พ่อเลี้ยงภวินในชุดคาวบอยเดินวนไปมาอยู่ในตัวบ้าน ภายในใจยังคิดไม่ตกว่าจะทำให้มินนี่มาอยู่ที่นี่กับเขาได้ยังไง อีกอย่างก็แอบเป็นห่วงกลัวว่าจะมีใครทำอะไรไม่ดีกับเธอ บอกตามตรงว่าเขากลัวไปหมด มันมีอะไรบางอย่างที่เขาไม่สามารถพูดได้ในตอนนี้"จัดการกับยัยตัวแสบยังไงดีวะ..."เขาเดินไปมาก่อนจะหยุดชะงักไปเมื่อเสียงโทรศัพท์ของตัวเองดังขึ้น และเบอร์ที่โทรเข้ามาเป็นเบอร์ของเพื่อนสนิทที่ชื่อว่า ดารา เป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยด้วยกัน เรียกว่าโตมาด้วยกันแหละ และร่วมงานกันมานานจนถึงตอนนี้ เธอเรียนจบคณะเกษตรศาสตร์ เป็นนักวิจัยทางการเกษตร ซึ่งคอยให้คำแนะนำเกี่ยวกับไร่องุ่นของเขาได้เป็นอย่างดี"ว่าไงดารา"(เราไปสายนิดหน่อยนะ น่าจะถึงประมาณทุ่มนึงพอดีว่าติดงานนิดหน่อย)"ไม่เป็นไรหรอก แค่ดารามาก็ดีมากแล้ว ขอบคุณนะที่มาร่วมงานเลี้ยงประจำปีของไร่ภวิน เจอกันเย็นนี้นะ"(โอเคจ้ะ เจอกันนะภวิน)ชายหนุ่มกดวางสายก่อนจะพิมพ์ข้อความลงไปในแชทกลุ่ม ซึ่งเป็นกลุ่มเพื่อนสนิทในแก๊งผู้ชาย มีอยู่ด้วยกันสี่คนรวมเขาด้วย คนแรกเป็นเจ้าของเกาะไข่มุก หรือนายหัวบุรินทร์ เจ้าของเกาะไข่มุกที่ร่ำรวยติดอันดับทางภาคใต้ ส่วนอีก
หลังจากนั้นไม่นานทุกคนก็มาพร้อมเพรียงกัน ณ สถานที่จัดงานใจกลางไร่ภวินแห่งนี้ ที่โต๊ะด้านหน้าสุดถูกจัดไว้ให้พ่อเลี้ยงภวิน มินนี่ และเพื่อนของเธออีกสองคนที่ชื่อ เบบี๋ มาร์คหรือมาร์กี้ และก็มีผู้ช่วยคนสนิทของพ่อเลี้ยงภวินซึ่งก็คือกร เพื่อนสนิทในช่วงมหาวิทยาลัยชื่อดารา และอีกคนคือเลขาที่ทำงานกับเขามาหลายปี เธอชื่อว่า ฟ้า ทุกคนนั่งรวมตัวกันอยู่ที่โต๊ะ เตรียมสังสรรค์ และก็ชนแก้วกันตามประสาคนสนิท แต่ยังเหลือเพื่อนสนิทสองคนที่ยังเดินทางมาไม่ถึง"น้องมินนี่ไม่ดื่มเหรอคะ เครื่องดื่มวันนี้มีแต่ของมียี่ห้อดังทั้งนั้น ลองชิมดูสักแก้วไหมคะ ไวน์ที่ไร่ภวินนี้ก็อร่อยเหมือนกันนะคะ ได้ชิมแล้วรับรองติดใจแน่"ดาราเอ่ยชักชวนหญิงสาวให้มาดื่มไวน์เป็นเพื่อน แต่ทว่าเธอไม่ได้มีความสนใจในเครื่องดื่ม เพราะตัวเองไม่ได้ดื่มแอลกอฮอล์ตั้งแต่แรก"ปกติมินนี่ไม่ดื่มแอลกอฮอล์ค่ะ แต่ถ้าเกิดพี่ดาราชวนขนาดนี้มินนี่ลองสักแก้วหนึ่งก็ได้นะคะ""เฮ้ย ๆ ใครให้ดื่มเป็นเด็กเป็นเล็ก ดาราไม่ต้องไปชวนมินนี่ดื่มเลยนะ ดื่มน้ำองุ่นก็พอ"พ่อเลี้ยงส่งแก้วน้ำองุ่นเย็นฉ่ำไปให้หญิงสาวตรงหน้า ใบหน้าของมินนี่บึ้งบูดอยากเห็นได้ชัดเจน ดูเอาเถอะพอ
