เข้าสู่ระบบแชร์
รับจบ
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-09 13:03:12บทที่เกี่ยวข้อง
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ เผด็จศึก... แบบไม่มีแผน
“ฟื้นแล้วหรือ”ท่านหมอเยี่ยนฉือเดินเข้ามาข้างในกระโจมสีหน้ายิ้มแย้มเมื่อเห็นว่าต้าเหนิงฟื้นแล้วต้าเหนิงยิ้ม ดีใจจนออกนอกหน้า“ท่านหมอยินดีที่ได้พบว่าแต่ฝ่าบาทไปไหนเสีย”เยี่ยนฉือนั่งลงข้างๆแท่นนอนสีหน้าห่วงใยจริงจัง“อยู่ที่กระโจมใหญ่ ข้าเพิ่งหัวเสียออกมา ไฉหรานเจ้าออกไปส่งข่าวพี่ใหญ่เชียวของเจ้าทีว่าต้าเหนิงนางฟื้นแล้วเขาจะได้เลิกห่วง”ท่านหมอเยี่ยนฉือพูดกับไฉหรานเบาๆไพวกท่าน…ไม่เห็นเป็นรื่องใหญ่เลยใช่ไหมเรื่องที่ฝ่าบาททรงจำข้าไม่ได้ นั่นสินะพวกท่านไม่ได้มีผลอะไรนี่ไม่ได้เจ็บปวดใจเหมือนข้า”“ที่ผ่านมาทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากเราทุกคนล้วนประหลาดใจเมื่อฝ่าบาทหมดสติและฟื้นขึนมาอีกครั้งเหมือนไม่ใช่ฝ่าบาทคนเดิม แต่ก็พยายามอย่างดีที่สุดแล้วเพื่อให้ทุกอย่างเลวร้ายลงกว่าเดิมข้าส่งสาสน์ให้ท่านปู่ของเจ้า เตรียมพร้อมและเตรียมกำลังคน ในตอนนั้นฉินเกอหลง ที่อยู่ๆก็ยกทัพเข้ามาในวังหลวง คนที่สั่งการให้กวาดล้างทัพของซูตงนั่นก็คือฝ่าบาท” “ท่านเชียวเข้าไปในวังหลวงตามคำสั่งของท่านปู่เมื่อฝ่าบาทเพลี้ยงพล้ำ”เยี่ยนฉือถอนหายใจ“เจ้ายอมแพ้หรือยัง”ต้าเหนิงยิ้มกว้างทั้งที่ยังเจ็บแผล“ยอมแพ้นั่นไม่ใช่ต้าเหนิง ต้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-09พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ กอด
“แล้วไม่กลัวว่า พ่อลูกตระกูลเฉินจะหาทางจัดการกับพวกเราหรือไร”ไฉหรานพูดขึ้นด้วยความหวั่นใจ“ท่านหมอเยี่ยนฉือบอกกับข้าว่าท่านหมอจะอยู่ที่นี่คอยดูแลพวกเราจนกว่าทุกอย่างจะคลี่คลาย ข้าก็เห็นว่าแบบนี้ก็ดี หากว่าเรื่องที่เราอยู่ที่นี่จะเป็นความลับตอนนี้ยังทำอะไรไม่ได้เพราะต้าเหนิงบาดเจ็บ”ต้าเหนิงก้มหน้าหลบตา บาดเจ็บแต่จะเผด็จศึก ฉินเกอหลงคืนนี้ ช่างหาญกล้ายิ้มแห้งๆ“บางที นี่อาจเป็นโอกาสอันดีของเราก็ได้ เจ้าว่าอย่างไรต้าเหนิงเจ้า หายเศร้าหรือยังที่ฝ่าบาทจำเจ้าไม่ได้”ไฉหรานพูดคำห่วงใย“ไม่ต้องห่วงข้าหรอก ข้าเพิ่งจะคิดได้ตอนที่ข้าหมดสติไปว่าเรื่องบางเรื่องไม่อาจปล่อยวางควรจะเดินหน้าชน เพราะชีวิตนี้เป้นของข้าหาใช่คนของอื่น ข้าคือต้าเหนิงและข้าก็คือต้าเหนิง และไม่ควรยอมแพ้”“ดีใจจังที่เจ้าเป็นแบบนี้ ก่อนหน้านั้นต้าเหนิงคนนั้นคงตายไปแล้วใช่ไหม”เชียวกงเล่อพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย“นั่นสินะก่อนหน้านั้นไม่รักแล้วไม่เจ็บแล้วไม่โกรธไม่แค้นเคืองข้าแค่เพียงคิดว่าข้ากับเขาสิ้นวาสนากันเพียงเท่านี้แต่มาบัดนี้จึงรู้ว่าไม่ควรยอมแพ้”ไฉหรานยิ้มสดใส“ดีแล้วเฮ้อโล่งอก คิดไม่ถึงว่าต่อไปเราไม่ต้องเจ็บปวดใจแทนเจ้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ คุ้น
