ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.33คืนฝนพรำ 1 เสียงสายฝนโปรยปรายยังคงดังคลอผสานไปกับอารมณ์ความรู้สึกของทั้งสองหนุ่มสาว ระหว่างคนทั้งคู่ไม่มีใครเอ่ยคำใดนานกว่านาที มีเพียงสายตาเท่านั้นที่ยังคงประสานมองอยู่เช่นนั้น หากจะมีขยับไหวก็เพียงการโอบกระชับอ้อมกอดของชายหนุ่ม แม้ไม่มีคำตอบใดให้แม่ของลูก แต่การแสดงออกของปราณล้วนโอนอ่อนกว่าที่เคยเป็น ลมหายใจผ่าวร้อนเลื่อนเข้าใกล้ดวงหน้าเล็กที่ขาวราวกับจะเปล่งแสงได้ในความมืดทว่านรีกลับหันหนีพร้อมน้ำใสที่ไหลลงจากหางตา ประกายวาวของน้ำที่ว่า ประกอบกับความเปียกชื้นที่ข้างหมอนซึ่งปราณเพิ่งได้สัมผัส ทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังรู้สึกอย่างไร ดวงหน้าคมคายยังคงพยายามขยับเข้าหา กระทั่งปลายจมูกสัมผัสเข้ากับพวงแก้มนุ่มนิ่มซึ่งชื้นเปียกเป็นทางยาว พลันริมฝีปากเขาก็กดจูบแผ่วเบาผ่านคราบน้ำตา จูบซับความรู้สึกของนรีจนถึงบริเวณหางตา การตอบสนองของอีกฝ่ายมีเพียงการสูดน้ำมูกให้ได้ยิน กระนั้นก็ยังดีที่ไม่คิดผละออกห่าง มือหนาของปราณเลื่อนวางประทับเหนือหน้าท้องซึ่งโป่งนูน ลมหายใจระบายแผ่วเบา ก่อนเสียงพร่าแหบจะเอ่ย “ถ้าเธอไปเราคงคิดถึงลูก”
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.34คืนฝนพรำ 2 ไม่ใช่แค่หญิงสาวฝ่ายเดียวที่กำลังตกอยู่ในสภาวะสับสนหนักไปทั้งดวงจิตดวงใจ หากแต่อีกคนก็รู้สึกไม่ต่างกัน… กระนั้นปราณก็ยังคงพยายามเอาใจ ริมฝีปากรุ่มร้อนเลื่อนต่ำลงอีกครั้งกดจูบแผ่วเบาสลับกับขบเม้มดูดดึงลำคอผ่องขาว ไม่ว่าปากหนาสัมผัสจุดใดก็ไม่ลืมที่จะทิ้งร่องรอย และเพียงได้ยินเสียงขาดห้วงของลมหายใจอีกฝ่าย ความรู้สึกปั่นป่วนข้างในก็ยิ่งพูนทวี กายหนาขยับเข้าแทรกเบียดระหว่างเรียวขา พร้อมกันก็ต้องระมัดระวังไม่ให้ลำตัวท่อนบนทาบทับหน้าท้องของคนใต้ร่างแม้ยังไม่ทันถึงขั้นตอนสอดใส่ปราณก็อดไม่ได้ที่จะบดเบียดท่อนเนื้อลำโต และเพียงสัมผัสได้ถึงความชื้นเปียกระหว่างที่เอ็นร้อนถูผ่านก็จำต้องหลับตาลงพยายามฝืนข่มอารมณ์อย่างหนัก ชายหนุ่มเคลื่อนตัวลงอย่างเชื่องช้า มือสากลูบไล้ผิวกายนุ่มเนียนของคนซึ่งมีสถานะไม่ต่างจากการเป็นเมียในทางพฤตินัย สัมผัสกระด้างลากผ่านไปทั่วทุกจุดของกายเนื้อบอบบางหอมหวนปลุกปั่นความรู้สึกแบบผู้ชาย ก่อนเครื่องหน้าคมคายจะมุดเข้าหาความสดสาวเพื่อทำการขอใบเบิกทาง ขณะที่นรีพยายามหุบเรียวขา ลิ้นร้อนก็ฉกเลียแอ่งน้ำหว
