ห้องอาหาร ภายในโรงแรม กอหญ้าเดินตามบริกรชาย มาจนถึงโต๊ะนั่ง ก่อนมองไปรอบๆ ที่ ไม่มีโต๊ะอื่นใกล้ๆกันเลย เหมือนเขาแยกโซนออกมาแค่สองที่นั่ง จัดเป็นมุมพิเศษกอหญ้าขมวดคิ้วก่อนจะนั่งลง อย่างลังเลเล็กน้อย บรรยากาศโดยรอบ ที่สามารถมองเห็นทะเล จากทางด้านขวา ทำให้บรรยากาศยิ่งสดชื่น และอ่อนหวาน กอหญ้าเหลือบมองน
“คุณ..พี่กริชจะพาญ่าไปเหรอ” “งั้นสิ ไม่งั้นจะให้แม่ช่วยให้ญ่ามาหาพี่เหรอ” “เจ้าแผนการ” กอหญ้าต่อว่าน้ำเสียงไม่จริงจัง “พี่อยากอยู่กับญ่า ในวันพิเศษของพี่ ก็แค่นั้น” “อื้ม...” กอหญ้ายิ้มน้อยๆ อย่างเขินอาย กับสายตาคมเข้ม ที่จ้องมาเหมือนสื่อความหมายบางอย่าง... กริชชัยยกมือ ส่งสัญญาณบางอย่างแล้วบริ
หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ กริชชัยจูงมือกอหญ้า ออกมาเดินเล่นหน้าริมชายหาดหน้าโรงแรม ตอนนั้นเป็นตอนค่อนข้างดึก บรรยากาศเงียบ ท้องฟ้าเปิดมีดาวระยิบระยับสวยงามมาก ทะเลข้างๆ โรงแรมริมชายหาด ระยิบระยับ งดงามอีกเช่นกัน ผมของกอหญ้าปลิวจากสายลมที่พัดเอื่อยๆ รองเท้าส้นสูงเป็นอุปสรรคเล็กน้อย ทำให้หญิงสาวหยุดเ
“จบแล้ว พอฟังได้ไหม” กริชชัยกระซิบข้างๆหู กอหญ้าพยักหน้าก่อนยิ้มเขิน ใบหน้าร้อนผ่าว “ถ้าเพราะ ขอรางวัลด้วย” กริชชัยเลิกคิ้วก่อนมองหญิงสาว อย่างลึกซึ้ง “รางวัลอะไรคะ” กอหญ้าทำใบหน้างง กริชชัยชี้ที่ริมฝีปาก กอหญ้าสั่นหน้า กริชชัยพยักหน้าก่อนจะโอบร่างหญิงสาวเข้ามาแนบชิด ชนิดที่หน้าอกแนบหน้าอก หน้าท้
มัลดีฟ กอหญ้านั่งชันเข่าบนเตียงนอน ก่อนตัดสินใจโทรหาเพื่อนรัก “เอลี่ แกว่างไหม” กระเทยสาวประเภทสอง มือหนึ่งคนข้าวต้ม อีกมือหนึ่งจับโทรศัพท์ “ว่างสิ” “แกทำไรอยู่” “ทำข้าวต้มรอพี่สร” “อะไรนะ แกยังอยู่กับพี่สรงั้นเหรอ” “เออ...” ใบหน้าสาวประเภทสองร้อนผ่าว “แกอยู่บ้านพี่สร ในฐานะอะไรเอลี่” “ไม่รู
กอหญ้ามาถึงท่าเรือ พร้อมนักท่องเที่ยวชาวต่างประเทศอีกคู่ กริชชัยยืนคุยกับนักท่องเที่ยวอีกกลุ่มหนึ่ง ก่อนจะเดินมาสมทบ มองภายนอกเจ้าซีแพลนก็เหมือนเครื่องบินเล็กๆธรรมดา แต่จุคนได้ไม่เยอะ กอหญ้าขึ้นไปหัวใจเต้นแรง กริชชัยจับมือหญิงสาวช่วยพยุงให้ไปนั่ง เมื่อเครื่องทะยานขึ้นกอหญ้าเหลียวมองอย่างตื่นใจ สีน้