ที่กระโจมด้านหน้าอี้เหมยที่นั่งรอฉินเกอหลงด้วยความกระวนกระวายใจ เมื่อฉินเกอหลงโผล่อเข้ามาอี้เหมยรีบลุกจากแท่นนั่ง“ฝ่าบาท อี้เหมยนอนไม่หลับ”น้ำเสียงออดอ้อนเดินมาสอดมือเข้าที่ข้อแขน แินเกอหลงมองมือของอี้เหมยพรางคิดถึงใครอีกคนเมื่อครู่ไม่ใช่แบบนี้นางกล้า กอดเขากอดแบบแนบแน่นกอดแบบคนที่รักกัน ตลอดสามเดือนฉินเกอหลงไม่เคยแต่ต้องตัวอี้เหมยเพราะเขารู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง จนป่านนี้ยังได้แค่นานเคียงข้างกันบนแท่นนอนในฐานะฮองเฮาแต่เขาไม่เคยคิดจะให้นางอุ่นเตียงให้แม้แต่น้อยแล้วต้าเหนิงเป็นใครนางทำไมกล้ากอดเขาแนบแน่นแบบนั้น“บังอาจจริงๆ”“ฝะฝ่าบาททรงพูดว่าอย่างไร”ฉินเกอหลงถอนหายใจ“ห่างไม่ทันชั่วข้ามคืนเจ้าถึงกับนอนไม่หลับเชียวหรือเช่นนั้นข้าก็ควรกลับไปพร้อมเจ้าสินะหรือว่า เราจะค้างที่นี่”น้ำเสียงอ่อนหวาน หานจงถอนหายใจ“ค้างที่นี่พรุ่งนี้จึงค่อยเดินทางค่ำมืดอันตรายไม่น้อย”ทุกอย่าง้ลวนเป็นอี้เหมยตัดสินใจทุกอย่างล้วนเชื่อฟังนางที่ห้องพักต้าเหนิงท่านหมอเยี่ยนฉือยืนเอามือไพล่หลังเดินไปเดินมา“สำเร็จไปขั้นหนึ่งแล้ว ตอนนี้เจ้นอนพักเสียข้ามทรมานเจ้ามากไปแล้ว รออีกสักสองสามวันระหว่างนี้เจ้าห้ามโ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ ก่อนนั้น
“จากซูตงพ่ะย่ะค่ะ”ฉินเกอหลงขมวดคิ้ว“อย่ามาล้อข้าเล่นท่านหมอก็รู้ว่าข้าสั่งให้กวาดล้างคนของซูตงทั้งหมด เหตุใดจึงกล้าล้อเล่นเช่นนี้อีก”“ไม่พ่ะย่ะค่ะหากฝ่าบาทจะทรงลงทัณฑ์ก็เชิญได้เลย ในเมื่อฝ่าบาทไม่ยอมฟังสิ่งที่เยี่ยนฉือและคนอื่นๆบอกอยู่แล้วเรื่องราวในวันนั้นเยี่ยนฉือรู้ดีว่าส่งผลให้ฝ่าบาทเจ็บปวดจนต้องการลืมเรื่องราวทุกอย่างแต่อยากให้ฝ่าบาทลองไตร่ตรอดูอีกครั้งว่าที่เยี่ยนฉือพยายามพูดทุกครั้งที่พบหน้ากันคือชาวซูงไม่ผิดชาวซูตงคือแพะรับบาป”ฉินเกอหลงหลับตาลงช้าๆ“ฝ่าบาทข้าน้อยมีสิ่งหนึ่งอยากให้ฝ่าบาทได้ทัศนา”เฉินตงลี่พูดขึ้นเบาๆฉินเกอหลงพยักหน้าขึ้นลง“ดื่มกินก่อนดีหรือไม่ หรือว่าอยากจะไปทัศนาสิ่งที่ข้าน้อยกำลังจะมอบให้”“เชิญเหลาขุนนาง ส่วนข้าคงต้องไปดูก่อนจึง จะมาร่วมดื่มกินได้”“เชิญฝ่าบาททางนี้” เฉินตงลี่นำทางฉินเกอหลง ที่พยักหน้ากับหานจงและซือกวานยังส่วนท้ายของวังหลวงที่ห้องลับในวังหลวงร่างผอมบางของพระสนมฉีมารดาของฉินเกอหลงถูกพันธนาการไว้แขนสองข้างถูกโยงผมเผ้าหลุดรุยและรุงรัง“ทะท่านแม่”ทั้งดีใจประหลาดใจและตกใจ“เกิดอะไรขึ้นท่านแม่ ท่านยังมีชีวิตอยู่ท่านยังไม่ตายใช่ไหม”หานจงกำด้าม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-12พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ ก่อนนั้น2
