เข้าสู่ระบบแชร์
Chapter 56
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-26 02:00:04
บทที่เกี่ยวข้อง
พยาบาทพิศวาส Chapter 57
Chapter 57อีกเรื่องหนึ่งที่เข้ามากระทบจิตใจเจษฎา ความช่วยเหลือของธัญญ์คือความจริงใจที่อีกฝ่ายมอบให้อย่างไม่มีข้อแม้ เขาจำวันที่ตัดสินใจพูดเรื่องนี้กับธัญญ์ได้ดี ธัญญ์นั่งฟังอย่างตั้งใจ และพอรู้เรื่องทั้งหมดก็เริ่มช่วยเหลือทันทีธัญญ์พูดประโยคหนึ่งกับเขา เป็นประโยคที่ตนไม่ได้บอกให้บิดารู้ เป็นคำพูดที่เขาจำได้ขึ้นใจ และไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากธัญญ์“ถ้าเจตต์อยากได้เงินไปหมุนก่อน ลุงให้ยืมนะ มีเงินแล้วค่อยมายืม จะสองร้อยสามร้อยล้านก็ได้ ไม่มีปัญหาเลย” เจษฎาตื้อในลำคอ เอ่ยคำใดออกมาไม่ได้ นิ่งอึ้งไม่คิดว่าธัญญ์จะเอ่ยปากให้ยืมเงิน ซึ่งเงินก็ไม่ใช่จำนวนน้อยๆ ทว่าธัญญ์กลับหยิบยื่นน้ำใจให้โดยง่าย ทั้งที่ญาติมิตรสหายต่างพากันส่ายหน้าหนี ไม่มีใครช่วยเหลือครอบครัวตนธัญญ์ฉุดเจษฎาขึ้นมาจากน้ำจริงๆ‘เราต้องตอบแทนบุญคุณคนที่ช่วยเหลือเรามากกว่าทำร้ายเขานะลูก’ถึงแม้ว่า เรื่องที่เขากับกลุ่มเพื่อนตั้งใจทำ จะไม่ได้ทำร้ายธัญญ์โดยตรง แต่ก็กระทบกับครอบครัวธัญญ์ หากเรื่องนี้รู้ถึงหูสกล ความผิดหวัง เสียใจเกิดขึ้นกับจิตใจสกลแน่นอน ท้ายสุดความภูมิใจทั้งหมดที่มีของคนเป็นพ่อคงพังทลายลงในพริบตา“เข้าใจที่พ่อพูดไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 58
Chapter 58แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะหาไม่ได้... กัลป์มีคนหนึ่งในใจ เขาคิดว่าดูแลพรรณพฤกษาได้ ทว่าปัญหาอยู่ที่ว่า กัลป์จะพาขวัญข้าวเข้าไปในบ้านตนด้วยวิธีใด เขามั่นใจว่า ตนเองกำชับขวัญข้าวไม่ให้แพร่งพรายเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเราได้ อ้างว่า เขายังไม่พร้อมเปิดตัวเธอตอนนี้ เนื่องจากกลัวว่าบิดามารดาจะรับไม่ได้ที่ขวัญข้าวเป็นน้องสาวของคชา คนที่ทำให้พรรณพฤกษาตกอยู่ในสภาพนี้ คนสำคัญคือวิรงรอง กัลป์ไม่ต้องการให้คนรักตัวจริงเสียงจริงรู้ความลับนี้ เป็นเพราะแผนยังไม่สำเร็จดี หากวิรงรองรู้ความจริง เธออาจยอมรับไม่ได้และบิกเลิกเขาในที่สุด หากเป็นเช่นนั้นเขาคงโกรธตัวเองที่ปล่อยเพชรเม็ดงามหลุดมือไป บิดามารดาคงไม่พอใจเขาอีกด้วย กัลป์ต้องคิดให้หนัก คิดให้รอบคอบก่อนตัดสินใจทำอะไรลงไป กัลป์เดินเข้ามาในห้องชุดด้วยใบหน้าหนักอกหนักใจ เขาทรุดกายลงนั่งบนโซฟา เอนศีรษะลงบนพนักโซฟา หลับตาแล้วถอนหายใจออกมายาวๆ ระบายความกลัดกลุ้ม คิดหนักที่ตื้อในหัว ขณะกำลังทำสมองให้โล่ง เผื่อจะคิดอะไรดีๆ ออก มือของใครบางคนวางบนศีรษะเขา บีบนวดเบาๆ ให้เขาผ่อนคลาย “ท่าทางพี่กัลป์จะเครียดมากนะค
