“ทำไมนายเลือกไปจำแต่สิ่งที่ไม่น่าจะจำ เดี๋ยวนี้สังคมไทยเปลี่ยนไปมากแล้ว สาวประเภทสองแบบคุณเอลี่มันก็ไม่ต่างกับผู้หญิงทั่วๆไปเลยสักนิด” “ก็เพราะนายเป็นผู้ชายปกติ นายก็ไม่เคยรู้สึกเหมือนที่เรารู้สึก อีกอย่างตอนเด็กๆ นายไม่เคยปลอบใจแม่สักครั้ง จำไม่ได้เหรอเวลาแม่ไปงานสังคมกับพ่อ ทุกครั้งกลับมาบ้านแม่ต
ห้องพักแพทย์ นายแพทย์ภัทรและแพทย์หญิงนิภากำลังดื่มกาแฟอ่านหนังสือพิมพ์ แพทย์หญิงนิภามองผ่านกระจกเห็นนายแพทย์อนวินท์เดินมาก็ยิ้มกว้างแต่ต้องหุบยิ้มทันทีเมื่อเห็นชายหนุ่มจูงมือพยาบาลสาวด้วยท่าทางสนิทสนม แพทย์หญิงนิภาหน้างอก่อนจ้องมองที่ประตูอย่างหงุดหงิด เมื่อเห็นชายที่ตนเองหมายปองกำลังแสดงท่าทางสนิท
18.00 ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ บนเครื่องบินสายการบินไทยเที่ยวบินกรุงเทพฯ ภูเก็ต อดิศวรนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ ระหว่างรอผู้โดยสารคนสุดท้าย เสียงประกาศเรียกครั้งสุดท้ายดังขึ้น ชายหนุ่มถอนหายใจขณะที่สายตายังอ่านหนังสือพิมพ์ต่อไป แยม ยาริกา ทั้งวิ่งและลากกระเป๋า อย่างรีบเร่ง อีกมือก็ถือโทรศัพท์มือถือ “มาถ
อีกด้านหนึ่ง กลุ่มเพื่อนเจ้าบ่าวที่นั่งจับกลุ่มกันอีกด้านหนึ่ง “ไอ้วุธ ยาที่ข้าให้เตรียมให้ได้มาหรือเปล่า” ชัยยศกระซิบถามเพื่อนสนิท วุทธิชัยส่งยาปลุกเซ็กส์ในถุงพลาสติกขนาดเล็กส่งให้เพื่อนสนิทอย่างพยายามให้ลับตาเพื่อนคนอื่น “ไม่เข้าใจทำไมนายต้องใช้ยาด้วยว่ะ ทั้งๆ ที่นายกับยัยแนนก็คบกันมาห้าหกปีแล
“ไหนบอกว่าจะไม่ทำตัวเด่นกว่าเจ้าสาวไง นี่อะไรสั้นทั้งข้างบนและข้างล่าง” อดิศวรพูดพลางใช้สายตามองที่หน้าอกจรดปลายเท้า สายตาของชายหนุ่มทำให้ยาริการ้อนวาบไปทั่วใบหน้า “บ้า ไร้มารยาท” ยาริกากัดริมฝีปาก พลางกระซิบด่า อดิศวรหัวเราะเบาๆ เมื่อสามารถยั่วให้หญิงสาวโกรธได้จนสำเร็จ ก่อนจะขยับไปยืนจนไหล่แทบจะเ
ยาริกาเดินเข้าห้องแต่งตัว เห็นเพื่อนสองแต่งตัวเสร็จ คงมีแต่แนนเพื่อนเจ้าสาวอีกคนที่ยืนหน้างออยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง “แนน ยังแต่งตัวไม่เสร็จเหรอ แยมเห็นขึ้นมาคนแรกเลย” ยาริกาทักทายก่อนจะเข้าไปยืนใกล้ๆ “แนนอยากร้องไห้ ชุดที่ซื้อมาใส่ไม่ได้แล้วล่ะแยม เพราะตลอดอาทิตย์เนี่ยแนนตามใจปากไปหน่อย ซัดทุเรีย
อีกด้านหนึ่งของห้อง บริกรหนุ่มรับเงินจากวุทธิชัยใส่กระเป๋า “ผมทำงานเรียบร้อยแล้วนะเฮียผมเอาไปเสิร์ฟให้กับพี่สาวคนที่ใส่ชุดที่เพื่อนพี่ส่งไลน์มาให้ผม เรียบร้อยนะพี่ ผมไปล่ะเดี๋ยวใครมาเห็นผมจะโดนด่า” วุทธิชัยพยักหน้าก่อนจะยกเบียร์ขึ้นดื่ม เมื่อภาระที่ได้รับมอบหมายจากเพื่อนเสร็จสิ้นลง ยาริกาพยายามพยุ
“อย่ามองผมแบบนั้น บอกว่าไม่ได้ทำ โธ่เว้ย ผมก็โดนเหมือนกันไม่เชื่อหรือไง” อดิศวรพูดน้ำเสียงเริ่มหงุดหงิด “ไอ้บ้ากาม ไอ้โรคจิต ไปให้พ้นจากห้องฉันก่อนที่ฉันจะฆ่านาย” น้ำเสียงยาริกาแฝงด้วยความเกลียดชัง อดิศวรเหมือนโดนตบหน้า ชายหนุ่มคว้าแขนของหญิงสาวตรงหน้าอย่างรุนแรง “จะบอกให้นะถ้าผมอยากได้ ไม่ต้องใช้
“ขอเวลา สี่ห้าวันให้พ่อกับแม่ฮันนีมูนกันหน่อยนะ แล้วจะกลับไปรบกับลูกต่อ” อดิศวรหันกลับมาจับที่ไหล่ภรรยาสาวให้มาเผชิญหน้า ส่งสายตาหวานฉ่ำ “อะไรคะเนี่ย ลูกห้าแล้วนะ ยังจะหวานอีก” ยาริกายิ้มเขิน “หวานแบบนี้ตลอดไปครับ จะรักยิ่งๆ ขึ้นไปเชื่อไหมแยม แต่ตอนนี้ผมขอเบรคสักห้าวัน ฝากลูกไว้กับปู่ยา และทวดๆ ก่