มินนี่เคาะประตูห้องน้ำจนแทบจะหมดแรง ไม่มีวี่แววที่ใครจะมาเข้าห้องน้ำตรงนี้เลย น่าแปลกเหมือนกันนะทั้งที่มีคนอยู่ในงานเยอะขนาดนั้น"ไปไหนกันหมดเนี่ยทำไมถึงไม่มาเข้าห้องน้ำกันเลย"เธอถึงกับทรุดลงตรงหน้าประตู ไม่คิดเลยว่าตัวเองจะมาซวยอยู่ที่ห้องน้ำ และช่วงเวลานี้ทุกคนกำลังสนุกสนานกันอยู่ในงาน มีแต่เธอเนี่ยแหละที่ไม่รู้จะหาทางออกไปจากห้องน้ำได้ยังไง"ใครก็ได้ช่วยที ฮืออออ"ทางด้านของพ่อเลี้ยงภวินในตอนนี้เขากำลังจับฉลากมอบรางวัลให้กับพนักงาน โดยที่จะมอบเป็นช่วงเวลาสลับกับมีกิจกรรมอย่างอื่น เพราะคืนนี้ยังอีกยาวไกล มีเวลาทั้งคืนในการมอบของรางวัลแก่พนักงานในไร่"เดี๋ยวตอนนี้ขอเชิญพ่อเลี้ยงภวินไปพักผ่อนที่โต๊ะก่อนนะคะ เดี๋ยวทางเราจะให้นักดนตรีขึ้นมาเล่นคั่นเวลาก่อน แล้วเดี๋ยวขึ้นมามอบใหม่ค่ะ""ได้ครับ"พ่อเลี้ยงแห่งภวินยิ้มกว้างออกมา ก่อนจะเดินลงจากเวที และตรงไปยังโต๊ะที่นั่ง ซึ่งในระหว่างที่เขาเดินมาก็เจอกับฟ้าที่เดินเข้ามาพอดีเช่นกัน"ไปไหนมาเหรอฟ้า""ไปเข้าห้องน้ำมาค่ะ""อ่อ... แล้วเห็นมินนี่หรือเปล่า"เขามองไปที่โต๊ะอยู่สักพักก็ไม่เห็นว่าหญิงสาวจะนั่งอยู่ตรงนี้ เท่าที่แอบสังเกตก็คือในช่วงระ
มินนี่รีบเอามือปิดปากเพื่อนทั้งสองคนไม่ให้ส่งเสียงดัง เพราะตอนนี้คนที่นั่งอยู่โต๊ะร่วมกันหันมามองด้วยความสงสัยเป็นอย่างมาก ว่ากำลังซุบซิบนินทาอะไรกันอยู่"พวกแกจะเสียงดังทำไมเนี่ย""แล้วใครมันกล้าทำอะไรแกถึงที่ไร่ภวินล่ะ แกเป็นถึงแม่เลี้ยงของไร่นะ ใครมันจะกล้า"เบบี๋ยังมองไม่เห็นว่าจะมีใครที่จะทำร้ายเพื่อนรักของเธอได้ ผู้คนที่นี่ควรจะให้ความเคารพยำเกรงมากกว่า และถ้าเกิดตัดสินใจทำอะไรโง่ ๆ ออกไป ผลกระทบถึงขั้นถูกไล่ออก และอาจจะถึงขั้นดำเนินคดีได้"ไม่รู้เหมือนกันสิ ที่ตรงนั้นไม่มีกล้องวงจรปิดด้วย โอ๊ยไม่รู้แล้ว""เอาน่าชะนีใจเย็นก่อน อย่าเพิ่งกระโตกกระตากไปเลย ฉันว่านะแกทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วก็คอยสังเกตท่าทีเอาว่าใครดูจะไม่ประสงค์ดี""ฉันเห็นด้วยกับอีมาร์กี้นะ เอาเถอะน่าไม่ต้องคิดมาก พ่อเลี้ยงภวินไม่มีทางปล่อยให้แกโดนใครรังแกหรอก"มินนี่ได้ยินแบบนั้นก็ถอนหายใจออกมาเล็กน้อยอย่างรู้สึกสบายใจขึ้น มันก็จริงแหละคนอย่างพ่อเลี้ยงภวินไม่มีทางปล่อยให้เธอได้รับอันตรายหรอก ยิ่งเธอมีท่าทีกลัวกับสิ่งที่เกิดขึ้น คนที่ทำอาจจะได้ใจ และคิดที่จะทำร้ายเธออีก"อืม... เดี๋ยวคืนนี้ฉันจะคุยกับเขา
หญิงสาวจ้องมองแชทนั้นด้วยใบหน้าเป็นกังวล ทำไมรู้สึกเหมือนมีสตอล์คเกอร์ติดตามไปในทุกที่ โชคดีที่สองปีผ่านมาเธอไปเรียนต่อที่เมืองนอก ก็เลยไม่มีใครตามไปถ่ายรูปถึงที่นั่น"นี่เป็นเหตุผลที่พ่อเลี้ยงให้มินนี่ไปเรียนที่ต่างประเทศหรือเปล่าคะ เพราะดูจากแชทสองปีที่ผ่านมา ไม่มีการเคลื่อนไหวเลย แต่พอมินนี่กลับมาถึงที่ประเทศไทยไม่นาน