LOGINShare
บทที่ 225
Related chapters
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 226
"ข้อมูลเชื่อถือได้ไหม?"หลิวตงฉี่ขมวดคิ้ว เขาและรุ่นพี่มีข้อพิพาทกันในหลาย ๆ ด้านแต่เมื่อพูดถึงยาขับโรค ทั้งคู่ก็มีทัศนคติที่ไม่เชื่อเหมือนกันหลี่เหวินหัวพยักหน้าอย่างหนักแน่น "ฉันขอให้ห้องปฏิบัติการกลางทำการวิเคราะห์ข้อมูลสามครั้งติดต่อกัน ไม่มีทางที่จะมีข้อผิดพลาดใด ๆ""ประเด็นที่สำคัญที่สุดคือคุณลั่วคิดว่ามีบางอย่างผิดปกติกับยานี้ งั้นมันก็ต้องมีปัญหา!"ในความเป็นจริง เป็นทัศนคติของลั่วอู๋ฉางที่ทำให้ความเชื่อของพวกเขาแข็งแกร่งขึ้นมิฉะนั้น พวกเขาจะไม่ผลักดันการวิเคราะห์ข้อมูลอย่างแข็งขันขนาดนี้ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะสรุปผลอย่างง่ายดาย"ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว จะรออะไรอีก?" หลิวตงฉี่เงยหน้าขึ้นและพูดด้วยสีหน้าแน่วแน่หลี่เหวินหัวยิ้มอย่างหนักแน่น "ฉันก็มีความคิดแบบนี้เช่นกัน!""เรื่องครั้งที่แล้ว ทำให้ฉันรู้สึกล่วงเกินคุณลั่ว แต่เขาไม่สนใจเรื่องในอดีต ให้อภัยความผิดพลาดของฉัน เรียกได้ว่าเป็นความเมตตาของหมอ""ถือโอกาสนี้พอดีพวกเรามาแก้ปัญหายาขับโรค ถือว่าช่วยคุณลั่วแบ่งเบาภาระแล้ว"หลิวตงฉี่ "ต้องการแจ้งคุณลั่วไหม?""ไม่ต้อง! เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่ต้องรบกวนคุณลั่วหรอก เร
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 227
"แต่การส่งเสริมแบบนี้มีข้อจำกัดอยู่ข้อหนึ่ง นั่นก็คือการเสียสละความมีชีวิตชีวาของเซลล์ปกติที่มีสุขภาพดี"หลิวตงฉี่กล่าวเสริมทันทีว่า "พูดง่าย ๆ ก็คือการกระตุ้นศักยภาพ ด้วยพลังชีวิตที่จำกัดเป็นค่าใช้จ่าย เพื่อให้บรรลุอาการภาพลวงตา""พูดตรง ๆ ก็คือ การเร่งความเร็วเพื่อสร้างแสงสะท้อนกลับ""ถ้ามีสุขภาพแข็งแรงและมีสมรรถภาพทางกายที่ดี การทานยานี้ก็ให้ผลดีได้อย่างแน่นอน แต่ปัญหาคือร่างกายมีสุขภาพที่ดีอยู่แล้ว ทำไมคุณต้องทานยาด้วย?""แต่ถ้าเป็นคนธรรมดาหรือคนป่วย มันจะส่งผลร้ายแรงตามมา!""พลังชีวิตที่มีจำกัดจะหมดลงอย่างรวดเร็ว และเซลล์ไวรัสก็ใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้เพื่อเจริญรุ่งเรือง ทำให้ผู้ป่วยเสียชีวิตในที่สุด"หลี่เหวินหัวพยักหน้า "แบบนั้นเลย!""