MasukShare
ตามใจพี่ค่ะ ปลง
Terakhir Diperbarui:
2025-03-16 01:26:04
Bab terkait
พัง คนเลว
ฉันนั่งกินข้าวเงียบ ๆ พี่ทีเองก็เหมือนกัน พอนึกถึงเรื่องที่เขาเห็นแก่ตัวเมื่อคืน อยู่ ๆ ฉันก็รู้สึก เซ็ง... "พี่ไปทำงานก่อนนะ" เขากินเสร็จ หันมาบอกฉัน… แถมใช้มือใหญ่ ๆ ยีหัวฉันเบา ๆ ก่อนจะรีบลุกขึ้น หยิบสูทเดินออกไป… ฉันรีบเก็บจานข้าว ขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว เตรียมออกไปทำงานที่ร้านกาแฟเดิม… ลงมาก็ไม่เจอพ่อพี่ทีแล้ว มีแต่แม่พี่ทีที่นั่งอ่านหนังสืออยู่… "คุณแม่คะ เมย์ขอออกไปทำธุระนะคะ" คุณแม่ละหน้าจากหนังสือยิ้มให้ฉัน "จ้า เดินเหินระวังด้วยนะหนูเมย์" "ค่ะ คุณแม่" ฉันรีบยกมือไหว้ ก่อนจะเดินออกมาหน้าบ้าน… แล้วขึ้นรถเมล์ไปทำงาน ยังไงฉันก็ต้องขึ้นรถเมล์ ฉันต้องการประหยัดที่สุด จะได้เก็บเงินไว้เยอะ ๆ ร้านกาแฟวันนี้คนเยอะมาก… ฉันเวียนหัวนิดหน่อย แต่พี่ผู้จัดการร้านใจดี ให้ฉันพักอยู่เรื่อย ๆ เห็นไหม... ยังมีหลายคนที่ดีกับฉัน ฉันจะเอาสมองไปคิดเรื่องคนคนเดียวทำไม… "เมย์โอเคแล้วนะ เอสเปรสโซ่ร้อน คาปูชิโน่เย็น หวานน้อยสอง นมปั่นหนึ่ง ไกด์ทำนมปั่น ๆ ให้เมย์ทำแค่กาแฟ" พี
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16พัง คนเลว 2
ฉันส่งสายตายั่วยวนให้เขา... เขาชอบ... เขาชอบที่ถูกยั่ว... "เมย์... พี่อยากกินเมย์ พี่ไม่ไหวแล้ว" ฉันเอาศอกค้ำเตียงขยับตัวขึ้นมาเรื่อย ๆ แล้วยกเรียวขาสวย ๆ ให้คนตรงหน้า อยากปรารถนาสัมผัสมัน... เขาก้มลงจุมพิตที่ข้อเท้าฉัน ก่อนจะเริ่มบดริมฝีปากนุ่ม ๆ ขึ้นมาตามเรียวขา... "อยากเหรอคะ..." ฉันกัดปากเบา ๆ ก่อนจะใช้นิ้วชี้เขี่ยที่คางเขาช้า ๆ "เมย์ น่ากินจนพี่ไม่ไหวแล้วนะ" เขาเริ่มถอดเสื้อเชิ้ตตัวเองออก ฉันมองมัน... มองแล้วได้แต่ยิ้ม ยิ้มยั่ว ๆ ให้กับผู้ชายสำส่อนคนนี้... เขาดันตัวฉันนอนลง ก่อนบดจูบที่เรียวขาฉันอีกครั้ง ริมฝีปากนุ่มเริ่มไล่ละเลงขึ้นมา ขึ้นมาเรื่อย ๆ จนถึงร่องสวาทสามเหลี่ยมของฉัน... เขาดึงกางเกงในฉันลงช้า ๆ ก่อนจะใช้นิ้วเขี่ยวเม็ดกระสันเบา ๆ หวังเร่งเร้าให้ฉันปรารถนาเขายิ่งขึ้นอีก... ฉันเม้มปากแน่น ก่อนจะสะดุ้ง... เมื่อเขาส่งลิ้นอุ่น ๆ ลงสัมผัสตุ่มเสียวกระสันตรงกลางร่องสวาท... เขาช้อนขาฉันขึ้น และดึงมันเข้าหาตัวเอง... หน้าคม ก้มลงลิ้นนุ่ม ๆ อีกครั
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16พัง ไม่หมั้น...