ระยอง ที่รีสอร์ทเล็กๆ ห่างออกมาจากนอกเมือง ต้นน้ำในชุดกระโปรงสีขาว เสื้อชาวเล เดินใช้เท้าลุย น้ำ นึกถึงภาพเก่าๆ ตอนสมัยเด็ก ๆ จนมัธยมต้น มัธยมปลาย จนกระทั่ง มหาลัยภาพ ชายหนุ่ม นายแพทย์อนวินท์ ยังตรึงอยู่ในสมอง ในความคิด ภาพการมีเพศสัมพันธ์อย่างไม่ตั้งใจ ทุกฉากทุกตอนจำแม่นอยู่ในหัว ต้นน้ำน้ำตาไหล
สามวันที่มัลดีฟราวกับอยู่บนสวรรค์ วันต่อๆ มา กริชชัยก็พาทำกิจกรรม อย่างเต็มสมบูรณ์ ทั้งดำน้ำหน้าวิลล่า ตกปลา พายเรือยัค ว่ายน้ำ ทำกิจกรรมแทบจะทุกอย่าง กลางคืนไปนั่งฟังเพลง สักพักก็มานอนดูดาว ตอนกลางวัน ก็พาทำกิจกรรมแบบแน่นๆ ทุกวัน ตอนแรกกอหญ้าแอบนึกกลัวว่า ชายหนุ่มจะขลุกอยู่แต่ในห้อง แต่กลับตรงข้าม
“ขอเวลา สี่ห้าวันให้พ่อกับแม่ฮันนีมูนกันหน่อยนะ แล้วจะกลับไปรบกับลูกต่อ” อดิศวรหันกลับมาจับที่ไหล่ภรรยาสาวให้มาเผชิญหน้า ส่งสายตาหวานฉ่ำ “อะไรคะเนี่ย ลูกห้าแล้วนะ ยังจะหวานอีก” ยาริกายิ้มเขิน “หวานแบบนี้ตลอดไปครับ จะรักยิ่งๆ ขึ้นไปเชื่อไหมแยม แต่ตอนนี้ผมขอเบรคสักห้าวัน ฝากลูกไว้กับปู่ยา และทวดๆ ก่
ภายในห้องรับประทานอาหาร อดิศวรกำลังสอนให้ อ้น อัคราวัฒน์ ตักอาหารกินเอง ในขณะที่ยาริกากำลังป้อนข้าวให้อั๋น อัคราวุธยาริกาหันไปมองสามีที่กำลังสอนแฝดพี่อย่างใจเย็น “อ้น หัดทานข้าวเองครับ ตักแบบนี้พ่อตักให้ดู” อดิศวรสอนอย่างใจเย็น “โถ คุณศวร ลูกยังเล็กอยู่เลย แยมอยากป้อนข้าวลูก” “ผมอยากให้ลูกช่วยต
สามปีต่อมา ยาริกามองภาพพ่อและลูกๆ ที่วิ่งเล่นกันที่สนามอย่างมีความสุข นึกย้อนไปเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา งานแต่งงานของเธอกับอดิศวรจัดอย่างยิ่งใหญ่ โดยมีลูกแฝด ทั้งสอง อ้น และ อั๋น อัคราวัฒน์ และ อัคราวุธ กรณ์วิภาคและตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ อีกหกสัปดาห์ จำได้ว่าหลังจากอดิศวรรู้ก็รีบจัดงานแต่งงาน แบ
