ตอนที่ 19 (ลาออกซะ)เฟื่องฟ้าแต่งกายด้วยชุดนักศึกษารัดรูปจนสามารถมองเห็นสัดส่วนรูปร่าง ส่วนเว้า ส่วนโค้งของเธอได้อย่างชัดเจน เมื่อเช็คดูความเรียบร้อยผ่านหน้ากระจกใบโตเสร็จแล้ว เธอจึงก้าวขาเรียวยาวออกมาข้างนอกห้อง ก่อนจะเจอเข้ากับคนบ้าอำนาจอย่างคีตภัทรที่กำลังนั่งจิบกาแฟอยู่บนโซฟาโซนห้องรับแขก เขาชายตามามองเธอเพียงนิดก่อนจะยกกาแฟขึ้นมาจิบ“นั่นแน่ใจหรอว่าเสื้อ รัดจนนมจะแตกออกมาอยู่แล้ว…แล้วกระโปรงไม่มีสั้นกว่านี้หรอ?” ประโยคที่พ่นออกมาจากปากล้วนแล่วแต่เป็นคำถามที่มาพร้อมกับคำพูดจาเหน็บแนมเชิงตำหนิทั้งนั้น“ฉันก็มีแต่แบบนี้แหละ และฉันก็จะไม่ซื้อใหม่ด้วย เพราะมันสิ้นเปลือง!”“ถ้าจะใส่สั้นขนาดนี้ก็ใส่จีสตริงเดินไปเรียนเลยสิ”“นี่คุณมีปัญหาอะไรกับชุดของฉันนักหนาไม่ทราบ ไหนบอกจะต้องรีบเข้าบริษัทไง แล้วมานั่งบ่นทำบื้ออะไรอยู่ล่ะ ทำไมไม่ไปสักที!” เฟื่องฟ้าพูดขึ้นเมื่อรู้สึกรำคาญที่เขาเอาแต่หาเรื่องพูดจาเหน็บแนมเธออยู่ได้“ฉันจะให้เข้มขับรถไปรับไปส่งเธอ ถ้าเรียนเสร็จแล้วก็รีบกลับห้ามไปที่ไหนต่อ”“นี่คุณ! มันจะไม่มากไปหน่อยหรอ ฉันต้องการความเป็นส่วนตัว ไม่ต้องการให้ใครไปรับไปส่ง อีกอย่างรถมอเตอ
ตอนที่ 20 (อย่าริอาจขัดคำสั่ง) หลังจากจบบทสนทนาปะทะคารมกันผ่านทางโทรศัพท์แล้ว คีตภัทรให้แรมโบ้พร้อมกับลูกน้องอีกห้าคนไปรับเฟื่องฟ้าที่ร้านอาหารของเพชรกล้าทันที เฟื่องฟ้ายังคงทำงานอยู่ภายในร้าน สักพักรถเบนซ์คันหรูสีดำสองคันก็ขับเข้ามาจอดภายในบริเวณลานจอดรถของทางร้าน ชายชุดดำหกคนลงมาจากรถด้วยท่าทางน่ากลัวก่อนจะเดินเข้ามาภายในร้าน ลูกค้าที่กำลังนั่งรับประทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย กลับต้องรีบเงยหน้าขึ้นมาดูกลุ่มชายฉกรรจ์ชุดดำที่เดินเข้ามาทันทีด้วยความตกใจ เจี๊ยบผู้ช่วยผู้จัดการร้านจำได้ว่าแรมโบ้คือลูกน้องของมาเฟียหนุ่มที่มาวันนั้น เลยรีบเดินปรี่เข้าไปถามเพราะกลัวจะมีเรื่อง“สะ สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าจะนั่งโซนไหนดีคะ”“คุณเฟื่องฟ้าอยู่ไหนครับ คุณช่วยไปบอกคุณเฟื่องฟ้าทีว่าคนของคุณคีย์มารับ”“อะ เอ่อ งั้นรอสักครู่นะคะ” เจี๊ยบรีบวิ่งปรี่เข้าไปหลังร้านทันทีด้วยความตกใจเพราะกลัวจะเกิดเรื่องขึ้นภายในร้าน“น้องฟ้า พวกมาเฟียที่มาวันนั้นเขาบอกว่ามารับฟ้า ตอนนี้พวกเขาอยู่ด้านนอกน่ะ” เจี๊ยบพูดขึ้นด้วยสีหน้าท่าทางที่ดูตกอกตกใจ“อะไรนะคะ”“พวกเขารออยู่ด้านนอก ฟ้ารีบออกไปเถอะ พี่กลัวว่าพวกเขาจ