"ขา… พี่ที..." ฉันหันมายิ้มหวานให้เขา ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ ๆ "พี่ที อย่าคิดมากสิคะ เราจะได้อยู่ด้วยกันสบายใจ" ฉันจ้องตาคมคู่นั้นด้วยสายตาเสน่หา... ก่อนจะโน้มไปจุมพิต เบา ๆ ที่ปาก… จุ๊บ... "เมย์รักพี่ทีนะคะ..." ฉันยิ้มยั่ว ก่อนจะรีบเข้าห้องน้ำ อาบน้ำนอน เขายังยืนนิ่ง... เหมือนยืนทบทวนอะไรสักอย่าง... ช่างเขาเถอะ ถ้าเขาคิดได้ เขาคงคิดได้เป็นชาติแล้ว... ฉันใส่ชุดนอนเรียบ ๆ เดินผ่านเขา ก่อนจะไปล้มตัวนอนบนเตียง หยิบมือถือขึ้นมาเล่น พี่ทีถอนหายใจเดินไปนั่งที่โซฟา... เทเหล้าเข้ม ๆ และยกขึ้นมาดื่ม หลายต่อหลายแก้ว… ฉันหลับตาฟังเสียงเขาถอนหายใจสักพัก แล้วเหมือนกำลังจะวูบหลับไป... "ทำไมกูต้องมาเครียดเรื่องแบบนี้ด้วยวะ…" เขาบ่นกับตัวเองเบา ๆ แต่ความเงียบในห้อง ทำให้ฉันได้ยินมันชัดเจน... ฉันไม่สนใจ... รีบข่มตานอนต่อ... จนเช้า... ตื่นมาก็เห็นเขานอนอยู่ข้าง ๆ ฉันลงมาช่วยงานในครัวเช่นเดิม หาอะไรทำเรื่อยเปื่อย นั่งเล่นกับแม่บ้าน นั่งคุยอยู่
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16พัง ความลับ ของผู้ชายข้างห้อง
"คุณแม่คะ... เมย์ยังไม่อยากผูกมัดกับเขา เมย์กราบขอโทษคุณแม่จริง ๆ ค่ะ " ฉันทบทวนอยู่หลายรอบ กว่าจะตัดบอกแม่พี่ทีตามตรง ฉันไม่รู้เลยว่าตัวเองจะทนพี่ทีได้นานแค่ไหน... แต่ฉันมั่นใจ ว่าฉันจะไปจากเขา ซึ่งมันก็ขึ้นอยู่กับความพร้อมด้วย ฉันกับลูกจะได้ไม่ลำบาก "แม่เข้าใจ แต่หนูเมย์จะทิ้งตาทีไปใช่ไหมลูก" แม่พี่ทีจ้องฉันตาละห้อย ฉันอึดอัด อึดอัดจนพูดไม่ถูกเลยตอนนี้ "คุณแม่คะ... เมย์ไม่แน่ใจเลยค่ะ เมย์รักเขา แต่เมย์ทนเขาไม่ไหวแล้วค่ะคุณแม่ เมย์ทนมาสองปี เมย์ทนที่สุดแล้วจริง ๆ ค่ะ" แม่พี่ทีตบบ่าฉันเบา ๆ แล้วพยักหน้า "หนูเมย์ แม่อยากให้หนูเมย์อยู่ต่อนะ แม่เข้าใจหนู... แม่จะช่วยเอง เราครึ่งทางกัน... ถ้าหากตาทีไม่หยุด แม่จะไม่ห้ามหนูเมย์เลย" อยู่ๆน้ำตาฉันก็ไหลลงอาบแก้ม... ถ้าแม่ฉันยังอยู่ แม่ฉันจะอบอุ่นแบบนี้ไหม เห้อ... มันคงจะดีถ้ามีแม่อยู่ข้าง ๆ "ขอบคุณค่ะคุณแม่ ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ" ฉันรีบปาดน้ำตาตัวเอง "อย่าร้องไห้สิ อดทนเพื่อลูกชาย ฮ่า ๆ เหมือนที่แม่เคยอดทนเพื่อตาทีไง" ฉันรีบเช็ดน้ำตา ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16พัง หวงก้าง
