Mag-log inShare
บทที่17 เราเป็นแฟนกันครับ
Huling Na-update:
2025-04-05 10:10:53กว่าชั่วโมงต่อมา
และแล้วสิ่งที่พิมพ์พิชชาคาดไว้ก็เป็นจริงเมื่อมีข่าวลือดังกระฉ่อนไปทั่วโรงพยาบาลแถมไวยิ่งกว่า4Gเพราะข่าวนี้เกิดขึ้นหลังมีข่าวพงศ์พยัคฆ์แต่งงานแล้วไม่ถึงสองชั่วโมงแถมรู้กันเร็วกว่าข่าวแรกเสียอีก
“พี่เสือครับแย่แล้วล่ะ มีคนปล่อยข่าวว่าหมอฟ้าเป็นเมียน้อยพี่อ่ะ” รามินที่ขออนุญาตออกจากห้องประชุมไปเข้าห้องน้ำรีบบอกทันทีที่เปิดประตูเข้ามาภายในห้องที่กำลังประชุมเรื่องแผนการผ่าตัดของพิมพ์พิชชาอยู่
“ใครเล่นบ้าอะไรเนี่ย” พงศ์พยัคฆ์เอ่ยขึ้นสายตาเยือกเย็นจนสัมผัสได้ถึงความกรุ่นโกรธที่กำลังจะปะทุ ที่ผ่านมาตลอดสองปีเขาทำทุกอย่างไม่ให้กุมารแพทย์สาวเสียหายแต่ดูเหมือนคนที่สร้างข่าวลือต่าง ๆจะไม่ยอมหยุด
คนโกรธจนแทบปะทุก้าวออกจากห้องประชุมทันทีด้วยอารมณ์ที่พร้อมปะทะ ทว่าก่อนที่ชายหนุ่มจะได้ไปปะทะกับใครเสียงเรียกของปัญจวัตรก็ดังขึ้นเสียก่อน “เสือ”
“นายได้ข่าวรึยัง” ปัญจวัตรที่โมโหไม่แพ้กันและอาจจะมากกว่าพงศ์พยัคฆ์ถามทันทีที่พบหน้าเพื่อน
พงศ์พยัคฆ์พยักหน้าเป็นคำตอบก่อนจะถามถึงสถานการณ์ในโรงพยาบาลเพราะข่าวนี้ร้ายแรงเหลือเกิน “เหตุการณ์เป็นไงมีใครเชื่อข่าวบ้าง”
“มีคนเชื่อเยอะครับ ตอนนี้มีคนไปรุมด่าหมอฟ้าด้วยครับ” หมอธันวาเอ่ยบอกหลังจากได้ยินและเห็นเหตุการณ์กุมารแพทย์หนุ่มก็เดินมาบอกแก่พงศ์พยัคฆ์ทันที
“มารุมด่าเหรอ...มากไปแล้วเสือนายไปด้วยกันหน่อย” ปัญจวัตรเอ่ยบอกชายหนุ่มโกรธจัดถึงขีดสุดก่อนจะเดินออกไปและมุ่งหน้าไปยังแผนกกุมารเวช พงศ์พยัคฆ์ที่ก่อนหน้านี้โกรธจนพร้อมปะทะถึงกับอ่อนลงเมื่อดูทรงแล้วเพื่อนจะโกรธยิ่งกว่า
สองหนุ่มหอบความไม่พอใจต่างสาเหตุแต่เรื่องเดียวกันมายังแผนกกุมารเวชทันทีโดยไม่รีรอ และก็ได้เห็นเหตุการณ์ที่หลายนกำลังมองฟ้ารดาด้วยสายตาไม่ชอบใจอยู่...และเธอกำลังโดยรุมด่า
“หน้าตาก็ดีนะหมอฟ้าไม่น่าไปเป็นเมียน้อยเขาเลย”
“นั่นสิ นี่คงไปอ่อยผัวเขาล่ะสิ ทำตัวแย่”
“หน้าด้านไร้ยางอาย” อายุรแพทย์หญิงวัยกลางคนเอ่ยขึ้นบ้างหลังจากที่หลายคนเริ่มเปิดประเด็นด่าทอฟ้ารดา ในขณะเดียวกันในซอกมุมหนึ่งซึ่งมีใครคนนึงยืนก็หลุดยิ้มสะใจออกมาขณะที่มองไปยังฟ้ารดา ‘เธอเสร็จแน่ฟ้ารดาจากแฟนนอกใจเพราะสำส่อนกลายเป็นเมียน้อยฉันจะทำให้เธอไม่อาจอยู่ที่นี่ได้’
ฟ้ารดาที่ถูกด่าทอต่อว่าพร้อมถูกมองด้วยสายตาขยะแขยงยืนฟังแต่ไม่คิดตอบโต้ใด ๆจนกระทั่งปัญจวัตรเอ่ยขึ้นแล้วเดินมาใกล้ๆ “พวกคุณเลิกกล่าวหาว่าหมอฟ้าหน้าด้านได้แล้ว หมอฟ้าไม่ได้เป็นเมียน้อยนายเสือ”
ฟ้ารดาหันหน้ามองคนที่ออกโรงปกป้องด้วยดวงตาสั่นไหว หญิงสาวซึ้งใจกับการปรากฏตัวของปัญจวัตรจนพูดอะไรไม่ถูก ในใจเกิดความรู้สึกบางอย่างขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว...แค่รู้ว่ามีเขาอยู่ใกล้ๆเธอก็อุ่นใจอย่างประหลาด
หญิงสาวไม่รู้ว่าสายตาที่มองหมอหนุ่มเปลี่ยนไปจากเดิมเข้าเสียแล้ว
“อย่าเข้าข้างกันเลยหมอปัญจ์ ฉันว่าคุณรู้ว่าสองคนนี้ถึงไหนต่อไหนกันแล้วไม่ต้องปิดหรอกเขารู้กันหมด คุณแค่ช่วยเข้าไปอยู่ด้วยเพื่อไม่ให้ใครรู้ลับหลังคนอื่นสองคนนั้นก็พากันขึ้นสวรรค์ส่วนคุณก็ช่วยปิดปัง” อายุรแพทย์หญิงวัยกลางคนคนเดินเอ่ยอีกครั้งราวกับรู้ชัดอยู่ในเหตุการณ์
“ผมพูดความจริง...คิดดูนะ ผมไม่มีความจำเป็นที่จะต้องช่วยปิดปัง เพราะเขาเป็นเพื่อนกัน”
“เพื่อนกันชวนกันขึ้นเตียงสิไม่ว่า” บุรุษพยาบาลใจสาวเอ่ยขึ้นบ้างอย่างหมั่นไส้
