เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 878
บทที่เกี่ยวข้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 879
ต้องรู้ว่า เขาคือผู้พิพากษาแผ่นดิน!ตั้งแต่ยี่สิบกว่าปีก่อน เขาก็มีชื่อเสียงในยุทธภพแล้วเมื่อได้ยินชื่อผู้พิพากษาลู่ ใครบ้างจะไม่กลัวจนตัวสั่น?ขนาดเด็กเล็กๆ ที่ร้องไห้ตอนกลางคืนยังต้องหยุดร้องเขาไม่เคยคิดฝันเลยว่า ยี่สิบปีให้หลังตัวเองที่เคยทำให้แม้แต่เทพเจ้าและปีศาจยังต้องอับอาย จะถูกเด็กหนุ่มคนหนึ่งขู่จนหวาดกลัวเช่นในวันนี้คนๆ นี้โผล่มาจากที่ไหนกัน?ช่างเป็นสัตว์ประหลาดโดยแท้!อายุยังน้อย แต่กลับมีพลังแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ตัวเขาที่เป็นผู้พิพากษาแผ่นดิน ต่อหน้าชายคนนี้กลับไม่สามารถรับมือได้แม้เพียงกระบวนท่าเดียว!เมื่อครู่ เขายังหัวเราะเยาะเหยาหวู่หยางเวยและซินจื่ออันอยู่เลย คิดว่าเจ้าพวกนี้ไร้ค่า สู้เด็กหนุ่มคนหนึ่งไม่ได้แต่ตอนนี้ พอเป็นตัวเอง ก็ยังสู้ไม่ได้เช่นกัน!ประเมินศัตรูต่ำไป!น่าเสียดายที่เขาเพิ่งจะมาคิดได้ในตอนนี้ซึ่งมันก็สายไปแล้ว!“ขอถามแกเป็นครั้งสุดท้าย หลิ่วซือหยินอยู่ที่ไหน?”อาวุโสเปียนรู้ดีว่า ปราณกระบี่ระหว่างนิ้วทั้งสองของลั่วอู๋ซาง สามารถเจาะผ่านกระหม่อมของตัวเองได้ในพริบตาในตอนนี้ ทั้งความภูมิใจความมั่นใจทั้งหมดของเขาพังทลายลงไปหมดแล้วอา
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 880
ดวงตาของหลิงซวงเบิกกว้างราวกับกระดิ่งทองแดงเธอเห็นอาวุโสเปียนคลานขึ้นมาจากซากปรักหักพัง กำลังจะแอบวิ่งหนีดังนั้นจึงรีบเตือนลั่วอู๋ฉางทันทีแต่ลั่วอู๋ฉางที่เพิ่งดูไร้เทียมทานเมื่อครู่ กลับตอบสนองช้าลงอย่างชัดเจนเมื่อเขาหันหน้าไปมอง อาวุโสเปียนก็ได้วิ่งหายไปในความมืด ไม่เห็นร่องรอยแล้ว“นายเป็นอะไรไป?”หลิงซวงตำหนิด้วยเสียงดังทันที “ปล่อยให้เขาหนีไปได้แบบนี้ เขาต้องกลับไปแจ้งข่าวแน่ๆ คุณหนูใหญ่จะตกอยู่ในอันตรายนะ!”ลั่วอู๋ฉางมองกลับมาด้วยสายตาเย็นชา “เธอกำลังสอนฉันทำงานเหรอ?”“เอ่อ...”หลิงซวงตกใจจนตัวแข็งเป็นสายตาที่น่ากลัวเหลือเกิน!ชั่วขณะนั้นทำให้เธอรู้สึกราวกับถูกสัตว์ร้ายโบราณจ้องเขม็ง พร้อมจะคร่าชีวิตเธอได้ทุกเมื่ความกลัวแบบนี้ทำให้รู้สึกหนาวสั่นไปทั้งร่างกาย!ทหารเงาอย่างพวกเธอ ปกตินอกจากจะทำงานคุ้มครองแล้ว ยังต้องทำหน้าที่ช่วยกำจัดศัตรูของเจ้าของตระกูลด้วยการฆ่าคนชิงทรัพย์ ทำได้สบายมาก!หลิงซวงคิดว่าเธอคุ้นชินกับการใช้ชีวิตที่เสี่ยงอันตราย จนไม่มีอะไรในโลกนี้ทำให้เธอกลัวได้แล้วแต่ในตอนนี้เองที่เธอเพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองคิดผิดผิดมหันต์!ตอนที่ถูกผู้หญิงคนนั
