LOGINShare
บทที่ 114 ลุค ลูกของคุณรู้รึเปล่าว่าคุณไร้ยางอายมากแค่ไหน
Last Updated:
2021-10-16 16:35:01Related chapters
พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 115 ยังหลงเหลือความรู้สึกแย่ ๆ เหล่านั้นกับเขาอยู่
“หรือจะให้ผมแสดงให้คุณเห็นว่าสวรรค์ที่แท้จริงนั้นเป็นยังไง” ลุคถกเสื้อของเบียงก้าขึ้นมืออันใหญ่โตของเขากดลงบนผิวหนังของเธอ ในขณะที่ริมฝีปากอันบอบบางของเขาจูบลงที่ด้านหลังของเธอเขาสูดดมกลิ่นหอมของเส้นผมของเธอเบียงก้ามองไปด้านข้างด้วยท่าทางที่เหนื่อยหอบและพูดว่า “คุณจะไม่ปล่อยฉันไปจริง ๆ ใช่ไหม?”ลุคแสดงออกให้เธอเห็นอย่างชัดเจนว่าเขาจะปล่อยเธอไปหรือไม่เขาเปิดกระโปรงของเธอขึ้นเบียงก้ายืนนิ่ง จึงทำให้ลุคดำเนินการต่อไปเมื่อเธอสัมผัสได้ถึงจูบอันร้อนแรงของเขาบนทุกตารางนิ้วของร่างกาย ขนบนผิวหนังของเธอลุกซู่ไปทั่วทั้งร่างกาย เธอกำลังต่อสู้กับความรู้สึกของตัวเองเธอจ้องมองมีดปอกผลไม้ที่วางอยู่บนตู้อยู่นานเธอไม่ตอบโต้และยังคงจ้องมองไปที่มีดปอกผลไม้ แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและคร่ำครวญเล็กน้อย ร่างกายของเธอไม่สามารถทนต่อการกระทำของเขาได้อีก ดังนั้น เธอจึงเริ่มเคลื่อนไหวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้มือของเธอคลำหามีดปอกผลไม้ที่บนหลังตู้ลุคจูบแผ่นหลังที่สวยงามและเรียบเนียนของเธอ ในขณะที่เขาฝากรอยประทับไว้บนแผ่นหลังของเธออยู่นั้น เสียงของหัวเข็มขัดที่ถูกปลดออกก็ดังเข้ามาในหูของเธอเธอ
Last Updated : 2021-10-16พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 116 คำครหาต่อเบียงก้าเซ็งแซ่ไปทั่ว
เบียงก้าไปรับประทานอาหารกลางวันกับซูที่โรงอาหารของพนักงานอีวอนน์มาถึงที่ทำงานหลังจากที่พวกเธอรับประทานอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว“ต้องขอโทษด้วยค่ะ พอดีว่าเมื่อวานนี้ฉันได้ซื้อเน็กไทเอาไว้ให้แฟน เมื่อเช้านี้ฉันก็เลยไปส่งของขวัญให้กับเขามา แต่ฉันดันเจอรถติดระหว่างทางมาบริษัทน่ะค่ะ” อีวอนน์กล่าวกับเพื่อนร่วมงานในขณะที่เธอนั่งลงด้วยใบหน้าที่พึงพอใจเบียงก้าเงยหน้าขึ้นมองอีวอนน์ซูส่งข้อความถึงเบียงก้าและถามว่า 'เรื่องราวของอีวอนน์เป็นมายังไง?’เบียงก้าไม่ต้องการปิดบังซูเกี่ยวกับเรื่องของอีวอนน์ เธอจึงพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า 'คุณแม่ของลุค ครอว์ฟอร์ดชอบเธอและปฏิบัติต่อเธอราวกับว่าเธอเป็นลูกสะใภ้ในอนาคต แต่ฉันเองก็ไม่แน่ใจเกี่ยวกับภูมิหลังของครอบครัวเธอด้วย’เมื่อซูได้อ่านคำตอบของเบียงก้า เธอก็เงยหน้าขึ้นมองเบียงก้าด้วยความประหลาดใจหลังจากที่ส่งข้อความถึงซูแล้ว เบียงก้าก็ทำงานต่อหลังจากนั้น ซูก็มองไปที่อีวอนน์และได้เห็นว่า เธอกำลังนั่งเล่นเล็บของเธอหลังจากที่เธอวางกระเป๋าลงแล้ว ซูครุ่นคิดกับตัวเองว่า 'เด็กผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่ดูโง่มาก แล้วคนอย่างคุณครอว์ฟอร์ดจะสนใจเธอได้อย่างไร?’ซูมั
