ภายในห้องฉุกเฉิน พยาบาลสองคนกับคุณหมอหนึ่งคนกำลังทำงานด้วยความตั้งใจ “เสียง Fetal Heart rate120-140 ค่ะหมอ” “แอดมิทไว้ก่อนนะ แล้วให้ยาตามนี้นะครับคุณน้ำ” อาจารย์หมอสมชายพูดน้ำเสียงเคร่งขรึม ขณะที่จดสั่งยาให้แผ่นชาร์ท ใบหน้ายังเคร่งเครียด “แค่เด็กหัวใจเต้น น้ำก็ยังมีหวังค่ะหมอ” “ก็ต้องให้คนไข้
“คุณกริชครับ ผมขอคุยอะไรหน่อยเป็นการส่วนตัว” อดิศวรกล่าวเสร็จก็หันมามองหน้าเลขาของอีกฝ่าย พร้อมพูดเบาๆ พอให้ได้ยินกันสองคน “คุณไปนั่งรอที่ล๊อบบี้ก่อนนะ ผมมีเรื่องคุยกับเจ้านายคุณเดี๋ยวเดียว” ยาริกานั่งที่ล๊อบบี้ แต่ก็ลอบมองเห็นสองหนุ่มพูดคุยกัน มีช่วงหนึ่งกริชชัยหันมามองตนเอง ใบหน้าของชายหนุ่มแสดง
“ญ่าว่า พรุ่งนี้เราก็เจอกันแล้ว อีกอย่างญ่านอนแล้วค่ะ ตอนนี้ญ่านอนคุยกับคุณกริช” “ก็ผมอยากเห็นหน้าเมียนี่” กริชชัยยังอ้อนต่อ “คนดีของญ่า อย่าดื้อสิคะ ตอนนี้ญ่าง่วงมาก” กอหญ้ารู้สึกเหนื่อยจนน้ำเสียงเริ่มขาดเป็นห้วงๆ “โอเค ก็ได้” กริชชัยยอมแพ้ “ญ่าขอตัวนอนก่อนนะคะ คุณกริชไม่ต้องโทรมาแล้วนะคะ พรุ่ง
“แยม อย่าปฏิเสธตัวเองเลย เราเป็นของกันและกันผมคิดถึงคุณแทบบ้า อย่าปฏิเสธเลย..นะพลีส...” เสียงงึมงำที่ซอกคอขาว ริมฝีปากที่ทั้งจูบทั้งขบเม้ม ทำเอายาริกาเตลิดไปไกล สุดท้ายมือเจ้ากรรมของตนเองก็กอดรั้ง แล้วเมื่อชายหนุ่มหันหน้ามาจูบที่ริมฝีปากอีกครั้ง คราวนี้ไม่รู้ว่าใครจูบใครมันหนักหน่วงดูดดื่มจนได้ยินเส
ยาริกากำลังจะอาบน้ำ เตรียมตัวไปตามนัดชายหนุ่ม ในใจรู้สึกปลอดโปร่ง เมื่อนึกถึงความน่ารักของอดิศวร เมื่อได้ยินเสียงกริ่ง ที่หน้าห้องยาริกาเปิดประตู เมื่อเปิดประตูหญิงสาวถึงกับนิ่ง เมื่อเห็นพนักงานโรงแรมหญิงคนหนึ่งถือกล่องโต ยื่นมาให้ หญิงสาวรับมางงๆ “รูมเซอร์วิสค่ะ คุณอดิศวรสั่งให้เอามามอบให้คุณค่ะ”
ห้างสรรพสินค้า ชื่อดัง ใจกลางหัวหิน ยาริกามองนาฬิกา สลับกับมองโทรศัพท์ ไปมา “อะไรเนี่ย นัดสามทุ่ม ป่านนี้สี่ทุ่มกว่าแล้ว อีตาบ้านั่นไปไหนนะเนี่ย ร้านอาหารเขาจะปิดในอีกครึ่งชั่วโมงแล้ว” ยาริกาบ่นเพราะพนักงานพึ่งมาบอก เมื่อเห็นว่าหญิงสาวนั่งนาน ร่วมสองชั่วโมงแต่ยังสั่งแค่น้ำแก้วเดียว “อีตาบ้าเนี่ย น
