได้เธอมาก็ต้องขอบคุณประธานเจียงที่ปล่อยมือจากเธอ คุณวางใจได้ ผมจะรักเธอให้มาก ๆ”“นายไปได้แล้ว!” เจียงเย่าจิ่งเซ็นเอกสารแล้วโยนเอกสารไปยังที่ข้าง ๆ กู้ฮว๋ายยิ้มเมื่อรู้สึกถึงลมที่พัดผ่านหน้าไป ดูเหมือนเขาจะต้องการปะทะเป็นพิเศษ “วันเสาร์นะ ประธานเจียงอย่าลืมล่ะ”เจียงเย่าจิ่งยกมุมริมปากขึ้น ส่วนโค้งนั้นดูค่อนข้างดุร้ายกู้ฮว๋ายเอาการ์ดแต่งงานวางไว้ “งั้นเจอกันวันเสาร์นะ”พูดเสร็จกู้ฮว๋ายก็ผิวปาก และเดินออกจากห้องทำงานของเจียงเย่าจิ่งไปประตูปิดลง ใบหน้าที่เรียบนิ่งของเจียงเย่าจิ่ง ก็แปรเปลี่ยนเป็น
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 183
ถึงแม้ความสัมพันธ์ของเจียงเย่าจิ่งกับหยางเชี่ยนเชี่ยนจะไม่ปกติ แต่ทุกครั้งที่ได้ยินหยางเชี่ยนเชี่ยนเรียกชื่อเจียงเย่าจิ่งแบบนี้ ก็ทนไม่ไหวที่จะต้องขมวดคิ้ว ผู้หญิงคนนี้จะทำตัวเป็นเจ้าของเขาเหรอ?อยู่บริษัทเรียกชื่อแบบนี้ได้เหรอ?ไม่รู้ทำไม ฮั่วซุนถึงรู้สึกชอบหยางเชี่ยนเชี่ยนไม่ลงเลยพูดอย่างเรียบ ๆ ว่า “ประธานเจียงก็อารมณ์แบบนี้อยู่แล้ว”พูดเสร็จก็รีบเดินไปไล่ตามไปสองก้าว “ผู้จัดการฮั่วคุณอย่ารีบเดินไปสิ คุณว่าถ้าฉันเข้าไปตอนนี้ เขาจะยังโมโหอยู่ไหม?”“เธอก็ลองดูสิ” ฮั่วซุนยิ้มแล้วพูดเขารู้ตอนนเจียงเย่าจิ่งยังโมโหอยู่ ยังไม่หายแน่นอน ใครเข้าไปก็ต้องกลัวจนหัวหดหยางเชี่ยนเชี่ยนก็ฉลาดเหมือนกัน “ฉันค่อยเข้าไปดีกว่า ถ้าเขายังโมโหอยู่ ฉันเข้าไป ก็เหมือนหาเรื่องให้ตัวเอง”ฮั่วซุนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “ฉลาดดีนี่”“ฉันก็แค่ไม่อยากทำให้เย่าจิ่งโกรธ” พูดจบก็เดินกอดเอกสารเดินไป……เป็นเพราะการปรากฏตัวของกู้ฮว๋าย วันนี้ก็เลยเป็นวันที่แย่ของเจียงเย่าจิ่ง!อีกทั้งไม่มีสมาธิจะทำงาน แล้วยังอาจจะทำให้ตัดสินใจอะไรพลาดไปได้ เขาก็ไม่มีอารมณ์จะทำงานต่อ ก็เลยจะกลับเร็วขึ้นหน่อยคฤหาสน์ในตอนนี้
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 184
“เจียงเย่าจิ่ง?” ซ่งรุ่ยเจี๋ยทนไม่ไหว “พี่ นั่นไม่ใช่พี่เขยเหรอ? ก่อนหน้าเขายังช่วยจัดการให้พี่ ทำไมจู่ ๆ ถึงทำแบบนี้กับพี่?”“รุ่ยเจี๋ย คุณพูดอะไร? เจียงเย่าจิ่งแต่งงานเมื่อไหร่ หรือว่าคุณกับพี่สาวคุณ?” เจ้าหน้าที่ขนส่งถามอย่างตกใจอย่างไรก็ตามเรื่องการแต่งงานของซ่งอวิ้นอวิ้นกับเจียงเย่าจิ่งนั้น จัดแบบเล็ก ๆ มีคนรู้ไม่เยอะ ก็เหมือนกับเจ้าหน้าที่ขนส่งที่ยิ่งไม่รู้อะไรเลยซ่งอวิ้นอวิ้นยิ้มแล้วอธิบาย “เมื่อกี้รุ่ยเจี๋ยดื่มมานิดหน่อย คุณอย่าไปฟังที่เขาพูดเลย”พูดเสร็จก็ลากซ่งรุ่ยเจี๋ยเข้าไปในห้องทำงาน