สิ้นสุดคำพูดของฉัน ก็มีเสียงชะนีร้องโหยหวนออกมาดังลั่นไปทั่วลานจอดรถ ใช่มันคือเสียงของอีคุณพี่จิน ที่เอาแต่แหกปากร้องกรี๊ด เสียงเหมือนหมากำลังโดนน้ำร้อนลวก แถมยังด่าฉันด้วยคำหยาบคาย คิดว่าฉันแคร์ไหม...ไม่ค่ะ สมเพชซะด้วยซ้ำ ส่วนพี่ซันเอาแต่มองฉันไม่พูดไม่จาอะไรสักคำฉันไม่สนใจ ฉันหันหลังแล้วเดินเข้าไปในผับทันที ตอนแรกฉันว่าฉันจะไม่พูดเรื่องที่ฉันมีอะไรกับพี่ซันให้จินมันรู้แล้วนะ แต่มันมาตบฉันก่อนเองแล้วฉันก็ไม่ใช่คนดีอะไร เพราะครั้งที่แล้วฉันก็ปล่อยผ่านไปแล้ว...ตอนนี้ปล่อยให้มันสองคนไปเคลียร์กันเองเถอะ..."ริน หน้าแกไปโดนอะไรมา นี่ผู้ชายที่แกควงไปรุนแรงขนาดนั้นเลยเหรอวะ" พอฉันเดินเข้ามาในผับยังไม่มันที่จะนั่ง แอมมันก็ดึงตัวฉันไปถาม"ผู้ชายคนนั้นไม่ได้ทำอะไรฉันหรอก...รอยนี้อีจินมันตบฉัน""เฮ้ย มันตบแกทำไม""เรื่องมันยาว ดื่มต่อเหอะกลับห้องเดี๋ยวฉันเล่าให้ฟัง"แอมพยักหน้า จากนั้นฉันกับแอมก็พากันดื่มเหล้าต่อจนผับปิดเช้าวันใหม่....เมื่อคืนแอมมันค้างที่คอนโดฉันเพราะมันเมาขับรถกลับไม่ไหว"ริน แกจะกลับไปอยู่บ้านวันไหน ฉันจะได้เก็บของไว้รอ""พรุ่งนี้""อื้อ...ฮะ!! แล้วทำไมเธอไม่บอกฉันให้เร็ว
รถหรูของแอมค่อยๆขับเคลื่อนเข้าไปในตัวบ้าน ไม่สิ ต้องเรียกว่าคฤหาสน์ถึงจะถูกณ คฤหาสน์หลังใหญ่...ฉันกับแอมลงจากรถแล้วเดินไปหน้าประตูบานใหญ่ ฉันมองไปรอบๆ ภาพวันเก่าๆสมัยที่ฉันยังเป็นเด็กน้อยไร้เดียงสามันผุดเข้ามาในหัวภาพที่ฉันเคยวิ่งเล่นกับพ่อกับแม่ที่ตรงสนามหญ้าหน้าบ้าน ภาพที่พ่อกับแม่ยิ้มให้ฉัน ทุกภาพฉันไม่เคยลืมมันฉันหายใจเข้าออกช้าๆพยายามข่มใจตัวเองไว้ไม่ให้ร้องไห้ออกมา...ฉันจะอ่อนแอให้อีสองแม่ลูกนั่นเห็นไม่ได้"แกโอเคไหมริน" แอมเอามือมาลูบหลังฉันเบาๆ"อื้ม...ฉันโอเค เข้าไปด้านในกันเถอะ"ฉันกับแอมเดินเข้าไปด้านในตัวบ้าน ของทุกอย่างถูกจัดใหม่หมด เมื่อก่อนจะมีรูปฉันกับพ่อแม่ แขวนอยู่ตรงบันไดทางขึ้นชั้นสองแต่ตอนนี้ไม่มีแล้วภาพพวกนั้นไม่หลงเหลืออยู่เลย มีแต่ภาพของอีแม่เลี้ยงกับลูกเลี้ยงสองคนนั้นมาแทนที่ ฉันมองไปรอบๆบ้านแล้วกำหมัดแน่น...พยายามระงับอารมณ์โกรธของตัวเอง"คุณหนู...คุณหนูริน ใช่คุณหนูจริงๆด้วย คุณหนูกลับมาหาป้าแล้ว" นี่คือเสียงของแม่บ้านที่เลี้ยงดูฉันมาตั้งแต่เด็ก ฉันเรียกว่าป้านม ป้านมคือคนที่พยายามคอยช่วยฉันหาหลักฐาน แต่มันไม่มีอะไรคืบหน้า เพราะอีแม่ลูกสองคนนั่นมันระวัง
