เข้าสู่ระบบแชร์
Episode 20
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-02 22:22:29
บทที่เกี่ยวข้อง
ผู้หญิงขายตัว Episode 21
ฉันพยายามแกะมือไวท์ที่กำลังกอดฉันออก ดูเหมือนตอนนี้ไวท์จะเมาอยู่ด้วยกลิ่นเหล้านี่ติดตัวเขาหึ่งเลย"ไวท์ ปล่อย!!""ใจร้าย...พี่มันใจร้าย""รู้แบบนี้แล้วนายยังมามาวุ่นวายอะไรกับฉันอีก ต่างคนต่างอยู่ก็ดีอยู่แล้ว ฉันเคยบอกไปแล้วไงว่าฉันไม่มีทางชอบนาย ฉันขายตัว ฉันรักอิสระ ฉันไม่ต้องการความรักจากใครทั้งนั้น!!"จบคำพูดของฉันไว้ก็ค่อยๆปล่อยมือที่กอดฉันออกช้าๆ...ฉันรีบเดินกลับไปที่โต๊ะทันทีไม่ได้สนใจหันหลังกลับไปมองหน้าไวท์เลย ให้มันจบไปแค่นี้มันดีที่สุดแล้วพอกลับมาถึงโต๊ะฉันก็เอาแต่นั่งเงียบไม่พูดไม่จายกเหล้าดื่มอย่างเดียว"ทำไมหน้าทำหน้าแบบั้นริน เหล้าอะจะรีบยกไปไหนเดี๋ยวก็เมาหรอก แกอย่าลืมดิเราต้องไปผับต่อนะ""ไม่มีอะไร" พูดจบฉันก็ยกเหล้าเข้าปากรวดเดียวหมดแก้วฉันกับแอมนั่งดื่มสักพัก สายตาฉันก็มองไปเห็นไวท์เดินกลับมาที่โต๊ะ ซึ่งโต๊ะของไวท์ก็ไม่ได้ไกลจากโต๊ะของฉันมาก ไวท์มากับเพื่อนสามคน ก่อนจะนั่งลงเขาหันมามองฉันด้วย ฉันรีบเบี่ยงหน้าหนีไปมองทางอื่นทันที"ริน นั้นมันน้องไวท์ใช่มะ โลกกลมมากอะ...หรือว่า...นี่อย่าบอกนะว่าเมื่อกี้แกไปเจอกับน้องมันมาที่ห้องน้ำ""เปล่า ไม่ได้เจอ""แน่ใจ?""เออ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 22
สิ้นสุดคำพูดของฉัน ก็มีเสียงชะนีร้องโหยหวนออกมาดังลั่นไปทั่วลานจอดรถ ใช่มันคือเสียงของอีคุณพี่จิน ที่เอาแต่แหกปากร้องกรี๊ด เสียงเหมือนหมากำลังโดนน้ำร้อนลวก แถมยังด่าฉันด้วยคำหยาบคาย คิดว่าฉันแคร์ไหม...ไม่ค่ะ สมเพชซะด้วยซ้ำ ส่วนพี่ซันเอาแต่มองฉันไม่พูดไม่จาอะไรสักคำฉันไม่สนใจ ฉันหันหลังแล้วเดินเข้าไปในผับทันที ตอนแรกฉันว่าฉันจะไม่พูดเรื่องที่ฉันมีอะไรกับพี่ซันให้จินมันรู้แล้วนะ แต่มันมาตบฉันก่อนเองแล้วฉันก็ไม่ใช่คนดีอะไร เพราะครั้งที่แล้วฉันก็ปล่อยผ่านไปแล้ว...ตอนนี้ปล่อยให้มันสองคนไปเคลียร์กันเองเถอะ..."ริน หน้าแกไปโดนอะไรมา นี่ผู้ชายที่แกควงไปรุนแรงขนาดนั้นเลยเหรอวะ" พอฉันเดินเข้ามาในผับยังไม่มันที่จะนั่ง แอมมันก็ดึงตัวฉันไปถาม"ผู้ชายคนนั้นไม่ได้ทำอะไรฉันหรอก...รอยนี้อีจินมันตบฉัน""เฮ้ย มันตบแกทำไม""เรื่องมันยาว ดื่มต่อเหอะกลับห้องเดี๋ยวฉันเล่าให้ฟัง"แอมพยักหน้า จากนั้นฉันกับแอมก็พากันดื่มเหล้าต่อจนผับปิดเช้าวันใหม่....เมื่อคืนแอมมันค้างที่คอนโดฉันเพราะมันเมาขับรถกลับไม่ไหว"ริน แกจะกลับไปอยู่บ้านวันไหน ฉันจะได้เก็บของไว้รอ""พรุ่งนี้""อื้อ...ฮะ!! แล้วทำไมเธอไม่บอกฉันให้เร็ว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 23