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 881
หลิ่วเจิ้นเจียงโกรธจัด ยกมือชี้ไปที่ศพของทหารเงาบนพื้น แล้วตะโกนว่า “นายมองดูคนของเราถูกฆ่าตาย โดยไม่รู้สึกอะไรเลยงั้นเหรอ!”“ทำไมนายช่างเลือดเย็นแบบนี้ ในสายตานายชีวิตคนอื่นมันไร้ค่าขนาดนั้นเลยเหรอ?”หลิงซวงที่เพิ่งปีนออกมาจากลูกกรงได้ พอได้ยินคำพูดนี้ก็รู้สึกโกรธขึ้นมาเช่นกันมองดูสภาพศพของลูกทีมที่ตายไปอย่างอนาถ หลิงซวงก็ระเบิดความโกรธออกมา “ไม่ช่วยเหลือคนอื่นที่กำลังจะตาย การกระทำของนายจะต่างอะไรกับสัตว์!”ลั่วอู๋ฉางรู้สึกแปลกใจมาก สองคนตรงหน้าเปลี่ยนสามัญสำนึกของเขาไปโดยสิ้นเชิง“ใครกัน ที่สั่งให้ผมฟังคำสั่งของเธอ?” ลั่วอู๋ฉางถามด้วยเสียงเย็นชาหลิ่วเจิ้นเจียงชะงักไป ก่อนจะดึงดันพูดต่อไปว่า “นายหมายความว่าอะไร? อย่ามาเปลี่ยนประเด็น เรากำลังพูดถึงเรื่องที่นายไม่ช่วยเหลือคนที่กำลังจะตายต่างหาก”ลั่วอู๋ฉางไม่ได้สนใจเขา หันไปถามหลิงซวงด้วยเสียงดังว่า “แล้วใครกัน ที่สั่งให้ผมยืนอยู่เฉยๆ!”“ฉัน...” หลิงซวงถึงกับพูดไม่ออกทันทีลั่วอู๋ฉางพูดด้วยเสียงเย็นชา “ผมสนิทกับพวกคุณมากเหรอ?”ถ้าไม่ใช่เพื่อช่วยหลิ่วซือหยินแล้ว ราชันมังกรลั่วเทียนจะลดตัวลงมาร่วมมือกับคนหยิ่งยโสพวกนี้ได้ยังไ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1
"หมอเทวดา ได้โปรดคิดใหม่อีกครั้ง!""เพื่อผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง ท่านยอมทอดทิ้งตำแหน่งที่สูงศักดิ์จริง ๆ เหรอ?""ด้วยสถานะของท่าน เพียงท่านพยักหน้า นางแบบระดับโลก นักแสดงหญิงยอดนิยม หรือต่อให้เป็นเจ้าหญิงของประเทศ ก็จะต่อแถวมาปรนนิบัติท่านถึงเตียงนะครับ"เรือนจำเมืองจิงไห่แห่งที่ 1 เป็นเรือนจำระดับสุดยอดที่กักขังเหล่าวายร้ายระดับโลกและคนชั่วในวงการธุรกิจในตอนนี้ที่หน้าประตูเหล็ก ชายชราในชุดเสื้อคอจีนกำลังขอร้องอ้อนวอนชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าชายชราผู้นี้คือเหลยเทียนสงหัวหน้าแก๊งนักธุรกิจในประเทศหัวเซี่ย ควบคุมเส้นทางเศรษฐกิจหลายช่องทาง เพียงแค่ประโยคเดียวก็สามารถทำให้เศรษฐกิจของประเทศล่มสลายได้ในทันที และมีชื่อเสียงในเรื่องความโหดเหี้ยมไม่ไว้หน้าใครเพื่อที่จะตามหาลั่วอู๋ฉางให้รักษาโรคและช่วยชีวิต เหลยเทียนสงเป็นฝ่ายยอมเข้ามารับโทษที่หลงตัน ในที่แห่งนี้ สถานการณ์แบบนี้พบเห็นได้บ่อยมากและด้านหลังชายชรา ผู้คุมและนักโทษทั้งหมดในเรือนจำ คุกเข่าข้างเดียว เรียงตัวกันเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส แสดงสีหน้ามีความหวัง ไม่อยากให้เขาจากไปเพียงเพราะว่าชายหนุ่มคนนี้ ลั่วอู๋ฉางนอกจากสถานะนักโทษแ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 2