ตอนที่ 21 (อยากมีสิทธิ์ไหมNC+)คีตภัทรเดินเข้ามาภายในห้องนอนเงียบๆ ก่อนจะทอดมองไปยังคนตัวเล็กที่นอนหลับตาพริ้มเฝ้าพระอินทร์ไปก่อนแล้ว เธอหลับลึกจนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขากลับมาแล้ว ชายหนุ่มหยุดมองไปยังคนตัวเล็กที่นอนอยู่บนเตียงสักพัก ก่อนจะเดินเลี่ยงเข้าไปอาบน้ำทำความสะอาดร่างกายตัวเอง เขาหายเข้าไปในห้องน้ำประมาณยี่สิบนาทีกว่าจะเดินออกมาด้วยผ้าเช็ดตัวเพียงผืนเดียวที่พันเอวไว้ ชายหนุ่มรูปร่างสมส่วนเดินเลี่ยงเข้าไปยังห้องแต่งตัว เขาใส่เพียงแค่กางขายาวสำหรับใส่นอนสบายๆตัวเดียวและเปลือยท่อนบน ก่อนคนตัวโตจะเดินมาหยุดอยู่ตรงขอบเตียงและยืนปรายตามองคนตัวเล็กที่นอนหลับตาพริ้มอยู่สักพัก ก่อนจะเดินขึ้นมาบนเตียงและสอดตัวเข้ามาภายใต้ผ้าห่มผืนหนา คีตภัทรสอดแขนแกร่งเข้าไปโอบกอดร่างบอบบางของคนตัวเล็กอย่างอ่อนโยน แต่ความรู้สึกของอีกคนก็ช่างไวนัก เมื่อมีคนมาสัมผัสร่างกายของเธอ เฟื่องฟ้าก็ตกใจตื่นสะดุ้งโหยงขึ้นมาทันทีเมื่อรับรู้ได้ถึงการถูกกอดรัดจากทางด้านหลัง“เอ้ะ นี่คุณ!”“นอนเถอะ ดึกมากแล้ว” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นเบาๆข้างๆใบหูขาวเนียน กลิ่นหอมอ่อนๆของกลิ่นกายสาวทำให้เขารู้สึกเคลิบเคลิ้ม เขาอดที่จะซุกใบหน้า
ตอนที่ 22 (โมโห) หลังจากเผด็จศึกบนเตียงจนเกือบค่อนสว่าง ทั้งสองคนได้ตื่นขึ้นมาอีกครั้งเมื่อตอนสายโด่ เฟื่องฟ้ารู้สึกตัวตื่นก่อนคนตัวโต แม้ร่างกายของเธอจะปวดร้าวและเจ็บระบมไปหมด แต่เธอก็ต้องฝืนกายสังขารลงจากเตียงเพื่อไปอาบน้ำชำระร่างกายเพราะวันนี้เธอมีเรียน 11:00น.ระหว่างที่กำลังจะถอดเสื้อคลุมอาบน้ำ คนบ้าอำนาจอย่างคีตภัทรก็เข้ามาสวมกอดเธอจากทางด้านหลัง พลอยทำให้เธอถึงกับสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ“เอ้ะ นี่คุณ!! เข้ามาทำไมฉันจะอาบน้ำ!” เฟื่องฟ้าพูดขึ้นมาเชิงตำหนิ ก่อนจะเบี่ยงตัวหลบเพราะอีกคนเอาคางมาวางเกยไหล่ทำให้ใบหน้าของเขาแนบชิดกับแก้มเนียนใสของเธอ แต่คนเอาแต่ใจก็ไม่ยอมคลายอ้อมกอด“เธอไม่ล็อกห้องเองช่วยไม่ได้ ฉันก็จะอาบน้ำเหมือนกัน” คนตัวโตพูดขึ้นมาอย่างตีมึนหน้าตาเฉย โดยไม่สนใจกับคำพูดของเธอเลยสักนิด“แต่ฉันเข้ามาก่อนฉันก็ต้องอาบก่อน เอาหน้าของคุณออกไป!”“เธอจะอาบก็อาบไปสิ ฉันจะแปรงฟัน” พูดจบเขาก็คลายอ้อมกอดออกจากตัวเธอ ก่อนจะเดินไปหยิบแปรงสีฟันขึ้นมาบีบยาสีฟันใส่และแปรงฟันอย่างสบายอารมณ์“นี่คุณ! นั่นมันแปรงสีฟันฉัน!!” เฟื่องฟ้าพูดประท้วงขึ้นมาเสียงดังเมื่อเห็นเขาหยิบแปรงสีฟันของ