ภายในห้องรับประทานอาหาร อดิศวรกำลังสอนให้ อ้น อัคราวัฒน์ ตักอาหารกินเอง ในขณะที่ยาริกากำลังป้อนข้าวให้อั๋น อัคราวุธยาริกาหันไปมองสามีที่กำลังสอนแฝดพี่อย่างใจเย็น “อ้น หัดทานข้าวเองครับ ตักแบบนี้พ่อตักให้ดู” อดิศวรสอนอย่างใจเย็น “โถ คุณศวร ลูกยังเล็กอยู่เลย แยมอยากป้อนข้าวลูก” “ผมอยากให้ลูกช่วยต
สามปีต่อมา ยาริกามองภาพพ่อและลูกๆ ที่วิ่งเล่นกันที่สนามอย่างมีความสุข นึกย้อนไปเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา งานแต่งงานของเธอกับอดิศวรจัดอย่างยิ่งใหญ่ โดยมีลูกแฝด ทั้งสอง อ้น และ อั๋น อัคราวัฒน์ และ อัคราวุธ กรณ์วิภาคและตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ อีกหกสัปดาห์ จำได้ว่าหลังจากอดิศวรรู้ก็รีบจัดงานแต่งงาน แบ
“แยมแน่ใจนะว่าจะไม่อันตรายกับลูก ศวรกลัวว่า..” อดิศวรจ้องมองตาภรรยาสาว ถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ยาริกาพยักหน้าเบาๆ ยิ้มเขิน พร้อมกับกอดชายหนุ่มกระชับ “ก็อย่ารุนแรงสิคะคุณพ่อ ทำเบาๆ หมอก็ไม่ห้ามหรอกค่ะ นอกจากจะหกอาทิตย์ก่อนคลอดหรือเปล่า แยมไม่แน่ใจ” ยาริกาใช้เล็บกรีดเบาๆ ที่หน้าอก “คุณเรียกผมว่า “คุณพ่อ
ยาริกาน้ำตาไหลตลอด ด้วยความตกใจ ซึ้งใจ ตื่นเต้น มีความสุข ไม่รู้ความรู้สึกไหนมาก่อนแต่มันผสมปนเปกันไปหมด หญิงสาวพยักหน้าๆ ยกมือปิดปาก รับดอกไม้แล้วสวมกอด ท่ามกลางเสียงเชียร์จากเพื่อนๆ ร่วมรุ่น และอีกหลายชั่วโมงต่อจากนั้น มิตติ้งร่วมรุ่นท่ามกลางทะเลแสนสวย และเพื่อนสนิท ทำให้ปาร์ตี้เต็มไปด้วยความสนุกส
สามวันผ่านไป หลังจากประชุมผู้แทนประกอบการโรงแรมที่มิลานสามวัน ยาริกาเพิ่งเห็นมาดบอสของอดิศวรเป็นครั้งแรกเวลาเค้าจริงจังกับการทำงานทำให้เค้าดูมีเสน่ห์ หญิงสาวมองสามีอย่างภาคภูมิใจ ตลอดสามวันที่มีนัดตลอดทั้งวัน ตารางแน่นมากๆ ทำให้แทบจะไม่มีส่วนตัวกันเลย วันนี้ยาริกามีความหวังว่าคงได้ไปเดินเล่นในเมือง
ยาริกาตกใจแทบสิ้นสติ เมื่ออดิศวรทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น แถมจับมือเธอไว้แน่น ยาริกาพยายามบิดมือหนีพร้อมหันไปซ้ายขวาว่ามีใครมองอยู่ไหม มีคนมองอยู่สองสามคน หญิงสาวใบหน้าร้อนด้วยความอายรีบกระตุกมือหนี แต่ชายหนุ่มจับไว้จนแน่น “นี่ คุณศวร ทำบ้าอะไร คุกเข่าทำไม...บ้าหรือเปล่า” ยาริกากัดฟันพูดเบาๆ “แยม ..
ระหว่างขับรถกลับบ้าน ยาริกาเงียบมาตลอดทาง พอๆ กับอดิศวร ก็เงียบเช่นเดียวกัน ตั้งแต่รถออกจากโรงพยาบาล เมื่อรถเลี้ยวเข้าสู่บ้าน เมื่อรถจอดนิ่งสนิทที่โรงจอดรถ อดิศวรนั่งรวบรวมสมาธิก่อนพูดกับภรรยาสาวอย่างใจเย็น “สรุป ยังไงคุณก็จะไปประชุมกับคุณกริชที่อิตาลีแน่ๆ ไม่เปลี่ยนใจ รู้ไหมการเดินทางไกลอาจเป็นอัน
ท่านผู้หญิงแพรวมองดูหลานสะใภ้กับหลานชาย สายตาเต็มไปด้วยความสุข คิดวาดฝันว่าอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า หลานคนเล็กของตระกูลจะลืมตาดูโลก แค่นี้ท่านก็ยิ้มออกแล้ว ถึงแม้จะมีอาการเจ็บไข้อย่างผู้ป่วยสูงอายุ พอนึกถึงหลานที่จะเกิดขึ้นมาทำให้ท่านผู้หญิงไม่ยอมแพ้กับโรคภัย หมั่นไปหาหมอและกินยาตามที่หมอสั่งทุกประการ