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 59
Chapter 59ลิ้นกัลป์ยังคงความร้ายกาจเช่นเดิม ปาดป่ายลิ้นไปทั่วเนื้อนวลส่งกลิ่นหอมเร้าใจ และเปรียบเสมือนเป็นอาหารหวานที่ยิ่งกินยิ่งอร่อย ขาดไม่ได้ในแต่ละวัน จะต้องได้ชิมได้ลิ้มรสให้หัวใจและร่างกายกระชุ่มกระชวยน้ำพราวรักเหมือนยากระตุ้นทางเพศอานุภาพสูง ร่างกายกัลป์ร้อนไปทุกสัดส่วน อาบด้วยไฟพิศวาสลุกโชติช่วง ลุกลามจนยากจะดับได้ ความรู้สึกเขาเวลานี้ไม่เพียงแค่อยากดื่มด่ำกับน้ำรสเลิศ แต่อยากกลืนกินขวัญข้าวเข้าไปทั้งตัว กัลป์โฉบลิ้นราวกับมัจฉาถูกใจหนองน้ำ พลิ้วลิ้นเจนจัดจนเธอครางเสียงสั่น แล้วยิ่งได้ยินเสียงเธอ มัจฉาตัวนี้ก็ยิ่งเร่งเร้าอารมณ์ นิ้วมือสะกิดรัวตรงจุดอ่อนไหว ปากดูดซับน้ำเสน่หา โดยมีลิ้นโลมเลียก่อนสอดเข้าไปในโพรงรัก ขยับลิ้นเข้าออก ตวัดน้ำสวาทไหลพรากไม่ต่างกับน้ำตก ดื่มชิมไปด้วย ฟังเสียงหวานเปรียบประดุจเสียงดนตรีเพลงโปรดด้วยใจสุขสำราญ “พี่กัลป์...อืม...พี่กัลป์” ความสุขย่ำเยือนขวัญข้าวจากแรงกระตุ้นด้วยปาก ลิ้นและนิ้วมือกัลป์ ไม่ว่ากี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่เขาลงลิ้นให้ เธอจะทานรับไม่ไหว หัวใจบีบรัดด้วยเพลิงแห่งกามรสที่แทรกเข้าทุกสัดส่วนในกาย และตอนนี้เธอปรารถ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 60
Chapter 60“วิที่รัก” ความสงสัยเกิดขึ้นในใจขวัญข้าว คำว่าที่รักไม่ต้องแปลก็รู้ว่าหมายถึงอะไร เป็นคำที่บ่อยครั้งกัลป์พูดกับตน ซึ่งไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะตนเป็นคนรักของกัลป์ แต่ที่แปลกคือ นิกเนมนามว่าวิที่โทรเข้ามา เหตุใดกัลป์ถึงระบุชื่อต่อท้ายว่า ที่รัก หากจะแปลความหมายเป็นอย่างอื่นก็ไม่มีอะไรใกล้เคียง คิดว่าเป็นญาติก็ไม่น่าใช่ คงไม่มีใครบันทึกรายชื่อว่าที่รักกับญาติ เพื่อนฝูงหรือลูกค้าที่ติดต่องาน จึงมีความคิดเดียวคือ เป็นคนรักหรือไม่ก็คนพิเศษ เดี๋ยวก่อน...วิงั้นหรือ ชื่อนี้คุ้นหู เหมือเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน ขวัญข้าวนึกย้อนไปเมื่อสองวันก่อน วันที่อดิสรให้เธอทำปอเปี๊ยะทอดให้วชิราภรณ์ เธอได้ยินชื่อนี้จากปากอดิสร ตอนนั้นเธอเดินเข้าไปในห้องนอนเพื่ออาบน้ำ ทว่าตนปิดประตูไม่สนิท หลังจากหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่เพื่อผลัดเปลี่ยนในห้องน้ำ ขวัญข้าวได้เดินมาปิดประตูห้อง จังหวะนั้นเสียงพูดคุยระหว่างกัลป์กับอดิสรแว่วเข้ามาในหู ‘ถ้าวิรู้...’ ขวัญข้าวได้ยินเพียงแค่นี้ เธอก็ปิดประตูทันที เพราะไม่คิดว่าเป็นเรื่องสำคัญ คนชื่อวิอาจเป็นใครก็ได้ เพื่อน ลูกน้อง เพื่อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 61