Last Updated : 2021-10-16พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 117 คุณพ่อน่ะห่วงใยน้าบีมากกว่าใคร ๆ เลย
"แฟนเก่าเหรอ?” บลองช์จิ้มมีดลงบนสเต๊กเมื่อได้ยินคำพูดของผู้เป็นอา เด็กชายเงยหน้าขึ้นมองอาของตนเรนนี่เองก็เงยหน้าขึ้นและกะพริบตาราวกับตุ๊กตาด้วยขนตาหนาสีดำที่เป็นประกายหลังจากถูกสายตาของหลานชายและหลานสาวจับจ้อง หลุยส์ก็อธิบายด้วยความเคอะเขินว่า “ใช่ แฟนเก่า เอ่อ…ผู้ชายที่เป็นแฟนน้าบีก่อนพ่อของหลาน ๆ ไง…”หลังจากที่อธิบายจบ หลุยส์ก็รู้สึกราวกับว่ามีมีดอันเย็นยะเยือกขว้างใส่หน้าเขาอย่างจัง เขาเงยหน้าขึ้นมองลุคที่แขนได้รับบาดเจ็บด้วยความประหม่าหลังจากที่บลองช์และเรนนี่ได้ยินคำอธิบายของคุณลุง เด็ก ๆ ก็จ้องมองไปที่พ่อพร้อมกัน“เธอทำงานในแผนกเดียวกันกับแฟนเก่าของเธออย่างนั้นเหรอ? ช่างยุ่งเหยิงเสียจริง ๆ!” ซูซานกล่าวเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ลูกชายของเธอได้ไล่เธอให้ออกไปเล่นไพ่ หรือจะไปอยู่ในกระท่อมในป่าที่ห่างออกไปจากในเมืองก็ได้ซูซานไม่ใช่คนโง่ ดังนั้นเธอจึงเดาได้ว่าทำไมเขาต้องการเช่นนั้นลูกชายของอลิสันที่มีผู้หญิง ได้พาเธอเข้ามาเพื่อพบกับครอบครัวเป็นครั้งแรก จากนั้น ผู้หญิงคนนั้นก็ได้เห็นเรื่องยุ่ง ๆในครอบครัวของลูกชายของเธอเพื่อป้องกันไม่ให้เหตุการณ์เช่นนั้นเกิดขึ้นอีก คนเหล่
Last Updated : 2021-10-17พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 118 เขาไม่กล้าแตะต้องผู้หญิงของลุค
ชายหนุ่มในรถอาร์วีอยู่ในชุดสูทสีดำและเสื้อเชิ้ตสีขาว เขานั่งอยู่บนเบาะทรางโซฟาสีเทาเข้ม ซึ่งด้านหน้าของเขา มีแล็ปท็อปวางอยู่ นั่นหมายความว่าเขากำลังทำงานอยู่เขากำลังจดจ่ออยู่กับการจ้องมองหน้าจอที่เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา เขาพูดกับลูกชายด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมว่า “ถ้าลูกไม่เข้าไป เราจะกลับก็ได้นะ”เมื่อบลองช์ได้ยินเช่นนั้น เขาจึงรีบคว้าที่ต้นขาของเจสันทันที “คุณลุงเจสัน เราเข้าไปกันเถอะ”เจสันยิ้มและลูบหัวเด็กชายเบา ๆ รถอาร์วีจอดอยู่ในพื้นที่ห้ามจอด การออกแบบภายนอกของรถอาร์วีให้ความเป็นส่วนตัวและปลอดภัยเป็นอย่างยิ่ง พนักงานที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าประตูของคลับเฮาส์ก็ไม่กล้าแม้แต่ที่จะมองเข้าไปภายในรถรถคันอื่น ๆ ที่หยุดอยู่ที่ด้านหลังของรถเบนท์ลี่ย์อาร์วีสีดำไม่สามารถขับผ่านไปได้ เนื่องจากว่ารถอาร์วีจอดขวางประตูทางเข้า ดังนั้น พวกเขาจะต้องหยุดรถที่ด้านหลังและเปิดประตูให้เจ้านายของพวกเขาลง หลังจากนั้นคนขับก็ต้องขับเบี่ยงออกไปในขณะนั้น ผู้บริหารของคลับเฮาส์ก็ลงมาดูรถอาร์วีสีดำด้วยตัวเอง เขาได้เห็นหมายเลขทะเบียนรถที่ดูสะดุดตา แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ไม่รู้ว่ามีใครอยู่ด้านในเมื่อพวกเขา