หลังจากพี่ป่าส่งข้อความมาบอกว่าถึงแล้ว ฉันลงไปรับพี่ป่าแล้วก็พาขึ้นมาบนห้อง ตอนลงไปไม่เจออีจินแล้ว ไม่รู้มันไปไหนภายในห้อง..."ทำไมไม่คุยข้างล่างจะพาขึ้นมาบนห้องทำไม""คุยในนี้ซะดวกกว่าค่ะ"พี่ป่าพยักหน้าแล้วก็เดินไปนั่งที่ปลายเตียง"แล้วจะเอาไงต่อ?" พี่ป่าถามฉัน"คงต้องแอบเข้าห้องนอนของอีแม่เลี้ยงก่อน แต่พวกคนในบริษัทรินไม่รู้จักใครที่พอจะถามอะไรได้เลย มันน่าหนักใจตรงนี้แหละ""เรื่องนั้นเดี๋ยวฉันสืบให้เอง""อ้อ แต่มีอย่างนึงที่รินมั่นใจ""อะไร"พี่ป่ามองหน้าฉันแบบสงสัย"พินัยกรรมยังไม่มีใครเคยเห็น เพราะฉะนั้นที่อีแม่เลี้ยงมันพูดทั้งหมดมันโกหก""งั้นเธอก็ต้องหาพินัยกรรมให้เจอ""ใช่ค่ะ รินว่าจะไปหาที่ห้องนอนพ่อ ตอนจะลงไปรับพี่ป่ารินลองเปิดห้องดู แต่ห้องมันล็อก".....อ๊า อ๊ะ ซี๊ด ระ แรงๆ อื้มม~ระหว่างที่ฉันคุยกับพี่ป่าอยู่ จู่ๆเสียงครางที่แสนจะเร่าร้อนก็ดังขึ้น มันดังมาจากห้องของแอมพี่ป่ารีบหันมามองหน้าฉันทันที"เสียงใคร...?""แอมมันพาผู้ชายมาค่ะ ห้องมันอยู่ห้องข้างๆนี่แหละ"พี่ป่าถอนหายใจออกมายาวๆ...แล้วก็ส่ายหัวไปมา"ที่ฉันบอกให้เธอเลิกขายตัวเธอฟังฉันบ้างไหมริน""ค่ะ ฟัง" ฉันตอบพี่
"พี่จะอะไรมากมาย พี่อยากได้ รินก็อยากได้เหมือนกันนั่นแหละ""พี่กลับไปได้แล้ว""ฉันไม่กลับ""ทำไมคะ...หรือว่าอยู่รอจิน งั้นก็เชิญออกไปนอนรอที่ห้องจินค่ะ"พรึ่บ~พี่ซันดึงฉันไปกอด"ฉันเลิกกันแล้วริน""ทำไมละคะ จะหมั้นกันอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง""ก็ฉันเคยบอกเธอแล้วไง ว่าฉันไม่ได้อยากจะหมั้น อีกอย่างฉันก็คบจินเล่นๆไม่ได้จริงจังอะไร""พูดง่ายดีนะคะ""คบกับฉันไหมริน..."พี่ซันมองหน้าฉันสีหน้าและแววตาบ่งบอกว่าพี่ซันไม่ได้ล้อเล่นฉันหลบสายตาของพี่ซัน...เมื่อกี้ที่ฉันมองตาของพี่ซัน มันเหมือนกับว่าฉันกำลังใจสั่น เพราะแววตาของพี่ซันที่มองฉัน....ไม่ฉันจะไม่มีทางหวั่นไหวกับคนแบบพี่ซันเด็ดขาด"ฉันเพิ่งรู้ใจตัวเอง...ฉันคิดทบทวนมาสักพักแล้วแหละ ว่าทำไมเวลาที่ฉันเห็นเธอไปกับคนอื่นฉันถึงหงุดหงิดอารมณ์เสีย ฉันไม่อยากให้เธอไปเอากับใคร ฉันอาจจะปากหมาใส่เธอ ฉันเป็นพวกแสดงออกไปเก่งเธอก็รู้""อย่ามาทำแบบนี้เลยค่ะ พี่กลับไปเถอะ""เธอทำไมต้องเย็นชาขนาดนี้วะริน ฉันรู้จักเธอมากี่ปี แต่ฉันไม่เคยรู้เลยว่าเธอคิดหรือเธอรู้สึกอะไร ฉันไม่เคยรู้เลยว่าทำไมเธอต้องไปขายตัวทั้งๆที่เธอมีทุกอย่าง ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเธอต้องเกลียด