ตอนที่ 23 (คุยงาน) เฟื่องฟ้าเดินออกมาจากภายในห้องแต่เธอก็ต้องตกใจกับภาพตรงหน้าเมื่อเห็นคีตภัทรเล็งปลายกระบอกปืนไปที่เพื่อนของเธอด้วยแววตาโกรธเคือง ก่อนเพื่อนสาวของเธอจะรีบลนลานออกไปจากห้อง“นี่คุณ! ทำอะไรของคุณน่ะเอาปืนไปจ่อวาวาทำไม?” เฟื่องฟ้าพูดขึ้นมาเสียงดังด้วยความตกใจก่อนจะรีบเดินปรี่ตามวาวาไปแต่ประตูลิฟต์ถูกปิดลงก่อน“คุณทำบ้าอะไรของคุณ คุณคีย์!” เฟื่องฟ้าหันกลับไปเอาเรื่องคนตัวโตด้วยแววตาขุ่นเคือง“ถามเพื่อนเธอสิว่ามันทำบ้าอะไร!!” น้ำเสียงเข้มที่แฝงไปด้วยความจุ่นเคืองถูกพ่นออกมาจากริมฝีปากหนา ก่อนเขาจะเอื้อมไปคว้าเอาโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดโทรออกหาลูกน้องที่อยู่ด้านนอกแรมโบ้ : [ครับนาย]คีย์ : [มึงจับยัยเพื่อนอัปรีย์ของเฟื่องฟ้าไปโยนทิ้งกองขยะซะ!]แรมโบ้ : [คุณวาวาหรอครับนาย]คีย์ : [เออ! ผู้หญิงขยะแบบนั้นก็สมควรไปนอนเล่นที่กองขยะ!]แรมโบ้ : [ครับนาย]ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด !!จบบทสนทนาคีตภัทรก็กดตัดสายทันทีด้วยอารมณ์ที่ยังคุกรุ่น ก่อนลูกน้องคนสนิทจะรีบไปดำเนินการทำตามคำสั่งของผู้เป็นเจ้านาย“วาไปทำอะไรให้คุณไม่พอใจนักหนาถึงกับขนาดต้องเอาปืนมาจ่อกันขนาดนี้ มันไม่รุนแรงไปหน่อยห
ตอนที่ 24 (โมโหหึง) ~หลายวันต่อมา~“จะไปไหน?” คีตภัทรถามขึ้นเมื่อคนตัวเล็กเดินออกมาจากภายในห้อง“คุณก็เห็นว่าฉันใส่ชุดนักศึกษา ฉันก็ต้องไปเรียนสิ ถามได้”“ก็กลัวว่าเธอจะไม่ใช่แค่ไปเรียนน่ะสิ ตราบใดที่เธอยังไม่เลิกติดต่อกับไอ้หน้าอ่อนนั่น” “ใครเขาจะไปหน้าแก่เหมือนตัวเองล่ะ” เธอบ่นๆขึ้นมาพลางทำปากขมุบขมิบ“นี่เธอว่าฉันหน้าแก่หรอ?”“อยากรับก็รับไปสิ”“ฉันขอสั่งเลยนะ ห้ามไปยุ่งวุ่นวายกับมันและก็ห้ามไปไหนมาไหนกับมัน เพราะฉันไม่ชอบ!!” คีตภัทรพูดขึ้นออกคำสั่งอย่างไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่นัก เมื่อพูดถึงบุคคลที่สามที่เขาเองรู้สึกไม่ค่อยจะถูกชะตา“คั่นสิปานนั่นกะคือบ่ห่อข้าวนำก้นกูโล้ดดด”(ถ้าจะขนาดนั้นทำไมไม่ห่อข้าวตามตูดฉันเลย) เฟื่องฟ้าพูดติดตลกขึ้นมาเบาๆอย่างไม่จริงจังนัก“เธอว่าอะไรนะ?”“เปล่า”“งั้น มานี่มา” น้ำเสียงนุ่มเอ่ยขึ้นบอกให้คนตัวเล็กเดินเข้ามาหา ก่อนเฟื่องฟ้าจะค่อยๆเดินเข้าไปหาคนออกคำสั่งช้าๆอย่างระแวงและไม่ค่อยไว้วางใจ เพราะไม่รู้ว่าอีกคนจะมาไม้ไหนกับเธออีกพรึ่บ!“ชักช้าจริง!” มือหนาของคีตภัทรดึงกระชากตัวเธอให้ลงมานั่งบนตัก มือเรียวยาวเอื้อมไปโอบลำคอหนาของเขาไว้อย่างอัตโน
ตอนที่ 25 (ลงโทษคนขัดคำสั่งNC+) “ไม่นะ ถอยปะ อื้อออ..” ประโยคสุดท้ายถูกปิดเงียบทันทีเมื่อริมฝีปากหนาประกบจูบริมฝีปากอวบอิ่มลงมาอย่างดุเดือด ราวกับว่าเขาจะดูดเอาวิญญาณของเธอออกจากร่าง คีตภัทรตวัดเรียวลิ้นอันร้ายกาจเข้าไปหยอกล้อทั่วทั้งโพรงปากของเธอโดยไม่ได้สนแรงต่อต้านจากคนตัวเล็กเลย กำปั้นน้อยๆที่ทุบแผงอกแกร่งตุบตุบไม่ได้ทำให้คนตัวโตสะทกสะท้านอะไรได้เลยสักนิด “ฉัน หะ หายใจไม่ออก พะ พอก่อน” ใบหน้าหวานเอียงหน้าหลบทันทีเมื่อเขาปล่อยริมฝีปากของเธอให้เป็นอิสระอีกครั้ง มือสองข้างสั่นเทาและอ่อนแรงลงไปเอาเสียดื้อๆ หัวใจไม่รักดีของเธอก็เต้นแรงแทบไม่เป็นจังหวะ เพียงแค่เขาสัมผัสทำไมร่างกายก็พลันอ่อนปวกเปียกไปทันที ทำไมเธอถึงได้โอนอ่อนไปกับเขาได้ง่ายขนาดนี้นะ “แค่นี้ก็จะไม่ไหวแล้วหรอ เธอจะไม่ตายเลยหรือไงถ้าหากว่าฉันเอาจริงขึ้นมา” คีตภัทรรวบแขนเรียวเล็กของเธอทั้งสองข้างด้วยมือหนาของเขาเพียงข้างเดียวตรึงเอาไว้เหนือศีรษะทุย ใบหน้าคมคายของเขาซุกไซ้ลงบนซอกคอหอมกรุ่นประกอบกับการหายใจที่พ่นแรงราวกับคนอดอยากเรื่องอย่างว่ามาเป็นเวลานาน เรียวลิ้นอันร้ายกาจโลมเลียตามผิวอ่อนของเธอจนขนอ่อนตามตัวต่างลุ
ตอนที่ 26 (บาดตาบาดใจ) ~ ติ๊ง~เมื่อถึงชั้นเป้าหมายชายหนุ่มเดินเข้ามาในห้องทำงานท่าทางทะมัดทะแมงด้วยสีหน้าเคร่งเครียดปนหงุดหงิด“สวัสดีครับท่านประธาน เมื่อกี้มีลูกค้าชาวฮ่องกงโทรเข้ามาพอดีผมเลยไม่ได้ลงไปต้อนรับ” โยชิดะพูดขึ้นเมื่อเห็นผู้บริหารหนุ่มเดินเข้ามายังห้องทำงานคีตภัทรปรายตาไปมองโยชิดะผู้ช่วยคนสนิทเพียงนิด ก่อนจะพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจและไม่ได้พูดอะไรต่ออีก“นี่ก็ใกล้จะเที่ยงแล้ว นายจะรับอาหารเที่ยงเลยไหมครับ” แรมโบ้พูดขึ้นเมื่อเจ้านายเดินเข้ามาในห้องทำงานแล้ว“กูยังไม่หิว มึงโทรหาไอ้เข้มให้กูซิ มันพาเฟื่องฟ้าไปโรงพยาบาลหรือยัง แล้วเธอเป็นยังไงบ้าง” น้ำเสียงเข้มดุพูดขึ้นออกคำสั่ง ตอนนี้เขากังวลกลัวว่าอีกคนจะเป็นอะไรไป และที่สำคัญเขาไม่ได้เป็นคนพาเธอไปโรงพยาบาลด้วยตัวเองเลยพลอยทำให้รู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย เพราะดันมามีงานด่วนในตอนที่เธอป่วย“ได้ครับ” แรมโบ้รับคำสั่งก่อนจะเดินไปกดโทรศัพท์โทรออกหาคนปลายสายคือเข้มลูกน้องอีกคนทันที“กาแฟครับท่านประธาน” โยชิดะถือถ้วยกาแฟมาให้เจ้านายหนุ่มก่อนจะเริ่มสนทนาเรื่องงานขึ้นมา”ลูกค้าชาวฮ่องกงโทรเข้ามาสอบถามเรื่องของที่สั่งว่าทางเราพร้อม
ตอนพิเศษ2 ครอบครัวสุขสันต์(จบบริบูรณ์)“เราจะทานอะไรกันดีครับ ฟ้าสั่งได้เลยนะ ลียาด้วยอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมคะ เดี๋ยวคุณพ่อสั่งให้ค่ะ” คีตภัทรพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอบอุ่นเพื่อถามภรรยากับลูกสาวตัวน้อยถึงเมนูอาหาร“ทานอะไรก็ได้ค่ะคุณพ่อ”“ฟ้าขอเป็น…เขียวหวานทะเลผัดแห้ง ปูผัดผงกะหรี่ แล้วก็กุ้งทอดกระเทียมนะคะ”“ได้เลยครับที่รัก”วันนี้คีตภัทรพาครอบครัวมาเที่ยวพักผ่อนที่ทะเล มื้อค่ำนี้เขาเลือกร้านอาหารริมหาด