Chapter 17

Chapter 17

“ช้างเอาเงินไว้ใช้นะลูก หลบตำรวจต้องมีเงินติดตัว” บัวรินเดินไปหยิบเงินในตู้เสื้อผ้าที่นางเก็บไว้จำนวนหนึ่ง ก่อนจะเดินกลับมาหาลูกชาย “แม่มีอยู่ประมาณสามหมื่น ถ้าไม่พอโทรมาหาแม่นะ แม่จะโอนไปให้”

“แค่นี้ก็พอแม่ ขอบคุณแม่มากนะ” คชายกมือไหว้มารดา กอดเป็นการส่งท้าย “ฉันไปก่อนนะแม่ แล้วพรุ่งนี้อย่าลืมไปซื้อมือถือกับซิมใหม่ด้วยนะ เราจะได้ติดต่อกันได้”

“รู้แล้วลูก ช้างอย่าลืมตามเรื่องขวัญนะ แม่เป็นห่วงน้อง”

บัวรินไม่วายย้ำเรื่องขวัญข้าว คชาพยักหน้า ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขากับขวัญข้าวจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ คชาไม่แสดงออกมานักว่ารักและเป็นห่วงน้องสาว ทว่าเวลานี้เขากลับห่วงขวัญข้าวจับใจ กลัวเหลือเกินว่า น้องสาวแสนบอบบางและอ่อนต่อโลกจะพบเจอกับคนไม่ดี ทำให้เขานึกถึงกงเกวียนกำเกวียนขึ้นมาทันทีทันใด

กว่าคชาจะออกจากบ้านได้ก็ต้องรอจนกว่าตีหนึ่ง และกว่าจะมาถึงบ้านสมานเพื่อนสนิท เวลามาหยุดที่ตีสามพอดี เขาเคาะประตูเรียกสมานไม่นานนัก เจ้าของบ้านก็ลุกงัวเงียมาเปิดประตู

“ไอ้ช้าง” สมานทำหน้าและเสียงตกใจที่เห็นคชายืนอยู่หน้าประตู “รีบเข้ามาก่อน เดี๋ยวพ่อมึงเห็น”