“เสด็จย่าทำไมคิดสั้นแบบนั้น”“ข้าน้อยให้คนสอบสวนแล้วทว่ากลับไม่พบสิ่งผิดปกติสาวใช้ที่วิหารเทียมฟ้าพูดว่าไทฮองไทเฮาทรงเปรยๆเรื่องที่ฝ่าบาททรงจะกลับมานั่งบัลลังก์มังกรว่าจะต้องพาเอ่อต้าเหนิงกลับมาด้วยแน่ๆ”“แล้วข้าจะทำเช่นไรต่อจากนี้”“หลงเอ่อร์อย่าเชื่อพวกเขาได้ยินไหม ได้ยินไหมว่าพวกเขาหลอกลวง”สนมฉีพึมพำเบาๆฉินเกอหลงยิ้มเศร้าๆ“ท่านแม่ ข้าจะไม่ให้ท่านต้องพบเจออะไรแบบนี้อีกแล้ว หานจงตามหมอหลวง”“ฝ่าบาทพระสนมไม่อาจช่วยเหลือตัวเองที่ข้าน้อยผูกนางไว้เช่นนี้เพราะพระสนมคิดจะหนีตลอดเวลาและมักจะทำร้ายตัวเองอ้างว่าเพื่อจะได้ไม่ต้องเป็นภาระฝ่าบาท”“เอ่อต้าเหนิงตระกูลเอ่อที่มารดาข้าต้องเป็นอย่างนี้เพราะพวกเขาสั่งการลงไปส่งคนคุมตัวเอ่อต้าเหนิงมาสอยสวนที่วังหลวง”“ฝ่าบาทโปรดไตร่ตรองนั่นคือพระสนมของฝ่าบาทนะพ่ะย่ะค่ะข้าน้อยหานจงคิดว่าพระสนมเอ่อไม่มีทางรู้เห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้”“ท่านองครักษ์ก่อนหน้านั้นข้าเองก็เกือบหลงกลนาง ยาพิษที่มอบให้นางทำให้กัวกั๋วฮ่องเต้เผป้นอัมพาตชั่วคราวแต่นางกลับ มอบพิษที่ไม่มีส่วนผสมของตัวยานั้นกัวกั๋วจึงนำมาซึ่งการสังหารไทเฮา พกวท่านลองไตร่ตรองให้ดี ฝ่าบาททรงบาดเจ็บ เพราะคน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-13พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ อย่าปล่อยให้ฉันตายในกองไฟ
“หากเป็นท่านเล่าท่านหมอท่าน จะเชื่อคำพูดของมารดาท่านหรือไม่หรือว่าท่านจะ ทำเหมือนว่ามารดาท่านโป้ปด”“มีบางเรื่องที่เชื่อถือได้และบางเรื่องที่ควรจะมีการไต่สวน ฝ่าบาทในตอนนั้นหมดสติพอตื่นขึ้นมาก็เลือกที่จะจดจำบางเรื่องที่ผ่านมาเท่านั้น ลืมเรื่องราวแต่หนหลังเลือกที่จะจดจำแต่เรื่องที่อยากจะจำ รวมทั้งความแค้นและความเจ็บปวดในใจ เช่นนั้นเยี่ยนแือจึงคิดว่าบางทีเรื่องที่ฝ่าบาทจดจำไม่ยุติธรรมกับซูตงและใครบางคนที่กำลังเฝ้ารอฝ่าบาท”ฉินเกอลหงถอนหายใจ“ยังมีเรื่องใดที่ข้าต้องจดจำอีกแล้วยังมีใครที่เฝ้ารอข้าอีก”เยียนฉือยิ้ม“ไม่มีใครในใจเลยหรือขอรับนอกจากฮองเฮา”ต้าเหนิงยืนกำเสื้อคลุมในมือไว้แน่น เมื่อนอนไม่หลับเดอนออกมาพบฉินเกอหลงกับเยีายนฉือนุ่งข้างกองไฟน้ำค้างกำลังลงเสียงดังเปาะแปะ เคียงข้างคนรู้ใจไม่นอนก็ได้ในค่ำคืนนี้“อี้เหมยไม่ใช่คนในใจถึงจะบอกว่าเป็นเหมยเขียวม้าไม้ไผ่อาจมีแค่อี้เหมยที่คิดแบบนั้นตัวข้าเองกลับไม่รู้สึกว่านางคือคนในใจ”ต้าเหนิงยิ้มเดินมาเอาเสื้อคลุมห่มไหล่กว้างให้กับฉินเกอหลง ที่หันมองหน้าสบตาต้าเหนิง“เจ้ากำลังจะทำอะไร”“เอ้า ก็เห็นว่าอากาศหนาวอุตส่ากลัวหนาวไม่รับก็ได้น้าาาาก็รู้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ ข้าวต้ม
