Share

ความสัมพันธ์แบบใด

last update Last Updated: 2025-02-21 23:45:34
ต้าเหนิงค่อยๆ หย่อนตัวลงบันไดไม้สูงลิบอย่างยากลำบากเพื่อที่จะได้มานั่งที่กองไฟกับฉินเกอหลงอากาศเย็นจนหนาวดีที่หิมะไม่ตก ตั้งใจมาขอโทษเขาที่ส่งนิ้วกลางให้เขาไปเมื่อรุ่งสาง ตอนนี้แดดสีทองส่องฟ้าอำไพทำให้อุ่นขึ้นมาบ้าง

วิหารเทียมฟ้างดงามร่มรื่นเหมาะแก่การเร้นกายยามที่ไม่อยากพบปะผู้คน ต้าเหนิงเกาะราวบันไดสุดกลิ่นอายของความบริสุทธิ์ เหมือนมาพักร้อน อยากให้คุณปทุมได้มาเห็นอะไรแบบนี้บ้างจัง ภูเขาสูงวิหารสวยและธรรมชาติที่งดงาม และคนหล่ออีกคนที่ ที่ที่อะไรดีวะ ที่ซื่อบื้อที่ไม่ค่อยพูดที่ ๆๆๆ คงจะเกลียดต้าเหนิงแหละ ก็ธรรมดาอะนะเคยเป็นแฟนกันแต่อีกคนดันไปเป็นสนมฮ่องเต้เป็นใครๆ ก็โกรธ ต้าเหนิงคิดถึงงานแต่งที่ถูกเท ป่านนี้คงมีคนคิดว่าต้าเหนิงฆ่าตัวตายเพราะถูกเทงานแต่ง พวกคู่กรณีทั้งหลายคงหัวเราะจนกรามหัดสินะ เชอะช่างเถอะคนอย่างต้าเหนิงอะนะ คู่แท้ไม่มีคู่กรณีเป็นร้อย

หานจงกับฉินเกอหลงมองต้าเหนิงที่ยืนเกาะราวบันไดสูดดมกลิ่นพิสุทธิ์นั้นด้วยความรู้สึกที่ต่างกันออกไป

“มาแล้วขอรับพระสนมของกัวกั๋วฮ่องเต้ ร่างกายซูบผอมนั่น เป็นเพราะอยู่กับกัวกั๋วฮ่องเต้ หวางซื่อไม่รู้สึกอะไรเลยหรือ ก่อนนั้นสนมเอ่อในตอนที่ย
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ   ตำแหน่งใด

    วังหลวง“ฝ่าบาท” ซุ่ยเอ่อร์ก้มหน้าคุกเข่าจรดพื้น กัวกั๋วฺฮ่งเต้ยกมือเชยคางมนขึ้นสบตา ยิ้มมุมปาก“เจ้า นะหรือที่บอกว่ามีเรื่องสำคัญจะพูดกับข้า” ซุ่ยเอ่อร์แลบลิ้นออกมาเลียที่ปลายนิ้วของกัวกั๋วฮ่องเต้ทั้งดูดทั้งเลียด้วยท่าทีที่ยั่วยวน“พูดมา ถึงจะบอกว่าสิ่งที่เจ้าทำข้าพอใจไม่น้อยแต่เรื่องที่บอกว่าจะพูดรีบพูดมาก่อนที่ข้าจะโมโห”“ฝ่าบาท ซุยเอ่อร์เป้นสาวใช้ของพระสนมเอ่อ” กัวกั๋วฮ่องเต้ถอนหายใจ“แล้วอย่างไรพูดมา” เริ่มรำคาญกับท่าทีเรื่องเยอะของซุยเอ่อร์“ที่ผ่านมา เป็นซุยเอ่อร์ที่อุ่นเตียงให้กับฝ่าบาทยามค่ำคืนหาใช่พระสนมอย่างที่ฝ่าบาททรงเข้าใจไม่”“พูดจาเหลวไหล นางกำนัลซุยเอ่อร์เจ้าคิดว่าจะหลอกลวงฝ่าบาทได้หรือ” ตั่วเค๋อที่สันหลังหวะกำลังกลัวว่าความจะแตก“เจ้ามีอะไรมาพิสูจน์” ซุ่ยเอ่อร์ยิ้มหวานหยด“ไม่มีเจ้าค่ะมีเพียงการอุ่นเตียงให้กับฝ่าบาทเท่านั้นที่จะพิสูจน์เรื่องนี้ได้” กัวกั๋วฮ่องเต้ยิ้ม“กงกงปิดตำหนัก” ยิ้มร่า ตั๋วเค่อกงกงถอนหายใจยาว“ซุยเอ่อร์เจ้าควรจะรู้นะว่าต้องปรนนิบัติฝ่าบาทเช่นไร ข้าคงต้องไม่แนะนำ ทางข้างหน้าข้ายังเป็นขันทีข้างกายเจ้าอาจจะได้อยู่สูงกว่าตำแหน่งนางกำนัล” ยกมือขึ้นต

    Last Updated : 2025-02-22
  • พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ   ความรักเหมือนโรคาบันดาลตาให้มืดมน

