LOGINShare
ก่อหน้านั้น2
Last Updated:
2024-11-24 15:14:56
Related chapters
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ ลา
อุทยานหลวงหมู่แมกไม้กลับงดงามด้วยโคมไฟสว่างไสวเอ่อต้าเหนิงเดินพลางสงสัยว่าทำไมต้องมานัดพบกันในที่สว่างไสวเพียงนี้ที่นั่นใต้ต้นดอกเหมยสีแดงสด ร่างสูงยืนหันหลัง ต้าเหนิงก้าวขาไปข้างหน้ามือกำที่ป้ายหยกไว้แน่นปีหนึ่งเต็มๆที่ไม่ได้พบกัน ตั้งแต่วันนั้นฉินเกอหลงไม่เคยไปที่วิหารเทียมฟ้าอีกเลย เขาคงมีเรื่องราวมากมายให้สะสางจึงไม่ไปรับเต้าเหนิงเข้าวัง“ทะท่านอ๋อง” ร่างสูงที่เอามือไพล่หลังหันหน้ามาช้าๆ“เอ่อต้าเหนิง เจ้าหรือคุณหนูเอ่อต้าเหนิง”เอ่อต้าเหนิงยืนตัวแข็งทื่อกับภาพตรงหน้ากัวกั๋วฮ่องเต้ที่มีใบหน้าละม้ายฉินเกอหลงทว่าสีหน้ากับไม่มีความจริงใจ“งดงาม งดงามจริงๆ”เอ่ต้าเหนิงรีบหันหลังกลับเมื่อรู้ว่าไม่ใช่ฉินเกอหลง แต่กลับถูกกัวกั๋วฮ่องเต้ คว้าเอวบางกอดรวบไว้แน่น พยายามดิ้นรนยิ่งดิ้นอ้อมกอดยิ่งแน่นขึ้นกว่าเดิม“ฝะฝ่าบาทปล่อยเต้าเหนิงเพคะ”ดิ้นรนเอาตัวรอดรู้ว่าถูกหลอกเสียแล้ว“ฮือ ได้ยินว่าจะไปพบอ๋องฉินจวิ้นหวัง จริงสิพรุ่งนี้เขาก็จะไปบวชแล้วนี่ อยากพบกเขาก็ต้องดีกับข้าหน่อย คืนนี้ปรนิบัติข้าดีไหม…ข้าต้องการเจ้า”กระซิบข้างหูเสียงสั่น เอ่อต้าเหนิงส่ายหน้าไปมา แต่กัวกั๋วฮ่องเต้กลับยิ้มพรายเอ่อต้
Last Updated : 2024-11-24พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ เอ่อถูหวังซวน
“คิดอะไรอยู่”ต้าเหนิงถามฉินเกอหลงที่เงียบไป“คิด คิดถึงเรื่องราวในอดีต ข้าไม่อาจปกป้องคนที่รักและเก็บรักษาพวกเขาไว้ได้ เสด็จพ่อจากไป รวดเร็วเหลือเกิน เจ้ารู้ไหเจ้าจะเจ็บที่สุดก็ต่อเมื่อเขาจากไปไม่ลา”“คนที่กำลังจะตาย เขาไม่สนใจหรอกว่าเราจะพร้อมหรือเปล่าเราพร้อมให้เขาไปไหม เมื่อถึงเวลาเขาก็จะทิ้งเราไป เหมือนกับว่าไมารักเราไม่ห่วงเราทั้งที่เขาอยากจะอยู่กับเรานานๆ”ฉินเกอหลงยิ้ม“เราจะอยู่ที่ซูตงอีกไม่นานแล้วจะออกเดินทางเพื่อไปพำนักที่สุ่ยจิง”“ที่นี่ก็สบายดีทำไมเราไม่อยู่ที่นี่”“ข้า หากข้าจะบอกว่าเจ้ายินดีจะแต่งกับข้าไหม”ต้าเหนิงเลิกคิ้วสูงต้าเหนิงยกมือขึ้นอังหน้าผากฉินเกอหลง เขากับรวบมือบางมาจุมพิต“ไมไ่ด้ไม่สบายไม่ได้จับไข้ไม่ได้เป็นอะไรแต่ต้องพิษ”“ต้องพิษ ต้องตามท่านหมอแล้วท่านอ๋องรอนี่แป็บนะ”คว้ามือมาไว้ กอดรวบรอบเอวบาง“ต้องพิษ…รัก เจ้า ต้าเหนิงนี่เก่งจริงๆวางยาพิษกัวกั๋วฮ่องเต้ แล้วยังวางพิษรักกับฉินเกอหลงได้อีก”“หือ นี่ชมหรือด่า”“ข้า รักเจ้าหมดใจ จะกล้าด่าหรือ จึงอยากแต่งเจ้าเสียแต่งกันก่อนที่จะถึงสุ่ยจิง”“ทำไม อยู่ๆถึงอยากจะแต่ง ท่านอ๋องแน่ใจหรือว่าจะรันิสัยไม่ดีของต้าเหนิ
Last Updated : 2024-11-25พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ อุปสรรค
