ฉันได้แต่ยืนนิ่ง เหมือนยืนรอคำตัดสินจากคนตรงหน้า ไม่นานประตู
เพนท์เฮ้าส์ห้องนี้ก็ถูกเปิดออก ของของฉันถูกย้ายขึ้นมาโดยที่ฉันไม่รู้ตัว“เอาของฉันขึ้นมาทำไม” ไม่มีใครตอบฉัน ทุกคนพยายามเก็บของ
ของตัวเอง และเดินออกไป เหลือแค่ฉันกับนายหน้านิ่งคนนี้“ต่อไปนี้ เธอต้องอยู่กับฉัน ดูแลปรนนิบัติฉัน เหมือนเมียดูแลผัว”
เขาพูดทิ้งท้ายก่อนถอดสูทตัวนอกออก เมียดูแลผัวงั้นเหรอ? ฉันอายุแค่ยี่สิบสามปี ฉันจะมีสามี หรือ ผัว โดยที่ไม่ได้ตบแต่งเหรอเนี่ย“จะผัวดูแลเมียได้ยังไง เรายังไม่ได้แต่งงาน คุณน่ะเจ้านาย แบบนี้ฉันก็เสียสิ!” ฉันยืนกรานแย้งความคิดเขาแบบสุดโต่ง สำหรับตัวฉันเองก็ไม่ใช่ผู้หญิง
ข้างทาง ครอบครัวฉันก็พอมีหน้ามีตาอยู่บ้าง ถึงฉันจะออกมาจากบ้านแล้วแต่ฉันก็ ไม่คิดจะปล่อยตัวเองให้ใครย่ำยีแบบไม่มีศักดิ์ศรีหรอก“เธอ ไม่มีสิทธิเรียกร้อง จำไว้” ประโยคนี้จากปากเขาทำให้หน้า
ฉันชาชั่วขณะ“ฉัน ไม่...”
อุ๊บ! ก่อนที่ฉันจะเอ่ยปากปฏิเสธเขาอีกรอบ ปากของฉันก็ถูกปิดโดย
ปากเขา สัมผัสนี้มันรุนแรงเหมือนฉันถูกทำโทษเขาบดขยี้ปากจนแล้วจนเล่า พร้อมสอดแทรกลิ้นนุ่มเขาเข้ามา แก้มของฉันถูกล็อคไว้ด้วยมือของเขาสองข้าง ฉันพยายามทุบตีเขา แต่มันกลับทำให้เขาบดขยี้ปากฉันแรงไปอีก ฉันเจ็บเหมือนกำลังจะหมดแรง และรับรู้ถึงรสชาติของเลือด
“ปล่อย! ขอร้อง” เขาอุ้มฉันจนตัวเบาหวิว เข้ามาในห้องนอน และทิ้งฉันลงบนเตียง จนรู้สึกจุกไปหมด คอและจมูกฉันร้อนผ่าว
อยากจะรีบเช็ดน้ำตาเข้มแข็งสู้คนตรงหน้าก็ไม่มีแรง เขาทิ้งตัวลงมารวบมือฉันไว้เหนือหัว ก่อนที่จะบดจูบมาอีกครั้ง
“อื้ม… หวาน เขาระดมจูบจนฉันอ่อนระทวย มือไม้เริ่มหมดแรงต่อต้าน เขาปล่อยข้อมือที่จับฉันไว้ แล้วล้วงเขามาในสาปเสื้อ มือใหญ่สัมผัสกับหน้าอกแล้วครึงเบา ๆ คละเคล้ากับใช้นิ้วชี้เขี่ยยอดเม็ดทับทิมสีชมพู มันเป็นสัมผัสที่เสียวกับรสจูบที่นุ่มนวลที่สุด จนฉันเผลอจูบตอบกลับไป
“ทำตัวให้สบาย” ไม่นานเสื้อผ้าฉันก็ถูกโยนลงบนพื้นจนหมดสิ้น เขาใช้ลิ้นสัมผัสกับยอดทับทิมเดิม
“อ๊ะ~” ความเสียวทวีคูณมากขึ้นกว่าเดิม มือขวาเขาก็เดินทางมาถึงเนินน้องสาวฉัน นิ้วซนบี้ แก่นสาว จนฉันเสียวกระสันยกเอวรับ
“ฉัน... ฉันกลัว” ยอมรับว่าฉันเองเริ่มมีอารมณ์ร่วมไปกับเขาเขาไม่ตอบ แต่ละจากหน้าอกตูม ๆ เลื่อนต่ำจนไปถึงโหนกที่อวบอิ่ม ของฉัน นิ้วของเขาบดขยี้ลงมาอีกพร้อมกับลิ้นอุ่น ๆ ที่ประกบลงมา เมื่อสองอย่างนี้มันทำงานพร้อมกัน“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊า~”เขาเร่งลิ้นตวัดดูดกลืนน้ำรักฉันอย่างช่ำชอง เสียงดัง จ๊วบ ๆ เหมือนอยากกินของหวานแสนอร่อยให้หมดไม่อยากเหลือแบ่งใคร ฉันแอ่นกาย รับทุกสัมผัสเขา จนเสียวสะท้านไปหมด ร่างกายฉันผลิตน้ำออกมาจน มือสองข้างเริ่มไม่เป็นสุขเอื้อมไปขยี้ผมนุ่มของเขา ฉันจะขาดใจเสียตรงนี้“หวาน