บรรยากาศบริเวณรอบๆสุดแสนจะโรแมนติกช่างเหมาะกับคู่รักที่มาดินเนอร์กันสองต่อสอง แต่พวกเขาไม่ได้มากันเพียงแค่สองต่อสองเพราะมีลูกสาวตัวน้อยอย่างลียามาด้วย แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้บรรยากาศตรงหน้าเปลี่ยนไปเลยสักนิด บริเวณรอบๆโต๊ะมีตะเกียงและเทียนตั้งอยู่ลายล้อมเพื่อให้ความสว่างไสวเพียงพอที่จะมองเห็นใบหน้าหวานๆของภรรยาแสนสวยได้อย่างชัดเจน วันนี้เฟื่องฟ้าใส่ชุดเดรสสายเดี่ยวสีฟ้าอ่อนพลิ้วไหว ผมสีดำขลับยาวลงมาถึงกลางหลังถูกดัดปลายเป็นลอนใหญ่ไว้อย่างสวยงาม ถึงแม้ตอนนี้เธอจะตั้งท้องลูกชายได้สี่เดือนแล้ว แต่เธอยังดูเหมือนคนไม่ได้ตั้งครรภ์เพราะแทบจะมองไม่เห็นหน้าท้องที่นูนออกมาเลยสักนิดคีตภัทรสามีสุดหล
ตอนพิเศษ1 (บอกรัก)หลังจากกลับมาจากอุบลราชธานีบ้านเกิดของภรรยา คีตภัทรก็ไปดำเนินการเรื่องโรงเรียนของลียาลูกสาวตัวน้อยโดยย้ายจากโรงเรียนเดิมมาที่โรงเรียนเอกชนชื่อดัง บางวันลูกสาวก็ไปค้างกับคุณย่า เพราะคุณหญิงประภัสสรเทียวรับหลานสาวไปค้างที่บ้านด้วย ช่วงนี้รู้สึกจะติดหลานมากเป็นพิเศษ คนเป็นพ่อกับแม่เองแทบจะไม่มีเวลาได้อยู่กับลูก เพราะคุณย่ายึดตัวลียาหลานสาวเอาไว้ณ โรงพยาบาลเอกชน xx ใบหน้าหวานกวาดสายตามองไปรอบๆบริเวณแผนกสูตินรีเวชในโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง ท้องนี้เธอไม่มีอาการเหมือนคนท้องเลย จะมีแค่อารมณ์หงุดหงิดเพียงแค่นั้น ไม่เหมือนตอนท้องลียาที่เธอทั้งเพลีย เวียนหัวและอาเจียน แต่คราวนี้จะเห็นก็แต่คนตัวโตที่บางครั้งต้องลุกขึ้นมาอาเจียนอย่างทุลักทุเลในตอนเช้าแทบจะทุกวัน แม้จะพาเขาไปพบหมอมาบ้างแล้วแต่กลับไม่พบสาเหตุอะไร และได้เพียงแค่ยาบำรุงกลับมาทานเพียงแค่นั้น “ถึงคิวแล้ว เข้าไปตรวจกันเถอะ” เสียงคนตัวโตพูดขึ้นพร้อมกับดึงข้อมือเรียวของภรรยาให้ลุกขึ้นเบาๆ ก่อนคนตัวเล็กจะดันตัวลุกขึ้นและเดินตามผู้เป็นสามีไปอย่างว่าง่าย“สวัสดีค่ะคุณคีตภัทร” สูตินรีแพทย์สาวสวยพูดขึ้นทักทายชายหนุ่มตรงหน้า
ตอนที่ 51 งานกินดองNC+(จบ) ~สองเดือนผ่านไป~ (งานกินดอง) วันเวลาได้เดินตามเข็มนาฬิกามาเรื่อยๆจนล่วงเลยมากว่าสองเดือนแล้ว เมื่อนับวันเวลาดูแล้วมันเหมือนอาจจะเร็วไปสักนิดกับการเริ่มต้นชีวิตคู่ของคีตภัทรกับเฟื่องฟ้า ผู้หญิงคนหนึ่งที่เดินเข้ามาในชีวิตของมาเฟียหนุ่มเพราะต้องมาทำงานให้เขาแทนป้าของตัวเองที่ประสบอุบัติเหตุ แต่ใครจะไปคิดล่ะว่ามาเฟียผู้มาดขรึมจะมาหลงรักผู้หญิงที่เอาไว้คั่นเวลารอแฟนเก่ากลับมา และใครจะไปคิดอีกล่ะว่าผู้ชายที่โลเลและไม่ชัดเจนกับผู้หญิงที่ตัวเองรู้สึกดีด้วยในครั้งนั้น จะทำให้เขาต้องสูญเสียผู้หญิงที่อยู่ในใจเขามาตลอด กว่าจะรู้ตัวว่าตกหลุมรักเธอเข้าแล้วก็ทำเอาผู้ชายอย่างเขาแทบจะเป็นบ้า เพราะตามหาเธอจนแทบจะพลิกแผ่นดินแต่กลับไม่เจอแม้แต่เงาของเธอเลย เมื่อพลาดรักในครั้งนั้น…จนกระทั่งวันนี้เขาได้ทวงเธอคืนมาให้อยู่เคียงข้างผู้ชายอย่างเขาได้แล้วเขาจะไม่ยอมพลาดเป็นครั้งที่สองอีก เขาจะดูแลและรักษาหัวใจดวงนี้เอาไว้จนกระทั่งลมหายใจสุดท้าย วันนี้เป็นวันมงคลที่คีตภัทรเข้าพิธีแต่งงานกับเฟื่องฟ้าตามประเพณีไทยของชาวอีสาน เฟื่องฟ้าเลือกที่จะกลับมาจัดงานอยู่ที่บ้านเกิดของเธอที่จ
ตอนที่ 50 (เพชรกล้า) “เธอเจ็บท้องหรอ?”“ฉันจุกนิดหน่อย ก็บอกแล้วไงว่าเบาๆหน่อยก็กระแทกเข้ามาอยู่ได้” เฟื่องฟ้าพูดเสียงเบาๆ พร้อมทำหน้ามุ่ยใส่คนที่ทำท่าทางตกใจเหมือนเป็นห่วงเป็นใยเธอ“จุกมากเลยเหรอ งั้นไปนอนพักตรงโซฟาก่อนนะ” คนที่เอาแต่กระแทกกระทั้นตามอารมณ์เมื่อก่อนหน้านี้ กลับเริ่มสีหน้าเจื่อนลงทันทีเมื่อเริ่มจะรู้สึกผิดที่ทำรุนแรงกับเธอเกินไป เพราะเขาไม่เคยจะออมแรงกับเธอได้เลยจริงๆ “คราวหลังฉันคงต้องตายบนเตียงแล้วจริงๆ” คนตัวเล็กบ่นขึ้นมาอย่างไม่จริงจังนัก ทำเอาคนเอาแต่ใจกลับยกยิ้มอย่างพอใจ“ก็ใครใช้ให้เธอเอามันขนาดนี้ล่ะ ฉันห้ามตัวเองไม่ได้”“เดี๋ยวสักวันคุณก็คงเบื่อฉัน…ใช่ไหม!”“ไม่รู้เหมือนกัน”“……..” ใบหน้าหวานของเฟื่องฟ้าเจื่อนลงทันทีเมื่อคำตอบที่ดูตรงไปตรงมาของคีตภัทร ทำให้หัวใจดวงน้อยๆของเธอกระตุกอ่อนยวบลงไป“ฉันรู้เพียงแต่ว่าฉันไม่ใช่คนเจ้าชู้ และฉันก็ไม่ชอบการนอกใจมากที่สุด ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าการนอกใจคนที่เรารักมันจะมีผลดีแบบไหนเพราะฉันแทบจะมองไม่เห็นถึงข้อดีของมันเลย เพราะฉันเห็นเพื่อนของฉันเคยประสบมาก่อน สุดท้ายแล้วคนที่เจ็บปวดก็คือตัวเอง ฉันคิดว่าการนอกใจมันก็คงเหมือน
ตอนที่ 49 (อย่าปากเก่งกับผัวNC+)“เฟื่องฟ้า”“ค่ะ คะ!! นี่คุณลุงพูดไทยได้ด้วยหรอคะ” เฟื่องฟ้ารีบขานรับเมื่อพ่อของคีตภัทรเรียกชื่อเธอขึ้น แถมยังพูดภาษาไทยได้ชัดแจ๋วอีกด้วย หัวใจดวงน้อยๆของเธอตอนนี้กลับเต้นรัวเหมือนตีกลอง เมื่อเธอกำลังรอลุ้นคำพูดประโยคถัดไปของชายสูงวัยตรงหน้าที่มีศักดิ์เป็นพ่อของคนข้างๆ“หลานพ่อไปไหน...ลูกเธอน่ะ”“อะ เอ่อ อยู่กับคุณตาคุณยายค่ะ ช่วงเย็นถึงจะไปรับค่ะ”“อืม” ชายสูงวัยตอบเพียงสั้นๆแค่นั้น เฟื่องฟ้ารู้สึกโล่งที่พ่อของเขาไม่ได้ถามอะไรต่ออีก เพราะเธอรู้สึกกลัวจนแทบฉี่จะราดอยู่แล้ว พ่อกับลูกชายนี่น่ากลัวพอๆพอกันเลย“แล้วนี่พ่อจะอยู่ไทยกี่วัน” คีตภัทรถามขึ้นเพื่อทำลายบรรยากาศเงียบๆจนอึมครึมนี้“สองสามวัน จะมาอีกทีก็วันแต่งงานของแกนั่นแหละ”“หึ ก็นึกว่าพ่อจะไม่มาซะแล้ว”“ลูกชายคนเดียวจะไม่มาวันสำคัญได้ยังไงกัน ที่มารอบนี้ก็แค่จะมาดูหน้าว่าที่ลูกสะใภ้และมาหาหลาน” คำพูดของเคนเซพ่อของคีตภัทรทำเอาผู้หญิงเพียงคนเดียวในห้องกว้างๆนี้รู้สึกเขินอายไม่น้อย เธอนั่งฟังสองพ่อลูกคุยกันอยู่สักพัก และในเรื่องที่สองพ่อลูกนั้นคุยกันก็คือเรื่องของเธอและเรื่องงานแต่งงานที่กำลังจะจ
