ท่าอากาศยานสิงคโปร์ กริชชัยเอื้อมมือไปหยิบมือถือกดสายหา หญิงสาวที่ทำให้หัวใจตนเองเต้นแรงเร็ว จนรู้สึกเหมือนหัวใจจะระเบิดออกมานอกตัว “ฮัลโหล ญ่าค่ะ” กอหญ้าพูดพลางเดินดูรอบๆ บริเวณ ร้านเฟอร์นิเจอร์เอาของมาลงตั้งแต่เย็นและเพิ่งเสร็จเมื่อชั่วโมงที่แล้ว หญิงสาวต้องดูแลความเรียบร้อยตามคำสั่งของ ชายหนุ่
กริชชัยนั่งแท็กซี่กลับมาพิพัฒนพงค์ ในเวลาต่อมาไม่ถึงยี่สิบนาทีชายหนุ่มวิ่งขึ้นชั้นสามอย่างรวดเร็ว หัวใจเต้นแรง ก่อนจะอารมณ์สะดุดเมื่อไปที่ห้องของตนเองพบกับความว่างเปล่า ชายหนุ่มวิ่งไปทางห้องของหญิงสาวทางปีกซ้าย..ก็ว่างเปล่า อารมณ์ที่สดใสกลายเป็นขุ่นมัวทันที “บอกให้นอนที่นี่ แล้วไปนอนที่ไหนยัยเด็กบ้
เมื่อรถมาจอดที่หน้าบ้าน ซึ่งครั้งหนึ่งอนวินท์ต้องการใช้เป็นเรือนหอ อนวินท์จอดรถนิ่งราวห้านาที มือของชายหนุ่มเอื้อมมาจับมือของพยาบาลสาว อนวินท์เบี่ยงลำตัวเล็กน้อย พร้อมกับเอื้อมมือจับไหล่ให้พยาบาลสาวมาเผชิญหน้าจนได้ยินเสียงหัวใจเต้นของกันและกัน ชายหนุ่มจับมือบอบบางขึ้นจูบเบาๆ ต้นน้ำหลับตารู้สึกเหมือน
เช้าวันรุ่งขึ้น กอหญ้าพลิกตัว ก่อนจะรู้สึกเหมือนตนเองผะอืดผะอมอีกครั้ง หญิงสาวนึกย้อนเหตุการณ์ ก่อนจะตกใจลุกขึ้นนั่ง เห็นกริชชัย นอนเปลือยโดยมีผ้าห่มสีน้ำเงิน ห่มไว้ กอหญ้านึกถึงเหตุการณ์แล้วแก้มร้อนผ่าวอาการคลื่นไส้ทำให้หญิงสาว มองหาเสื้อคลุม ใส่เสร็จก็วิ่งเข้าห้องน้ำ “โอ๊ย...ตายแล้ว ทำยังไงดีดื
สามวันผ่านไป กอหญ้ายืนแปรงผม ใจเหม่อลอยพรุ่งนี้แล้วสินะวันแต่งงาน หลังจากกลับจากระยอง ที่ไปปาร์ตี้ฉลองโสดกับพัชราและเอลี่ ทำให้กอหญ้าพอจะยิ้มรื่นเริงได้มาก พอกลับมาทั้งคุณหญิงมณีรินทร์และตรีรินทร์ ก็พาเธอเข้าคอสเตรียมตัวเป็นเจ้าสาว ซึ่งกอหญ้าไม่นึกเลยว่ามันจะยุ่งยากวุ่นวายได้ขนาดนี้หญิงสาว อมยิ้มเม
ในขณะที่ห้องข้างๆ เป็นห้องนมอิ่ม แต่คุณหญิงมณีจันทร์เข้ามาสั่งงานสำคัญ หญิงชราจึงเห็นและได้ยินว่าหลานชายเพียงคนเดียวปีน เข้ามาหาหลานสาวบุญธรรม หญิงชรายืนมองร่างของหลานชายที่กระโดดลงมาจากบันไดที่ปีนมาหาหลานสาวบุญธรรม มือของหญิงชราสั่นระริก “ในที่สุดก็ฝืนดวงชะตาไปไม่ได้ใช่ไหม” คุณหญิงมณีจันทร์น้ำตาไห