ดังนั้นเราจึงได้ข้อสรุปว่า ยาขับโรคไม่สามารถรักษาโรคระยะสุดท้ายได้ แต่กลับเป็นอันตรายต่อผู้ป่วยเป็นร้อยโดยไม่เป็นประโยชน์เลย!"ทั้งสองถือว่าให้เกียรติหวังซื่อเภสัชมากแล้ว ไม่ได้พูดคำว่าแสวงหาเงินโดยทำร้ายชีวิตทุกคนต่างตกตะลึง ในที่เกิดเหตุก็เงียบสงบจนสามารถได้ยินเสียงเข็มหมุดตกถ้าคนอื่นพูดแบบนี้ จะถูกทุกคนหัวเราะเยาะแน่นอนแต่ตอนนี้ หลี่
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 228
เมื่อเผชิญกับข้อสงสัย หลี่เหวินหัวขมวดคิ้วและพูดอย่างจริงจัง "แน่นอนว่าเราเอาหลักฐานมาพูด...""หลักฐานบ้าอะไรนั่น ผมว่ากุเรื่องขึ้นมาเองหมด!" หวังฉีอิ๋งไม่มีมารยาทมาก ขัดจังหวะหลี่เหวินหัวหลี่เหวินหัวหยิบข้อมูลขึ้นมาแสดง "นี่ก็คือหลักฐาน มาจากสถาบันวิจัยการแพทย์กลาง รับรองว่าเป็นความจริงแน่นอน..."หวังฉีอิ๋งขัดจังหวะเขาอีกครั้ง "ผมเชื่อในสถาบันการแพทย์กลาง แต่ข้อมูลในมือคุณนี้ ถูกเปลี่ยนแปลงแล้วหรือเปล่ามันก็ยากที่จะพูดใช่ไหม?""ทุกวันนี้ การปลอมแปลงข้อมูลเกิดขึ้นเยอะ ไม่ใช่ข่าวมานานแล้ว!""ยาตัวใหม่ของเราออกสู่ตลาดแค่สองสามเดือน พวกคุณก็ศึกษาหลักฐานที่เรียกว่าได้แล้วเหรอ? คิดจริง ๆ ว่าคนที่อยู่ที่นี่เป็นคนโง่กันหมดเหรอ ถูกพวกคุณนำพาตามใจชอบเหรอ?""บางคนเพื่อผลประโยชน์อันเห็นแก่ตัว กลับดำเป็นขาวอย่างไร้มโนธรรม แพร่ข่าวลือในทางร้าย! เปิดปากก็พูด! ให้ผมสอนคุณดีกว่าว่าหลักฐานคืออะไร!"พูดจบเขาก็ยกมือขึ้นปรบมือสามครั้ง"เพี๊ยะ เพี๊ยะเพี๊ยะ!""เอี๊ยด!"คนในห้องประชุมถูกดันออกไปอีกครั้งและมีกลุ่มคนเข้ามา"เราทุกคนคือสมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วย เราสามารถพิสูจน์ได้ว่าประสิทธิภาพของย
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 229
"ในเมื่อมีปัญหา ในฐานะแพทย์ก็มีหน้าที่ต้องชี้แจงให้ถูกต้อง"คำพูดเหล่านี้สอดคล้องกับความตั้งใจของหวังฉีอิ๋ง"แต่เท่าที่ผมรู้มา คุณเป็นผู้สนับสนุนการแพทย์แผนตะวันตกอย่างแข็งขัน พูดต่อสาธารณะมากกว่าหนึ่งครั้งว่าการแพทย์แผนโบราณและยาแผนโบราณไม่มีประโยชน์ และดูถูกเหยียดหยาม!""สิ่งที่สําคัญที่สุด ทิศทางการวิจัยของคุณคือประสาทวิทยาและพิษวิทยา ซึ่งไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับมะเร็งวิทยาใช่ไหม?"