และให้เจ้าหน้าที่ขนส่งไปทำงานต่อ “เรื่องนี้ พรุ่งนี้ค่อยคิดหาวิธี”“อื้ม ได้” เจ้าหน้าที่ขนส่งไม่ได้คิดอะไรมาก กับคำพูดของซ่งรุ่ยเจี๋ยที่น่าจะเมาจริง ๆ“พี่” ซ่งรุ่ยเจี๋ยขมวดคิ้ว “พี่ลากฉันมาทำไม? อีกอย่างพี่ก็แต่งงานกับเจียงเย่าจิ่ง…”“ซ่งรุ่ยเจี๋ย” ซ่งอวิ้นอวิ้นขัดเขา “ฉันกับเขาเราหย่ากันแล้ว ดังนั้น หลังจากนี้ห้ามไปพูดแบบนี้ข้างนอก เกี่ยวกับเรื่องที่ฉันกับเขาเคยแต่งงานกัน”“ตั้งแต่เมื่อไหร่?” ซ่งรุ่ยเจี๋ยเบิกตากว้าง “แม้แต่ลูกของเขาเขาก็ไม่เอาเหรอ?”“เขาไม่รู้ว่าลูกเป็นของเขา” ซ่
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 185
“ฉะนั้นฉันก็จะให้นายไปหาเน็ตไอดอลมา ตอนนี้การขายของออนไลน์กำลังฮิต ใช้เวลาไม่นาน” ซ่งอวิ้นอวิ้นตัดสินใจ“ได้ ฉันจะติดต่อให้”“อืม”ซ่งอวิ้นอวิ้นวางสาย แต่ยังไม่ออกจากบริษัท แต่หาคนที่เชื่อถือได้สองสามคน แอบเอาสินค้าออกไปจากบริษัท เจียงเย่าจิ่งต้องการกดดันเธอ ถ้าเขารู้ว่าเธอจ้างเน็ตไอดอลมาขายสินค้าของเธอ เขาก็อาจจะสร้างปัญหาเพิ่ม อย่างไรก็ตามเขามีทั้งเงินและอำนาจดังนั้นเรื่องนี้ควรปิดเป็นความลับเมื่อจัดการเรื่องทั้งหมดเสร็จ ท้องฟ้าก็สว่างแล้ว เธอกลับบ้านอยากจะพักสักหน่อย ก็ถูกช่างแต่งหน้าที่กู้ฮว๋ายจ้างมาดึงไปนั่งที่เก้าอี้ แล้วบอกว่าจะแต่งหน้าให้กับเธอเธอนั่งอยู่ที่เก้าอี้อย่างง่วงนอน เปลือกตาก็ปิดลงซ่งรุ่ยเจี๋ยเทกาแฟให้เธอหนึ่งแก้ว แล้วลากเก้าอี้มานั่งข้าง ๆ เธอ “พี่…”“รุ่ยเจี๋ย ไม่ต้องถามอะไรทั้งนั้น ตอนนี้นายมีเรื่องสำคัญต้องไปทำ” ซ่งอวิ้นอวิ้นมองเขา “เรื่องในครั้งนี้ ฉันมอบหมายให้นายจัดการ ขอแค่สัญญามันเหมาะสม นายก็เซ็นสัญญาได้เลย แต่ต้องทำอย่างลับ ๆ นายก็บอกกับทางบริษัทว่าฉันกำลังหาวิธีอยู่”“ทำไมต้องปิดบังทุกคนด้วย?” ซ่งรุ่ยเจี๋ยไม่เข้าใจ ว่าทำไมต้องปิดบัง“ป้องก
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 186
สีหน้าของเจียงเย่าจิ่งเปลี่ยนเป็นเย็นชา ยิ่งมองยิ่งแย่ลงบรรยากาศรอบ ๆ ก็เปลี่ยนเป็นเย็นลง“ซ่งอวิ้นอวิ้น เธอคิดว่ากู้ฮว๋ายจะชอบเธอจริง ๆ เหรอ? เธออย่าลืมนะ ว่าเธอเคยแต่งงานกับฉันมาก่อน แล้วฉันก็เคยนอน…”“เจียงเย่าจิ่ง!” ซ่งอวิ้นอวิ้นขัดจังหวะเขา“ทำไม ทนไม่ได้เหรอ?” เจียงเย่าจิ่งยื่นมือไปหาเธอ “ตอนนี้ไปกับฉันยังทันนะ”ซ่งอวิ้นอวิ้นยิ้ม “เจียงเย่าจิ่ง ฉันยังจำที่คุณพูดกับฉันตอนที่หย่ากันได้ แล้วใบหย่าของเราก็ทำไปแล้ว ส่วนคุณในตอนนี้ก็มีหยางเชี่ยนเชี่ยนอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? คุณมาหาฉันไม่กลัวเธอหึงเหรอ? ใช่สิ ฉันได้ยินว่า คุณเอาของที่มีค่าที่สุดให้เธอด้วย ดูแล้วคุณคงจะชอบเธอมาก ยินดีกับคุณด้วยนะ ที่เจอคนที่คุณชอบ”“ฉันก็แค่เอาของคืนเจ้าของเดิม” เขาอธิบายออกไปโดยไม่รู้ตัวซ่งอวิ้นอวิ้นเลิกคิ้ว “ของที่มีค่าของคุณ ที่แท้ก็เป็นเธอ ดูแล้วพวกคุณใกล้ชิดกันมาก”เจียงเย่าจิ่งเม้มริมฝีปาก เขาไม่สามารถปฏิเสธได้อย่างไรก็ตามก็เป็นคนที่เคยช่วยเขาไว้ตอนเด็กไม่อย่างนั้นเขาก็คงไม่จัดการหางานให้เธอตามที่นายท่านเจียงร้องขอ“สามีของฉันใกล้จะมาแล้ว คุณรีบไปเถอะ” เดิมทีนั้นซ่งอวิ้นอวิ้นเหนื่อย แต่เ
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 187
“พวกเราแต่งงานกันจริง ๆ นะ? โกหกตรงไหนกัน? รอให้งานแต่งเสร็จ พวกเราก็ไปจดทะเบียนสมรสกัน” ก่อนหน้านี้กู้ฮว๋ายอยากให้เป็นเรื่องโกหกเขามาที่นี่ก็เพื่อซ่งอวิ้นอวิ้น ส่วนเจียงเย่าจิ่งก็เป็นเรื่องบังเอิญกู้ฮว๋ายไม่อยากข่มขู่อะไรซ่งอวิ้นอวิ้นมากนัก “ขั้นตอนมันง่ายมาก ไม่นานก็เสร็จแล้วโอเคไหม? ทุกอย่างอยู่ในคำขอของเธอ”ซ่งอวิ้นอวิ้นมองเขาแต่ไม่ได้พูดอะไร“ตอนนี้ก็สายแล้ว เราไปกันเถอะ” กู้ฮว๋ายพูดถึงแม้จะจัดงานแต่ง แต่ว่าก็ไม่ได้มีชีวิตชีวาและรื่นเริงคงมีแค่กู้ฮว๋ายคนเดียวเท่านั้นที่มีความสุขซ่งอวิ้นอวิ้นพูดอย่างเจ็บปวด “ก็ได้”มาถึงตรงนี้แล้วก็ไม่มีอะไรที่จะต้องอาย อีกทั้งงานแต่งก็ใกล้จะจบลงแล้ว เธอก็สามารถพบกับลูกได้แล้วเธอเดินออกไป หานซินก็เดินลงมาข้างล่างพอดีก่อนหน้านี้เธอไม่ยอมให้ลูกสาวแต่งงานกับคนที่ไม่ชอบแต่ว่าพอเห็นเธอใส่ชุดแต่งงานออกไป ก็ทนไม่ไหว“อวิ้นอวิ้น”ซ่งอวิ้นอวิ้นหันกลับไปแล้วยิ้ม “แม่ วันนี้เป็นงานแต่งของฉัน แม่ต้องมีความสุขสิ”หานซินจะดีใจได้อย่างไร เธอไม่ร้องไห้โฮก็ดีเท่าไหร่แล้วกู้ฮว๋ายโอบไหล่ของซ่งอวิ้นอวิ้น แล้วพูด “คุณน้า ผมจะดูแลซ่งอวิ้นอวิ้นใ
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 188
เวลานี้กู้ฮว๋ายปกป้องซ่งอวิ้นอวิ้นอย่างมาดแมนแต่ว่าเขาถูกเอาใจมาโดยตลอด ไม่มีความสามารถในการต่อสู้ นอกจากนี้ผู้ชายที่มานั้นมีแต่ร่างสูงใหญ่กำยำ เพียงแค่ใช้แรงเล็กน้อยก็สามารถทำให้กู้ฮว๋ายกระเด็นออกไปจากซ่งอวิ้นอวิ้นได้อย่างง่ายดาย!พวกเขาดึงซ่งอวิ้นอวิ้นออกมาจากรถ“พวกนายเป็นใคร?” ซ่งอวิ้นอวิ้นจับประตูไว้แน่นไม่ยอมลง“พวกผมเป็นใคร คุณไม่จำเป็นต้องรู้ คุณก็แค่ตามพวกเราไปก็พอ พวกเราไม่ทำอะไรคุณแน่นอน แต่ว่าถ้าคุณขัดขืน พวกเราก็อาจจะทำ” ใบหน้าของชายคนนั้นเรียบนิ่ง ไม่ได้แสดงอะไรออกมาเลยซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ยอมปล่อยมือ อย่างไรก็ตามเธอยังไม่เข้าใจในเรื่องนี้!