ในขณะที่ห้องข้างๆ เป็นห้องนมอิ่ม แต่คุณหญิงมณีจันทร์เข้ามาสั่งงานสำคัญ หญิงชราจึงเห็นและได้ยินว่าหลานชายเพียงคนเดียวปีน เข้ามาหาหลานสาวบุญธรรม หญิงชรายืนมองร่างของหลานชายที่กระโดดลงมาจากบันไดที่ปีนมาหาหลานสาวบุญธรรม มือของหญิงชราสั่นระริก “ในที่สุดก็ฝืนดวงชะตาไปไม่ได้ใช่ไหม” คุณหญิงมณีจันทร์น้ำตาไห
อีกไม่กี่นาทีต่อมา เจ้าบ่าว เจ้าสาว ก็มาร่วมงานในห้องจัดเลี้ยง ขนาดเล็ก ที่ใช้สำหรับงานสำคัญๆ เพราะเป็นห้องจัดเลี้ยง ที่หรูที่สุดในโรงแรม ทั่วๆไปมีแต่งานระดับประเทศและงานวีไอพีเท่านั้นที่เปิดใช้ห้องนี้ กอหญ้ายืนเคียงข้างกริชชัย โดยมีเพื่อนเจ้าบ่าวสามคน และเธอมีเพื่อนเจ้าสาวสามคนเช่นกัน หญิงสาวหันไปม
กริชชัยส่งสายตาหวาน มือก็ดีดเปียโนพริ้วไหว ภาพจากจอขนาดยักษ์ทำให้เห็นว่าชายหนุ่มเชี่ยวชาญมากขนาดไหน กอหญ้ารู้สึกซาบซึ้งจนน้ำตาเจ้ากรรมไหลมาอย่างไม่รู้ตัว ซาบซึ้งกับเสียงเพลงและซาบซึ้งกับความหมายของเพลง กริชชัยเล่นจนจบเพลง ก่อนจะลุกขึ้นยืนโค้งตัวสวยงาม กอหญ้าได้ยินเสียงปรบมือกึกก้องก่อนที่สปอร์ตไลท์จ
กริชชัยถอดเสื้อและกางเกงภายในช่วงหนึ่งนาที ก่อนร่างสองร่างจะแนบชิด ชายหนุ่มอุ้มกอหญ้าเข้าไปในอ่างน้ำ ก่อนจะเอื้อมไปเปิดน้ำอุ่น โดยร่างสองร่างยืนใกล้กันแค่ไม่ถึงคืบ “สวยจัง เมียพี่สวยที่สุด” “เว่อร์” กริชชัยเอื้อมมือมาจับที่คาง สายน้ำไหลผ่านร่างกายทำให้เกิดความอบอุ่น กริชชัยเอื้อมมือไปแกะเส้นผมท
คุณหญิงมณีจันทร์ยกนาฬิกา พลางยิ้มเมื่อเห็นใบหน้าของหลานชายเพียงคนเดียว ที่หงิกงออย่างคนไม่สบอารมณ์ ไม่ว่าเวลาผ่านไปแค่ไหนกริชชัยก็ไม่เปลี่ยนแปลง เวลาไม่สบอารมณ์ชายหนุ่มจะแสดงออกทางสีหน้าและท่าทาง “ไง เจ้ากริช เจ้าช้าไปสองนาทีนะ นี่อีกไม่ถึงห้านาทีก็จะถึงฤกษ์ที่ท่านเจ้าอาวาสให้ย่าไว้” “งมงายนะคุณย่
ประเทศญี่ปุ่น เกาะฮอกไกโด เกาะที่ตั้งอยู่เหนือสุดของประเทศญี่ปุ่น เป็นเกาะที่ใหญ่ อันดับสองของประเทศ กริชชัยเคยมาทำงานที่เมืองนี้ ช่วงเดือนนี้พอดีเห็นความงามของดอกไม้นานาพรรณ ชายหนุ่มหันไปมองเจ้าสาวที่นอนซบหน้าต่างแล้วอมยิ้ม นี่ถ้าหญิงสาวตื่นมาในเช้าวันพรุ่งนี้ ในไร่ลาเวนเดอร์สุดสวย กริชชัยอยากเห็น