“กรุณาให้เกียรติหมอฟ้าด้วยถ้าคุณแค่ฟัง ๆ คนอื่นมา” พงศ์พยัคฆ์ที่เงียบมาตลอดเอ่ยขึ้นบ้างด้วยความไม่พอใจ “ผมถามหน่อยพวกคุณเห็นเหรอครับว่าผมกับหมอฟ้าไปทำเรื่องอย่างว่ากัน คุณเห็นรึไงมีหลังฐานยืนยันไหมว่าเราสองคนทำอะไรผิดศีลธรรม ดีแต่ด่าต่อว่าคนอื่นแต่พวกคุณแค่ฟังคนอื่นพูดมากลับหลงเชื่อง่ายๆและไปเล่าต่อให้คนอื่นเสียหาย คนแบบนี้น่ะผมเกลียดที่สุดเลย”
ใช่...พงศ์พยัคฆ์กำลังฉุนขาดถึงขั้นที่แม้แต่ปัญจวัตรที่โกรธจัดอยู่ยังหวั่นๆเวลาปกติกับเวลาโกรธพงศ์พยัคฆ์ต่างกันมากใครคิดลองดีอาจจะจบไม่สวยกลุ่มไทยมงและบรรดาบุคลากรสาวขี้อิจฉายืนมองอย่างหวาดหวั่นด้วยความกลัวเพราะพวกตนแค่ได้ยินเขาพูดมาไม่เคยเห็นอะไรแบบนั้นเลย
“เสือ...นายใจเย็นก่อนฉันจัดการเอง” ปัญจวัตรเอ่ยเรียกสติทันทีที่เห็นว่าเพื่อนหนุ่มอยู่ในอารมณ์ที่พร้อมจะปะทะและปะทุเต็มที่
“ให้เย็นงั้นเหรออยู่ ๆมีข่าวแบบนี้ใครจะเย็นลงครั้งนี้นอกจากหมอฟ้าเสียหายแล้วฉันเองก็เสีย อย่าลืมพ่อแม่ฉันอยู่นี่ท่านจะคิดยังไง หนูแพรอีกเธอจะคิดยังไง แล้วยิ่งหนูทราย น้องฉันจะผ่าตัดอยู่แล้วถ้าได้ยินเรื่องนี้อาจทำให้อาการแย่ลงก็ได้” พงศ์พยัคฆ์เอ่ยบอกด้วยความโมโห คุณหญิงพราวกะรัตและคุณสิงหาจะมองอย่างไรกับข่าวลือต่อให้ไม่เชื่อแต่ทั้งสองก็ยังกลุ้มอยู่ดี แพรวารินทร์จะรู้สึกอย่างไรในเมื่อเขายังคงดูแย่ในสายตาเธอ แล้วเรื่องนี้อาจจะกระทบถึงจิตใจของพิมพ์พิชชาที่จะต้องคิดหาทางช่วยพี่ชายอย่างเขาจะไม่ให้เขาโมโหได้ยังไง
“พวกคุณควรจะเชื่อในสิ่งที่เห็นมากว่าคำเค้าพูดกัน”
“ตะ แต่เราจะเชื่อได้ไงว่าหมอกับหมอฟ้าเป็นแค่เพื่อนแล้วหมอปัญจ์ไม่ได้พูดเพื่อปกป้องคุณ” อายุรแพทย์หญิงวัยกลางคนที่ยังไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ง่าย ๆ ทำใจกล้าถามขึ้น เธอพยายามข่มความกลัวที่เกิดขึ้นในจิตใจและตั้งมั่นจะไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ไป
“ผมถามหน่อยนายปัญจ์มีเหตุผลอะไรต้องช่วยปิดบังถ้าผมกับหมอฟ้ามีอะไรอย่างว่าจริง”
“ก็คุณเป็นเพื่อนกันไง”
พงศ์พยัคฆ์ฟังคำตอบของกลุ่มคนที่เออออเป็นไปในทิศทางเดียวกันไปเสียหมดก่อนสบตากับปัญจวัตรราวถามว่าใครจะตอบจนสุดท้ายปัญจวัตรจึงเอ่ยขึ้น
“ถ้าเสือกับหมอฟ้าทำเรื่องแบบนั้นจริงแล้วผมรู้ผมคงไม่ช่วยปิดไว้ ผมคงประจานและกระทืบนายเสือไปแล้วเพราะผมคงไม่ช่วยปิดบังความสารเลวของสามีลูกพี่ลูกน้องตัวเองที่ผมรักเหมือนน้องแท้ๆเอาไว้หรอก”
“ภรรยาของผมเป็นลูกพี่ลูกน้องของนายปัญจ์ที่นายปัญจ์รักมากแค่นี้คงพอแล้วที่ยืนยันว่าถ้าผมทำเรื่องชั่วๆแล้วนายปัญจ์รู้ด้วยเขาไม่มีทางจะช่วยปิดบังและหาความจำเป็นไม่ได้ที่จะปิดบัง” พงศ์พยัคฆ์เอ่ยบอกก่อนมองไปที่ปัญจวัตรอีกครั้งเหมือนบอกว่าแค่นี้ก็คงจบแล้ว
“ชัดเจนนะครับทุกคน อ้อ...แล้วก็ผมหวังว่าจะไม่มีเรื่องโคมลอยแบบนี้เกิดขึ้นอีกนะเพราะถ้ามีอีกผมไม่เอาไว้แน่คนที่กล้ามายุ่งกับหมอฟ้าระวังตัวไว้”
“หมอปัญจ์เกี่ยวไรด้วยเนี่ย ทำไมต้องห้ามแบบนี้” บุรุษพยาบาลหนุ่มใจสาวเอ่ยขึ้น ปัญจวัตรมองหน้าฟ้ารดาและคิดได้ทางเดียวที่จะไม่ให้เธอเจอข่าวลือแบบนี้อีกก่อนจะเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงมาดมั่น
“เพราะหมอฟ้ากับผมเรา...คบกันอยู่ เราเป็นแฟนกันครับ”ทันทีที่ปัญจวัตรพูดจบฟ้ารดาก็เงยหน้าขึ้นมองด้วยความตกใจทันทีก่อนจะถูกชายหนุ่มจับมือเดินออกจากจุดที่ยืนอยู่ พงศ์พยัคฆ์มองเพื่อนรักแล้วยิ้มให้ก่อนจะหันมามองคนอื่น ๆ
“ชัดเจนนะครับผมหวังว่าทุกคนจะเข้าใจและนำสิ่งที่ถูกต้องไปแก้ไขข่าวลือผิด ๆ ผมขอจากใจการที่มีข่าวลือผิดๆแย่ๆในตอนนี้มันอาจกระทบจิตใจของภรรยาของผมและน้องสาวที่กำลังป่วยเพราะงั้นช่วยกันแก้ความเข้าใจผิดของคนอื่นด้วยแยกย้ายกันได้แล้วครับ”