หวานมาก” เขาดูดน้ำรักฉันชุดใหญ่ ก่อนใช้นิ้วกลางสอดเข้ามาในรูสวาทที่คับแคบของฉัน ไม่ทันไรฉันต้องสะดุ้งและต่อต้านเขา มันเจ็บ“เจ็บค่ะ ไม่ทำต่อได้ไหม” ฉันส่งสายตาเว้าวอนเขา แต่เขากลับยิ้มออกมาที่มุมปาก สายตาเจ้าเล่ห์เริ่มเผยให้ฉันเห็น“เธอ ยังไม่เคยสินะ อย่าเกร็งเดี๋ยวจะดีเอง” เขาจับขาฉันสองขางดึงเข้าหาตัวเอง ก่อนจะเริ่มดูดน้ำรักฉันอีกรอบ แต่ครั้งนี้เขาเร่งจังหวะถี่ขึ้น เหมือนอยากจะบีบฉันให้ขาดใจ จนฉันทุรนทุรายเสียวส่านไปทั้งตัว“ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ อ๊ะ อ๊า~” เสียงครางฉันดังระงมไปทั่วห้อง เอวเด้งรับสัมผัสเ
เขาแช่แก่นกายไว้สักครู่ ก่อนจะก้มลงมาส่งจูบรสหวานให้ ไม่วายมือใหญ่ยังเคล้าคลึกหน้าอึกตึงของฉันอยู่เอวหนาเริ่มขยับเข้าออกช้า ๆ การเสียดสี ที่เพิ่มขึ้นมันแน่นและจุกไปหมด“อย่าเกร็ง เดี๋ยวก็ดีขึ้น”เอวใหญ่ยังทำหน้าที่ไม่หยุด ฉันได้แต่หลับตาปี๋ อยากให้ความรู้สึกเจ็บเหล่านี้หายไปสักที จนสุดท้ายมันก็จบลง... แรงสัมผัสของชายระหว่างขาทำให้ความเสียวซ่านมาเยือนฉันอีกรอบ มือไม้เริ่มอยู่ไม่สุข ขวานหาที่ยึดเหนี่ยวและอยากจะกรีดร้องออกมาดัง ๆ“อ๊ะ อ๊ะ อ๊า~” เอวหนาทำงานเร็วขึ้น กระแทกเขากับเนื้อสาวที่เปียกแฉะ จนดังแปะ ๆ อุณหภูมิในห้องเหมือนถูกเพิ่มขึ้นโดนปริยาย เหงื่อใสเริ่มผุดขึ้น หยดไหลไปตามแรงสัมผัสที่ถาโถมเข้ามา“แน่นมาก หยุดตอดสักที อ่า... คับมาก”เขาจับเข่าสองข้างฉันแน่นและหลับตาปี๋ เสียงครางเบา ๆ ของเขายังคงดังขึ้นมาประสานเสียงแข่งกับฉันอยู่เป็นระรอก ความเสียวซ่านยังคงทำงานไม่หยุดหย่อน และมันก็เพิ่มทวีคูณพร้อมจังหวะเร่งของเอวหนา เหงื่อของเขาเริ่มท่วม รังสีความเซ็กซี่แผ่กระจายจนฉันอดที่จะชื่นชมไม่ได้ น้ำรักมากมายของฉันไหลผ่านช่องสวาทลงไปที่เตียงจนเปียกชื้น ความเสียวยังคงเชือดเฉือนฉันไม่หยุดหย่อน
ชายตรงหน้าลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำ ทิ้งฉันให้นอนซมอยู่บนเตียง ฉันมองตามหลังเขาแล้วได้แต่ตบกะโหลกตัวเองซ้ำ ๆ ฉันทำเรื่องอะไรลงไป!พรึบ แผงยาแผงหนึ่งถูกโยนลงมาใส่ฉัน ด้วยใบหน้าที่นิ่งราวกับไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับเหตุการณ์เมื่อกี้“ยาอะไร ฉันไม่กิน ฉันจะกลับ!” ฉันดันตัวเองลุกคนจนรู้สึกเจ็บแสบตรงน้องสาว มันแดงเถือก และมีเลือดจาง ๆ ติดอยู่“อยากท้องไม่มีพ่อรึไง” ใช่สิ เขาไม่ป้องกันเลยสักนิด ไม่รู้ว่าผ่านผู้หญิงแบบไหนมาบ้างไหนจะโรค ไหนจะท้องขึ้นมา ฉันแบกหน้าไปเรียนยังไง ฉันฮึดใจลุกขึ้น ใช้ผ้าห่มหนาม้วนตัวเอาไว้ ก่อนจะรีบหยิบเสื้อผ้าวิ่งเข้าห้องน้ำออกมาเขาก็ไม่อยู่แล้วฉันรีบจัดการตัวเอง และยกข้าวของออกมาเตรียมจะออกไปจาก ห้องบ้า ๆ นี้“คิดจะฟันแล้วทิ้งเหรอ” เสียงคุ้นนั้นดังออกมาจากฝั่งห้องทำงาน เจ้าของเสียงเดินล้วงกระเป๋าสองข้างตรงดิ่งมาหยุดตรงหน้า“ฉันจะกลับ” ดันตัวเขาออกพยายามเปิดประตูบานใหญ่นี้ออกให้ได้“กลับก็ได้ เดี๋ยวฉันส่งทนายตามไป” คำขู่นั้นทำให้ฉันใจสั่นไม่เป็นจังหวะ ได้แต่หันหน้าไปมองเขาด้วยความโกรธเคือง ร่างสูงก้มลงมาหาฉัน“ทำไมไม่ยอมเหมือนอยู่บนเตียงบ้าง”‘ตึก ตึก ตึก’ หัวใจฉันเต