ก็มีคนถ่ายรูปส่งมาอีก ต้องว่างขนาดไหนเนี่ย"เธอบ่นออกมาด้วยความรู้สึกหงุดหงิด ไม่คิดเลยว่าชีวิตจะต้องมาเจออะไรแบบนี้ พ่อเลี้ยงภวินเองก็อดเป็นห่วงหญิงสาวไม่ได้ แม้กระทั่งใช้ชีวิตอยู่ในไร่ของเขา ควรจะมีความปลอดภัยมากกว่านี้ เธอยังโดนกลั่นแกล้งได้เลย ไม่อยากจะคิดว่าถ้าออกไปข้างนอกคนเดียวจะเป็นยังไง"เรื่องนั้นมันก็ใช่แหละ พี่ให้มินนี่ไปเรียนต่อต่างประเทศเพื่อจะดูว่าจะมีใครถ่ายรูปส่งมาอีกหรือเปล่า แต่มันไม่มีจริง ๆ ด้วย แสดงว่าคนที่ทำน่าจะไม่ได้ตามไปด้วย""โห! ถ้าตามมินนี่ไปถึงต่างประเทศก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้วค่ะ ว่าแต่... ที่พ่อเลี้ยงทำแบบนี้เพราะว่าเป็นห่วงมินนี่ใช่ไหม สารภาพมาเลยนะ"เธอหันไปจ้องมองใบหน้าของชายหนุ่มด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ อยากจะให้เขาสารภาพมันเลยว่าความจริง
หลายวันต่อมา...วันนี้พ่อเลี้ยงภวินเข้าไปทำงานอยู่ที่ไร่ เพื่อดูการเก็บองุ่น และเข้าไปตรวจการบรรจุภัณฑ์ไวน์องุ่น พร้อมส่งให้คู่ค้าในอีกสองวันที่จะถึง แล้ววันนี้เขาจะเปิดไหดองเหล้าบ๊วยอีกรอบ"พ่อเลี้ยงให้ผมเอาโถดองเหล้าบ๊วยออกมาทำไมครับ"ผู้ช่วยคนสนิทเอ่ยถามพร้อมกับอุ้มไหเหล้าบ๊วยมาวางไว้ให้ชายหนุ่มตรงหน้า เขาสูดกลิ่นความหอมจากข้างนอกไห ก่อนจะทำหน้าฟินเพราะอยากจะลิ้มลองรสชาติใจจะขาด"เอามากินดิถามได้ เดี๋ยวเอาไปไว้ที่ท้ายไร่เลยนะ วันนี้ไม่เมาไม่กลับโว้ย""คุณมินนี่จะไม่บ่นเอาเหรอครับ""มีสิทธิ์อะไรมาบ่นวะ นี่ใคร... พ่อเลี้ยงภวินเจ้าของไร่ภวินแห่งนี้นะเว้ย ใครจะมาใหญ่กว่าอีกไม่มีแล้ว เพราะฉะนั้นเอาไปไว้ที่ท้ายไร่ เดี๋ยววันนี้ฉันจะไปเมากับพวกคนงาน"พ่อเลี้ยงภวินเอ่ยออกมาด้วยความปากดี ทั้งที่ในใจก็แอบกลัวว่าที่ภรรยาจะหยุมหัว ถึงแม้ว่าเราสองคนจะอายุห่างกันถึง 10 กว่าปี แต่รายนั้นค่อนข้างจะข่มเขามากกว่า แต่มีวิธีพูดโดยที่เขาจะต้องยอมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เสียเชิงชายหมดเลยให้ตายสิ"แน่ใจนะครับ""เอ๊ะ! แกจะพูดเยอะทำไมเนี่ย รีบเอาไหไปไว้ที่ท้ายไร่ได้แล้ว แล้วเข้าไปหาฉันที่โรงบ่ม""ได้ครับพ่อเล
พ่อเลี้ยงภวินขับรถกอล์ฟตามว่าที่ภรรยาจนมาถึงตัวบ้าน โดยที่มินนี่มาถึงก่อน เดินขึ้นบ้านไปดุ่ม ๆ จนเขาเริ่มรู้สึกว่าหญิงสาวอาจจะกำลังโกรธได้"มินนี่โกรธพี่เหรอคะ""ก็พ่อเลี้ยงทำเก่งทำไมล่ะ กล้าดียังไงมาด่ามินนี่"เธอหันหลังกลับมาประจันหน้ากับชายหนุ่ม สายตาทั้งสองคนประสานกันอย่างไม่มีใครยอมใคร พ่อเลี้ยงเริ่มรู้แล้วว่ายัยตัวแสบน่าจะกำลังโกรธจริง จึงเดินเข้าไปใกล้ก่อนจะสวมกอดเพื่อง้องอน"โธ่เอ๋ยหนูก็รู้นี่ว่าพี่เป็นที่นับหน้าถือตาของคนอื่น