LOGINShare
บทที่ 11
Last Updated:
2024-11-11 12:11:40เรื่องของเธอกับรอยส์มันจบลงไปแล้วและคนอย่างเขาคงไม่สนใจอะไรเธอ ที่ทำอยู่ตอนนี้ก็เพื่อให้มั่นใจว่าข้อแลกเปลี่ยนลุล่วงแล้วก็เท่านั้น ทว่าจนถึงตอนนี้รอยส์กลับไม่ไปไหน ซีอีโอหนุ่มยังคงนั่งอยู่แบบนั้นกระทั่งหมอน่านกลับมา ขวัญชีวากระอักกระอ่วนใจในการแนะนำทั้งคู่ให้ได้รู้จักกันแต่ก็ไม่อาจเสียมารยาททำเฉยได้
“ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณรอยส์” เสียงของหมอน่านเอ่ยขึ้นพร้อมยื่นมือไปรอสัมผัสกับรอยส์ เจ้านายของ ขวัญชีวา “ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับหมอน่าน” รอยส์เอ่ยรับพร้อมสัมผัสมือหมอน่านกลับไปอย่างสุภาพ ผู้ชายแค่มองตาก็ดูออกว่าอีกฝ่ายคิดยังไง นั่นทำให้รอยส์พร้อมเปิดศึกรบกับหมอหนุ่มทันที ในขณะที่หมอน่านก็ติดอาวุธครบมือเช่นเดียวกัน“แถวนี้มีร้านอาหารอะไรอร่อยๆ แนะนำไหมครับหมอ พอดีจู่ๆ ผมก็รู้สึกหิวขึ้นมา”“มีครับ เชิญทางนี้” หมอน่านเชื้อเชิญรอยส์จึงตามไป ทว่าพอคล้อยหลังขวัญชีวาได้ไม่เท่าไหร่ทั้งคู่ก็สบตากันอย่างท้าทาย ตาต่อตาฟันต่อฟันโดยมีหัวใจเป็นเดิมพัน “ผมชอบคุณเกี๊ยว” “หมอเป็นคนตรงไปตรงRelated chapters
พรหมจรรย์ดอกหญ้า บทที่ 12
ขวัญชีวาหลับตาลงอย่างอ่อนเพลีย ก่อนจะสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น เธอรีบกดรับสายโดยไม่มองหน้าจอให้ชัดว่าใครโทรมาเพราะคิดว่าเป็นสายจากโรงพบาบาล“ผมอยู่หน้าบ้านคุณ ช่วยลงมาเปิดประตูให้หน่อยได้ไหม”“ฉันนอนแล้วค่ะ คงไม่สะดวกให้คุณเข้ามา”“นอนแล้วทำไมในบ้านยังเปิดไฟ”“ฉันคงลืมปิด”“งั้นช่วยลงมารับของหน่อย ผมซื้อข้าวมาฝาก”“ฉันไม่…”“แค่รับของ เร็วๆ คุณ ยุงจะหามผมไปอยู่แล้ว” รอยส์โอดโอยเพราะตอนนี้เขาถูกกองทัพยุงที่หิวโหยรุมดูดเลือดอยู่นั่นเอง แม้จะอยากปล่อยเบลอทำเป็นไม่สนใจทว่าสุดท้ายขวัญชีวาก็จำต้องออกไปหาเขา ซึ่งทันทีที่เธอเปิดประตูรั้วรอยส์ที่รออยู่ก่อนแล้วก็แทรกตัวเข้าไปในบ้านเธออย่างรวดเร็วจนเจ้าบ้านห้ามไม่ทัน“คุณยังไม่ได้กินอะไรใช่ไหม”“กินแล้วค่ะ”“กินแล้วก็กินอีกได้ไม่อ้วนหรอก คุณออกจะผอมไปด้วยซ้ำ”“ไหนคุณบอกว่าแค่ฉันรับของแล้วจะกลับ”“ผมบอกตอนไหนว่าจะ
Last Updated : 2024-11-12พรหมจรรย์ดอกหญ้า บทที่ 13