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.35อึดอัดหลายวันต่อมา สุดท้ายนรีก็ไม่ได้เก็บข้าวเก็บของออกจากบ้านอย่างใจคิด เพราะตั้งแต่คืนนั้นปราณแทบไม่ปล่อยให้เธอคลาดสายตา จะไปไหนเขาก็พาเธอไปด้วย นรีคิดว่าอีกฝ่ายอาจกลัวว่าเธอจะแอบหนีไปตอนเขาไม่อยู่กระมัง… อันที่จริงหญิงสาวไม่ได้คิดกลับกรุงเทพฯ เพียงแค่อยากหนีไปให้พ้นหน้าพ้นตาตามอารมณ์ความรู้สึก ณ ขณะนั้นก็เท่านั้นถึงตอนนี้ก็ไม่ใช่แค่เพราะต้องอยู่ในสายตาปราณตลอดเวลา อาจประกอบกับเมื่ออารมณ์เย็นลงเธอเองก็ไม่ได้อยากเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋าอีกการปลีกวิเวกอยู่ในสถานที่เงียบสงบแบบนี้นั้นดีต่อใจไม่น้อย หากไม่นับรวมเรื่องวุ่นวายหัวใจที่บังเอิญต้องเผชิญ ท้ายที่สุดคนซึ่งท้องเริ่มโตขึ้นอย่างช้า ๆ จึงใช้ชีวิตต่อตามเดิมเหมือนที่ผ่านมา… หากจะต่างก็คงเป็นการที่ต้องพยายามไม่ยุ่งวุ่นวายกับพ่อของลูกมากเกินไป นรีแค่พยายามอยู่กับเขาเหมือนในวันแรกที่ตัดสินใจมาขอความช่วยเหลือแค่เท่านั้นสองหนุ่มสาวมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันแล้วก็จริง กระนั้นนรีก็ยังไม่รู้ว่าอีกฝ่ายรู้สึกแบบเดียวกับเธอหรือไม่ หรือการง้อเอาใจทั้งหมดเพียงเพราะต้องการให้เธอซึ่งอุ้มท้องลู
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.36โหยหาวันต่อมา ระหว่างมื้อเช้าทุกอย่างยังคงผ่านไปไม่เปลี่ยนจากหลายวันที่ผ่านมา แม้นั่งกินข้าวร่วมโต๊ะเดียวกันแต่ปราณและอีกฝ่ายก็ไม่มีทีท่าว่าจะสนทนากัน มีเพียงสายตาเท่านั้นที่ต่างก็ลอบมองกันในจังหวะที่อีกคนไม่เห็น ปราณยังคงกินข้าวได้ กระทั่งทำกิจกรรมอย่างอื่นก็ทำได้เป็นปกติไม่ได้เป็นง่อยเหมือนที่พ่อปรามาส เว้นเพียงอย่างเดียวที่เห็นจะทำได้ไม่ถนัดเท่าไรนักก็คือการอาบน้ำโดยมีเฝือกติดอยู่กับแขนแม้สามารถถอดออกได้แต่หมอบอกว่าควรใส่ไว้จะดีกว่า จะใส่เสื้อผ้าแต่ละทีก็ลำบากยากเย็น ขนาดพันผ้าขนหนูให้ติดอยู่ที่รอบเอวแน่น ๆ เขายังทำไม่ได้เลย หากขยับแขนข้างที่มีปัญหามากไปก็จะร้าวปวดจนถึงคอ สุดท้ายคนอาศัยร่วมบ้านก็ทนเวทนาไม่ไหว เป็นนรีที่เข้าให้การช่วยเหลือผูกผ้าขนหนูที่รอบเอวให้คนตัวสูงซึ่งกำลังเตรียมตัวจะอาบน้ำตาคมหลุบลงมองการกระทำของหญิงสาวด้วยรู้สึกใจชื้นขึ้นมาไม่น้อย ปราณคิดว่านรีอาจไม่เฉียดเข้าใกล้เขาอีกแล้วตั้งแต่เรื่องคืนนั้นผ่านมาได้ร่วมสัปดาห์ “ถ้าปราณอาบน้ำลำบาก” คนตัวเล็กเอ่ยทั้งน้ำเสียงลังเลใจ “จะให้เราช่วยอาบก็ได้นะ”