รถหรูของแอมค่อยๆขับเคลื่อนเข้าไปในตัวบ้าน ไม่สิ ต้องเรียกว่าคฤหาสน์ถึงจะถูกณ คฤหาสน์หลังใหญ่...ฉันกับแอมลงจากรถแล้วเดินไปหน้าประตูบานใหญ่ ฉันมองไปรอบๆ ภาพวันเก่าๆสมัยที่ฉันยังเป็นเด็กน้อยไร้เดียงสามันผุดเข้ามาในหัวภาพที่ฉันเคยวิ่งเล่นกับพ่อกับแม่ที่ตรงสนามหญ้าหน้าบ้าน ภาพที่พ่อกับแม่ยิ้มให้ฉัน ทุกภาพฉันไม่เคยลืมมันฉันหายใจเข้าออกช้าๆพยายามข่มใจตัวเองไว้ไม่ให้ร้องไห้ออกมา...ฉันจะอ่อนแอให้อีสองแม่ลูกนั่นเห็นไม่ได้"แกโอเคไหมริน" แอมเอามือมาลูบหลังฉันเบาๆ"อื้ม...ฉันโอเค เข้าไปด้านในกันเถอะ"ฉันกับแอมเดินเข้าไปด้านในตัวบ้าน ของทุกอย่างถูกจัดใหม่หมด เมื่อก่อนจะมีรูปฉันกับพ่อแม่ แขวนอยู่ตรงบันไดทางขึ้นชั้นสองแต่ตอนนี้ไม่มีแล้วภาพพวกนั้นไม่หลงเหลืออยู่เลย มีแต่ภาพของอีแม่เลี้ยงกับลูกเลี้ยงสองคนนั้นมาแทนที่ ฉันมองไปรอบๆบ้านแล้วกำหมัดแน่น...พยายามระงับอารมณ์โกรธของตัวเอง"คุณหนู...คุณหนูริน ใช่คุณหนูจริงๆด้วย คุณหนูกลับมาหาป้าแล้ว" นี่คือเสียงของแม่บ้านที่เลี้ยงดูฉันมาตั้งแต่เด็ก ฉันเรียกว่าป้านม ป้านมคือคนที่พยายามคอยช่วยฉันหาหลักฐาน แต่มันไม่มีอะไรคืบหน้า เพราะอีแม่ลูกสองคนนั่นมันระวัง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 24
หลังจากพี่ป่าส่งข้อความมาบอกว่าถึงแล้ว ฉันลงไปรับพี่ป่าแล้วก็พาขึ้นมาบนห้อง ตอนลงไปไม่เจออีจินแล้ว ไม่รู้มันไปไหนภายในห้อง..."ทำไมไม่คุยข้างล่างจะพาขึ้นมาบนห้องทำไม""คุยในนี้ซะดวกกว่าค่ะ"พี่ป่าพยักหน้าแล้วก็เดินไปนั่งที่ปลายเตียง"แล้วจะเอาไงต่อ?" พี่ป่าถามฉัน"คงต้องแอบเข้าห้องนอนของอีแม่เลี้ยงก่อน แต่พวกคนในบริษัทรินไม่รู้จักใครที่พอจะถามอะไรได้เลย มันน่าหนักใจตรงนี้แหละ""เรื่องนั้นเดี๋ยวฉันสืบให้เอง""อ้อ แต่มีอย่างนึงที่รินมั่นใจ""อะไร"พี่ป่ามองหน้าฉันแบบสงสัย"พินัยกรรมยังไม่มีใครเคยเห็น เพราะฉะนั้นที่อีแม่เลี้ยงมันพูดทั้งหมดมันโกหก""งั้นเธอก็ต้องหาพินัยกรรมให้เจอ""ใช่ค่ะ รินว่าจะไปหาที่ห้องนอนพ่อ ตอนจะลงไปรับพี่ป่ารินลองเปิดห้องดู แต่ห้องมันล็อก".....อ๊า อ๊ะ ซี๊ด ระ แรงๆ อื้มม~ระหว่างที่ฉันคุยกับพี่ป่าอยู่ จู่ๆเสียงครางที่แสนจะเร่าร้อนก็ดังขึ้น มันดังมาจากห้องของแอมพี่ป่ารีบหันมามองหน้าฉันทันที"เสียงใคร...?""แอมมันพาผู้ชายมาค่ะ ห้องมันอยู่ห้องข้างๆนี่แหละ"พี่ป่าถอนหายใจออกมายาวๆ...แล้วก็ส่ายหัวไปมา"ที่ฉันบอกให้เธอเลิกขายตัวเธอฟังฉันบ้างไหมริน""ค่ะ ฟัง" ฉันตอบพี่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 25
"พี่จะอะไรมากมาย พี่อยากได้ รินก็อยากได้เหมือนกันนั่นแหละ""พี่กลับไปได้แล้ว""ฉันไม่กลับ""ทำไมคะ...หรือว่าอยู่รอจิน งั้นก็เชิญออกไปนอนรอที่ห้องจินค่ะ"พรึ่บ~พี่ซันดึงฉันไปกอด"ฉันเลิกกันแล้วริน""ทำไมละคะ จะหมั้นกันอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง""ก็ฉันเคยบอกเธอแล้วไง ว่าฉันไม่ได้อยากจะหมั้น อีกอย่างฉันก็คบจินเล่นๆไม่ได้จริงจังอะไร""พูดง่ายดีนะคะ""คบกับฉันไหมริน..."พี่ซันมองหน้าฉันสีหน้าและแววตาบ่งบอกว่าพี่ซันไม่ได้ล้อเล่นฉันหลบสายตาของพี่ซัน...เมื่อกี้ที่ฉันมองตาของพี่ซัน มันเหมือนกับว่าฉันกำลังใจสั่น เพราะแววตาของพี่ซันที่มองฉัน....ไม่ฉันจะไม่มีทางหวั่นไหวกับคนแบบพี่ซันเด็ดขาด"ฉันเพิ่งรู้ใจตัวเอง...ฉันคิดทบทวนมาสักพักแล้วแหละ ว่าทำไมเวลาที่ฉันเห็นเธอไปกับคนอื่นฉันถึงหงุดหงิดอารมณ์เสีย ฉันไม่อยากให้เธอไปเอากับใคร ฉันอาจจะปากหมาใส่เธอ ฉันเป็นพวกแสดงออกไปเก่งเธอก็รู้""อย่ามาทำแบบนี้เลยค่ะ พี่กลับไปเถอะ""เธอทำไมต้องเย็นชาขนาดนี้วะริน ฉันรู้จักเธอมากี่ปี แต่ฉันไม่เคยรู้เลยว่าเธอคิดหรือเธอรู้สึกอะไร ฉันไม่เคยรู้เลยว่าทำไมเธอต้องไปขายตัวทั้งๆที่เธอมีทุกอย่าง ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเธอต้องเกลียด