“นี่ครับ” หมอน่านยื่นช่อดอกไม้สดสีเหลืองซึ่งเป็นสีที่ขวัญชีวาชอบมาให้เธอ ดอกไม้ช่อนั้นส่งกลิ่นหอมฟุ้งจนทำให้บรรยากาศรอบๆ พลอยสดชื่นขึ้นตามไปด้วย เมื่อวานเขาถูกรอยส์พูดใส่จนเสียความมั่นใจแต่เขาจะสู้อีกสักตั้ง“ขอบคุณค่ะ”“ผมอยากให้กำลังใจคุณเกี๊ยวคุณแม่ที่เข้มแข็ง รวมไปถึงผมอยากสารภาพความใจ ว่าผมชอบคุณเกี๊ยว”“หมอน่าน”“ผมรู้ว่าตอนนี้มันไม่เหมาะที่จะพูดอะไรทำนองนี้ออกไป แต่ผมไม่อยากเก็บมันไว้คนเดียวแล้วจริงๆ ถ้าคุณเกี๊ยวยังไม่มีใคร เราลองคบกันดูไหมครับ”“ฉันขอโทษนะคะหมอน่าน คือว่า…”“ผมนี่ดันทุรังจนได้เรื่องจริงๆ ทั้งๆ ที่คุณรอยส์บอกแล้วว่าคุณเกี๊ยวคงคิดอะไรกับผมไม่ได้ ผมก็ยังไม่เชื่อ” แม้ขวัญชีวาจะเอ่ยไม่จบประโยค ทว่าสีหน้ารวมไปถึงแววตาของเธอก็ทำให้หมอหนุ่มเข้าใจอะไรๆ ได้ดีขึ้น ว่าเขาไม่สามารถคว้าหัวใจของขวัญชีวามาได้จริงๆ“คุณรอยส์หรือคะ”“ผมยินดีกับความรักของคุณเกี๊ยวกับคุณรอยส์ด้วยนะครับ ต่อให้ไม่ได้เป็นคนรักแ
Last Updated : 2024-11-13พรหมจรรย์ดอกหญ้า บทที่ 14
“เป็นงั้นไป” ปิยะดาส่ายหน้าให้เพื่อนสนิทก่อนจะขอตัวกลับไปทำงาน“คุณไม่มีงานหรือคะ”“ผมบอกแล้วว่าช่วงนี้ว่าง” รอยส์จงใจทำตัวให้ว่างมากกว่าแต่ถ้ามีงานด่วนเขาก็จะรีบเข้าไปบริษัทเพื่อจัดการทันที “ผมแจ้งฝ่ายบุคคลไปคร่าวๆ แล้วว่าคุณขอลาพักร้อน”“ทำแบบนั้นฉันก็ถูกเพ่งเล็งกันพอดี” นั่นเพราะเรื่องแจ้งลาพักร้อนเธอควรเป็นคนทำเองไม่ใช่ให้เจ้าของบริษัทอย่างรอยส์จัดการให้ ต่อให้เขาจะเป็นหัวหน้างานเธอโดยตรงก็เถอะ“จะได้ชิน อ้อ…วันนี้ผมไม่ได้มารับนะครับ พอดีนัดกินข้าวกับที่บ้านไว้”“ไม่ต้องบอกฉันก็ได้มั้งคะ”“บอกไว้เผื่อคุณรอ” เอ่ยบอกก็ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ขวัญชีวาซึ่งเธอไม่ได้ยิ้มตอบแต่อย่างใด เมื่อได้เวลาต้องกลับซีอีโอหนุ่มดูอิดออดเล็กๆ แต่ก็ไม่อาจยกเลิกนัดกับครอบครัวได้หลังจากรอยส์กลับไปได้ไม่นานขวัญชีวาก็ได้รับข่าวดีว่ากวินท์สามารถย้ายออกจากห้องไอซียูแล้วขึ้นไปพักฟื้นที่ห้องวีไอพีได้แล้ว นั่นทำให้ขวัญชีวายิ้มทั้งน้ำตาอีกครั้งคืนนั้นเธ
Last Updated : 2024-11-15พรหมจรรย์ดอกหญ้า บทที่ 15
ในเมื่อรอยส์ยังไม่อนุมัติเรื่องลาออก ขวัญชีวาจึงต้องใช้วันพักร้อนที่มีเพื่ออยู่ดูแลลูกชายจะได้รักษาสิทธิ์การเป็นพนักงานให้คงอยู่ หลังการผ่าตัดกวินท์ก็ฟื้นตัวได้เป็นอย่างดีแต่ก็ยังคงต้องดูแลอย่างใกล้ชิดปิยะดาแวะเวียนมาเยี่ยมหลานเสมอและทุกครั้งที่มาเธอก็มักจะได้เจอกับรอยส์ต่อให้ไม่เจอตัวก็เจอสารพัดของฝากที่ชายหนุ่มนำมาให้ขวัญชีวาและกวินท์ แม้จะสงสัยว่ารอยส์คิดยังไงกับขวัญชีวากันแน่แต่เธอก็เลือกที่จะไม่ถามในเวลานี้ไม่ใช่มีเพียงเพื่อนสนิทของขวัญชีวาเท่านั้นที่สงสัยเพราะเพื่อนสนิทของรอยส์อย่างธยศก็ปักธงความสงสัยในใจเช่นกัน แต่รายนี้หากได้สงสัยอะไรก็มักจะถามออกไปตรงๆ“นายคบใครอยู่”“ไม่มี” คนถูกถามปฏิเสธทันทีแต่มีหรือที่ธยศจะเชื่อ“อย่ามาเฉไฉ”“ไม่ได้เฉไฉ”“ไม่รู้ตัวเองเลยใช่ไหมว่าตอนนี้เป็นยังไง” ธยศสบตารอยส์อย่างรู้ทัน เป็นเพื่อนกันมากี่ปีแล้วมีหรือเรื่องพวกนี้จะปิดได้“ยังไง&rdq
Last Updated : 2024-11-16พรหมจรรย์ดอกหญ้า บทที่ 16
“แม่ไม่ได้คิดถึง” ขวัญชีวาแย้งลูกชายทันที เธอตกใจที่ได้ยินกวินท์พูดแบบนั้นออกไป“แต่กวินท์ได้ยินแม่เกี๊ยวพึมพำชื่อลุงรอยส์บ่อยๆ แบบนั้นเรียกว่าคิดถึงไหมครับ”“แม่แค่…” ยังไม่ทันที่ขวัญชีวาจะแก้ต่างให้ตัวเองขาวสะอาดรอยส์ก็ชิงพูดแทรกขึ้นเสียแล้ว“แม่เกี๊ยวปากแข็งว่าไหมครับกวินท์ คิดถึงก็ไม่กล้าบอกเหมือนกวินท์แบบนั้นลุงจะรู้ได้ยังไงว่าคิดถึง” รอยส์ยิ้มกว้างออกมา และเพราะไม่อยากถูกพาดพิงแล้วรู้สึกจนมุมขวัญชีวาจึงเดินไปนั่งที่โซนรับรองญาติที่อยู้ด้านหน้าของห้องพักฟื้น ปล่อยให้รอยส์และกวินท์อยู่กันตามลำพังเพราะเมื่อไหร่ที่ทั้งคู่คุยกันเธอเหมือนส่วนเกินอย่างบอกไม่ถูกแต่ถึงอย่างนั้นขวัญชีวาก็ยังแอบมองเป็นระยะๆ ตอนนี้เห็นว่ารอยส์กำลังสอนให้กวินท์เล่นเกมออนไลน์ผ่านมือถือ เธอเคยห้ามเพราะคิดว่าลูกยังเล็กเกินไปที่จะเล่นเกมอะไรทำนองนี้ แต่ตอนนี้เธอพร้อมจะให้ลูกได้เล่นได้สนุกอย่างเต็มที่ ขอแค่อยู่ในกฎเกณฑ์ที่ถูกต้องก็พอ นั่นเพราะชีวิตคนเรามันสั้นความเหนื่อยล้าที่ลากยาวมาหลายวันส่งผลให้ขวัญชีวาหลับแบบไม่รู
Last Updated : 2024-11-17พรหมจรรย์ดอกหญ้า บทที่ 17
หลังเสร็จงานขวัญชีวาก็ตรงไปที่โรงพยาบาล ทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็พบว่ารอยส์อยู่กับกวินท์ ชายหนุ่มส่งยิ้มให้เธอราวกับก่อนหน้านี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น หน้าตายียวนแบบนั้นยิ่งทำให้ขวัญชีวาโมโหแต่ก็ต้องส่งยิ้มกลับไปเพราะนอกจากรอยส์แล้วลูกชายเธอก็กำลังมองมาเช่นกัน“แม่เกี๊ยว”“วันนี้เป็นยังไงบ้างครับลูก” ขวัญชีวาพยายามมองข้ามรอยส์ไป“กวินท์เป็นเด็กดีครับ กินข้าว กินยาที่พี่พยาบาลให้หมด”“ดีมากครับลูก อดทนหน่อยนะเดี๋ยวหมอก็คงให้กวินท์ออกจากโรงพยาบาลแล้ว”“ครับ”“งานยุ่งเหรอคุณ” รอยส์ที่นั่งซึมซับความอบอุ่นระหว่างแม่ลูกอยู่นานแล้วเอ่ยถามขึ้น เขารู้ว่าเธอตั้งใจเมินใส่แต่เขาไม่สนใจเสียอย่าง“ค่ะ คุณจะกลับแล้วใช่ไหม เดี๋ยวฉันไปส่ง” เอ่ยรวบรัดเสร็จก็คว้าแขนของรอยส์ไว้แล้วออกแรงลากให้ชายหนุ่มเดินตามออกมา“เดี๋ยวสิคุณ ผมยังไม่ได้บอกลาน้องกวินท์เลย”&l