คอนโดมีเนียมพัชรา ต้นตาลนั่งที่ริมเตียงในขณะที่พัชรานอนไม่ได้สติ เพราะเมามาก ร้องไห้ตลอดเวลาตอนนั่งรถกลับอย่างไม่ได้สติ ต้นตาลใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดใบหน้าหญิงสาวคนรัก แววตาเศร้า น้ำตาซึมที่หัวตาจนต้องรีบเงยหน้าขึ้นเพื่อกระพริบให้น้ำตาไหลกลับคืน “โถ พัชทำไมชอบทำร้ายตัวเองแบบนี้นะ พี่ไม่ควรค่าให้พัชต้องมา
“หวานจังเลย” “บ้า..” ต้นน้ำทุบที่ไหล่เบาๆ “ปล่อยสิคะ น้ำจะไปทำงานแล้ว” “ชักไม่อยากปล่อยล่ะสิ” “ห้ามขี้โกงนะคะพี่หมอ..” ต้นน้ำใช้มือยันร่างกายของนายแพทย์หนุ่มที่โถมตัวเข้ามากอดอย่างเต็มตัว อนวินท์กอดพยาบาลสาวแน่น ก่อนที่จะเลื่อนมือขึ้นประคองใบหน้าหวาน และส่งสายตาออดอ้อน “คิส มี พลีส” ชายหนุ่มชี
“ขอเวลา สี่ห้าวันให้พ่อกับแม่ฮันนีมูนกันหน่อยนะ แล้วจะกลับไปรบกับลูกต่อ” อดิศวรหันกลับมาจับที่ไหล่ภรรยาสาวให้มาเผชิญหน้า ส่งสายตาหวานฉ่ำ “อะไรคะเนี่ย ลูกห้าแล้วนะ ยังจะหวานอีก” ยาริกายิ้มเขิน “หวานแบบนี้ตลอดไปครับ จะรักยิ่งๆ ขึ้นไปเชื่อไหมแยม แต่ตอนนี้ผมขอเบรคสักห้าวัน ฝากลูกไว้กับปู่ยา และทวดๆ ก่
ภายในห้องรับประทานอาหาร อดิศวรกำลังสอนให้ อ้น อัคราวัฒน์ ตักอาหารกินเอง ในขณะที่ยาริกากำลังป้อนข้าวให้อั๋น อัคราวุธยาริกาหันไปมองสามีที่กำลังสอนแฝดพี่อย่างใจเย็น “อ้น หัดทานข้าวเองครับ ตักแบบนี้พ่อตักให้ดู” อดิศวรสอนอย่างใจเย็น “โถ คุณศวร ลูกยังเล็กอยู่เลย แยมอยากป้อนข้าวลูก” “ผมอยากให้ลูกช่วยต
สามปีต่อมา ยาริกามองภาพพ่อและลูกๆ ที่วิ่งเล่นกันที่สนามอย่างมีความสุข นึกย้อนไปเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา งานแต่งงานของเธอกับอดิศวรจัดอย่างยิ่งใหญ่ โดยมีลูกแฝด ทั้งสอง อ้น และ อั๋น อัคราวัฒน์ และ อัคราวุธ กรณ์วิภาคและตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ อีกหกสัปดาห์ จำได้ว่าหลังจากอดิศวรรู้ก็รีบจัดงานแต่งงาน แบ