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 26 จะพยายาม
พี่ซันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วก็กดๆ พอพี่ซันวางโทรศัพท์ลง ข้อความในโทศัพท์ฉันก็ดังขึ้น"ไป! เข้าห้อง"พี่ซันเดินนำฉันเข้าไปในห้อง ส่วนฉันก็ลุกขึ้นเดินตามหลังพี่ซันไปติดๆพอเข้ามาในห้องพี่ซันก็ผลักฉันลงเตียงแล้วก็ขึ้นคร่อมตัวฉันถอดเสื้อผ้าฉันออกจนหมด แล้วก็ไซ้อย่างดุเดือด พี่ซันทำเหมือนกับว่าเราสองคนไม่ได้มีอะไรกันมาเป็นปี...ทั้งๆที่วันนี้ก็เพิ่งเอาไปเช้าวันใหม่....ตอนนี้พี่ซันกำลังขับรถมาส่งฉันที่บ้าน"ช่วงนี้ฉันคงไม่ค่อยว่างนะ เพราะยุ่งๆเรื่องเข้าเรียนต่อที่มหาลัย""แล้วมาบอกรินทำไมคะ""เธอแม่ง...ก็เป็นซะแบบนี้แหละริน"พี่ซันหันมาทำตาดุใส่ฉันแล้วก็หันหน้าไปมองถนนต่อณ คฤหาสน์หลังใหญ่...พี่ซันเดินมาส่งฉันด้านในบ้าน"ซัน ซันมาหาจินใช่ไหม...จินดีใจที่สุดเลยค่ะที่ซันมา"อีนางจินพอเห็นว่าพี่ซันมานางก็รีบวิ่งแจ้นยิ้มหน้าบานเดินลงมาจากชั้นสองของบ้าน นี่ไม่มีตาดูหรือไงกันว่าเขามากับฉัน"ผมไม่ได้มาหาจิน ผมมาส่งริน"พี่ซันพูดหน้านิ่งๆ ผู้ชายคงจะเป็นแบบนี้หมดสินะ เบื่อแล้วก็ทิ้งจากที่จินมันยิ้มๆอยู่ พอพี่ซันพูดแบบนี้จินมันหุบยิ้มทันที แล้วก็หันขวับมามองหน้าฉัน"อุ๊ย! อายไหมคะ"ฉันแสยะยิ้มให้จ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 27
สองอาทิตย์ผ่านไป...ฉันยังหาหลักฐานเอาผิดอะไรอีแม่เลี้ยงไม่ได้เลย เพราะดูเหมือนพวกมันจะระวังตัวกันมากขึ้น ตั้งแต่ฉันมาอยู่ที่นี่"นี่พี่ป่าไม่มาหาแกเลยเหรอวะหายหน้าหายตาไปเลย""พี่ป่าติดกิจกรรมที่มหาลัย ช่วงนี้ไม่ค่อยว่าง"เอาจริงๆฉันก็แอบคิดนะว่าพี่ป่ากำลังพยายามที่จะหลบหน้าฉัน เพราะตั้งแต่วันนั้นที่ฉันกับพี่ป่าเกือบจะมีอะไรกันพี่ป่าก็หายไปเลย มีแค่ส่งไลน์มาคุย แต่ไม่ยอมมาเจอพี่ป่าเป็นแบบนี้ทำเอาฉันรู้สึกผิดไปเลยจริงๆ ฉันไม่น่าปล่อยตัวขนาดนั้นเลย ยังไงพี่ป่าเขาก็เป็นเหมือนพี่ชายแท้ๆของฉัน...เฮ้อรินเอ๊ย แกทำอะไรลงไปเนี่ย"ริน ฉันรู้ว่าแกกำลังเครียด ไปตี้กัน ผ่อนคลายหน่อย เราไม่ได้ไปเที่ยวกันสองอาทิตย์เเล้วนะริน"แอมหันหน้ามาพูดกับฉัน ฉันถอนหายใจออกมายาวๆ ฉันว่าฉันคงจะเครียดเกิดไปจริงๆนั่นแหละ"อื้อ ไปก็ได้""โอเค งั้นสี่ทุ่มนะ ฉันเข้าห้องไปอาบน้ำแต่งตัวก่อน"ฉันพยักหน้าให้แอม หลังจากแอมเดินออกไปจากห้อง ฉันก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว เพราะตอนนี้มันสามทุ่มแล้วณ ร้านนั่งชิล...ตอนแรกฉันกับแอมว่าจะไปผับกันนั่นแหละ แต่คิดไปคิดมา มานั่งร้านนั่งชิลแบบนี้จะดีกว่า เพลงเบาๆฟังสบายๆ"เออ รินเกรดอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02ผู้หญิงขายตัว Episode 28หึงเหรอ?