ไม่นานฉันก็ส่งผู้ชายข้างห้องถึงที่หมาย... "เธอเอารถฉันไปเลยนะ... ค่อยมารับ" เขาเดินไปนั่งรถเข็นที่บุรุษพยาบาลเข็นมารอ แล้วโบกมือบ้ายบายฉัน นี่เขาจะทิ้งรถราคาหลายล้านไว้กับฉันเหรอเนี่ย... ไม่กลัวฉันขโมยเลยหรือไง ฉันได้แต่มองตามหลังเขา ก่อนจะรีบขับรถ... กลับบ้านพี่ที คนใช้ในบ้านงงกันใหญ่ งง ว่าฉันขับรถใครมา... เมื่อฉันก้าวขาลงจากรถสปอร์ทคันนี้... "เมย์!" พี่ทียืนมองฉันอยู่ สายตาคม ๆ จ้องรถ และฉันสลับกัน "คะพี่ที" เขาเดินมาดึงมือฉัน ก่อนจะสำรวจรถตาข้างห้อง "รถใคร? รถมันใช่ไหมคนที่เมย์คุย!" พี่ทีเริ่มเสียงดัง จนคนใช้เริ่มมอง "ใช่ค่ะ ทำไมคะ ก็แชร์รถกันใช้ เหมือนที่แชร์ห้องที่คอนโดใช้" เขาขมวดคิ้ว ถอนหายใจ "คอนโดนั้นพี่ไม่อยู่แล้ว พี่ปล่อยให้เขาเช่า! พอเขาเช่า ทดลองอยู่ เขาโอเค เขาก็ซื้อ!" ฉันเอานิ้วชี้กดที่ปากเขาไว้... "จุ๊ ๆ ค่ะ เมย์ก็เช่ารถคันนี้มาเหมือนกัน" ฉันยิ้มให้เขาทีนึง แล้วเดินเข้าบ้าน พี่ทีหัวเสียมาก ก่อนจะรีบวิ่งตาม
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16พัง เชื่อ?
ฉันไม่เชื่อ... สายตาคมยังจ้องฉันไม่หยุด... เหมือนเขาตั้งใจสะกดจิตฉันอย่างเคย... ให้เชื่อเขา ให้เชื่อเขา... ซึ่งตอนนี้มันใช้กับฉันไม่ได้ผล... ฉันดันตัวขึ้นจากเบาะรถ... ก่อนโน้มไปจุมพิตเขาเบา ๆ ที่ปาก... "จะรอดู" เขายิ้มชอบใจ ก่อนจะลงจากรถ อ้อมไปฝั่งคนขับ... ฉันมาผับพี่เอสวันนี้... เหมือนมากินกับพี่ทีนอกสถานที่... เรากำลังจะกลับ ระหว่างทางมือใหญ่ ๆ ของเขา ก็จับมือฉันไม่ปล่อย... "พรุ่งนี้ไอ้เซ็นแต่งงาน ไปกับพี่นะไปเจอเพื่อน ๆ พี่" ฉันพยักหน้าเบา ๆ ไปก็ไป ถ้าเขาอยากจะควงฉันเปิดเผยขนาดนี้... อยากรู้เหมือนกันว่าสาว ๆ ในคลังคนไหนจะออกมาดิ้นใส่ฉันบ้าง เรามาถึงบ้านไม่ดึกมาก... ฉันบอกแล้วไง ว่าไปผับพี่เอสแปปเดียวจริง ๆ ที่เหลือกินกันในรถ ซึ่งแค่นั้นมันไม่พอ... เมื่อฉันอาบน้ำเสร็จเตรียมจะนอน... มือหนา ๆ ของเขาก็เริ่มลูบท้องฉันทันที... "ไงไอ้เสือ ลูกชายพ่อ" ไอ้เสืองั้นเหรอ? ไม่ได้เด็ดขาด! "พอแล้วค่ะ อย่าให้ลูกเป็นเสือเลย สงสารแฟนในอนา
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16พัง แต่งไม่แต่ง
ฉันดึงมือกลับทันที... ทำไมฉัน รู้สึกแปลก ๆ ฉัน… ไม่อยากแต่งงาน ฉันไม่อยากแต่งงานกับเขา… ฉันต้องรีบตั้งสติ เมื่อเขาเดินเข้ามาใกล้ฉันอีกครั้ง… "เมย์ไม่เชื่อใจพี่เหรอ..." ฉันเงยหน้ามองเขา ดวงตาคม ๆ คู่นั้นมองฉันกลับมาเป็นประกาย เขากำลังรอคำตอบจากฉัน... "ค่ะ... เมย์ไม่เชื่อใจพี่" ฉันตอบเบา ๆ และหันมองทางอื่น ก่อนจะรู้สึกข้องใจกับแหวนที่นิ้วตัวเองอยู่ชั่วครู่... มันแปลกจริง ๆ ฉันไม่ได้รักเขาแล้วงั้นเหรอ "เชื่อพี่อีกสักครั้งนะ..." ฉันเริ่มน้ำตาไหลอาบแก้ม... ฉันพยายามหักห้ามใจตัวเอง