พอทุกอย่างเข้าที่เข้าทางเรียบร้อย ฉันก็เปลี่ยนเป็นชุดนักศึกษา รัดติ้ว คู่กับกระโปรงทรงเอสั้นสะใจ เตรียมจะไปล่ารายเซ็นอาจารย์เพื่อลงทะเบียนเรียนเทอมที่จะถึงนี้ การลงทะเบียนออนไลน์ล่วงหน้าของฉันมักมีปัญหาอยู่ประจำ คนซวยสองพันสิบแปดจริง ๆ ซวยทุกเรื่องฉันหยิบกระเป๋าสะพาย Chanel Boy’ Caviar สีดำใบโปรด ที่ยังหลงเหลือติดมือขึ้นมา ทันใดนั้น แผนร้ายก็ดังปิ๊งทันที เขาบอกว่าเขาเบื่อผู้หญิงแนว ๆ นี้นี่น่า... ดี หึ ๆ ในเมื่อยกเลิกสัญญาบ้า ๆ ไม่ได้ ฉันก็จะทำให้ตาเซ็นหน้าเมื่อยนี่ เบื่อจนอยากจะไล่ฉันไปไกล ๆ เลยคอยดู“ล้า ลั่น ล้า ลา~” ฉันเปิดประตูฮึมฮัมเพลงชอบใจ ไม่วายเดินโฉบผ่านหน้าเขา เข้าไปในครัวหยิบน้ำมากินยาที่เขาให้ ฉันเหลือบมองเขาอยู่เป็นระยะ ๆ เขาก็ไม่สนใจหันมามองฉันสักนิด เอาแต่นั่งจ้อง แมคบุ๊คไม่ละสายตา“ลั่นล๊า ไปแล้วนะคุณ”ฉันก้มลงใส่ส้นสูง แอ่นก้นงอน ๆ ใส่เขา พอหันไปอีกทีเขายังคงนั่งนิ่งเหมือนเดิม แผนของฉันคงจะสำเร็จง่ายขึ้นไปอีก เขาเบื่อผู้หญิงแต่งตัวโป๊ ๆ แรง ๆ ชัวร์!“ไปไหนครับ” พี่ชายหน้าประตูเขายังยืนอยู่ตรงนี้ตลอดเหรอเนี่ย! เขาจะได้ยินมันไหม ฉันอยากจะแหวกแผ่นดินหนีไปจากตรงน
โทรออก | NAMWAN“ฮัลโหลว มายเฟรนด์” ฉันแทบจะกรี๊ดออกมาจริง ๆ เมื่อ น้ำหวาน โทรมา นางเป็นเพื่อนสนิทอีกคนของฉันที่ สวยแซ่บปากจัดไม่สมชื่อนางเลย(แกอยู่ไหนเพื่อนเลิฟ ฉันกลับมาแล้วนะ ไปกินเหล้ากัน)การกินเหล้าไปผับเป็นเรื่องปกติของกลุ่มเราจริง ๆ ก็เหมือนแต่ก่อนเวลาออกไปเที่ยวกับเพื่อนเหมือนได้ปลดปล่อยพูดคุย บางทีฉันก็ได้ระบายเรื่องหนักใจในบ้านให้เพื่อนฟังด้วย แน่นอนพวกนางอยากไปถล่มบ้านฉันใจจะขาด“ดี ๆ ตอนเย็นเจอกันนะ แตงโมล่ะวะ นางกลับมายัง”แตงโมเป็นสาวลูกครึ่งเกาหลี ตาชั้นเดียว หมวยมาก นางเป็นสาว แก่นลุย ๆ(เนี่ย มาแล้ว สแตนด์บายรอแก คราวนี้ไปนั่งกินเหล้าคุยกันร้านหลัง มอ.ก็พอนะแก ฉันแจตแลคว่ะ)ก็ดีเหมือนกัน ฉันไม่มีแรงเต้นแน่นอนวันนี้ ระบมช่วงล่างไปหมด“ดี ๆ ฉันมีอะไรเล่าแกเยอะแยะ เจอกันนะ”พอวางสายฉันก็พลันนึกได้ ว่าต้องขออนุญาตคุณหน้าเมื่อยก่อนหรือไม่ แต่ก็นะ แป๊บเดียว อีกอย่างฉันไม่มีเบอร์เขานี่“พี่นพ ๆ ส่งหนูเสร็จก็กลับเลยนะคะ พอดีมีธุระยาว”“ผมรอได้ครับ ตามสบายเลยครับ” ฉันได้แต่นั่งนิ่งไม่ตอบ หน้าลิ่วคิ้วขมวด คิดแผนหลายแผนว่าจะสลัดพี่นพนี่ออกไปยังไงไม่นานก็มาถึงมหาลัยฉัน ดีท