Chapter 61 “จะหนีพี่ไปจริงๆ เหรอ ไม่อยากอยู่กับพี่หรือไง” ขวัญข้าวคลี่ยิ้ม หอมแก้มกัลป์ที่หน้าเข้มเล็กน้อย เธอสวมกอดเขา ซบหน้ากับอกกว้าง “ขวัญไม่หนีพี่กัลป์ไปไหนค่ะ ขวัญจะอยู่กับพี่กัลป์จนกว่าพี่กัลป์ไม่ต้องการขวัญ ถ้าวันหนึ่งวันใดพี่กัลป์ไม่ต้องการขวัญแล้ว ปล่อยขวัญกลับบ้านนะคะ อย่าขังขวัญไว้ที่นี่ ขวัญคิดถึงแม่ ขวัญจะได้กลับไปชีวิตแบบเดิม”ขวัญข้าวพูดเหมือนขอร้องกัลป์ไปในที กัลป์กระชับอ้อมแขนรัดร่างเธอแน่นขึ้น คำพูดเธอทำให้เขารู้สึกใจหาย หากไม่มีขวัญข้าวอยู่ข้างกาย กัลป์จะเป็นเช่นไร เขาเองก็ยากคาดเดา ปากก็บอกไม่แคร์ แต่แท้จริงแล้ว เขาแคร์ขวัญข้าวมากที่สุด แต่ถูกปิดกั้นความรู้สึกด้วยความแค้น เสียงมือถือกัลป์ดังขึ้น เขาคลายอ้อมแขนจากร่างนุ่มนิ่ม ล้วงมือหยิบมือถือออกจากกระเป๋า เขามองดูคนที่โทรเข้ามาแล้วรีบคว่ำมือถือลงกับขา ราวกับว่าไม่อยากให้เธอเห็น ก่อนหันไปหอมแก้มขวัญข้าว“คุณแม่โทรมาน่ะ พี่ไปก่อนนะ” กัลป์ลุกขึ้นยืนแล้วกดรับสาย “ครับ กำลังไปครับ”ขวัญข้าวมองตามกัลป์ด้วยความเสียใจ เธอได้ทันเห็นชื่อคนที่โทรเข้ามาพอดี กัลป์โกหก คำพูดเขาเมื่อครู่ล้วนเป
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 62
Chapter 62 ณัฐพรกับวิรงรองคือคนเดียวกัน หัวใจดำเกิงเต้นแรงมาก รู้สึกมึนในหัว ตกใจขึ้นเป็นสิบเท่าเมื่อรู้ความจริงเรื่องหนึ่ง เรื่องนั้นคือวิรงรองเป็นผู้อยู่เบื้องหลังอันแสนเลวหลายของพรรณพฤกษา น้องสาวของกัลป์ที่มีสถานะเป็นคนรักของเธอ เขาไม่อยากเชื่อเลยว่า วิรงรองจะสั่งให้ทำเรื่องชั่วช้าสามาร กระทำต่อผู้หญิงด้วยกันอย่างเหี้ยมโหด ใจสัตว์ยิ่งกว่าผู้ชายที่มีใจเยี่ยงสัตว์ เธอเลือดเย็นมาก และทำตัวนิ่งมากด้วย นิ่งเสียจนไม่มีใครคิดสงสัยเลยสักคน แม้แต่กัลป์จิตใจวิรงรองยากหยั่งถึงยิ่งนัก เธอเปรียบเสมือนสายน้ำที่ไร้การเคลื่อนไหว นิ่งเฉยคอยมองดูพรรณพฤกษาที่ผันตัวเข้าไปอยู่ในโลกของตัวเอง โดยไม่รู้สึกรู้สาอะไร ทำตัวปกติราวกับว่า ตนเองไม่ได้ผลักให้น้องสาวคนรักตกลงไปในนรกอเวจีและนั่นทำให้เกิดคำถามขึ้นมาในใจ เป็นคำถามหนึ่งตรงกับใจคชาคือ วิรงรองมีเหตุผลใดถึงได้ทำเช่นนี้ วิรงรองคงแค้นครอบครัวกัลป์ด้วยเรื่องใดเรื่องหนึ่ง เป็นความแค้นที่เปรียบเสมือนรากเง้าต้นไม้ใหญ่ ฝังรากลึกลงไปในดินชั้นที่ลึกที่สุด ยากจะถอนความแค้นนั้นได้ นอกเสียจากสะสางให้สมใจ แล้วไม่ใช่แค่เรื่องวิรงรองเพียงเรื่องเดียวที่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 63