“จะจะเจ้าค่ะ”จะเอ่ยคำได้ได้ก็ได้แต่คำนี้ในเมื่อปู่อะไรก่อนอยู่ๆก็มีปู่ แล้วสองคนนั่นเป็นอะไรกับ้าเหนิงเป้นอาหรอกหรือไม่ข่มตาเหนิงตายห่าหรือไรคนที่หนักใจไม่แพ้กันคือฉินเกอหลง ต้าเหนิงยิ้มเจื่อนๆจำคำพูดของเจายี่ได้ขึ้นใจ ท่านปู่ของพระสนมเอ่อถูหวังซวนร้ายกว่านี้อีก“ไม่ต้องห่วงนะ ทายาทตระกูลเอ่อมีเพียงเจ้าเท่านั้นเชียวกงเล่อกับเชียวไฉหรานนั่นคือลูกเลี้ยงของข้า ที่นี่มีข้ากับเจ้าเท่านั้นที่เป็นคนตระกูลเอ่อ”เหมือนเข้ามานั่งในใจต้าเหนิงไขปัญหาให้เสร็จสรรพ “เจ้าค่ะท่านปู่”ยังนอบน้อมเช่นเดิม “ไม่ต้องรีบร้อนความแค้นของตระกูลเอ่อจะต้องได้รับการสะสาง ตระกูลไหนที่เคยหักหลังข้าไม่มีทางให้อภัย”“อาวุโสเอ่อ ท่านพูดเช่นนี้รวมถึงข้าด้วยใช่ไหม”ต้าเหนิงกลืนน้ำลายลงคอยากเย็น แล้วความสัมพันธ์ระหว่างต้าเหนิงกับฉินเกอหลงเล่าจะเป้นในแนวทางไหนต่อจากนี้ทุกอย่างเหมือนถอยหลังลงคลองทำไมมีอุปสรรค์เยอะจัง ดวงตาเกรี้ยวกราดสีสนิมเหล็กนั่น เหมือนจะอ่อนแสงลง“ข้าได้ยินว่าหวางเย่รับบัญชา ..ปู่ของหยางเย่ให้ช่วยปกป้องตระกูลเอ่อ และผู้รอดชีวิตในตระกูลเอ่อ ความจริงแล้วหาสำคัญไม่ แต่ก็ถือว่าหวงซานตี้เป็นสหายที่ดีไม่น้อยย
Last Updated : 2024-11-26พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ ความทรงจำที่สวยงาม
“ขอบคุณท่านปู่ที่สั่งสอนต้าเหนิง ต้าเหนิงเข้าใจแล้วจะไม่ทำให้ท่านปู่ผิดหวังแต่กระนั้นเรื่องรักใครบังคับกันได้หรือ หลานอยากแต่งกับท่านอ๋อง ท่านอ๋องไม่ดีตรงไหน อีกอย่างหลานมีใจปฏิพัทธ์ท่านอ๋องร่วมเป็นร่วมตายมิได้เพิ่งจะมาพบกันสามวันเหมือนลูกบุญธรรมของท่านปู่ไฉหรานคนนั้นแล้วบอกว่าปลาบปลื้มหลานน่ะนะยิ่งกว่าปลาบปลื้ม แล้วท่านอ๋องก็แอบกินเต้าหู้หลานก็ตั้งหลายครั้งแล้วท่านปู่จะให้ลานแจกเต้าหู้ฟรีๆหรือไร… รักคนหนึ่งแต่งกับอีกคนหนึ่ง แล้วเชียวกงเล่อคนนั้นก็ดี ไม่ได้มีปัญหาอะไรแต่เป็นแค่สหายได้ไหม ไม่เป็นสามีเป็นแค่คนคอยปกป้องดูแลไม่ได้หรือหากกลัวว่าตระกูลเอ่อจะสูญสิ้นเพราะหลานแต่งออกไปหลานจะตั้งใจตั้งครรภ์ให้ได้ลูกชายหลายๆคนเลือกเอาสักคนสองคนใช้สกุลเอ่อไม่ให้ขาดหายใช่ไหมท่านอ๋อง”ฉินเกอหลงยิ้มสดใส เอ่อถูหวังซวนเผลอยิ้ม ต้าเหนิงพูดจาฉะฉานไม่มีตกหล่น“ดีพูดได้ดี เจ้าเหมือนใครกันนะ จะว่าเหมือนบิดาเจ้าก็ไม่น่าจะใช่เจ้านั่นไร้ปากเสียงพูดแบบนี้ข้าจึงวางใจเจ้ากล้าขอข้ากล้าให้อีกสองวันแต่งเจ้ากับฉินเกอหลง หวางเย่ท่านคิดว่าอย่างไร”ประโยคสุดท้ายหันไปทางฉินเกอหลง“เอ่อ ฉินเกอหลงขอบคุณอาวุโส ข้าฉินเกอหลงจะ
Last Updated : 2024-11-27พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ สุรามงคล
