“ก็ทำโทษคนที่ทำให้ผมว้าวุ่นใจมาตลอดเช้าละมั้ง แล้วก็ดีใจที่จะได้อยู่กับญ่าสองคน” กริชชัยวางภรรยาสาวลง ชายหนุ่มรวบร่างภรรยาสาวเข้ามากอดแน่น ริมฝีปากของชายหนุ่มจูบที่ซอกคอ อย่างโหยหา “คุณกริชไม่โกรธแล้วใช่ไหมค่ะ” กอหญ้าละเมอถาม ทั้งๆที่แน่ใจในปฏิกิริยาของสามี “ผมไม่ได้โกรธหรอก ดีใจ ผมแค่อยากลองใจญ่า
เสียงครางเบาๆ ของกริชชัย สายตาของชายหนุ่มกวาดไปรอบๆ ในพื้นที่ส่วนตัว ที่ไม่มีใครก้าวย่างมารบกวนอย่างพอใจ ริมฝีปากของชายหนุ่มที่บดเคล้า เรียกร้อง ทำเอากอหญ้าอารมณ์กระเจิดกระเจิงก่อนจะร้องคราง เมื่อชายหนุ่มจูบไซ้ซอกคอขาว มือของชายหนุ่มบีบเคล้นที่หน้าอกที่เติ่งตึง ใบหน้าของกอหญ้านิ่วเล็กน้อยด้วยความเจ็
12 ปีต่อมา ณ สนามบินสุวรรณภูมิ กอหญ้ากอดลูกชายเพียงคนเดียวแน่น น้ำตาไหลพราก ในขณะที่กริชชัยกอดหญิงสาวที่บ่า ต้องการปลอบใจ คุณหญิงมณีจันทร์ ตรีรินทร์ และ ธมกานต์ ยืนอยู่ใกล้ๆ กัน ต่างมองภาพ ลูกชายและแม่กอดกันอย่างต้องการให้กำลังใจ “ไปได้แล้วกันต์ ลุงวิทย์รออยู่ลูก เอาไว้พ่อกับแม่ไปเที่ยวหา พ่ออยากใ
กริชชัยกอดภรรยาสาวแน่นจูบซับน้ำตาแล้วหอมแก้มนวลเป็นการปลอบใจ กอหญ้าพิงร่างของตัวเองกับชายหนุ่มใจยังคิดถึงลูกชายเพียงคนเดียวอย่างเศร้าใจ แต่เธอก็เข้าใจถึงเหตุผลที่ชายหนุ่มพยายามจะอธิบายให้ฟัง จำได้ว่าชายหนุ่มก็ถูกส่งไปเรียนเมืองนอกอายุไล่ๆ กับลูกชายเพียงคนเดียวเหมือนกัน แม้เหตุผลที่ส่งไปอาจจะต่างกันเ
กอหญ้ายิ้มเขินกับจุดประสงค์ของสามี หญิงสาวหยิกที่แขนชายหนุ่มที่มาสวมกอดตนเองด้วยความหมั่นไส้ “ผมซีเรียสนะ อยากมีลูกอีกคนให้ญ่าจริงๆ ญ่าจะได้มีเพื่อนเวลาผมไปทำงาน แล้วจะได้ไม่ต้องคิดถึงเจ้ากันต์มากขนาดนี้ เรามาตั้งใจกันนะห้าวันนี้ผมไม่เชื่อว่าผมหมดน้ำยาแล้ว ไม่ได้ยินพี่หมอบอกเหรอว่าเจ้านั่นของผมแข็
สองเดือนหลังจากกลับจากมัลดิฟท์ เสียงอาเจียนดังออกมาจากห้องน้ำ ทำให้กริชชัยผงกศีรษะขึ้น มองไปที่ข้างๆ ของเตียง แล้วชายหนุ่มก็ลุกขึ้น เสียงอาเจียนดังมาติดๆ กัน เมื่อชายหนุ่มเปิดประตู ก็เห็นภรรยากำลังกอดโถส้วมแน่น “ญ่า เป็นอะไร”กริชชัยตรงไปลูบหลัง ลูบศีรษะ “เวียนหัวค่ะ อยากอ้วก” กอหญ้าพูดพลาง อาเจีย