ฉันไม่ตอบพี่ซัน...แล้วเบี่ยงหน้าหนีไปอีกทาง"แอม ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"แอมพยักหน้าตอบ จากนั้นฉันก็ลุกขึ้น"เดี๋ยวฉันไปด้วย"พี่ซันรั้งแขนฉันไว้ แต่ฉันชักแขนออก"ไม่ต้องค่ะ!"พูดจบฉันก็เดินไปเข้าห้องน้ำ จริงๆไม่ได้อยากมาเข้าห้องน้ำหรอก ฉันมาสูบบุหรี่"ขอโทษนะคะ ขอยืมไฟแช็กหน่อยได้ไหม"ฉันหันไปมองคนที่พูดเมื่อกี้ เธอคือผู้หญิงคนนั้น คนที่หอมแก้มพี่ซันเมื่อครู่ฉันหยิบไฟแช็กออกมาจากกระเป๋าแล้วก็ยื่นให้เธอไป"ขอบคุณค่ะ"เธอยื่นไฟแช็กคืนฉันแล้วก็นั่งลงข้างๆฉัน"เธอเป็นอะไรกับพี่ซันเหรอ...?"จู่ๆผู้หญิงคนนั้นก็พูดขึ้น ฉันดูดบุหรี่เข้าไปเต็มปอดก่อนจะพ่นออกมาแรงๆ"ก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน"ฉันตอบเสียงเรียบ สีหน้าไม่ได้บ่งบอกว่ากำลังรู้สึกอะไรอยู่ ทั้งที่ในใจตอนนี้มันสั่นรัว เมื่อได้ยินเธอถามฉันแบบนี้พอฉันตอบว่าไม่ได้เป็นอะไรกับพี่ซันผู้หญิงคนนั้นก็ยิ้มออกมาจนเห็นฟัน"งั้นก็ดี..."ฉันดีดบุหรี่ทิ้งลงพื้น ลุกขึ้นแล้วก็เอาเท้าขยี้มวนบุหรี่ที่เพิ่งทิ้งไปเมื่อกี้ จากนั้นฉันก็เดินกลับโต๊ะบอกตรงๆว่าฉันไม่ชอบหน้าผู้หญิงคนนี้เลย ทั้งๆที่ฉันเพิ่งเคยเจอเธอ ชื่อเธอฉันยังไม่รู้จัก แต่เพียงเพราะเธอมาถามฉันเร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-02
บทล่าสุด
ผู้หญิงขายตัว 84 The End (จบแล้วว)
ภายในห้องน้ำ...พี่ป่าวางฉันลงอย่างเบามือในอ่างน้ำจากุชชี่ที่มีน้ำเตรียมพร้อมเอาไว้แล้ว "ไม่ลงมาอาบด้วยกันหรอ...." ฉันถามที่ป่าที่เอาแต่ถูตัวให้ฉัน "ถ้าให้กูลงไปในอ่างด้วย คงไม่ได้อาบ" พี่ป่ายักคิ้วให้ฉันมือหนาถูวนรอบหน้าอกของฉันเหมือนตั้งใจจะถูแค่ตรงนั้นแค่ตรงเดียว"พี่ป่า" ฉันทำตาดุใส่พี่ป่า เมื่อเห็นว่าพี่ป่าเอาแต่ถูอยู่อย่างนั้น "เออๆ จะดุกูทำไม" พี่ป่าพยักหน้าตอบ มือหนาของพี่ป่าจากที่ถูวนรอบหน้าอกของฉัน ตอนนี้มันได้เลื่อนลงต่ำลงไปเรื่อยๆ จนถึงกลีบแคมคู่นั้นของฉัน "พะ พี่ป่า ยะ อย่านะ" ฉันรีบรั้งมือของพี่ป่าเอาไว้ "ก็มึงให้กูถูตรงอื่น" พี่ป่ายักคิ้วใส่ฉันแบบกวนๆ "แต่ไม่ใชตรงนี้" เมื่อกี้ก็พึ่งมีอะไรกัน ถ้าถูตรงนี้มีหวังได้มีอีกรอบแน่ ลูกฉันจะรอดมั้ย "ก็ทำความสะอาดให้ไง เมื่อกี้น้ำกูเยิ้มเต็มรูมึงเลย...." พี่ป่าพูดมันออกมาหน้าตาเฉย ซึ่งถ้าคำๆนี้มันไม่ได้หลุดออกมาจากปากของผู้ชายที่ฉันรัก ฉันจะไม่รู้สึกอะไรเลยแต่ตอนนี้นี่สิ หน้าฉันมันร้อนผ่าวไปหมดแล้ว พี่ป่าเอามือของฉันที่จับมือเขาออก ก่อนที่จะล้วงลงไปถูแหวกกรีบแคมของฉัน เขาทำแบบนั้นจริงๆ แถมยังยิ้มทะเล้นให้อีกด้วย "อ๊ะ พ