ตอนที่ 48 (ชายแปลกหน้า) ~เช้าของวันใหม่~ความเงียบเชียบภายในห้องช่วยให้คนเจ้าอารมณ์อย่างเขารู้สึกสมองปลอดโปร่งและมีเวลาได้คิดทบทวนกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขาทั้งรุนแรงและดิบเถื่อนกับคนตัวเล็กที่นอนอยู่ข้างๆ ไม่รู้ว่าเป็นอะไรเขาถึงได้รู้สึกหงุดหงิดและโมโหได้มากมายขนาดนี้ เพียงแค่เธอพลั้งปากว่าจะหาพ่อใหม่ให้ลียา และเพียงแค่เขานึกจินตนาการไปว่าเธอยิ้มกว้างอย่างมีความสุขโดยที่มีไอ้ตี๋หน้าจืดนั่นยืนข้างๆกายเธอกับลูกก็ทำเอาเขารู้สึกเดือดดาลและโมโหเกินกว่าจะยับยั้งอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ได้เฟื่องฟ้ายังคงงัวเงียและสลึมสลือเมื่อโดนแสงแดดในยามเช้าส่องเข้ามากระทบใบหน้าหวาน แขนเรียวเล็กตวัดท่อนแขนและขาขึ้นมากอดก่ายพาดหาหมอนข้างที่เธอเคยกอดก่ายอยู่เป็นประจำ แต่กลับกลายเป็นว่าความอ่อนนุ่มของหมอนข้างที่เธอต้องการนั้นกลายเป็นว่าเธอกำลังกอดก่ายชายหนุ่มผู้ซึ่งร่วมหลับนอนกับเธอเมื่อคืน คีตภัทรเหลือบสายตาคมกริบมองใบหน้าหวานจิ้มลิ้มที่ตอนนี้เธอเคลื่อนใบหน้าขึ้นมาเกยบนหน้าอกแกร่งหนัดแน่นของเขาราวกับเป็นเด็กน้อยขี้เซาไม่ยอมลืมตาตื่น ก่อนใบหน้าคมคายจะคลี่ยิ้มออกมาอย่างชอบใจ ทำไมนะตอนนั้นเขาถึงได้ความรู้สึกช้
ตอนที่ 47 (อย่าริอาจหาผัวใหม่NC+) สายตาคมกริบยังคงจดจ้องดวงตากลมโตของเธออยู่แบบนั้น ส่วนอีกคนก็เอาแต่หลบสายตาของอีกฝ่ายเพราะเธอไม่กล้าแม้แต่จะสบสายตาคมคู่นั้น แค่เพียงเขาจ้องตาทำไมถึงทำให้เธอรู้สึกหวั่นไหวได้ขนาดนี้ เฟื่องฟ้าได้แต่พูดกับตัวเองในใจ “ไหนเธอลองบอกมาซิ ว่าใครคือผัวเธอ ฉัน...หรือมัน!”“นี่คุณ!! จะมาถามฉันทำไมล่ะ คุณเองก็รู้อยู่แก่ใจ”“ก็เพราะฉันไม่รู้ไง ตกลงไอ้หน้าจืดนั่นเธอให้มันเอาหรือยังเฟื่องฟ้า!!”“คุณคีย์!!”“……”“ที่ฉันถามก็เพราะอยากจะรู้ และฉันก็ไม่สนหรอกว่าที่ผ่านมาเธอจะให้มันเอาหรือเปล่า แต่ว่าตอนนี้เธอเป็นของฉันแล้ว เธอห้ามยุ่งกับคนอื่น!!”เพี้ยะ!!คีตภัทรยังไม่ทันได้ตั้งตัว ฝ่ามือเล็กๆแต่แรงเยอะใช่เล่นเหวี่ยงใส่ใบหน้าคมคายเต็มแรง ก่อนมือหนาจะยกขึ้นมาลูบแก้มสากเบาๆ ตัวแค่นี้แต่ฟาดซะเขาหน้าชาเลยทีเดียว“ฉันไม่ได้มั่วและเอาไม่เลือกเหมือนคุณ จะพูดจะถามอะไรหัดแคร์ความรู้สึกของคนอื่นบ้างนะ เพราะถ้าคุณยังเอาแต่ใจและเจ้าอารมณ์อยู่แบบนี้ ฉันจะหาพ่อใหม่ให้ลียา!!”“เฟื่องฟ้า!!”“……”“เธอรู้ใช่ไหม ว่าการที่เธอดื้อกับฉันแล้วเธอจะเจ็บตัว!!”พรึ่บ!!“ว๊ายยยยย!!” ชายหนุ