Chapter 63นอกจากกัลป์จะเห็นน้องสาวในห้อง เขายังเห็นวิรงรองกำลังดูแลพรรณพฤกษาอย่างดี เช็ดตัว ป้อนข้าว ป้อนยา ไม่ใช่ทำแค่วันนี้วันเดียว วิรงรองทำมาตลอดระยะเวลาที่น้องสาวเขาจิตใจหลุดลอย ความรู้สึกผิดวิ่งจู่โจมจิตใจกัลป์ทันควัน วิรงรองดีแสนดีเช่นนี้ เขาจะทิ้งเธอไปหาหญิงสาวคนอื่นได้อย่างไร หากทำเขาก็คงโง่สิ้นดี หากทำอย่างนั้นจริง เขาคงถูกบิดามารดาสวดยับ ไม่มีทาง...กัลป์ไม่มีวันทำเช่นนั้น เขาไม่มีวันเห็นขวัญข้าวดีกว่าวิรงรอง สตรีที่จะเป็นภรรยาและแม่ของลูกคือวิรงรองคนเดียวเท่านั้น “กล้วยไม้เป็นไงบ้าง” กัลป์ถามวิรงรองที่เดินออกมาจากห้องน้องสาว “กินยาไปแล้วค่ะ อีกเดี๋ยวคงหลับ” วิรงรองตอบ “เหนื่อยไหมวิ” “ไม่เหนื่อยค่ะ ถึงเหนื่อยวิก็เต็มใจทำ” เธอตอบพร้อมรอยยิ้ม กัลป์ยิ้มรับรั้งร่างวิรงรองเข้ามากอด “ผมขอบคุณวิมากนะที่ดีกับครอบครัวผมขนาดนี้ ผมดีใจที่ได้รักวิ” ความที่กัลป์กอดวิรงรอง ทำให้เขาไม่เห็นใบหน้าเธอตอนนี้ว่าเป็นอย่างไรดวงหน้าหวานเกิดรอยยิ้ม...รอยยิ้มสะใจ“วิยินดีทำค่ะ เพราะวิรักกัลป์ รักที่สุดในโลก” เธอดันตัวออกห่าง ส
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26พยาบาทพิศวาส Chapter 64
Chapter 64“ครับคุณพ่อ” กัลป์รับคำสอน “ผมคิดเสมอว่า ผมไม่เคยตัดสินใจอะไรผิด ทุกเรื่องที่ผมคือคิดดีแล้วครับ” “พ่อเชื่อในการตัดสินใจของแก แกโตแล้ว วิเคราะห์ คิดได้เองว่าอะไรถูกอะไรผิด อะไรควรทำไม่ควรทำ” “ขอบคุณครับคุณพ่อที่ไว้ใจผม ผมจะไม่ทำให้คุณพ่อผิดหวังครับ” กัลป์ไม่ได้เอะใจอะไร เขาคิดว่าบิดาเตือนเรื่องธุรกิจแค่นั้น เสียงเคาะประตูห้องนั่งเล่นดังขัดจังหวะการพูดคุย ก่อนประตูห้องเปิดออก น้อมก้าวเข้ามาด้านใน “คุณผู้ชายคะ คุณเอกมาแล้วค่ะ” “บอกให้เข้ามาในห้องนี้ได้เลย” ธัญญ์บอกน้อม ที่เดินออกไปทำตามคำสั่ง “คุณพ่อเรียกอาเอกมาทำไมครับ มีงานให้ทำหรือครับ”กัลป์ตกใจเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าใครมาหาบิดา เพราะเอกวิทย์ไม่มาบ้านหลังนี้หลายเดือนแล้ว การมาทุกครั้งคือ ธัญญ์มีงานให้ทำ คนมีชนักติดหลังร้อนๆ หนาวๆ ขึ้นมาทันใด“ฉันจะมีงานอะไรให้เอกทำ ฉันวางมือจากทุกเรื่องแล้ว ที่เอกมาวันนี้เพราะเอกจะปรึกษาเรื่องธุรกิจที่กำลังคิดลงทุน เลยกะว่าคุยกันเสร็จจะได้กินข้าวพร้อมกัน” ธัญญ์ตอบเสียงเรียบ มองหน้าลูกชาย“อ๋อครับ ถ้างั้นผมขอตัวไปอาบน้ำก่อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-26
บทล่าสุด
พยาบาทพิศวาส Chapter 137