โรงแรมไอเฟลสตาร์ ยาริกางานยุ่งตลอดเช้า เพราะช่วงนี้ทั้งทัวร์ยุโรป ทัวร์จีนมาลงเพราะเป็นช่วงไฮน์ซีซั่น ตลอดสองอาทิตย์มานี้ เธอต้องกลับบ้านดึก และทำงานเช้าทุกวันแถมวันหยุดทำโอทีอีกต่างหาก หญิงสาวทำงานหนักเหมือนกำลังหนีอะไรบางอย่าง ใช่สิ ตั้งแต่เหตุการณ์บ้านกรณ์วิภาครวมไปถึงเหตุการณ์ที่เกือบพลิกชีวิตเ
อดิศวรเม้มริมฝีปากแน่น มือที่จับข้อมือหญิงสาวบีบแน่น เหมือนกำลังส่งผ่านอารมณ์หงุดหงิดไปกับการสัมผัส ยาริกานิ่วหน้าแต่ก็อดทนไม่พูด แล้วเมื่อมาถึงรถบีเอ็มสปอร์ตสีขาวรุ่นใหม่ล่าสุด หญิงสาวยืนหอบตั้งแต่มีภาวะเป็นแม่คน ทำให้ยาริกาเหนื่อยง่ายกินจุกจิกเยอะแถมนอนเก่งจนหญิงสาวรู้สึกแปลกใจกับการเปลี่ยนแปลงร่า
“ขอเวลา สี่ห้าวันให้พ่อกับแม่ฮันนีมูนกันหน่อยนะ แล้วจะกลับไปรบกับลูกต่อ” อดิศวรหันกลับมาจับที่ไหล่ภรรยาสาวให้มาเผชิญหน้า ส่งสายตาหวานฉ่ำ “อะไรคะเนี่ย ลูกห้าแล้วนะ ยังจะหวานอีก” ยาริกายิ้มเขิน “หวานแบบนี้ตลอดไปครับ จะรักยิ่งๆ ขึ้นไปเชื่อไหมแยม แต่ตอนนี้ผมขอเบรคสักห้าวัน ฝากลูกไว้กับปู่ยา และทวดๆ ก่
ภายในห้องรับประทานอาหาร อดิศวรกำลังสอนให้ อ้น อัคราวัฒน์ ตักอาหารกินเอง ในขณะที่ยาริกากำลังป้อนข้าวให้อั๋น อัคราวุธยาริกาหันไปมองสามีที่กำลังสอนแฝดพี่อย่างใจเย็น “อ้น หัดทานข้าวเองครับ ตักแบบนี้พ่อตักให้ดู” อดิศวรสอนอย่างใจเย็น “โถ คุณศวร ลูกยังเล็กอยู่เลย แยมอยากป้อนข้าวลูก” “ผมอยากให้ลูกช่วยต
สามปีต่อมา ยาริกามองภาพพ่อและลูกๆ ที่วิ่งเล่นกันที่สนามอย่างมีความสุข นึกย้อนไปเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา งานแต่งงานของเธอกับอดิศวรจัดอย่างยิ่งใหญ่ โดยมีลูกแฝด ทั้งสอง อ้น และ อั๋น อัคราวัฒน์ และ อัคราวุธ กรณ์วิภาคและตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ อีกหกสัปดาห์ จำได้ว่าหลังจากอดิศวรรู้ก็รีบจัดงานแต่งงาน แบ
