“ว่าไงเอก เรื่องที่ให้ไปตาม” “ได้เรื่องมาแล้ว แต่ต้องชาร์ตแบตสักแป๊ปหนึ่ง มีที่ชาร์ตแบตไหม” “มีสิ เราเอาแบตสำรองมา” เอกชัยส่งมือถือให้เพื่อนสนิท ก่อนที่กริชชัยจะเสียบแบตสำรอง แล้วใส่ไว้ที่กระเป๋าสูท อย่างเดิม “ขอบใจนะเอกที่ช่วย มือถืออันนี้คงจะเป็นกุญแจบางอย่าง ให้รู้ว่า ทำไมญ่าถึงโกรธเรามากนัก”
พิพัฒนพงค์ “พ่อกับคุณย่าว่ายังไงนะครับ จะให้ผมไปพังงา โอ๊ยไม่ไปหรอก ผมบอกแล้วไง เสาร์อาทิตย์นี้ ผมจะไปตามกอหญ้า ตามที่อยู่เพื่อนของเขา” “แต่แกต้องไป พ่ออยากให้แกไปดูรีสอร์ทญารินดา ปีนี้เขาชนะเลิศ เรื่องการบริการยอดเยี่ยมอย่างมืออาชีพ พ่ออยากให้แกไปดูงานและอยากให้พักผ่อน แค่อาทิตย์เดียวกริช” ธมกานต
“ผมทำอะไรล่ะ” “ก็ปิดประตู” “คุณไปไหนไม่ได้หรอกวันนี้..คืนนี้ต้องนอนที่นี่” “นี่มันอะไรกัน คุณจะเล่นอะไรค่ะ” กอหญ้าเดินเข้าไปใกล้ กริชชัยยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะถอดแว่นและผ้าที่ปิดปากออกช้าๆ “จำสามีตัวเองไม่ได้เหรอญ่า ความจำเสื่อมหรือไง” กอหญ้าอ้าปากค้าง ก่อนจะขยับเข้าไปใกล้มากขึ้นทำให้กริชชัยเห็นห
เช้าวันรุ่งขึ้น กริชชัยก้มมองใบหน้าภรรยาสาวที่ยังนอนหลับสนิท ผมยาวสลวยถูกลูบไล้เบาๆ ร่างภรรยาสาวที่ตอนนี้เปลือยเปล่าเพราะเมื่อคืนเขาและเธอทำกิจกรรมรักกันด้วยความโหยหาซึ่งกันและกันโดยกริชชัยทะนุถนอมหญิงสาวเนื่องจากสภาพความเป็นแม่ที่เด่นชัด แม้จะมีความสุขทางกายไม่เต็มที่แต่ความสุขทางใจมันมากล้นจนชายห
กอหญ้านั่งมองสามีด้วยแววตาชื่นชม ไม่ว่าเวลาผ่านไปแค่ไหน กริชชัยก็ยังหล่อและเท่ห์เสมอในสายตาของตัวเอง สองสาวรีเซฟชั่นรีบกรูเข้ามาใกล้ “เล่ามานะพี่ญ่า ไหนบอกว่าไม่มีสามีแล้วไง” เก๋พูดน้ำเสียงสะบัดในใจแอบหมั่นไส้ แต่อีกใจก็มองเห็นความเหมาะสมของสาวสวยตรงหน้า กับชายหนุ่มหล่อที่นั่งห่างออกไปแต่สายตายังจ้
สามเดือนต่อมา โรงพยาบาลเลิศวสิน กริชชัยมองภาพแม่กำลังให้นมลูกด้วยแววตาที่อบอุ่นและเต็มไปด้วยความประทับใจ ชายหนุ่มรู้สึกสดใสแม้ว่าไม่ได้นอนมากว่ายี่สิบชั่วโมงหลังจากภรรยาสาวปวดท้องเมื่อวาน กริชชัยรู้สึกเป็นประสบการณ์วิเศษแต่ช่วงเวลานั้นแทบจะขาดใจเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องของภรรยาสาว เป็นพักๆ ชายหนุ่มร
“ผมรักคุณกอหญ้า รักมาก” กริชชัยกระซิบบอกขณะจูบเบาๆ “ญ่าก็รักคุณค่ะ คุณกริชที่รัก” กอหญ้ากระซิบที่ปลายคาง ก่อนจะกัดเบาๆ อย่างหยอกเย้า กริชชัยอุ้มภรรยาสาวมานอนอยู่บนเตียงกว้างที่ตลอดเวลาที่กลับจากโรงพยาบาลแทบจะไม่มีเวลานอนร่วมกันเพราะภรรยาสาวทุ่มเทเวลาให้กับลูกน้อยคนแรก บางทีก็ไปนอนกอดกันพ่อแม่ลูก ใ
พังงา เกาะสิมิลันรีสอร์ท ญารินดา กริชชัยรู้สึกยิ่งหงุดหงิดเมื่อต้องมาที่รีสอร์ทที่มีความหลังที่อ่อนหวานกับภรรยาสาว “บ้าจริง ทำไมต้องมานัดคุยงานกันที่นี่ด้วยว่ะ” กริชชัยสบถอย่างหงุดหงิด เมื่อคนที่บิดาให้มารับที่ท่าเรือบอกจุดหมายปลายทาง “นี่คุณมนัส รู้ไหมว่าผมต้องรอเซลล์ที่ทางโน้นเค้าติดต่อเราอีกนา
“ขอเวลา สี่ห้าวันให้พ่อกับแม่ฮันนีมูนกันหน่อยนะ แล้วจะกลับไปรบกับลูกต่อ” อดิศวรหันกลับมาจับที่ไหล่ภรรยาสาวให้มาเผชิญหน้า ส่งสายตาหวานฉ่ำ “อะไรคะเนี่ย ลูกห้าแล้วนะ ยังจะหวานอีก” ยาริกายิ้มเขิน “หวานแบบนี้ตลอดไปครับ จะรักยิ่งๆ ขึ้นไปเชื่อไหมแยม แต่ตอนนี้ผมขอเบรคสักห้าวัน ฝากลูกไว้กับปู่ยา และทวดๆ ก่