อย่าเชื่อใจเขาเมย์ลิน... เธอเจ็บมาเยอะแล้ว... เธอจำไม่ได้เหรออย่ากลับไปเจ็บอีก! "เมย์... ไม่แน่ใจ เมย์ขอเวลาค่ะ" พี่ทีขมวดคิ้วมองฉัน ก่อนจะถอนหายใจออกมา "เมย์... พี่ไม่เคยขอใครแต่งงานนะ พี่เลือกเมย์แล้ว เมย์เชื่อใจพี่สิ" คำพูดของแม่พี่ทีผุดขึ้นมาให้หัวฉันทันที... ถ้าเขาเปลี่ยนตัวเองไม่ได้ หากฉันแต่งงาน ฉันต้องทนทุกข์เหมือนแม่เขาแน่ ๆ "เ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16พัง ตัด
ชายข้างห้องรีบช้อนตัวฉันขึ้น ก่อนที่เขาจะวิ่งตรงดิ่งไปที่ลิฟต์... ส่วนผู้ชายที่ฉันเคยรัก... เขากำลังจัดแจงตัวเองแล้ววิ่งตามออกมา อย่าเข้าใกล้ฉัน อย่ามาใกล้ฉันอีก! ฉันกอดคอชายข้างห้องแน่น... ฉันกลัว กลัวไปหมด... ลูกจ๋า... อย่าเป็นอะไรนะ อยู่กับแม่นะลูก "เธอ อดทนนะยัยผี!" เขาก้มลงมาบอกฉัน และวิ่งไปด้วย "เมย์ ฮือ ๆ" พี่ทีร้องไห้โห พยายามจับท้องฉัน แต่ฉันไม่สนใจ ซบลงที่อกชายข้างห้องคนนี้ ฉันไม่อยากเห็นหน้าเขา ฉันเกลียด ฉันเกลียดเขา! "เดี๋ยวฉันพาแฟนฉันไปเอง!" อยู่ ๆ พี่ทีเขาก็ดึงแขนฉันไปอุ้ม ชายข้างห้องชับแขนแน่น เขาคงกลัวฉันผลัดตกลงไป... "อย่ามายุ่งกับเมย์อีก! อย่าตามมา!" ฉันตวาดพี่ทีลั่น ก่อนจะเงยหน้าไปบอกชายข้างห้องที่อุ้มฉันอยู่ "นายฉันขอร้องพาฉันไปโรงพยาบาล ฉันต้องการแค่นาย ฉันขอร้อง ฮือ ๆ" ชายข้างห้องพยักหน้าก่อนจะใช้เท้าดันประตูออก เมื่อวางฉันเบา ๆ ที่เบาะรถ... เขาก็วิ่งอ้อมไปขับรถพาฉันไปโรงพยาบาลทันที... "เมย์!" พี่ทีร้องไห้น้ำตาอาบแก
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16
Bab terbaru
พัง เกิดจากความรัก [จบ]
ฉันตื่นเช้าบิดขี้เกียจซ้ายขวา... จนเผลอโดนคนข้าง ๆ พี่ที เขินจัง เมื่อคืนมันเผ็ดร้อนมาก ทั้งฉัน และพี่ที ถึงจะเป็นสามีภรรยากันแล้ว... แต่ฉันยังเขิน ฉันนอนจ้องหน้าหล่อ ๆ ของเขา นอนมองจมูกโด่ง มองขนตายาว ๆ หล่อจัง พี่ทีของเมย์ "ว้าย~ พี่ที" อยู่ ๆ เขาก็ขยับตัว ดึงฉันไปกอดแนบอก ‘ตึก ตึก ตึก’ หัวใจเต้นแรงจัง... "อยากกินพี่อีกแล้วเหรอ พี่ไม่ไหวแล้ว น้ำหมดตัว" "บ้า!" ฉันตีแขนเขาเบา ๆ ก่อนที่เขา... จะพลิกตัวขึ้นคร่อมฉัน... เอ่อ เนื้อแนบเนื้อ... เรายังไม่ใส่เสื้อผ้ากันเลย... "พี่ทีคะ เช้าไป..." เขาจ้องฉันไม่ละสายตา... "ทำไมล่ะ ไงครับ... เมียพี่... นี่พี่มีเมียจริง ๆ แล้วเหรอเนี่ย แปลกแหะ ฮ่า ๆ" ฉันยกมือซ้ายโชว์แหวนให้เขาดู "ค่ะ พี่ทีเพิ่งได้เมียถูกต้องตามธรรมเนียมมาเมื่อคืน แต่วันนี้พี่ทีจะได้เมียที่ถูกต้องตามกฎหมายค่ะ" เขายิ้มกว้าง ก่อนที่จะก้มลงมาหอมแก้มฉัน เอ่อ... แผงอกหนา ๆ ของเขามันแนบกับหน้าอกตูม ๆ ของฉันจนแบนเลย...