“แยมแน่ใจนะว่าจะไม่อันตรายกับลูก ศวรกลัวว่า..” อดิศวรจ้องมองตาภรรยาสาว ถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ยาริกาพยักหน้าเบาๆ ยิ้มเขิน พร้อมกับกอดชายหนุ่มกระชับ “ก็อย่ารุนแรงสิคะคุณพ่อ ทำเบาๆ หมอก็ไม่ห้ามหรอกค่ะ นอกจากจะหกอาทิตย์ก่อนคลอดหรือเปล่า แยมไม่แน่ใจ” ยาริกาใช้เล็บกรีดเบาๆ ที่หน้าอก “คุณเรียกผมว่า “คุณพ่อ
ยาริกาน้ำตาไหลตลอด ด้วยความตกใจ ซึ้งใจ ตื่นเต้น มีความสุข ไม่รู้ความรู้สึกไหนมาก่อนแต่มันผสมปนเปกันไปหมด หญิงสาวพยักหน้าๆ ยกมือปิดปาก รับดอกไม้แล้วสวมกอด ท่ามกลางเสียงเชียร์จากเพื่อนๆ ร่วมรุ่น และอีกหลายชั่วโมงต่อจากนั้น มิตติ้งร่วมรุ่นท่ามกลางทะเลแสนสวย และเพื่อนสนิท ทำให้ปาร์ตี้เต็มไปด้วยความสนุกส
สามวันผ่านไป หลังจากประชุมผู้แทนประกอบการโรงแรมที่มิลานสามวัน ยาริกาเพิ่งเห็นมาดบอสของอดิศวรเป็นครั้งแรกเวลาเค้าจริงจังกับการทำงานทำให้เค้าดูมีเสน่ห์ หญิงสาวมองสามีอย่างภาคภูมิใจ ตลอดสามวันที่มีนัดตลอดทั้งวัน ตารางแน่นมากๆ ทำให้แทบจะไม่มีส่วนตัวกันเลย วันนี้ยาริกามีความหวังว่าคงได้ไปเดินเล่นในเมือง
ยาริกาตกใจแทบสิ้นสติ เมื่ออดิศวรทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น แถมจับมือเธอไว้แน่น ยาริกาพยายามบิดมือหนีพร้อมหันไปซ้ายขวาว่ามีใครมองอยู่ไหม มีคนมองอยู่สองสามคน หญิงสาวใบหน้าร้อนด้วยความอายรีบกระตุกมือหนี แต่ชายหนุ่มจับไว้จนแน่น “นี่ คุณศวร ทำบ้าอะไร คุกเข่าทำไม...บ้าหรือเปล่า” ยาริกากัดฟันพูดเบาๆ “แยม ..
ระหว่างขับรถกลับบ้าน ยาริกาเงียบมาตลอดทาง พอๆ กับอดิศวร ก็เงียบเช่นเดียวกัน ตั้งแต่รถออกจากโรงพยาบาล เมื่อรถเลี้ยวเข้าสู่บ้าน เมื่อรถจอดนิ่งสนิทที่โรงจอดรถ อดิศวรนั่งรวบรวมสมาธิก่อนพูดกับภรรยาสาวอย่างใจเย็น “สรุป ยังไงคุณก็จะไปประชุมกับคุณกริชที่อิตาลีแน่ๆ ไม่เปลี่ยนใจ รู้ไหมการเดินทางไกลอาจเป็นอัน
ท่านผู้หญิงแพรวมองดูหลานสะใภ้กับหลานชาย สายตาเต็มไปด้วยความสุข คิดวาดฝันว่าอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า หลานคนเล็กของตระกูลจะลืมตาดูโลก แค่นี้ท่านก็ยิ้มออกแล้ว ถึงแม้จะมีอาการเจ็บไข้อย่างผู้ป่วยสูงอายุ พอนึกถึงหลานที่จะเกิดขึ้นมาทำให้ท่านผู้หญิงไม่ยอมแพ้กับโรคภัย หมั่นไปหาหมอและกินยาตามที่หมอสั่งทุกประการ