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.37หวง ตอนค่ำ หนังกลางแปลงถูกจ้างมาจัดฉายที่ท้ายตลาดซึ่งอยู่ในพื้นที่อาณาเขตโรงสีของตาแม้น เพิ่งได้เวลาฉายหนังเรื่องแรกก็มีคนมาจับจองปูเสื่อนั่งกันเต็มบริเวณ กลุ่มของปราณที่หอบเอาเก้าอี้มาด้วยจึงเลือกนั่งแถวหลังสุดเพื่อไม่ให้รบกวนการมองเห็นของคนอื่น บรรยากาศการฉายหนังในช่วงแรกเต็มไปด้วยเสียงสนทนาอย่างคึกคักเพราะชาวบ้านละแวกนี้รู้จักมักคุ้นกันดี อีกทั้งยังพากันเดินไปเดินมาหาซื้อขนมนมเนยจากพ่อค้ารถเข็นที่จอดเรียงรายเพื่อตระเตรียมไว้กินระหว่างเวลาการรับชมไม่ใช่แค่นรีที่ไม่เคยรับชมมหรสพยามค่ำคืนชนิดนี้ ปราณก็ไม่เคยมีประสบการณ์เช่นกัน แม้ตาแม้นจะจัดจ้างหนังมาฉายทุกปีเพื่อให้คนงานในโรงสีได้สนุกสนานผ่อนคลาย อีกทั้งเผื่อแผ่ให้คนนอกเข้ามารับชมได้ด้วยแต่ปราณไม่เคยคิดที่จะมา เขาเปิดดูผ่านทางแอปพลิเคชันสำหรับดูภาพยนตร์โดยเฉพาะคงง่ายกว่าแต่เพราะมีคนบางคนเกิดอยากจะมากับผู้ชายอื่น เขาก็อดไม่อยู่ต้องถ่อมาดูด้วยคน แต่ก็ไม่คิดว่าจะได้เจอน้องสาวและคนเป็นสามี “ทำไมไม่บอกว่าเราจะมา?” ปราณไม่คิดว่าปายจะมา กระทั่งเหนือก็เหมือนกัน ไหนไอ้ห่าจุ้
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.38เคลียร์ความรู้สึก บรรยากาศภายในบ้านเงียบเชียบมีเพียงเสียงพัดลมตั้งพื้นเท่านั้นที่กำลังทำงาน ทั้งคู่กลับมาจากตลาดแล้วแต่นรียังไม่คิดขึ้นด้านบน เธอกำลังนั่งรอคอยเจ้าของบ้านจัดการอะไรที่ด้านนอก ก่อนที่อีกครู่คนที่ว่าจะเดินเข้ามา “ทำไมไม่ขึ้นไปอาบน้ำเข้านอน?” เสียงห้าวเอ่ยถาม ปราณจัดการล็อกประตูลงกลอนจนเสร็จเรียบร้อย หันมองอีกทีนรีก็ยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม “ปราณมานี่สิ…” หญิงสาวพยักหน้าเรียกแม้จะเก้อกระดากกับเหตุการณ์เมื่อชั่วโมงก่อนและแทบทนสบตาไม่ได้ แต่ร่างสูงก็เดินไปหย่อนกายลงข้างกันไม่คิดปฏิเสธคำ ความเงียบงันของทุกสิ่งอย่างรอบตัวทำให้ความกระอักกระอ่วนบังเกิด แม้ช่วงนี้สองหนุ่มสาวจะสามารถพูดคุยกันได้ ทว่าหลังจากเหตุการณ์ในคืนนั้นต่างฝ่ายต่างก็ยังไม่ได้นั่งจับเข่าสนทนากันอย่างจริงจัง ตาคมชำเลืองมองคนตัวเล็กที่เป็นฝ่ายเรียกเขาเข้าหา หากก็ไม่คิดจะเปิดปากพูดสักคำ ดวงหน้าหวานฉายแววประหม่าเสมองไปอีกทาง แม้ปราณไม่รู้ว่านรีต้องการอะไร แต่บรรยากาศเช่นนี้หากได้เปิดอกพูดคุยกันสักนิดคงดี “เธอโกรธอยู่ไหม?” เขาเป็นฝ่า
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.39เปิดเผย วันต่อมา เป็นอีกวันที่เจ้าของบ้านไม่ได้เข้าสวนเพราะแขนยังใช้การได้ไม่ดีเท่าที่ควร ปราณนัดน้องสาวและคนเป็นสามีให้มากินข้าวที่บ้าน รวมถึงให้พาหลานมาด้วยเพราะเป็นวันหยุดของเด็ก ๆ เขารู้ว่านรีชอบไปนั่งเล่นกับน้ำอุ่นและน้ำหนาวในตอนที่เขาไม่อยู่ ถึงหลานทั้งสองก็ชอบนรีด้วยเหมือนกัน “ทำอะไร?” ร่างสูงเดินเข้าหาคนที่จู่ ๆ วันนี้ก็เข้าครัวตั้งแต่ช่วงสาย “เมื่อกี้เราขับรถไปซื้อข้าวเกรียบที่ตลาด วันก่อนปายทำให้หลานกินเห็นว่าเด็ก ๆ ชอบมาก” คนตัวเล็กไม่ได้หันมอง แต่กำลังตั้งกระทะบนเตาแก๊สท่าทางเป็นงานเป็นการ ปราณไม่ได้รู้สึกประหลาดใจกับภาพที่ได้เห็น เพราะตั้งแต่นรีมาอยู่ที่นี่หญิงสาวก็มักจะร้องขอให้ยายใจช่วยสอนทำอาหารบ้างในเวลาว่าง จนระยะหลังก็เริ่มกลับบ้านมาหยิบจับทำอาหารง่าย ๆ ด้วยตนเองอยู่บ่อยครั้ง “ซื้อเอาก็ได้” ปราณเอ่ยขัด สายตาหรี่มองไปรอบตัว “อากาศร้อน เธอเข้าไปนั่งเฉย ๆ ดีกว่า” “เราเป็นเจ้าบ้านนะ ต้องทำเตรียมรับรองแขกสิ” นรีดึงดัน สองแก้มฝาดแดงขึ้นเล็กน้อย ครัวไทยตั้งอยู่ด้านนอกของตัวบ้
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.40กระทงหลงทาง แต่ใจบางหลงเธอสองสัปดาห์ต่อมา ช่วงนี้นรีรู้สึกมีความสุขแปลก ๆ หญิงสาวไม่เคยคิดว่าการใช้ชีวิตอยู่แบบเรียบง่ายที่นี่จะทำให้จิตใจผ่อนคลายได้ขนาดนี้ แม้ช่วงเวลาก่อนหน้าจะมีหลายสิ่งหลายอย่างเข้ารบกวนความรู้สึก หากแต่ในตอนนี้ที่ข้างในกลับปลอดโปร่งโล่งสบายแบบที่ไม่เคยเป็น ไม่รู้เป็นเพราะบรรยากาศรอบตัว หรือสภาพอากาศปลอดโปร่ง หรืออาจเพราะแต่ละสถานที่ที่เธอได้ใช้เวลาบ่อย ๆ แต่ก็อาจเป็นเพราะได้อยู่ชิดใกล้กับคนบางคน… อันที่จริงปราณเริ่มทำตัวดีตั้งแต่ทะเลาะกันไปเมื่อคราวก่อนในตอนที่นรีเก็บของเตรียมย้ายออก หากแต่ความมึนตึงร่วมสัปดาห์ทำให้บรรยากาศของสองหนุ่มสาวไม่สามารถเดินหน้าได้สักที นรีเพิ่งรับรู้ได้ถึงความเปลี่ยนแปลงบางอย่างระหว่างความสัมพันธ์ของเขาและเธอในระยะหลังนี้เอง หลังจากได้พูดคุยกันอย่างเป็นจริงเป็นจัง… “เราไปชุดนี้ได้จริงเหรอ?” คนตัวเล็กในชุดเดรสขนาดพอดีตัวเอ่ยถามทั้งสีหน้าไม่แน่ใจ แม้ว่าทั้งเธอและปราณเตรียมตัวที่จะออกไปข้างนอกเรียบร้อยแล้วก็ตามร่างสูงที่เดินนำหันมองกลับ เลื่อนสายตามองคนตั้งคำถามแค่เสี
ตอนพิเศษ 5เจ้าตัวน้อยที่เรียกว่ารักหลายปีผ่านไปบรรยากาศในสวนยามบ่ายคล้อยของวันไม่ต่างไปจากทุกทีแสงอาทิตย์นวลตาสาดส่องลอดผ่านกิ่งก้านผอมบางของไม้ใหญ่จนเกิดเป็นร่มเงา สายลมพัดโชยผ่านไม่ขาดสายส่งผลให้ใบไม้ร่วงกราวจากด้านบน ลานดินละลานตาด้วยสีสันของใบไม้แห้งที่ยังไม่ได้รับการเก็บกวาด เสียงนกร้องดังคลอผสานไปกับเสียงเสียดสีของใบไม้ ทุกอย่างยังคงดำเนินไปในแบบที่ควรจะเป็น…หากที่ต่างคงเป็นเพราะตอนนี้ปอป่านลูกชายตัวน้อยของนรีและปราณกำลังอยู่ในวัยเดินเตาะแตะ เสียงหัวเราะของเจ้าตัวน้อยดังผสานไปกับเสียงเด็กอีกคนที่กำลังวิ่งเล่นอยู่ด้วยกัน