    โรงเตี๊ยมกลางหุบเขาก่อนถึงด่านเผยจ๋ายผู้คนนั่งลงบนเก้าอี้ดื่มกินกลางแจ้งใต้ร่มไม้ไร้ชายคาตามประสาโรงเตี๋ยมบ้านป่าเยี่ยนฉือยืนกอดกระบี่ดี ด้านหน้าจนท้อใจป่านนี้เจ้าหานจงคนนั้นทำไมยังไม่มาถอนหายใจหรือเขาตื่นเต้นที่จะได้พบหานจงเลยคิดว่าช่วงเวลาผ่านไปเร็วเหลือเกิน ถอนหายใจยาวจะทำทีว่ารออยอู่นานแล้วเจ้าหานจงก็จะหัวเราะเยาะเอาได้ไม่สู้เข้าไปร่ำสุราให้สบายใจรอคนที่เขาเฝ้าคิดถึงทุกเวลาจะดีกว่า“เสี่ยวเอ้อ สุราดีหนึ่งไห”เยี่ยนฉือวางก้อนทองลงบนโต๊ะ เสี่ยวเอ้อนำสุรามาวางพร้อมกับจอกสัราและกับแกล้มจำพวกถั่ว“เยี่ยนฉือยิ้มเอื้อมมือคว้าไหสุราแต่ทว่าช้าไปหานจงคว้าไหสุรา มายกขึ้นกระดกลงคอเสียจนอิ่ม“อ่าาาาาาสุราดีสุราดี”“เฮอะสุราดีหรือคนร่วมดื่มรู้ใจกันแน่ พูดความจริงมาเสียว่า ข้าคือสหายสุราที่ร่วมดื่มด้วยไม่มีเบื่อ” แย่งสุราในไหมาดื่มเสียเอง หานจงยิ้ม“เสี่ยวเอ่อสุราอีกไห” วันนี้ไม่เมาไม่เลิกลายิ้มร่าส่งความรุ้สึกออกมาทางสีหน้าและดวงตา“ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้ง” หานจงพูดด้วยน้ำเสียงแปร่งๆ ทั้งที่พยายามกดน้ำเสียงไว้แล้วแต่ก็ไม่อาจกระทำได้“ที่ผ่านมาเป็นอย่างไรบ้าง” เยี่ยนฉือเอ่ยปากถามหานจงยิ้มๆ“ทุ

    Last Updated : 2025-02-22
  • พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ   กรรมจัญไร

    ด่านเผยจ๋าย“คนของเราพร้อมแล้ว ท่านลู่ท่านจะเข้าพบหวางเย่เมื่อไหร่กัน” เฉินตงลี่เอ่ยปากยิ้มๆ วันนี้ทั้งสองใต้เท้าแวะมาตรวจกองกำลังที่ฝึกปรือไว้นานปีเพื่อรอชิงบัลลังก์“ข้าตั้งใจว่าฝ่าบาทกลับเข้ามาที่วังหลวงจึงแสดงเจตจำนงบางทีคนที่กำลังลังเลจะได้เปลี่ยนใจมาเข้าข้างท่านอ๋อง”“555 พูดได้ดีพูดได้ดี”“กรี๊ดดดดดดดดดดดด” เสียงกรีดร้องดังไปทั่วค่ายทหาร ใต้เท้าลู่ขมวดคิ้วเฉินตงลี่สีหน้าเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม“เกิดอะไรขึ้น มีใครจับสตรีมาทรมานอีกหรือ” ลู่ซือห่าวถามขึ้นเบาๆ“ที่นี่เราไม่ทำเรื่องแบบนี้ ก็แค่หญิงบ้าคนหนึ่งที่แอบเล็ดลอดเข้ามาข้างในพอไล่ออกไปนางชอบกรีดร้องพวกเจ้าอุดปากนางไว้เสีย อย่าให้นางสร้างความรำคาญใจให้กับท่านลู่” หันไปสั่งนายกองที่ประสานมือตรงหน้า“ข้าน้อยต้องขออภัยใต้เท้าทั้งสองด้วยข้าน้อยจะให้คนอุดปากนางแล้วจับตัวนางมัดเพื่อจะโยนออกไปนอกค่าย”“ไม่เป็นไรไม่ได้รำคาญอะไรแค่ตกใจที่มีเสียงกรีดร้องราวกับทรมานเหลือเกิน ข้าควรจะไปดูนางหน่อยดีไหมพวกท่านจะไล่นางทำไมกันนางบ้าใบ้นางสงสารไม่น้อย” เฉินตงลี่พยักหน้ากับนายกอง“ข้าตั้งใจจะพาท่านลู่ไปชมการแม่นธนูพลธนูของเราเก่งเรื่องการแม่นธนูไ

    Last Updated : 2025-02-23
  • พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ   เจายี่นางตัวดี