อีกไม่กี่นาทีต่อมา เจ้าบ่าว เจ้าสาว ก็มาร่วมงานในห้องจัดเลี้ยง ขนาดเล็ก ที่ใช้สำหรับงานสำคัญๆ เพราะเป็นห้องจัดเลี้ยง ที่หรูที่สุดในโรงแรม ทั่วๆไปมีแต่งานระดับประเทศและงานวีไอพีเท่านั้นที่เปิดใช้ห้องนี้ กอหญ้ายืนเคียงข้างกริชชัย โดยมีเพื่อนเจ้าบ่าวสามคน และเธอมีเพื่อนเจ้าสาวสามคนเช่นกัน หญิงสาวหันไปม
กริชชัยส่งสายตาหวาน มือก็ดีดเปียโนพริ้วไหว ภาพจากจอขนาดยักษ์ทำให้เห็นว่าชายหนุ่มเชี่ยวชาญมากขนาดไหน กอหญ้ารู้สึกซาบซึ้งจนน้ำตาเจ้ากรรมไหลมาอย่างไม่รู้ตัว ซาบซึ้งกับเสียงเพลงและซาบซึ้งกับความหมายของเพลง กริชชัยเล่นจนจบเพลง ก่อนจะลุกขึ้นยืนโค้งตัวสวยงาม กอหญ้าได้ยินเสียงปรบมือกึกก้องก่อนที่สปอร์ตไลท์จ
“ขอเวลา สี่ห้าวันให้พ่อกับแม่ฮันนีมูนกันหน่อยนะ แล้วจะกลับไปรบกับลูกต่อ” อดิศวรหันกลับมาจับที่ไหล่ภรรยาสาวให้มาเผชิญหน้า ส่งสายตาหวานฉ่ำ “อะไรคะเนี่ย ลูกห้าแล้วนะ ยังจะหวานอีก” ยาริกายิ้มเขิน “หวานแบบนี้ตลอดไปครับ จะรักยิ่งๆ ขึ้นไปเชื่อไหมแยม แต่ตอนนี้ผมขอเบรคสักห้าวัน ฝากลูกไว้กับปู่ยา และทวดๆ ก่
ภายในห้องรับประทานอาหาร อดิศวรกำลังสอนให้ อ้น อัคราวัฒน์ ตักอาหารกินเอง ในขณะที่ยาริกากำลังป้อนข้าวให้อั๋น อัคราวุธยาริกาหันไปมองสามีที่กำลังสอนแฝดพี่อย่างใจเย็น “อ้น หัดทานข้าวเองครับ ตักแบบนี้พ่อตักให้ดู” อดิศวรสอนอย่างใจเย็น “โถ คุณศวร ลูกยังเล็กอยู่เลย แยมอยากป้อนข้าวลูก” “ผมอยากให้ลูกช่วยต
สามปีต่อมา ยาริกามองภาพพ่อและลูกๆ ที่วิ่งเล่นกันที่สนามอย่างมีความสุข นึกย้อนไปเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา งานแต่งงานของเธอกับอดิศวรจัดอย่างยิ่งใหญ่ โดยมีลูกแฝด ทั้งสอง อ้น และ อั๋น อัคราวัฒน์ และ อัคราวุธ กรณ์วิภาคและตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ อีกหกสัปดาห์ จำได้ว่าหลังจากอดิศวรรู้ก็รีบจัดงานแต่งงาน แบ