“แยมแน่ใจนะว่าจะไม่อันตรายกับลูก ศวรกลัวว่า..” อดิศวรจ้องมองตาภรรยาสาว ถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ยาริกาพยักหน้าเบาๆ ยิ้มเขิน พร้อมกับกอดชายหนุ่มกระชับ “ก็อย่ารุนแรงสิคะคุณพ่อ ทำเบาๆ หมอก็ไม่ห้ามหรอกค่ะ นอกจากจะหกอาทิตย์ก่อนคลอดหรือเปล่า แยมไม่แน่ใจ” ยาริกาใช้เล็บกรีดเบาๆ ที่หน้าอก “คุณเรียกผมว่า “คุณพ่อ
ยาริกาน้ำตาไหลตลอด ด้วยความตกใจ ซึ้งใจ ตื่นเต้น มีความสุข ไม่รู้ความรู้สึกไหนมาก่อนแต่มันผสมปนเปกันไปหมด หญิงสาวพยักหน้าๆ ยกมือปิดปาก รับดอกไม้แล้วสวมกอด ท่ามกลางเสียงเชียร์จากเพื่อนๆ ร่วมรุ่น และอีกหลายชั่วโมงต่อจากนั้น มิตติ้งร่วมรุ่นท่ามกลางทะเลแสนสวย และเพื่อนสนิท ทำให้ปาร์ตี้เต็มไปด้วยความสนุกส
สามวันผ่านไป หลังจากประชุมผู้แทนประกอบการโรงแรมที่มิลานสามวัน ยาริกาเพิ่งเห็นมาดบอสของอดิศวรเป็นครั้งแรกเวลาเค้าจริงจังกับการทำงานทำให้เค้าดูมีเสน่ห์ หญิงสาวมองสามีอย่างภาคภูมิใจ ตลอดสามวันที่มีนัดตลอดทั้งวัน ตารางแน่นมากๆ ทำให้แทบจะไม่มีส่วนตัวกันเลย วันนี้ยาริกามีความหวังว่าคงได้ไปเดินเล่นในเมือง
ยาริกาตกใจแทบสิ้นสติ เมื่ออดิศวรทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น แถมจับมือเธอไว้แน่น ยาริกาพยายามบิดมือหนีพร้อมหันไปซ้ายขวาว่ามีใครมองอยู่ไหม มีคนมองอยู่สองสามคน หญิงสาวใบหน้าร้อนด้วยความอายรีบกระตุกมือหนี แต่ชายหนุ่มจับไว้จนแน่น “นี่ คุณศวร ทำบ้าอะไร คุกเข่าทำไม...บ้าหรือเปล่า” ยาริกากัดฟันพูดเบาๆ “แยม ..
ระหว่างขับรถกลับบ้าน ยาริกาเงียบมาตลอดทาง พอๆ กับอดิศวร ก็เงียบเช่นเดียวกัน ตั้งแต่รถออกจากโรงพยาบาล เมื่อรถเลี้ยวเข้าสู่บ้าน เมื่อรถจอดนิ่งสนิทที่โรงจอดรถ อดิศวรนั่งรวบรวมสมาธิก่อนพูดกับภรรยาสาวอย่างใจเย็น “สรุป ยังไงคุณก็จะไปประชุมกับคุณกริชที่อิตาลีแน่ๆ ไม่เปลี่ยนใจ รู้ไหมการเดินทางไกลอาจเป็นอัน
ท่านผู้หญิงแพรวมองดูหลานสะใภ้กับหลานชาย สายตาเต็มไปด้วยความสุข คิดวาดฝันว่าอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า หลานคนเล็กของตระกูลจะลืมตาดูโลก แค่นี้ท่านก็ยิ้มออกแล้ว ถึงแม้จะมีอาการเจ็บไข้อย่างผู้ป่วยสูงอายุ พอนึกถึงหลานที่จะเกิดขึ้นมาทำให้ท่านผู้หญิงไม่ยอมแพ้กับโรคภัย หมั่นไปหาหมอและกินยาตามที่หมอสั่งทุกประการ