พี่ซันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วก็กดๆ พอพี่ซันวางโทรศัพท์ลง ข้อความในโทศัพท์ฉันก็ดังขึ้น"ไป! เข้าห้อง"พี่ซันเดินนำฉันเข้าไปในห้อง ส่วนฉันก็ลุกขึ้นเดินตามหลังพี่ซันไปติดๆพอเข้ามาในห้องพี่ซันก็ผลักฉันลงเตียงแล้วก็ขึ้นคร่อมตัวฉันถอดเสื้อผ้าฉันออกจนหมด แล้วก็ไซ้อย่างดุเดือด พี่ซันทำเหมือนกับว่าเราสองคนไม่ได้มีอะไรกันมาเป็นปี...ทั้งๆที่วันนี้ก็เพิ่งเอาไปเช้าวันใหม่....ตอนนี้พี่ซันกำลังขับรถมาส่งฉันที่บ้าน"ช่วงนี้ฉันคงไม่ค่อยว่างนะ เพราะยุ่งๆเรื่องเข้าเรียนต่อที่มหาลัย""แล้วมาบอกรินทำไมคะ""เธอแม่ง...ก็เป็นซะแบบนี้แหละริน"พี่ซันหันมาทำตาดุใส่ฉันแล้วก็หันหน้าไปมองถนนต่อณ คฤหาสน์หลังใหญ่...พี่ซันเดินมาส่งฉันด้านในบ้าน"ซัน ซันมาหาจินใช่ไหม...จินดีใจที่สุดเลยค่ะที่ซันมา"อีนางจินพอเห็นว่าพี่ซันมานางก็รีบวิ่งแจ้นยิ้มหน้าบานเดินลงมาจากชั้นสองของบ้าน นี่ไม่มีตาดูหรือไงกันว่าเขามากับฉัน"ผมไม่ได้มาหาจิน ผมมาส่งริน"พี่ซันพูดหน้านิ่งๆ ผู้ชายคงจะเป็นแบบนี้หมดสินะ เบื่อแล้วก็ทิ้งจากที่จินมันยิ้มๆอยู่ พอพี่ซันพูดแบบนี้จินมันหุบยิ้มทันที แล้วก็หันขวับมามองหน้าฉัน"อุ๊ย! อายไหมคะ"ฉันแสยะยิ้มให้จ
สองอาทิตย์ผ่านไป...ฉันยังหาหลักฐานเอาผิดอะไรอีแม่เลี้ยงไม่ได้เลย เพราะดูเหมือนพวกมันจะระวังตัวกันมากขึ้น ตั้งแต่ฉันมาอยู่ที่นี่"นี่พี่ป่าไม่มาหาแกเลยเหรอวะหายหน้าหายตาไปเลย""พี่ป่าติดกิจกรรมที่มหาลัย ช่วงนี้ไม่ค่อยว่าง"เอาจริงๆฉันก็แอบคิดนะว่าพี่ป่ากำลังพยายามที่จะหลบหน้าฉัน เพราะตั้งแต่วันนั้นที่ฉันกับพี่ป่าเกือบจะมีอะไรกันพี่ป่าก็หายไปเลย มีแค่ส่งไลน์มาคุย แต่ไม่ยอมมาเจอพี่ป่าเป็นแบบนี้ทำเอาฉันรู้สึกผิดไปเลยจริงๆ ฉันไม่น่าปล่อยตัวขนาดนั้นเลย ยังไงพี่ป่าเขาก็เป็นเหมือนพี่ชายแท้ๆของฉัน...เฮ้อรินเอ๊ย แกทำอะไรลงไปเนี่ย"ริน ฉันรู้ว่าแกกำลังเครียด ไปตี้กัน ผ่อนคลายหน่อย เราไม่ได้ไปเที่ยวกันสองอาทิตย์เเล้วนะริน"แอมหันหน้ามาพูดกับฉัน ฉันถอนหายใจออกมายาวๆ ฉันว่าฉันคงจะเครียดเกิดไปจริงๆนั่นแหละ"อื้อ ไปก็ได้""โอเค งั้นสี่ทุ่มนะ ฉันเข้าห้องไปอาบน้ำแต่งตัวก่อน"ฉันพยักหน้าให้แอม หลังจากแอมเดินออกไปจากห้อง ฉันก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว เพราะตอนนี้มันสามทุ่มแล้วณ ร้านนั่งชิล...ตอนแรกฉันกับแอมว่าจะไปผับกันนั่นแหละ แต่คิดไปคิดมา มานั่งร้านนั่งชิลแบบนี้จะดีกว่า เพลงเบาๆฟังสบายๆ"เออ รินเกรดอ
ฉันไม่ตอบพี่ซัน...แล้วเบี่ยงหน้าหนีไปอีกทาง"แอม ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"แอมพยักหน้าตอบ จากนั้นฉันก็ลุกขึ้น"เดี๋ยวฉันไปด้วย"พี่ซันรั้งแขนฉันไว้ แต่ฉันชักแขนออก"ไม่ต้องค่ะ!"พูดจบฉันก็เดินไปเข้าห้องน้ำ จริงๆไม่ได้อยากมาเข้าห้องน้ำหรอก ฉันมาสูบบุหรี่"ขอโทษนะคะ ขอยืมไฟแช็กหน่อยได้ไหม"ฉันหันไปมองคนที่พูดเมื่อกี้ เธอคือผู้หญิงคนนั้น คนที่หอมแก้มพี่ซันเมื่อครู่ฉันหยิบไฟแช็กออกมาจากกระเป๋าแล้วก็ยื่นให้เธอไป"ขอบคุณค่ะ"เธอยื่นไฟแช็กคืนฉันแล้วก็นั่งลงข้างๆฉัน"เธอเป็นอะไรกับพี่ซันเหรอ...?"