    หานจงไปแล้วสาวใช้รีบสาวเท้ายังห้องบรรทมของไทฮองไทเฮา“นางมอบกำไลหยกของข้ามให้กับฉินเกอหลงอย่างนั้นหรือ”“เจ้าค่ะพระสนมเอ่อนางมีความตื่นเต้นดีใจที่ได้รับกำไลหยกจากไทฮองไทเฮา แต่ไม่ทรงยินดีที่จะรับมัน พอหานจงมากลับมอบกำไลหยกนั่นให้กับหานจงในทันที”“หญิงงามคนนี้ ไม่แปลกใจเลยที่เป็นคนตระกูลเอ่อ ที่เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวเชื้อไม่ทิ้งแถวจริงๆ”“เจ้าค่ะ พระสนมทำแบบนี้ท่านอ๋องก็จะรู้ในทันทีว่าเราตั้งใจใช้พระสนมเป็นเครื่องมอกดดันให้ท่านอ๋องชิงบัลลังก์”“นั่นสินะจนป่านนี้ข้ายังไม่เข้าใจว่าเหตุใดฉินเกอหลงจึงไม่อยากจะชิงบัลลังก์ทั้งๆ ที่มีคนคอยสนับสนุนไม่น้อยให้ทำการครั้งนี้”“บางทีการที่ท่านอ๋องทำไปแบบนี้อาจมีเหตุผล ท่านอ๋องก่อนหน้านั้นก็พร้อมจะนั่งบัลลังก์แต่เพราะบัลลังก์ นั่นทำให้ทั้งเสี้ยนตี้และพระสนมฉีต้องตายลงไปท่านอ๋องเองก้คงไม่อยากที่จะแย่งชิงอีกต่อไป”“มีเหตุผลมีเหตุผล ข้าแต่เดิมไม่เคยชอบซวีเยว่ นางร้ายกาจมาวันนี้แม้จะทำตัวเช่นแม่พระ แต่นางก็ซ่อนบางอย่างไว้จนมิด แต่ก็ไม่เกินสายตาของข้าที่จะมองมัน นางจะไม่ให้ตระกูลฉินได้นั่งบัลลังก์อีกต่อไป ด้วยการที่มอมเมากัวกั๋ว คิดว่าคงมีแผนบางอย่างในใจ”

    Last Updated : 2025-02-23
  • พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ   แอบจูบ

    “พระสนมมอบกำไลหยกนี่ให้กับท่านอ๋อง” หานจงวางกำไลหยกตรงหน้าฉินเกอหลง“กำไลหยกอันนี้นางได้มันมาอย่างไร”“ข้าน้อยได้ยินว่า กำไลหยกอันนี้ไทฮองไทเฮาเป็นคนมอบให้นางเองเพื่อขอบใจบางเรื่องที่นางทำ” หานจงทำสีหน้าไม่แน่ใจ“เรื่องใดกัน”“ข้าน้อยก็ไม่อาจคาดเดา” ฉินเกอหลงพลิกกำไลหยกในมือย่างใช้ความคิด“เข้าใจแล้ว เสด็จย่าจงใจมอบกำไลนี่ให้กับต้าเหนิงเพราะข้าพูดกับไทฮองไทเฮาเรื่องที่ข้ากลับมาที่นี่เพราะเอ่อต้าเหนิงส่งข่าวบอกกับข้าเรื่องที่นางกำลังจะไม่ไหวแล้วนั่นเอง”“ท่านอ๋องนี่คือความจริงหรือขอรับที่พระสนมเป็นคนส่งข่าวให้ท่านอ๋องกลับมา”“ความจริงเป็นความจริงทั้งหมดเช่นนี้เอ่อต้าเหนิงนางจึงต้องแบกรับคำว่า เป็นคนที่จะทำให้ข้าชิงบัลลังก์ทุกคนต่างใช้นางเป็นเครื่องมือกดดันข้าเช่นเดียวกับที่เคยใช้พระมารดาในครั้งนั้น ข้าทำให้นางต้องมารับชะตากรรมเช่นเดียวกับพระมารดาของข้าอีกแล้ว เมื่อไหร่พวกเขาจะเลิกกดดันข้าเสียทีเมื่อไหร่พวกเขาจึงจะเข้าใจว่าข้าไม่อยากจะเสียคนที่รักไปอีกแล้วไม่ว่าจะพระมารดาหรือเอ่อต้าเหนิง”หานจงกลืนน้ำลายลงคอยากเย็นสงสารฉินเกอหลงเหลือเกินเขาจะต้องเอาเรื่องนี้ไปหารือกับท่านหมอเยี่ยนฉือให้ช

    Last Updated : 2025-02-23
  • พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ   หุหุ อย่าหาว่าต้าเหนิงไม่แน่จริง

    ต้าเหนิงกลั้นหายใจ กลัวว่าอีกคนจะรู้ว่าไม่หลับ“ขอโทษ” อยู่ๆ ก็กล่าวคำขอโทษออกมา เสียงฝีเท้าเงียบหายไปแล้วต้าเหนิงลืมตาขึ้นช้าๆ“ขอโทษเรื่องอะไรกันนะเขาทำผิดกับเจ้าของร่างสินะ” ถอนหายใจยาวลุกขึ้นมายืนมองร่างสูงที่นั่งนับประคำด้านล่างกับหานจงที่เขี่ยกองไฟให้ลุกโชติช่วงไล่ความหนาว“ไม่นอนกันหรือ อ่อเข้าใจแล้วกำลังทำสิ่งที่เรียกว่าอารักขาสินะ” กลับมาทิ้งตัวลงนอนรู้สึกอุ่นใจที่มองไปเมื่อไหร่ก็ยังพบฉินเกอหลงอยู่ตรงนั้นเสมอ เช้าสดใส ต้าเหนิงปีนลงจากบันไดลงมาวันนี้จะต้องถามถึงเรื่องเมื่อคืนว่าฉินเกอหลงจำอะไรที่ทำเมื่อคืนได้ไหม ถอนหายใจยาวจะถามอย่างไรในเมื่อเป้นใบ้เมื่อไหร่จะพูดได้เสียที “พระสนมเจ้าขา” สาวใช้ของไทฮองไทเฮายกถ้วยยาและอาหารเช้ามาดักทางไว้“กินอะไรเสียหน่อยตอนนี้ร่างกายของพระสนมกำลังฟื้นตัว ท่านหมอเทวดาเยี่ยนฉือจัดเทียบยาบำรุงมามากมายกินเยอะๆ จะได้แข็งแรงเร็วขึ้น” ต้าเหนิงพยักหน้าขึ้นลงเดินไปนั่งตรงหน้าฉินเกอหลงที่หลับตานั่งนับประคำตรงนั้น สาวมช้อมยิ้ม ด้านบนวิหารเทียมฟ้าไทฮองไทเฮายืนมองคนทั้งสองไม่วางตา“หลายครั้งแล้วที่ข้าพลาดครั้งนั้นสนับสนุน สนมฉีกับเสี้ยนตี้เพื่อคานอำนาจไท