“แยมแน่ใจนะว่าจะไม่อันตรายกับลูก ศวรกลัวว่า..” อดิศวรจ้องมองตาภรรยาสาว ถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ยาริกาพยักหน้าเบาๆ ยิ้มเขิน พร้อมกับกอดชายหนุ่มกระชับ “ก็อย่ารุนแรงสิคะคุณพ่อ ทำเบาๆ หมอก็ไม่ห้ามหรอกค่ะ นอกจากจะหกอาทิตย์ก่อนคลอดหรือเปล่า แยมไม่แน่ใจ” ยาริกาใช้เล็บกรีดเบาๆ ที่หน้าอก “คุณเรียกผมว่า “คุณพ่อ
ยาริกาน้ำตาไหลตลอด ด้วยความตกใจ ซึ้งใจ ตื่นเต้น มีความสุข ไม่รู้ความรู้สึกไหนมาก่อนแต่มันผสมปนเปกันไปหมด หญิงสาวพยักหน้าๆ ยกมือปิดปาก รับดอกไม้แล้วสวมกอด ท่ามกลางเสียงเชียร์จากเพื่อนๆ ร่วมรุ่น และอีกหลายชั่วโมงต่อจากนั้น มิตติ้งร่วมรุ่นท่ามกลางทะเลแสนสวย และเพื่อนสนิท ทำให้ปาร์ตี้เต็มไปด้วยความสนุกส
สามวันผ่านไป หลังจากประชุมผู้แทนประกอบการโรงแรมที่มิลานสามวัน ยาริกาเพิ่งเห็นมาดบอสของอดิศวรเป็นครั้งแรกเวลาเค้าจริงจังกับการทำงานทำให้เค้าดูมีเสน่ห์ หญิงสาวมองสามีอย่างภาคภูมิใจ ตลอดสามวันที่มีนัดตลอดทั้งวัน ตารางแน่นมากๆ ทำให้แทบจะไม่มีส่วนตัวกันเลย วันนี้ยาริกามีความหวังว่าคงได้ไปเดินเล่นในเมือง
ยาริกาตกใจแทบสิ้นสติ เมื่ออดิศวรทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น แถมจับมือเธอไว้แน่น ยาริกาพยายามบิดมือหนีพร้อมหันไปซ้ายขวาว่ามีใครมองอยู่ไหม มีคนมองอยู่สองสามคน หญิงสาวใบหน้าร้อนด้วยความอายรีบกระตุกมือหนี แต่ชายหนุ่มจับไว้จนแน่น “นี่ คุณศวร ทำบ้าอะไร คุกเข่าทำไม...บ้าหรือเปล่า” ยาริกากัดฟันพูดเบาๆ “แยม ..
ระหว่างขับรถกลับบ้าน ยาริกาเงียบมาตลอดทาง พอๆ กับอดิศวร ก็เงียบเช่นเดียวกัน ตั้งแต่รถออกจากโรงพยาบาล เมื่อรถเลี้ยวเข้าสู่บ้าน เมื่อรถจอดนิ่งสนิทที่โรงจอดรถ อดิศวรนั่งรวบรวมสมาธิก่อนพูดกับภรรยาสาวอย่างใจเย็น “สรุป ยังไงคุณก็จะไปประชุมกับคุณกริชที่อิตาลีแน่ๆ ไม่เปลี่ยนใจ รู้ไหมการเดินทางไกลอาจเป็นอัน
ท่านผู้หญิงแพรวมองดูหลานสะใภ้กับหลานชาย สายตาเต็มไปด้วยความสุข คิดวาดฝันว่าอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า หลานคนเล็กของตระกูลจะลืมตาดูโลก แค่นี้ท่านก็ยิ้มออกแล้ว ถึงแม้จะมีอาการเจ็บไข้อย่างผู้ป่วยสูงอายุ พอนึกถึงหลานที่จะเกิดขึ้นมาทำให้ท่านผู้หญิงไม่ยอมแพ้กับโรคภัย หมั่นไปหาหมอและกินยาตามที่หมอสั่งทุกประการ