กรุงเทพฯ โรงพยาบาลเลิศวสิน พัชรา เอลี่ กำลังนั่งดู กอหญ้ากำลังทานข้าวเช้า ที่เช้ามากๆ สาวประเภทสองถือกระเป๋าใบโตเตรียมพร้อมจะออกไปทำภารกิจที่แสนเจ็บปวด สาวประเภทสองบอกเล่าให้เพื่อนรักทั้งสองคนฟัง แม้เพื่อนทั้งสองจะเหนี่ยวรั้งไม่ต้องการ แต่เอลี่ ตั้งมั่นในใจว่า อย่างน้อยเธออยากทำอะไรสักอย่างให้กับค
“เอลี่ คุณมาทำอะไรที่นี่” เสียงอดิสร เกือบเป็นกระซิบ สาวประเภทสองยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะวางกระเป๋า “เชิญคุณอดิสรทางนี้ค่ะ ดิฉันจะได้เริ่มงาน นี่ก็ใกล้ฤกษ์หมั้นแล้วคุณหญิงท่านย้ำให้ดิฉันแต่งให้เสร็จ ภายในครึ่งชั่วโมงค่ะ” “อะไรนะ คุณมาทำบ้าอะไรที่นี่ ออกไปนะผมไม่ต้องการให้คุณแต่งหน้าให้ผม บ้าหรือเปล่าเอลี
“ขอเวลา สี่ห้าวันให้พ่อกับแม่ฮันนีมูนกันหน่อยนะ แล้วจะกลับไปรบกับลูกต่อ” อดิศวรหันกลับมาจับที่ไหล่ภรรยาสาวให้มาเผชิญหน้า ส่งสายตาหวานฉ่ำ “อะไรคะเนี่ย ลูกห้าแล้วนะ ยังจะหวานอีก” ยาริกายิ้มเขิน “หวานแบบนี้ตลอดไปครับ จะรักยิ่งๆ ขึ้นไปเชื่อไหมแยม แต่ตอนนี้ผมขอเบรคสักห้าวัน ฝากลูกไว้กับปู่ยา และทวดๆ ก่
ภายในห้องรับประทานอาหาร อดิศวรกำลังสอนให้ อ้น อัคราวัฒน์ ตักอาหารกินเอง ในขณะที่ยาริกากำลังป้อนข้าวให้อั๋น อัคราวุธยาริกาหันไปมองสามีที่กำลังสอนแฝดพี่อย่างใจเย็น “อ้น หัดทานข้าวเองครับ ตักแบบนี้พ่อตักให้ดู” อดิศวรสอนอย่างใจเย็น “โถ คุณศวร ลูกยังเล็กอยู่เลย แยมอยากป้อนข้าวลูก” “ผมอยากให้ลูกช่วยต
สามปีต่อมา ยาริกามองภาพพ่อและลูกๆ ที่วิ่งเล่นกันที่สนามอย่างมีความสุข นึกย้อนไปเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา งานแต่งงานของเธอกับอดิศวรจัดอย่างยิ่งใหญ่ โดยมีลูกแฝด ทั้งสอง อ้น และ อั๋น อัคราวัฒน์ และ อัคราวุธ กรณ์วิภาคและตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ อีกหกสัปดาห์ จำได้ว่าหลังจากอดิศวรรู้ก็รีบจัดงานแต่งงาน แบ