"มาสายเหรอ?"ลั่วอู๋ฉางประหลาดใจเล็กน้อย มองทอดสายตาไปก็ว่างเปล่าภาพที่เขาคาดคิดไม่ได้ปรากฏขึ้น หยางหว่านอวี่ไม่ได้ทำเหมือนกับตอนก่อนที่จะเข้าคุก ที่มอบอ้อมกอดที่อบอุ่นที่สุดให้เขา ในช่วงเวลาแรกที่เขาออกจากคุกแต่เขาไม่ได้ใส่ใจ ขับรถช้าหน่อยปลอดภัยกว่าเขายืนอยู่ตรงนั้น รอคอยอยู่เงียบ ๆจนกระทั่งพระอาทิตย์ตก ฝนโปรยลงมาเป็นระยะรถคันหนึ่ง ถึงได้ขับมาจากปลายถนนช้า ๆรถจอดลงด้านข้าง ลั่วอู๋ฉางรีบเดินเข้าไปหาแต่ทว่า คนที่ลงจากรถกลับไม่ใช่หยางหว่านอวี่ภรรยาของเขา แต่เป็นจ้าวเหม่ยอวิ๋นเพื่อนสนิทของเธอ“เหม่ยอวิ๋น ทำไมถึงเป็นเธอ หว่านอวี่ล่ะ?” ลั่วอู๋ฉางรู้สึกแปลกใจจ้าวเหม่ยอวิ๋นกางร่ม เดินเข้ามาด้วยใบหน้าเฉยเมย “ประธานหยางไม่มา ฉันเป็นเลขาของเธอ นี่คือสิ่งที่ประธานหยางให้ฉันเอามาให้นาย”เธอเปิดแฟ้มเอกสารออก แสดงไปตรงหน้าลั่วอู๋ฉางสัญญาหย่าร้าง!ตัวอักษรใหญ่ ๆ สี่ตัว ทิ่มแทงดวงตาอย่างมากลั่วอู๋ฉางนิ่งอึ้ง จากนั้นยิ้มกริ่ม “อย่าล้อเล่นแบบนี้ รีบให้หว่านอวี่ออกมาเถอะ!”ใบหน้าที่เย็นชาของจ้าวเหม่ยอวิ๋นเผยความดูถูกออกมาแวบหนึ่ง พูดอย่างไม่แยแส “ไม่มีคนล้อเล่นกับนาย! ลั่วอู๋ฉาง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 3
หยางหว่านอวี่กลับจะคบกับมัน นี่มันเป็นการเหยียดหยามกันอย่างมากในตอนนี้รถเบนซ์คันหนึ่งขับมา ร่างงามลงมาจากรถ ใบหน้าประณีตสวยงามสุด ๆ ชุดทำงานแบรนด์เนมเข้ารูปจนเห็นรูปร่างที่งดงาม ขาเรียวยาวตรงดิ่งทั้งสองข้างที่ดึงดูดสายตาเป็นพิเศษออร่าที่เหนือกว่าคนทั่วไปของเธอ เหมือนกับราชินี ทำให้ผู้คนตกตะลึงช่วงเวลาสี่ปี ไม่เพียงไม่ได้ทิ้งร่องรอยของการเวลาใด ๆ ไว้บนใบหน้าของเธอ ในทางกลับกันยังเพิ่มความเป็นผู้ใหญ่ของผู้หญิงที่แข็งแกร่งอีกด้วย“เสี่ยวอวี่……”ลั่วอู๋ฉางสีหน้าเผยความดีใจอย่างอดไม่ได้ สาวเท้าเดินเข้าไปหาหยางหว่านอวี่ถอยหลังไปหนึ่งก้าวด้วยสัญชาตญาณ และหลบสายตา “ขออภัย ธุรกิจรัดตัวมาช้าไปหน่อย เลขาจ้าว จัดการเรื่องเสร็จเรียบร้อยแล้วเหรอ?”ท่าทางเย็นชา กีดกันผู้คนออกไปไกลเป็นหลายพันไมล์จ้าวเหม่ยอวิ๋นสีหน้าประหม่า รีบกางร่มเดินเข้าไป “ฉันกำลังดำเนินการอยู่……อ่อใช่ ประธานหยาง คุณมีนัดกับคุณชายหวังไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงมีเวลามาที่นี่?”“ไม่กระทบหรอก จัดการเรื่องทางนี้เสร็จก็จะไปตามนัด”สายตาของหยางหว่านอวี่ถึงได้มองไป เห็นลั่วอู๋ฉางที่เสื้อผ้าเปียกชุ่ม เธอเผยสีหน้าซับซ้อนขึ้นมาก่อน แ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 4