“พวกแก ทำไมพวกแกไม่พูดอะไรเลย” สองคนนั้นยังคงนั่งนิ่ง และกระดกไวน์หมดแก้วตาม ๆ กัน“แกทำอะไรไม่ได้หรอก แกก็เป็นเหมือนเดิม สมัครเมล สมัครโปรอะไรแกก็กด ๆ ผ่าน ๆ ตลอด” น้ำหวานถอนหายใจ เหมือนรู้สึกอึดอัดอะไรบางอย่าง“แกหมายความว่าไง ทำอะไรไม่ได้น้ำหวาน” น้ำหวานนั่งเงียบ แตงโมเลยเอื้อมมือมาจับมือฉันไว้“ฟังนะณีเวีย เขาทำธุรกิจสีเทา ห้าง โรงแรม อะไรเนี่ยบังหน้าเท่านั้นล่ะ เขาไม่ได้ทำร้ายแกก็ดีแล้ว แต่แกระวังไว้ก็ดีเดี๋ยวจะโดนหางเลขไปด้วย”ไม่ได้ล้อฉันเล่นใช่มั้ย แตงโมกุมมือฉันแน่นไปอีก สีหน้า สายตาแตงโมแสดงออกมานั้น คงไม่ใช่เรื่องล้อเล่นแน่ ๆ ธุรกิจสีเทา คือธุรกิจผิดกฎหมาย แน่นอนถ้าฉันอยู่ใกล้เขา ฉันอาจจะเสี่ยงติดคุกติดตารางไปตาม ๆ กัน มือสองข้างฉันสั่นเทาไปหมดใจก็กลัวเขา อีกใจก็กลัวติดคุก หมดอนาคต“แกหนีออกมาก็เสี่ยงกับชีวิตแกอีก เขาตามฆ่าได้นะ” น้ำหวานเน้นย้ำ จนฉันร้อนรนนั่งไม่ติดเก้าอี้“แกอย่าคิดมากไปเลย” น้ำหวานลุกขึ้นมาโอบฉันไว้ พอถูกกอดแบบนี้น้ำตาฉันก็ไหลออกมาซะดื้อ ๆ วันนี้ฉันถูกเรื่องมากมายถาโถมเข้าใส่ทั้งวัน“แกไม่ให้ฉันคิดมากได้ยังไง วันนี้ฉันเพิ่งเสียซิงให้ผู้ชายที่เพิ่งเจอวัน
สายตานิ่งมองฉันเรียบๆ เขาไม่พูดอะไรสักคำ ฉันรู้สึกได้แต่มือน้ำหวาน ที่ยุกยิกสะกิดหลังฉันไม่หยุด"คุณมาได้ยางงายยย" ฉันเปิดประเด็นทำลายความเงียบ ใช้นิ้วชี้จิ้มไปที่อกแข็งๆของเขา เมื่อฉันขยับตัวน้อยนิด การทรงตัวของฉันกลับยิ่งแย่ขึ้นไปอีก ฉันยืนต่อไม่ไหวแล้ว ...'ฟึบ~!' ร่างเล็กหมดสติพับลงมาที่อกใหญ่ของชายหนุ่ม เจ้าของอกได้แต่ถอนหายใจ มือใหญ่รีบประคองร่างบางเอาไว้แนบชิดตัว ชิดจนสัมผัสได้ถึงหน้าอกใหญ่นั้น"เฮ้ย ณีเวีย" เพื่อนสาวของเธอวิ่งมาช่วยเขาประคองด้วยความเป็นห่วง"ไม่เป็นไรครับ ผมจัดการเอง" ชายหนุ่มรีบประคองเธอ ก่อนจะรีบอุ้มร่างบางไว้แนบอก"เอ่อ ค่ะ ฝากดูแลณีเวียด้วยนะคะคุณเซ็น" ทั้งสองรู้สึกอุ่นใจ เมื่อได้เห็นคนตรงหน้าเป็นคนดูแลเพื่อนของพวกเธอ"ขอบคุณนะครับ ที่รับฟังเธอ " เขาทิ้งท้ายและรีบอุ้มเธอไปขึ้นรถ ใบหน้านิ่งมองเธอไม่ละสายตา คิดแปลกใจเธอสู้กับปัญหาต่างๆมาคนเดียวได้ยังไง ชุดนักศึกษาที่เข้ารูปนั้นทำให้ใจเขาสั่น อยากจะกัดกินเธอเสียตรงนี้ เขารีบหยิบโทรศัพท์มือถือราคาแพงขึ้นมาก่อนจะกดโทรหาใครสักคน"สวัสดีครับ คุณอา ขอโทษที่ผมโทรมารบกวนตอนดึกๆครับ"หน้านิ่งของเซ็นลังเลอย่างบอกไม่ถู
“อ๊ะ~” ฉันต้องสะดุ้ง เมื่อริมผีปากนุ่ม ขบลงที่เม็ดสวาทบวมเป่ง ครั้งแรกของฉันเพิ่งผ่านมาไม่กี่ชั่วโมง ความเจ็บปวดยังคงหลงเหลือเอาไว้อยู่ แต่ลิ้นนุ่มนี้ทำฉันผ่อนคลาย ความเจ็บปวดเหล่านั้นหายไปเป็นปลิดทิ้ง มีแต่ความเสียวสะบั้นที่ทรมานฉันแทน ลิ้นเก่งยังตะหวัดไม่หยุด ริมฝีปากชมพูมีเสน่ห์นั้นก็เม้มขบยอดชูชันเม็ดสวาทสลับไปมา คุณพระ ฉันทรมาน เขาดูดกลืนน้ำรักฉันไปแทบจะ หมดตัวแล้ว“อ๊ะ ๆ คุณ ฉัน...” ใจฉันจะขาดเสียตรงนี้ ได้แต่ครางเสียงกระเส่า นอนเชิดหน้าบีบผ้าอย่างทรมาน“ชอบสินะแต่งตัวโป๊” เขาบ่นพึมพำในร่องสาวฉัน