จู่ๆผู้หญิงคนนั้นก็พูดขึ้น ฉันดูดบุหรี่เข้าไปเต็มปอดก่อนจะพ่นออกมาแรงๆ"ก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน"ฉันตอบเสียงเรียบ สีหน้าไม่ได้บ่งบอกว่ากำลังรู้สึกอะไรอยู่ ทั้งที่ในใจตอนนี้มันสั่นรัว เมื่อได้ยินเธอถามฉันแบบนี้พอฉันตอบว่าไม่ได้เป็นอะไรกับพี่ซันผู้หญิงคนนั้นก็ยิ้มออกมาจนเห็นฟัน"งั้นก็ดี..."ฉันดีดบุหรี่ทิ้งลงพื้น ลุกขึ้นแล้วก็เอาเท้าขยี้มวนบุหรี่ที่เพิ่งทิ้งไปเมื่อกี้ จากนั้นฉันก็เดินกลับโต๊ะบอกตรงๆว่าฉันไม่ชอบหน้าผู้หญิงคนนี้เลย ทั้งๆที่ฉันเพิ่งเคยเจอเธอ ชื่อเธอฉันยังไม่รู้จัก แต่เพียงเพราะเธอมาถามฉันเร
ตรับ ตรับ ตรับ~ พี่ซันปล่อยแขนทั้งของข้างของฉันให้เป็นอิสระ แล้วเริ่มขยับเอวช้าๆ"อื้ม..อ๊าซี๊ด~"พี่ซันกัดปากตัวเองปากเบาๆ มันยิ่งทำให้ใบหน้าของเขาดูเซ็กซี่ขึ้นไปอีก ตอนแรกฉันไม่มีอารมณ์ พอมองหน้าพี่ซันปุ๊บมันรู้สึกมีอารมณ์ขึ้นมาทันทีเลยตรับ ตรับ ตรับ ~พี่ซันเริ่มกระแทกเอวโถมเข้ามาแรงขึ้นเรื่อยๆ"อ๊ะ อ๊า อื้อ...ซี๊ด~"ฉันคางออกมาเสียงดังลั่นไปทั่วห้อง"อ๊า เธอโคตรน่าเอาเลยรู้ไหมริน ซี๊ด~""อื้อ...อ๊า อ๊ะ อื้มซี๊ด"พี่ซันเอาท่อนเอ็นออก แล้วพลิกร่างฉันให้นอนคว่ำหน้า ยกก้นฉันขึ้นจากนั้นก็เสียบท่อนเอ็นเข้ามาอีกครั้งพี่ซันกระเเทกเอวเข้ามารัวๆ แล้วพี่ซันก็ตีก้นฉันแรงๆสองทีฉันไม่รู้สึกเจ็บอะไรเลยสักนิด ตอนนี้รู้สึกว่ามันเสียวจนร่างกายแทบจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆแล้ว"ของเธอ..อ๊า มันตอด ซี๊ด เสียวหัว...ฉิบ อ๊า""อื้อ...บะ...เบา..มันจุก..อ๊ะ อ๊าง~"ฉันต้องร้องท้วงพี่ซันเพราะตอนนี้พี่ซันกระแทกแรงเกินไปแล้ว"ฉัน..อ๊า...จะเสร็จ...""อ๊า~ ยะ...อย่าเพิ่ง อ๊ะ อ๊าง~""อ๊ะ...อ๊าอื้ม...อ๊าซี๊ด"พี่ซันเกร็งกระตุกสามสี่ที นี่เสร็จแล้วใช่ไหม ฉันอารมณ์เสียยิ่งกว่าเดิมอีก ตอนนี้ฉันยังไม่เสร็จเลยพี่ซันเอาท่อนเ
เรื่องเล่าจากภวริน....ย้อนกลับไปสามปีที่แล้ว ตอนที่มหาวิทยาลัยเปิดเทอมได้อาทิตย์แรก ฉันเรียนปีสองนะเพราะปีหนึ่งฉันเรียนที่อังกฤษแล้วก็ย้ายมาที่ไทย ส่วนพี่ซันอยู่ปีสามขอบอกว่าพี่ซันตามติดฉันยิ่งกว่าอะไร คือถ้าว่างต้องมาหาฉัน ไม่ไปอยู่กับเพื่อน แต่มันก็เป็นเรื่องปกติของเขานั่นแหละ เรามีลูกด้วยกันแล้วนิมันก็ไม่แปลกที่เราจะตัวติดกันอยู่มหาวิทยาลัยขอบอกว่าพี่ซันฮอตมาก ฮอตยิ่งกว่าตอนเรียน ม.