เฉินซือกวาน เชียวกงเล่อ และเสี่ยวจิ้งช่วยกันจัดองค์ทรงเครื่องให้กับฉินเกอหลงที่เอาแต่ยิ้มไม่หุบ ชุดแดงของเอ่อต้าเหนิงปักด้วยดิ้นทองและรอยลูกปัดสวยงามเรือนผมประดับด้วยลูกปัดหลากสี งดงามราวหลุดมาจากภาพฝันใบหน้าแต่งแต้มด้วยสีแดงยิ่งเพิ่มความสวยและดึงดูดฉินเกอหลงยืนตะลึงจ้องมองใบหน้างดงามริมฝีปากแดงนั้นด้วยหัวใจเต้นรัว เอ่อต้าเหนิงที่กำลังจะกลายเป็นภรรยาของเขาไม่มีใครไม่ร่วมยินดี เพียงท่านปู่เอ่อถูหวังซวนและนายหญิงหรูเหมินที่ทำหน้าที่ญาติฝ่ายเจ้าบ่าวยิ้มบางๆด้วยรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้เป็นญาติคนพิเศษของท่านอ๋องจากแคว้นฉินทั้งๆที่ไม่เกี่ยวข้องกัน อดชื่นชมเอ่อต้าเหนิงไม่ได้ว่านางช่างงดงามหากไฉหรานบุตตรีงดงามได้ครึ่งหนึ่งของต้าเหนิงก็คงจะดีไม่น้อย พิธีการไมได้ยุ่งยากอะไรนัก "บัดนี้ข้าขอประกาศให้สรวงสวรค์ โลกมนุษย์และเจ็ดคาบสมุทรได้รู้ว่าฉินเกอหลงและเอ่อต้าเหนิงได้เข้าพิธีแต่งงานเป็นสามีภรรยากันแล้ว ขอให้รักยืนยาวขอให้เคียงคู่ตราบนิรันดริ์”“ข้าฉินเกอหลงสัญญาจะรักมั่นเพียงเอ่อต้าเหนิงหนึ่งเดียวในใจ”ต้าเหนิงน้ำตาปริ่มขอบตาเมื่อฉินเกอหลงน้อมรับคำสัญญาด้วยการประสานมือตรงหน้าเอ่อถูหวังซวนที่ยกม
Last Updated : 2024-11-28พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ รักนิรันดริ์
ในห้องหอเอ่อต้าเหนิงนั่งมองมือตัวเองบีบมือบางไปมามือเย็นเฉียบ“แอ๊ดดดดดด”เสียงบานประตูไม่ได้หยอดSWD40 ลั่นออดแอด ต้าเนหิงสะดุ้งเฮือกขยับตัวเพื่อข้าที่ทเข้าทางร่างสูงของ แฺนเกอหลงมาหยุดยืนตรงหน้า“รอนานไหม”ต้าเหนิงยิ้มบางๆ“ส่ายหน้ามา”“ถอดชุดรุ่มร่ามนี้ออกดีไหมเจ้าจะนอนสบายไหม”“เราจะไม่ตลกใช่ไหมวันนี้”มือเย็นเฉียบใจดีสู้เสือ”ฉินเกอหลงส่ายหน้ายิ้มๆ“ไม่ เราจะไม่หัวเราะโน้มกายลงจุมพิตที่เรือนผมหน้าผากและไล่ลงมาที่ดวงตาแก้มสองข้างเลื่อนมาหยุดที่ริมฝีปากมืออุ่นโอบรอบไหล่บาง เอนกายลงบนแท่นนอน“ข้า..จะถอดชุดรุ่มร่ามออกให้เจ้าด้วยตัวเอง”น้ำเสียงแห่บพร่าสั่นกระเส่า เปลวไฟที่ข้างแท่นนอนถูกฉินเกอหลงสะบัดมือดับไฟ“ท่านอ๋องจะทำอะไรต้าเหนิง”“นั่นสินะ ให้เจ้ารอดูว่าข้าจะทำอะไรเจ้า”“อืออออ เจ้าค่ะ”“ให้เจ้าจดจำคืนสวยงามนี้ไว้ เพื่อว่านวันข้างข้างจะได้นำมาเป็น คำต่อรองให้ข้ายังมอบความสวยงามเลห่านี้ในเจ้าในทุกค่ำคืน”มืออุ่นปลดแกะอาภรณ์ของต้าเหนิงออกอย่างช้าๆริมฝีปากอุ่นพรมจูบไปทั่วร่างต้าเหนิงสะท้อนสะท้านในอ้อมแขนมืออุ่นลูบไล้เรียวขาเรียบเนียนสูงขึ้นสูงขึ้นไปที่โค่นขาขาวสำรวจกลีบบุปผา ที่แย้มกล
Last Updated : 2024-11-28พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ คนดีของข้า
