นายแพทย์หนุ่มโยนร่างบางลงบนที่นอนขนาดคิงส์ไซด์ อย่างไม่ใยดีด้วยอารมณ์ทั้งโกรธและแค้นปนกัน มือก็ปลดกระดุมเสื้อผ้าของตนเอง พร้อมสลัดเสื้อออก แววตาดุดัน ริมฝีปากเม้มแน่น ต้นน้ำมองดูชายหนุ่มที่เธอแอบหลงรักและเฝ้าเอาใจใส่ตลอดสิบปีที่ผ่านมา ด้วยแววตาตื่นกลัวรวดร้าว ผิดหวัง ““พี่หมอ อย่าทำแบบนี้ พี่หมอที
เมื่อเสร็จสิ้นกามกิจ ถึงสามครั้งติดกัน ต้นน้ำรู้สึกปวดร้าวไปทั้งร่างกาย หญิงสาวนอนคว่ำร่างกายเพราะอีกฝ่ายใช้ท่อนขาก่ายมาที่ร่างกายของตนเอง ราวกับกลัวว่าตนเองจะหนีหาย น้ำตาของหญิงสาวไหลรินจนหมอนเปียก ต้นน้ำรอจนชายหนุ่มกรนเบาๆ อย่างอ่อนเพลีย ก็น่าหรอกที่จะเพลียก็เล่นเมคเลิฟกันสามครั้งทั้งดุดัน และอ่อน
นายแพทย์อนวินท์วางโทรศัพท์ไว้ที่เดิมก่อนจะหันหน้ามาเผชิญหน้าหญิงสาวที่ตอนนี้ บูดงอด้วยความไม่พอใจ ““ทำหน้าให้ดีๆ หน่อย บอกอะไรให้นะคุณต้นน้ำ เกมส์ระหว่างเรามันไม่จบง่ายๆ หรอก ผมรู้คุณชอบเล่นเกมส์ เพราะตลอดสิบปีที่ผ่านมาคุณเล่นเกมส์มาตลอด เล่นต่ออีกสิ ส่วนผมผมจะให้คุณตอบแทนความรู้สึกที่ผมเสียไป” อย
บ้านพิพัฒนพงค์ บนโต๊ะรับประทานอาหารที่ประกอบไปด้วยประมุขบ้าน และสมาชิกในครอบครัว ธมกานต์ ตรีรินทร์ กอหญ้าและกริชชัยที่นั่งเคียงข้างกัน ““เมื่อไหร่ครอบครัวจะพร้อมหน้าสักที แม่คิดถึงตาล กับน้ำจังเลย ช่วงนี้ลูกๆทำงานยุ่งจนไม่มีเวลาให้กันเลย”” ตรีรินทร์กล่าวรำพึง กริชชัยตักอาหารใส่จานข้าวให้กอหญ้า อ
“ที่สำคัญฉันจะทำอะไรกับใคร ไม่จำเป็นที่ฉันต้องรายงานคุณ ถามจริงๆเถอะคุณรู้จักไว้เนื้อเชื่อใจกันบ้างไหม ทีฉันไม่เคยถามคุณเลย ว่าวันๆคุณทำอะไรบ้าง” “นั่นสิทำไม ถ้าคุณถามผมจะตอบคุณทุกคำถามแต่นี่ คุณไม่เคยจะถามเลย มีแต่ฉันมันบ้าไปคนเดียว เพราะคุณไม่เคยคิดจะแคร์ผมสักนิด จริงไหมกอหญ้า” หญิงสาวถอนหายใจยา
นายแพทย์อนวินท์ตื่นขึ้นมา ก็พบว่าคนที่นอนข้างๆเมื่อคืน คนที่ตนเองกอดเมื่อคืนหายตัวไปแล้วชายหนุ่มหันไปมองรอบๆห้อง พร้อมตะโกนเรียก “น้ำ น้ำ” ไม่มีเสียงตอบรับ นายแพทย์อนวินท์รีบอาบน้ำ แล้วไปที่โรงพยาบาลทันที เมื่อมาถึงที่ห้องทำงาน เห็นพยาบาลจอย และพยาบาลอีกนางหนึ่ง ใบหน้าสดใส “นิด มาทำอะไรที่นี่ ปก
อนวินท์กระชากหญิงสาวมาจูบ ริมฝีปากของชายหนุ่มประกบแน่นกับริมฝีปากของตนเองต้นน้ำผลักดันหยิกข่วน แต่ยิ่งดิ้นเหมือนอ้อมแขนยิ่งแน่น “คนบ้า ปล่อยนะ กลายเป็นแบบนี้ได้ไง ปล่อยนะ” “ไม่ปล่อย” อนวินท์ระดมจูบ ลิ้นของชายหนุ่มซอกซอนทะลวงลึกจนต้นน้ำเสียววูบไปทั้งร่างกายอ้อมกอดของชายหนุ่ม ทั้งรัดแน่นจนต้นน้ำอึด
หลังจากรับเอกสารการจดทะเบียนสมรส มาแล้วต้นน้ำยังรู้สึกชากับความรู้สึกไม่หาย แต่ก็ต้องมาช็อคอีกครั้ง ก่อนกลับนายแพทย์หนุ่มได้พูดกับเจ้าหน้าที่ เสียงดังฟังชัดว่า “ผมขอคำร้องการจดทะเบียนหย่าด้วยเลยนะครับ จะได้ไม่ต้องเสียเวลา” พนักงานอ้าปากตาโต อาการเดียวกับต้นน้ำ หญิงสาวปวดแปลบไปทั้งร่างกาย มือสั่นแต
“ขอเวลา สี่ห้าวันให้พ่อกับแม่ฮันนีมูนกันหน่อยนะ แล้วจะกลับไปรบกับลูกต่อ” อดิศวรหันกลับมาจับที่ไหล่ภรรยาสาวให้มาเผชิญหน้า ส่งสายตาหวานฉ่ำ “อะไรคะเนี่ย ลูกห้าแล้วนะ ยังจะหวานอีก” ยาริกายิ้มเขิน “หวานแบบนี้ตลอดไปครับ จะรักยิ่งๆ ขึ้นไปเชื่อไหมแยม แต่ตอนนี้ผมขอเบรคสักห้าวัน ฝากลูกไว้กับปู่ยา และทวดๆ ก่
ภายในห้องรับประทานอาหาร อดิศวรกำลังสอนให้ อ้น อัคราวัฒน์ ตักอาหารกินเอง ในขณะที่ยาริกากำลังป้อนข้าวให้อั๋น อัคราวุธยาริกาหันไปมองสามีที่กำลังสอนแฝดพี่อย่างใจเย็น “อ้น หัดทานข้าวเองครับ ตักแบบนี้พ่อตักให้ดู” อดิศวรสอนอย่างใจเย็น “โถ คุณศวร ลูกยังเล็กอยู่เลย แยมอยากป้อนข้าวลูก” “ผมอยากให้ลูกช่วยต
สามปีต่อมา ยาริกามองภาพพ่อและลูกๆ ที่วิ่งเล่นกันที่สนามอย่างมีความสุข นึกย้อนไปเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา งานแต่งงานของเธอกับอดิศวรจัดอย่างยิ่งใหญ่ โดยมีลูกแฝด ทั้งสอง อ้น และ อั๋น อัคราวัฒน์ และ อัคราวุธ กรณ์วิภาคและตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ อีกหกสัปดาห์ จำได้ว่าหลังจากอดิศวรรู้ก็รีบจัดงานแต่งงาน แบ