Last Updated : 2021-10-17พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 119 คุณพ่อคะ คืนนี้จะไปนอนกับน้าบีรึเปล่า
หลังจากที่ซูแจ้งให้เจสันทราบแล้ว เธอก็กลับเข้ามาในห้องน้ำอีกครั้ง"บี ตื่นสิ! ตื่น!"ไม่ว่าซูจะพยายามปลุกหรือเขย่าเธอแค่ไหน เบียงก้าก็ยังคงไม่รู้สึกตัว ร่างกายของเธออ่อนแรงโดยไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ ซูหวาดกลัวในทันใดภายนอกห้องน้ำ เจสันรีบโทรแจ้งเจ้านายของเขา“คุณลุงเจสัน ผมเข้าไปได้ไหม?” บลองช์รู้สึกเป็นกังวล เมื่อเด็กชายตระหนักได้ว่าเขาไม่สามารถเข้าไปในห้องน้ำหญิงได้เจสันก้มหน้าลงและพูดกับเด็กชายว่า “รอคุณพ่อของนายน้อยมาก่อน แล้วคุณค่อยเข้าไปกับเขา”ทุกวินาทีของเด็กชายราวกับหนึ่งปีสำหรับเขา ในขณะที่เขาจดจ่ออยู่กับการจ้องมองไปที่ลิฟต์เรนนี่ปล่อยมือเจสันและเดินเข้าไปในห้องน้ำหญิงเธอเดินตามเสียงของน้าซูไป เมื่อเธอได้เห็นน้าบีที่นั่งอยู่บนพื้นภายในห้องน้ำ เด็กหญิงจึงนั่งลงและกอดคอน้าบีด้วยมือเล็ก ๆ ทั้งสองข้าง จากนั้นเธอก็ขมวดคิ้วและเริ่มสะอื้นไห้ “น้าบี…ฮือ ฮือ”ในขณะที่ซูพยายามปลุกเบียงก้าให้ตื่น เธอก็ต้องปลอบใจเด็กหญิงเช่นกัน …ลุคขึ้นมาที่ชั้นบนและมาถึงห้องน้ำเจสันเดินนำทางลุคไปที่หน้าห้องน้ำ แต่เจสันไม่กล้าเข้าไปข้างในเมื่อได้ยินเสียงใครบางคนเดินเข้ามา ซูก็เงยหน้าขึ้
Last Updated : 2021-10-17พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 120 นอนบนหมอนและเตียงเดียวกันกับลุค
ลุคพยักหน้าแต่ไม่ได้พูดอะไร“แต่หนูก็อยากนอนกับน้าบีเหมือนกัน” เรนนี่จ้องมองพ่อของเธอและอ้อนวอนเขาด้วยดวงตาที่ไร้เดียงสาในสายตาของเรนนี่ พ่อของเธอมักจะเป็นคนเจ้ากี้เจ้าการและเป็นผู้ใหญ่ที่เอาแต่ใจเมื่อบลองช์เดินไปที่ประตู เด็กชายก็ได้ยินน้องสาวบอกกับพ่อว่า เธออยากจะนอนกับน้าบีด้วย เด็กชายจึงคิดว่าน้องสาวของเขาช่างโง่เขลาและไร้เดียงสายิ่งนัก เด็กชายรู้ดีว่าพ่อของเขาจะต้องไม่อนุญาตอย่างแน่นอน เพราะทุกสิ่งทุกอย่างจะต้องเป็นของเขาคนเดียว รวมไปถึงน้าบีด้วยเช่นกัน“ลานี่ พาน้องกลับไปที่ห้อง” ลุคมักจะเข้มงวดกับลูกชายของเขาอยู่เสมอ ในขณะที่เขาปฏิบัติกับลูกสาวอ่อนโยนกว่าเล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงสั่งบลองช์แทนบลองช์เดินเข้ามาคว้าข้อมือของน้องสาวและบอกกับเธอว่า "มาเถอะ กลับห้องไปนอนกันเถอะ”หลังจากที่ลูกชายพาลูกสาวของเขาออกจากห้องนอนไปด้วยท่าทางที่ไม่พอใจเล็กน้อย ลุคก็ถอดเสื้อสูทออก จากนั้นเขาก็หันกลับมาจ้องมองหญิงสาวที่นอนหลับอยู่บนเตียงของเขาอย่างตั้งใจที่ห้องของเด็ก ๆ “ไปอาบน้ำเถอะ พี่จะรออยู่ข้างนอก” เมื่อบลองช์ปรับอุณหภูมิของน้ำแล้ว เขาก็ผลักน้องสาวของเขาเข้าไปในห้องน้ำ จากนั้นเขาก็
Last Updated : 2021-10-17พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 121 ชายหนุ่มคนนั้นอยากให้เธอรับรักเขาด้วยความเต็มใจ