ใครมารู้ว่าพี่กลัวเมียก็โดนล้อสิ""แสดงว่าพ่อเลี้ยงกลัวเมียเหรอคะ""ก็หนูดุขนาดนี้ใครจะไม่กลัวบ้างล่ะ หืม"ชายหนุ่มใช้หนวดเคราคลอเคลียตรงซอกคอจนทำให้หญิงสาวรู้สึกจั๊กจี้ ในตอนแรกดูเหมือนเธอจะโกรธจัดแต่ทว่าความเป็นจริงก็แค่อยากจะตามเขาให้กลับบ้าน แต่ไม่รู้จะใช้วิธีไหนก็เลยต้องทำเหมือนโกรธเพื่อให้เขารีบตามมา"ก็นึกว่าไม่กลัวซะอีก""หนูก็รู้ว่าพี่ก็ต้องทำเก่งต่อหน้าคนอื่น""แล้วเรื่องนั้นไปถึงไหนแล้วคะ สืบอะไรได้บ้างหรือยัง"เธอเงยหน้ามองสบตากับชายหนุ่มพร้อมกับเอ่ยถามในเรื่องที่อยากรู้ เห็นพ่อเลี้ยงบอกว่าส่งคนไปตามสืบ เกี่ยวกับคนที่ส่งรูปมาให้ แต่ดูท่าทางจะ
มินนี่และเพื่อนทั้งสองคนนั่งกินข้าวด้วยกันอยู่เกือบชั่วโมง จากนั้นก็พากันไปเดินเล่นที่ห้าง ซื้อของปกติ และรอดูว่าจะมีคนมาแอบถ่ายรูปหรือเปล่า ในระหว่างที่เธอกำลังเลือกรองเท้าอยู่ มาร์กี้ก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่างตรงมุมเสา เหมือนมีคนหยิบกล้องขึ้นมาถ่าย สวมใส่ชุดสีดำทั้งตัว ใส่แมสปิดปาก สวมหมวกเพื่อบดบังใบหน้าไม่ให้ใครเห็น"เฮ้ยทำอะไรวะ"มาร์กี้ตะโกนไปหาคนที่ยืนอยู่ตรงเสา ซึ่งทำให้คนที่อยู่ตรงนั้นตกเป็นเป้าสายตาของคนหมู่มาก เขารีบเก็บกล้องก่อนจะวิ่งหนีออกไปจากตรงนั้นทันที"ช่วยด้วยค่ะมีคนโรคจิตมาแอบถ่ายรูป"มินนี่ได้ยินเสียงเพื่อนทั้งสองคนตะโกนออกมา ก็รีบเงยหน้าขึ้นหันไปมองตามเสียง เธอเห็นใครคนหนึ่งสวมใส่เสื้อดำทั้งตัว มีแมสปิดปาก และสวมหมวกบดบังใบหน้า ถือกล้องขนาดเล็กวิ่งออกไปจากตรงนั้น"เกิดอะไรขึ้นพวกแก""มีคนแอบถ่ายแกไง เคยรู้อะไรบ้างไหมเนี่ย""รออะไรล่ะวิ่งตามมันสิ"มินนี่รีบใส่รองเท้าก่อนจะรีบวิ่งตามผู้ชายคนนั้นไป ดูจากรูปร่างดูสูงโปร่งก็น่าจะเป็นผู้ชายแน่นอน ทั้งสามคนรีบวิ่งออกจากร้านแบรนด์เนมดัง ตะโกนโหวกเหวกโวยวายเพื่อให้เขารู้สึกอับอาย รปภ. ที่ดักอยู่หน้าประตูเห็นสถานการณ์ก็รีบวิ
หกปีต่อมา...บอกเลยว่าไร่ภวินแห่งนี้มีแต่ความวุ่นวายของจริง เมื่อหกปีที่แล้วเธอได้ให้กำเนิดบุตรชายคนแรกของบ้าน ชื่อหนูน้อยภูมินทร์แข็งแรงสมบูรณ์ เป็นที่รักใคร่ของทุกคนในไร่ รวมถึงคุณปู่คุณย่าคุณตา และคุณยายด้วย แต่ทว่า..."อย่าแย่งกันดิ! พี่บอกว่าอย่าแย่งกันไง!"