พัง ความสุขถาวร
ฉันบีบมือน้ำหวานแน่น ก่อนจะสวมกอดเธอ... "ขอบคุณมากน้ำหวาน" เธอยิ้มแล้วยื่นไมค์คืนให้พี่ที แล้วเดินลงไปนั่งข้าง ๆ สามีตัวเอง "เอาหล่ะค่ะ... ถึงเวลาแล้วที่เจ้าสาวจะโยนช่อดอกไม้ ใครโสดรอรับเลยนะคะ เจ้าสาวพร้อมไหม" ฉันรับช่อดอกไม้จากมือณีเวีย ก่อนจะพยักหน้ารัว ฉันมองไปรอบ ๆ งาน ทุกคนตื่นเต้น เดินออกมาหน้าเวทีกันใหญ่ "โยนเลย" เริ่มมีเสียงเชียร์ ฉันหันไปพยักหน้าให้กิ่ง ก่อนที่กิ่งจะเปิดเพลง เพลงนึงขึ้นมาเธอคือทุกสิ่ง ในความจริงในความฝัน... คือทุกอย่างเหมือนใจต้องการ... เธอเป็นนิทาน ที่ฉันอ่าน ก่อนหลับตาและนอนฝัน... เธอคือหัวใจ ไม่ว่าใครไม่อาจเทียมเทียบเท่าเธอ... ช่างโชคดีที่เจอ ได้ตกหลุมรักเธอ... ได้มีเธอ เคียงข้างกันคงจะมีเพียงเธอทำให้โลกนั้นหยุดหมุน เพียงเธอสบตาฉัน... คงจะมีเพียงเธอที่หยุดหัวใจของฉันไว้ตรงนี้... ตรงที่เธอเธอเพียงคนเดียวและเพียงเธอที่ต้องการ... ฉันจะทำทุก ๆ ทางด้วยวิญญาณและหัวใจ... นั่นคือฉันจะรักเธอไม่ว่าเป็นเมื่อไรสถานใด... ทั้งหัวใจฉันมีเธอเพียงคนเดียว...(คู่ชีวิต: Cocktail) ฉันกำช่อดอกไม้แน
พัง เซอร์ไพรส์ 3
"เมย์จริงเหรอ..." พี่ทีวิ่งมากอดฉัน "แต่เมย์เป็นมะเร็ง... ระยะสุดท้าย..." พี่ทีถอนกอดออกมา ก่อนจะจ้องตาฉัน "เมย์..." ทุกคนตกใจ เงียบกันหมด ฉันเม้มปากแน่น พยายามดึงน้ำตาทั้งหมดที่มีให้มันไหลออกมาอาบแก้ม "เมย์อยู่ได้ไม่นาน ฮือ ๆ ขอบคุณที่เซอร์ไพรส์เมย์ เมย์ดีใจมาก ฮือ ๆ" เพื่อน ๆ เริ่มร้องไห้ คุณแม่... ยาย และคุณพ่อ มองมาที่ฉัน ก่อนจะเดินเข้ามากอดฉันทุกคน "เมย์..." คุณพ่อเริ่มกุมขมับ... พี่ทีถอนหายใจยาวๆเขาพยายามกอดและหอมฉันไม่หยุด "ไม่เป็นไร พี่จะพาเมย์ไปรักษา ยังไงพี่ก็จะอยู่ข้าง ๆ เมย์นะ..." ฉันซุกหน้าลงแผงอกกว้าง พยายามส่งเสียงสะอื้นไห้ดัง ๆ "ฮือ ๆ เมย์แต่งงานไม่ได้หรอก พี่ทีจะดูแลภรรยาขี้โรคคนนี้ไหวเหรอคะ ฮือ ๆ คุณพ่อด้วย คุณพ่อไม่ต้องพิสูจน์คนรับธุรกิจพันล้านของคุณพ่อหรอก ไม่นานเมย์ก็จากโลกนี้ไปแล้ว..." คุณพ่อเริ่มเครียดอย่างเห็นได้ชัด "เมย์ พี่ดูแลเมย์เองไม่ต้องร้องแล้วนะ พอแล้ว วันนี้พี่ขอโทษที่ทำเมย์ร้องไห้ อย่าร้องนะ" "ไม่เป็นไรนะเมย์ ลูกต้องเข้มแข็งนะ" คุณพ่