Last Updated : 2024-11-18พรหมจรรย์ดอกหญ้า บทที่ 18
“น้องกวินท์อยู่คนเดียวได้ แต่ถ้าคุณกับผมยังปล่อยให้อารมณ์ค้างคาเราจะอยู่กันไม่ได้ที่รัก” เสียงทุ้มที่ยังคงแหบพร่ากระซิบบอกก่อนจะอ้าปากร้อนๆ งับติ่งหูของขวัญชีวาเบาๆ แล้วใช้ปลายลิ้นตวัดหยอกเล้าสลับเลียไปมา นั่นทำให้เธอขนลุกซู่ไปทั้งตัวเพราะต้องการเธอเหลือเกินสุดท้ายรอยส์ก็ไม่อาจห้ามใจตัวเองได้อีก บทรักของเขาจึงเริ่มเร่าร้อนมากขึ้นโดยเฉพาะจูบที่แสนหวานก็เปลี่ยนเป็นรุนแรงเรียกร้อง มือหนาที่อุ่นจัดกอบกุมหน้าอกอวบอูมทั้งสองข้างของ ขวัญชีวาบีบคลึงสลับกันไปมาอย่างเป็นเจ้าของ บางจังหวะก็ปัดป่ายสลับบีบบี้เม็ดยอดสีชมพูสวยที่เวลานี้กำลังชูชันอย่างช่ำชองจนหญิงสาวถึงกับร้องครางอู้อี้ในลำคอด้วยความเสียวซ่านหวั่นไหวที่ยากจะต้านทาน“ขะ…คุณรอยส์ หยุดนะ” น้ำเสียงของขวัญชีวานั้นกระท่อนกระแท่น เรี่ยวแรงที่มีก็เหมือนจะถูกเขาจับได้แล้วโยนทิ้ง แม้ขวัญชีวาจะผลักไสแต่รอยส์กลับไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเพราะยังคงกลืนกินร่างกายเธออย่างต่อเนื่องโดยเฉพาะเรียวลิ้นร้อนชื้นที่กำลังตะหวัดรัดเกี่ยวดูดกลืนกับลิ้
Last Updated : 2024-11-19พรหมจรรย์ดอกหญ้า บทที่ 19
และก่อนที่ขวัญชีวาจะคิดไปไกลรอยส์ก็ทำให้เธอรุ่มร้อนอีกครั้ง นั่นเพราะตอนนี้เขาต้องไล่ตามเธอให้ทันก่อนจะถูกทิ้งไว้ท่ามกลางความครึ่งๆ กลางๆ จึงกระแทกกระทั้นสะโพกเข้าหาอย่างถี่กระชั้นจนร่างกึ่งเปลือยของขวัญชีวาไหวโยกตามแรงส่ง หน้าอกคู่สวยกระเพื่อมขึ้นลงยั่วสายตาอีกฝ่าย รอยส์อดใจไม่ไหวจึงยกมือข้างหนึ่งไปบีบคลึงรอยส์จ้องมองขวัญชีวาด้วยความรู้สึกที่ยังคงหื่นกระหาย สำหรับเธอแล้วความหล่อเหลาในระยะใกล้แบบนี้ของเขาทำให้หวั่นไหวแต่ก็ยังตื่นกลัวให้เห็น เพราะแบบนั้นซีอีโอหนุ่มจึงสลัดความกลัวของเธอออกแล้วแทนที่ด้วยความหฤหรรษ์ที่ยากจะต่อต้านของชายหญิง ขวัญชีวาพ่ายแพ้ต่อรอยส์เพราะไม่ว่าเขาจะจัดท่วงท่าเธอยังไงก็โอนอ่อนทำตามอย่างว่าง่าย กระทั่งรอยส์ปลดปล่อยจึงรวบตัวเธอเข้ามากอด“คุณเห็นฉันเป็นอะไร” เมื่อพายุอารมณ์ผ่านพ้นไปขวัญชีวาก็เอ่ยถามขึ้นด้วยเสียงที่สั่นเครือ ทั้งๆ ที่เธอต่างหากที่ผิด เธอไม่ควรปล่อยให้มันเกิดขึ้น“ผมขอโทษแต่ผมพยายามหักห้ามใจตัวเองแล้วจริงๆ”“คุณมัน…เห็นแก่ตัว” ขวัญชีวาเอ่ยต่อว่