และไม่หยุดที่จะใช้นิ้วกลางสอดแทรกเข้ามาในร่องอุ่นเดิม“ละ ละแล้วไง ฉันจะทำไรก็ได้ มะ มะ ไม่เกี่ยวกับคุณ อ๊ะ~”เมื่อฉันปริปากพูดเขาก็เร่งนิ้วถี่ยิบ พร้อมก้มลงดูดยอดแดงดังจ๊วบ“อ๊าย~ อ๊ะ อ๊ะ พะ พอแล้ว ไม่ไหว ไม่ไหวแล้ว อ่า” ไม่รู้เสียงฉันมัน ดังกี่ร้อยแปดเดซิเบล แล้วแอลกอฮอล์ในร่างกายฉันมันยิ่งทำให้เลือดสูบฉีดหนักขึ้นไปกว่าเดิม“เถียงเก่ง หนีเที่ยว!” เขาละจากน้องสาวแฉะเยิ้มไปด้วยน้ำรัก ก่อนที่จะ‘ปึก’ฉันตั้งตัวไม่ทัน สะดุ้งกับแท่งใหญ่ที่สอดแทรกเข้ามาในกาย“อ๊ะ~ จะ เจ็บ!” เขาไม่พูดอะไ
--- น้ำหวาน --- ฉันคลอดลูกมาเกือบปีแล้ว ตอนนี้ลูก ๆ สามคนกำลังนั่งเล่นสนุกสนานกับเพื่อน ๆ ในคอกเด็กขนาดใหญ่ ในนั้นมี... เวียร์ ซินน์ ไออุ่น นาวา นาวิน และน้ำปั่น วันนี้เรานัดทานข้าวและมีปาร์ตี้เล็ก ๆ กันที่บ้านแตงโม เหล่าแม่ ๆ อย่างเรานั่งคุยกัน และมองดูลูกตัวเองเป็นระยะ “แง...” ไออุ่นร้องไห้ เมื่อนาวินดึงของเล่นออกจากมือ แตงโมหัวเราะ เบา ๆ แล้วเดินไปอุ้มลูกมานั่งตัก “เบา ๆ นะลูกเดี๋ยวโดนน้อง” และปรามน้องไออุ่นไปด้วย เพราะกลัวโดนน้องอีกคนที่อยู่ในท้อง ใช่ค่ะ แตงโมท้องอีกแล้ว! ท้องได้สามเดือนแล้ว ส่วนณีเวียกับฉันขอบาย เราขอพักก่อน ผ่าคลอดมา ยังเสียวท้องอยู่เลย อย่างอื่นก็ยังเสียวอยู่นะ ว่างก็กินกับสามี ว่างบ่อยก็กินบ่อย เฮ้อ... มันเป็นความสุขของชีวิตอีกอย่างหนึ่งจริง ๆ สามีสูตินารีแพทย์ของฉัน เดินไปอุ้มน้ำปั่นที่คอก ก่อนจะเดินยิ้มมาหาฉัน มองยังไงก็หล่อคุณพ่อคนนี้ “น้ำปั่น น้ำหนักขึ้นหรือเปล่าลูก” คุณพ่อสูตินารีแพทย์แซวลูกสาวคนเล็ก ลูกสาวตอบไม่ได้ ได้แต่ยิ้มและหัวเราะให้ผู้เป็นพ่อ แถมยังใช้แก้มป่อง ๆ ซบคลอเคลียพ่อของเขาอีก น้ำปั่นติดหมอนายหนักมาก! สงสัยคนที่ได้ยินเ
ฉันหันหาคุณพ่อคุณแม่ทันที “คุณพ่อคุณแม่ขับรถช้าเหมือนเต่า” หมอเท็นเดินตามฉัน และบอกมาหน้านิ่ง ๆ “โอ้ย! ปวดท้อง... ปวด! ไม่ไหวแล้ว!” ฉันกรีดร้อง! ทำไม ฉันไม่มีสามีวิ่งตามจับมือเหมือนชาวบ้านเขาเนี่ย ให้ตาย! มีแค่น้องสามีที่เหมือนมาแต่วิญญาณ ฮือ ๆ ไม่นานฉันก็ถูกเข็นเข้ามาในห้องคลอดแล้ว! ฉันหอบเหนื่อยเหงื่อท่วมตัว และถูกพามาห้องนึง ก่อนที่พยาบาลจะตรวจอะไรต่าง ๆ นา ๆ เร็ว ๆ เถอะ! ฉันจะตายแล้ว! “พยาบาลฉันจะตายแล้วค่ะ ตามหมอ ตามหมอด่วน” ฉันส่ายหน้าไปมา ปวดท้องหน่วงมาก แขนสองข้างสั่นแทบจะไม่มีแรงแล้ว ลูกสามคน สามคนเลยนะเว้ย! “ค่ะ คุณน้ำหวาน เดี๋ยวให้ยาแก้ปวดก่อนนะคะ ตอนนี้ห้องผ่าตัดยังไม่พร้อมค่ะ” ยังไม่พร้อม! รอให้ฉันตายก่อนใช่ไหม! “หะ! หวานจะตายก่อนไหม ไม่ผ่าก็ได้ คลอดธรรมชาติเลย หวานพร้อม ฮือ ๆ หวานทนไม่ได้แน่ ๆ” ฉันกุมท้องกรีดร้องบนเตียง “ไม่ได้ค่ะ คุณน้ำหวานมีทารกในครรภ์สามคน คุณน้ำหวานอาจจะช็อกได้ อดทนหน่อยนะคะ” อดทน! ใครจะไปทนได้!