“แส่นักนะหมอเสือ หมอปัญจ์ ได้...ในเมื่อแส่นักฉันคงต้องเล่นงานทั้งสามคน”เสียงเคียดแค้นจากมุมมืดเอ่ยออกมาก่อนมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มันจะเป็นไปตามแผนอยู่แล้วหากหมอหนุ่มทั้งสองไม่สาระแนเข้ามา
Kaugnay na kabanata
พันธนาการร้ายหัวใจพ่ายรัก บทที่18 รณพีร์
เป็นอีกครั้งที่แพรวารินทร์ต้องมานั่งรอโดยไร้วี่แววการปรากฎตัวของลูกค้าคนพิเศษ หญิงสาวยังคงนิ่งสงบแต่ก็มั่นดูเวลาเป็นระยะ...หวังว่าคราวนี้เธอจะไม่ต้องรอเก้ออีกนะดวงตาคู่หวานละสายตาจากนาฬิกาข้อมือก่อนจะลอบถอนใจโล่งเมื่อเห็นร่างสูงก้าวลงมาจากบันได...ในที่สุดก็มาสักที“ขอโทษนะครับคุณมัณฑนากร พอดีนอนดึกไปหน่อยเลยตื่นสาย” ทัศนะผู้บริหารหนุ่มเจ้าของตำแหน่งลูกค้าวีไอพีเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้ายิ้มแย้มชวนฝันหลังจากที่ตนปล่อยให้มัณฑนากรสาวนั่งรออยู่เกือบสามชั่วโมง แพรวารินทร์ควรให้อภัยกับคำขอโทษถ้าลูกค้าหนุ่มเอ่ยจากใจไม่ใช่ใบหน้ายิ้มแย้มไม่รู้สึกผิด‘ชักจะทนไม่ไหวแล้วแฮะ คนอะไรกวนประสาทเหลือเกิน’ แพรวารินทร์คิดในใจอย่างสุดทน“ไม่เป็นไรค่ะ งั้นเราก็เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า” แพรวารินทร์เอ่ยราวกับไม่ถือสาหาความ ใจจริงคือเธออยากจะออกไปจากบรรยากาศชวนโมโหนี่แล้วทัศนะยิ้มมุมปากก่อนจะเอ่ยในสิ่งที่ตรงข้ามกับสิ่งที่หญิงสาวต้องการ “
Huling Na-update : 2025-04-06พันธนาการร้ายหัวใจพ่ายรัก บทที่19 แหวน
ในลิฟต์“พี่หมอ แพรถามอะไรหน่อยสิ ทำไมต้องจับมือแพรตลอดแพรมาหลายครั้งแล้วไม่หลงหรอก”แพรวารินทร์เอ่ยบอกเธออยากจะรู้ว่าเขาจะจับมือเธอทำไมนักหนาจะกลัวเธอหลงรึก็ไม่ใช่“พี่ไม่ได้กลัวหนูแพรหลงพี่แค่อยากจับไว้แบบนี้ จับไว้ตลอดชีวิตและไม่อยากจะปล่อยเลยแม้วินาทีเดียวลองฟังมันดูสิครับว่าหัวใจพี่มันเต้นอย่างไร”พงศ์พยัคฆ์เอ่ยบอกก่อนจะยกมือซ้ายของหญิงสาวขึ้นมาทาบทับตรงอกกว้างซึ่งตรงกับตำแหน่งของหัวใจหญิงสาวหยุดมือนิ่งราวกับฟังอัตราการเต้นของหัวใจชายหนุ่ม หัวใจของเขาเต้นรัวจนเธอสัมผัสได้มันเพราะอะไรกันนั่นคือสิ่งที่หญิงสาวพยายามขบคิด“ตรงนี้มันเต้นไม่ปกติทุกครั้งที่เข้าใกล้หนูแพร ตรงนี้มันเต้นแรงทุกครั้งที่ได้จับมือหนูแพรแต่มันก็อบอุ่นและมีความสุขทุกครั้งและไม่เคยเป็นแบบนี้กับใคร ที่เป็นแบบนี้เพราะพี่รักหนูแพรไงครับ” พงศ์พยัคฆ์เอ่ยบอกสายตาจ้องมองหน้าของภรรยาราวจะสื่อว่าพูดจริง“ความรักมันไม่ได้เกิดขึ้นง่ายขนาดนั้น ไม่มีทางที่เราจะรักใครสักคนได้ในเวลาแค่3-4วันหรอก”แพรวารินทร์เอ่ยบอกก่อนจะชักมือกลับแต่ชายหนุ่
Huling Na-update : 2025-04-08พันธนาการร้ายหัวใจพ่ายรัก บทที่20 ทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี
3วันต่อมาเรือนแสนรักดวงตาคู่คมมองร่างบางที่ควรจะหลับไปเพราะความเหนื่อยล้าทว่ายังคงนั่งตาใสแจ๋ว แพรวารินทร์เพิ่งจะกลับมาถึงเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนนี้เอง สภาพหญิงสาวดูอิดโรยไม่น้อยแต่พอขึ้นมาบนห้องอาบน้ำเปลี่ยนชุดและมานอนแล้วเธอกลับไม่หลับเสียอย่างนั้น“หลับรึยังครับ” เขาถามพร้อมกับเดินมานอนลงข้างๆแพรวารินทร์ก่อนจะซ้อนกอดจากด้านหลังและบอกตัวเองว่าเขาต้องการแค่นอนกอดไว้เท่านั้น“พี่ขอแค่กอดสัญญาจะทำแค่นี้ครับ” พงศ์พยัคฆ์กระซิบข้างหูอย่างอ่อนโยนก่อนจะเห็นว่าแพรวารินทร์นิ่งไปเหมือนขบคิดอะไรสักอย่าง“นอนไม่หลับหรือครับคนดี กังวลอะไรบอกพี่ได้มั้ย”“ห่วงเรื่องทรายน่ะค่ะพี่หมอ มันจะเกิดอะไรขึ้นรึเปล่าแพรกังวลจนนอนไม่หลับเลย”แพรวารินทร์เอ่ยบอกตามสิ่งที่คิด...ใช่ว่าเธอไม่เชื่อฝีมือพงศ์พยัคฆ์แต่อะไรก็เกิดขึ้นได้นี่“ทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดีเชื่อพี่สิครับ” พงศ์พยัคฆ์เอ่ยบอกก่อนจะลูบหัวหญิงสาวอย่างแสนรัก“เ