ผู้หญิงขายตัว [83] Nc20+
พี่ป่าพาฉันเข้าไปในบ้าน ตอนนี้ฉันหยุดร้องแล้ว ภายในบ้านมีแม่บ้านอยู่สามคน พี่ป่าจ้างมาทำความสะอาดบ้าน และคอยดูแลเรื่องอาหาร ก็ทำทุกอย่างในบ้านนั่นแหละ ภายในบ้านทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว แทบจะไม่มีอะไรเหมือนเดิมแล้ว ไม่มีรูปครอบครัว ไม่มีห้องทำงานของคุณพ่อตรงนั้น ภายในบ้านไม่มีอะไรเหมือนเดิม มันก็คงต้องเป็นแบบนั้น จะให้ทุกอย่างอยู่เหมือนตอนที่ฉันอยู่ตอนเด็กมันก็คงจะไม่ได้ เพราะเวลามันก็ผ่านมานานมากแล้ว ฉันแอบเสียใจนิดๆนะ ที่ความทรงจำของฉันตอนเด็กมันหายไปแล้ว แต่มันก็ดี ถ้าบ้านยังคงสภาพเหมือนเดิม ฉันคงจำเรื่องราวที่เลวร้ายไม่ลืม "ห้ามร้อง" พี่ป่าหันหน้ามาบอกฉัน เมื่อเห็นว่าฉันทำท่าจะร้องไห้อีกครั้ง "อื้อ รู้แล้ว" ฉัรมองไปรอบๆบ้านอีกครั้ง "พี่ป่ารู้ได้ไงคะว่าบ้านหลังนี้แอมเคยอยู่ตอนเด็ก" ฉันหันไปถามพี่ป่าหลังจากที่เราเดินเข้ามาในบ้านกันแล้ว "กูถามริน" "แล้วซื้อบ้านได้ไง ราคา ?" พี่ป่าถอนหายออกมาเบาๆ ก่อนจะเอามือขึ้นมาลูบหัวฉันอย่างเบามือ "บ้านหลังนี้เขากำลังจะปล่อยพอดี จังหวะมันพอเหมาะพอดีทุกอย่าง กูตั้งใจจะซื้ออยู่แล้วด้วย ส่วนเรื่องราคา ก็ไม่เท่าไหร่" พี่ป่าไหวไหล่ให้ฉันทีหนึ่ง
ผู้หญิงขายตัว [82] หักหลัง
หลังจากคุยกับพ่อแม่ของพี่ป่าเสร็จ ท่านทั้งสองก็ออกไปพักที่โรงแรม และ เตรียมตัวกลับออสเตรเลียในวันพรุ่งนี้ คือ!! มาแค่นี้ แค่นี้จริงๆ แค่มาดูตัวฉัน เมื่อฉันยังไม่พร้อมที่จะแต่งงานท่านก็กลับ 1 อาทิตย์ผ่านไป เชื่อมั้ยว่าพี่ป่ายังงอนฉันอยู่ เรื่องที่ฉันไม่ยอมแต่งงานกับเขา พี่ป่างอนเป็นจริงเป็นจังมาก "พี่ป่าเอาน้ำให้แอมกินหน่อย" ฉันหันไปบอกพี่ป่าที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่"ลุกขึ้นไปหยิบเองดิ" พี่ป่าตอบโดยที่ไม่มองหน้าฉัน เขายังคงก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์ ไม่รู้ว่าคุยกับใคร "แอมท้องอยู่พี่ก็รู้ มันลุกยากท้องโต'' "....." พี่ป่าเงียบไม่ตอบอะไร "พี่ป่าแอมหิวน้ำ ไปเอาน้ำให้หน่อย !!" พี่ป่ายังทำเป็นหูทวนลม จนฉันต้องนับหนึ่งถึงสิบในใจก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหยิบน้ำกินเอง คือพี่ป่าไม่ยอมมาหยิบน้ำให้จริงๆ ก็แค่ไม่แต่งงานด้วยตอนนี้ ก็ไม่ได้แปลว่าจะไม่แต่งด้วยเลยสักหน่อย ไม่รู้จะงอนทำไมขนาดนั้น พอฉันเดินกลับมานั่งที่เดิม ตอนแรกพี่ป่าคุยโทรศัพท์อยู่ พอเขาเห็นว่าฉันเดินมา พี่ป่ารีบเอาโทรศัพท์ลง แล้วก็ลุกขึ้นเดินสวนฉันออกไปจากห้องเลย "พี่ป่า พี่ป่าหยุด พี่คุยกับใคร !!" ฉันตะโกนพูดตามแผ่นหลังของพ