พัง เซอร์ไพรส์ 2
(เมย์ ฮือ ๆ เธออย่าคิดมากนะ ฮือ ๆ) ฉันบีบมือถือแน่น หัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ ฉันไม่ไหวแล้ว "อะไร!" (พี่ที... มีผู้หญิงคนอื่น ฮือ ๆ) ทุกอย่างรอบตัวนิ่งสงัด ฉันเหมือนล้มทั้งยืน... ฉันก้าวถอยหลังหนึ่งก้าว... ปล่อยมือถือในมือร่วงลงพื้นทั้งน้ำตา... "คุณเมย์ คุณเมย์" กิ่งวิ่งมาประคองฉัน ก่อนที่เธอจะบีบไหล่เตือนฉันให้ตั้งสติ... ฉันพยายามมองหน้ากิ่งทั้งน้ำตา ร่างกายตอนนี้มันหมดเรี่ยวแรงจะเดิน ชีวิตนี้ฉันเชื่อใจใครได้บ้าง... ตอบฉันหน่อย ใครก็ได้ตอบฉันที แม้กระทั่งพ่อของลูก... ผู้ชายที่ฉันรัก ผู้ชายที่ฉันจะแต่งงานด้วย เขายังหลอกลวงฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่าเลย... พอเถอะเมย์ลิน กับผู้ชายคนนี้ พอได้แล้ว... เธอหยุดให้ผู้ชายคนนี้ทำร้ายเธอได้แล้ว "ฮือ ๆ ๆ ฮือ ๆ ๆ" ฉันทรุดลงไปนั่งกับพื้น ก้อนสะอื้นก้อนโตโถมใส่ฉัน ฉันได้แต่นั่งทุบกระจกหนา ทุบมันซ้ำ ๆ ทุบจนมือสองข้างมันปวดร้าวไปทั้งมือ... "คุณเมย์ พอเถอะค่ะ พอนะคะ ฮือ ๆ อย่าทำร้ายตัวเองนะคะ ฮือ ๆ" กิ่งกอดฉันแน่น จนร่างบาง ๆ ของเธอสั่นระริกตาม
พัง เซอร์ไพรส์
ฉันยืนมองผลงานตัวเองแล้วอดยิ้มไม่ได้จริง ๆ ออแกไนซ์ที่จ้างมาไม่ทำฉันผิดหวังเลย ถึงเวลาแล้ว… ฉันวางแผนให้เขามาหาดีกว่า... Calling | T (ว่าไง) "พี่ที พรุ่งนี้มารับเมย์ได้ไหมคะ... เมย์เหมือนจะไม่สบายเลยค่ะ กลัวเดินทางคนเดียวไม่ไหว นะคะ" เขาเงียบไปสักพัก (อ๋อ ได้ ๆ พี่ไปไฟลต์เย็นนะ เมย์รอได้ไหม) ไฟลต์เย็น ดีจังเข้าแผนพระอาทิตย์ตกพอดีเลย! "ค่ะ รอ… ไทม์เป็นไงบ้างคะ" เขาเงียบไปสักพัก... อะไรของพี่ที เขาทำอะไรอยู่? (...) ไม่ตอบ… "พี่ทีทำอะไรอยู่คะ..." (เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะเมย์ พี่ยุ่ง ๆ) อยู่ ๆ เขาก็วางสายไป... อะไรกัน เขาเป็นอะไรของเขา ฉันเริ่มเครียดแล้วนะ... ฉันนอนไม่หลับทั้งคืนพี่ทีไม่โทรมา ฉันโทรหา เขาก็ไม่รับ… ลูกก็คิดถึง เขาฉันก็คิดถึง ฉันจะทำยังไงดี... Calling | คุณพ่อ (ไงลูก…) ฉันเม้มปากแน่น ฉันควรถามคุณพ่อดีไหม… "เอ่อ… คุณพ่อทำอะไรอยู่คะ นอนรึยัง เมย์กวนไหม" คุณพ่อเงียบสักพัก เหมือนกำลังบิดขี้เ
พัง พ่ออาสาเลี้ยงลูกเอง!