หวังฉีอิ๋งเริ่มใช้วาจาโจมตีรอบใหม่ทันที "ถ้าอย่างนั้น ฉันต้องถามหน่อยว่า คุณมีคุณสมบัติอะไรที่จะวิพากษ์วิจารณ์ยาขับโรค?""เห็นได้ชัดว่าตัวเองไร้ความสามารถ อิจฉากับความสำเร็จทางการแพทย์ของประเทศเรา ทุกสิ่งที่ไม่ถูกควบคุมโดยตัวเอง จะทำลายทั้งหมด!""นี่ต่างหากคือเจตนาร้ายของแพทย์แผนตะวันตกอย่างพวกคุณ!""จุดเริ่มต้นก็คือเพื่อขัดขวางการพัฒนาของแพทย์แผนโบราณ กลัวว่าวันหนึ่งแพทย์แผนตะวันตกของพวกคุณจะถูกตัดออกและตกงาน!"ทันทีที่คําพูดนี้ออกมา ก็เพิ่มจุดยืนของการแพทย์แผนตะวันตกและการแพทย์แผนโบราณโดยตรง"เพื่อที่จะรักษางานของตัวเองเอาไว้ โยนความผิดให้คนอื่น ไร้ยางอายมากไปไหม?"หวังฉีอิ๋งคนนี้ช่างน่ากลัวจริง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 230
"พระเจ้า คาดไม่ถึงว่าจะเป็นคุณหวงที่ถูกขนานนามว่าเป็นผู้เชี่ยาวชาญทางด้านแพทย์แผนโบราณ!""ตัวเขาได้รับการยกย่องว่าเป็นพจนานุกรมที่มีชีวิตในวงการแพทย์แห่งชาติ มีชื่อเสียงเมื่อหลายสิบปีก่อน ต่อมาเขาเกษียณอายุเพราะอายุมาก ทำให้ผู้ป่วยนับไม่ถ้วนเสียใจ""หวังซื่อเภสัชสามารถเชิญชายชราคนนี้ออกมาได้ ซึ่งก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ได้ว่ายาขับโรคไม่มีปัญหา!""ยืนยันแล้ว! เป็นแพทย์แผนตะวันตกกลุ่มนี้มีเจตนาร้าย เรียนรู้จากแพทย์แผนโบราณให้ดีเถอะ พวกคุณยังห่างไกลมาก แพทย์แผนโบราณเพียงแค่สังเกตุสอบถาม แพทย์แผนตะวันตกกลายเป็นคนตาบอดทันทีถ้าไม่มีอุปกรณ์ต่าง ๆ!"หวงอวิ๋นฉืออายุแปดสิบปีแล้ว แต่สภาพจิตใจยังดีอยู่มากเลือดฝาดเต็มหน้าเดินมาอย่างแข็งแรง"คุณหวง เชิญท่านมาไกลขนาดนี้ ผมลำบากใจจริง ๆ!" หวังฉีอิ๋งรีบลงจากเวทีและก้าวไปข้างหน้าช่วยประคองหวงอวิ๋นฉือ"ไม่ต้อง ฉันยังไม่ได้แก่ขนาดที่ยังเดินเองไม่ได้!"หวงอวิ๋นฉือกล่าวด้วยความจริงใจว่า "ประธานหวังเกรงใจเกินไปแล้ว ทำเพื่อยาแผนโบราณเป็นความรับผิดชอบที่ไม่อาจปฏิเสธได้ของแพทย์รุ่นเรา""ฟัง ทุกท่านฟัง นี่ถึงจะเป็นมโนธรรมทางการแพทย์อันสูงส่งที่แท้จริง ไม่
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 231