Chapter 137 กัลป์ประคองร่างอุ้ยอ้ายของภรรยาออกจากห้องน้ำ เขาพาขวัญข้าวมานั่งบนโซฟาปลายเตียง หยิบยาดมขึ้นมาให้เธอสูดดม จากนั้นก็ลุกเดินไปหยิบผ้าเย็นในตู้เย็นมาหนึ่งผืน นำมาเช็ดหน้าเช็ดลำคอและแขนให้เธอ “มาแพ้ท้องอะไรตอนนี้นะ จะคลอดอยู่ไม่กี่วันแล้ว” กัลป์ไม่เหนื่อยที่ต้องดูแลขวัญข้าว เขาเป็นห่วงเธอมากกว่า “ขวัญจะนอนพักก่อนไหม ถึงเวลากินข้าวเย็นพี่จะขึ้นมาปลุก” “ไม่เป็นไรค่ะ ขวัญไหวค่ะ” พูดไปสูดยาดมไป “พี่ว่าเรามีลูกกันแค่สองคนก็พอ ขวัญแพ้ท้องหนักมากทั้งสองท้องเลย พี่สงสาร”หลังจากคลอดลูกชายคนแรกนามว่ากรกันต์หรือน้องกรณ์ได้หนึ่งปีกว่า กัลป์กับขวัญข้าวมีลูกอีกคน ซึ่งท้องนี้เป็นลูกสาว ขวัญข้าวมีอาการแพ้ท้องเช่นเดิม อาเจียน เวียนศีรษะ หน้ามืด อ่อนเพลียง่าย แต่ไม่เหม็นหน้าสามีเหมือนท้องแรก กัลป์จึงดูแลขวัญข้าวได้เต็มที่ ดูแลมากกว่างานในบริษัทที่ให้อดิสรรับหน้าที่ผู้ช่วยรองประธานทำงานแทนอย่างที่รู้กันว่า ครรภ์แรกกัลป์ไม่ได้ทำหน้าที่สามีสักเท่าไหร่ มาท้องนี้เขาทุ่มเต็มที่ ทำหน้าที่พ่อและหน้าที่สามีไปพร้อมกัน ซึ่งทำได้ดีมากแม้ว่าจะเหนื่อยมากก็ตาม
พยาบาทพิศวาส Chapter 136
Chapter 136พิมประภาจากไปนานหกเดือนแล้ว ทว่าจิตราวดียังทำใจยอมรับกับการจากไปของลูกสาวไม่ได้ แต่ก็ดีขึ้นบ้างในบางครั้ง เจษฏาต้องจ้างพยาบาลมาดูแลมารดาอย่างใกล้ชิด เพราะเกรงว่าจะคิดสั้นตา โดยมีสกลคอยช่วยดูแลภรรยาอีกคน“เรื่องบางเรื่องต้องให้เจอกับตัวถึงเข้าใจและสำนึก และบางครั้งว่าคนๆ หนึ่งจะรู้ตัวก็สายไปแล้ว” วชิราภรณ์พูดอย่างคนอาบน้ำร้อนมาก่อน “พอดีป้าได้โสมมากจากเกาหลี ป้าฝากไปให้คุณพ่อกับคุณแม่ด้วยนะ”“ขอบคุณครับคุณป้า” คนรุ่นลูกยกมือไหว้ “ส่วนนี้เช็คครับคุณลุง”เจษฎาส่งเช็คที่ระบุจำนวนเงินสิบล้านส่งให้ธัญญ์ที่ยื่นมือมารับไว้ ก่อนธัญญ์ส่งคืนให้เจษฏา“ลุงยังไม่รีบใช้เงิน เจตต์เอาไปหมุนก่อนก็ได้ ตอนนี้ขยายตลาดไปจีนกับสิงคโปร์ไม่ใช่เหรอ ต้องใช้เงินเยอะ ขยายกิจการต้องมีเงินสำรอง” ธัญญ์พูดอย่างเข้าใจวงจรธุรกิจ“ผมพอมีครับ คุณพ่อบอกว่า ความซื่อสัตย์และการตรงต่อเวลาเป็นเรื่องสำคัญครับ รับปากใครไว้ก็ต้องทำให้ได้ครับ”“ลุงรับไว้แล้วไง และให้เจตต์เอาไปหมุนต่อ ถือว่าเจตต์ไม่ผิดคำพูดนะ” ธัญญ์มีข้อโต้แย้ง “รับไปเถอะ ลุงอยากช่วยเจตต์จริงๆ เจตต์จำเป็นต้องใช้เงินก้อนนี้มากกว่าลุง เราสองคนช่วยเหลือกั
พยาบาทพิศวาส Chapter 135
Chapter 135 “พี่กัลป์อยากทำอะไรก็ทำสิคะ หมอไม่ได้ห้าม” กัลป์ละห่างลำคอระหง มือหยุดเคลื่อนไหว เงยหน้ามองคนพูด “ทำได้เหรอ ทำได้แน่นะ” เขาถามย้ำ รอลุ้นคำตอบ “ได้ค่ะ แต่อย่ารุนแรงนะคะ เดี๋ยวลูกตกใจ” ขวัญข้าวตอบ มองใบหน้าคมหล่อที่เวลานี้อาบด้วยรอยยิ้ม แต่แล้วรอยยิ้มพลันหุบลง เขาจูบหน้าผากเธอเบาๆ “พี่ว่า พี่อดเปรี้ยวไว้กินหวานดีกว่า ตั้งแต่ขวัญรู้ว่าท้องก็แพ้ไม่หยุด หน้ามืดเวียนหัวก็บ่อย แล้วท้องก็ใหญ่มากด้วย พี่ไม่อยากให้มีอะไรผิดพลาด พี่ทนได้ ขอแค่พี่ได้กอด ได้หอมและได้จูบขวัญก็พอ” แม้ใจกัลป์อยากทำตามอารมณ์มากแค่ไหน ทว่าเขาคำนึงถึงความปลอดภัยของลูกเมียเป็นอันดับแรก แค่ได้ทำตามที่กล่าวไป กัลป์ก็พอใจแล้ว ขวัญข้าวยิ้มให้ชายหนุ่มตรงหน้า หอมแก้มเขาฟอดใหญ่ “พี่กัลป์น่ารักที่สุดเลย” “แน่นอนอยู่แล้ว และน่ารักกับขวัญคนเดียว” เขาพูดจริงจากใจ จูบปากเธอหนักๆ ซ้ำๆ หลายครั้ง “รักที่สุดในโลกด้วย” “ขวัญก็รักพี่กัลป์ค่ะ เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะคะ” “ครับ เรามาเริ่มต้นกันใหม่ พี่สัญญาว่าจะไม่ทำให้ขวัญเสียใจและร้องไ
พยาบาทพิศวาส Chapter 134
Chapter 134“ใช่ คงไม่เหงาแล้ว เราคงปวดหัวกับหลานจอมซนของเราน่าดูนะ” ธัญญ์พูดประโยคนี้วชิราภรณ์ก็รู้ว่า สามีตัดสินใจเช่นไร“แน่นอนค่ะ กัลป์ตอนเด็กๆ ซนหยอกซะเมื่อไหร่ เล่นเอาผึ้งหัวหมุนเลย หลานคนแรกของเราก็คงซนไม่ต่างกับพ่อ” ใบหน้าวชิราภรณ์อิ่มด้วยรอยยิ้ม“เรากลับบ้านกันเถอะ ให้กล้วยไม้อยู่ดูแลช้างต่อ” ธัญญ์เอ่ยบอกภรรยา ก่อนทั้งคู่จะเดินเคียงคู่กันกลับไปบ้านหลังใหญ่ ความคิดธัญญ์ตอนนี้เปลี่ยนไป เห็นทีเขาต้องปรับเปลี่ยนอะไรบางอย่างเสียแล้ว กัลป์ก้าวเท้าเร็วๆ มายังบ้านหลังเล็ก เมื่อรู้จากพรรณพฤกษาว่า ขวัญข้าวเวียนหัวหนักมาก และเป็นลมไปเมื่อครู่ใหญ่ กัลป์ที่กำลังเดินทางกลับบ้านพอดีเมื่อมาถึงก็รีบมาบ้านหลังนี้ทันที กัลป์ร้อนใจมาก กลัวว่าเมียรักจะเป็นหนัก “แม่บัวครับ ขวัญเป็นไงบ้างครับ” กัลป์ถามบัวริน “ตั้งแต่เป็นลมไปเมื่อชั่วโมงก่อนก็ยังไม่ได้สติเลย ดีนะที่ตอนเป็นลมอยู่ในห้องน่ะ ไม่งั้นคงต้องให้นอนในห้องรับแขก” “ผมขึ้นไปดูขวัญก่อนนะครับ” ตอนนี้ขวัญข้าวหมดสติอยู่ เธอคงไม่เห็นหน้ากัลป์ จึงเป็นโอกาสดีที่เขาจะได้ชิดใกล้สาวอันเป็นที่รัก พูดจบก็เดิน
พยาบาทพิศวาส Chapter 133
Chapter 133 พรรณพฤกษามองใบหน้าคชา ชายหนุ่มที่พรากความสาว ความสดใสของตนไปเมื่อสองปีกว่าด้วยสายตาอ่อนโยน ไม่มีความโกรธแค้นสักนิดเดียว ตอนนี้จิตใจเธอผ่องใสมาก ปรับชีวิตให้เป็นปกติ ไปเที่ยว ไปกินข้าว ไปดูหนังทำกิจกรรมหลายอย่างกับครอบครัวและเพื่อน เธอจำคำพูดก่อนเขาหมดสติในป่าได้ดี ราวกับว่ามันกลืนเข้าไปในความรู้สึก ไหลวนอยู่เช่นนั้น “ผมรักคุณ ผมขอโทษ”สองประโยคนี้แม้น้ำเสียงคชาจะเบาและขาดห้วง ทว่าพรรณพฤกษาได้ยินชัดเจน เธอเชื่อคำพูดคชา เชื่อว่ามาจากหัวใจที่แท้จริง ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่เสี่ยงตายช่วยชีวิตตน เธอยังรู้ต่ออีกว่า คชาปลอมตัวเป็นต้นเข้ามาดูแลเธอ เพื่อชดเชยความผิดที่กระทำไว้ แม้พรรณพฤกษาจำเหตุการณ์ช่วงสติหลุดไม่ได้ แต่เธอก็เชื่อว่า คชาสำนึกผิดโดยแท้จริง และนับจากวันนั้นพรรณพฤกษาดูช่วยดูแลคชาทุกวัน วันหนึ่งนานกว่าสามชั่วโมง ช่วงแรกธัญญ์ไม่เห็นด้วยกับการกระทำของบุตรสาว เพราะอย่างไรเสียคชาก็เป็นคนชั่ว คนไม่ดีที่ไม่น่าเข้าใกล้ อีกทั้งยังเป็นคนข่มเหงพรรณพฤกษา จึงไม่มีความจำเป็นต้องเอาใจใส่ดูแล แค่ให้อยู่บ้านหลังเล็กก็เพียงพอและถือว่าเมตตามากแล้ว“คุณพ่อขา กล้วยไม้เ
พยาบาทพิศวาส Chapter 132
Chapter 132อาหารเย็นมื้อนี้พิเศษอีกแล้ว ขวัญข้าวมองปลานิลสามรสและผัดผักคะน้าน้ำมันหอย มีข้าวสวยร้อนๆ อีกหนึ่งจานแล้วน้ำลายสอ เธอรู้ดีว่าอาหารสองอย่างนี้ใครเป็นคนทำ ทว่าคนทำกลับนำมาให้ตนและอยู่ร่วมลุ้นไม่ได้ ผัดผักน้ำมันหอยใส่กุ้งสด แม้ว่าผักจะสุกมากไปหน่อยแต่หน้าตาก็น่ากิน ส่วนปลานนิลสามรส เธอไม่คิดว่ากัลป์จะทอดปลาได้สวย หนังปลาคลุมเนื้อปลาสวยงาม ไม่เละ “กัลป์ตั้งใจทำเลยนะ ขวัญชิมเลย มันลุ้นอยู่” อดิสรที่ยกสำรับอาหารมาให้คนท้องเจ็ดเดือนรีบพูด ในมือถือโทรศัพท์เครื่องจิ๋วราคาไม่จิ๋ว เปิดเป็นวีดิโอคอลให้กัลป์ได้ยินและได้เห็นภาพขวัญข้าวกินอาหาร คนลุ้นไม่ได้มีแค่สองคน จักรภพกับนพดลก็พลอยลุ้นตามไปด้วย ขวัญข้าวตักเนื้อปลาสามรสขึ้นชิม ก่อนตักอีกครั้งเพื่อกินกับข้าว ยังไม่มีคำตอบของคนที่นั่งลุ้น เพราะเธอกินข้าวกับผัดผักคะน้าอีกหนึ่งคำ “เป็นไงวะ ขวัญว่าไงบ้าง” กัลป์ส่งเสียงถามผ่านวีดิโอคอล “ขวัญกำลังกินอยู่ ยังไม่ตอบเลย” อดิสรพลิกมือถือให้กัลป์เห็นขวัญข้าวกินข้าว แต่ก็รีบหมุนกลับมาตามเดิมเพราะเกรงว่าคนท้องจะเห็นหน้ากัลป์ อาการเหม็นขี้หน้ากัลป์อาจ
พยาบาทพิศวาส Chapter 131
Chapter 131 “อยากไปอยู่กับขวัญก็บอกมาเถอะ ไม่ต้องอ้างโน่นอ้างนี่หรอก”คนรู้ทันคือวชิราภรณ์ที่เวลานี้ไม่ลงโทษใดใดลูกชาย เพราะขวัญข้าวกำลังลงโทษกัลป์ เป็นการลงโทษที่หนักกว่าด้วย เห็นหน้าก็ไม่ได้ เข้าใกล้ยิ่งไม่ได้ เห็นหน้าทีไรวิ่งไปอาเจียนทุกครั้ง กรรมไม่แบของกัลป์ที่แท้ทรู “รายนั้นน่ะสมควรเป็นหมาเหงาหมาหงอย เป็นหมาอกแตกตายได้ยิ่งดี จะได้รู้สึกนึกบ้าง” คนพูดยังมีอารมณ์โกรธไม่หาย “แต่แค่นี้ก็มากแล้วนะคะ ทรมานใจและกายด้วย ทำอะไรก็ไม่ได้นอกจากแอบดู คอยมองอยู่ห่างๆ แต่เข้าใกล้ไม่ได้ และไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ขวัญจะหายแพ้หน้าพี่กัลป์ พูดถึงก็สงสารนะคะ” พรรณพฤกษาเห็นใจพี่ชายมาก แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ เรื่องนี้ขึ้นอยู่กับขวัญข้าวคนเดียว่า จะหายเหม็นหน้ากัลป์เมื่อไหร่ “เหม็นขี้หน้าไปจนกว่าจะคลอดแหละดี จะได้เข็ดหลาบไม่ทำอย่างนี้อีก” คนเป็นแม่ยังไม่หายเคืองบุตรชาย แต่ก็ยอมรับว่าอีกใจก็เห็นใจและสงสารตามประสาแม่ “ไปหาขวัญกับพี่ช้างดีกว่าค่ะคุณพ่อ คุณแม่ กล้วยไม้ให้พี่มะนาวทำมะม่วงน้ำปลาหวานไปให้ขวัญด้วยค่ะ” สองสามีพยักหน้า ก่อนทั้งสามจ