Huling Na-update : 2025-04-09พันธนาการร้ายหัวใจพ่ายรัก บทที่21 การผ่าตัด
ห้องพักพิมพ์พิชชา“ปู่เชื่อว่าหลานสาวของปู่จะต้องผ่านเรื่องนี้ไปได้อย่างกังวลเลยหลานปู่”น้ำเสียงแหบชราของท่านสัตยะเอ่ยปลอบใจหลานสาวพร้อมกับลูบศีรษะหลานสาวอย่างรักใคร่ ท่านเดินทางมาที่นี่เมื่อช่วงสายของเมื่อวานและถึงโรงพยาบาลในช่วงค่ำหลังจากที่พิมพ์พิชชาหลับไปไม่นานทำให้ปู่กับหลานได้คุยกันในช่วงเช้านี้“ทรายไม่กังวลเรื่องผ่าตัดหรอกค่ะแต่ทรายกลัวทุกคนจะทุกข์ใจ ถ้าหลังผ่าตัดทรายเป็นอัลไซเมอร์ระยะสั้นโดยเฉพาะยัยแพร”พิมพ์พิชชาเอ่ยบอกเธอไม้ได้กังวลเรื่องการผ่าคัดแม้แต่น้อยแต่กังวลว่าผลกระทบหลังการผ่าตัดจะเป็นอย่างไรมากกว่าเธอพอรู้ผลข้างเคียงหลังผ่าตัดจากพงศ์พยัคฆ์มาบ้างทำให้นึกห่วงทุกคนจะทุกข์ใจโดยเฉพาะเพื่อนรักอย่างแพรวารินทร์“อย่ากลัวไปเลยลูกก็ไดอารี่ที่หนูทำไว้ไงล่ะถ้าหนูเป็นอะไรไปแม่กับพ่อจะให้หนูดูจะได้เปิดอ่านจะได้จำได้” คุณหญิงพราวกะรัตเอ่ยบอกพรางลูบหลังลูกสาว“ใช่...ส่วนหนูแพรพวกเราก็จะทำให้ลืมความทุกข์ใจและมีแต่รอยยิ้มเพื่อนของหนูและพวกเราจะไม่ทุกข
Huling Na-update : 2025-04-10พันธนาการร้ายหัวใจพ่ายรัก บทที่22 อย่ากังวล
ห้องพักของพิมพ์พิชชาร่างบางในชุดคนไข้ของพิมพ์พิชชาถูกพากลับมายังห้องพักโดยมีแพรวารินทร์นั่งอยู่ที่โซฟา หลังจากกลับมายังห้องพักได้ไม่นานแพรวารินทร์ก็ขออยู่เฝ้าพิมพ์พิชชาจนกว่าจะฟื้นเพื่อให้คุณสิงหาและคุณหญิงพราวกะรัตได้กลับไปพักที่บ้านและอีกเหตุผลคือหญิงสาวอยากเป็นคนแรกที่พิมพ์พิชชาเห็นเมื่อลืมตาในตอนแรกคุณหญิงพราวกะรัตไม่เห็นด้วยเพราะรู้ดีว่าแพรวารินทร์ไม่ค่อยชอบกลิ่นและบรรยากาศของโรงพยาบาลแต่เมื่อพงศ์พยัคฆ์เอ่ยบอกว่าเขาต้องเข้าเวรในวันนี้ทำให้ทั้งหมดคลายความกังวลลงได้เพราะรู้ดีว่าหมอหนุ่มคงจะเข้ามาดูน้องสาวและภรรยาเป็นพักๆเป็นแน่ ท่านสัตยะ คุณสิงหาและคุณหญิงพราวกะรัตจึงต้องจำใจกลับไปพักผ่อนเพราะเย็นมากแล้วภายในห้องเงียบไปหลายนาทีเมื่อพงศ์พยัคฆ์อาสาลงไปส่งพ่อแม่และปู่ที่รถ แพรวารินทร์หยิบไดอารี่ของเพื่อนสาวขึ้นมาอ่านเป็นการฆ่าเวลา ทว่าหลายเรื่องในสมุดไดอารี่ก็ทำให้หญิงสาวจมไปกับอดีตอยู่หลายครั้งทำให้หญิงสาวไม่รับรู้ถึงการมาของพงศ์พยัคฆ์แม้แต่นิดเดียว...กว่าจะรู้ตัวความเย็นจากแก้วน้ำกระเจี๊ยบก็ถูกนำมาแนบห
Huling Na-update : 2025-04-11พันธนาการร้ายหัวใจพ่ายรัก บทที่23 เช้าวันใหม่
เมฆสีขาวหลากหลายขนาดและต่างรูปทรงล่องลอยสวยงาม แสงของพระอาทิตย์ลอดผ่านผ้าม่านส่องแสงจ้าเป็นสัญญาณว่าฟ้าวันใหม่ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ท้องฟ้าวันนี้ไร้ซึ่งเมฆฝนมองแล้วช่างเป็นฟ้าวันใหม่ที่สดใสในความรู้สึกของแพรวารินทร์หญิงสาวอยู่ในชุดเสื้อยืดคอวีสีขาวกับกางเกงยีนดูสบายตา เธอและพิมพ์พิชชาไม่ชอบใส่ชุดที่เรียบหรูนุ่งน้อยห่มน้อยตามที่ผู้หญิงคนอื่นนิยมแต่เสื้อผ้าสบายๆก็ไม่ได้ลดทอนความสะสวยลงได้แพรวารินทร์ยังดูสวยสง่างามใบหน้าหวานปราศจากการเติมแต่งแต่ก็ยังคงดูน่ามองและน่าหลงใหลเช่นเคยหญิงสาวยืนมองดอกกุหลาบสีขาวและดอกลิลลี่สีขาวที่ถูกจัดอยู่ในแจกันที่ตั้งติดกันอย่างมีรอยยิ้ม พิมพ์พิชชาชื่นชอบดอกลิลลี่สีขาวที่สุดเธอจึงวานให้พงศ์พยัคฆ์ออกไปหาซื้อมาให้หมอหนุ่มกลับมาพร้อมดอกลิลลี่ที่ต้องการแต่เธอไม่คาดคิดว่าหมอหนุ่มจะมีดอกกุหลาบขาวของโปรดติดไม้ติดมือมาฝากเธอด้วย ยิ่งนับวันเธอยิ่งรู้สึกแปลกๆกับการกระทำของเขาจนต้องมานั่งคิดว่าเธอกำลังรู้สึกอย่างไรเพราะมัวแต่มองแจกันลิลลี่และกุหลาบที่อยู่ข้างโซฟาจึงทำให้แพรวา
Huling Na-update : 2025-04-12พันธนาการร้ายหัวใจพ่ายรัก บทที่24 ความบังเอิญ