"ผมอยากจะแสดงความขอบคุณและสนับสนุนองค์กรที่มีจิตสำนึกอย่างหวังซื่อเภสัช และสำหรับคนอย่างประธานหวังผู้อุทิศตนให้กับอุตสาหกรรมยาและรับผิดชอบต่อสังคม!"น้ำหนักของคำเหล่านี้หนักเกินไป!พวกเขาไม่เพียงแต่ยอมรับยาขับโรคเท่านั้น แต่ยังยอมรับหวังซื่อเภสัชและหวังฉีอิ๋งด้วยหวังฉีอิ๋งรีบทำท่าทางถ่อมตัวและพูดว่า "คุณหวงชมเกินไปแล้ว ผมไม่กล้ารับไว้หรอกครับ!""มีกำลังใจเหล่านี้จากคุณหวง แม้ว่าคนทั้งสังคมจะเข้าใจผิดหวังซื่อเภสัชของเรา ผมก็จะเดินหน้าต่อไป ไม่กลัวความยากลำบาก และพยายามอย่างเต็มที่เพื่อการแพทย์แผนโบราณ""ประธานหวัง คุณถ่อมตัวเกินไปแล้ว"หวงอวิ๋นฉือกล่าวอย่างจริงจังว่า "คนที่มีเจตนาไม่ดีบางคน แผนการสมคบคิดของพวกเขาไม่สามารถประสบความสำเร็จได้""ทุกคนมีสายตาที่เฉียบคมและสามารถบอกได้ว่าใครเป็นคนดีและใครเป็นคนเลว!"ทันใดนั้นนักข่าวก็พูดเสียงดังว่า "ใช่ ประธานหวังเป็นคนดีที่ใส่ใจคนไข้อย่างแท้จริง เรื่องนี้ไม่ต้องสงสัยเลย!"ทุกคนก็บอกว่าใช่หวังฉีอิ๋งแสร้งทำเป็นปลื้มใจและขอบคุณซ้ำแล้วซ้ำอีก"เพื่อตอบแทนสังคมและตอบแทนความไว้วางใจและความรักที่ผู้ป่วยและญาติมีต่อยาขับโรค ผมให้คำมั่นสัญ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 232
"รุ่นน้อง นายพูดว่าอะไรนะ?"หลี่เหวินหัวรู้สึกสับสนหวงอวิ๋นฉือมาที่นี่เพื่อสนับสนุนตระกูลหวัง เกี่ยวอะไรกับการกินไม่กินยาขับโรค?หลิวตงฉี่ไม่สนใจเขา ถามหวงอวิ๋นฉือต่อไปว่า "ทำไม คุณหวงซึ่งเป็นถึงผู้เชี่ยวชาญทางใต้ ไม่รู้หรือว่าตัวเองป่วยหนักแล้ว?""ป่วยหนักอะไร ผมไม่เข้าใจ คุณอย่าพูดเรื่องไร้สาระ!" หวงอวิ๋นฉือดูกังวลหลิวตงฉี่กล่าว "มะเร็งต่อมน้ำเหลือง ดูเหมือนว่าจะเป็นมาสามหรือสี่ปีแล้วใช่ไหม?""ช่วงแรกควบคุมได้ดี แต่ต่อมาก็อธิบายยากนิดหน่อย""โรคภัยไข้เจ็บนี้ ไม่สนว่าคุณจะเป็นนักธุรกิจที่ร่ำรวยหรือมีอำนาจในการต่อสู้ทางการแพทย์ พวกมันไม่เลือกคน!""ในเมื่อคุณคุยโวเกี่ยวกับยาขับโรคมากมาย ทำไมคุณถึงยังเลือกเคมีบำบัดเพื่อต่อสู้กับโรคมะเร็ง? คุณกล้าถอดวิกผมแล้วให้ทุกคนดูหรือเปล่า"ดวงตาของหวงอวิ๋นฉือเบิกกว้าง "วิกผมอะไร พูดมั่ว!""สุภาพสตรีที่อยู่ที่นี่ ใครเอาน้ำยาล้างเครื่องสำอางมาด้วย พวกคุณไม่เห็นเหรอว่าใบหน้าที่เต็มไปด้วยเลือดฝาดของคุณหวงนั้น ถูกสร้างขึ้นจากการแต่งหน้า?"หลิวตงฉี่ตะคอกเบา ๆ "แป้งหนาขนาดนั้น จ้างช่างแต่งหน้ามืออาชีพใช่ไหม?""เทคนิคดี ประสบความสําเร็จในการปก
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 233