“ข้ากับเจ้า เราไม่ได้พบกันอีกเลยตั้งแต่ที่เข้าพาเจ้าไปซ่อนตัวที่วิหารเทียมฟ้า”“แล้วก่อนหน้านั่นเล่า”“ก่อนหน้านั้นเจ้าไม่มองข้าด้วยซ้ำไปเจ้าจำได้หรือไม่ว่าใครคนหนึ่งเดินตามเจ้าไปทั่วตลาดเข้าทุกร้านที่เจ้าเข้าไปซื้อของ”ต้าเหนิงตะลึงงัน เขากับเอ่อต้าเหนิงรักกันอย่างนั้นหรือไต้ซือวังหลวง“สี่ตระกูลใหญ่มีไว้ทำไมกัน เหตุใดต้องพึ่งพาสี่ตระกูลในเมื่อทีวังหลงมีไทเฮามีราชครู“ไทเฮาตั้งข้อสังเกต“พ่ะย่ะค่ะ แล้วกำลังพลของทั้งสี่ตระกูลเล่า ไทเฮาทรงคิดว่าทำอย่างไรเราจะได้กำลังคนเหล่านั้นมา”“สี่ตระกูล มีกลำงพลรวมๆแล้วสองแสนคนของท่านก็ห้าหมื่อนที่เหลืออีกหนึ่งแสนห้าหมื่นคนหากผู้นำสามตระกูลถูกข้าล้มล้างท่านก็รับกำลังคนพวกนั้นไว้เสีย”“แล้วมีวิธีไหนที่จะจัดการพวกเขา”“ส่งราชโองการให้สามตระกูลใหญ่มอบกำลังคนของพวกเขาให้กับไทเฮาอ้างว่าตอนนี้ไม่ไว้ใจอ๋องฉินที่หนีไปเพื่อเตรียมก่อการกบฎ พวกเขาทั้งสามตระกูลมอบคนก็ถือว่าภักดีไม่มอบจึงถือว่วกบฎตั้งใจสั่งสมกำลังพลเพื่อช่วยฉินอ๋อง จะมอบหรือไม่มอบเราก็ได้เปรียบ”เฉินตงลี่ออกคำสั่งไทเฮายิ้มหวานหยด มีเฉินตงลี่คนเดียวก็วางหมากได้ชนะทั้งกระดานบ้านเฉิน“เตรียมเข
Last Updated : 2024-11-29พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ แทนกายแทนใจ
“ไม่อยู่ได้ไหมอ่าาา ท่านอ๋องใจร้ายกับต้าเหนิงที่สุดเลย”อ้อมแขนแข็งแรงกอดรวบร่างบางแนบแน่นไม่สนใจสายตาของเยี่ยนฉือกับหานจงที่เขินไปตามๆกัน“ไมไ่ด้ใจร้ายแต่เพราะห่วงเจ้ากลัวเจ้าจะได้รับอันตราย หวางเฟยของข้าอยู่ที่นี่รอไม่นานข้าจะรีบสะสางทุกอย่างในทันทีเพื่อมารับเจ้าให้เร็วที่สุด มอบตำแหน่งฮองเฮาให้กับเจ้า”เยี่ยนฉืออมยิ้ม หานจงถอนหายใจด้วยความโล่งอกในที่สุดฉินเกอหลงก็พร้อมที่จะชิงบัลลังก์พร้อมที่จะทวงทุกอย่างคืน ต้าเหนิงซุกหน้ากับอกกว้างยกมือขึ้นกอดรอบเอวหนา“สัญญาว่าจะรีบมาก็ต้องรีบมา ห้ามช้าแม้แต่วันเดียว ไม่อย่างนั้นต้าเหนิงไม่พูดด้วยนะ” ฉินเกอหลงกระชับอ้อมกอดแนบแน่น“ใจร้ายไปจริงๆเพิ่งจะแต่งกันหวางเย่ควรให้เวลาชายาของท่านสักหลายวันหน่อย”“ไม่ต้องห่วงหรอกท่านหมอ ข้าอยากจะฝากอ๋องน้อยไว้กับหวางเฟยข้าดว้ยซ้ำไป”เยี่ยนฉือยิ้ม หานจงก้มหน้าเขินอาย“เยี่ยนฉือมียาดี กินไปสองสามวันรับรองได้ข่าวดีเรื่องอ๋องน้อย หวางเย่ต้องลองว่าแล้วหานจงเราไปเคี้ยวยากัน จะได้ข่าวดีเรื่องอ๋องน้อยเร็วๆ”คว้ามือหานจงให้เดินตามปล่อยให้ฉินเกอหลงอยู่กับต้าเหนิงเพียงลำพัง“สัญญาว่าจะรอข้า รอว่าอีกไม่นานจะกลับมาทวงความท
Last Updated : 2024-11-29
Latest chapter
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ จบบริบูรณ์โบกมือลาแล้วค่ะ