หมดแรง... พี่ทีหยิบทิชชูมาเช็ดให้ เช็ดไปมองหน้าฉันไป... จากที่ไม่เหนียมอาย ตอนนี้หน้าฉันเริ่มร้อนผ่าวแล้ว... "พอแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ" ฉันรีบหุบขาและหันหน้าไปทางอื่น เมื่อหันไปเจอนาฬิกาที่แขวนอยู่... 20:32 น. พี่ทีไม่กลับกรุงเทพเหรอเนี่ย "พี่ทีกลับกี่โมงคะ..." "ไฟลต์ห้าทุ่ม เมย์ให้พี่พาไทม์กลับด้วยไหม... ดูสิเมย์เหนื่อยมาก ไม่ค่อยได้นอน" ฉันเหนื่อยจริง ๆ แต่ฉันคิดถึงลูกด้วยน่ะสิ... "เอ่อ..." ฉันลังเลใจอย่างบอกไม่ถูก ไม่มีเหตุผลใดเลยนอกจากคิดถึงลูก... "พี่ไปอ่านมาเมย์ปั๊มนมส่งไปทางเครื่องบินได้นะ เนี่ยพี่เป็นห่วงเมย์ เดี๋ยวพี่เลี้ยงไทม์เอง คุณแม่ช่วย อยู่นี่เมย์ทั้งเลี้ยงลูกทั้งทำงาน ผอมหมดแล้ว" ฉันทำนึกคิด สองอาทิตย์เลยนะ... ฉันต้องห่างลูกตั้งสองอาทิตย์ เห้อ ว่าแต่... พี่ทีจะไม่ไปเที่ยวไหนเลยเหรอเนี่ยถึงได้อาสาเลี้ยงลูกขนาดนี้... "พี่ทีเลี้ยงได้เหรอคะ" เขายิ้มและพยักหน้ารัว "ได้ ลูกเดือนกว่าแล้วนะ... เมย์ค่อยปั๊มนมส่งมาทางเคร
พัง แอบลูกกินกัน
เราสองคนมองหน้ากันแล้วหัวเราะเบา ๆ ก่อนที่คุณพ่อทีเขาจะดันตัวลุกจากอ่างอาบน้ำ เดินไปอุ้มลูกชายเดินมาหาฉัน... เอ่อ... พ่อช่วยใส่เสื้อผ้า หรือกางเกง ก่อนไหม... น้องชายพ่อ มันชี้หน้าฉันไม่หยุดเลย "ไปใส่เสื้อผ้าเลยไป" เขาหัวเราะ เมื่อเห็นฉันหน้าแดง ก่อนจะวางลูกบนเตียง แล้วรีบแต่งตัว วันนี้ฉันตั้งใจจะโดดงานทั้งวัน จึงขอพี่ทีเข้าไปเคลียร์เอกสารที่ห้องทำงานก่อน ระหว่างที่ฉันนั่งอ่านเอกสารบนโต๊ะ ผู้บริหารใหญ่พ่อลูกอ่อนคนนี้ เขาก็ยืนอุ้มลูก จ้องหน้าฉันไม่หยุด "คุณชลธี คุณจะมองอีกนานไหมคะ ไม่มีสมาธิค่ะ" เขายิ้มเบา ๆ แล้วเดินมาหอมแก้มฉัน "มองคนเก่ง สอนแปปเดียวเอง เมย์ทำงานเก่งขึ้นเยอะนะ... แถมอย่างอื่นก็เก่งขึ้นด้วย" อย่างอื่น? ฉันไปทำอะไรตอนไหนอีกล่ะเนี่ย ฉันขมวดคิ้วสงสัย ในหัวก็พยายามนึกตามไปด้วย อะไรคืออย่างอื่น? "อะไรคืออย่างอื่นคะ..." พี่ทีอมยิ้ม หันซ้าย หันขวา ก่อนจะก้มลงมา... ประกบจูบ... จูบฉัน อื้ม~ เราบดจูบกันเนิ่นนาน จนเขาค่อย ๆ ถอนจูบออก
พัง พ่อแย่งลูกกินนม