หากเด็กชายอีกคนตัวโตกว่าเพราะอายุอานามมากกว่าหลายปีนรีในชุดคลุมท้องตัวยาว ส่งเสียงเรียก จ๋อม ให้จูงมือน้องกลับมานั่งที่แคร่ไม้หน้าบ้าน พร้อมวางผลไม้ซึ่งได้รับการปอกเปลือกเรียบร้อยแล้วรอให้เด็ก ๆ ได้กินตอนนี้หญิงสาวท้องแก่ใกล้คลอดเต็มทีเดินเหินไม่ค่อยสะดวกเท่าไรนัก จะลุกจะยืนก็ต้องระมัดระวัง โชคดีที่ช่วงนี้ได้จ๋อมหลานชายของเหนือเข้ามาช่วยเลี้ยงปอป่านในช่วงปิดภาคเรียน มิเช่นนั้นคงทำอะไรได้ไม่สะดวก“จ๋อมกินได้เลยนะ เดี๋ยวอาไปเอาของกินเล่นมาเพิ่มให้” นรีลูบหัว
ตอนพิเศษ 4คู่กัดสิบปีก่อน นรีเบื่อเต็มทีกับการต้องอดทนฟังเสียงเพื่อนสนิทร้องห่มร้องไห้เพราะเรื่องแฟน ลูกตาลสะอึกสะอื้นไม่หยุดมาร่วมชั่วโมงเข้าให้แล้วตลอดทั้งเช้าที่ผ่านมา “ถ้ามันไม่คุย วันนี้ฉันจะพาแกไปคุยให้รู้เรื่องเอง”เจ้าของเรือนร่างสะโอดสะองในชุดนิสิตขนาดพอดีตัวผุดกายขึ้นยืน คว้ากระเป๋าขึ้นคล้องแขน ตั้งท่าจะดึงลากเพื่อนซี้ให้เดินไปด้วยกัน แต่ลูกตาลกลับส่ายหน้าหวือ“คุยที่นี่เหรอ? ไม่เอาหรอกแก”“ไม่คุยที่นี่แล้วจะคุยที่ไหน? ในเมื่อแกไปหาที่ห้องมันก็ไม่ยอมคุย” ดวงหน้าอ่อนหวานเอ่ยทั้งเสียงหงุดหงิดเต็มทนมัน ที่นรีว่าคือ โชกุน เพื่อนร่วมคณะฯ ที่เห็นหน้ากันมาตั้งแต่ปีหนึ่ง ยันตอนนี้ล่วงเข้าปีที่สาม นรีก็ไม่คิดว่าลูกตาลจะไปคบกับคนที่ว่าได้ลง นอกจากเป็นพวกเจ้าชู้ตัวพ่อแล้ว ยังเที่ยวกลางคืนเก่งยิ่งกว่าอะไร ลับหลังคนเป็นแฟนอาจนอกลู่นอกทางได้ไม่ยากเย็นหากมองจากนิสัยที่เคยได้เห็นนรีเบื่อหน่ายกับความเป็นนักรักของเพื่อนเต็มที สเปกที่ลูกตาลชื่นชอบนั้น กี่ที ๆ ก็ลงเอยด้วยการน้ำตานอง… “เดี๋ยววันนี้ฉันจะลองไปคุยอีกที” ลูกตาลยังคงดึงดันย้ำในคำเดิม พลางก็ปาดน้ำตาออกจา
ตอนพิเศษ 3ราหูอมจันทร์ 3นรีรู้สึกสั่นไหวอยู่ในอกกับภาพเครื่องเพศของอีกฝ่ายซึ่งขณะนี้ผงาดตั้งลำอวดโชว์ความเป็นชาย ใจดวงน้อยเต้นรัวไม่เป็นส่ำกับความใหญ่โตสมตัวของเจ้าของ อายุก็ตั้งขนาดนี้ แต่นรียังไม่เคยมีโอกาสได้เห็นของจริง และของจริงที่ได้เห็นก็น่าประทับจิตประทับใจ ชวนให้รู้สึกหวามสั่นไปทั้งกาย…ขณะเดียวกันปราณกำลังใส่เครื่องป้องกันโดยไม่คิดถามความเห็นให้เสียเวลา หากนรีไม่ต้องการในสิ่งเดียวกับเขา เจ้าตัวคงร้องประท้วง ทว่าจากสายตาฉ่ำเยิ้มที่ทอดมอง ปราณสามารถตัดสินความรู้สึกหญิงสาวได้ด้วยตัวเองร่างสูงคลานขึ้นเตียงโดยมีของแข็งผงกหัวตามการเคลื่อนไหว ท่อนขาแข็งแรงเคลื่อนเข้าแทรกระหว่างสองขาเรียวงาม มือก็นวดเอ็นเนื้อไปพลางขณะที่คนเมาได้แต่หลุบตามองแท่งเนื้อลำโต ก่อนเมินหันหนีด้วยความเขินอาย นรีไม่ได้คิดว่าเหตุการณ์จะดำเนินมาถึงขั้นนี้ และแม้ใจจะอยากปฏิเสธ ทว่าอีกความรู้สึกดันมีมากกว่าปราณโน้มตัวเข้าหาเจ้าของกลิ่นกายหอมหวาน คลอเคลียจูบเข้าที่ซอกคอผ่องขาว เสียงพร่ากระซิบที่ข้างกกหูเล็กแผ่วเบา“เรื่องวันนี้ถ้าเธออาย สัญญาว่าเราจะไม่บอกใคร”คนฟังหันมอง ส่งเสียงอึกอักถามราวกับไม่เข้าใจในสิ่