ฉินเกอหลงก้มลงจูบที่หน้าผากเธอหนึ่งทีแล้วพูดติดตลก “อย่าทำแบบนี้บ่อยนะ เดี๋ยวใจฉันจะละลาย”ต้าเหนิงกลั้นยิ้มหลังอาหารเย็น ฉินเกอหลงยืนล้างจานอยู่ในครัวโดยมีเด็กแฝดทั้งสองคนยืนอยู่ข้าง ๆ ช่วยส่งจาน พ่อบ้านคนเก่งพูดคุยกับลูก ๆ ไปด้วย เสียงหัวเราะคิกคักของทั้งสามคนทำให้บ้านหลังนี้ดูมีชีวิตชีวากว่าที่เคยเป็น ต้าเหนิงยืนพิงขอบประตูดูภาพตรงหน้า แอบอมยิ้มอย่างห้ามไม่ได้ใครจะเชื่อว่าผู้ชายเย็นชาจากโลกเดิม จะกลายมาเป็นคนที่อบอุ่นจนสามารถละลายกำแพงในใจเธอได้ทั้งหมดฉินเกอหลงคนนนี้งดงามกลางใจต้าเหนิงไม่มีเสื่อมคลายทุกเช้า เขาจะตื่นก่อนเพื่อเตรียมอาหารเช้าไว้ให้ บางวันมีซาลาเปาไส้หมูฉ่ำ ๆ ที่เขานวดแป้งเอง บางวันก็มีข้าวต้มร้อน ๆ กับไข่เยี่ยวม้าราดซอสขิง เธอแค่ลุกมาก็เจอกลิ่นหอมลอยมาจากครัว พร้อมกับเสียงทุ้มนุ่มเรียกชื่อเธออย่างคุ้นเคย “ต้าเหนิงที่รัก ตื่นได้แล้ว กินข้าวก่อนนะ แล้วค่อยนอนต่อก็ได้”เขาไม่เคยปล่อยให้ต้าเหนิงต้องทำงานอะไรในบ้านคนเดียว ไม่ว่าจะซักผ้า ทำสวน พาเด็กไปหาหมอ หรือแม้แต่เรื่องเล็ก ๆ อย่างเปิดฝาน้ำปลาที่ว่ายาก ๆ เขาก็จะโผล่มาทันที พร้อมกับสายตาห่วงใยที่ไม่เคยจางไป เขาใส่ใจ
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ บ้านอุ่นรัก
เสียงกระดิ่งหน้าประตูดังเบา ๆ เมื่อต้าเหนิงผลักประตูบ้านเข้ามา กลิ่นหอมของข้าวสวยร้อน ๆ คลุกเคล้ากับกลิ่นขิงและน้ำซุปลอยมาแตะจมูกทันที ฉินเกอหลงคงวุ่นอยู่ในครัวเหมือนทุกๆวันที่ผ่านมา แค่ก้าวเข้าไปยังไม่ทันได้วางกระเป๋าถือ มือของใครบางคนก็คว้าสัมภาระไปจากเธออย่างแผ่วเบา“กลับมาแล้วเหรอ” เสียงนุ่มทุ้มที่ฟังเมื่อไรก็อบอุ่นใจเสมอดังขึ้นจากข้างหลัง ฉินเกอหลง สวมผ้ากันเปื้อนผืนบาง ทับเสื้อเชิ้ตสีครีมแขนพับขึ้นถึงข้อศอกทำไมเขาดูน่ารักในตอนที่สวมผ้ากันเปื้อนนะ ดวงตาหยีเมื่อยิ้ม“ทำกับข้าวอีกแล้วเหรอ คงจะยุงสินะวันนี้” ต้าเหนิงยิ้มพลางถอดรองเท้า “เหนื่อยนิดหน่อย...แต่เห็นหน้าคุณแล้วหายเนื่อยทันที”ต้าเหนิงอมยิ้ม “พูดแบบนี้ จะหวานเกินไปแล้วนะคุณสามี” “อยากจะให้หวานกว่านี้ไหมไปที่ห้องนอนกันสิ” เขากระซิบใกล้หู ทำเอาหัวใจต้าเหนิงเต้นตุ้บ ๆทันใดนั้น เสียงเท้าเล็ก ๆวิ่งลงบันได ฉินเกอหลงถอนหายใจก่อนจะยิ้มกว้างส่ายหน้าไปมา “หม่าม๊าาาาาาาาา~” เสียงใสของ หนูน้อยต้าเล่อ วิ่งมากอดขาแม่แน่น ตามหลังมาด้วยน้องชายฝาแฝด ต้าโย่ว ที่ถือของเล่นไม้ในมือ “คุณแม่กลับมาแล้ว! ”ต้าเหนิงย่อตัวลงกอดลูกทั้งสองแน่น
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ บทส่งท้าย
หนึ่งปีผ่านไปที่คลินิกใหญ่แห่งหนึ่งของย่านที่มีผู้คนเดินขวักไขว่ไปมาต้าเหนิงหอบหิ้วข้าวของมากมายเดินเข้าไปข้างใน ที่นั่นหมอดนัยนั่งไขว่ห้างพนิงพนักเก้าอี้หานจงกำลังเดินออกมาพร้อมกับของว่างได้เวลาของว่างพอดีสินะ“กำลังคิดว่าจะไปเยี่ยมคุณกับหลานๆ” หมอดนัยกล่าวทักแล้วรีบมาช่วยต้าเหนิงรับเอาของพรุงพะรังไปวางที่โต๊ะตัวกลางหน้าโซฟา หันมองสบตากับหานจงยิ้มๆ ต้าเหนิงเบ้ปาก“ฮันนีมูนมาแล้วเป็นอย่างไรบ้าง” ต้าเหนิงพูดไปด้วยวางขนมลงบนโต๊ะทำงานของหมอดนัย “ดีที่สุดดีมากและดีจริงๆ” หันไปยิ้มกับหานจงอีกครั้งโกลมันเปลี่ยนไปแล้วความรักคือสิ่งสวยงาม หานจงรีบกุลีกุจอนำจานมาแกะห่อขนมวางตรงหน้าหมอดนัย “หือน่ากินจังต้าเหนิงเก่งจริงๆ ทำขนมเป็นด้วยหรือ” ต้าเหนิงส่ายหน้ายิ้มๆ“ทายสิว่าใครทำ” หมอดนัยอ้าปากค้าง“เมืองจีนนี้เขาสอนลูกหลานเขาอย่างไรน้าาา ผู้ชายสุภาพทุกคนและยังเอาใจเก่งอีกด้วยอิจฉาต้าเหนิงจังมีคนทำกับข้าวให้เลี้ยงลูกให้แล้วยังนอนกล่อมกลางคืนด้วย” ต้าเหนิงส่ายหน้าไปมายิ้มๆ“แล้วคนของหมอเล่า” พยักหน้าไปทางหานจง“ผมไม่เกี่ยวนะ ผมไม่สุภาพตรงไหนผมเอาใจคุณหมอทั้งคืน” หานจงพูดตามแบบที่เข้าใจภาษาไทยได้เล
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ ท้อง
“เราจะรักกันตลอดไป” ฉินเกอหลงกระซิบเบาๆ ข้างหูขย่มเขย่าร่างเล็กใต้ร่างเขา เร่งจังหวะพาอีกคนไปสู่สรวงสวรรค์พร้อมกัน“ข้ารักเจ้าต้าเหนิง” คำรักที่ส่งผ่านริมฝีปากออกมาแล่นเข้าสู่หัวใจของต้าเหนิงบทรักหวานฉ่ำในคืนเข้าหอและจากนี้ตลอดไปยังวนเวียนคำรักไม่สำคัญแล้วสิ่งที่สำคัญที่สุดคือความสุขแล้วความเข้าใจเช้าสดใส“คุณชอบกินกุ้งผมสั่งกุ้งย่างมาให้คุณ” ฉินเกอหลงแกะกล่องหยิบกุ้งมาวางในจานเช็ดมือใกับผ้ากันเปื้อนตั้งแต่แต่งงานกันมาเขาเป็นคนทำอาหารที่ตรงเวลาและใส่ใจอย่างที่สุด เลื่อนจานกุ้งย่างไปตรงหน้าต้าเหนิง“ต้าวแมวอ้วนของผมจะต้องกินกุ้งอร่อยๆ จนหมดแน่เลย” ต้าเหนิงยิ้มรับเอาจานกุ้ง…แต่“อะอะ โอ๊กกกกกกโอ๊กกกกกอ้วกๆๆๆๆ” วิ่งเข้าห้องน้ำโก่งคออาเจียนออกมาทั้งที่ยังไม่ด้กินอะไรตั้งแต่เช้า ฉินเกอหลง วิ่งมาลูบหลังไหล่ให้อย่างอ่อนโยน“เป็นอะไรต้องไปหาหมอแล้วไหม” ต้าเหนิงส่ายหน้าอีกคนโอบไหล่กดหัวให้ซบลงบนอกกว้าง แล้วอุ้มต้าเหนิงไปที่เตียงนอน“อือ แย่จริงผมอยากจะทำอีกแล้วสิบ้าจริงคุณไม่ค่อยสบายแต่ผมกลับอยากจะนอนกับคุณอีกแล้ว” ต้าเหนิงยิ้มบางๆ“เวียนหัวค่ะอยากจะนอน แล้วกุ้งนั่นเหม็นจังเลยค่ะ”“ผมก็เห็
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ คืนแต่งงานฉ่ำๆ1
ทุกอย่างหมุนวนไปตามครรลองของมันต้าเหนิงเคียงข้างฉินเกอหลงในโบสถ์ชุดแต่งงานสีขาวสะอาด สายตาจับจ้องที่เจ้าบ่าวที่พูดตามบาทหลวงด้วยคำสัญญาจะรักมั่นเพียงต้าเหนิงคนเดียวน้ำตาไหลริน ไม่สายไป ยังไม่สายไปที่จะรักกันใหม่แหวนทองถูกสวมลงบนนิ้วนางของต้าเหนิงต้าเหนิงเองก็บรรจงสวมแหวนทองให้กับฉินเกอหลงใบหน้ายิ้มแย้มของคุณปทุมกับคุณพ่อของต้าเหนิงราวกับว่ายกภูเขาออกจากอกท่านประธานอี้ตวนคนหล่อยิ้มสมใจต่อนี้ไปจะกุมมือต้าเหนิงไว้ไม่ยอมปล่อยช่อดอกไม้ถูกโยนออกไป ร่างสูงของใครบางคนคว้าช่อดอกไม้ช่อสีขาวสะอาดไว้ในอ้อมแขนต้าเหนิงยิ้มทำตาโตเมื่อเห็นใบหน้าคนที่รับช่อดอกไม้ไว้ได้นั่นมัน หานจงนี่ คิดถึงหมอดนัย แสงสว่างวาบขึ้นในหัวจะต้องแนะนำหานจงให้กับคุณหมอดนัยสินะเฮ้อโลกกลมจริงกัวกั๋วยืนพิงต้นดอกท้อที่นำมาประดับในงานมองมาที่คนทั้งสอง“ในที่สุดพี่ก็มีความสุขอีกแล้วครับทุกอย่างก็เป็นพี่ที่ต้องได้มันไป” ถอนหายใจยาวฉินเกอหลงกุมมือต้าเหนิงพาวิ่งไปที่รถกสปร์อตที่จอดผูกโบไว้ด้านหลังผูกกระป๋องก๋องแก๋งให้ดูตลก ฉินเกอหลงเปิดประตูอุ้มต้าเหนิงขึ้นนั่งบนรถเข้าเองก็เปิดประตูเข้านั่งข้างๆ พารถเคลื่อนไปข้างหน้าช้าๆ“ในที