“แยมแน่ใจนะว่าจะไม่อันตรายกับลูก ศวรกลัวว่า..” อดิศวรจ้องมองตาภรรยาสาว ถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ยาริกาพยักหน้าเบาๆ ยิ้มเขิน พร้อมกับกอดชายหนุ่มกระชับ “ก็อย่ารุนแรงสิคะคุณพ่อ ทำเบาๆ หมอก็ไม่ห้ามหรอกค่ะ นอกจากจะหกอาทิตย์ก่อนคลอดหรือเปล่า แยมไม่แน่ใจ” ยาริกาใช้เล็บกรีดเบาๆ ที่หน้าอก “คุณเรียกผมว่า “คุณพ่อ
ยาริกาน้ำตาไหลตลอด ด้วยความตกใจ ซึ้งใจ ตื่นเต้น มีความสุข ไม่รู้ความรู้สึกไหนมาก่อนแต่มันผสมปนเปกันไปหมด หญิงสาวพยักหน้าๆ ยกมือปิดปาก รับดอกไม้แล้วสวมกอด ท่ามกลางเสียงเชียร์จากเพื่อนๆ ร่วมรุ่น และอีกหลายชั่วโมงต่อจากนั้น มิตติ้งร่วมรุ่นท่ามกลางทะเลแสนสวย และเพื่อนสนิท ทำให้ปาร์ตี้เต็มไปด้วยความสนุกส
สามวันผ่านไป หลังจากประชุมผู้แทนประกอบการโรงแรมที่มิลานสามวัน ยาริกาเพิ่งเห็นมาดบอสของอดิศวรเป็นครั้งแรกเวลาเค้าจริงจังกับการทำงานทำให้เค้าดูมีเสน่ห์ หญิงสาวมองสามีอย่างภาคภูมิใจ ตลอดสามวันที่มีนัดตลอดทั้งวัน ตารางแน่นมากๆ ทำให้แทบจะไม่มีส่วนตัวกันเลย วันนี้ยาริกามีความหวังว่าคงได้ไปเดินเล่นในเมือง
ยาริกาตกใจแทบสิ้นสติ เมื่ออดิศวรทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น แถมจับมือเธอไว้แน่น ยาริกาพยายามบิดมือหนีพร้อมหันไปซ้ายขวาว่ามีใครมองอยู่ไหม มีคนมองอยู่สองสามคน หญิงสาวใบหน้าร้อนด้วยความอายรีบกระตุกมือหนี แต่ชายหนุ่มจับไว้จนแน่น “นี่ คุณศวร ทำบ้าอะไร คุกเข่าทำไม...บ้าหรือเปล่า” ยาริกากัดฟันพูดเบาๆ “แยม ..
ระหว่างขับรถกลับบ้าน ยาริกาเงียบมาตลอดทาง พอๆ กับอดิศวร ก็เงียบเช่นเดียวกัน ตั้งแต่รถออกจากโรงพยาบาล เมื่อรถเลี้ยวเข้าสู่บ้าน เมื่อรถจอดนิ่งสนิทที่โรงจอดรถ อดิศวรนั่งรวบรวมสมาธิก่อนพูดกับภรรยาสาวอย่างใจเย็น “สรุป ยังไงคุณก็จะไปประชุมกับคุณกริชที่อิตาลีแน่ๆ ไม่เปลี่ยนใจ รู้ไหมการเดินทางไกลอาจเป็นอัน
ท่านผู้หญิงแพรวมองดูหลานสะใภ้กับหลานชาย สายตาเต็มไปด้วยความสุข คิดวาดฝันว่าอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า หลานคนเล็กของตระกูลจะลืมตาดูโลก แค่นี้ท่านก็ยิ้มออกแล้ว ถึงแม้จะมีอาการเจ็บไข้อย่างผู้ป่วยสูงอายุ พอนึกถึงหลานที่จะเกิดขึ้นมาทำให้ท่านผู้หญิงไม่ยอมแพ้กับโรคภัย หมั่นไปหาหมอและกินยาตามที่หมอสั่งทุกประการ