สนามบิน...“ขอโทษที่ทำให้รอนะครับทุกคน คุณอาครับนี่ป้าลัดดาหรือป้าดา คุณป้าของผมครับ” รณพีร์เอ่ยบอกหลังจากพาผู้เป็นป้ามาถึงที่สนามบินที่นัดกันไว้กับพงศ์พยัคฆ์ หลังจากที่เมื่อสองวันก่อนแพรวารินทร์เข้าไปที่บริษัทเพื่อขอลาหยุดและขอร้องให้เลื่อนนัดส่งแบบร่างให้ทัศนะได้เล่าอาการของพิมพ์พิชชาให้ฟังและชวนชายหนุ่มไปเที่ยวเขาจึงไม่คิดปฏิเสธ ลัดดาที่บังเอิญได้ยินการสนทนาของหลานชายกับหญิงสาวที่ตนเอ็นดูที่ชอบมีข่าวว่าทั้งสองแอบคบหากันเล่าลือในบริษัทเธอจึงขอมาด้วยแม้จะเอ็นดูอยู่แต่เธอชอบพิมพ์พิชชามากกว่าและอยากให้พิมพ์พิชชาลงเอยกับหลานชายเพราะแพรวารินทร์นั้นเป็นกลางเกินไปนิ่งเกินไปไม่แสบขี้แกล้งได้ใจเหมือนพิมพ์พิชชาพิมพ์พิชชาคงทำให้ชีวิตของรณพีร์มีสีสันต์ขึ้น เธอที่ยังไม่ทราบความสัมพันธ์ของพงศ์พยัคฆ์และแพรวารินทร์จึงต้องออกโรงขัดขวางจนกว่าคนที่หมายตาจะจำทุกอย่างได้“ป้าดาครับนี่ คุณอาคุณสิงหากับคุณอาพราวกะรัต พ่อกับแม่ของหมอเสือครับ”รณพีร์เอ่ยบอกผู้เป็นป้าก่อนหันไปมองหน้าคนที่รักที่ยืนหลบอยู่หลังคุณสิงหาเหมือนเกรงกลัว“ยินด
Huling Na-update : 2025-04-13พันธนาการร้ายหัวใจพ่ายรัก บทที่25 ไร่พยัคฆ์
ไร่พยัคฆ์พิมพ์พิชชายืนมองทุ่งหญ้าสีเขียวชอุ่มอย่างว่างเปล่าไร้ซึ่งความทรงจำใด ๆด้านขวามือมีรณพีร์ยืนอยู่ อีกด้านเป็นแพรวารินทร์และพงศ์พยัคฆ์ ถัดจากรณพีร์มีปัญจวัตร ฟ้ารดาและปรียาภัทรยื่นอยู่อย่างสงบนิ่ง หลังจากที่ทั้งหมดเดินทางมาถึงไร่พยัคฆ์เมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนคุณสิงหาและคุณหญิงพราวกะรัตขอพักอยู่ที่เรือนรับรองด้วยความเหนื่อยล้าจากการเดินทางเช่นเดียวกับลัดดาและคุณหญิงปริศนาที่ขอไปพักผ่อน ท่านสัตยะที่ดูจะเหนื่อยที่สุดเองก็ขอกลับไปพักที่ไร่ตะวันซึ่งอยู่ข้างๆ พงศ์พยัคฆ์จึงเอ่ยชวนคนที่เหลือมาที่นี่...สถานที่หนึ่งที่เขากับปัญจวัตรและสามสาว แพรวารินทร์ พิมพ์พิชชา และปรียาภัทรชอบมาเวลาปิดเทอม ทุ่งหญ้าแห่งนี้อุดมไปด้วยความอุดมสมบูรณ์ทางธรรมชาติมีเสียงน้ำไหลจากลำธารใกล้ๆเสียงนกร้องเจือยแจ้วน่าฟังที่นี่จึงกลายเป็นที่ที่ทั้ง5มักจะมาเพราะมันไม่วุ่นวายเงียบสงบแต่ยังมีเสียงจากธรรมชาติและตั้งอยู่ในเขตของไร่พยัคฆ์“ที่นี่คือทุ่งพักใจ เมื่อก่อนไม่มีชื่อแต่แกบอกว่าจะไม่เรียกทุ่งหญ้าเลยเปลี่ยนให้เป็นทุ่งพักใจ เวลาที่เหนื่อยจากการทำการบ้านปิดเทอมเรามักจะมาที่นี่
Huling Na-update : 2025-04-14
Pinakabagong kabanata
พันธนาการร้ายหัวใจพ่ายรัก บทที่29 วันหวาน
“หมอปัญจ์ ฉันอยากได้ดอกไม้ตรงนั้นเอาให้หน่อย” ฟ้ารดาเอ่ยบอกขณะเดินตามทางเพื่อกลับไปที่จุดรวมพลพร้อมชี้ไม้ชี้มือไปที่ดอกของไม้เลื้อยชนิดหนึ่งที่เกาะอยู่บนต้นไม้ ปัญจวัตรมองดอกไม้ที่อยู่สูงพอสมควรก่อนจะเอ่ยขึ้น“จัดไปตามคำขอครับ คุณผู้หญิง” เมื่อจบหมอหนุ่มก็ถอดรองเท้าก่อนจะปีนป่ายขึ้นไปบนต้นไม้“ระวังนะหมอปัญจ์”“รับทราบครับผม” ปัญจวัตรเอ่ยบอกและในที่สุดหมอหนุ่มก็มาถึงจุดที่มีดอกไม้ที่ฟ้ารดาต้องการหมอหนุ่มเด็ดมันก่อนจะหันไปเห็นดอกไม้อีกชนิดที่สวยงามไม่แพ้กัน หมอหนุ่มดึงมาทั้งเถาก่อนจะทำเป็นมงกุฏดอกไม้ป่าพร้อมยิ้มสายตาพลันเหลือบไปเห็นน้องสาวที่ยืนคุยโทรศัพท์อยู่ด้านล่างหมอหนุ่มจับตามองก่อนจะพยายามสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ...คงไม่ได้คุยกับไอ้บอสดี้นั่นอีกนะ“ได้รึยังหมอปัญจ์”เสียงของฟ้ารดาเอ่ยถามอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นหมอหนุ่มเงียบไปนาน ปัญจวัตรละสายตาจากน้องสาวกลับมาสนใจดอกไม้ในมือก่อนจะปีนป่ายหาทางลงไป“นี่ครับดอกไม้ของคุณ ส่
พันธนาการร้ายหัวใจพ่ายรัก บทที่28 คนลืม(?)