เสียงตะโกนเสียงดังลั่นของภูมินทร์ดังขึ้น จนคนเป็นแม่ถึงกับต้องหันไปมอง เด็กแฝดจอมซนทั้งสามคนกำลังแย่งของเล่นกันอยู่ ทั้งที่คนเป็นพ่อซื้อมาให้เหมือนกันแล้ว เล่นเอาปวดหัวทั้งวันทั้งคืน จนรู้สึกท้อไปหมด"เอามาเดี๋ยวนี้เลยนะ""ก็ภูวดลมีแล้วไม่ใช่เหรอ อยู่ตรงนั้นไงทำไมไม่เล่น จะมาแย่งของเราทำไม""เอาให้น้องไปเถอะภูเวียง""ไม่ให้หรอก ทำไมต้องให้ด้วย""ภูพิงค์ก็ไม่ให้หรอก ของตัวเองก็มีเล่นสิ ไม่อย่างนั้นจะฟ้องแม่นะ"เด็กน้อยอายุอานามได้สี่ขวบกว่า ซึ่งคลอดออกมาเป็นเด็กแฝดสาม กำลังทำการเจรจาแย่งของเล่นกันอยู่ มันจะมีอยู่คนหนึ่งที่ไม่ยอมใคร จะต้องให้ได้ดั่งใจทุกอย่าง จนพี่น้องด้วยกันถึงกับเอือม"พี่ภูมินทร์ดูสิ พวกเขาไม่ให้ของเล่นผม""ของเราก็อยู่นี่ไง มันก็เหมือนกันแหละดูสิ ไม่ได้มีอะไรแตกต่างกันเลยสักนิด ทำไมเราถึงต้องอยากไปเล่นของคนอ
ใช้เวลาในการอยู่ในงานแต่งเกือบทั้งวัน จนในที่สุดทั้งสองคนก็ได้กลับขึ้นมาพักผ่อนยังห้องนอนของตัวเอง ซึ่งตอนนี้มินนี่ได้อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว นั่งอยู่บนที่นอนโดยที่ชายหนุ่มสวมกอดเธออยู่ทางด้านหลัง จ้องมองของขวัญตรงหน้าก่อนจะถอนหายใจออกมา"ทำไมของขวัญเยอะขนาดนี้เนี่ย คืนนี้เราจะแกะกันหมดไหมคะ""ก็ค่อย ๆ แกะก็ได้ไม่ต้องรีบหรอก ของส่วนใหญ่ก็น่าจะเป็นสินค้าที่สามารถเก็บไว้ได้นาน ถ้าไม่ไหวก็นอนพักผ่อนก่อน พรุ่งนี้ถ้าหนูว่างก็ค่อยมานั่งแกะก็ได้""เดี๋ยวคืนนี้จะลองนั่งแกะดูค่ะ ถ้าเกิดว่าไม่ไหวพรุ่งนี้ค่อยตื่นมาแกะต่อ ว่าแต่มินนี่มีของขวัญวันแต่งงานให้พ่อเลี้ยงด้วยนะคะ ไม่รู้ว่าจะอยากได้หรือเปล่า"เธอเงยหน้าขึ้นมองสบตากับชายคนรัก ก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาด้วยความเจ้าเล่ห์ จนทำให้พ่อเลี้ยงภวินถึงกับมึนงงในท่าทีของเธอ เพราะดูเหมือนว่าจะมีอะไรเซอร์ไพรส์เขา"อยากได้สิ อะไรที่หนูให้พี่ก็อยากได้ทั้งนั้น แล้วทำไมยิ้มเจ้าเล่ห์แบบนั้น เริ่มระแวงแล้วนะ""เห็นหนูเป็นคนยังไงเนี่ย นี่ค่ะเอาไปแกะดู"เธอส่งกล่องบางอย่างไปให้เขาในมือ เป็นกล่องเล็กนิดเดียวไม่ได้ดูมีราคาอะไรหรอก แต่เชื่อเถอะมันมีความหมายกั
และในที่สุดวันนี้ก็มาถึง ฤกษ์งามยามดีในการแต่งงานของคู่บ่าวสาว ระหว่างพ่อเลี้ยงแห่งไร่ภวิน กับหนูมินนี่ สาวสวยดีกรีนักเรียนนอก ทุกคนจะทราบดีว่าเธอแอบชอบพ่อเลี้ยงภวินมาแต่ไหนแต่ไร ตามติดตั้งแต่เด็กจนในที่สุดเธอก็สมหวัง ทั้งสองคนได้เข้าพิธีแต่งงานในเช้าอันสดใส ฤกษ์งามยามดีคือเวลา 9:09 น.ขบวนขันหมากเคลื่อนที่เข้ามาในบ้านหลังใหญ่ใจกลางไร่ โดยข้างในนั้นมีคุณพ่อคุณแม่ของเจ้าสาวรออยู่ ส่วนมินนี่เธออยู่ในชุดไทย ประดับตกแต่งด้วยเครื่องทองดูสวยงามเหมือนหลุดออกมาจากในนิยาย"พี่เขามาแล้วลูก""มาแล้วเหรอคะคุณแม่"หญิงสาวจ้องมองออกไปยังประตูด้วยความตื่นเต้น ก่อนจะมองสบตากับว่าที่เจ้าบ่าว ซึ่งเมื่อชายหนุ่มเห็นใบหน้าของว่าที่ภรรยา ก็ยิ้มออกมาทันทีแถมยังมองตาแทบไม่กระพริบ จนคุณแม่ต้องสะกิด"มาเปิดประตูเงินประตูทองก่อน มองน้องตาค้างเชียวนะ รีบ ๆ เอาซองให้เขาไป จะได้เข้าไปหาน้องไง""ได้ครับแม่"เขารีบส่งซองไปให้เด็กที่ถือประตูเงินประตูทอง ต่อรองกันอยู่พักใหญ่ และในที่สุดเขาก็ได้เข้าไปถึงในตัวบ้าน ซึ่งข้างในนั้นถูกตระเตรียมไว้สำหรับพิธีการในวันนี้"มินนี่... ทำไมหนูสวยจัง""พ่อเลี้ยงก็หล่อค่ะ"และเมื่อช