ปลายซะอีก ขนาดพวกชะนีรู้ว่าพี่ซันมีลูกแล้วพวกนางยังโนสนโนแคร์ จ้องจะงาบอย่างเดียวสักวันฉันจะจิกหัวพวกมันมาตบรายบุคคล ยุ่งกับใครไม่ยุ่งมายุ่งกับผัวของอีริน ถึงพี่ซันจะไม่สนใจพวกนางก็เถอะ แต่ฉันไม่ชอบให้มาอ่อย ผัวใครๆก็รักฉันถูกพี่ซันสั่งห้ามไม่ให้ใส่กระโปรงสั้นห้ามใส่เสื้อรัดหน้าอก คือฉันใส่ชุดนักศึกษากระโปรงยาวถึงตาตุ่ม แถมเสื้อไซซ์เอ็กซ์แอล อยากร้องไห้มาก แต่ก็ขัดไม่ได้"ริน กินข้าวไหมเดี๋ยวพี่ไปซื้อมาให้""ไม่เอารินไม่หิว""กินพี่ไหม ^_^"ไม่พูดเปล่าค่ะ มือหน้าของพี่ซันวางตรงขาฉันแล้วก็ลูบไปมา"บ้า นี่มันมหาลัยนะ" ฉันมองหน้าพี่ซันแบบดุๆ"งั้นไปโรงแรมกัน^_^""พี่ซัน..." ฉันเรียกชื่อพี่ซันเสียงแข็ง
ณ ประเทศไทยพอมาถึงไทยมีคนขับรถของที่บ้านฉันมารอรับอยู่แล้ว พ่อกับแม่ของพี่ซันก็รออยู่ที่บ้านของฉันแล้วตอนนี้"หม่ำ หม่ำๆ" นักรบควานมือมาจับที่น่าอกของฉันแล้วก็ซบหน้าลงมา"เดี๋ยวขึ้นรถก่อนนะครับ เดี๋ยวแม่เอานมให้กินน่า""แมะ หม่ำๆ~" ดูท่าคงจะหิวจริงๆ"รีบไปรถเถอะ"พี่ซันหันมาบอกฉัน ฉันพยักหน้าตอบพอขึ้นมาบนรถฉันก็เอานมให้นักรบกิน จากนั้นเด็กอ้วนก็หลับคาอกฉันไปเลย"ปวดแขนไหม เดี๋ยวพี่อุ้มลูกให้""ไม่เป็นไรค่ะ^_^"ณ คฤหาสน์หลังใหญ่ บ้านของฉัน...พ่อกับแม่ของพี่ซันแล้วก็ป้านมยืนรอรับอยู่หน้าบ้านจากนั้นเราก็เดินไปนั่งคุยกันที่ห้องนั่งเล่น นักรบตื่นแล้ว แถมยังมองไปรอบๆบ้านตาแป๋วเลยคงจะแปลกตา"ไหนๆ ปู่ขออุ้มหน่อย"พ่อพี่ซันอ้ามือมาอุ้มนักรบ"เอ่อ หน้าเหมือนปู่มันเลยเว้ย""เหมือนผมดิพ่อ" พี่ซันทำหน้างอคือไม่ได้เลยนะ ถ้าใครพูดว่าลูกหน้าเหมือนคนอื่น พี่ซันไม่ยอมฉันกับแม่มองหน้ากันแล้วก็ยิ้มๆ ฉันละสายตาออกจากแม่ของพี่ซันแล้วก็หันไปหาป้านม"รินคิดถึงป้านมจังเลยค่ะ^_^" ฉันเดินไปสวมกอดป้านม"ป้าก็คิดถึงคุณหนูเหมือนกันค่ะ""ลูกรินหล่อไหมคะ^_^" ฉันผละกอดออกแล้วถามป้านม"น่ารักน่าชังมากเลยค่ะคุณหน
มือหน้าของพี่ซันลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างของฉัน มันทำให้ฉันอดที่จะมีอารมณ์ร่วมกับพี่ซันไม่ได้จริงๆเสื้อผ้าของเราทั้งคู่ถูกถอดออกแล้วโยนทิ้งข้างเตียงอย่างไม่ใยดี นิ้วเรียวของพี่ซันกำลังชักเข้าออกตรงน้องสาวฉันรัวๆ ฉันต้องเอามือขึ้นมาปิดปากตัวเองไว้เพราะกลัวว่าจะร้องครางเสียงดังแล้วลูกจะตื่น"รัดนิ้วพี่แน่นมากริน" พี่ซันโน้มใบหน้ามากระซิบที่หูฉันเสียงกระเซ่า"ระ รินเสียว อ๊า~" พี่ซันชักนิ้วเข้าออกรูเสียวของฉันรัวๆ"ถึงตาพี่แล้วนะ"พี่ซันชักนิ้วออกแล้วก็จับขาฉันแยกออกจากกัน พี่ซันเอาท่อนเอ็นถูๆตรงร่องเสียว ก่อนจะค่อยๆกดท่อนเอ็นดันเข้ามา"อื้อ ระ รินเจ็บพี่ซัน"ฉันจิกแขนพี่ซันจนเป็นรอย