ฉันนั่งมองหมวยน้อยกับณีเวีย ก็อดยิ้มตามไม่ได้ แตงโมคลอดธรรมชาติ! ไม่อยากจะเชื่อ ฉันหน่ะสิ สามคนในท้อง หากคลอดธรรมชาติฉันอาจจะขาดใจตายก่อน ตอนนี้ฉันท้องได้เจ็ดเดือนแล้ว ไม่ต้องถามว่าท้องใหญ่แค่ไหน มันใหญ่จนฉันเดินไม่ไหวเลยล่ะ ฮ่องกงถูกแคนเซิลถาวร ไม่มีกำหนดไป แต่ได้หุ้นห้าสิบเปอร์เซ็นต์กับเบนซ์เอสคลาสเป็นของขวัญแต่งงานนะจ๊ะ ฉันนั่งคุยกับเพื่อนสักพัก เพื่อรอสามีออกเวร สลับไปห้องแตงโมบ้าง ห้องณีเวียบ้าง ณีเวียเจ็บแผลคุณเซ็นจึงเป็นคนเลี้ยงลูก วุ่นวายจนต้องเอางานมาทำที่โรงพยาบาล เห็นแล้วน่ารักดี แต่ก็แอบขำ ‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’ หมอนายเปิดประตูเข้ามา เดินมาตรวจแผลณีเวีย “อย่าหัวเราะดังนะ ระวังแผลฉีก” ณีเวียตกใจเอามือปิดปากทันที “ค่ะ อิอิ จะพยายาม” หมอนายยิ้ม แล้วเดินกลับมาหาฉัน เขานั่งลง เอามือสองข้างโอบท้องฉันไว้ “ไงครับ ลูกพ่อ” เท่านั้นล่ะ! ตุบ ๆ ฉันหลับตาปี๋ ฉันจุก! ลูกถีบหนักมาก รวมพลังเป็นหนึ่งเดียวทันที เมื่อได้ยินเสียงพ่อเขา “โอ้ย เบา ๆ ลูก แม่จุกแล้ว” ฉันลูบท้องปราม ณีเวี
ฉันอยากจะบ้า อยากจะบ้าจริง ๆ ฉันทรมานมากตอนนี้ “ใช่สิสามชั่วโมงผ่าไม่ได้ แตงโมกินเยอะไหม” หมอนายถามฉันอีกครั้ง พลางยกนาฬิกาข้อมือดู… “เรื่อย ๆ ค่ะ คุยไปกินไป ฮือ ๆ” ฉันหลับตาปี๋ ปวดทรมานไปหมด “งั้นประมาณ หกชั่วโมง ไม่เป็นไรเดี๋ยวให้ยาแก้ปวดก่อน” ฮือ ๆ หกชั่วโมง กับยาแก้ปวด โอ้ย! แล้วมันหายปวดเป็นปลิดทิ้งมั้ยล่ะ! “หมอคะ เร็วกว่านี้ไม่ได้เหรอ” ไออุ่นเริ่มถีบท้องฉันรัวแล้ว โอ้ยลูก! อย่าซน ใจเย็น ๆ ลูกแม่ปวด “ไม่ได้จริง ๆ ปกติ ต้องงดข้าวงดน้ำหนึ่งวันเต็ม ๆ” “หมอ แตง... โอ้ย ๆ แตงแจ้งตั้งแต่ฝากครรภ์แล้ว ฮือ ๆ ว่าจะผ่า ไม่คลอดธรรมชาติเด็ดขาด” หมอนายเดินมาใกล้ ๆ ฉัน “ทำไม คลอดธรรมชาติมันปลอดภัยกว่านะ แผลหายเร็วด้วยเจ็บแป๊บเดียว ปวดขนาดนี้ลองเบ่งดูก่อนไหม” ฉันกุมท้องนอนร้องไห้ ในใจนึกโกรธสามี ทำไมฉันต้องมาทรมานคนเดียวด้วย อิตาเอส! “หมอ... ฮือ ๆ ขอยาแก้ปวดก่อนค่ะ ๆ ด่วน” ฉันถูกเข็นไปอีกห้อง และได้ยาแก้ปวดเรียบร้อย อาการทุเลาลง แต่ถามว่ายังปวดไหม ปวดสิ! “พยาบาล
ฉันยืนมองณีเวียและคุณเซ็น ยิ้มกันมีความสุข ก็อดยิ้มตามไม่ได้เลย ลูก ๆ พวกเขาน่ารักมาก น่ารักจริง ๆ เยี่ยมเพื่อนและหลาน ๆ เสร็จ ฉันกับตาเอสก็ออกมาจากโรงพยาบาล ระหว่างอยู่ในรถฉันก็คิดวนเวียนอยู่เรื่องเดียว จะเจ็บแค่ไหนนะ! ณีเวียบอกกับฉันว่าตอนปวดท้องคลอด มันปวดมาก ปวดเหมือนจะตาย ตุบ ๆ นั่นไง พอนึกถึงเรื่องนี้ ลูกสาวตัวดีของฉันก็ดิ้นใหญ่ ฉันลูบท้องเบา ๆ จนสามีเอื้อมมือมาลูบด้วย “ลูกสาวพ่อ พร้อมหรือยัง” ถามแม่บ้างเถอะ! กลัวชะมัด “ฉันยังไม่พร้อม! อย่าเพิ่งสิ” ตาเอสหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะยกมือขึ้นมาหยิกแก้มฉัน “หมวยเธอมันพลังช้างอยู่แล้ว เบ่งเลยสะใจ” “นายลองไปนอนเบ่งดูไหมล่ะตาบ้า!” เขาหัวเราะชอบใจ หน้ากวน ๆ หันมายักคิ้วให้ฉัน “หรือจะผ่าก่อน… จะได้ไม่ต้องเจ็บสองทาง” ฉันหันไปมองเขาทันที เจ็บสองทางงั้นเหรอ “ถ้าถึงกำหนดคลอดก็คลอดเลยสิ ถ้าไม่ปวดก่อน” เอ๊ะก็ดีเหมือนกัน ว่าแต่สามีกวน ๆ ของฉัน ทำไมรู้ดีนัก “รู้ดีนะ” เขายักคิ้วยิ้มกริ่ม
23.56 ฉันเดินเข้าออกห้องน้ำเป็นว่าเล่น สามีนักธุรกิจของฉัน เขายังคงนั่งทำงานที่ห้องทำงานอีกฝั่ง ส่วนฉันตอนนี้ไม่มั่นใจเลยจริง ๆ ว่าตัวเองท้องเสีย หรือจะคลอด ทำไมปวดท้องแบบนี้ ฉันค่อย ๆ จับผนังหวังประคองตัวเองเปิดประตู อยากไปอยู่ใกล้ ๆ คุณเซ็นให้อุ่นใจ แต่ซ่า... นะ น้ำอะไร ฉันไม่ได้ฉี่ราดนะ หรือมันจะเป็น... เป็นน้ำคล่ำ! “กรี๊ด...” ฉันจับประตูกรี๊ดลั่น ดังทั้งเพนท์เฮ้าส์ จนสามีวิ่งออกมาจากห้องทำงาน “เป็นอะไร! เห้ย…” คุณเซ็นวิ่งมาประคองฉันทันที ตอนนี้ฉันเหงื่อท่วมตัว อาการปวดท้องหน่วงมันเริ่มหนักขึ้น หนักจนฉันพรรณนาออกมาไม่ได้! “ไม่ไหว ปวดท้องแล้ว ปวดแล้ว! ฮือ!” ฉันบีบมือเขาแน่น น้ำตาไหลออกมาอาบแก้ม คุณเซ็นรีบโทรหาคนขับรถ และโรงพยาบาลทันที “ผมเซ็นดิณภัทร! ณีเวียภรรยาผม เธอปวดท้องครับ หมอเจ้าไข้ หมอนาย ขอบคุณครับ” เขารีบวางสายแล้วโทรอีกครั้ง “นพเตรียมรถด่วน!” โอ้ย! อะไรนักหนา พาฉันไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้! ไม่ไหวแล้ว! “คุณ ไปโร
กว่าจะได้นอนคือเช้าค่ะ เช้าจริง ๆ หมอสูติคนนี้เขาไม่ได้เล่น ๆ เขากินฉันทั้งคืนเอาหล่ะ วันนี้มาถึงแล้ว ฉันจะได้รู้สักที ว่าลูกฉันเป็นผู้หญิง หรือผู้ชายก่อนแต่งงานหมอนายให้ฉันเจาะเลือดไว้ เขาจะได้เอาไปตรวจความผิดปกติของโครโมโซม และเพศของลูก ๆ ในครรภ์แล้ววันนี้… ผลก็ออกแล้วค่ะ สามีสูตินารีแพทย์เข้าเวรบ่ายโมง ซึ่งฉันเองก็ต้องรอคิวเข้าไปพบเขาเหมือนคนอื่น ๆ“คุณน้ำหวานเหมือนคนท้องสี่ ห้าเดือนเลยค่ะ” พยาบาลพี่ภาเดินเข้ามาลูบท้องฉัน ฉันท้องโตขึ้นทุกวัน ลูก ๆ ทั้งสามคน คงตัวใหญ่ขึ้นมาก ทั้งที่ตอนนี้ฉันท้องเกือบสามเดือนเองส่วนณีเวียกับแตงโมท้องจะหกเดือนแล้ว ณีเวียเหมือนคนใกล้คลอดมาก ลูกสาวลูกชายดิ้นใหญ่“เริ่มอึดอัดแล้วค่ะ เพื่อนหวานท้องแฝดสองคน ตอนนี้หกเดือนแล้ว ท้องโตมาก ท้องหวานคงโตกว่านั้น” พยาบาลพี่ภายิ้ม และทำท่านึกคิด“อ๋อ คุณณีเวียภรรยาคุณเซ็นใช่ไหมคะ รายนั้นแข็งแรงมากค่ะ ดิฉันทาเจลอัลตราซาวด์ให้ ถีบมือดิฉันไม่หยุดเลย ของคุณน้ำหวานเริ่มตอดหรือยังคะ” ตอดงั้นเหรอ“ยังไงคะ” ฉันถามสงสัย เอามือลูบท้องตัวเองไปด้วย“คุณหมอไม่ได้บอกเหรอคะ เด็กในครรภ์เขาดิ้นตลอดเวลาค่ะ อยู่ที่เราจะรู้สึกตัว