ก้าวเดินจากไปฉินเกอหลงโยนท่อนฟืนใส่ในกองไฟสองสามท่อน ฟืนข้างๆกองไฟก็หมดลง เขาถอนหายใจยาว ก่อนที่ทหารยามที่ยืนอารักขาจะหอบฟืนอีกหนึ่งหอบมาวางตรงหน้าฉินเกอหลง“ฝ่าบาทเติมไฟอีกพ่ะย่ะค่ะอากาศเย็นมากแล้ว”ฉินเกอหลงถอนหายใจลุกขึ้นยืนก้าวเดินจากไป ต้าเหนิงที่หลบที่มุมมืดเองก้ถอนหายใจยาวกระโจมของหานจงเยี่ยนฉืหยุดยืนมองหานจงที่นอนบนแท่นนอนหลับไหล เยี่ยนฉือค่อยๆสอดกายเข้าไปในผ้าห่มแขนอุ่นกอดรอบเอวของหานจงหลวมๆซุกใบหน้าที่ซอกคอ“นอนด้วยคน ข้างนอกอากาศหนาว”“อะ ทะท่านอย่าทำแบบนี้”เยี่ยนฉือยิ้ม“คำห้ามที่อย่าทำเด็ดขาดคือคำว่าห้าม..แต่คำว่าอย่านี่ตีความหมายได้แค่ว่าไม่ควรทำแต่จะทำก็ทำได้ เช่นนั้นข้าจขะทำและอยากทำจึงทำได้”“ทำแบบนี้หากใครมาพบเข้า”หน้าแดงแจ๋ด้วยความอาย”“หือ ใครจะมาพบก่อนนั้นเมื่อก่อนเราสองคอนก็นอนร่วมแท่นนอนตั้งแต่จำความได้ ทำไมวันนี้ถึงได้เอามาพูดว่าหากใครมาพบเข้าหรือว่าก่อนนั้นใจหานจงยังไม่เตลิดเหมือนตอนนี้พอมาถึงตอนนี้จึงเห็นว่ามันไม่ควรเพราะคิดไปไกลเสียกว่าเมื่อก่อนนั้น”“คิดอะไร”พูดอ้อมแอ้ม”“ก็คิดว่า”เยี่ยนฉือพลิกร่างเล้กมาเผชิญหน้าสบตานิ่งก่อนจะค่อยๆกดริมฝีปากลงบนปากอุ่นของ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-14พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ ต้าเหนิงคนใหม่
เชียวกงเล่อรีบถอยออกมาทว่าอี้เหมยก็เห็นว่าเชียวกงเล่อใกล้ชิดกับต้าเหนิงที่รีบเอาผ้าห่มคลุมหัวหูจนอี้เหมยมองไม่ออกว่าเป็นใคร “หือ อ๋อสามีภรรยาดูแลกันยามป่วยไข้ข้ามาผิดเวลาใช่ไหม”“สุ่ยจือถวายพระพรฮองเฮา”เปลี่ยนชื่อเป็นสุยจือเสีย“หืมมมเจ้านี่ข้ามองแล้ว เหมือนข้าเคยพบเจ้ามี่ไหนหรือไม่หรือว่าแค่คุ้นตาเปิดผ้าห่มออกให้ข้ามองหน้าเจ้าชัดๆ”เชียวกงเลฃ่อจับมีดสั้นที่ข้างเอวไว้แน่น“นางบาดเจ็บและยังเป็นโรคติดต่อร้ายแรงอาจติดต่อไปยังผู้อื่นเช่นนั้นข้าน้อยเยี่ยนฉือจึงให้นางใช้ผ้าปิดบังใบหน้าและลมหายใจไว้เสีย”อี้เหมยถอยหลังในทันทีเมื่อเยี่ยนฉือพูดแบบนั้น“นางกำนัลเอาผ้ามาคลุมหน้าข้า”“แค่ป้องกันได้ระดับหนึี่ทาที่ดีฮองเฮาก้ไม่ควรมาที่นี่ข้าน้อยและท่านเชียวกับน้องสาวท่านเเชียวพี่สามคนเท่านั้นที่แวะเวียนพวกเราล้วนยังไม่แสดงอาการแต่เราก็ใกล้ชิดแม่นางสุยจืออยู่ก่อนแล้วจึงเลี่ยงไม่ได้ที่จะพบนางฮองเฮาช่างน้ำใจล้นเหลือไม่กลัวว่าจะติดโรค”อี้เหมยถอยออกไปจนชิดประตู“เช่นนั้นขาไปก่อนดีกว่า ฝ่าบาทคงรอข้าแล้ว”รีบก้าวเดินจากไป ต้าเหนิงซ่อนยิ้ม“ทำไมยังไม่ให้ข้าพบนาง”เชียวกงเล่อก้มหน้าถอนหายใจยาว“แผนการของเราบา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-15
บทล่าสุด
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ จบบริบูรณ์