"คุณหวง คุณออกมาสนับสนุนหวังซื่อเภสัช ค่าปรากฏตัวไม่ถูกใช่ไหม?"หลี่เหวินหัวหัวเราะเบา ๆ และพูดประชด "เคมีบำบัดมีราคาแพงมาก ซึ่งเข้าใจได้!""แต่คุณไม่คิดว่าการเอาเงินที่ได้รับมาโดยไม่มีมโนธรรมเป็นเรื่องเดือดร้อนเหรอ?"บรรยากาศในเหตุการณ์เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดหวงอวิ๋นฉือจ้องมอง ลูบคอแล้วพูดว่า "จะรักษาแบบไหน เป็นอิสระของผม ยังไม่ต้องให้พวกคุณมาชี้นิ้วสั่ง"หวังฉีอิ๋งรีบเสริม "ใช่ นี่ไม่ได้หมายความว่ายาขับโรคมีปัญหา!""คุณสองคนพูดวกไปวนมา ก็ยังเปลี่ยนเรื่องอยู่"หลิวตงฉี่ดูเหมือนว่าคาดไว้แล้วว่าเขาจะพูดแบบนี้ ยิ้มและพูดว่า "เมื่อกี้คุณหวงกล่าวถึงตำรายานกกางเขนโบราณ นี่เป็นเพียงการสร้างจากคนรุ่นหลังเท่านั้น""สูตรยาส่วนใหญ่ในนั้น กุเรื่องขึ้นมาอย่างสะเปะสะปะ ดูผิวเผินโฆษณาว่ารักษาโรคและช่วยชีวิตคน จริง ๆ แล้วเห็นชีวิตมนุษย์เป็นผักปลา""คุณเป็นแพทย์แผนตะวันตก มีคุณสมบัติอะไรที่จะวิจารณ์ตำราการแพทย์แผนโบราณ?" หวงอวิ๋นฉือโต้กลับทันทีหลิวตงฉี่ไม่ตื่นตระหนกแม้แต่น้อย "เกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณอวิ่นชางชวี่ซึ่งได้รับการยกย่องว่าเป็นแพทย์แผนโบราณ ได้สรุปตำรายานกกางเขนโบราณออกมานานแล้ว"
Latest chapter
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1059
ชวีซานตัวไม่กล้าขัดขืน ได้แต่ทำตามคำสั่งเมื่อทุกคนมาถึงภูเขาด้านหลัง ฟ้าก็เริ่มสางแล้วเบื้องหน้าคือเหวลึกที่ขวางทางอยู่ลั่วอู๋ฉางผูกปลายเชือกด้านหนึ่งไว้กับเสา แล้วสะพายเชือกที่มัดรวมกันไว้บนหลัง ก่อนพยักหน้าให้ทุกคน"มีปัญหาอะไรไหม?"ลั่วอู๋ฉางถามอาวุโสที่มีใบหน้าฟกช้ำดำเขียวคนนั้นอาวุโสรีบตอบ "ไม่มีปัญหาครับ!"ลั่วอู๋ฉางกระโดดขึ้นด้วยเท้าข้างเดียว ตัวเขาลอยขึ้นสูงก่อนเหาะตรงไปยังอีกฟากของหน้าผาเมื่อเหาะไปได้ครึ่งทาง ร่างของลั่วอู๋ฉางก็เริ่มร่วงลงเมื่อคำนวณจากมุมนี้ เขาแทบไม่มีโอกาสไปถึงอีกฝั่งเลยทันใดนั้น นกอินทรียักษ์ตัวหนึ่งก็โฉบมาจากด้านข้างอาวุโสคนเมื่อกี้ยืนอยู่ริมหน้าผาและเป่านกหวีดเรียกอินทรีอินทรียักษ์กางปีก ลั่วอู๋ฉางเหยียบลงบนหลังมันหนึ่งที ทิศทางที่กำลังร่วงพลันเปลี่ยนเป็นลอยขึ้นเสี้ยววินาทีต่อมา เขาก็ลงถึงริมหน้าผาอีกฝั่งอย่างมั่นคงจากนั้นก็ทำแบบเดิม ผูกปลายเชือกฝั่งนี้ไว้กับเสาอีกข้าง"เจ้าสำนักชวี สั่งคนของท่านให้เริ่มได้แล้ว!" ซูเทียนคั่วออกคำสั่งอย่างไม่ไว้หน้าชวีซานตัวไม่ใช่ไม่เคยคิดจะเล่นงานตอนที่ลั่วอู๋ฉางกำลังข้ามหน้าผาเขาเคยคิดจะสั่ง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1058