เมื่อมองไปที่แก้วน้ำ เบียงก้าก็รู้สึกกระหายน้ำเพราะอะไรก็ไม่ทราบได้หลังจากที่ลุคจูบเธอเกือบทั้งคืน ริมฝีปากของเธอก็แห้งเหือดและบวมแดงเธอคว้าแก้วน้ำนั้นมาดับกระหาย จากนั้นจึงวางแก้วลงก่อนจะลุกออกจากเตียง เมื่อเดินไปที่ห้องน้ำ ดูเหมือนเธอจะจำอะไรบางอย่างได้ ฉับพลัน เธอก็หันกลับมามอง กระนั้น ก่อนที่เธอจะได้มีโอกาสถามว่าเสื้อผ้าของตนอยู่ที่ไหน ชายคนนั้นดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนด้วยมือข้างหนึ่ง ในขณะที่มือใหญ่อีกข้างโอบเอวของเธอไว้แน่น และเขาโน้มตัวจุมพิตเธอด้วยไฟตัณหาอันร้อนแรงเธอใช้กำลังทั้งหมดเพื่อต้านแรงเขา ขณะที่กำลังพยายามคว้าแขนที่แข็งแรงของเขา เธอรู้สึกได้ถึงบางอย่างที่เหนียวเหนอะหนะ…เมื่อเธอหันไปมองบริเวณมือ ปรากฏว่าแขนเสื้อชุดนอนของเขากลับเปื้อนเลือดเต็มไปหมด เนื่องจากสีชุดคลุมเป็นสีเข้ม เธอจึงแทบจะมองไม่ออกว่านั่นคือเลือดเมื่อจูบอันร้อนแรงเลื่อนผ่านแก้มลงไปยังริมฝีปากอันแห้งผากของเธอ จากนั้นไล่ลงไปยังซอกคอ เธอเห็นว่านิ้วมือเปื้อนเลือดจากบาดแผลบริเวณแขนของเขาไปหมดแล้ว…ทันใดนั้น เบียงก้าก็รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องเล็กไปเสียแล้วเขาเป็นคนบ้า บ้าอย่างไร้หนทางเยียวยาจริง ๆเขาย
Last Updated : 2021-10-18พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 122 ทั้งสามคนถูกถ่ายภาพไว้
ลุคได้ยินลูกชายพึมพำเสียงดังนอกห้องน้ำ รวมทั้งคำว่า ‘ยาการคุมกำเนิดฉุกเฉิน’เขาหยิบกล่องที่เขียนว่ายาคุมกำเนิดฉุกเฉินจากมือลูกชาย ลุคมองไปที่กล่องยาสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ ในมือ เขาผละสายตาไปมองบริเวณแขนที่โดนเบียงก้าปักมีดเข้ามาเมื่อวันก่อนเขาแตะต้องเธอจริง นั่นเป็นเพียงการระบายความโกรธแค้นเท่านั้น แต่ท้ายที่สุดเขาก็ทำสิ่งนั้นไม่ลงบลองช์และเรนนี่อาบน้ำแต่งตัว แล้วไปที่โถงทางเดิน จากนั้นย่อตัวลงเพื่อสวมรองเท้า พวกกำลังรอพ่อออกไปรับประทานอาหารเช้าด้วยกันอย่างว่าง่ายเจสันยืนรออยู่ข้างรถเบนท์ลี่ย์สีดำด้านล่างเป็นเวลานานเนื่องจากเจ้านายได้รับบาดเจ็บบริเวณแขน เจสันจึงต้องรับผิดชอบดูแลทุกอย่างในฐานะผู้ช่วยแทนแม้ว่าลุคจะเจ็บแขนอยู่ข้างหนึ่ง แต่เขาก็ยังสามารถอุ้มลูกสาวเดินออกมาได้ เจสันเปิดประตูรถให้เจ้านายพร้อมกับลูกสาวในอ้อมแขนเข้าไปด้านในหลังจากรถขับออกไปได้ไม่นาน เจสันก็สังเกตเห็นรถวิ่งตามหลังเขามา“เดี๋ยวค่อยคุยกันตอนที่ถึงร้านแพนเค้กแล้ว” ลุคมีเครื่องแล็ปท็อปอยู่ด้านหน้า เขากำลังสะสางทำงานค้างจากเมื่อวานให้เสร็จเจสันฟังคำสั่งของเจ้านายและเพิกเฉยต่อผู้สะกดรอยตามด้านหลังพวกเขามา
Last Updated : 2021-10-18
Latest chapter
พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 207 ครอบครัวทั้งสี่คนนอนอยู่ด้วยกัน