ฉินเกอหลง ก่อนหน้านั้นเมื่อพันปีก่อนยืนโปรยเถ้ากระดูกของต้าเหนิง“ฝ่าบาท ท่านหมอเยี่ยนฉือกับหานจงขอประทานอนุญาตออกเดินท่องยุทธภพ หวังว่าฝ่าบาทจะประทานอนุญาติในครั้งนี้”เชียวกงเล่อประสานมือตรงหน้า ความรู้สึกเหมือนบางอย่างแหว่งเว้าหายไป“ในที่สุดเราทุกคนก็ได้แค่เพียงเป็นเถ้าธุลี ปลิวหายไปพร้อมกับสายลม ข้าเองแม้จะอยากทำตามใจเพียงใดสุดท้ายข้าก็ได้แค่เพียงสะกดกลั้นความคิดนั้นไว้เสีย”“พ่ะย่ะค่ะท่านพ่อ..กงเล่อหมายถึงท่านปู่ของฮองเฮาเอ่อถูหวังซวน เสียใจที่ต้องสูญเสียคนของตระกูลเอ่อไปจนไม่เหลือใครแม้กงเล่อขอใช้แซ่ของตระกูลเอ่อแต่ท่านพ่อก็ยังเศร้าโศกเช่นเดิมกงเล่อเข้าใจดีว่าไม่อาจทดแทนกันได้”“จริงสินะในที่สุดตระกูลฉินก็ไม่อาจปกป้องตระกูลเอ่อไว้ได้ ข้าที่ทุ่มเทตั้งแต่วันแรกที่พบนางก็ยังไม่อาจช่วยเหลือนางได้ทันเช่นนั้นจึงเรียกว่าเป็นความผิดของข้า”“ไม่มีใครผิดพ่ะย่ะค่ะสวรรค์กำหนดไว้แล้วหากไม่มีฝ่าบาทบางที่ตระกูลเอ่ออาจไม่เหลือรอดตั้งแต่ครั้งแรกที่ถูกฆ่าล้างตระกูลฝ่าบาททำดีที่สุดแล้ว”“จริงสินะในครั้งแรกที่ข้าพยายามช่วยชีวิตเอ่อต้าเหนิงจากคนชั่ว และครั้งที่สองข้าที่พยายามช่วยชีวิตนางจากการสั่งกา
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ บทสรุป
หนึ่งปีผ่านไป“โอ้ๆๆๆๆอย่าร้องนะคนดีมาให้พ่ออุ้มเร็ว”ฉินเกอหลงพูดไทยสำเนียงแปลกๆคุณหมอดนัย ส่ายหน้าไปมา“เมื่อไหร่จะพูดไทยแข้งแรงสักทีบอกให้สอนกันหน่อยก็ไม่เอาวันๆเอาแต่ผลิตลูกดูสินี่ก้ท้องอีกแล้วหัวปีท้ายปีเชียว”ต้าเหนิงยิ้มดวงตาเป็นประกาย“คุณแม่ฮับลูกชายหิวนมแล้วฮับ”เสียงออดอ้อนของฉินเกอหลง ทำเอาต้าเหนิงส่ายหน้า รับเอาร่างกระจ้อยมากอดแนบอก แกะกระดุมป้อนนมทารกในอ้อมแขนฉินเกอหลงดวงตาเป็นประกาย หมอดนัยวางยาที่จัดมาสำหรับแม่ลูกอ่อนลงตรงหน้าฉินเกอหลง“อิจแาต้าเหนิงจังมีสามีที่คอยดูแลทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นกับข้าวกับปลาเลี้ยงลูกเตือนให้กินยา ถ้ามีแบบนี้รักตายเลย บ้านช่องก็เลยไม่กลับมาคตอยดูแลภรรยาตั้งสองสามเดือนแล้วธุรกิจที่นั่น ไม่ต้องห่วงหรือ”ฉินเกอหลงยิ้มกำลังเรียบเรียงคำพูด“ผมจัดเตรียมทุกอย่างและประชุม ผ่านวิดีโอคอนเฟอร์เร้นท์ในมุกเช้าจึงไม่ต้องห่วงอะไรหากว่ามีอะไรขัดข้องก็จะเรียกประชุมทันที ทางนี้ผมเองไม่อาจวางใจ ต้าเหนิงเขาต้องมีผมคอยดูแล เขาลำบากอุ้มท้องลุกของผม เขาต้องอุ้มเด็กอีกคนไว้ในท้องฉะนั้นผมเลยคิดว่าไม่มีใครจะดูแลต้าเหนิงได้ดีเท่าผมและควรจะดูแลต้าเหนิงอย่างดี”หมอดนัยส่าย
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ จบลง
“คุณไม่อยากลองขอฉันแต่งงานดูอีกสักทีหรือ”อมยิ้มฉินเกอหลงเลิกคิ้วสูง“อยากสิ ถ้าอย่างนั้น แต่งงานกับผมนะครับ”คุกเข่าลงกับพื้นที่ด้านล่างมีกลับดอกเมหยสีชมพูดร่วงเกลื่อนกราดต้าเหนิงยิ้มพยักหน้าขึ้นลง ฉินเกอหลงรวบร่างบางไว้แนบอกอีกครั้ง“ขอบคุณขอบคุณจริงๆ ที่ยอมแต่งกับผม”ยิ้มหว้างสดใสจนต้าเหนิงต้องยิ้มตาม““ความจริงแล้วเธอไม่ได้ติดค้างอะไรหรอกนะที่ตามหาเพราะต้องการชดเชยให้คุณอย่างไรเล่า ต้าเหนิง”ต้าเหนิงเลิกคิ้วสูง เมื่อฉินเกอหลงกระซิบข้างหูเบาๆ“คุณพูดอะไรนะ อย่าบอกนะว่าคุณ เพิ่งจะข้ามภพมา”ฉินเกอหลงเองก็เลิกคิ้วสูง“ข้ามภพหรือ แค่ความฝันหรือเปล่าสิ่งที่ผมฝันในทุกๆคืนนั่นก็คือผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ในอ้อมแขนของผม เธอกำลังเจ็บปวดและทรมานผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมามีหยาดน้ำตาทุกครั้ง ตั้งแต่จำความได้ พอโตขึ้นมาสิ่งที่ผมตั้งใจทำมาตลอดคือตามหาผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ให้จิตกรมาวาดภาพเธอคนนั้นไว้ในห้องนอนเพื่อให้ได้เห็นหน้าเธอในทุกๆวัน คุณอยากเห็นรูปผู้หญิงคนนั้นไหม”ต้าเหนิงพยักหน้าขึ้นลง“คุณอยากเห็นก็คงต้องไปส่องกระจกแล้วล่ะ เพราะรูปนั่นเหมือนคุณอย่างกับแกะ”ดึงมือต้าเหนิงให้เดินเคียงข้างกันไป“คุณฝันถึ
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ ข้อตกลงของเราสองคน
ฉินเกอหลงจอดรถลงข้างทางที่ประดับด้วยไฟหลากสีใต้ต้น ดอกเหมยสีชมพูเบ่งบาน ผู้คนเดินจูงมือคู่รัก“คุณชอบดอกเหมยหรือ”ต้าเหนิงถามเบาๆ“ชอบ อยากให้ต้าเหนิงได้เหนมันไงเล่ากว่าจะผ่านไปแต่ละปีจะต้องทนนับวันนับเดือนที่ดอกเหมยบานและร่วงโรยครั้งแล้วครั้งเล่าลำพังเดียวดายตราบนานเท่านาน”ต้าเหนิงก้มมองมือในอุ้งมืออุ่นของฉินเกอหลง ยอมให้เขากุมมือไว้ราวกับคู่รักแต่ไม่ยอมฟังคำพูดเศร้าๆของเขา“ฮ่าาาพามาแบบนี้ค่อยยังชั่วหน่อย ไอ้เรารึคิดไปไกลเยว่าจะพาไป…ทำมิดีมิร้าย”ฉินเกอหลงส่ายหน้าไปมา“วางใจเถอะไม่เอาไปขายหรอก”“หือ ไม่ขายแต่ฆ่าหั่นศพและแย่เชียวฮ่าๆๆๆๆ”ยังตลกได้อีกฉินเกิอหลงหันมาทำสีหน้าจริงจังต้าเหนิงขนลุกเกรียวหรือว่า หรือว่า“จูบได้ไหม”“หา จะจูบเลยหรือ”“ก็ต้องจูบสิคนที่เขาลองคบกันก็ต้องลองหลายๆอย่างว่าเขากันได้ไหม”“อย่าทำแบบนี้นะมาถึงก็จูบเลยหรือจะไม่เอาเปรียบกันไปหน่อยหรือ”ฉินเกอหลงรวบร่างบางมากอดไว้แนบกายจมูกโด่งสูดดมเรือนผมที่หอมละมุนเนิ่นนาน“เจ้าเข้าสู่โหมดโรแมนติกแล้วนะ คิดถึงจังสบายดีไหม”ทอดเสียงอ่อนโยนจนต้าเหนิงตัวเย็น มือที่ยกขึ้นกอดรอบเอวของฉินเกอหลงอย่างกล้าๆกลัวๆก็เย็นเฉียบ“คือๆๆๆค
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ ติดค้างอะไรกัน
ต้าเหนิงยิ้มพยักหน้าหงึกหงักกำลังช่างใจว่ากัวกั๋วก็คือกํวกํ๋วหรือว่ากัวกํ่วคนนี้ไม่ใช่กัวกั๋ว“ขอบคุณ แต่จะว่าไปฉันไม่ได้หลงตัวเองนะแต่คุณสองคนกำลังแย่งฉันใช่ไหม”ฉินเกอหลงอมยิ้มกัวกั๋วงง“มีคนแบบนี้ด้วยหรือ คนที่คิดว่าคนอื่นกำลังแย่งคุณผู้หญิงไท่กัวเป็นแบบนี้ทุกคนไหมนะ”ฉินเกอหลงเปยเบาๆต้าเหนิงอมยิ้ม ความคนึงหาทีข้ามผ่านมาปีหนึ่งสิ้นสุดลง“เอาล่ะที่นี้ เราสองคนมาตกลงกันดีกว่าไหมพี่ใหญ่ว่าใครจะจีบก่อนจีบที่หลังไอ้ผมอะนะเริ่มชอบผู้หญิงไท่กัวคนนี้แล้ว”กัวกั๋วพูดขึ้นพร้อมกับใช้ตะเกียบในมือคีบอาหารในจานวางตรงถ้วยข้าวตรงหน้าต้าเหนิง ฉินเกอหลงที่เห็นก็รีบคีบของกินที่คิดว่าต้าเหนิงจะชอบวางลงบนถ้วยข้าวของต้าเหนิงบ้างไฉหรานอมยิ้ม“ต้าเหนิงของเราฮอตน่าดู”หันไปพูดกับเฉินซือกวาน“ก็นะบอกแล้วไงว่าฉันอะนะกำลังโดนแย่งจากคนสองคน”อมยิ้ม“ใครบอก