บทที่ 104 ถ้าไม่ยอมอยู่เฉย ๆ กระโปรงคุณขาดแน่

“นั่งลงสิ” ลุคเอ่ยปากสั่งด้วยใบหน้าบึ้งบูด

เบียงก้าส่ายศีรษะทั้งยังขัดคำสั่งของเขา

เธอคิดว่าในเมื่อเลิกกันไปแล้ว พวกเขาก็ไม่ควรต้องยุ่งเกี่ยวต่อกันอีก ถ้าพรุ่งนี้ร่างกายของปู่ดีขึ้น ทั้งเบียงก้าและปู่ของเธอก็จะออกไปจากที่นี่ และยังเหลือเวลากว่าสิบชั่วโมงจนกว่าพรุ่งนี้จะมาถึง

การรอให้เวลาผ่านไปแค่สิบชั่วโมงนั้นไม่ใช่เรื่องยากเลย ทั้งคุณปู่และหลานสาวของเขาเพียงแค่นอนอยู่บนเตียงของตนก็เท่านั้น เวลาสิบชั่วโมงก็เพียงพอแล้วสำหรับการนอนเพียงตื่นเดียว

“นั่งลง!” ลุคกดเสียงต่ำแล้วดึงให้เธอนั่งลง

เขาคงหวังว่าเธอจะไม่ส่งเสียงร้องหรือขัดขืนอะไรเพราะปู่ทั้งสองยังอยู่ข้างนอกนั่น เขาดึงร่างของเธอลงและบังคับให้เธอนั่งอยู่บนฝารองชักโครก

หลังจากนั้น เธอจึงพบว่าเธอไม่สามารถที่จะลุกขึ้นได้เพราะมือใหญ่โตของลุคจับเข้าที่ข้อเท้าของเธออยู่

“เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วนะคะ คุณเองก็ยอมรับด้วยตัวเองแล้วนิ เพราะฉะนั้น ทำแบบนี้คงไม่เหมาะ” เบียงก้าไม่กล้าขัดขืน จึงทำเพียงแค่ใช้เหตุผลโน้มน้าวเขาเท่านั้น

ถึงอย่างนั้น ลุคก็ยังใช้นิ้วทายาที่บริเวณน่องของเธออย่างไม่ยี่หระ

เบียงก้าขัดฟันและส่งเสียงขู่ เธอได้แต่ก้มหน