เมื่อไม่มีทางเลือกอื่น เบียงก้าจึงเปิดประตูอย่างแผ่วเบา เด็ก ๆ ยังคงนอนในห้องเล็ก ๆ ขนาดสามร้อยตารางฟุตใต้แสงจันทร์ แต่ตอนนี้ผู้ใหญ่สองคนกลับกอดกันอยู่ตรงประตู เบียงก้าต้องการหันหลังกลับและมุ่งหน้าเข้าไปในห้อง แต่ชายหนุ่มก็กอดร่างอันบอบบางของเธอไว้แน่นอย่างร้ายกาจ “อย่าทำอย่างนี้สิคะ เด็ก ๆ จะเห็นเราถ้าพวกเขาตื่น…” เธอเหนื่อยหอบในอ้อมแขนของลุค ลุคเป็นสัตว์ร้ายอยู่แล้วตั้งแต่ตอนที่ยังเขาไม่ดื่ม แต่ตอนนี้เขาดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปแล้ว… เบียงก้าไม่อยากจะจินตนาการ เธอทำได้เพียงอธิษฐานว่าเขาจะไม่ดำดิ่งลงไป “ผมไม่บังคับคุณหรอกถ้าคุณไม่เต็มใจ คุณต้องบอกผมถ้าผมกำลังทำร้ายคุณอยู่ ต้องรีบบอกออกมาเลยนะ” ลุคเอาริมฝีปากบางและเย้ายวนของเขามาแนบใบหูของเธอ ก่อนจูบผิวที่ขาวเนียน เขาพยายามอย่างหนักที่จะระงับความอยากที่จะครอบงำเธอ เบียงก้าเงียบงันอยู่ในอ้อมแขนของเขา เธอรู้สึกสบายใจขึ้นเล็กน้อยเมื่อชายหนุ่มสัญญากับเธอ เธอคิดว่ามันน่าขันที่ลุคมักจะเป็นสัตว์ร้าย แต่เขาก็ยังเห็นอกเห็นใจมากขึ้นทั้งที่อยู่ในสภาพเมาเช่นนี้ ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนในตอนที่พวกเขากอดกัน เรนนี่หลับใหลและพึมพำห
พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 206 คุณเมารึเปล่า
เบียงก้าส่ายหน้าอย่างงุ่มง่ามเพื่อแสดงให้เห็นว่าเธอไม่เป็นไร เธอกังวลว่าใบหน้าที่บูดบึ้งของเขาอาจทำให้เด็กชายหวาดกลัว เธอจึงรีบขยับออกจากอ้อมแขนของเขาและพยักหน้าให้เขาเพื่อเป็นการขอบคุณ แขนของลุคว่างเปล่าในทันใด เขามองไปที่เบียงก้าซึ่งกำลังพาลูก ๆ ไปเล่นที่อื่นด้วยความห่วงใยและความไม่พอใจที่ก่อตัวขึ้นในหัวใจของเขา เขาไม่พอใจที่เบียงก้าตอบโต้เขาอย่างเย็นชาก่อนหน้านี้ แม้ว่าเขาจะคิดว่าเธอทำเช่นนั้นก็เพราะกลัวคนอื่นจะเห็น ความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะอ้างตัวเธอว่าเป็นของเขาเองนั้นก็ทำให้เขาไม่พอใจด้วย เขาอยากจะเดินไปกอดเธอในอ้อมแขนและประกาศให้ทุกคนรู้ว่าเบียงก้า เรย์นเป็นผู้หญิงของลุค ครอว์ฟอร์ขนาดไหนใครจะรู้! ไม่เพียงเท่านั้น ผู้หญิงคนนั้นยังให้กำเนิดลูกของเขาด้วย! ไม่ใช่แค่หนึ่ง แต่ถึงสอง! เบียงก้าก้มศีรษะลงที่เท้าของผู้บริหารเมืองเป็นการทักทาย แล้วก้มหน้าก้มตาวิ่งหนีไปราวกับว่าเธอกำลังหลบหนี เธอกังวลว่าผู้บริหารเมืองจะเข้าใจผิด “ช่างอ่อนโยนและอบอุ่นเหลือเกินนะ ท่านประธานครอว์ฟอร์ด! เราก็ทานอาหารเย็นกันบ่อย ๆ ทำไมผมไม่เห็นด้านนั้นของคุณเลยล่ะ?” ผู้บริหารเมืองชายวัยกลางคนหัวเราะ
พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 205 ลุคแสดงความรักต่อหน้าสาธารณชน
“น้าบี… จริงเหรอคะ?” เรนนี่มองไปที่เบียงก้าด้วยแววตาลูกสุนัขที่มีน้ำตาเอ่อคลอ เบียงก้าก้มศีรษะลงจูบที่หน้าผากของเรนนี่ และขยี้ผมของเธอ “ไม่เลย น้าไม่เคยคิดว่าหนูน่ารำคาญเลยนะ” น้ำเสียงของเบียงก้าอาจจริงจังเกินไป ไม่เพียงแต่จะโน้มน้าวใจเด็กน้อยอย่างเต็มที่ แต่คำพูดของเธอยังทำให้เจสันซึ่งกำลังขับรถอยู่ตกใจไปด้วย เจสันถือว่าตัวเองเป็นคนที่ผ่านอะไรมามาก