เพราะความขบเมื่อยตรงบริเวณต้นคอปลุกให้คนแกล้งลืมต้องรู้สึกตัวขึ้นบรรยากาศรอบข้างไม่ได้น่ามองกว่าเจ้านายปากเสียของเธอเลยเพราะไหล่ขวาถูกเธอครอบครองไว้ทำให้ชายหนุ่มเลือกที่จะเอาศีรษะพิงต้นไม้ใหญ่ข้างๆแทนเพื่อไม่ให้รบกวนเธอแม้จะหลับอยู่ชายตรงหน้าก็มีเสน่ห์อยู่มาก ปากนิดจมูกหน่อยน่ารักเวลายิ้มก็น่ารัก‘อีตาคุณพีร์ขี้เก๊ะหลงให้เข้าใจว่าชอบยัยแพรอยู่ได้ตั้งหลายปี หึถ้าอธิบายแต่แรกฉันคงรักคุณหัวปักหัวปำไปแล้วอีตาคนซื่อบื้อ’ พิมพ์พิชชาได้แต่คิดในใจอย่างหมั่นไส้ก่อนจะลุกขึ้นอย่างเบาๆก่อนจะย่องลงไปในน้ำอย่างระวังไม่ทำให้เจ้านายขี้เซาตื่น หญิงสาวมองคนหลับอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะวิดน้ำใสใส่เต็มแรงความเย็นจากของเหลวบางอย่างทำให้รณพีร์สะดุ้งตื่นพร้อมหาที่มาของสิ่งนั้น พลันสายตาปะทะเข้ากับร่างบางที่กำลังสะบัดน้ำใส่เขาอย่างสนุกสนาน“คุณพีร์คะมาเล่นน้ำกัน”พิมพ์พิชชาเอ่ยบอกแน่นอนว่าชายหนุ่มไม่มีทางสงสัยได้แน่นอนจากการพูดที่แสนจะสุภาพ“แล้วถ้าผมบอกว่าไม่ล่ะ”รณพีร์เอ่ยถามอยากรู้ว่าพิมพ์พิชชาเวอร์ชั่นเสียความทรงจำจะทำอย่า
พันธนาการร้ายหัวใจพ่ายรัก บทที่27 สารภาพรัก
“เสร็จแล้วเราไปทานข้าวกันดีกว่า”แพรวารินทร์เอ่ยขึ้นหลังจากเธอกับพงศ์พยัคฆ์ได้รับไหว้วานให้ช่วยจัดเตรียมบางอย่างจากปัญจวัตร พงศ์พยัคฆ์ยิ้มให้ก่อนจะยกตะกร้าขนมและผลไม้ขึ้นเมื่องานเสร็จที่เหลือก็คงเป็นหน้าที่ของผู้ไหว้วานให้ช่วย ส่วนเขาก็ได้เวลาอ้อนแพรวารินทร์ซะที“ป้อนพี่เสือหน่อยสิครับ เห็นใจคนป่วยนิดนึง”พงศ์พยัคฆ์ที่มีอาการเจ็บคอตั้งแต่เช้าเอ่ยบอกแพรวารินทร์อย่างออดอ้อน เพราะอาการเจ็บคอเล่นงานทำให้เสียงนุ่มแหบพร่าจนแทบฟังไม่เป็นคำพูด และนอกจากอาการเจ็บคอแล้วหมอหนุ่มยังมีอาการไข้หวัดด้วย งานเลี้ยงเมื่อคืนเลิกเกือบเที่ยงคืนหลังจากงานเลิกทั้งสองก็กลับมาที่เรือนกุหลาบเพราะอากาศที่เหน็บหนาวของภาคเหนือประกอบกับความเมื่อยล้าของร่างกายหลังการเดินทางและการทำงานที่ไม่ค่อยได้มีเวลาพักทำให้พงศ์พยัคฆ์มีอาการร้อนๆหนาวๆขึ้นมาตั้งแต่ช่วงดึกแต่หมอหนุ่มก็ทานยากันไว้แล้ว เช้าที่ผ่านมามีแค่อาการเจ็บคอจากการใช้เสียงเกินกว่าที่ใช้ประจำ แต่ดูเหมือนการเดินเท้ามายังน้ำตกที่อยู่ท้ายไร่ในช่วงเริ่มมีแดดทั้งยังต้องทำบางอย่างที่เพื่อนรักเกือบจะคุกเข่าอ้อนวอนทำให้อาการ
พันธนาการร้ายหัวใจพ่ายรัก บทที่26 ถึงเวลายอมรับ
10ปีก่อน“หนูแพรมาทำอะไรตรงนี่ครับ”พงศ์พยัคฆ์ในวัย20ปีเอ่ยถามเพื่อนรักของน้องสาวหลังจากผ่านมาเห็นเด็กสาวก้มๆเงยๆอยู่ที่แปลงกุหลาบในเนื้อที่2ไร่3งานที่คุณตาของเด็กสาวเนรมิตให้เป็นดั่งสวนกุหลาบขาวเพื่อเธอคนนี้โดยไม่ตัดไปขายเหมือนดอกไม้แปลงข้างๆ“พี่เสือ ฮือฮือ”เด็กเรียกชื่อพี่ชายของเพื่อนรักก่อนจะวิ่งเข้าไปกอดทั้งน้ำตาจนเสื้อยืดของเขาเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาของแม่หนูวัย16หมาดๆใบหน้าหวานๆตาโตๆเปื้อนน้ำตาจนพงศ์พยัคฆ์รู้สึกหวิว ๆเขาไม่ชอบเลยที่เด็กสาวมีน้ำตา พงศ์พยัคฆ์กอดร่างบางไว้ก่อนกวาดสายตามองไปที่เด็กสาวเคยนั่งอยู่อย่างพิจารณาจนได้เห็นว่าต้นกุหลาบกอใหญ่ที่ปลูกรวมกันเป็นแถวมีร่องรอยเหมือนถูกรื้อทำลายแต่ดูเหมือนว่าตัวทำลายจะไม่ใช่ฝีมือมนุษย์“ไม่ร้องนะครับคนดี ไม่ร้องนะหนูแพร เงียบนะครับพี่ไม่ชอบเลยรู้ไหมน้ำตาน่ะ”พงศ์พยัคฆ์เอ่ยปลอบประโลมพลางลูบหลังอย่างเบามือ เขารู้ดีเธอรักและหวงกุหลาบขาวแค่ไหน เจ้าตัวไหนมันช่างมาทำได้ไม่สงสารเด็กสาวเสียเลยเมื่อเห็นว่าแพรวารินทร์เริ่มเงียบลงแล้วเขาจึงเอ่ยถามให้รู้ตัวการร้