    Last Updated : 2025-02-24
  • พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ   ตระกูลเอ่อต้องรับผิดชอบ

    วังหลวง"ฮ่าาาาในที่สุดเราสองคนก็ได้รับเงินค่าจ้างจากคุณหนูรองของตระกูลเฉินสินะ ฮ่าๆๆๆเจ้านี่ไม่เบายังอาจต่อรองกับคุณหนูตระกูลใหญ่เชียวหรือ"หมอหลวงพูดขึ้นดังๆหัวเราะชอบใจ"ไม่ได้หรอกข้าอุตส่าห์ยอมเดินเข้าไปในตระกูลเฉินไม่กล้าก็ต้องกล้าจะต้องให้ได้สิถึงจะถูกเป็นอย่างไรเล่าแผนการของข้าในที่สุดก็สำเร็จ""คนพวกนี้อาศัยในตระกูลใหญ่มีคตนคอยตามใจและปกป้องพูดถึงความฉลาดเคยสู้พวกเราได้หรือพวกเราที่ต้องดิ้นรนแกร่งแย่งเอาชีวิตรอดในวังหลวงล้วนแข้งแกร่งกว่าพวกนาง"เจายี่ยิ้มุมปากบ้านเฉิน“ลูกโดนข่มขู่ท่านพ่อช่วยลูกด้วย”อี้เหมยเดินเข้ามาในห้องด้วยความร้อนรนเมื่อเจายี่นางจากไปแล้ว เฉินตงลี่ขมวดคิ้ว“ใครบังอาจมาข่มขู่คุณหนูบ้านเฉินคุณหนูของผู้นำสี่ตระกูลใหญ่” เฉินอี้เหมยหน้างอ“ท่านพ่อ เรื่องนั้นปล่อยมันไปเสีย”“อ้าวทำไมกันไหนเจ้าบอกว่ามีคนข่มขู่แล้วเจ้าทำไมปล่อยคนพวกนั้นไปได้”“นั่นเพราะ ลูกคิดว่าคนพวกนั้นก็แค่มดปลวกตัวการที่สำคัญคือเอ่อต้าเหนิง คนสำคัญที่ต้องจัดการก็คือเอ่อต้าเหนิงท่านพ่อช่วยลูกด้วยทำอย่างไรก็ได้ให้เอ่อต้าเหนิงนางไม่ได้ยืนเคียงข้างท่านอ๋อง”“เอ่อต้าเหนิงอีกแล้วหรือ ทำไมคนตระกูลเอ่อ

    Last Updated : 2025-02-24
  • พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ   ไม่ยอมปลดปลงสิ่งใด

    วิหารเทียมฟ้าฉินเกอหลงที่เอาแต่นั่งนับประคำ เอ่อต้าเหนิง นั่งเท้าคางมองใบหน้าหล่อเหลาที่เอาแต่นิ่งเฉยอีกแล้วจะโกรธไปถึงไหนกันแค่จับได้ว่าแอบจูบต้าเหนิงแค่นั้นทำไมต้องโกรธกันด้วย“หานจงเดินมาพร้อมกับห่อยา สีหน้าห่อเหี่ยวสิ้นดีส่งภาษามือถามว่า…เป็นอะไรถ่ายไม่ออกหรือ“อาการเดียวกับหวางเย่” หานจงตอบมาชัดถ้อยชัดคำส่งภาษามือถามอีกว่าอาการอะไรอาการของคนขี้โกงนะหรือ“พระสนมอย่าล้อเลนกับคนที่กำลังตัดใจ” ต้าเหนิงอมยิ้มเดินเข้ามาเท้าคางกับไหล่ของหานจง“พระสนม เอ่ออย่าทำแบบนี้” ฉินเกอหลงลืมตาพรึบมองท่าทีสนิทสนมที่ต้าเหนิงปฏิบัติต่อหานจงแล้วกัดฟันแน่นรู้สึกโมโหขึ้นมาทั้งๆที่ตั้งใจว่าจะหมางเมินกับต้าเหนิง“หานจงไปก่อไฟเคี่ยวยาเสีย” ออกปากไล่หานจง ต้าเหนิงเบ้ปากขอรับท่านอ๋องไปก่อไฟเคี่ยวยาแล้วก็ไม่ต้องลงมาที่นี่อีก หากข้าไม่เรียกส่วนยานั่นให้สาวใช้ของเสด็จย่ายกมา”ต้าเหนิงงงกับท่าทีของฉินเกอหลงทำไมต้องฉุนเฉียวขนาดนั้นทำไมต้องดุดันเพียงนี้“ส่วนเจ้า มานั่งสวดมนตร์ตรงนี้” เดินมาดึงตัวต้าเหนิงให้ไปนั่งแท่นหินที่ตรงหน้าเขากดไหล่ให้นั่งลง“สวดมนตร์ตามข้า” ต้าเหนิงอ้าปากค้าง เอาจริงหรือสวดมนตร์หรือ