พยาบาทพิศวาส Chapter 130
Chapter 130ตั้งแต่พรรณพฤกษากลับมาเป็นคนเดิม และได้รับรู้เรื่องเหลือเชื่อหลายอย่าง โดยเฉพาะเรื่องวิรงรอง คนรักของพี่ชาย สาวแสนดีซุกซ่อนความร้ายกาจไว้มากมาย รวมถึงเป็นคนจ้างวานคชาข่มเหงตน ที่แท้จริงแล้วเธอไม่ได้ถูกรุมโทรมดังเช่นเข้าใจ คชาจัดฉากว่าเธอโดนกระทำเช่นนั้น พรรณพฤกษาโดนคชาข่มขืนคนเดียว ย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งเดือนก่อน หลังจากทั้งหมดพากันออกจากสวนลุงเฉิ่ม กัลป์ขับรถพาคชาไปส่งโรงพยาบาลเป็นอันดับแรก เนื่องจากคชาเสียเลือดมาก หายใจรวยริน แม้คชาเป็นคนทำร้ายน้องสาวตน ทว่าก็เป็นคนช่วยชีวิตพรรณพฤกษาจากชายใจชั่ว อีกทั้งเขาต้องการให้คชารับโทษจากทุกเรื่องที่ก่อไว้ การช่วยชีวิตคชาจึงเป็นเรื่องถูกต้อง คืนนั้นพูดได้ว่าเป็นวันอันเลวร้ายของบัวริน ขวัญข้าวถูกเข็นออกจากห้องผ่าตัดหลังจากแพทย์นำกระสุนออกจากตัวได้สำเร็จ การถูกยิงไม่ส่งผลกระทบต่อลูกในครรภ์ คล้อยหลังขวัญข้าวถูกพาเข้าไปในห้องดูอาการเพียงแค่ห้านาที บัวรินก็ต้องตกใจเมื่อรู้ว่า คชาถูกยิงและถูกนำตัวเข้าห้องผ่าตัดด่วน อาการคชาค่อนข้างหนัก เสียเลือดมากและหมดสติ แพทย์ใช้เวลาผ่าตัดนานร่วมสี่ชั่วโมง กว่าจะเสร็จเรียบร้อย
พยาบาทพิศวาส Chapter 129
Chapter 129 “กรี๊ด” ความตกใจเสียงปืน พรรณพฤกษากรีดร้อง ภาพความทรงจำตอนถูกจับตัวไปย้อนเข้ามาในหัว ราวกับว่าปลุกความทรงจำที่ถูกบางอย่างกดทับไว้ ความหวาดกลัวแน่นจิตใจ สายตาตื่นตระหนก คิดว่าตนเองถูกจับตัวไปที่ไหนสักแห่ง มือที่ห้อยอยู่จิกลงไปขาของคนที่แบกตนไว้ ทว่าเดชใส่กางเกงค่อนข้างหนา เขาจึงไม่เจ็บเท่าไหร่นัก เธอจึงเปลี่ยนมาทุบขาและลำตัวเดชแทน “ปล่อยนะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ปล่อยนะ” “แม่งเอ๊ย!” เดชสบถจากความเจ็บปนรำคาญ ในใจคิดว่าหากพาพรรณพฤกษาไปด้วยอาจเป็นตัวถ่วง การหลบหนีล่าช้า ไปตัวเดียวแม้ไม่มีตัวประกันน่าคล่องตัวกว่า เดชจึงโยนร่างตัวถ่วงลงไปบนพื้น ดีที่ว่าพื้นตรงนั้นไม่มีหิน เป็นเพียงพื้นดินเปียกชื้น เธอเจ็บแต่ไม่มาก คลำบั้นท้ายไปมา “คุณกล้วยไม้มาหาผม” คชาบอกพรรณพฤกษาที่เงยหน้ามองเจ้าของเสียง แสงไฟจากไฟฉายทำให้เธอมองเห็นหน้าคชา ทว่ากลับจำไม่ได้ว่าคือใคร แต่น่าแปลกใจที่เธอเชื่อใจชายคนนี้มากกว่าเดช พรรณพฤกษาจึงลุกขึ้นยืน ก้าวเท้าไปหาคชา “คุณกล้วยไม้ระวังครับ” เสียงคชาดังลั่น เมื่อเห็นเดชเล็งปืนมายังร่างสาว เขาก้าวเท้าวิ่งสุดชีวิต กอดพรรณพฤกษ