พันธนาการร้ายหัวใจพ่ายรัก บทที่25 ไร่พยัคฆ์
ไร่พยัคฆ์พิมพ์พิชชายืนมองทุ่งหญ้าสีเขียวชอุ่มอย่างว่างเปล่าไร้ซึ่งความทรงจำใด ๆด้านขวามือมีรณพีร์ยืนอยู่ อีกด้านเป็นแพรวารินทร์และพงศ์พยัคฆ์ ถัดจากรณพีร์มีปัญจวัตร ฟ้ารดาและปรียาภัทรยื่นอยู่อย่างสงบนิ่ง หลังจากที่ทั้งหมดเดินทางมาถึงไร่พยัคฆ์เมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนคุณสิงหาและคุณหญิงพราวกะรัตขอพักอยู่ที่เรือนรับรองด้วยความเหนื่อยล้าจากการเดินทางเช่นเดียวกับลัดดาและคุณหญิงปริศนาที่ขอไปพักผ่อน ท่านสัตยะที่ดูจะเหนื่อยที่สุดเองก็ขอกลับไปพักที่ไร่ตะวันซึ่งอยู่ข้างๆ พงศ์พยัคฆ์จึงเอ่ยชวนคนที่เหลือมาที่นี่...สถานที่หนึ่งที่เขากับปัญจวัตรและสามสาว แพรวารินทร์ พิมพ์พิชชา และปรียาภัทรชอบมาเวลาปิดเทอม ทุ่งหญ้าแห่งนี้อุดมไปด้วยความอุดมสมบูรณ์ทางธรรมชาติมีเสียงน้ำไหลจากลำธารใกล้ๆเสียงนกร้องเจือยแจ้วน่าฟังที่นี่จึงกลายเป็นที่ที่ทั้ง5มักจะมาเพราะมันไม่วุ่นวายเงียบสงบแต่ยังมีเสียงจากธรรมชาติและตั้งอยู่ในเขตของไร่พยัคฆ์“ที่นี่คือทุ่งพักใจ เมื่อก่อนไม่มีชื่อแต่แกบอกว่าจะไม่เรียกทุ่งหญ้าเลยเปลี่ยนให้เป็นทุ่งพักใจ เวลาที่เหนื่อยจากการทำการบ้านปิดเทอมเรามักจะมาที่นี่
พันธนาการร้ายหัวใจพ่ายรัก บทที่24 ความบังเอิญ
สนามบิน...“ขอโทษที่ทำให้รอนะครับทุกคน คุณอาครับนี่ป้าลัดดาหรือป้าดา คุณป้าของผมครับ” รณพีร์เอ่ยบอกหลังจากพาผู้เป็นป้ามาถึงที่สนามบินที่นัดกันไว้กับพงศ์พยัคฆ์ หลังจากที่เมื่อสองวันก่อนแพรวารินทร์เข้าไปที่บริษัทเพื่อขอลาหยุดและขอร้องให้เลื่อนนัดส่งแบบร่างให้ทัศนะได้เล่าอาการของพิมพ์พิชชาให้ฟังและชวนชายหนุ่มไปเที่ยวเขาจึงไม่คิดปฏิเสธ ลัดดาที่บังเอิญได้ยินการสนทนาของหลานชายกับหญิงสาวที่ตนเอ็นดูที่ชอบมีข่าวว่าทั้งสองแอบคบหากันเล่าลือในบริษัทเธอจึงขอมาด้วยแม้จะเอ็นดูอยู่แต่เธอชอบพิมพ์พิชชามากกว่าและอยากให้พิมพ์พิชชาลงเอยกับหลานชายเพราะแพรวารินทร์นั้นเป็นกลางเกินไปนิ่งเกินไปไม่แสบขี้แกล้งได้ใจเหมือนพิมพ์พิชชาพิมพ์พิชชาคงทำให้ชีวิตของรณพีร์มีสีสันต์ขึ้น เธอที่ยังไม่ทราบความสัมพันธ์ของพงศ์พยัคฆ์และแพรวารินทร์จึงต้องออกโรงขัดขวางจนกว่าคนที่หมายตาจะจำทุกอย่างได้“ป้าดาครับนี่ คุณอาคุณสิงหากับคุณอาพราวกะรัต พ่อกับแม่ของหมอเสือครับ”รณพีร์เอ่ยบอกผู้เป็นป้าก่อนหันไปมองหน้าคนที่รักที่ยืนหลบอยู่หลังคุณสิงหาเหมือนเกรงกลัว“ยินด
พันธนาการร้ายหัวใจพ่ายรัก บทที่23 เช้าวันใหม่