ตอนพิเศษ 2ราหูอมจันทร์ 2 ยี่สิบนาทีต่อมา นรีหลับ หลับไปทั้งยังอยู่ในการประคองกอดของคนตัวโตปราณพยายามปลุกเรียกเท่าไรก็ไร้การตอบสนอง มีเพียงการส่งเสียง ‘อืม’ ในลำคอเท่านั้น และเพราะตอนนี้เขาเหนื่อย ร่างกายต้องการนอนพักเต็มที ประกอบกับดูเวลาแล้วจึงจำใจต้องพานรีกลับที่พักไปด้วยเตียงของโรงแรมตั้งกว้าง นอนสองคนไม่น่ามีปัญหา…อย่างไรก็คงไม่มีใครคิดอยากจะขึ้นคร่อมเหนือร่างของใคร… แต่เพียงแค่ประตูห้องปิดลง คนในอ้อมแขนกลับเปิดเปลือกตาขึ้นมอง แพขนตาเรียงตัวสวยกะพริบเพียงสองสามที กายอ่อนระทวยบนสองแขนของชายหนุ่มก็แข็งเกร็งขึ้นทั้งอย่างนั้น ตาคมหลุบมองดวงหน้าผุดผาดเรื่อแดงของคนที่สติเริ่มกลับมา พร้อมทั้งจำต้องรีบปล่อยอีกฝ่ายลงยืนบนพื้นทันที ก่อนใครจะเข้าใจผิดคิดว่าเขาเป็นคนประเภทชอบลักหลับ “เธอหลับ ปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น” ปราณขยายความการกระทำด้วยน้ำเสียงราบเรียบไร้อารมณ์“อือ” คู่สนทนาผงกหัวรับ สีหน้ายังคงมึนงงกับอาการของตนเองราวกับไม่คิดติดใจอะไร ทว่าเพียงต้องยืนบนรองเท้าส้นสูง ปลีน่องเรียวเล็กก็เซวูบแทบล้มลงกองในวินาทีนี้นรีทำได้เพียงสะบัดศีรษะไล่คว
ตอนพิเศษ 1ราหูอมจันทร์ 1เพนต์เฮาส์หรูบนชั้นสูงสุดของตัวอาคารแห่งหนึ่งใจกลางเมืองหลวงของประเทศเป็นสถานที่ที่หญิงสาวไม่อยากเหยียบย่างเข้าใกล้เท่าไรนัก หากไม่ใช่เพราะต้องมาร่วมงานวันเกิดเพื่อนสนิทอย่าง ลูกตาล อย่างไรนรีก็คงไม่มา เพราะเจ้าของที่พักสุดหรูซึ่งเป็นแฟนหนุ่มของเพื่อนสนิท เป็นผู้ชายประเภทเจ้าชู้ ซ้ำยังชอบทำร้ายจิตใจคนเป็นแฟนอยู่บ่อยครั้ง ร่างผอมบางในชุดเดรสสีครีมสั้นเหนือเข่ายืนทอดอารมณ์กอดอกอยู่ทางมุมหนึ่งของระเบียงบนตึกสูงระฟ้ามาได้สักพักแล้ว เวลาล่วงผ่านเที่ยงคืน ค็อกเทลสีฟ้าสวยในมือหมดไปอีกแก้ว แต่เสียงเพลงรวมถึงแสงไฟจากด้านในก็ยังไม่มีทีท่าจะยุติลงนรีเริ่มรู้สึกมึนศีรษะ ตลอดหลายชั่วโมงที่ผ่านมาเธอใช้เครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์ชนิดนี้ฆ่าเวลาระหว่างรอเพื่อนทะเลาะกับแฟน แม้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดเจ้าตัวก็ตามที และหลังจากยืนทอดอารมณ์เพียงลำพังอยู่นาน ก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อมีชายสองคนมาหยุดยืนที่ข้าง ๆ “คุณนรีไม่เข้าไปด้านในเหรอครับ? หนาวนะ” “เข้าไปนั่งจอยกับพวกเราดีกว่านะครับ” “ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณ” ปากอิ่มยิ้มให้คู่สนทนา ก่อนรอยยิ้มที่ว่าจะคลายล