“แยมแน่ใจนะว่าจะไม่อันตรายกับลูก ศวรกลัวว่า..” อดิศวรจ้องมองตาภรรยาสาว ถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ยาริกาพยักหน้าเบาๆ ยิ้มเขิน พร้อมกับกอดชายหนุ่มกระชับ “ก็อย่ารุนแรงสิคะคุณพ่อ ทำเบาๆ หมอก็ไม่ห้ามหรอกค่ะ นอกจากจะหกอาทิตย์ก่อนคลอดหรือเปล่า แยมไม่แน่ใจ” ยาริกาใช้เล็บกรีดเบาๆ ที่หน้าอก “คุณเรียกผมว่า “คุณพ่อ
ยาริกาน้ำตาไหลตลอด ด้วยความตกใจ ซึ้งใจ ตื่นเต้น มีความสุข ไม่รู้ความรู้สึกไหนมาก่อนแต่มันผสมปนเปกันไปหมด หญิงสาวพยักหน้าๆ ยกมือปิดปาก รับดอกไม้แล้วสวมกอด ท่ามกลางเสียงเชียร์จากเพื่อนๆ ร่วมรุ่น และอีกหลายชั่วโมงต่อจากนั้น มิตติ้งร่วมรุ่นท่ามกลางทะเลแสนสวย และเพื่อนสนิท ทำให้ปาร์ตี้เต็มไปด้วยความสนุกส
สามวันผ่านไป หลังจากประชุมผู้แทนประกอบการโรงแรมที่มิลานสามวัน ยาริกาเพิ่งเห็นมาดบอสของอดิศวรเป็นครั้งแรกเวลาเค้าจริงจังกับการทำงานทำให้เค้าดูมีเสน่ห์ หญิงสาวมองสามีอย่างภาคภูมิใจ ตลอดสามวันที่มีนัดตลอดทั้งวัน ตารางแน่นมากๆ ทำให้แทบจะไม่มีส่วนตัวกันเลย วันนี้ยาริกามีความหวังว่าคงได้ไปเดินเล่นในเมือง
ยาริกาตกใจแทบสิ้นสติ เมื่ออดิศวรทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น แถมจับมือเธอไว้แน่น ยาริกาพยายามบิดมือหนีพร้อมหันไปซ้ายขวาว่ามีใครมองอยู่ไหม มีคนมองอยู่สองสามคน หญิงสาวใบหน้าร้อนด้วยความอายรีบกระตุกมือหนี แต่ชายหนุ่มจับไว้จนแน่น “นี่ คุณศวร ทำบ้าอะไร คุกเข่าทำไม...บ้าหรือเปล่า” ยาริกากัดฟันพูดเบาๆ “แยม ..
ระหว่างขับรถกลับบ้าน ยาริกาเงียบมาตลอดทาง พอๆ กับอดิศวร ก็เงียบเช่นเดียวกัน ตั้งแต่รถออกจากโรงพยาบาล เมื่อรถเลี้ยวเข้าสู่บ้าน เมื่อรถจอดนิ่งสนิทที่โรงจอดรถ อดิศวรนั่งรวบรวมสมาธิก่อนพูดกับภรรยาสาวอย่างใจเย็น “สรุป ยังไงคุณก็จะไปประชุมกับคุณกริชที่อิตาลีแน่ๆ ไม่เปลี่ยนใจ รู้ไหมการเดินทางไกลอาจเป็นอัน
ท่านผู้หญิงแพรวมองดูหลานสะใภ้กับหลานชาย สายตาเต็มไปด้วยความสุข คิดวาดฝันว่าอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า หลานคนเล็กของตระกูลจะลืมตาดูโลก แค่นี้ท่านก็ยิ้มออกแล้ว ถึงแม้จะมีอาการเจ็บไข้อย่างผู้ป่วยสูงอายุ พอนึกถึงหลานที่จะเกิดขึ้นมาทำให้ท่านผู้หญิงไม่ยอมแพ้กับโรคภัย หมั่นไปหาหมอและกินยาตามที่หมอสั่งทุกประการ