ภายในห้องรับประทานอาหาร อดิศวรกำลังสอนให้ อ้น อัคราวัฒน์ ตักอาหารกินเอง ในขณะที่ยาริกากำลังป้อนข้าวให้อั๋น อัคราวุธยาริกาหันไปมองสามีที่กำลังสอนแฝดพี่อย่างใจเย็น “อ้น หัดทานข้าวเองครับ ตักแบบนี้พ่อตักให้ดู” อดิศวรสอนอย่างใจเย็น “โถ คุณศวร ลูกยังเล็กอยู่เลย แยมอยากป้อนข้าวลูก” “ผมอยากให้ลูกช่วยต
สามปีต่อมา ยาริกามองภาพพ่อและลูกๆ ที่วิ่งเล่นกันที่สนามอย่างมีความสุข นึกย้อนไปเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา งานแต่งงานของเธอกับอดิศวรจัดอย่างยิ่งใหญ่ โดยมีลูกแฝด ทั้งสอง อ้น และ อั๋น อัคราวัฒน์ และ อัคราวุธ กรณ์วิภาคและตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ อีกหกสัปดาห์ จำได้ว่าหลังจากอดิศวรรู้ก็รีบจัดงานแต่งงาน แบ
“แยมแน่ใจนะว่าจะไม่อันตรายกับลูก ศวรกลัวว่า..” อดิศวรจ้องมองตาภรรยาสาว ถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ยาริกาพยักหน้าเบาๆ ยิ้มเขิน พร้อมกับกอดชายหนุ่มกระชับ “ก็อย่ารุนแรงสิคะคุณพ่อ ทำเบาๆ หมอก็ไม่ห้ามหรอกค่ะ นอกจากจะหกอาทิตย์ก่อนคลอดหรือเปล่า แยมไม่แน่ใจ” ยาริกาใช้เล็บกรีดเบาๆ ที่หน้าอก “คุณเรียกผมว่า “คุณพ่อ
ยาริกาน้ำตาไหลตลอด ด้วยความตกใจ ซึ้งใจ ตื่นเต้น มีความสุข ไม่รู้ความรู้สึกไหนมาก่อนแต่มันผสมปนเปกันไปหมด หญิงสาวพยักหน้าๆ ยกมือปิดปาก รับดอกไม้แล้วสวมกอด ท่ามกลางเสียงเชียร์จากเพื่อนๆ ร่วมรุ่น และอีกหลายชั่วโมงต่อจากนั้น มิตติ้งร่วมรุ่นท่ามกลางทะเลแสนสวย และเพื่อนสนิท ทำให้ปาร์ตี้เต็มไปด้วยความสนุกส
สามวันผ่านไป หลังจากประชุมผู้แทนประกอบการโรงแรมที่มิลานสามวัน ยาริกาเพิ่งเห็นมาดบอสของอดิศวรเป็นครั้งแรกเวลาเค้าจริงจังกับการทำงานทำให้เค้าดูมีเสน่ห์ หญิงสาวมองสามีอย่างภาคภูมิใจ ตลอดสามวันที่มีนัดตลอดทั้งวัน ตารางแน่นมากๆ ทำให้แทบจะไม่มีส่วนตัวกันเลย วันนี้ยาริกามีความหวังว่าคงได้ไปเดินเล่นในเมือง
ยาริกาตกใจแทบสิ้นสติ เมื่ออดิศวรทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น แถมจับมือเธอไว้แน่น ยาริกาพยายามบิดมือหนีพร้อมหันไปซ้ายขวาว่ามีใครมองอยู่ไหม มีคนมองอยู่สองสามคน หญิงสาวใบหน้าร้อนด้วยความอายรีบกระตุกมือหนี แต่ชายหนุ่มจับไว้จนแน่น “นี่ คุณศวร ทำบ้าอะไร คุกเข่าทำไม...บ้าหรือเปล่า” ยาริกากัดฟันพูดเบาๆ “แยม ..
ระหว่างขับรถกลับบ้าน ยาริกาเงียบมาตลอดทาง พอๆ กับอดิศวร ก็เงียบเช่นเดียวกัน ตั้งแต่รถออกจากโรงพยาบาล เมื่อรถเลี้ยวเข้าสู่บ้าน เมื่อรถจอดนิ่งสนิทที่โรงจอดรถ อดิศวรนั่งรวบรวมสมาธิก่อนพูดกับภรรยาสาวอย่างใจเย็น “สรุป ยังไงคุณก็จะไปประชุมกับคุณกริชที่อิตาลีแน่ๆ ไม่เปลี่ยนใจ รู้ไหมการเดินทางไกลอาจเป็นอัน
ท่านผู้หญิงแพรวมองดูหลานสะใภ้กับหลานชาย สายตาเต็มไปด้วยความสุข คิดวาดฝันว่าอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า หลานคนเล็กของตระกูลจะลืมตาดูโลก แค่นี้ท่านก็ยิ้มออกแล้ว ถึงแม้จะมีอาการเจ็บไข้อย่างผู้ป่วยสูงอายุ พอนึกถึงหลานที่จะเกิดขึ้นมาทำให้ท่านผู้หญิงไม่ยอมแพ้กับโรคภัย หมั่นไปหาหมอและกินยาตามที่หมอสั่งทุกประการ