หย่าร้างสำเร็จ!แต่หยางหว่านอวี่สังเกตเห็น ตัวเองไม่ได้ดีใจขนาดนั้นเหมือนอย่างที่คิดไว้แต่เธอยังต้องรักษาท่าทางแข็งกร้าวเอาไว้ พูดว่า "มีแต่คนอ่อนแอถึงจะเห็นศักดิ์ศรี และเกียรติที่ไม่มีค่าสำคัญขนาดนั้น ตอนนี้นายปฏิเสธ จะต้องเสียใจภายหลังแน่นอน"“ของพวกนี้ฉันเก็บเอาไว้ให้นาย คิดได้เมื่อไหร่ ก็มาหาเลขาจ้าวได้ทุกเมื่อ”ลั่วอู๋ฉางผิดหวังอย่างถึงที่สุด หันหลังเดินจากไปมองดูแผ่นหลังที่ค่อย ๆ ไกลออกไป หัวใจที่เย็นชาของหยางหว่านอวี่เหมือนกับถูกทิ่มแทง พูดด้วยความสับสน “เหม่ยอวิ๋น ฉันทำแบบนี้……ถูกหรือผิดนะ?”“ถูกอยู่แล้ว เพียงแค่เตะสิ่งกีดขวางออกไป คุณถึงจะแสดงความมุ่งมาดปรารถนาออกมาได้ตามอำเภอใจ กลายเป็นผู้หญิงแกร่งที่อยู่จุดสูงสุด ส่วนลั่วอู๋ฉางก็แค่คนต่ำต้อย ไม่มีสิทธิ์แม้แต่เงยหน้ามองคุณด้วยซ้ำ เก็บเอาไว้มีแต่จะเป็นตัวถ่วงคุณ” จ้าวเหม่ยอวิ๋นพูดอย่างมั่นใจหยางหว่านอวี่ไม่พูดจา แต่กลับมีความรู้สึกเหมือนสูญเสียสิ่งสำคัญที่สุดไป เธอเหม่อลอยอยู่ที่เดิมจ้าวเหม่ยอวิ๋นเห็นแบบนี้ รีบเปลี่ยนเรื่องพูด “ฉันสืบถามถึงคุณเกาของเกาซื่อกรุ๊ปได้ เธออยู่ที่กลางเมือง คุณติดที่ไม่ได้เจอตัวจริงของเธอ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 5
เกาชิงเหยียนแทบจะร้องไห้ เธอพูดทั้งน้ำตา “ตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่ได้รับการช่วยเหลือจากท่าน คุณพ่อทำตามคำแนะนำของท่านและเปลี่ยนแนวทางของเขา ละทิ้งพฤติกรรมชั่วเหล่านั้น เปลี่ยนไปทำธุรกิจที่ถูกต้องตามกฎหมาย”"ทุกปีเขาจะนำเงินห้าพันล้านบาทออกมาทำการกุศล สร้างสถานเด็กกำพร้าและโรงเรียนประถม ช่วยเหลือกลุ่มคนที่รายรับน้อยกับผู้ที่ไม่มีกำลังทรัพย์รักษาโรค"“พ่อของฉันเปลี่ยนแปลงไปแล้วจริง ๆ ค่ะ หมอเทวดาลั่วต้องช่วยเขานะคะ เพียงแค่คุณยอมรักษา ตระกูลเกายินยอมมอบโสมพันปีให้!”หลายวันมานี้ เกาชิงเหยียนไม่ลังเลที่จะใช้จ่ายเงินหลายแสนบาท เชิญหมอที่มีชื่อเสียงรักษาอาการให้พ่อ แต่สุดท้ายต่างก็ล้มเลิกกลางคันมีวันหนึ่งที่เธอนึกขึ้นได้กะทันหัน อาการของพ่อเมื่อสามปีก่อนแย่ยิ่งกว่านี้ แต่ประหลาดตรงที่เขาออกไปรอบหนึ่งก็หายแล้ว เกาฉี่เฉียงบอกว่าตัวเองโชคดี หายป่วยเอง ทำอย่างขอไปทีเกาชิงเหยียนไม่เชื่ออยู่แล้ว เพราะว่าหลังจากที่พ่อกลับมา นิสัยก็เปลี่ยนไปอย่างมาก เหมือนกับเปลี่ยนไปคนละคนจนกระทั่งเกาชิงเหยียนเปิดตู้เซฟออก ได้รู้เรื่องนี้จากบันทึกของพ่อ ถึงได้เข้าใจทันทีผู้มีฝีมือมีกฎเกณฑ์เยอะ เป็นเรื่องป
บทล่าสุด