เพราะมันรู้สึกเจ็บแล้วก็แสบตรงน้องสาวมากๆกึด! กึด! พรวด! ท่อนเอ็นอันใหญ่ของพี่ซันถูกยัดเข้ามาจนมิด"อ๊า แน่นฉิบ~"ฉันกำผ้าปูที่นอนแล้วเม้มปากแน่น เพราะมันเจ็บมากจริงๆ ฉันไม่ได้มีอะไรกับพี่ซันเกือบปีนึงได้มั่งตรับ ตรับ ตรับ~ พี่ซันกระแทกท่อนเอ็นเข้ามารัวๆ ตอนนี้ฉันรู้สึกเสียวๆปนกับเจ็บนิดๆ"บะ เบา ดะ เดี๋ยวลูกตื่น อ๊ะ อ๊าง~""อื้ม ซี๊ด~"ยิ่งเหมือนห้ามยิ่งยุพี่ซันกระแทกท่อนเอ็นเข้ามารัวกว่าเดิม เสียงเนื้อกระทบ
"ค่ะ รินจะแต่งงานกับพี่^_^"พี่ซันคลี่ยิ้มออกมาอย่างดีใจ แล้วก็ประทับจูบลงมาที่ริมฝีปากของฉันอีกครั้งเช้าวันใหม่...."อยู่ต่ออีกหน่อยไม่ได้เหรอริน"ตอนนี้พี่ซันกำลังนั่งหน้าบึ้งหน้างอ ไม่อยากให้ฉันกลับบ้าน"ไม่ได้ค่ะ รินต้องกลับไปปั้มนมให้ลูกนะพี่ซัน""แล้วจะมาโรงพยาบาลอีกตอนไหน""รินคงต้องอยู่กับลูกก่อน เดี๋ยวแม่มาเฝ้านะคะ""พี่อยากให้รินอยู่กับพี่""แล้วลูกละพี่ซัน พี่เป็นพ่อคนแล้วนะ จะมามัวเอาแต่ใจตัวเองแบบนี้ไม่ได้" ฉันมองพี่ซันสายตาดุๆ"ครับ ก็ได้" พี่ซันก้มหน้าตอบ"งั้นรินกลับบ้านก่อนนะคะ""มากอดก่อน" พี่ซันอ้าแขนให้ฉันเข้าไปสวมกอดฉันยิ้มแล้วก็ส่ายหน้าไปมา นิสัยเหมือนเด็กจริงๆ"อย่าไปนานนะ พี่คิดถึง ใจจะขาดถ้าไม่เห็นหน้าริน""เวอร์ !!"พี่ซันกอดฉันแน่น"ปล่อยได้แล้ว รินจะกลับบ้าน"พี่ซันปล่อยกอดออกแล้วก็มองหน้าฉันแบบไม่อยากให้ฉันไปเลยจริงๆ ฉันก็อยากจะเฝ้าพี่ซัน แต่ทำไงได้ ลูกยังเล็กอยู่ณ บ้านของฉันที่กรุงลอนดอน...ตอนนี้ฉันกำลังนั่งให้ลูกอยู่ ส่วนแม่ออกไปเฝ้าพี่ซันที่โรงพยาบาลแล้ว"ริน เดี๋ยวเดือนหน้าฉันต้องกลับไทยนะ" แอมหันมาบอกฉัน"อื้อ แล้วกลับไปทำไมอะ?" ฉันถามกลับอย่างสงส
นี่ฉันกลายเป็นคนกลัวพี่ซันตั้งแต่เมื่อไหร่กันฉันลุกขึ้นจากเก้าอี้ยืนขึ้นเต็มตัวแล้วโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ๆพี่ซัน ตอนนี้ใบหน้าของฉันกับพี่ซันอยู่ในระดับเดียวกัน"ชักช้า !!"หมับ! ยังไม่ทันที่ฉันจะทำอะไร พี่ซันก็เอามือขึ้นมากดศีรษะของฉันลง ทำให้ปากของเราประกบกันพี่ซันบดขยี้จูบฉันอย่างหื่นกระหาย ลมหายใจที่ติดขัดของพี่ซันรดมาที่ใบหน้าฉันกำลังทำให้ใบหน้าฉันร้อนผ่าวสติหลุดไปชั่วขณะ"อื้ม..."พี่ซันครางออกมาในลำคอเบาๆเมื่อเขารู้สึกพอใจกับรสจูบในตอนนี้พรึ่บ! ฉันเรียกสติกลับมาแล้วดันพี่ซันออก ฉันหอบหายใจแรง จูบเมื่อกี้ของพี่ซันมันเป็นจูบกระชากวิญญาณจริงๆ"ทำไม...!!" พี่ซันถามเสียงเเข็ง"พี่ป่วยอยู่ไม่ใช่หรือไง""พี่ป่วย แต่ไอ้นี่มันไม่ได้ป่วย" พี่ซันชี้ไปที่เป้าของตัวเอง ตอนนี้มันพองตัวจนแทบจะแทงทะลุผ้าห่มของโรงพยาบาลอยู่แล้ว"แต่รินเพิ่งคลอด หมองดมีให้เพศสัมพันธ์""โกหก..." พี่ซันมองฉันแบบไม่เชื่อในคำพูดของฉัน"รินไม่ได้โกหกถ้าพี่ไม่เชื่อพี่ก็ถามหมอดูสิ"พี่ซันทำหน้างอใส่ฉัน"พี่ซันเอาไว้เราหายดีกันทั้งคู่แล้วค่อยมีอะไรกันดีกว่าเนอะ^_^""มันนาน เอาวันนี้ไม่ได้เหรอริน พี่ทนมาเกือบปีแล้วนะ" พี