Last Updated : 2024-11-20
Latest chapter
พรหมจรรย์ดอกหญ้า บทที่ 27- จบ
“อ้อค่ะ” ขวัญชีวาเอ่ยรับ นั่งรถมาได้ครู่ใหญ่รอยส์ก็เลี้ยวรถไปยังคอมมูนิตี้มอล์แห่งหนึ่ง หลังจอดรถเสร็จเขาก็พาเธอเดินตรงไปยังร้านแห่งหนึ่งที่ด้านหน้ามีชุดเจ้าสาวตั้งโชว์อยู่ นั่นทำให้ขวัญชีวาหยุดกึกทันที“ไม่รู้ว่าที่นี่จะมีชุดเจ้าสาวที่คุณชอบบ้างไหม”“อะไรนะคะ”“ผมเป็นคนพูดไม่เก่ง ไม่รู้เซอร์ไพรส์แบบไหนหรือจะใช้คำไหนบอกก็เลยพาเกี๊ยวมาที่นี่แทน” ความซื่อในเรื่องพวกนี้ของรอยส์ทำให้ขวัญชีวายิ้มเขินออกมา“พูดคำง่ายๆ ว่าเราแต่งงานกันไหม แค่นี้ก็ได้ค่ะ”“เราแต่งงานกันไหมครับ” รอยส์พูดตามที่ขวัญชีวาแนะนำทันที เขาคิดเรื่องแต่งงานกับเธอมานานแล้วจึงไม่แปลกหากอยากแต่งงานทันที “ผมรักคุณ”“เกี๊ยวก็รักคุณ”“เราแต่งงานกันนะ”“นี่คุณยังไม่ล้มเลิกเรื่องขอฉันแต่งงานอีกเหรอ”“ยังครับ ถ้าวันนี้คุณไม่ตอบวันต่อๆ ไปผมก็จะพูดแบ
พรหมจรรย์ดอกหญ้า บทที่ 26
เพราะคิดถึงและโหยหาส่งผลให้สัมผัสของรอยส์นั้นเต็มไปด้วยความร้อนแรง ชายหนุ่มอุ้มขวัญชีวาจนตัวเธอลอยขึ้นจากพื้นแล้วก้าวยาวๆ ไปยังห้องพักผ่อนที่อยู่ทางปีกซ้ายของตัวบ้าน ทันทีที่มาถึงเขาก็วางเธอลงบนโซฟาตัวใหญ่ที่อยู่ริมหน้าต่างแล้วโน้มตัวลงไปเล้าโลมอย่างคิดถึงพร้อมกระซิบถาม“คิดถึงผมหรือเปล่า”“คิดถึงค่ะ คิดถึงมากจนฝันถึงทุกคืน” คำตอบจากขวัญชีวาทำให้ซีอีโอหนุ่มยิ้มกริ่มก่อนจะมอบจูบให้เธอ นั่นทำให้คนในอ้อมกอดครางกระเส่าออกมาอย่างต่อเนื่อง ความเสียวซ่านวาบหวามที่แสนคิดถึงทำให้เธอร้อนรุ่มไปทั้งตัวเพราะคิดถึงจังหวะรักของทั้งคู่จึงร้อนแรงและโหยหา เวลานี้ต่างช่วยกันปลดเปลื้องเสื้อผ้าให้หลุดพ้นไปจากร่างกายโดยเฉพาะส่วนสำคัญที่ต้องไร้การขวางกั้น การเล้าโลมเกิดขึ้นเพียงครู่เดียวทั้งสองก็อดใจไม่ไหวนั่นทำให้การสอดประสานเป็นหนึ่งเดียวเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและรุนแรงในขณะที่สะโพกสอบของรอยส์กำลังเคลื่อนไหวในจังหวะเข้าและออกหนักๆ เม็ดยอดสีชมพูบนหน้าอกอวบที่เวลานี้เปลือยเปล่าของขวัญชีวาช่างท้าทายสายตาเขาเ
พรหมจรรย์ดอกหญ้า บทที่ 25
แม้จะมั่นใจว่ารอยส์นั้นรักขวัญชีวาถึงขั้นวางแผนจะแต่งงานใช้ชีวิตที่เหลือด้วยกัน แต่ภูริชก็ไม่วายบอกข่าวผิดๆ แก่รอยส์ นั่นทำเอาซีอีโอหนุ่มถึงกับหัวร้อนแล้วรีบบึ่งรถไปหาขวัญชีวาที่บ้านทันที“คุณจะทิ้งผมจริงๆ เหรอ”“ทิ้งคุณ!” สีหน้าและแววตาของขวัญชีวางุนงงอย่างเห็นได้ชัด นั่นเพราะเธอไม่เคยคิดจะทิ้งรอยส์เลยแม้แต่ครั้งเดียวแล้วเขาโวยวายเรื่องนั้นขึ้นมาทำไม“ใช่ คุณหนึ่งบอกว่าคุณจะไปอยู่ที่ฟินแลนด์ด้วย แล้วผมละครับ คุณจะเอาผมไปวางไว้ตรงไหน” นอกจากโวยวายแล้วรอยส์ยังร้อนใจจนเก็บอาการไม่อยู่“วางไว้ที่เดิมค่ะ”“คุณเกี๊ยว”“ดื่มน้ำดับอารมณ์ร้อนก่อนดีไหมคะ” ขวัญชีวายังคงแสดงท่าทางสบายๆ ไม่ได้ร้อนรนอะไร“ไม่ครับ” น้ำเสียงห้วนๆ ของรอยส์เอ่ยรับขึ้น“ถ้างั้นก็ตั้งใจฟังให้ดีๆ ฉันจะตามน้องกวินท์ไปที่ฟินแลนด์จริงๆ แต่แค่ไปส่งแล้วกลับค่ะไม่ได้ไปอยู่ถาวร”
พรหมจรรย์ดอกหญ้า บทที่ 24
อาการป่วยของกวินท์ดีวันดีคืน หมอจึงอนุญาตให้เด็กชายกลับไปพักฟื้นต่อที่บ้านได้แต่ข่าวดีนี้ก็ถูกกลบด้วยบรรยากาศที่อึมครึมเมื่อพลอยใสเดินทางมาถึงเมืองไทยเพื่อคุยเรื่องหย่ากับภูริชเธอยังคงยืนกรานที่จะไม่หย่าในขณะที่ภูริชก็ยืนกรานที่จะหย่าเช่นกัน สุดท้ายภูริชก็ฟ้องหย่าและเพราะไม่อยากให้เป็นข่าวใหญ่โตจนทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียงวงศ์ตระกูล ทางครอบบครัวของพลอยใสจึงกดดันให้ลูกสาวคนโตยอมเซ็นใบหย่าเงียบๆต่อให้พลอยใสอยากเอาชนะภูริชมากขนาดไหนสุดท้ายก็ทนแรงกดดันจากคนในครอบครัวที่ไม่มีใครเข้าข้างเธอเลยสักคนไม่ได้ เมื่อหย่าเสร็จเธอก็บินกลับไปใช้ชีวิตที่บอสตันส่วนภูริชก็มีคำสั่งจากบริษัทให้ย้ายไปทำงานที่ฟินแลนด์เช่นกัน เพราะแบบนั้นเขาจึงอยากพากวินท์ไปด้วยทันทีที่ได้รู้ขวัญชีวาก็ถึงกับซึมนั่นเพราะไม่คิดว่าเธอจะต้องอยู่ห่างกับกวินท์ไกลถึงขนาดนั้น แต่ก็ยอมรับว่าที่นั่นดีต่อการดำเนินชีวิตของกวินท์ อีกอย่างเธอเป็นแค่ป้าคงไม่มีสิทธิ์เท่าพ่อแท้ๆ“ทำไมพี่หนึ่งใจร้ายกับแกแบบนั้น” ปิยะดาเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจที่จู่ๆ
พรหมจรรย์ดอกหญ้า บทที่ 23
“ขอบคุณมากนะครับที่คอยช่วยเหลือลูกชายผมกับเกี๊ยว” เมื่อมีโอกาสได้อยู่ด้วยกันตามลำพัง ภูริชก็เอ่ยกับรอยส์ขึ้น“ผมยินดีและเต็มใจที่ได้ช่วยครับ ไม่ได้เดือดร้อนอะไร”“เกี๊ยวบอกว่าคุณเป็นเจ้านายเธอที่บริษัท”“ใช่ครับ เราทำงานด้วยกันมาหลายปีแล้ว แต่จู่ๆ คุณเกี๊ยวก็ขอลาออกผมเลยรู้ว่าเธอกำลังมีปัญหา” หากไม่มีใบลาออกใบนั้นรอยส์ก็คงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับ ขวัญชีวาบ้าง“ผมเป็นพ่อที่ไม่เอาไหนเลยจริงๆ” ยิ่งคิดภูริชก็ยิ่งรู้สึกผิด