หมอนายไม่เมาเลยสักนิด พวกผู้ชายพวกนั้นไม่สามารถทำอะไรหมอนายได้ นอกจากไอ้ยาดองบ้า ที่ตอนนี้มันกำลังปั่นป่วนอยู่ในตัวเขา!น้ำหวาน อะไรจะเกิดขึ้นก็ต้องเกิดนะ“หวาน...” นั่นไงหมอสูติเดินมาจากด้านหลัง มือนุ่ม ๆ ค่อย ๆ ปลดกระดุมฉันออก ทีละเม็ดทีละเม็ด“คะ คุณหมอ มันออกฤทธิ์แล้วเหรอคะ” เขาไม่ตอบ แต่ก้มลงจูบไหล่ฉันเบา ๆ ไล่ลงไปเรื่อย ๆ ตามแผ่นหลังมือนุ่มล้วงเข้ามาบีบอกตึง ก่อนที่เขาจะค่อย ๆ เค้น ช้า ๆ ราวกลับ ปรารถนามันมาแสนนาน“อื้ม... หมอคะ” ฉันเงยหน้ามองเพดาน ยกมือขวาลูบไล้ต้นคออุ่น ๆ ของเขา เขาดึงชุดแต่งงานที่ปลดกระดุมเสร็จลงพื้น จนฉันตกใจหันไปจ้องหน้าสูตินารีแพทย์ที่แสนเร่าร้อนคนนี้“อยากกินหวานมากเลยตอนนี้” เขาพูดเบา ๆ ด้วยเสียงเซ็กซี่ฉันยิ้มกริ่มจ้องตาเขาไม่ละสายตา ฉันจ้อง... จ้องราวกับเชิญชวนให้เขาหิวกระหายตัวฉันมากขึ้นไปอีก“กินสิคะ หวานเป็นของคุณหมอแล้ว หวานเป็นภรรยาคุณ” เขาอมยิ้ม หน้าขาว ๆ เริ่มแดงระเรื่อ ก่อนที่เขาจะช้อนตัวฉันอุ้มมาวางบนเตียงริมฝีปากสวยของหมอสูติ โน้มลงมาบดจูบฉันช้า ๆ เขาส่งลิ้นอุ่น ๆ แสนเร่าร้อนเข้ามา คลอเคลียหยอกล้อกับลิ้นฉันข้างใน หวานเหมือนเดิมสามีฉัน
และแล้ววันนี้ก็มาถึง ฉันนั่งมองกระจกบานใหญ่ ที่ตอนนี้มีเครื่องสำอาง เครื่องประดับตั้งเรียงรายอยู่ ฉันสวมชุดไทยศิวาลัยสีโอรส ผมถูกเกล้าขึ้นปักปิ่นเรียบ ๆอกข้างซ้ายส่งเสียงดัง ‘ตึก ตึก’ ฉันตื่นเต้นมาก ตื่นเต้นที่จะได้แต่งงานกับคนที่ตัวเองรัก และมีพยานตัวน้อยถึงสามคนในท้อง“แกสวยมาก แกโชคดีที่เจอรักดี ๆ ต่อไปนี้มีแต่ความสุขแล้วนะ”ณีเวียกับแตงโม อยู่ในชุดไทยเพื่อนเจ้าสาว สไบสีขาวนวล ผ้าถุงไทย ๆ สีฟ้าอ่อนอมเขียว มันอาจจะไม่เหมาะกับหน้าหมวย ๆ และหน้าจิ้มลิ้มน่าถนุถนอมนั้น แต่วันนี้เพื่อนเจ้าสาวของฉันสองคน ก็สวยเกินจะบรรยายเสียงขันหมากดังมาจากหน้าบ้าน ดังใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ จนฉันต้องลุกขึ้นแอบมองผ่านหน้าต่าง เจ้าบ่าวรูปหล่อของฉันกำลังเดินเข้ามาพร้อมกับพ่อแม่ น้องชาย ข้างกายมีพานสินสอดทองหมั้น ที่ญาติสนิททั้งหลายของเขาช่วยกันถือณีเวียกับแตงโมกำลังออกจากห้องฉันเพื่อไปกั้นประตูเงินประตูทองหมอนายผ่านประตูเงินประตูทอง ด่านแรกของเมย์และสายฝนด้านล่างมาแล้ว และตอนนี้เขาก็ขึ้นมาถึงหน้าห้องฉัน“หมอนายคะ รักน้ำหวานแค่ไหน” ฉันได้ยินเสียงแตงโมถามหมอนายหน้าห้อง“รักมากที่สุดเลยครับ มากจนบอกไม่ได้” ฉ