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ สวรรค์กำหนดไว้แล้ว
“ฝ่าบาทแย่แล้วลูกดอกของฝ่าบาทคงไปโดนชาวบ้านที่ผ่านทางมาทางนี้” หานจงพูดขึ้นดังๆตกใจไม่น้อยแต่ทว่าฉินเกอหลงกลับมีท่าทีเฉยชาไม่ได้รู้สึกทุกข์ร้อนอะไรลูกดอกยิงลงเขาเช่นไรจึงไปโดนคนด้านล่างได้ จะบังเอิญอะไรเพียงนั้น“เอ่อ ฝ่าบาทเราจะไม่ลงไปดูคนที่โดนลูกดอกหน่อยหรือขอรับ”หานจงส่งเสียงเตือนเพราะเห็นว่าฉินเกอหลงไม่สนใจแล้วยังจะควบม้าหันหน้าขึ้นไปบนเขาเพื่อตามกวางที่บาดเจ็บต่อไป“ข้าจะลงเขาไปดูพวกเขา ด้วยตัวเอง” สวรรค์นำพาแน่แล้ว ต้าเหนิงดวงตาพร่ามัวมองเห็นใบหน้าของไฉหรานเลือนลางเวลานี้เจ็บปวดที่บาดแผลที่ถูกลูกดอกแทบขาดใจ แต่พยายามที่จะตั้งสติไว้ ความเจ็บปวดนั้นแล่นเข้าสู่หัวใจและสมองบอกว่า ไม่ไหวแล้วดวงตาพร่ามัวกอ่นที่จะค่อยๆหลับลง“เจ้าจะตายแล้วหรือต้าเหนิงไม่ง่ายไปหน่อยหรือเจ้ากล้าตายทั้งๆ ที่ฝ่าบาทยังจำเจ้าไม่ได้หรือไรอิอิ ข้าสงสารเจ้าเสียจริงรักเขาแต่กลับต้องจบชีวิตลงง่ายดายเพียงนี้กลับไปที่ของเจ้าเสียดีไหม ข้าจัดการได้ดีกว่าเจ้าเชื่อข้าเถอะ” เสียงหวานของเอ่อต้าเหนิงที่ต้าเหนิงจำได้ขึ้นใจในอุโมงค์ที่เต็มๆ ไปด้วยสีสันหลากหลายหมุนวนจนปวดหัว“ไม่ข้าไม่มีทางยอมแพ้ข้าจะต้องจัดการเรื่องนี้ด้ว
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ นางสมควรตาย
เฉินอี้เหมยเดินนวยนาดเข้าไปยังจวนราชครูที่ประดับตกแต่งราวกับตำหนักของฮ่องเต้ แม้แต่เก้าอี้ที่นั่งยังทำให้ออกมาคล้ายบัลลังก์มังกรเฉินตงลี่นั่งหยิบองุ่นเข้าปากเคี้ยวสบายใจไมไ่ด้มีเรื่องใกทุกร้อนยทุกอย่างล้วนอยู่ภายใต้การควบคุมของเฉินตงลี่“ท่านพ่อ ส่งคนสังหารเอ่อต้าเหนิงลุล่วงไปแล้วหรือ” เฉินตงลี่เลิกคิ้วสูงไม่สู้ชอบใจกิริยาของอี้เหมยนัก ตั้งแต่นางนั่งบัลลังก์ฮองเฮานางก็ไม่เคยจะเห็นหัวเขา แต่ในใจของเฉินอี้เหมยรู้ดีว่าเป็นเพราะบิดาและไทเฮาในตอนนั้นที่ทำให้อี้เหมยต้องจดจำช่วงเวลาเลวร้ายที่ถุกกัวกั๋วย่ำยีไปจนตายความศรัทธาในตัวใต้เท้าเฉินบิดาจึงหมดลง“ข้าส่งคนสังหารนางกับเอ่อถูหวังซวน ผู้โฉดชั่วคนนั้นทว่าคนพวกนั้นไร้ฝีมือไม่อาจจัดการตัวการใหญ่อย่างเอ่อถูหวังซวนได้สำเร็จ คนผู้นี้สมควรตายที่สุดแล้วแต่ยังรอดมาได้ข้าส่งคนลอบสังหารเขาอีกคราแต่ทว่าเอ่อถูหวังซวนผู้นี้ฉลาดเป็นกรดไม่มีทางให้พบตัวได้ง่ายๆ แต่ก็นั่นแหละที่กบดานของเขาถูกคนของข้าเผาทำลายคงเจ็บปวดใจไม่น้อยสินะเหมือนครั้งที่ข้าส่งคนเผาทำลายตระกูลเอ่อแต่เอ่อต้าเหนิงคนนั้นดวงดีรอดตายมาได้”“ท่านพ่อท่านวางมือเสียเรื่องสังหารนางให้เป็นหน้าที