ดีแค่ไหนแล้วที่ไม่ถูกลูกชายเกลียดเอา“อย่าโทษตัวเองเลยครับเพราะอย่างน้อยตอนนี้คุณก็รู้ทุกอย่างแล้ว รู้ก่อนที่มันจะสายไป”“ผมเคยทำผิดแล้วครั้งหนึ่งที่เลิกรากับกุ้งโดยไม่รู้ว่าเธอกำลังตั้งท้องมารู้อีกทีคือวันที่ผมบินกลับร่วมงานศพของเธอ แต่แล้วก็ยังปล่อยปะละเลยชีวิตของกวินท์กับเกี๊ยวจนทำให้ทั้งคู่ลำบาก” ยิ่งคิดภูริชก็ยิ่งรู้สึกผิดหลังจากนี้เ
พรหมจรรย์ดอกหญ้า บทที่ 22
“เรากลับมาคุยกันก่อนนะคะคุณหนึ่ง” แม้จะไม่พอใจที่สามีบินกลับเมืองไทยโดยไม่บอกเธอ แต่สถานการณ์ในตอนนี้พลอยใสก็ต้องหว่านล้อมสามีให้กลับมาหาเธอให้ได้เสียก่อน “ต่อจากนี้เราคงไม่ต้องคุยอะไรกันอีก”“ไม่นะคะไม่ ถ้าคุณไม่สะดวกบินมาฉันจะบินไปหาคุณเพื่ออธิบายทุกอย่างเอง นะคะ”“อย่าเสียเวลาเลย”“คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไงหรือคุณจะหย่ากับฉันอย่างนั้นเหรอ”“ใช่”“คุณหนึ่ง!”“ผมคงใช้ชีวิตกับคุณต่อไปไม่ได้อีกแล้ว เราหย่ากันน่าจะดีที่สุด” เรื่องหย่าอยู่ในหัวของภูริชมานานแล้ว น่าจะตั้งแต่แต่งงานกับพลอยใสด้วยซ้ำ เพียงแค่ที่ผ่านมาเขาพยายามไม่คิดถึงเรื่องหย่าและคิดว่าทุกอย่างจะค่อยๆ ดีขึ้นเพราะหลังจากเลิกรากับปานชีวาน้องสาวของ ขวัญชีวาไม่นานเขาก็แต่งงานสายฟ้าแลบกับเธอ ที่ตัดสินใจแต่งงานทันทีเพราะผู้ใหญ่บีบบังคับบวกกับเขาต้องการใครสักคนเพื่อให้ลืมปานชีวา จากนั้นก็ย้ายไปอยู่ด้วยกันที่บอสตันโดยเขาไปทำงานในขณะที่พลอยใสก็ตามไปดูแลแต่ไ
พรหมจรรย์ดอกหญ้า บทที่ 21
สำหรับขวัญชีวาแล้ว แม้ตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างรอยส์และเธอจะซับซ้อนแต่ก็มั่นใจว่าจะจัดการทุกอย่างเพื่อไม่ให้กระทบกับงานได้ เธอจะอดทนจนกว่าเขาจะเซ็นใบลาออกให้แต่เมื่อไหร่เส้นความอดทนของเธอมันขาดก็อีกเรื่องหนึ่ง สิ่งที่อยู่ในหัวของขวัญชีวามีเรื่องลูกและเรื่องงานเป็นหลัก ส่วนเรื่องของรอยส์ก็มีบ้างที่เธอปล่อยให้เขาเข้ามาในความคิดขณะอยู่ที่บริษัทรอยส์เองก็ไม่ได้แสดงท่าทางอะไรจนเกินพอดี เขายังคงเว้นระยะห่างที่ควรจะทำเสมอนั่นเพราะห่วงความรู้สึกของขวัญชีวา แต่เมื่อไหร่ที่อยู่นอกเวลางานก็เป็นอีกเรื่องเช่นกันโดยเฉพาะที่โรงพยาบาล“คุณรอยส์”“อะไรครับ”“เลิกมองฉันแบบนั้นได้แล้ว มองอยู่ได้”“แม่เกี๊ยวกับลุงรอยส์คบกันอยู่ใช่ไหมฮะ” จู่ๆ ประโยคคำถามก็ดังมาจากเด็กชายวัยเจ็ดขวบ ถึงแม้จะยังเด็กแต่ก็พอรู้ว่าความรักคืออะไรเพราะตอนอยู่อนุบาลตัวเองก็เคยมีแฟนมาแล้ว แถมตอนนั้นยังเนื้อหอมมากอีกด้วย“เอ้” ขวัญชีวาอุทานออกมาอย่างตกใจนั่นเพราะไม่คิดว่าจะได้ยินประโยคแบบนี้จากลูกชาย“ใช่ครับกวินท์ เรากำลังค