และในที่สุดเรื่องราวเลวร้ายทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี สองพี่น้องถูกพ่อกำนันส่งไปเรียนต่อที่เมืองนอกเป็นเวลาประมาณสามปี จะได้ดัดนิสัยให้เรียนรู้การใช้ชีวิตอยู่ด้วยตัวเอง คงเลี้ยงแบบตามใจมานาน จนรู้ว่านิสัยเสียจนกู่ไม่กลับ ถึงได้ส่งไปดัดสันดานด้วยการให้ใช้ชีวิตด้วยตัวเองสักพัก"คนสวยของพี่ ไปเดินเล่นกันไหมคะ"วันนี้พ่อเลี้ยงภวินมีเวลาให้กับว่าที่ภรรยาทั้งวัน งานแต่งงานของเขาทั้งสองคนจะจัดขึ้นในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้ สถานที่ถูกตระเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว โดยมีผู้ใหญ่เป็นคนจัดสรรให้ทุกอย่าง"ไปสิคะ"เธอยื่นมือไปให้ชายหนุ่มจับตรงหน้า พ่อเลี้ยงภวินยิ้มกว้างออกมาก่อนจะกุมมือคนรักเอาไว้ พากันเดินออกจากตัวบ้าน ขับรถกอล์ฟวนเล่นในไร่พรางคุยกันไป"ไหนบอกว่าพาไปเดินเล่นไงคะ ขับรถวนเป็นรอบแล้วมั้ง""ใจเย็นสิคะ เดี๋ยวพี่พาหนูไปเดินเยอะก็บ่นอีกว่าเหนื่อย ขับรถเที่ยวเล่นแบบนี้ก็ดีนี่ อากาศเย็นสบายหนูจะได้ไม่ต้องเหนื่อยด้วย""ก็จริงนะคะ ช่วงนี้รู้สึกสบายใจขึ้นเยอะเลย ไม่มีใครมาตามก่อกวน ทำตัวเป็นสตอล์คเกอร์ ได้ใช้ชีวิตในแบบที่ต้องการ ได้อยู่กับผู้ชายที่รัก เป็นชีวิตที่สงบสุขดีนะคะ"เธอยิ้มออกมาก่อนจะยื่น
พ่อเลี้ยงภวินตื่นนอนตั้งแต่เช้าตรู่ อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยก็เดินออกมาจากห้องนอน กะว่าจะหาอะไรให้มินนี่กิน เนื่องจากว่าเธอคงรู้สึกเหนื่อยจนตอนนี้ยังไม่มีวี่แววจะตื่นเลย แต่ทว่าก่อนที่จะได้ทำอะไร ก็ได้ยินเสียงโวยวายดังขึ้นจากหน้าประตูบ้าน เขาเดินลงมาชั้นล่าง จ้องมองไปยังสามคนพ่อลูก ที่ตอนนี้ถือพานธูปเทียนเดินเข้ามาพร้อมกัน"กำนัน... มีอะไรหรือเปล่า""ฉันพาลูก ๆ มาขอขมาพ่อเลี้ยงภวินจ้ะ แล้วหนูมินนี่ล่ะไม่อยู่ด้วยกันเหรอ"ใบหน้าของพ่อเลี้ยงดูไม่ค่อยจะรับแขกสักเท่าไหร่ จ้องมองไปยังมังกรอย่างเคียดแค้น และรู้สึกโกรธที่เขาคิดร้ายต่อว่าที่ภรรยา"ยังไม่ตื่นหรอกเธอพักผ่อนอยู่ เอางี้ละกันกำนันกับลูกไปรอที่ห้องรับแขก เดี๋ยวผมจะไปตามมินนี่""ได้จ้ะ ตามสบายเลยนะจ๊ะ"สามคนพ่อลูกรีบพากันไปนั่งรอที่ห้องรับแขก ส่วนพ่อเลี้ยงภวินเขาเดินกลับขึ้นไปชั้นบน เปิดประตูห้องนอนเข้าไป ก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อยเมื่อเห็นใบหน้าของคนรักที่ดูสดใสขึ้นจากเมื่อคืน"คนสวยยิ้มได้แล้วเหรอคะ""ค่ะ พ่อเลี้ยงตื่นไม่เรียกมินนี่เลย แล้วออกไปไหนมาคะ""ก็ว่าจะไปหาของอร่อยมาให้หนูกิน แต่ว่ากำนันกับลูกมานั่งรออยู่ข้างล่าง หนูจะออกไ