“แยมแน่ใจนะว่าจะไม่อันตรายกับลูก ศวรกลัวว่า..” อดิศวรจ้องมองตาภรรยาสาว ถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ยาริกาพยักหน้าเบาๆ ยิ้มเขิน พร้อมกับกอดชายหนุ่มกระชับ “ก็อย่ารุนแรงสิคะคุณพ่อ ทำเบาๆ หมอก็ไม่ห้ามหรอกค่ะ นอกจากจะหกอาทิตย์ก่อนคลอดหรือเปล่า แยมไม่แน่ใจ” ยาริกาใช้เล็บกรีดเบาๆ ที่หน้าอก “คุณเรียกผมว่า “คุณพ่อ
ยาริกาน้ำตาไหลตลอด ด้วยความตกใจ ซึ้งใจ ตื่นเต้น มีความสุข ไม่รู้ความรู้สึกไหนมาก่อนแต่มันผสมปนเปกันไปหมด หญิงสาวพยักหน้าๆ ยกมือปิดปาก รับดอกไม้แล้วสวมกอด ท่ามกลางเสียงเชียร์จากเพื่อนๆ ร่วมรุ่น และอีกหลายชั่วโมงต่อจากนั้น มิตติ้งร่วมรุ่นท่ามกลางทะเลแสนสวย และเพื่อนสนิท ทำให้ปาร์ตี้เต็มไปด้วยความสนุกส
สามวันผ่านไป หลังจากประชุมผู้แทนประกอบการโรงแรมที่มิลานสามวัน ยาริกาเพิ่งเห็นมาดบอสของอดิศวรเป็นครั้งแรกเวลาเค้าจริงจังกับการทำงานทำให้เค้าดูมีเสน่ห์ หญิงสาวมองสามีอย่างภาคภูมิใจ ตลอดสามวันที่มีนัดตลอดทั้งวัน ตารางแน่นมากๆ ทำให้แทบจะไม่มีส่วนตัวกันเลย วันนี้ยาริกามีความหวังว่าคงได้ไปเดินเล่นในเมือง
ยาริกาตกใจแทบสิ้นสติ เมื่ออดิศวรทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น แถมจับมือเธอไว้แน่น ยาริกาพยายามบิดมือหนีพร้อมหันไปซ้ายขวาว่ามีใครมองอยู่ไหม มีคนมองอยู่สองสามคน หญิงสาวใบหน้าร้อนด้วยความอายรีบกระตุกมือหนี แต่ชายหนุ่มจับไว้จนแน่น “นี่ คุณศวร ทำบ้าอะไร คุกเข่าทำไม...บ้าหรือเปล่า” ยาริกากัดฟันพูดเบาๆ “แยม ..
ระหว่างขับรถกลับบ้าน ยาริกาเงียบมาตลอดทาง พอๆ กับอดิศวร ก็เงียบเช่นเดียวกัน ตั้งแต่รถออกจากโรงพยาบาล เมื่อรถเลี้ยวเข้าสู่บ้าน เมื่อรถจอดนิ่งสนิทที่โรงจอดรถ อดิศวรนั่งรวบรวมสมาธิก่อนพูดกับภรรยาสาวอย่างใจเย็น “สรุป ยังไงคุณก็จะไปประชุมกับคุณกริชที่อิตาลีแน่ๆ ไม่เปลี่ยนใจ รู้ไหมการเดินทางไกลอาจเป็นอัน
ท่านผู้หญิงแพรวมองดูหลานสะใภ้กับหลานชาย สายตาเต็มไปด้วยความสุข คิดวาดฝันว่าอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า หลานคนเล็กของตระกูลจะลืมตาดูโลก แค่นี้ท่านก็ยิ้มออกแล้ว ถึงแม้จะมีอาการเจ็บไข้อย่างผู้ป่วยสูงอายุ พอนึกถึงหลานที่จะเกิดขึ้นมาทำให้ท่านผู้หญิงไม่ยอมแพ้กับโรคภัย หมั่นไปหาหมอและกินยาตามที่หมอสั่งทุกประการ