ตอนที่ 46 (เอาทำนองไหนดี) เฟื่องฟ้าค่อยๆแกะถุงกับข้าวที่เธอแวะซื้อมาจากตลาดใส่จาน แล้วก็ถือมาวางไว้ที่โต๊ะใต้ต้นไม้หน้าบ้าน ส่วนกวินที่ถูกเฟื่องฟ้าโทรนัดให้มาหาเพราะมีเรื่องสำคัญจะคุยก็กำลังนั่งเล่นกับลียาอยู่ภายในบ้าน ส่วนพ่อแม่เธอก็เตรียมเก็บข้าวของจะกลับบ้านเกิดที่จังหวัดอุบลราชธานี กวินปลายสายตามองไปทางเฟื่องฟ้าอยู่หลายต่อหลายครั้ง ก่อนจะเดินเข้ามาหา“มินดามีอะไรจะพูดกับเราหรือเปล่า”กวินที่เดินมาถึงก็เริ่มเปิดประเด็นขึ้นมาทันทีเพื่อจะได้ไม่ต้องเสียเวลามากไปกว่านี้ เพราะเขาพอจะดูออกว่ามินดาลำบากใจที่จะพูด มินดามองหน้ากวินสักพักก่อนจะตัดสินใจที่จะพูดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเธอ เพราะขืนยังปล่อยให้เป็นแบบนี้อยู่ต่อไปมีหวังต้องทำร้ายกวินทางอ้อมไปเรื่อยๆ ไม่เช่นนั้นผู้ชายดีๆอย่างกวินจะต้องมาเสียอกเสียใจเพราะผู้หญิงมีตำหนิอย่างเธอ เธอไม่อยากจะให้ผู้ชายดีๆอย่างกวินต้องมาจมปลักอยู่กับผู้หญิงมีตำหนิเพราะคนดีๆอย่างกวินสมควรได้เจอผู้หญิงที่ดีมากกว่าผู้หญิงที่มีลูกติดอย่างเธอ“ที่ผ่านมากวินอยากจะรู้มาตลอดใช่ไหม ว่าทำไมเรากับพ่อของลียาถึงได้เลิกกัน ทำไมเราถึงท้องแล้วไม่มีพ่อให้ลียา มาถ
ตอนที่ 45 (เมียกับลูกหายไป)คีตภัทรหันไปจ้องมองหน้าเฟื่องฟ้าเพื่อรอคำตอบหรือคำอธิบายจากเธอว่าตกลงเธอไปรู้จักกับลูกหว้าภรรยาของเจไดเพื่อนสนิทเขาตั้งแต่ตอนไหน อีกทั้งลียาลูกสาวของเขาด้วยอีกคน ทำไมถึงได้มีท่าทางที่ดูสนิทสนมกับเจไดและลูกหว้า และยังดูสนิทสนมกับธามไทลูกชายวัยสี่ขวบของเจไดอีก“ตกลงฟ้ากับไอ้เจแล้วก็ลูกหว้า อีกทั้งยังลียาด้วยทำไมถึงได้ดูสนิทสนมกันขนาดนี้ ไปรู้จักสนิทสนมกันตั้งแต่ตอนไหน มีใครจะอธิบายไหม??” คีตภัทรพูดขึ้นพร้อมกับหันไปมองคนนั้นทีคนนี้ทีเพื่อรอฟังคำตอบ“นั่นสิ ทำไมทุกคนถึงดูเหมือนสนิทสนมกันขนาดนี้ นี่กูตกข่าวอะไรไปหรือเปล่าวะ ไอ้เจ!” อาชาเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาบ้าง เพราะตอนนี้มีแค่อาชากับคีตภัทรเท่านั้นที่ดูเหมือนจะยังงงๆกับสถานการณ์ตรงหน้านี้“ไว้ค่อยคุยกันวันหลังก็แล้วกัน ตอนนี้พวกกูขอตัวไปพบคุณหญิงแม่ก่อน” พูดจบเจไดและลูกหว้าภรรยาสาวพร้อมลูกชายวัยสี่ขวบก็เดินเลี่ยงเพื่อไปอวยพรวันเกิดให้กับคุณหญิงประภัสสรทันที ก่อนอาชาจะเดินตามไปด้วยเช่นเดียวกันหลังจากงานเลี้ยงจบคีตภัทรก็พาเฟื่องฟ้ากับลูกสาวมานอนที่เพ้นท์เฮ้าส์ ตอนแรกคุณหญิงประภัสสรจะให้ลูกชายพาเมียกับลูกนอนที่บ้าน แ