พี่ซันยกมือขึ้นมาลูบหัวฉัน มันรู้สึกอบอุ่นแบบบอกไม่ถูก ที่ผ่านมาทั้งฉันและพี่ซันห่วงแต่ยึดติดกับทิฐิของตัวเองมากจนเกินไป"อย่านอนนานแบบนี้อีกนะรินคิดถึง...ฮึก""พี่ก็คิดถึงรินเหมือนกัน"ฉันผละกอดออก พี่ซันเอื้มมือมาเช็ดน้ำตาให้ฉันอย่างแผ่วเบา"หะ ให้อภัยพี่แล้ว รินพูดจริงนะ" พี่ซันน้ำตาคลอ"ถ้าไม่หายโกรธรินจะมาเฝ้าพี่รินจะมาร้องไห้แบบนี้ทำไม"".....""ป่านนี้รินคงหาผัวใหม่ไปแล้วแหละ""ก็ลองดูสิ จะสั่งฆ่าแม่งให้หมด" พี่ซันจ้องหน้าฉันตาเขม็ง"ทำเป็นเก่ง""ก็เอาดิ แล้วจะรู้ว่าพี่พูดจริงหรือพูดเล่น""พี่ให้รินมีผัวเพิ่มจริงๆเหรอ ใจดีจัง^_^""ริน...!!" พี่ซันเรียกชื่อฉันเสียงแข็ง"โอ๋ รินพูดเล่น""เหอะ....รู้ไหมว่าพี่คิดมากจริงๆ""มีลูกขนาดนี้แล้ว ยังจะให้รินมีคนใหม่อีกหรือไง พ่อของลูกก็อยู่ตรงนี้ทั้งคน"พี่ซันคลี่ยิ้มหวานให้ฉันทันทีที่ฉันพูดจบ ความรู้สึกตอนนี้มันมีความสุขมาก ฉันไม่ได้มีความสุขแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ"เดี๋ยวรินตามหมอมาตรวจพี่ก่อนนะ""พี่อยากเห็นหน้าลูกจัง...""เดี๋ยวก็ได้เจอค่ะ^_^"ฉันยิ้มหวานให้พี่ซัน แล้วเอื้อมมือไปกดปุ่มบ่นหัวเตียงเรียกหมอพี่ซันถูกพยาบาลพาตัวไปตรวจเช
แม่พี่ซันเดินมาหยุดตรงหน้าฉัน"สะ สวัสดีค่ะคุณแม่""ไหน แม่อยากเห็นหน้าหลานพาแม่เข้าไปดูหน่อยลูก" แม่ยิ้มกว้างให้ฉัน"อะ ค่ะๆ"ฉันเดินนำแม่พี่ซันเข้ามาในบ้านแบบงงๆ หรือว่าพี่ซันจะส่งให้แม่มาดูลูกหึ! คงจะไม่กล้ามาเองละสิถ้าพี่ซันมาด้วยตัวเองนะ ฉันสาบานว่าฉันจะเอาน้ำสาดไล่เขาจริงๆภายในบ้านทุกคนมองแม่พี่ซันด้วยความสงสัยเหมือนกันหมด ฉันเองก็ไม่ต่างกันแม่พี่ซันชะโงกหน้าไปมองในเปล แล้วก็คลี่ยิ้มออกมาอย่างพอใจ"เหมือนตาซันตอนเด็กๆไม่มีผิด...""....""ตั้งชื่อว่าอะไรลูก""นักรบค่ะ""อื้อ ชื่อนี้ตาซันก็บอกให้แม่มาบอกหนูก่อนที่ตาซันจะผ่าตัด""แต่แม่ไม่มีเวลาเลย แม่ยุ่งๆกับเรื่องผ่าตัดของตาซัน""ผะ ผ่าตัด ผ่าตัดอะไรคะ?" ฉันขมวดคิ้วเข้าหากันแล้วมองหน้าแม่พี่ซันอย่างแปลกใจที่คุณแม่พี่ซันพูดมันหมายความว่ายังไง!"เฮ้อ..." แม่ถอนหายใจออกมาเหมือนกำลังกังวลอะไรอยู่สักอย่างยิ่งอาการแม่พี่ซันเป็นแบบนี้ฉันยิ่งรู้สึกใจคอไม่ดีขึ้นมาซะอย่างนั้น พี่ซันเป็นอะไร ทะ ทำไมต้องผ่าตัด"เกิดอะไรขึ้นคะ...พี่ซัน พะ พี่ซันเป็นอะไรคะแม่"ฉันพูดถามแม่ด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ ใจฉันเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ"เมื่อเดือนก่อ