    Last Updated : 2025-02-25

Latest chapter

  • พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ   จบบริบูรณ์โบกมือลาแล้วค่ะ

    ฉินเกอหลงก้มลงจูบที่หน้าผากเธอหนึ่งทีแล้วพูดติดตลก “อย่าทำแบบนี้บ่อยนะ เดี๋ยวใจฉันจะละลาย”ต้าเหนิงกลั้นยิ้มหลังอาหารเย็น ฉินเกอหลงยืนล้างจานอยู่ในครัวโดยมีเด็กแฝดทั้งสองคนยืนอยู่ข้าง ๆ ช่วยส่งจาน พ่อบ้านคนเก่งพูดคุยกับลูก ๆ ไปด้วย เสียงหัวเราะคิกคักของทั้งสามคนทำให้บ้านหลังนี้ดูมีชีวิตชีวากว่าที่เคยเป็น ต้าเหนิงยืนพิงขอบประตูดูภาพตรงหน้า แอบอมยิ้มอย่างห้ามไม่ได้ใครจะเชื่อว่าผู้ชายเย็นชาจากโลกเดิม จะกลายมาเป็นคนที่อบอุ่นจนสามารถละลายกำแพงในใจเธอได้ทั้งหมดฉินเกอหลงคนนนี้งดงามกลางใจต้าเหนิงไม่มีเสื่อมคลายทุกเช้า เขาจะตื่นก่อนเพื่อเตรียมอาหารเช้าไว้ให้ บางวันมีซาลาเปาไส้หมูฉ่ำ ๆ ที่เขานวดแป้งเอง บางวันก็มีข้าวต้มร้อน ๆ กับไข่เยี่ยวม้าราดซอสขิง เธอแค่ลุกมาก็เจอกลิ่นหอมลอยมาจากครัว พร้อมกับเสียงทุ้มนุ่มเรียกชื่อเธออย่างคุ้นเคย “ต้าเหนิงที่รัก ตื่นได้แล้ว กินข้าวก่อนนะ แล้วค่อยนอนต่อก็ได้”เขาไม่เคยปล่อยให้ต้าเหนิงต้องทำงานอะไรในบ้านคนเดียว ไม่ว่าจะซักผ้า ทำสวน พาเด็กไปหาหมอ หรือแม้แต่เรื่องเล็ก ๆ อย่างเปิดฝาน้ำปลาที่ว่ายาก ๆ เขาก็จะโผล่มาทันที พร้อมกับสายตาห่วงใยที่ไม่เคยจางไป เขาใส่ใจ

  • พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ    บ้านอุ่นรัก

    เสียงกระดิ่งหน้าประตูดังเบา ๆ เมื่อต้าเหนิงผลักประตูบ้านเข้ามา กลิ่นหอมของข้าวสวยร้อน ๆ คลุกเคล้ากับกลิ่นขิงและน้ำซุปลอยมาแตะจมูกทันที ฉินเกอหลงคงวุ่นอยู่ในครัวเหมือนทุกๆวันที่ผ่านมา แค่ก้าวเข้าไปยังไม่ทันได้วางกระเป๋าถือ มือของใครบางคนก็คว้าสัมภาระไปจากเธออย่างแผ่วเบา“กลับมาแล้วเหรอ” เสียงนุ่มทุ้มที่ฟังเมื่อไรก็อบอุ่นใจเสมอดังขึ้นจากข้างหลัง ฉินเกอหลง สวมผ้ากันเปื้อนผืนบาง ทับเสื้อเชิ้ตสีครีมแขนพับขึ้นถึงข้อศอกทำไมเขาดูน่ารักในตอนที่สวมผ้ากันเปื้อนนะ ดวงตาหยีเมื่อยิ้ม“ทำกับข้าวอีกแล้วเหรอ คงจะยุงสินะวันนี้” ต้าเหนิงยิ้มพลางถอดรองเท้า “เหนื่อยนิดหน่อย...แต่เห็นหน้าคุณแล้วหายเนื่อยทันที”ต้าเหนิงอมยิ้ม “พูดแบบนี้ จะหวานเกินไปแล้วนะคุณสามี” “อยากจะให้หวานกว่านี้ไหมไปที่ห้องนอนกันสิ” เขากระซิบใกล้หู ทำเอาหัวใจต้าเหนิงเต้นตุ้บ ๆทันใดนั้น เสียงเท้าเล็ก ๆวิ่งลงบันได ฉินเกอหลงถอนหายใจก่อนจะยิ้มกว้างส่ายหน้าไปมา “หม่าม๊าาาาาาาาา~” เสียงใสของ หนูน้อยต้าเล่อ วิ่งมากอดขาแม่แน่น ตามหลังมาด้วยน้องชายฝาแฝด ต้าโย่ว ที่ถือของเล่นไม้ในมือ “คุณแม่กลับมาแล้ว! ”ต้าเหนิงย่อตัวลงกอดลูกทั้งสองแน่น

  • พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ   บทส่งท้าย

    หนึ่งปีผ่านไปที่คลินิกใหญ่แห่งหนึ่งของย่านที่มีผู้คนเดินขวักไขว่ไปมาต้าเหนิงหอบหิ้วข้าวของมากมายเดินเข้าไปข้างใน ที่นั่นหมอดนัยนั่งไขว่ห้างพนิงพนักเก้าอี้หานจงกำลังเดินออกมาพร้อมกับของว่างได้เวลาของว่างพอดีสินะ“กำลังคิดว่าจะไปเยี่ยมคุณกับหลานๆ” หมอดนัยกล่าวทักแล้วรีบมาช่วยต้าเหนิงรับเอาของพรุงพะรังไปวางที่โต๊ะตัวกลางหน้าโซฟา หันมองสบตากับหานจงยิ้มๆ ต้าเหนิงเบ้ปาก“ฮันนีมูนมาแล้วเป็นอย่างไรบ้าง” ต้าเหนิงพูดไปด้วยวางขนมลงบนโต๊ะทำงานของหมอดนัย “ดีที่สุดดีมากและดีจริงๆ” หันไปยิ้มกับหานจงอีกครั้งโกลมันเปลี่ยนไปแล้วความรักคือสิ่งสวยงาม หานจงรีบกุลีกุจอนำจานมาแกะห่อขนมวางตรงหน้าหมอดนัย “หือน่ากินจังต้าเหนิงเก่งจริงๆ ทำขนมเป็นด้วยหรือ” ต้าเหนิงส่ายหน้ายิ้มๆ“ทายสิว่าใครทำ” หมอดนัยอ้าปากค้าง“เมืองจีนนี้เขาสอนลูกหลานเขาอย่างไรน้าาา ผู้ชายสุภาพทุกคนและยังเอาใจเก่งอีกด้วยอิจฉาต้าเหนิงจังมีคนทำกับข้าวให้เลี้ยงลูกให้แล้วยังนอนกล่อมกลางคืนด้วย” ต้าเหนิงส่ายหน้าไปมายิ้มๆ“แล้วคนของหมอเล่า” พยักหน้าไปทางหานจง“ผมไม่เกี่ยวนะ ผมไม่สุภาพตรงไหนผมเอาใจคุณหมอทั้งคืน” หานจงพูดตามแบบที่เข้าใจภาษาไทยได้เล

  • พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ   ท้อง

    “เราจะรักกันตลอดไป” ฉินเกอหลงกระซิบเบาๆ ข้างหูขย่มเขย่าร่างเล็กใต้ร่างเขา เร่งจังหวะพาอีกคนไปสู่สรวงสวรรค์พร้อมกัน“ข้ารักเจ้าต้าเหนิง” คำรักที่ส่งผ่านริมฝีปากออกมาแล่นเข้าสู่หัวใจของต้าเหนิงบทรักหวานฉ่ำในคืนเข้าหอและจากนี้ตลอดไปยังวนเวียนคำรักไม่สำคัญแล้วสิ่งที่สำคัญที่สุดคือความสุขแล้วความเข้าใจเช้าสดใส“คุณชอบกินกุ้งผมสั่งกุ้งย่างมาให้คุณ” ฉินเกอหลงแกะกล่องหยิบกุ้งมาวางในจานเช็ดมือใกับผ้ากันเปื้อนตั้งแต่แต่งงานกันมาเขาเป็นคนทำอาหารที่ตรงเวลาและใส่ใจอย่างที่สุด เลื่อนจานกุ้งย่างไปตรงหน้าต้าเหนิง“ต้าวแมวอ้วนของผมจะต้องกินกุ้งอร่อยๆ จนหมดแน่เลย” ต้าเหนิงยิ้มรับเอาจานกุ้ง…แต่“อะอะ โอ๊กกกกกกโอ๊กกกกกอ้วกๆๆๆๆ” วิ่งเข้าห้องน้ำโก่งคออาเจียนออกมาทั้งที่ยังไม่ด้กินอะไรตั้งแต่เช้า ฉินเกอหลง วิ่งมาลูบหลังไหล่ให้อย่างอ่อนโยน“เป็นอะไรต้องไปหาหมอแล้วไหม” ต้าเหนิงส่ายหน้าอีกคนโอบไหล่กดหัวให้ซบลงบนอกกว้าง แล้วอุ้มต้าเหนิงไปที่เตียงนอน“อือ แย่จริงผมอยากจะทำอีกแล้วสิบ้าจริงคุณไม่ค่อยสบายแต่ผมกลับอยากจะนอนกับคุณอีกแล้ว” ต้าเหนิงยิ้มบางๆ“เวียนหัวค่ะอยากจะนอน แล้วกุ้งนั่นเหม็นจังเลยค่ะ”“ผมก็เห็

  • พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ   คืนแต่งงานฉ่ำๆ1

    ทุกอย่างหมุนวนไปตามครรลองของมันต้าเหนิงเคียงข้างฉินเกอหลงในโบสถ์ชุดแต่งงานสีขาวสะอาด สายตาจับจ้องที่เจ้าบ่าวที่พูดตามบาทหลวงด้วยคำสัญญาจะรักมั่นเพียงต้าเหนิงคนเดียวน้ำตาไหลริน ไม่สายไป ยังไม่สายไปที่จะรักกันใหม่แหวนทองถูกสวมลงบนนิ้วนางของต้าเหนิงต้าเหนิงเองก็บรรจงสวมแหวนทองให้กับฉินเกอหลงใบหน้ายิ้มแย้มของคุณปทุมกับคุณพ่อของต้าเหนิงราวกับว่ายกภูเขาออกจากอกท่านประธานอี้ตวนคนหล่อยิ้มสมใจต่อนี้ไปจะกุมมือต้าเหนิงไว้ไม่ยอมปล่อยช่อดอกไม้ถูกโยนออกไป ร่างสูงของใครบางคนคว้าช่อดอกไม้ช่อสีขาวสะอาดไว้ในอ้อมแขนต้าเหนิงยิ้มทำตาโตเมื่อเห็นใบหน้าคนที่รับช่อดอกไม้ไว้ได้นั่นมัน หานจงนี่ คิดถึงหมอดนัย แสงสว่างวาบขึ้นในหัวจะต้องแนะนำหานจงให้กับคุณหมอดนัยสินะเฮ้อโลกกลมจริงกัวกั๋วยืนพิงต้นดอกท้อที่นำมาประดับในงานมองมาที่คนทั้งสอง“ในที่สุดพี่ก็มีความสุขอีกแล้วครับทุกอย่างก็เป็นพี่ที่ต้องได้มันไป” ถอนหายใจยาวฉินเกอหลงกุมมือต้าเหนิงพาวิ่งไปที่รถกสปร์อตที่จอดผูกโบไว้ด้านหลังผูกกระป๋องก๋องแก๋งให้ดูตลก ฉินเกอหลงเปิดประตูอุ้มต้าเหนิงขึ้นนั่งบนรถเข้าเองก็เปิดประตูเข้านั่งข้างๆ พารถเคลื่อนไปข้างหน้าช้าๆ“ในที

  • พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ   สวรรค์กำหนดไว้แล้ว

    “ฝ่าบาทแย่แล้วลูกดอกของฝ่าบาทคงไปโดนชาวบ้านที่ผ่านทางมาทางนี้” หานจงพูดขึ้นดังๆตกใจไม่น้อยแต่ทว่าฉินเกอหลงกลับมีท่าทีเฉยชาไม่ได้รู้สึกทุกข์ร้อนอะไรลูกดอกยิงลงเขาเช่นไรจึงไปโดนคนด้านล่างได้ จะบังเอิญอะไรเพียงนั้น“เอ่อ ฝ่าบาทเราจะไม่ลงไปดูคนที่โดนลูกดอกหน่อยหรือขอรับ”หานจงส่งเสียงเตือนเพราะเห็นว่าฉินเกอหลงไม่สนใจแล้วยังจะควบม้าหันหน้าขึ้นไปบนเขาเพื่อตามกวางที่บาดเจ็บต่อไป“ข้าจะลงเขาไปดูพวกเขา ด้วยตัวเอง” สวรรค์นำพาแน่แล้ว ต้าเหนิงดวงตาพร่ามัวมองเห็นใบหน้าของไฉหรานเลือนลางเวลานี้เจ็บปวดที่บาดแผลที่ถูกลูกดอกแทบขาดใจ แต่พยายามที่จะตั้งสติไว้ ความเจ็บปวดนั้นแล่นเข้าสู่หัวใจและสมองบอกว่า ไม่ไหวแล้วดวงตาพร่ามัวกอ่นที่จะค่อยๆหลับลง“เจ้าจะตายแล้วหรือต้าเหนิงไม่ง่ายไปหน่อยหรือเจ้ากล้าตายทั้งๆ ที่ฝ่าบาทยังจำเจ้าไม่ได้หรือไรอิอิ ข้าสงสารเจ้าเสียจริงรักเขาแต่กลับต้องจบชีวิตลงง่ายดายเพียงนี้กลับไปที่ของเจ้าเสียดีไหม ข้าจัดการได้ดีกว่าเจ้าเชื่อข้าเถอะ” เสียงหวานของเอ่อต้าเหนิงที่ต้าเหนิงจำได้ขึ้นใจในอุโมงค์ที่เต็มๆ ไปด้วยสีสันหลากหลายหมุนวนจนปวดหัว“ไม่ข้าไม่มีทางยอมแพ้ข้าจะต้องจัดการเรื่องนี้ด้ว

  • พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ   นางสมควรตาย

    เฉินอี้เหมยเดินนวยนาดเข้าไปยังจวนราชครูที่ประดับตกแต่งราวกับตำหนักของฮ่องเต้ แม้แต่เก้าอี้ที่นั่งยังทำให้ออกมาคล้ายบัลลังก์มังกรเฉินตงลี่นั่งหยิบองุ่นเข้าปากเคี้ยวสบายใจไมไ่ด้มีเรื่องใกทุกร้อนยทุกอย่างล้วนอยู่ภายใต้การควบคุมของเฉินตงลี่“ท่านพ่อ ส่งคนสังหารเอ่อต้าเหนิงลุล่วงไปแล้วหรือ” เฉินตงลี่เลิกคิ้วสูงไม่สู้ชอบใจกิริยาของอี้เหมยนัก ตั้งแต่นางนั่งบัลลังก์ฮองเฮานางก็ไม่เคยจะเห็นหัวเขา แต่ในใจของเฉินอี้เหมยรู้ดีว่าเป็นเพราะบิดาและไทเฮาในตอนนั้นที่ทำให้อี้เหมยต้องจดจำช่วงเวลาเลวร้ายที่ถุกกัวกั๋วย่ำยีไปจนตายความศรัทธาในตัวใต้เท้าเฉินบิดาจึงหมดลง“ข้าส่งคนสังหารนางกับเอ่อถูหวังซวน ผู้โฉดชั่วคนนั้นทว่าคนพวกนั้นไร้ฝีมือไม่อาจจัดการตัวการใหญ่อย่างเอ่อถูหวังซวนได้สำเร็จ คนผู้นี้สมควรตายที่สุดแล้วแต่ยังรอดมาได้ข้าส่งคนลอบสังหารเขาอีกคราแต่ทว่าเอ่อถูหวังซวนผู้นี้ฉลาดเป็นกรดไม่มีทางให้พบตัวได้ง่ายๆ แต่ก็นั่นแหละที่กบดานของเขาถูกคนของข้าเผาทำลายคงเจ็บปวดใจไม่น้อยสินะเหมือนครั้งที่ข้าส่งคนเผาทำลายตระกูลเอ่อแต่เอ่อต้าเหนิงคนนั้นดวงดีรอดตายมาได้”“ท่านพ่อท่านวางมือเสียเรื่องสังหารนางให้เป็นหน้าที

  • พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ   ทำทุกวิถีทาง

    “หากพบกันเจ้าจะพูดกับเขาว่าอย่างไร” ไฉหรานถามขึ้นยิ้มๆ“เจ้าหมายถึงใคร” ถามกลับเพราะไม่ได้สนใจในสิ่งที่ไฉหรานพูด“จะหมายถึงใครข้าก็หมายถึงฝ่าบาทในเมื่อเขาทิ้งเจ้าไปเจ้าพบเขาก็ควรจะตัดพ้อเขาให้เขารู้ว่าตัวเองทำผิดกับเจ้า”“ท่านหมอบอกว่า ฝ่าบาทจำอะไรไม่ได้บางทีอาจจำข้าไม่ได้ด้วยซ้ำ แล้วจะมีประโยชน์อะไรที่จะไปทวงคำสัญญาเขาคำสัญญาบนแท่นนอนเจ้าคิดว่าเชื่อถือได้หรือ” ไฉหรานยิ้มเจื่อนๆ“แต่ข้าก็มองว่าเขารักเจ้ามากกว่าใครเขาไม่เคยเหลียวแลหญิงใดเลยมิใช่หรือ หรือแม้แต่ข้าที่อิจฉาเจ้าตลอดมา”“นั่นมันก่อนที่เขาจะเป็นแบบนี้ ท่านหมอบอกว่าคนที่มีอิทธิพลกับเขาที่สุดก็เฉินตงลี่และเฉินอี้เหมย”“ดีนะที่ไม่มีพี่ใหญ่เฉินข้าด้วย”“พี่ใหญ่เฉินของเจ้า ดีจังอย่างน้อยก็ยังได้พูดถึงเขาสินะ เจ้าแอบชอบเขาใช่ไหมบอกข้ามา” ไฉหรานหน้าแดงควบม้านำหน้าต้าเหนิงไปเสียวังหลวงฉินเกอหลงที่นั่งกุมขมับที่ศาลาริมน้ำ ข้างหน้าคือฉินที่กำลังรอใครสักคนบรรเลงเพลงไม่ว่าจะเป็นเพลงหวานหรือเพลงเช่นไรก็ควรจะถูกบรรเลงขึ้นได้แล้วแต่เปล่าเลยฉินเกอหลงนั่งมองเครื่องเล่นฉินนิ่งงันลืมเลือนท่วงทำนองเพลงไปเสียสิ้นหานจงจึงเลือกที่จะบอกเล่าเรื่

  • พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ   กดดัน

    “ฝ่าบาท น่าจะรู้ดีกว่าใครในใจของฝ่าบาทที่มีแต่เอ่อต้าเหนิงทั้งที่นางทำร้ายทำลายแม้กระทั่งมารดาของฝ่าบาทก็ตามฝ่าบาทก็ยังหลงงมงายกับนางไม่เปลี่ยน นางคงมีเล่ห์เหลี่ยมกลใดจึงทำให้ฝ่าบาทเป็นแบบนี้” “หุบปากเจ้าเสียข้าไม่คิดเลยว่าเฉินอี้เหมยที่สดใสน่ารักจะกลายเป็นแบบนี้ไปได้น้องสาวตัวเล็กที่เอาแต่ใจแต่ก็น่าเอ็นดูคนนั้นหายไปไหนเสีย เจ้าพูดถึงนางแล้วทำไมไม่ให้ข้าถามเจ้าบอกว่าข้ารักนางแล้วทำไมนางต้องทำร้ายข้าและมารดาข้า”เฉินอี้เหมยกัดฟันจนเป็นสันนูน“ฝ่าบาทตลอดเวลาที่ผ่านมาข้ากับท่านพ่อหวังดีกับฝ่าบาทมาตลอดข้าทุ่มเททั้งแรงกายแรงใจ เพื่อเปิดโปงเอ่อต้าเหนิงว่าทำผิดต่อฝ่าบาทเพียงใดแต่กระนั้นฝ่าบาทก็ยังไม่ตัดใจจากนางข้าควรจะฆ่านางเสียใช่ไหม”ฉินเกอหลงนิ่งงัน“นั่นมันก็แล้วแต่เจ้าจะฆ่านางหรือเก็บไว้ก็แล้วแต่เจ้า ที่ข้าสงสัยก็แค่นางจะทำร้ายข้าเพื่ออะไรมิสู้ทำดีกับข้ารอให้ข้านั่งบัลลังก์แล้วยกย่องนางไม่ดีกว่าหรือ”“ฝ่าบาทมีอี้เหมยแล้ว จะรักหรือไม่เราสองคนก็คือสามีภรรยา อี้เหมยจะทำเหมือนว่าไม่มีเรื่องนี้เกิดขึ้นมาก่อนหากเรื่องนี้ถึงหูท่านพ่อเรื่องที่ฝ่าบาทยังคลางแคลงสงสัยในความภักดีของท่านพ่อและอี้เห

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status