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.47ผลลัพธ์เท่ากับรัก ตอนเย็น บรรยากาศในสวนตาหมานไม่มีอะไรต่างไปจากเดิมกับที่เคยเป็น รอบบริเวณมีเด็ก ๆ ลูกของคนงานวิ่งเล่นส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวกันเหมือนทุกวัน หลังจากติดต่อกับชิปปิงเรื่องการส่งออกผลิตผลลอตใหม่เรียบร้อยปราณก็เดินออกจากห้องทำงานในตอนเย็น วันนี้เขากับนรีมีนัดกินมื้อเย็นกับน้องสาวและคนเป็นสามีตาคมกวาดมองไปโดยรอบก็ทันได้เห็นร่างแบบบางคุ้นตายืนอุ้มลูกชายแนบไว้กับอก เสียงใจดีของนรีกำลังพูดคุยกับเด็กชายตัวเล็กคนหนึ่งที่วิ่งเล่นอยู่กับเพื่อน หญิงสาวแอบควักเงินจากกระเป๋ากระโปรงส่งต่อให้เด็กคนที่ว่าเป็นค่าขนมไม่ต่างจากทุกที คนมองพลันผุดยิ้มกว้างกับภาพที่ได้เห็น ปัจจุบันไม่มีใครในสวนตาหมานไม่รู้จักเมียของปราณ และไม่ใช่แค่ที่สวน หากแต่ในตลาดต่างก็รู้กันถ้วนหน้าว่านรีเป็นใคร ด้วยความช่วยเหลือในการกระจายข่าวของมดและกระถินที่ประกาศบอกชาวบ้านให้รู้ทั่วกันว่าสองหนุ่มสาวเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายตั้งแต่เมื่อปีกลาย และได้ร่วมงานมงคลสมรสหลังจากนรีคลอดลูกได้ไม่นานเพื่อยืนยันว่าข่าวดังกล่าวเป็นความจริง ร่างสูงเดินเข้าหาคนเป็นเมี
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.46ประสาผัวเมีย หนึ่งปีต่อมา เก้าอี้ตัวโตส่งเสียง ‘เอี๊ยด’ ทุกจังหวะที่มีการขย่มโยก ไอแดดยามบ่ายสาดส่องผ่านชายขอบผ้าม่านได้เพียงเล็กน้อย แต่แม้ม่านรอบห้องทำงานจะปิดทึบ หากก็ไม่ได้มืดสนิทจนมองไม่เห็นความเป็นไปที่ด้านใน นัยน์ตาสีเข้มเป็นประกายของชายหนุ่มทอดมองเจ้าของเรือนร่างบอบบางผ่องขาวไปทั้งตัวกำลังทิ้งสะโพกขย่มโหนกเนินเล็กเข้าใส่แท่งกายลำยาวขัดแข็งตั้งตรงในจังหวะระรัวเร็วเรือนผมสยายยาวสะบัดไปด้านหลังครั้งแล้วครั้งเล่าเผยให้เห็นทรวงอกอวบใหญ่เต่งตึงเด่นชัดยิ่งกว่าส่วนอื่น ยอดบัวสีหวานมีน้ำนมผุดซึมหยดลงสู่กล้ามท้องของคนตัวโตในหลายจังหวะ ปราณในสภาพเปลือยท่อนบนเอนกายนอนบนเก้าอี้ไม่คิดละสายตาไปทางอื่น ใจจดจ่ออยู่กับการเคลื่อนไหวของนรีที่ในปัจจุบันร่างกายกลับสู่ความเพรียวบางดังเดิมหากจะเปลี่ยนคงเป็นเต้านมคัดตึงที่ขยายใหญ่โตจากการให้นมลูกกับสะโพกผายที่ยิ่งทำให้ทรวดทรงคนเป็นเมียชัดไปทุกส่วนสัด เอวบางร่อนมาด้านหน้าทีไร คนมองก็ยิ่งรู้สึกลำคอแห้งผากขึ้นทุกทีสายตาของนรีก็หลุบลงมองกายกำยำของคนเป็นผัวเช่นกัน สองมือวางเหนือร่องกล้าม