คิดว่าตนเองนั้นพึ่งใครไม่ได้!พวกเขาถูกใครส่งมากันแน่?“กลางวันแสก ๆ แบบนี้ พวกนายคิดจะทำอะไร?” กู้ฮว๋ายโมโห พวกเขาไม่ได้คิดจะทำร้ายใคร เพียงแค่มาเพื่อจับซ่งอวิ้นอวิ้น ดูแล้วคงจะมาหาซ่งอวิ้นอวิ้นโดยเฉพาะ“พวกเราเป็นใครไม่ใช่เรื่องของคุณ” ชายคนหนึ่งจับกู้ฮว๋ายไว้ไม่ให้ขยับไปไหน แล้วพูดขึ้น “รีบพาเธอไป อย่าเสียเวลาเลย”ซ่งอวิ้นอวิ้นถูกลากออกไปจากรถอย่างแรง และถูกยัดเข้าไปในรถฮัมเมอร์กู้ฮว๋ายทำได้เพียงเฝ้าดูอย่างกังวล! แต่กลับทำ
บทล่าสุด
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 270
เจียงเย่าจิ่งรีบเดินออกไปโดยไม่ลังเลสักนิด! เบื้องหลังของเขาคือเสียงร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวของหยางเชี่ยนเชี่ยน ฮั่วซุนรู้สึกสับสน เจียงเย่าจิ่งไม่ใช่คนโหดเหี้ยมแบบนั้น โดยเฉพาะคนที่เคยช่วยชีวิตเขาไว้ เขาไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่นัก "คุณเจียงครับ?" เจียงเย่าจิ่งชะงักมือที่กำลังจะเปิดประตูรถแล้วพูดว่า "ไปบอกมู่ฉินว่าฉันจะไม่เข้าไปยุ่งเรื่องของลูกชายเธออีก" เมื่อสักครู่นี้เขาไม่แยแส เพราะคิดว่านี่อาจจะเป็นการแสดงละครตบตาของมู่ฉินกับหยางเชี่ยนเชี่ยน นี่เป็นการแสดงละครตบตากันชัด ๆ เพียงแต่มู่ฉินให้สัญญากับหยางเชี่ยนเชี่ยนว่าเธอจะไม่ถูกข่มขืน นั่นเป็นแค่คำหวานของเธอเท่านั้น เธอรู้ว่าการจะทำให้เจียงเย่าจิ่งเชื่อนั้น ลำพังแค่การแสดงละครตบตาย่อมหลอกเขาไม่ได้ ดังนั้นตั้งแต่ตอนที่หยางเชี่ยนเชี่ยนตอบตกลงที่จะเล่นละครฉากนี้กับมู่ฉิน เธอก็ถูกลิขิตให้ต้องเสียความบริสุทธิ์แล้ว! ฮั่วซุนพยักหน้าอยู่เงียบ ๆ จากนั้นเขาก็รีบกลับไป ดูเหมือนว่าเขาจะมาช้าเกินไปเสียแล้ว น้ำเสียงของหยางเชี่ยนเชี่ยนฟังดูน่าสลดใจ แต่อย่างไรเสียเขาก็ต้องนำความมาบอกกล่าว มู่ฉินยิ้มราวกับคาดเอาไว้แล
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 269
ฮั่วซุนไม่มีทางเลือกนอกจากบอกเจียงเย่าจิ่ง เจียงเย่าจิ่งชะงักแล้วหันมามองฮั่วซุน "นายว่ายังไงนะ?" ฮั่วซุนทวนคำอีกครั้งแล้วพูดว่า "เขาคิดจะจับตัวหยางเชี่ยนเชี่ยน ทำยังไงดีครับ?" เจียงเย่าจิ่งยื่น "เอาโทรศัพท์มาให้ฉัน" เขาตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "คุณคิดจะทำอะไรกันแน่?" มู่ฉินพูดตรงเข้าประเด็น "ฉันได้ยินมาว่าตอนที่เธอตกน้ำ หยางเชี่ยนเชี่ยนช่วยเธอไว้ใช่ไหมล่ะ? ถ้าตอนนั้นเธอจมน้ำไปซะ ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างก็เป็นของลูกชายฉันแล้ว เป็นหล่อนที่ทำลายเรื่องดี ๆ ของฉัน เธอคิดว่าฉันจะปล่อยหล่อนไปงั้นเหรอ?" "ต้องการอะไรก็ว่ามา" เจียงเย่าจิ่งพูดตามตรง "เอาล่ะ ในเมื่อเธอตรงไปตรงมาขนาดนั้น ฉันก็จะไม่พูดจาอ้อมค้อมกับเธออีก หยางเชี่ยนเชี่ยนเป็นผู้มีพระคุณของเธอใช่ไหมล่ะ? ฉันขอแลกเธอกับลูกชายของฉันว่ายังไงล่ะ?" มู่ฉินเอ่ยขึ้น หลังจากได้พบหยางเชี่ยนเชี่ยน เธอก็รู้ว่าหยางเชี่ยนเชี่ยนชอบเจียงเย่าจิ่ง ดังนั้นตอนนี้ทั้งสองคนจึงบรรลุข้อตกลงร่วมกัน ตอนที่กำลังดำเนินแผนการครั้งนี้ มู่ฉินคิดว่าเธอสามารถใช้เหตุการณ์ครั้งนี้มาแลกเปลี่ยนเพื่อให้เจียงเย่าจิ่งยอมปล่อยลูกชายของเธอไป "ลูกชายของคุณไม่ไ
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 268
เมื่อซ่งรุ่ยเจี๋ยได้ยินเสียง เขาก็รีบซ่อนโทรศัพท์มือถือเอาไว้ใต้ผ้าห่ม เขาเคลื่อนไหวรวดเร็วเสียจนทั้งซ่งอวิ้นอวิ้นหรือหานซินก็ไม่ทันสังเกตเห็นความผิดปกติของเขา! หานซินวางอาหารเอาไว้บนโต๊ะข้างเตียง "เธอหิวหรือยัง? รีบมากินอาหารเช้าเถอะ" เมื่อหานซินพูดจบ เธอก็ค่อย ๆ หยิบอาหารที่เตรียมไว้ออกมา "ผมไม่อยากกิน ผมอยากอยู่คนเดียว" ทั้งสีหน้าและน้ำเสียงของซ่งรุ่ยเจี๋ยฉายแววเย็นชา ไม่ได้แสดงความเสียใจออกมานัก หานซินคิดจะเกลี้ยกล่อม แต่ซ่งอวิ้นอวิ้นเอ่ยขัดจังหวะหานซินได้ทันเวลา "แม่คะ ให้เขาอยู่คนเดียวสักพักเถอะ" หานซินกล้ำกลืนคำพูดเกลี้ยกล่อมกลับลงไปแล้วเอ่ยขึ้นมาว่า "อาหารอยู่ตรงนี้นะ เธอหิวเมื่อไหร่ก็มากินล่ะ" ซ่งรุ่ยเจี๋ยไม่พูดอะไร หานซินอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ "เฮ้อ" "พอเถอะค่ะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นดึงตตัวหานซินออกไป "รุ่ยเจี๋ย นายก็พักผ่อนด้วยนะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นปิดประตูห้องพักผู้ป่วยแล้วบอกหานซินวว่า "รุ่ยเจี๋ยต้องการเวลาทำใจ เขากินอะไรไม่ลงหรอกค่ะ อย่าไปเกลี้ยกล่อมเขาเลย ไป๋ซิ่วฮุ่ยเป็นแม่ของเขา เขาคงรับไม่ได้ไปสักพัก นี่เป็นเรื่องที่พอเข้าใจได้" หานซินเข้าใจแล้ว "แม่รู้ แม่เป็น
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 267
ซ่งรุ่ยเจี๋ยเงยหน้าขึ้นแล้วถามว่า "พี่มาแต่เช้าขนาดนั้น คงรู้เรื่องนั้นแล้วใช่ไหม?" ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ได้ปิดบัง "ใช่" แววตาที่ไร้ชีวิตชีวาของซ่งรุ่ยเจี๋ย มองไปทางอื่นโดยไร้จุดมุ่งหมาย "ตำรวจมาถามเรื่องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แล้วถามว่าผมได้เจอแม่หรือเปล่า" ซ่งอวิ้นอวิ้นฟังอยู่เงียบ ๆ ที่จริงเขารู้แก่ใจว่าเมื่อไป๋ซิ่วฮุ่ยถูกใครสักคนพาตัวออกไปก็หมดทางรอดแล้ว "นายต้องดูแลตัวเองให้ดี ๆ นะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่รู้ว่าจะปลอบใจเขาอย่างไรดี ซ่งรุ่ยเจี๋ยเงยหน้าขึ้น "แม่ผมตายเมื่อคืนนี้ พี่รู้เรื่องเร็วขนาดนั้นได้ยังไงกัน?" "ฉัน..." พอนึกถึงสิ่งที่เจียงเย่าจิ่งพูด เธอก็เปลี่ยนเปลี่ยนคำพูดเป็น "ฉันเพิ่งจะได้ยินตำรวจพูดถึงรู้น่ะสิ" "อ้อ" ซ่งรุ่ยเจี๋ยรู้ว่าเธอกำลังโกหกอยู่ชัด ๆ เธอกำลังปิดบังอะไรสักอย่างใช่ไหม? ทำไมต้องปิดบังด้วยเล่า? เพราะเธอรู้ว่าคนที่ฆ่าแม่ของเขาคือเจียงเย่าจิ่งอย่างนั้นเหรอ? ทำไมเธอไม่พูดอะไรเลยล่ะ? ตั้งใจที่จะปิดบังไม่ให้เขารู้ใช่ไหม? เขากำหมัดที่อยู่ใต้ผ้าห่มแน่น พลางรู้สึกหนาวเหน็บอยู่ในใจ "ผมเสียใจด้วยนะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นเอ่ยเสียงเบา ซ่งรุ่ยเจี๋ยยิ้มเหยีย
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 266
พ่อบ้านเฉียนรวบรวมคำพูดแล้วเอ่ยขึ้นมาว่า "ตอนนี้นายน้อยไม่มีอะไรต้องกังวล ดังนั้นเขาจึงประชันหน้ากับพวกเราได้เต็มที่ แต่ถ้าหลังบ้านเกิดไฟลุกไหม้ เขาก็จะเสียสมาธิแล้วพวกเราก็จะมีโอกาสขึ้นมา" "โอ้ พ่อบ้านเฉียนพูดถูก" มู่ฉินเห็นด้วยยิ่งนัก เธอถองข้อศอกใส่สามีตัวเอง "พูดอะไรบ้างสิ" เจียงอวี้จึงเอ่ยขึ้นมาว่า "เป็นความคิดที่ดีอยู่หรอก แต่… พวกเราจะจุดไฟหลังบ้านเจียงเย่าจิ่งได้ยังไงล่ะ นั่นต่างหากที่เป็นประเด็นสำคัญไม่ใช่รึไง?" นายท่านเจียงยังคงเงียบ เพราะเหตุผลเดียวกันนี้ ตอนนี้ดูเหมือนว่าเจียงเย่าจิ่งกับซ่งอวิ้นอวิ้นจะมีความสัมพันธ์ที่ดี ประกอบกับมีลูกเพิ่มเข้ามา ยิ่งทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนแนบแน่นขึ้นไปอีก "ไม่เห็นจะยากเลย พวกเราก็แค่หว่านเมล็ดพันธุ์แห่งความขัดแย้งลงไปท่ามกลางความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสองคนเสียก็ใช้ได้แล้วไม่ใช่เหรอ?" ถึงแม้ว่ามู่ฉินจะย่างเข้าวัยกลางคนแล้ว แต่เสน่ห์ของเธอก็ยังคงอยู่ ประกอบกับการดูแลตัวเองเป็นอย่างดี ทำให้ยากจะมองอายุที่แท้จริงของเธอออก เธอกลอกตาดำขลับ "ระหว่างผู้ชายกับผู้หญิง มือที่สามถือว่าเป็นเรื่องต้องห้ามที่สุดเลยเชียวล่ะ ถ้ามีมือที
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 265
ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ได้รีบเข้านอนทันที แต่กลับไปหาซวงซวง ป้าหวู่พาซวงซวงเข้านอนแล้ว แต่เธอก็ยังอยากตรวจสอบดูให้แน่ใจ ตอนนี้ซวงซวงหลับลึกไปแล้ว ดังนั้นเธอจึงย่องเบาออกมา เมื่อกลับมาที่ห้องนอน เธอก็นั่งตรงขอบเตียง แต่กลับไม่รู้สึกง่วงอีกต่อไป เธอกุมศีรษะแล้วครุ่นคิดถึงเรื่องนั้น นอกจากหลินหรุ่ยกับตระกูลเจียงแล้ว เธอก็นึกไม่ออกว่าเป็นใคร หลังจากเจียงเย่าจิ่งเดินออกมาหลังจากอาบน้ำเสร็จ เขาก็เห็นซ่งอวิ้นอวิ้นนั่งอยู่ตรงขอบเตียง ดังนั้นเขาจึงเดินเข้ามากอดเธอแล้วนอนลงบนเตียง จากนั้นก็พลิกตัวอยู่เหนือร่างของเธอ จูบที่พร่างพรมลงมาทั้งดูดดื่มและเร่าร้อน ขณะที่บรรยากาศกำลังเป็นไปได้สวย ซวงซวงก็ร้องไห้ขึ้นมา พวกเขาทั้งสองคนต่างตะลึงงัน ซ่งอวิ้นอวิ้นเป็นฝ่ายที่มีท่าทีตอบสนองก่อนแล้วผลักเขาออกไป "ซวงซวงอาจจะหิวก็ได้" "ป้าหวู่จะป้อนเขาเอง" "แต่…" ก่อนที่เธอจะทันได้พูดให้จบประโยค เธอก็โดนจูบ สกัดกั้นคำพูดของเธอจนหมดสิ้น! ทุกสิ่งทุกอย่างพรั่งพรูออกมา! ราตีช่างแสนยาวนาน ทว่ากลับเต็มไปด้วยความรักใคร่เร่าร้อน! …… คฤหาสน์ต้นตระกูลเจียงเปิดไฟสว่างจ้า คราวนี้แผนใส่ร้ายเจียงเย่าจิ่
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 264
"ทำไมเธอยังไม่นอนอีกล่ะ?" เจียงเย่าจิ่งเดินเข้ามา "ฉันทำให้เธอตื่นหรือเปล่า?" ซ่งอวิ้นอวิ้นเอ่ยขึ้นมาว่า "เปล่าหรอก ฉันกำลังรอคุณอยู่น่ะ" เมื่อเธอพูดจบก็ลงจากเตียงแล้วเดินเข้ามากอดเขาไว้ จากนั้นก็แนบใบหน้าเข้ากับหน้าอกของเขา การเคลื่อนไหวของเธอทำให้เจียงเย่าจิ่งรู้สึกประหลาดใจเสียจนตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะ จากนั้นเขาก็ยิ้มพลางถามว่า "เธอเป็นอะไรไปน่ะ?" ซ่งอวิ้นอวิ้นบอกว่าไม่มีอะไร "ฉันก็แค่อยากจะกอดคุณ" เจียงเย่าจิ่งก้มมองเธอ "ปล่อยก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันไปอาบน้ำแล้วเธอค่อยมากอดก็ได้ ตอนนี้ฉันสกปรกจะแย่" ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ยอมปล่อยแล้วกอดเขาให้แน่นขึ้น ร่างกายของทั้งสองคนบดเบียดเข้าหากันอย่างแนบแน่น เจียงเย่าจิ่งถามเสียงเบาว่า "เธอเป็นอะไรไป?" ทำไมถึงรู้สึกว่าเธอไม่ปกติเลยล่ะ? ซ่งอวิ้นอวิ้นลูบหน้าอกของเขา "นับจากนี้เป็นต้นไป ไม่ว่าอยู่ที่ไหนฉันก็จะเป็นบ้านให้คุณเอง ฉันจะรักคุณให้มาก ๆ" เจียงเย่าจิ่งหลุบตาลง ท่ามกลางแสงสลัวรางเลือน เขายังมองเห็นประกายในดวงตาของเธอและเนื้อตัวที่สั่นระริกอยู่บ้าง น้ำเสียงทุ้มของเขาปะปนความแหบพร่าเล็กน้อย "ซ่งอวิ้นอวิ้น วันนี้เธอเป็นอะไรไปกันแน
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 263