ผู้หญิงขายตัว [81] โล่งอก
"เจ้าป่า นั่งลงไป ฉันจะคุยกับเธอ ไม่ใช่แก" พี่ป่าดูจะหัวเสียมากตอนนี้ เขาไม่ยอมนั่งลงตามที่แม่สั่ง จนฉันต้องจับมือให้พี่ป่านั่งเขาถึงยอมนั่งลง"เธอมีอะไรจะพูดรึเปล่า ?" แม่พี่ป่าเอ่ยถามฉันเสียงเรียบๆ ฉันกลั้นหายใจประมาณสามสี่วิ ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ พรางพยักหน้าตอบคุณแม่ของพี่ป่า "พูดมาสิ ฉันรอฟังอยู่" ตอนนี้บรรยากาศภายในห้องรับแขกเสียงสนิท เงียบซะจนฉันได้ยินเสียงของหัวใจตัวเองที่มันกำลังเต้นรัวเพราะความประหม่าอยู่ตอนนี้"หนูเคยขายตัวจริงๆค่ะ" "เธอรู้รึเปล่าว่าพูดออกมาแบบนี้ ฉันจะไม่รับเธอเป็นลูกสะใภ้" "แม่ !!" "เจ้าป่าแกหุบปากไปเลยนะ !!"ฉันเอื้อมมือไปจับมือของพี่ป่าแล้วออกแรงบีบเบาๆ พี่ป่าหันหน้ามามองฉัน สีหน้าพี่ป่าดูจะเป็นกังวลมาก ฉันก็ไม่ต่างกันหรอก แต่ฉันก็ยังฝืนยิ้มจางๆให้พี่ป่าไป "จากชีวิตที่เคยสุขสบาย มีเงินใช้ไม่เคยขาด ทุกๆครั้งที่ปิดเทอมพ่อกับแม่จะพาไปเที่ยวต่างประเทศ""มันเพอร์เฟคมากๆเลยใช่มั้ยคะ""แต่พอมาวันหนึ่ง บ้านล้มละลาย ทรัพย์สินทุกอย่างกำลังจะถูกยึด พ่อกับแม่หนูจบชีวิตด้วยการฆ่าตัวตาย ทิ้งให้หนูจมอยู่กับบ้านที่กำลังจะถูกยึด ญาติพี่น้องไม่มีใครเอื้อมมือมาช
ผู้หญิงขายตัว [80] วันที่ฉันกลัว...
3อาทิตย์ผ่านไป.... ยิ่งใกล้วันจะถึงกำหนดที่พ่อกับแม่พี่ป่าจะมาไทยเมืีอไหร่ ฉันยิ่งรู้สึกตื่นเต้น รู้สึกประหม่า ฉันกลัว กลัวว่าพ่อแม่พี่ป่าจะรับฉันไม่ได้ ถึงแม่ว่าฉันกำลังจะตั้งท้องลูกของพี่ป่าหลานของท่านก็ตาม เรื่องเส้นด้าย ช่วงนี้เธอเงียบๆไป ขุนเขาคงไม่ปล่อยให้เธอออกมา เพราะอาทิตย์ที่แล้วเธอก็มากดกริ่งที่หน้าบ้าน แต่ฉันไม่ได้ออกไปเปิด แต่ดูท่าแล้วคงจะอีกนานกว่าเธอจะเลิกยุ่ง ฉันก็เข้าใจเธอนะ ที่เธอเป็นแบบนี้เธอรักพี่ป่ามาก แต่ตอนนี้พี่ป่าเป็นของฉัน และฉันก็รักเขามากไม่ต่างจากเธอ อ้อ วีนัสกลับโคราชไปแล้วนะ ไม่รู้ว่ามีเรื่องด่วนอะไรรึเปล่า กลับไปไม่บอกฉันเลย แถมยังแอบกลับตั้งแต่ตอนเช้าตรู่ ไม่รู้ว่าไปยังไง แต่พอไปถึงเธอก็ข้อความมาบอกฉัน ช่วงดึกๆ..."แอม ทำอะไรทำไมไม่ขึ้นมานอน" พี่ป่าพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าฉันเอาแต่นั่งหน้าโต๊ะกระจกไม่ยอมขึ้นเตียงไปนอนสักที "พี่ป่า แอมกลัวว่าทางพ่อแม่ของพี่..." "แอม ไม่มีใครบังคับอะไรกูได้" พี่ป่าพูดสวนขึ้นก่อนที่ฉันจะพูดจบ "พี่ป่าเคยบอกว่าคุณแม่ของพี่ชอบเส้นด้ายมาก" "อื้ม" "แล้วแบบนี้...""อย่าคิดมากแอม ด้ายก็อยู่กับไอ้ขุนไง" "....""ขึ้นมาบนเตี