พรหมจรรย์ดอกหญ้า บทที่ 20
หลังการผ่าตัด อาการของกวินท์ก็หายวันหายคืนอาจเพราะใจสู้และได้กำลังใจดีจากแม่คนเก่งอย่างขวัญชีวารวมไปถึงลุงอย่างรอยส์ที่รายหลังนั้นหมั่นแวะเวียนมาเยี่ยมเสมอๆ การปรากฎตัวที่โรงพยาบาลของรอยส์บ่อยๆ ทำให้พี่ชายอย่างเรย์สนใจ ชายหนุ่มคอยสังเกตุอยู่ห่างๆ กระทั่งรู้ว่าคนไข้ที่เวลานี้ยังพักฟื้นอยู่ในห้องวีไอพีสำคัญกับน้องชายมากจึงขอประวัติการรักษาของกวินท์มาดูเป็นกรณีพิเศษพร้อมกับออกมาดักพบน้องชายที่หน้าลิฟต์ทางเข้าโซนวีไอพี “พอจะมีเวลาคุยกันสักสิบห้านาทีไหม” “ครับ” รอยส์เอ่ยรับแล้วเดินตามพี่ชายไป จุดหมายคือชั้นบนสุดของโรงพยาบาลซึ่งชั้นนั้นมีห้องทำงานของพี่ชายอยู่ด้วย “ได้ข่าวว่าระยะนี้นายเข้าๆ ออกๆ โรงพยาบาล เป็นอะไรหรือเปล่า” แม้จะรู้สาเหตุที่ทำให้รอยส์มาโรงพยาบาลบ่อยๆ แต่เรย์ก็ตั้งใจถามแบบนั้นออกไป เขากับน้องชายอายุห่างกันสี่ปี ตอนนี้เป็นผู้บริหารด้วยกันทั้งคู่ เขาสานต่อธุรกิจโรงพยาบาลที่ครอบครัวสร้างขึ้นส่วนรอยส์ขอเดินบนเส้นทางตัวเอง น้องคนนี้ชอบเรื่องรถเรื่องเทคโนโลยีจึงมุ่งเน้นไปทางนั้น ธุรกิจก็เติบโตมีชื่อเสียงไม่น้อย “ผมสบายดีครับ แต่พอดีญาติข
พรหมจรรย์ดอกหญ้า บทที่ 19
และก่อนที่ขวัญชีวาจะคิดไปไกลรอยส์ก็ทำให้เธอรุ่มร้อนอีกครั้ง นั่นเพราะตอนนี้เขาต้องไล่ตามเธอให้ทันก่อนจะถูกทิ้งไว้ท่ามกลางความครึ่งๆ กลางๆ จึงกระแทกกระทั้นสะโพกเข้าหาอย่างถี่กระชั้นจนร่างกึ่งเปลือยของขวัญชีวาไหวโยกตามแรงส่ง หน้าอกคู่สวยกระเพื่อมขึ้นลงยั่วสายตาอีกฝ่าย รอยส์อดใจไม่ไหวจึงยกมือข้างหนึ่งไปบีบคลึงรอยส์จ้องมองขวัญชีวาด้วยความรู้สึกที่ยังคงหื่นกระหาย สำหรับเธอแล้วความหล่อเหลาในระยะใกล้แบบนี้ของเขาทำให้หวั่นไหวแต่ก็ยังตื่นกลัวให้เห็น เพราะแบบนั้นซีอีโอหนุ่มจึงสลัดความกลัวของเธอออกแล้วแทนที่ด้วยความหฤหรรษ์ที่ยากจะต่อต้านของชายหญิง ขวัญชีวาพ่ายแพ้ต่อรอยส์เพราะไม่ว่าเขาจะจัดท่วงท่าเธอยังไงก็โอนอ่อนทำตามอย่างว่าง่าย กระทั่งรอยส์ปลดปล่อยจึงรวบตัวเธอเข้ามากอด“คุณเห็นฉันเป็นอะไร” เมื่อพายุอารมณ์ผ่านพ้นไปขวัญชีวาก็เอ่ยถามขึ้นด้วยเสียงที่สั่นเครือ ทั้งๆ ที่เธอต่างหากที่ผิด เธอไม่ควรปล่อยให้มันเกิดขึ้น“ผมขอโทษแต่ผมพยายามหักห้ามใจตัวเองแล้วจริงๆ”“คุณมัน…เห็นแก่ตัว” ขวัญชีวาเอ่ยต่อว่