พ่อเลี้ยงภวินพาว่าที่ภรรยาเดินทางกลับมาที่ไร่ และโกรธตัวเองมากที่พาเธอไปพบเจอกับเรื่องเลวร้ายแบบนั้น ตลอดทางเขาโอบกอดเธอไว้ ทั้งรัก และห่วงกลัวว่าเธอจะคิดมาก แต่ดูจากความแสบซ่าก็น่าจะพอหายห่วงได้"พ่อเลี้ยงรู้ไหมคะว่าไอ้มังกรมันกระโจนเข้ามาหามินนี่ค่ะ มันจะปล้ำมินนี่ตรงกำแพง มินนี่ก็เลยเอาเท้าถีบท้องมันกระเด็นหงายหลังเลยค่ะ""...""แล้วจากนั้นมินนี่ก็เอาเท้ากระทืบ กระทืบ กระทืบ กระทืบมันเลยค่ะ""เรากรีดร้องอย่างกับคนโดนเชือดเพื่ออะไร พี่ก็พอรู้ว่ามินนี่สามารถเอาตัวรอดได้ ก็เลยรอดูไปก่อนว่าสองพี่น้องคิดจะทำอะไร"มินนี่ชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองใบหน้าของว่าที่สามีด้วยความสงสัยในประโยคคำพูดของเขา หมายความว่ายังไง ที่เขาบอกว่าเราดูไปก่อนว่าสองพี่น้องคิดที่จะทำอะไร"พ่อเลี้ยงหมายถึงอะไรคะ แสดงว่าเห็นแล้วใช่ไหมว่ามินนี่ถูกลากเข้าห้อง""ก็พี่รู้สึกเอะใจแล้วก็เป็นห่วงก็เลยตามออกไป พอเห็นมินนี่เดินออกห้องน้ำมากำลังจะเดินไปหา ใครจะคิดว่าจะถูกใครก็ไม่รู้ลากเข้าไปที่ห้อง พี่ให้กรถ่ายคลิปเอาไว้เป็นหลักฐาน เพราะคนที่อยู่หน้าห้องตอนนั้นคือลิ้นจี่ เห็นว่ายังไม่มีใครเข้าไปในห้องนั้นก็เลยรอดูไปก่อน
เสียงโวยวายพี่อยู่ข้างในทำให้คนข้างนอกถึงกับยิ้มออกมาด้วยความสะใจ นางตัวดีไปเรียนเมืองนอกเมืองนาถ้าได้ผัวฝรั่งกลับมาก็จบแล้ว ยังคิดที่จะมายุ่งวุ่นวายกับพ่อเลี้ยงภวินอีก มันก็ต้องเจอแบบนี้แหละ"อยู่ในนั้นไปแหละนางตัวดี เดี๋ยวฉันจะทำให้แกขึ้นสวรรค์ จะได้เลิกยุ่งกับพ่อเลี้ยงภวินของฉันสักที แกจองมาตั้งแต่เด็กอย่างนั้นเหรอ ฉันก็จองมาตั้งแต่เด็กเหมือนกันยะ! ชิ~"เธอบ่นออกมาก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้น ปล่อยให้คนที่อยู่ภายในห้องร้องโวยวายออกมา แต่ทว่าเสียงที่เล็ดลอดออกมานั้นไม่ได้ดังจนทำให้คนในงานแตกตื่น เนื่องจากว่าห้องที่ถูกขังไว้ค่อนข้างเก็บเสียงพอสมควรมินนี่ยังคงมีความพยายามในการเคาะประตูส่งเสียงเรียกให้คนข้างนอกผ่านมาได้ยิน จะได้ช่วยเธอออกไป ดูเหมือนว่ามันจะไร้ผล เธอทรุดลงนั่งอยู่ที่พื้น กอดขาของตัวเองเอาไว้แน่นก่อนจะร้องไห้ออกมา"ฮืออออออ! ใครก็ได้ช่วยมินนี่ทีค่ะ"เพียงแค่แป๊บเดียวเท่านั้น ก็รู้สึกเหมือนมีใครเปิดประตูเข้ามา หญิงสาวยิ้มออกมาด้วยความดีใจ รู้สึกว่าตัวเองกำลังมีคนมาช่วยแล้ว แต่ทว่าก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เพราะคนที่เข้ามาใหม่คือมังกร พี่ชายของลิ้นจี่ซึ่งเขาแอบชอบเธออยู่