กัวกั๋วนายนะมาทีหลังหลบไปเถอะไม่มีการแย่งชิงอะไรทั้งนั้น”ฉินเกอหลงทรุดกายลงกับพื้นคุกเข่าตรงหน้าพร้อมกับหยิบกล่องกำมยี่สีแดงออกมาจากกระเป๋าเปิดกล่องกำมยี่สีแดงออกแสงแวววาวจากเพชรเม้ดมะหึมาคงราวๆห้ากะรัตสุกสกาวต้องแสงไฟ ต้าเหนิงเลิกคิ้วสูง“แต่งานกบผมนะครับคุณต
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ เจ้ากรรมนายเวรมาในรูปแบบน้องชาย
“ใครจะบังอาจเล่าค่ะ ต้าเหนิงเองเขาก็ไม่ใช่คนที่พูดมากหรือชอบนินทาใครต้าเหนิงเขาเป็นคนเรียบร้อยน่ารักที่สุด”ไฉหรานเชียร์เต็มที่ ต้าเหนิงยิ้มจื่อนๆ เรียบร้อยอย่างกับผ้าพับไว้ในโรงรับจำนำเถอะ“เรียบ จริงหรือครับ”“อืมมม เรียบร้อยครับคุณฉินไม่ใช่เรียบเฉยๆ” เฉินซือกวานรีบพูดแทรกขึ้นกลัวว่าต้าเหนิงจะรู้สึกไม่ดี เปล่าต้าเหนิง ที่รีบก้มมองหน้าอกของตัวเองมันก็ไม่ได้ราบแบนเสียหน่อยบริกรนำอาหารมาเสริ์ฟบนโต๊ะ ฉินเกอหลงผายมือ“มีที่พักหรือยังครับอี้ตวนของเรามีที่พักมากมายในเครือให้คุณ …ได้เลือกพัก”ต้าเหนิงเลิกคิ้วอมยิ้มแก้มป่องจากฝ่าบาทมากลายเป็นนักขายอย่างไรกัน“ต้าเหนิงเขาพักกับเราค่ะคุณฉินไม่ต้องห่วงเขามาที่นี่แค่5วันตั้งใจพาเที่ยว อย่างที่ต้าเหนิงอยากจะไปเรื่องที่พักก็เลยไม่ใช่ปัญหาที่บ้านของเราก็มีห้องวางอยู่หลายห้อง”ฉินเกอหลงพยักหน้าขึ้นลง บริกรเดินถือช่อดอกกุหลาบสีแดงนับพันดอกมุ่งตรงมาที่ ต้าเหนิงโค้งคำนับอย่างนอบน้อม“ต้าเหนิงรับเอาดอกกุหลาบช่อโตหยิบการ์ดที่สอดไว้ด้านหน้าขึ้นมาอ่าน”ฉินเกอหลงขมวดคิ้ว“ของใคร”ไฉหรานชะโงกมองเพราะความสงสัยแล้วหันไปสบตากับเฉินซือกวาน“เอ่อ คุณฉินกัวกั๋วครับ
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ พบกันอีกครั้ง
ภัตตาคารหรูริมน้ำมองเห็นแสงสีสว่างไสวไปทั่งสะพานที่ทอดข้ามผ่านแม่น้ำสายใหญ่งดามท่ามกลางผู้คน ต้าเหนิงกับไฉหรานมาถึงแล้ว เฉินซือกวานรีบ เปิดประตูรถให้ทั้งสองคนลงมาจากรถด้วยท่าทีราวกับนักันไว้นั่นคือให้ช้าๆเข้าไว้ก็ต้าเหนิงไม่อยากพบเจ้าคนรวยอ้วนพุงพุ้ยและกินจุคนนั้นตั้งใจ ปิดภัตตาคารเพื่อจะได้กินอิ่มๆคนเดียวไม่ได้เพื่อให้ต้าเหนิงนั่งสบายหรือเปย์ต้าเหนิงหรอก“คุณครับ คุณฉินเชิญคุณทั้งสามบนชั้นสองขอรับ”บริกรก้มศรีษะนอบน้อม ต้าเหนิงเงยหน้ามองขึ้นไปบนชั้นสองที่สว่างไสวเห็นเพียงใครบางคนที่นั่งนระเบียงภัตตาคารหรู ต้าเหนิงเบ้ปากเข้าใจเลือกมุมให้มองเห็นพวกต้าเหนิงก่อนแหมร้ายจริง“คุณผู้หญิงครับนี่คือของขวัญต้อนรับสำหรับการยินยอมมารับประทานอาหารกับ...คุณฉิน”“คุณฉิน ฉินอะไร”ต้าเหนิงรับเอากล่องน้ำหอมระดับโลกไว้ในมือไฉหรานยิ้มสดใสดีใจยิ่งกว่าต้าเหนิงเสียอีก“เห็นไหมต้าเหนิงเขาจริงใจแค่ไหน”กระซิบต้าเหนิงเบาๆต้าเหนิงส่ายหน้าไปมาเดินตามไฉหรานที่ดึงมือให้เดินตามเฉินซือกวานขึ้นไปข้างบนชั้นสองพอ้าเหนิงยืนอยู่ชั้นบนเสียงดนตรีก็ดังขึ้นนักดนตรีบรรเลงเพลงหนึ่งทำนองคุ้นหูเหลือเกินต้าเหนิงหยุดนิ่งอยู่กับท