ผู้หญิงขายตัว [79] Nc20+ [วุ่นวายไม่เลิก]
หลังจากที่ฉันกับวีนัสเปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำเสร็จ ฉันใส่เป็นบิกินี่สีน้ำเงิน ขัดกับสีผิว ทำให้ดูขาวมีออร่า ส่วนวีนัสรายนั้นปิดมิดชิดทุกสัดส่วน เหมาะสมกับวัย "โห เจ้ ขนาดเจ้ท้องหุ่นเจ้ดีมาก" วีนัสมองฉันตาไม่กระพริบ "ลงไปเล่นน้ำเถอะห่วงแต่ชมอยู่ได้ ^_^" ฉันหยิบผ้าผืนบางมาคลุมตัวเอาไว้ จากนั้นฉันจูงมือวีนัสลงไปยังชั้นล่าง พี่ป่ากำลังนั่งคุยอะไรกับทันก็ไม่รู้ แล้วก็มีลูกน้องเขาอีกสองคนอยู่ด้วย ปัก! ทันทีที่ฉันลงไปชั้นล่างแล้วพี่ป่าเห็นฉัน เขาวางมือกระแทกกับโต๊ะเสียงดังทันที จากนั้นพี่ป่าก็มองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะขบกรามแน่น "พวกมึงมองเมียกูทำไม !!" พี่ป่าตะคอกใส่หน้าลูกน้องของเขา เพราะตอนนี้ลูกน้องของพี่ป่ากำลังมองฉันตาค้างเลย"ปะ เปล่ามองนะครับนาย'' ลูกน้องของพี่ป่าท่าทางเลิกลักกันมากพอได้ยินเสียงพี่ป่าตะคอกใส่"พวกมึงออกไปเลยนะ ออกไปให้หมด !!" น้ำเสียงอันทรงพลังของพี่ป่า ทำให้พวกลูกน้องรีบพากันวิ่งกรูออกจากบ้านทันแทบไม่ทัน "วีนัส ไปเล่นน้ำรอพี่ก่อนเลยนะเดี๋ยวตามไป" ฉันหันไปบอกวีนัส เพราะไม่อยากให้วีนัสเห็นตอนที่พี่ป่าของขึ้น เดี๋ยวพลานจะกลัวเอา"พี่ป่าคะ อย่าดุเจ้นะคะ ^_^" ว
ผู้หญิงขายตัว [78] อยากจะไปก็ไป ไปเลย!!
"เลือกมา ถ้าไปก็ไม่ต้องกลับมา" ฉันยื่นคำขาดฉันยกมือขึ้นมากอดอกและรอฟังว่าพี่ป่าจะตอบว่าอะไร แต่สิ่งที่ได้แทนคำตอบคือความเงียบของคนตรงหน้า "แอมไม่ควรถามแบบนี้ใช่มั้ย""....." "ถ้าจะคิดนานขนาดนี้ก็ไปเถอะค่ะ" ฉันตัดบทพูดขึ้น เมื่อพี่ป่าไม่ยอมตอบสักที มันรู้สึกเจ็บดีจริงๆ ที่เห็นพี่ป่าลังเลแบบนี้ สำหรับเขา มันคงจะเลือกยากมากเลยสินะ พูดจบฉันก็ลุกขึ้น เตรียมจะเดินออกไปจากห้องนั่งเล่น หมั่บ! มือหนาของพี่ป่าขว้ามาจับแขนฉันไว้ "ไปสิ อย่ามายุ่งกับแอม !!" ฉันสะบัดมือพี่ป่าออกอย่างแรง ก่อนจะรีบเดินออกจากตรงนั้นทันที ภายในห้อง....ไอ้ป่าบ้า! ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ทำไมไม่คิดถึงฉันกับลูกก่อนล่ะ ฉันเอาเเต่กล่นด่าพี่ป่าพึมพำเบาๆในห้องคนเดียว ก๊อกๆ ก๊อกๆ เสียงเคาะห้องดังของ พร้อมกับเสียงของพี่ป่าที่พูดบอกให้ฉันไปเปิดประตูให้เขาเข้ามาในห้อง "แอม เปิดประตูให้กูดิ" "ไม่ จะไปหาเมียเก่าก็ไป""โธ่แอม กูไม่ได้จะไป กูไม่ไป มาเปิดประตูให้กูก่อนได้มั้ย" ก๊อกๆ ก๊อกๆ ก๊อกๆ "แอม เมียจ๋า เปิดประตูให้ผัวเข้าไปหน่อย" "แอม อย่าเงียบดิวะ" "แอม แอมแปร์ แอมๆๆๆๆๆๆ" พี่ป่าเคาะห้องรัวๆ แล้วก็เรียกชื่อฉันอยู่อย