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.45ฮีลใจ วันต่อมา กรุงเทพฯ แม้นรีอิดออดที่จะเข้ากรุงเทพฯ เพื่อไปคุยกับพ่อแม่ให้เรียบร้อยถึงเรื่องที่ได้เกิดขึ้นมาสักพักแล้ว แม้หญิงสาวจะบอกว่ารออีกหน่อยก็ได้เพราะเป็นกังวลต่อการตอบสนองของบิดามารดา หากแต่ปราณก็ไม่คิดฟัง ‘ไม่มีอะไรให้ต้องกังวล เราพร้อมรับผิดชอบเธอทุกอย่าง’นี่คือเหตุผลเดียวที่เขาบอกเธอ และหากพยายามต่อรองขอเลื่อนเวลาการไปเจอ ปราณก็จะยกเหตุผลเดิมมาพูดซ้ำ สุดท้ายนรีก็จำต้องเข้ากรุงเทพฯ พร้อมกับคนเป็นสามี รวมถึงตาหมานและยายใจที่ก็เห็นพ้องต้องกันเป็นเสียงเดียวว่าควรจัดการให้เรียบร้อย จะได้สบายใจทั้งฝ่ายหญิงและฝ่ายชาย ในห้องรับแขกของบ้านหลังใหญ่โตโอ่อ่าประดับประดาด้วยข้าวของเครื่องใช้ราคาแพง มีหลากหลายอารมณ์ความรู้สึกผสานรวมกันอยู่ในที่เดียว ตาหมานและยายใจรู้ว่านรีนั้นร่ำรวยจากคำบอกเล่าของลูกชาย แต่ไม่คิดว่าบ้านของลูกสะใภ้จะใหญ่โตถึงเพียงนี้ แม้ไม่ได้ขัดสนเรื่องเงินทอง ซ้ำยังมีมากพอที่จะมาสู่ขออย่างแน่นอน หากแต่พ่อแม่ของชายหนุ่มก็อดเหงื่อตกอย่างเสียไม่ได้ ถึงกระนั้นก็ยังต้องพยายามคุมสีหน้าใ
ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.44ไม่ใช่แค่ลูก หลายวันต่อมา ปราณเพิ่งกลับจากสวน… ช่วงนี้เขาเปลี่ยนเวลาการทำงาน จากที่เคยถึงบ้านมืดค่ำก็กลับเร็วขึ้น รวมถึงแวะเข้าตลาดหาซื้อของกินที่นรีชอบกลับมาให้คล้ายจะเป็นกิจวัตรประจำวันไปเสียแล้ว อีกทั้งจากไปทำงานทุกวันก็หยุดอยู่บ่อย ๆ เพราะต้องการอยู่ดูแลคนที่บ้าน แสงไฟในบ้านติดสว่างเพราะบรรยากาศด้านนอกเริ่มโพล้เพล้ใกล้ค่ำ ร่างสูงเดินเข้าตัวบ้านเงียบเชียบไร้สุ้มเสียงคนอยู่อาศัย ทว่าบนโต๊ะมีอาหารวางเตรียมรอไว้ไม่ต่างไปจากทุกวัน ชายหนุ่มเดินไปเปิดดูพบว่านรีทำอาหารที่เขาชอบอีกแล้ว แถมเจ้าตัวยังรสมือดีเลยทีเดียวหลังจากที่ได้ลองกินมาหลายวันแม้เขาจะบอกไม่ให้เธอทำก็ตาม แต่เพราะอีกฝ่ายคงว่างมาก ปราณก็ไม่อยากขัดศรัทธา เดินขึ้นถึงห้องนอนก็ได้เห็นคนเป็นเมียกำลังนอนตะแคงตัวอยู่บนเตียงทั้งสภาพหลับใหล ผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อยเขาก็เดินเข้าหา ก้มลงประทับจูบเหนือหน้าท้องโป่งพองก่อนเป็นอันดับแรก ก่อนจะกดจูบเข้าที่หน้าผากมน นรีขยับตัวตื่นขึ้นในตอนนี้เอง ปากอิ่มผุดยิ้มบางเมื่อได้เจอหน้าคนที่เฝ้ารอมาตลอดท