พ่อเลี้ยงภวินกุมมือว่าที่ภรรยาเดินเข้ามาหากำนันที่ยืนรออยู่ตรงทางเข้า เขา และลูกสาวปั้นหน้ายิ้มทั้งที่ในใจมีคำถามอยู่เต็มไปหมด"สวัสดีครับกำนัน สุขสันต์วันเกิดนะครับขอให้มีความสุขมาก ๆ""สวัสดีค่ะพ่อกำนัน มีความสุขมาก ๆ นะคะสุขสันต์วันเกิดค่ะ""ขอบคุณมากเลยนะครับพ่อเลี้ยงภวินที่มาในวันนี้ เป็นเกียรติมากเลย ขอบคุณหนูมินนี่ด้วยนะ อย่างนั้นเดี๋ยวเรามาถ่ายรูปด้วยกันก่อนนะครับ แล้วเดี๋ยวเชิญด้านในเลย""ได้เลยครับ"พ่อเลี้ยงภวินหันไปยิ้มให้กับลิ้นจี่ ลูกสาวของกำนัลพุดตาน คนนี้ก็แอบชอบเขาอยู่เหมือนกัน และอายุอานามก็ไล่เลี่ยกับมินนี่ด้วย คนมันหล่อก็อย่างนี้แหละ มีแต่เด็กสาวมาชอบ แต่ทว่าตอนนี้เขามีว่าที่ภรรยาเป็นตัวเป็นตนแล้ว เดือนหน้าก็จะแต่งงานกันเพราะฉะนั้นไม่ว่าจะมีผู้หญิงคนไหนเข้ามากี่คน เขาก็ไม่เหลียวมองทั้งนั้น"กำนันครับเดี๋ยวเดือนหน้าผมจะแต่งงานกับมินนี่แล้ว ยังไงจะส่งการ์ดเชิญมาให้อีกทีหนึ่งนะครับ แต่ผมจะแจ้งไว้ก่อน""แต่งงานเหรอครับ! เร็วจังเลยนะครับเดือนหน้าเลยเหรอ""ตะ...แต่งงาน!"ลิ้นจี่กับกำนันถึงกับอึ้งไปเลยเพราะไม่คิดว่าพ่อเลี้ยงภวินจะประกาศแต่งงานเร็วขนาดนี้ แล้วยัยมินนี่เพิ่
หลังจากที่คุยกันถึงเรื่องราวความเป็นมา ได้ปรึกษาพูดคุยกันก็ทำให้เพื่อนทั้งสี่คนรู้สึกโล่งอกสบายใจขึ้นเยอะ ส่วนมินนี่เธอก็ทำได้เพียงแค่ยิ้มให้กับทุกคน ปล่อยให้เพื่อนนั่งคุยกันไปไม่ได้วุ่นวายอะไร คอยบริการเทคแคร์อย่างดี จนทำให้เพื่อนของพ่อเลี้ยงภวินรู้สึกเอ็นดูสาวน้อยคนนี้"มึงทำบุญด้วยอะไรวะ ถึงได้เมียเด็กแล้วก็เพอร์เฟคขนาดนี้เนี่ย""นั่นดิ ถ้ากูเป็นน้องมินนี่นะ ไปหาผู้ชายที่อายุไล่เลี่ยกันดีกว่า แก่แบบมึงกูไม่เอาหรอก""มึงเด็กอยู่มั้ง ไม่แก่เลยเนาะ อย่าให้กูรู้นะว่ามึงเลี้ยงเด็กนะไอ้ชรัณ กูล้อมึงแน่""ไร้สาระน่า"ชรัณถึงกับกลืนน้ำลายลงคอดังอึก เมื่อถูกพ่อเลี้ยงแห่งไร่ภวินจับผิด ดูเหมือนว่าทุกคนต่างมีเรื่องราวเป็นของตัวเอง แต่ก็นั่นแหละมันเป็นเรื่องของใครของมัน ความเป็นเพื่อนจะไม่ก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของกัน และกัน แล้วก็เคารพการตัดสินใจของเพื่อนด้วย"เอาเถอะมันเป็นเรื่องของใครของมัน จัดการปัญหาชีวิตกันเองก็แล้วกัน แล้วก็เดือนหน้าเตรียมตัวให้ว่างด้วยนะ มางานแต่งงานกูให้ได้ล่ะ""เออน่าไม่ลืมหรอก ยังไงฝากน้องมินนี่ดูแลเพื่อนรักพี่คนนี้ด้วยนะ ก็คนแก่มันจะขี้น้อยใจ เอาใจมันเยอะ ๆ ล่ะ""แหม่!