คำกล่าวอย่างมั่นใจของลั่วอู๋ฉางดังก้องไปทั่วสำนักใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้มหากเป็นเมื่อก่อน ใครกล้าพูดกับหัวหน้าสำนักพวกเขาเช่นนี้ คงไม่ต้องรอให้ชวีซานตัวเอ่ยปาก สมาชิกระดับล่างก็พร้อมจะซัดมันจนหมอบไปแล้วต่อหน้าประตูสำนักงานใหญ่ จะปล่อยให้คนมาพูดจาโอ้อวดได้อย่างไร?แต่สถานการณ์ตอนนี้คือ ลั่วอู๋ฉางไม่เพียงแต่พูด เขายังทำลายประตูใหญ่ของพวกเขาและทำร้ายคนไปอีกหลายสิบคนด้วยแน่นอนว่าจำนวนนี้ไม่ได้ตายตัวถ้าคนอื่นกล้าบุกเข้าไปอีก ลั่วอู๋ฉางจะไม่ปรานี และยินดีที่จะช่วยเพิ่มจำนวนผู้บาดเจ็บให้พันธมิตรบู๊ลิ้มอีกด้วย"แก...ปากกล้านักนะ!"ชวีซานตัวในฐานะหัวหน้าแห่งบู๊ลิ้ม ไม่อาจเสียศักดิ์ศรีด้วยการยอมแพ้ง่าย ๆทั้งๆ ที่ความจริง ในใจเขานั้นกลับตื่นตระหนกจนแทบควบคุมไม่อยู่อาวุโสทั้งแปดร่วมมือกันยังเอาชนะไม่ได้!ถึงแม้ตอนฝึกซ้อมปกติ ชวีซานตัวจะเคยชนะพวกเขามาแล้วก็เถอะแต่ใช้นิ้วโป้งเท้าคิดก็ยังรู้เลยว่า เป็นอาวุโสทั้งแปดแกล้งอ่อนข้อให้ถ้าสู้จริง ชวีซานตัวไม่มีทางได้เปรียบหรอกแต่ลั่วอู๋ฉางกลับทำได้!นี่แสดงให้เห็นว่า ความสามารถของเขาเหนือกว่าชวีซานตัวมากถ้ายอมแพ้ต่อหน้าสมาชิกบู๊ลิ้มมา
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1057
เขาไม่อยากให้ใครพูดถึงเรื่องนี้ โดยเฉพาะต่อหน้าสาธารณชน"อาวุโสทั้งแปดของสภาผู้อาวุโสอยู่ที่ใด?"ดวงตาของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความโกรธ พร้อมตะโกนออกคำสั่งอย่างดุดัน"ข้าน้อยอยู่ที่นี่!"อาวุโสทั้งแปดคนตอบรับออกมาพร้อมกัน"คนผู้นี้ทำลายประตูสำนักของเรา ทำร้ายศิษย์ของเรา จงสังหารมันตรงนี้เดี๋ยวนี้ เพื่อเป็นตัวอย่าง!" ชวีซานตัวกัดฟันกล่าวอาวุโสทั้งแปดคนตอบพร้อมกันอีกครั้ง "รับทราบ ท่านเจ้าสำนัก!""ฆ่า!"ทั้งแปดคนล้วนเป็นผู้มีวิชาระดับปรมาจารย์ใหญ่มีฝีมือไม่ธรรมดา!