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ ทำทุกวิถีทาง
“หากพบกันเจ้าจะพูดกับเขาว่าอย่างไร” ไฉหรานถามขึ้นยิ้มๆ“เจ้าหมายถึงใคร” ถามกลับเพราะไม่ได้สนใจในสิ่งที่ไฉหรานพูด“จะหมายถึงใครข้าก็หมายถึงฝ่าบาทในเมื่อเขาทิ้งเจ้าไปเจ้าพบเขาก็ควรจะตัดพ้อเขาให้เขารู้ว่าตัวเองทำผิดกับเจ้า”“ท่านหมอบอกว่า ฝ่าบาทจำอะไรไม่ได้บางทีอาจจำข้าไม่ได้ด้วยซ้ำ แล้วจะมีประโยชน์อะไรที่จะไปทวงคำสัญญาเขาคำสัญญาบนแท่นนอนเจ้าคิดว่าเชื่อถือได้หรือ” ไฉหรานยิ้มเจื่อนๆ“แต่ข้าก็มองว่าเขารักเจ้ามากกว่าใครเขาไม่เคยเหลียวแลหญิงใดเลยมิใช่หรือ หรือแม้แต่ข้าที่อิจฉาเจ้าตลอดมา”“นั่นมันก่อนที่เขาจะเป็นแบบนี้ ท่านหมอบอกว่าคนที่มีอิทธิพลกับเขาที่สุดก็เฉินตงลี่และเฉินอี้เหมย”“ดีนะที่ไม่มีพี่ใหญ่เฉินข้าด้วย”“พี่ใหญ่เฉินของเจ้า ดีจังอย่างน้อยก็ยังได้พูดถึงเขาสินะ เจ้าแอบชอบเขาใช่ไหมบอกข้ามา” ไฉหรานหน้าแดงควบม้านำหน้าต้าเหนิงไปเสียวังหลวงฉินเกอหลงที่นั่งกุมขมับที่ศาลาริมน้ำ ข้างหน้าคือฉินที่กำลังรอใครสักคนบรรเลงเพลงไม่ว่าจะเป็นเพลงหวานหรือเพลงเช่นไรก็ควรจะถูกบรรเลงขึ้นได้แล้วแต่เปล่าเลยฉินเกอหลงนั่งมองเครื่องเล่นฉินนิ่งงันลืมเลือนท่วงทำนองเพลงไปเสียสิ้นหานจงจึงเลือกที่จะบอกเล่าเรื่
พวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ กดดัน
“ฝ่าบาท น่าจะรู้ดีกว่าใครในใจของฝ่าบาทที่มีแต่เอ่อต้าเหนิงทั้งที่นางทำร้ายทำลายแม้กระทั่งมารดาของฝ่าบาทก็ตามฝ่าบาทก็ยังหลงงมงายกับนางไม่เปลี่ยน นางคงมีเล่ห์เหลี่ยมกลใดจึงทำให้ฝ่าบาทเป็นแบบนี้” “หุบปากเจ้าเสียข้าไม่คิดเลยว่าเฉินอี้เหมยที่สดใสน่ารักจะกลายเป็นแบบนี้ไปได้น้องสาวตัวเล็กที่เอาแต่ใจแต่ก็น่าเอ็นดูคนนั้นหายไปไหนเสีย เจ้าพูดถึงนางแล้วทำไมไม่ให้ข้าถามเจ้าบอกว่าข้ารักนางแล้วทำไมนางต้องทำร้ายข้าและมารดาข้า”เฉินอี้เหมยกัดฟันจนเป็นสันนูน“ฝ่าบาทตลอดเวลาที่ผ่านมาข้ากับท่านพ่อหวังดีกับฝ่าบาทมาตลอดข้าทุ่มเททั้งแรงกายแรงใจ เพื่อเปิดโปงเอ่อต้าเหนิงว่าทำผิดต่อฝ่าบาทเพียงใดแต่กระนั้นฝ่าบาทก็ยังไม่ตัดใจจากนางข้าควรจะฆ่านางเสียใช่ไหม”ฉินเกอหลงนิ่งงัน“นั่นมันก็แล้วแต่เจ้าจะฆ่านางหรือเก็บไว้ก็แล้วแต่เจ้า ที่ข้าสงสัยก็แค่นางจะทำร้ายข้าเพื่ออะไรมิสู้ทำดีกับข้ารอให้ข้านั่งบัลลังก์แล้วยกย่องนางไม่ดีกว่าหรือ”“ฝ่าบาทมีอี้เหมยแล้ว จะรักหรือไม่เราสองคนก็คือสามีภรรยา อี้เหมยจะทำเหมือนว่าไม่มีเรื่องนี้เกิดขึ้นมาก่อนหากเรื่องนี้ถึงหูท่านพ่อเรื่องที่ฝ่าบาทยังคลางแคลงสงสัยในความภักดีของท่านพ่อและอี้เห