ผู้หญิงขายตัว [77] ลังเลทำไม
ตอนนี้พี่ป่ามาถึงบ้านแล้ว พึ่งมาถึงเมื่อกี้ รินมันก็มาด้วย "วีนัส ออกไปรอข้างนอก" รินหันไปสั่งวีนัส วีนัสพยักหน้าตอบก่อนจะเดินออกไป"ด้าย มาทำไมอีกเราคุยกันหลายครั้งแล้วนะ" พี่ป่าพูดขึ้น "พี่ป่า ทำไมทิ้งกันง่ายๆแบบนี้เลยละคะ" พูดจบน้ำตาก็ไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้างของเธอ "คุณก็แอบมีอะไรกับน้องชายผม มันจบแล้วด้าย ผมกับแอมกำลังจะมีลูกด้วยกัน เราจะแต่งงานกันแล้วด้าย" "มั่นใจได้ยังไงว่าเป็นลูกของพี่ มันขายตัวพี่ป่าก็รู้" "อ้าว อีนี่ วอนนักนะ !!" รินทำท่าจะพุ่งไปหาเส้นด้ายแต่ถูกพี่ป่ากันไว้ ขุนเขาก็ยืนบังหน้าเส้นด้ายเธอไว้เหมือนกัน เออ! ให้มันได้แบบนี้ ทั้งเพื่อนทั้งผัว "อย่าใช้กำลังริน กูขอ" พี่ป่าหันมาบอกรินก่อนจะหันหน้ากลับไปมองเส้นด้าย"ใช่! ผมรู้ว่าแอมเคยขายตัว ผมรู้ดีด้าย แต่ผมก็มั่นใจว่าลูกในท้องเป็นลูกของผมเหมือนกัน" "พี่ป่า....""แอมไม่ได้ขายตัวแล้ว คุณเลิกเอาเรื่องพวกนี้มาพูดได้แล้วด้าย" "ผมกับคุณไม่มีทางรักกันได้อีกแล้ว ตอนนี้ผมรักแอม""ไม่!! พี่ป่ารักด้าย ทำไมคะ ด้ายเคยให้อภัยพี่ป่าตั้งกี่ครั้ง เรารักกันมากขนาดไหน พี่ป่าลืมได้ยังไง" "ตอนนี้คนที่คุณควรจะแคร์ คือไอ้ขุนเขา
ผู้หญิงขายตัว [76] แอมแปร์พร้อมบวก
"ฉันจะไม่ทำร้ายเธอ ถ้าเธอไม่ทำฉันก่อน" "ด้ายไม่เคยทำร้ายใคร เธอทำด้ายก่อนนะแอม" "ใช่!! ฉันทำเธอก่อน มันเป็นเพราะฉันไม่รู้ ฉันก็ยอมถอยแล้วไง แต่พี่ป่าไม่ยอมปล่อยมือฉันเอง เพราะฉะนั้นถือว่าเขาเป็นของฉันแล้ว" ".....""นายรับได้ยังไง ที่คนที่นายรัก เขายังรักพี่ชายนายอยู่ นายโอเคจริงๆงั้นหรอขุนเขา" ".....""นายทนได้จริงๆงั้นหรอ กับอะไรแบบนี้""สักวันเส้นดายจะรักฉันแอม" "เอาเถอะ งั้นมันก็แล้วแต่นายก็แล้วกัน" "อื้ม" ขุนเขาลุกขึ้น แล้วเดินเข้าห้องนอนไปเลย ดูท่าเขาคงจะไม่ค่อยพอใจฉันหรอก ที่ฉันพูดไปแบบนี้ ฉันก็แค่อยากเตือนสติเขา เส้นด้ายไม่ได้ดีแบบที่เขาคิดหรอก ถ้าเธอดีจริง เธอจะไม่บอกให้ฉันเอาเด็กออก ทั้งๆที่ฉันยอมถอยและไม่ไปวุ่นวายอะไรกับเธอเลย เช้าวันใหม่...วันนี้แล้วที่ฉันต้องกลับกรุงเทพ วีนัสมาก่อนเวลานัดครึ่งชั่วโมง ดูท่าทางเธอจะตื่นเต้นไม่น้อยเลยจริงๆ วีนัสเอาแต่ถามฉัน ว่ากรุงเทพเป็นยังไง เหมือนโคราชหรือเปล่า "ทำไมให้เด็กนี่ไปด้วย เธอไม่เรียนหนังสือรึไง ?" ขุนเขาเดินออกมาจากบ้าน เขาทักขึ้นเมื่อเห็นวีนัสนั่งอยู่หน้าบ้านพร้อมกับกระเป๋าใบใหญ่ "หนูปิดเทอมแล้วค่ะ ^_^" ฉันกำลังจะอ้า