เมฆสีขาวหลากหลายขนาดและต่างรูปทรงล่องลอยสวยงาม แสงของพระอาทิตย์ลอดผ่านผ้าม่านส่องแสงจ้าเป็นสัญญาณว่าฟ้าวันใหม่ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ท้องฟ้าวันนี้ไร้ซึ่งเมฆฝนมองแล้วช่างเป็นฟ้าวันใหม่ที่สดใสในความรู้สึกของแพรวารินทร์หญิงสาวอยู่ในชุดเสื้อยืดคอวีสีขาวกับกางเกงยีนดูสบายตา เธอและพิมพ์พิชชาไม่ชอบใส่ชุดที่เรียบหรูนุ่งน้อยห่มน้อยตามที่ผู้หญิงคนอื่นนิยมแต่เสื้อผ้าสบายๆก็ไม่ได้ลดทอนความสะสวยลงได้แพรวารินทร์ยังดูสวยสง่างามใบหน้าหวานปราศจากการเติมแต่งแต่ก็ยังคงดูน่ามองและน่าหลงใหลเช่นเคยหญิงสาวยืนมองดอกกุหลาบสีขาวและดอกลิลลี่สีขาวที่ถูกจัดอยู่ในแจกันที่ตั้งติดกันอย่างมีรอยยิ้ม พิมพ์พิชชาชื่นชอบดอกลิลลี่สีขาวที่สุดเธอจึงวานให้พงศ์พยัคฆ์ออกไปหาซื้อมาให้หมอหนุ่มกลับมาพร้อมดอกลิลลี่ที่ต้องการแต่เธอไม่คาดคิดว่าหมอหนุ่มจะมีดอกกุหลาบขาวของโปรดติดไม้ติดมือมาฝากเธอด้วย ยิ่งนับวันเธอยิ่งรู้สึกแปลกๆกับการกระทำของเขาจนต้องมานั่งคิดว่าเธอกำลังรู้สึกอย่างไรเพราะมัวแต่มองแจกันลิลลี่และกุหลาบที่อยู่ข้างโซฟาจึงทำให้แพรวา
พันธนาการร้ายหัวใจพ่ายรัก บทที่22 อย่ากังวล
ห้องพักของพิมพ์พิชชาร่างบางในชุดคนไข้ของพิมพ์พิชชาถูกพากลับมายังห้องพักโดยมีแพรวารินทร์นั่งอยู่ที่โซฟา หลังจากกลับมายังห้องพักได้ไม่นานแพรวารินทร์ก็ขออยู่เฝ้าพิมพ์พิชชาจนกว่าจะฟื้นเพื่อให้คุณสิงหาและคุณหญิงพราวกะรัตได้กลับไปพักที่บ้านและอีกเหตุผลคือหญิงสาวอยากเป็นคนแรกที่พิมพ์พิชชาเห็นเมื่อลืมตาในตอนแรกคุณหญิงพราวกะรัตไม่เห็นด้วยเพราะรู้ดีว่าแพรวารินทร์ไม่ค่อยชอบกลิ่นและบรรยากาศของโรงพยาบาลแต่เมื่อพงศ์พยัคฆ์เอ่ยบอกว่าเขาต้องเข้าเวรในวันนี้ทำให้ทั้งหมดคลายความกังวลลงได้เพราะรู้ดีว่าหมอหนุ่มคงจะเข้ามาดูน้องสาวและภรรยาเป็นพักๆเป็นแน่ ท่านสัตยะ คุณสิงหาและคุณหญิงพราวกะรัตจึงต้องจำใจกลับไปพักผ่อนเพราะเย็นมากแล้วภายในห้องเงียบไปหลายนาทีเมื่อพงศ์พยัคฆ์อาสาลงไปส่งพ่อแม่และปู่ที่รถ แพรวารินทร์หยิบไดอารี่ของเพื่อนสาวขึ้นมาอ่านเป็นการฆ่าเวลา ทว่าหลายเรื่องในสมุดไดอารี่ก็ทำให้หญิงสาวจมไปกับอดีตอยู่หลายครั้งทำให้หญิงสาวไม่รับรู้ถึงการมาของพงศ์พยัคฆ์แม้แต่นิดเดียว...กว่าจะรู้ตัวความเย็นจากแก้วน้ำกระเจี๊ยบก็ถูกนำมาแนบห
พันธนาการร้ายหัวใจพ่ายรัก บทที่21 การผ่าตัด
ห้องพักพิมพ์พิชชา“ปู่เชื่อว่าหลานสาวของปู่จะต้องผ่านเรื่องนี้ไปได้อย่างกังวลเลยหลานปู่”น้ำเสียงแหบชราของท่านสัตยะเอ่ยปลอบใจหลานสาวพร้อมกับลูบศีรษะหลานสาวอย่างรักใคร่ ท่านเดินทางมาที่นี่เมื่อช่วงสายของเมื่อวานและถึงโรงพยาบาลในช่วงค่ำหลังจากที่พิมพ์พิชชาหลับไปไม่นานทำให้ปู่กับหลานได้คุยกันในช่วงเช้านี้“ทรายไม่กังวลเรื่องผ่าตัดหรอกค่ะแต่ทรายกลัวทุกคนจะทุกข์ใจ ถ้าหลังผ่าตัดทรายเป็นอัลไซเมอร์ระยะสั้นโดยเฉพาะยัยแพร”พิมพ์พิชชาเอ่ยบอกเธอไม้ได้กังวลเรื่องการผ่าคัดแม้แต่น้อยแต่กังวลว่าผลกระทบหลังการผ่าตัดจะเป็นอย่างไรมากกว่าเธอพอรู้ผลข้างเคียงหลังผ่าตัดจากพงศ์พยัคฆ์มาบ้างทำให้นึกห่วงทุกคนจะทุกข์ใจโดยเฉพาะเพื่อนรักอย่างแพรวารินทร์“อย่ากลัวไปเลยลูกก็ไดอารี่ที่หนูทำไว้ไงล่ะถ้าหนูเป็นอะไรไปแม่กับพ่อจะให้หนูดูจะได้เปิดอ่านจะได้จำได้” คุณหญิงพราวกะรัตเอ่ยบอกพรางลูบหลังลูกสาว“ใช่...ส่วนหนูแพรพวกเราก็จะทำให้ลืมความทุกข์ใจและมีแต่รอยยิ้มเพื่อนของหนูและพวกเราจะไม่ทุกข