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ คุณหลินจือ(คนอะไรชื่อเหมือนเห็ด)
“ทำไมต้องเป็นที่นั่น”อ่านชื่อภัตตาคารหรูริมแม่น้ำที่อาหารอร่อยมากตามรีวิวแต่ราคาแพงหูฉี่“หืออาหารอร่อยมากและที่สำคัญ…”ไฉหรานยิ้มดวงตาพร่างพราว"ฉันว่ามันมากไปฉันอยากกินของอร่อยๆก็จริงแต่ ก็ยังไม่อยากหมดตัวฮ่าาาา"ต้าเหนิงพูดไปยิ้มไปไฉหรานเองก็ยิ้ม"ฉันไม่สิคุณเฉินสามีฉันเขาบอกจะเลี้ยงเธอในฐานะที่เราไม่ได้ชวนเธอมางานแต่งของเราเขารู้ว่าฉันกับต้าเหนิงสนิทกันแค่ไหนก็แค่อยากจะเลี้ยงต้อนรับเธอสักครั้ง""มันหลายตังค์นะฉันเกรงใจ"ไฉหรานยิ้มอีกแล้ว"ไม่ต้องเกรงใจน่าเราตั้งใจไว้แล้วว่าจะต้องต้อนรับเธอให้ดีที่สุดให้เธอประทับใจที่สุดจนอยากจะอยู่ที่นี่เลยดีไหม""ไม่ใช่ล่ะ มันแปลกๆ ฉันว่ามันมีกลิ่นนะ เอาความจริงมาพูดกันเราสองคนคบกันมาตั้งปีหนึ่งฉันไว้ใจเธอมากเลยนะไฉหรานว่าเธอจะไว้ใจได้ และไม่โกหกฉัน"ไฉหรานยิ้มเจื่อนๆนั่งลงข้างๆต้าเหนิงเลื่อนแก้วกาแฟตรงหน้าต้าเหนิงอย่างเอาใจ“คุณเฉินเขานัดใครบางคนดูตัวเพื่อนสาวของเราต้าเหนิงซึ่งเขาก็แค่อยากจะกินข้าวแล้วก็ดูตัวต้าเหนิงไปด้วย คนคนนี้อะนะหล่อที่สุดนิสัยดีที่สุด และเอาใจเก่งที่สุด ที่สำคัญเป็นทายาทโดยตรงที่กำลังจะนั่งตำแหน่งท่านประทานของอี้ตวนในขณะนี้สาว
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ หวังว่าท่านยังอยู่ตรงนั้น
“แม่จ๋าหนูอยากจะไปเมืองจีน คุณแม่คนสวยใจดีที่สุดในโลกอนุญาตให้ลูกสาวตัวน้อยๆคนนี้ได้ไปเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจได้ไหม”คุณปทุมยิ้มแกล้งมองไปทางอื่นเสีย“น่านะคุณแม่ขา ต้าเหนิงอยากจะไปจริงๆบรรพบุรุษเราเป็นคนจีนพ้นทะเลๆไม่ใช่หรือแล้วนี่ไม่ให้ต้าเหนิงไปพอต้าเหนิงตายไปจะกล้ามองหน้าบรรพชนได้อย่างไร”แอบเอาประโยคยอดนิยมในซีรีย์จีนมาพูดกับคุณปทุม“จะไปทำไม”“หนูอยาก…เป็นกำแพงเมืองจีนอยากไปพระราชวังต้องห้ามอยากจะเที่ยวจางเจี่ยเจีย”“มีเงินแล้วหรืถึงอยากจะไปพอให้แต่งกับผู้ชายจีนที่เป็นญาติห่างๆกันก็ไม่เอา ทีแบบนี้แล้วอยากจะไปไปคนเดียวมันอันตรายนะ แม่ไม่อนุญาต”“หนูไปแค่ไม่กี่วัน คุณแม่ไม่ต้องห่วงน่าแล้วตอนนี้ที่นั่นก็มีไฉหราน”“ไฉหรานอะไรของแกนั่นไว้ใจเขาได้หรือไม่เคยเห็นตัวเป็นๆเขาสักหน่อยก็ไว้ใจเขา แม่ละท้อใจกับการไว้ใจคนและเข้ากับคนได้ง่ายๆอย่างหนูจังเลยแบบนี้ยิ่งจะทำให้คนชั่วมาตีสนิท”“ไฉหรานเขาไม่หลอกหนูหรอกค่ะเราพูดคุยแลกเปลี่ยนอะไรหลายๆอย่างจนสนิทกันแล้วระยะเวลาเกือบปีมานี้หนูคิดว่าหนูดูเขาดีพอแล้วค่ะ”คุณปทุมถอนหายใจ“แล้วที่หลับที่นอน โรงแรมที่พัก เล่าจัดเตรียมไว้แล้วหรือ”“เรียบร้อยแล้วค่ะตั