ฉันยิ้มกว้าง... ฉันจะเซอร์ไพรส์พี่ทียังไงดี เรื่องนี้คงให้กิ่งช่วยอีกแรง "ว้าว เขินแทนเลยค่ะ เดี๋ยวกิ่งช่วยเอง" ฉันไม่ทันได้ร้องขอ นั่นไงกิ่งเสนอมาแล้ว... ฉันเดินเล่นหาโลเคชั่นเหมาะ ๆ ภูเก็ต ก็ต้องเป็นทะเลอยู่แล้ว ฉันอยากได้บรรยากาศสูง ๆ เห็นทะเลกว้าง ๆ ด้วยน่ะสิ... "คุณเมย์คะ ตรงนี้ไหม เป็นผาเล็ก ๆ เห็นทะเลกว้าง ๆ อยู่ปีกซ้ายของโรงแรมค่ะ ดูไปดูมาเหมือนแหลมพรหมเทพ เล็ก ๆเลยค่ะ" กิ่งเปิดไอแพดเลื่อนให้ฉันดู จริงด้วยสวยจัง... "สวยจัง เอาตรงนี้ล่ะ... กิ่งช่วยหารายชื่อออแกไนซ์พวกร้านดอกไม้ให้เมย์ด้วยนะ..." ฉันยิ้มไป เดินไป แค่นึกก็เขินแล้ว... ขอผู้ชายแต่งงาน แหะ ๆ เขินจัง เมื่อฉันดูโลเคชั่นเสร็จ ก็รีบกลับห้องนอน... วันนี้ฉันเหนื่อยมากนอนกอดลูกไป ให้นมไป แอบหลับไป... ตื่นมาฉันก็นอนคิดแผนขอแต่งงานต่อ ฉันตั้งใจขอพี่ทีแต่งงานวันสุดท้าย แต่จะหาเหตุผลให้เขามายังไงล่ะ ให้มันดูตื่นเต้น... อื้ม… ฉันป่วยก็ได้ หรืออะไรดี... ฉันเลื่อนมือถือดูชุดแต่งงานง่าย ๆ อยากใส่วัน
พัง จับโจร
กว่าไทม์จะหลับก็นั่นล่ะค่ะ ตีสามเหมือนเดิม... ฉันเดินรอบเตียง เดินรอบห้อง… ฉันอุ้มเขานอน คงไม่เหมือนที่พ่อเขาอุ้ม พ่อเขาอุ้มแปปเดียวก็หลับแล้ว ส่วนฉัน... ครึ่งชั่วโมง ไม่ก็หนึ่งชั่วโมงเต็ม ๆ ฉันตื่นเช้ามาให้นมลูกเหมือนเดิม จะอาบน้ำแต่งตัวต้องเปิดประตูห้องน้ำไว้ ดูลูกไป อาบน้ำ แต่งหน้าไป ในใจได้แต่ภาวนา... อย่าเพิ่งร้องนะลูก รอแม่แป๊บนึง... T | Video Calling พี่ทีโทรมาพอดี ฉันรีบกดรับ ก่อนจะเดินไปหาลูก "พี่ที คุยกับลูกหน่อยค่ะ เมย์แต่งตัวแปป" ฉันเอามือถือพิงหมอนไกล ๆ ก่อนจะจับลูกนอนตะแคง... ไทม์เขาไม่ได้มองพ่อเขาหรอก แต่พ่อเขาอ่ะมองลูกชายแล้วยิ้มไม่หุบเลย... (สุดหล่อ ทำอะไรอยู่ลูก กวนแม่รึป่าวครับ) ไทม์ไม่ตอบ ตอบไม่ได้... ฉันได้แต่ยืนมองไกล ๆ หวีผม ทาลิปสติกมองพี่ทีคุยกับลูก (กวนใช่ไหม พ่อเห็นขอบตาแม่ พ่อก็รู้แล้ว... ซนจังลูกพ่อ... กินนมรึยัง) คุยเป็นตุเป็นตะจริง ๆ คุณพ่อคนนี้ (กินแล้วเหรอ นมแม่อร่อยมั้ย เบื่อรึยัง กลับมาค่อยมากินนมพ่อนะ) ฉันยืนกอดอก มองเขาไป ยิ้มไป..