เขาเคยเห็นคนทุกประเภทตั้งแต่ผู้สูงศักดิ์และยิ่งใหญ่ไปจนถึงคนอนาถาและน่ารังเกียจ ในช่วงหลายปีที่ทำงานกับเจ้านายมา เขาคิดว่าเขาเชี่ยวชาญในการอ่านนิสัยของคนอื่นและสามารถบอกความจริงจากการโกหกได้อย่างง่ายดาย ในขณะนั้น เจสันไม่รู้สึกถึงคำโกหกใด ๆ จากปากของเบียงก้าเลย เขาอดไม่ได้ที่จะแอบมองเบียงก้าผ่านกระจกมองหลัง ครู่หนึ่ง เขาคิดว่าตัวเองกำลังเห็นแม่ผู้ให้กำเนิดเด็กทั้งสองคน... โรงพยาบาลในเมืองเอ เมื่อผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดตื่นขึ้น เขาไม่เห็นแม้แต่หลานชายหรือเหลนทั้งสองคนของตัวเอง เขาเริ่มกังวลทันที อลิสันเข้ามาในนาทีนั้นและพยายามปลูกฝังความคิดในหัวของชายชรา “พ่อจะโทรไปถามลุคไหม?” “ฉันควรถามอะไรล่ะ?” ผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดตอบกลับระหว่
พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 204 เขาอยากครอบครองเธอใจจะขาด
เบียงก้ากับแวนด้าขึ้นไปชั้นบนเพื่อคุยกันเป็นการส่วนตัว ลุคกำลังอยู่ในสายของการประชุมธุรกิจระหว่างประเทศ ขณะกำลังคุยโทรศัพท์ เขาสามารถเห็นได้จากท่าทางของคนทั้งสองว่าการสนทนาระหว่างเบียงก้าและแวนด้านั้นไม่ปกติ แต่เขาไม่ได้ยินสิ่งที่ทั้งสองคนกำลังพูดกันเท่าไหร่นัก เมื่อเขาวางสาย ลุคเห็นจากหางตาว่าเบียงก้าและแวนด้าหายตัวแถวหัวมุม “เธอบอกว่าเธอเป็นน้าของเบียงก้า” เจสันเข้ามารายงานสถานการณ์ตามความจริง ลุคหันไปสั่งเจสันว่า "ไปสืบประวัติของน้าคนนั้น" เจสันโค้งคำนับ ลุคมองเข้าไปทางหน้าต่างชั้นสองที่เปิดทิ้งไว้ เขายังคงนิ่งเฉยไม่แสดงออก แม้ว่าความต้องการของเขาจะเพิ่มขึ้นอีกครั้ง ในห้องบนชั้นสอง เบียงก้ารู้สึกเขินอาย ไม่เพียงเพราะเป็นครั้งแรกที่เธอได้พบกับน้าที่เธอเคยได้ยินผ่านเรื่องเล่า แต่ยังเป็นเพราะเธอกลัวว่าน้าจะรับรู้ถึงฮอร์โมนเพศชายที่แผ่ซ่านไปทั่วห้อง เธอรู้สึกราวกับว่าตัวเองทำอะไรผิด แวนด้าเหลือบมองไปรอบ ๆ ห้องและถามด้วยความสงสัย “ผู้ชายที่ลงมาข้างล่างกับเธอ…” “เขาเป็นเจ้านายของฉัน” เบียงก้าตอบก่อนที่น้าของเธอจะถามคำถามเสร็จ เบียงก้ายังเด็กและไม่ค่อยรู้จักวิธี
พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 203 ทำไมคุณถึงขี้อายนักเล่า ผมก็เห็นทุกอย่างไปหมดแล้วนิ
เบียงก้าสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของการข่มใจที่เล็ดลอดออกมาจากร่างของชายผู้นั้น แม้ว่าเธอจะได้รับการเตือนว่าชายผู้นี้มีความรู้สึกตรงกันข้ามก็ตาม เขาน่ะหรือจะห้ามใจ มีแต่จะทำตามใจตัวเองมากกว่า หัวใจของเธอเต้นแรง และปากเริ่มมีน้ำลายสอ เมื่อนึกถึงสัตว์ร้ายที่ซ่อนอยู่ใต้กางเกงของชายหนุ่ม “คุณ… ออกไปรอข้างนอก… ฉันอาบน้ำเองได้ค่ะ” หลังจากระเริงไปหลายครั้งเมื่อคืน เบียงก้าอายเกินกว่าจะเงยหน้ามองเขา บ้านหลังเก่าที่รกร้างและมืดมิดนั้นทั้งอบอุ่นและร้อนแรงเพราะมีเขาอยู่ กลิ่นของความสกปรกและความชื้นส่งกลิ่นแรงอยู่ตรงหน้าบ้าน แม้ว่าชายผู้นั้นจะจุมพิตและหายใจแรง