"เฮ้อ..." แอมถอนหายใจออกมายาวๆ สายตายังคงจับจ้องที่ลูกชายตัวน้อยของฉันอยู่"แกจะตั้งชื่อว่าอะไรริน""นักรบ ฉันจะตั้งชื่อลูกว่านักรบ" พูดจบฉันก็ก้มมองหน้าลูกชายของฉันที่กำลังนอนหลับปุ๋ยอยู่ชื่อนี้พี่ซันเป็นคนตั้งให้ นี่คือสิ่งสุดท้ายที่ฉันจะให้ลูกจดจำเขา ลูกจะรู้แค่พ่อของเขาเป็นคนตั้งชื่อให้แค่นั้นตอนนี้ฉันออกจากโรงพยาบาลแล้ว ออกมาได้1อาทิตย์แล้ว"แง๊ แง๊ ~" ตอนนี้เสียงลูกชายตัวนอยของฉันดังลั่นไปทั่วบ้านคงจะหิวนมอีกแล้วละสิถึงร้องดังขนาดนี้"โอ๋ๆ หิวนมเหรอครับลูกแม่"ฉันค่อยๆช้อนมือสองมืออุ้มลูกขึ้นมาไว้ที่อก แล้วก็เอานมให้กินครั้งแรกของการให้นมลูกมันจะรู้สึกเจ็บแปลบๆปวดที่ทรวงอกจากแรงดูดของลูก แต่พอผ่านไปสักพักร่างกายฉันมันก็เริ่มคุ้นชินฉันมองดูลูกน้อยกินนมด้วยหัวใจที่พองโต ฉันมีความสุขทุกครั้งที่ได้เห็นหน้าลูก ได้มองลูกกินนมแบบนี้ มันทำให้ฉันลืมอะไรไปหลายอย่างเลย ตอนนี้ฉันมีแต่ลูก ฉันก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว"กินเก่งจริงๆเลยนะเรา" ฉันเอามือเขี่ยแก้มที่ขาวเนียนแถมยังนุ่มมากๆของลูกน้อยไปมา แล้วฉันก็คลี่ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข"ริน..."ฉันมองแอมด้วยสายตาดุๆ เพราะจู่ๆมันก็โผล่พรวดเข้
[Talk Rin]พอมาถึงบ้านเห็นประตูหน้าบ้านเปิดไว้อยู่ นี่เปิดไว้รอโจรมาปล้นหรือไงกัน คอยดูเถอะเห็นหน้าพี่ซันจะบ่นให้ฉันเดินเข้ามาด้านในบ้านไม่เจอพี่ซัน ปกติพี่ซันจะนั่งดูทีวีอยู่ชั้นล่างของบ้าน สงสัยจะอยู่บนห้อง"ริน หิวไหม" แอมหันหน้ามาถามฉัน"ยังไม่หิว เดี๋ยวฉันขึ้นห้องก่อนนะ""แหมๆ ปากบอกไม่สนใจ แล้วจะขึ้นไปหาเขาทำไมคะ?" แอมหันมาพูดแล้วก็ยิ้มๆ"ฉันง่วง !! ""จ้า ง่วงก็ง่วง"ฉันเบื่อที่จะต่อปากต่อคำกับแอม เลยตัดบทด้วยการเดินขึ้นมาบนห้องภายในห้องนอน....ไม่มีวี่แววของพี่ซันเลย ข้างล่างก็ไม่อยู่ ในห้องก็ไม่อยู่ ไปไหนของเขากันตอนเย็น...ตอนนี้ฉันกับแอมกำลังนั่งกินข้าวกันอยู่ นี่ก็ใกล้ค่ำแล้วไม่มีวี่แววของพี่ซันเลย"ริน ไม่บอกพี่ซันลงมากินข้าวด้วยละ แกใจร้ายอีกแล้วนะ""พี่ซันไปไหนก็ไม่รู้" ฉันพูดพร้อมกับเขี่ยข้าวในจานไปมา"อ้าว แล้วพี่ซันไปไหน ฉันก็นั่งอยู่ข้างล่างตลอดไม่เห็นว่าพี่ซันจะเดินลงมาจากบนบ้านเลย""พอกลับมาฉันก็ไม่เจอพี่ซันแล้วไม่รู้ว่าไปไหน""คงไปธุระแหละเดี๋ยวก็มา กินๆข้าวต่อเถอะ"ธุระอะไรกัน พี่ซันมีเพื่อนที่นี่หรือไง ก็ไม่มีนิ นี่มันอังกฤษนะไม่ใช่ไทยสักหน่อยเฮ้อ ทำไมมันรู