เมื่อกลับมาถึงบ้าน เธอก็ล้างมือแล้วไปหาซวงซวง เห็นเพียงป้าหวู่ที่กำลังอุ้มเขาอยู่ "ป้าหวู่" เธอรู้สึกประหลาดใจนัก ป้าหวู่ยิ้มแล้วพูดว่า "คุณผู้ชายบอกให้ป้ามาที่นี่ เพราะไม่มีใครคอยจัดการเรื่องต่าง ๆ เลยค่ะ" เจียงเย่าจิ่งเป็นห่วงเรื่องตามหาตัวคนแปลกหน้า ดังนั้นเขาจึงเรียกป้าหวู่ให้มาที่นี่ ซ่งอวิ้นอวิ้นดีใจที่ได้ยินว่าป้าหวู่มาที่นี่ เพราะก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่ในคฤหาสน์ ป้าหวู่ดีกับเธอมากทีเดียว เธอเป็นคนจิตใจดี "มีป้าหวู่อยู่ที่นี่ ฉันรู้สึกเบาใจขึ้นเยอะเลยค่ะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นเอ่ยพลางยิ้มให้ เธอรับซวงซวงมาจากอ้อมแขนของป้าหวู่ จากนั้นเขาก็ตื่นขึ้นมาพอดี ทันใดนั้นใบหน้าเล็ก ๆ ก็ยับย่น ซ่งอวิ้นอวิ้นรู้ว่าเขาคงจะอึเป็นแน่ ดังนั้นเธอจึงบีบจมูกน้อย ๆ ของเขา "เหม็นหรือเปล่าจ๊ะ?" ป้าหวู่จึงพูดว่า "เดี๋ยวป้าเปลี่ยนผ้าอ้อมให้เองค่ะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นอยากจะทำเอง เธอรู้สึกว่าตนเองติดค้างลูกชายมาโดยตลอด เพราะเธอไม่มีเวลาดูแลเขานัก ตอนนี้เธอมีเวลาแล้ว "งั้นป้าจะเอาน้ำมาให้นะคะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นตอบตกลงแล้ววางซวงซวงลงไป เธอทิ้งผ้าอ้อมที่ใช้แล้วลงถังขยะ จากนั้นก็หยิบกระดาษมาเช็ดก้นของ
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 262
ซ่งรุ่ยเจี๋ยรีบกลบเกลื่อนว่า "ไม่มีอะไรหรอก..." "จริงเหรอ?" ซ่งอวิ้นอวิ้นยื่นน้ำที่รินแล้วให้เขา น้ำเสียงของเธอบ่งบอกว่าไม่เชื่ออยู่ชัด ๆ ซ่งรุ่ยเจี๋ยหลบสายตาแล้วรีบหาข้ออ้างขึ้นมาว่า "เป็นเรื่องในบริษัทน่ะ ส่วนเรื่องเมื่อคราวก่อนก็แก้ปัญหาได้แล้ว" ซ่งอวิ้นอวิ้นพยักหน้า "นายรับมือได้ดี" "แต่วิธีการก็เป็นความคิดของพี่อยู่ดี" ซ่งรุ่ยเจี๋ยเอ่ยขึ้น เขารู้สึกอิจฉาอยู่บ้าง เขาต้องยอมรับว่าซ่งลี่เฉิงช่างมีสายตาแหลมคม ถึงให้ซ่งอวิ้นอวิ้นมาดูแลบริษัท ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ถนัด แต่เธอก็เรียนรู้หลาย ๆ สิ่งได้รวดเร็ว! "ฉันแก่กว่านายไม่กี่ปี ฉันถึงต้องใคร่ครวญให้มากหน่อย อีกไม่กี่ปีนายน่าจะล้ำหน้าฉันไปแล้ว" ซ่งอวิ้นอวิ้นพูดให้กำลังใจ อันที่จริงแล้ว นับตั้งแต่ซ่งลี่เฉิงตายไป ซ่งรุ่ยเจี๋ยก็เป็นผู้ใหญ่ขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก ซ่งรุ่ยเจี๋ยแทบไม่เผยรอยยิ้มขึ้นบนใบหน้า "ผมไม่เป็นไรหรอก พี่น่าจะกลับไปดูแลซวงซวงก่อนนะ" ซ่งรุ่ยเจี๋ยเอ่ยขึ้น "ได้ ถ้านายมีเรื่องอะไรก็ติดต่อฉันได้ตลอดนะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นลุกขึ้น "อย่าลืมดื่มน้ำล่ะ" ซ่งรุ่ยเจี๋ยรีบยื่นมือข้างที่ไม่ได้รับบาดเจ็บมายกถ้วยชาขึ้นมา "ผมไม่ลื