แต่เธอก็ได้ให้ทุกสิ่งแก่เขาไป ราวกับว่าเธอได้หลอมรวมตัวเองเข้ากับร่างกายที่เร่าร้อนของเขาไป จากนั้น ก็ร่วมรักกันในรถอีกรอบ เบียงก้าคิดว่าลุคเป็นปีศาจที่หิวกระหายเนื้อมนุษย์ ไม่ว่ากลางวันหรือกลางคืนเขามักจะหิวโหยร่างกายของเธอเสมอ แต่ถึงกระนั้น เธอก็พลีกายให้เขาไปหลายครั้ง! โชคดีที่ความมืดมิดในยามค่ำคืนได้บดบังใบหน้าที่แดงก่ำของเธอ เพื่อที่เธอจะได้ไม่รู้สึกอึดอัดใจนักเมื่ออยู่กับเขาตามลำพัง แต่เธอไม่อาจหลบซ่อนมันจากการร่วมรักที
พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 202 ตัณหาอันแรงกล้าในยามเช้าของลุค
ชั้นล่างบริเวณสนามหญ้าหน้าบ้าน เพื่อนร่วมงานบางคนซื้อซาลาเปาสำหรับการทำงานกะเช้า ในขณะที่เพื่อนร่วมงานหญิงกำลังเตรียมข้าวโอ๊ตอยู่ในครัว ทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่าข้าวโอ๊ตที่ซื้อจากร้านมีเนื้อหยาบเกินไป เป็นครั้งแรกที่ลูก ๆ ของเจ้านายลิ้มลองซาลาเปาแป้งทำมือจากเมืองเล็ก ๆ พวกเขารับประทานคนละสองชิ้น แต่เหมือนจะยังไม่พอ เรนนี่ยัดขนมปังเต็มปากแล้วกะพริบตาอย่างไร้เดียงสาใส่คุณลุงดอยล์ของเธอ ก่อนขอเพิ่มทั้งที่ยังเคี้ยวอยู่เต็มปาก “ทานช้า ๆ ก็ได้ครับ เดี๋ยวลุงจะไปซื้อมาเพิ่ม” เจสันขยี้ผมของเรนนี่ เมื่อเขาลุกขึ้น เขาหันไปหาเพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ แล้วพูดว่า "ผมจะซื้อมาฝากทุกคนเหมือนกัน" ขนมปังไม่เพียงพอสำหรับทุกคน การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของเจ้านาย ผู้ช่วย และลูกสองคนของเขาทำให้เพื่อนร่วมงานต้องแบ่งอาหารให้ ในเมืองกำลังพลุกพล่าน เจสันยืนอยู่หน้ารถขายอาหารและซื้อซาลาเปาใส่ไส้ไก่มากว่าสิบห้าชิ้น เมื่อเขาหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาและกำลังจะจ่าย เขาสังเกตเห็นผู้หญิงคนหนึ่งสวมชุดทำงานแสนเรียบร้อยเดินเข้าไปในสนามหญ้าหน้าบ้าน เธอดูเหมือนจะอยู่ในวัยสามสิบ "ชิ้นละ 1.80 เหรียญ ซื้อ 15 ชิ้นก็เป
พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 201 เจ้านายเอาใจใส่ภรรยาของลูกพี่ลูกน้องมากเลยนะ
รถลีมูซีนเบนท์ลีย์สีดำไม่ได้ขับรถเข้ามาในสนามหญ้าหน้าบ้านแต่กลับจอดอยู่ด้านนอกแทน ลุคไม่ได้ขับรถมาเอง หลังจากที่เจสันจอดรถแล้ว เขาก็ออกไปเปิดประตูเบาะหลัง เจ้านายและลูกน้อยสองคนก้าวออกมา เหมือนเช่นเคย ลุคแต่งตัวอย่างไร้ที่ติในชุดสูทมาดธุรกิจและรองเท้าหนัง ทว่าจากใบหน้าของเขาสามารถบอกได้ง่าย ๆ ว่าเขามีชีวิตชีวามากกว่าปกติราวกับว่าเพิ่งได้ยินข่าวดีมา เรนนี่อยู่ในอ้อมแขนของพ่อ เธอได้กลิ่นโคโลญจน์ของเขา ขณะที่ลานี่วิ่งอย่างตื่นเต้นไปที่สนามหญ้าหน้าบ้านพร้อมกับสะพายกระเป๋าเป้อยู่ “สวัสดีค่ะ พ่อหนุ่มน้อยรูปหล่อ!” เพื่อนร่วมงานหญิงคนหนึ่งทักทายลูกชายของเจ้านาย 'ทริปนี้คุ้มมาก!’ 'สิ่งอำนวยความสะดวกอาจจะไม่ดีเท่าในเมือง แต่ได้เห็นหน้าเจ้านาย และลูกชายกับลูกสาวที่น่ารักของเขาก็พอแล้ว!’ 'ช่างมีความสุขเหลือเกิน!' ลานี่มองไปรอบ ๆ ฝูงชนแต่ไม่พบคุณน้าบีเลย แต่เขาก็ไม่ลืมมารยาทและทักทายกลับว่า “อรุณสวัสดิ์ครับ คุณคนสวย!” เพื่อนร่วมงานหญิงที่ถูกเรียกว่า "คุณคนสวย" ยิ้มกว้าง โจพร้อมทำหน้าที่และพยายามอย่างหนักที่จะควบคุมสิ่งต่าง ๆ ให้อยู่ภายใต้การควบคุมของเขา เขาก้าวไปข้างหน้าแล
พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 200 ทำไมเจ้านายถึงมาเร็วจังล่ะ
เบียงก้าระงับเสียงครางเอาไว้ ร่างกายของเธอเกร็ง ขณะกำผ้าม่านตรงหน้าแน่น... ม่านไม่ได้ยึดอย่างแน่นหนา ขณะที่ชายที่อยู่ข้างหลังเธอเคลื่อนเข้าไปหาเธออีกนิ้ว เธออ้าปากค้าง และจิตใจว่างเปล่า ผ้าม่านหลุดลง... "ใจเย็น" ลุคก้มศีรษะลงและจูบต้นคอของเธอ ผิวขาวภายใต้แสงจันทร์ดูเรียบเนียนและอ่อนโยน การเคลื่อนไหวของเขาเชื่องช้าอย่างจงใจ ปากของเขาทิ้งร่องรอยต่าง ๆ ไว้บนร่างกายของเธอ “อา… อืม…” เธอไม่สามารถต้านทานริมฝีปากและเรียวลิ้นที่บุกรุกเข้ามาได้ เบียงก้าเชยคางและทิ้งตัวบนหน้าต่าง ชายที่อยู่ข้างหลังเธอยังคงดันนิ้วเข้าไปทีละนิ้วราวกับเขาถูกปีศาจสิง เธอรู้สึกได้ว่าการหายใจของเธอเริ่มหนักขึ้น เธอหายใจถี่และลึกขึ้นเพื่อจะได้หายใจหายคอสะดวกขึ้น อากาศก็เริ่มเย็นลง ตอนที่เบียงก้าลืมตาขึ้น เธอมองเห็นหน้าต่างที่มีฝ้าขึ้นจากลมหายใจของเธอ ความรู้สึกไม่สบายกายเกิดขึ้นเพียงห้านาทีและกลายเป็นความเลื่อนลอย... มันเป็นความรู้สึกที่คุ้นเคย ไม่ว่าจะเป็นเมื่อห้าปีที่แล้วที่เธอเคยชินกับการปรากฏตัวของชายคนนั้น หรือในปีนี้ที่เธอได้ติดต่อกับชายคนนั้นที่โรงแรม เธอก็รู้สึกสั่นสะท้านเช่นเดียวกัน… มื
พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก บทที่ 199 เธอกลายเป็นผู้หญิงของลุค ครอว์ฟอร์ด
เธอไม่อาจต้านทานจุมพิตอันเร่าร้อนของชายผู้นี้ไม่ได้ บนใบหน้าของพวกเขา กลิ่นของทั้งสองเป็นเหมือนกับสิ่งที่คุ้นเคยแต่แปลกใหม่ อาจเป็นเพราะพวกเขาเกือบเสร็จกิจเมื่อเช้านี้เอง และตอนนี้พวกเขาก็มีโอกาสอีกครั้ง ลุครู้สึกราวกับว่าตัวเองได้แปลงร่างเป็นสัตว์ร้ายที่หิวกระหาย ความปรารถนาที่ไม่ลดละของเขาบดขยี้ริมฝีปากอ่อนนุ่มของเธอ แม้ว่าเขาจะไม่ลดความรุนแรงลง เขาสามารถรับรู้ได้ถึงความทรมานจากเสียงครางของเธอ เขาอยากจะกลืนกินร่างที่เขาหิวโหยไป ชายหนุ่มดูราวกับเด็กที่เพิ่งได้ลองชิมขนมเป็นครั้งแรก เขาปรารถนาร่างกายของเธอมานานแล้ว จนเมื่อเช้าที่เขาได้มีโอกาสได้ลิ้มรสความหวานอันเป็นเอกลักษณ์ของมัน เมื่อได้รับขนมอร่อย ๆ เด็กที่ไหนก็เหมือนกันหมด พวกเขาจะแกะมันออกจากห่ออย่างตะกละตะกลาม แล้วเอาเข้าปาก ก่อนใช้ความอบอุ่นและน้ำลายละลายพวกมัน พวกเขาอาจจะอ่อนโยนหรือรุนแรง ก็แล้วแต่ระดับความกระหายของคนเป็นเจ้าของ... ลุคกับเบียงก้า เปรียบได้กับเด็กตะกละกับขนมอร่อย ... “อืมมม…” ร่างของเบียงก้าอ่อนยวบเมื่อลุคกอดเธอในอ้อมแขนจนแน่น ช่องปากของเขาอุ่นชื้น เธอจมดิ่งลงไปในจูบอันป่าเถื่อนของเขา… เธอกำ