ในสำนักใหญ่ ทั้งด้านสถานะและพลังฝีมือ พวกเขาเป็นรองเพียงชวีซานตัวเท่านั้นเมื่อทั้งแปดร่วมมือกัน แม้แต่วีรบุรุษในตำนานก็ยากที่จะเอาชนะพวกเขาได้พวกเขาร่วมมือกันอย่างเข้าขา ล้อมลั่วอู๋ฉางไว้ตรงกลาง และออกกระบวนท่าสังหารทุกอย่างใส่เขาถ้าเป็นคนอื่น คงถูกพวกเขาสับเป็นชิ้นๆ ไปแล้วแต่ลั่วอู๋ฉางกลับไม่สะทกสะท้านใดๆ เพียงแค่ส่งกระแสจิต"วึ้ง!"คาถาป้องกันตัวปล่อยแสงสีทองออกมา ขัดขวางการโจมตีทั้งหมดไว้"อะไรกัน?"ชวีซานตัวเบิกตากว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อในสายตาของเขา ต่อให้ลั่วอู๋ฉางเก่งแค่ไหน แต่ก็ยังเป็น
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1056
ท่ามกลางความมืด มีร่างคนจำนวนมากพุ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วเมื่อพวกเขาเห็นชัดเจนแล้วว่าประตูทางเข้าซึ่งเป็นหน้าตาของพันธมิตรบู๊ลิ้มถูกทำลาย กลายเป็นซากปรักหักพัง พวกเขาก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที"ใครกันที่กล้าบ้าบิ่นถึงขนาดนี้!""บังอาจมาพังประตูใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้ม รนหาที่ตายแล้ว!""จะเป็นใครก็ช่าง แต่แน่ๆ คงไม่ใช่คนดีหรอก สับมันเป็นชิ้นๆ ก่อนค่อยว่ากัน!"กลุ่มคนที่โกรธแค้นเห็นร่างหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าซากปรักหักพัง"ไอ้หนุ่ม แกเห็นไหมว่าใครเป็นคนทำ?"คนตาไวมองเห็นว่าเป็นเงาของชายหนุ่มจึงรีบถามออกไปทันที"ขอเตือนไว้ก่อน เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ รีบพูดสิ่งที่นายเห็นออกมาทั้งหมก ไม่งั้นนายเองก็ต้องเดือดร้อนด้วย!"ลั่วอู๋ฉางยืนอย่างสงบพลางตอบว่า "เห็น""รีบบอกมาว่าใคร!" คนกลุ่มนั้นร้องถามขึ้นพร้อมกันลั่วอู๋ฉางตอบอย่างไม่รีบร้อนว่า "ก็ฉันไง!""อะไรนะ?!"คนกลุ่มนั้นเบิกตาโต ความโกรธที่ปรากฏบนใบหน้าชัดเจนยิ่งกว่าความตกใจ"ไอ้หนุ่ม นี่ไม่ใช่เวลามาอวดเก่ง คิดว่าเราจะเชื่อแกหรือไง?""รีบบอกมาว่าใครเป็นคนทำ ไม่งั้นจะถือว่าแกเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดด้วย!""ให้โอกาสสุดท้าย รีบพูด ไม่งั้นพวกเร
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1055
ซูเทียนคั่วกังวลขึ้นมาทันที ขณะที่ปกป้องซูเฉี่ยนเฉี่ยนหลานสาว เขาก็ตะโกนเสียงดังขึ้นว่า "เจ้าสำนักชวี นี่คือวิธีการต้อนรับแขกของพันธมิตรบู๊ลิ้มหรือ?""หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ไม่กลัวคนในยุทธภพจะหัวเราะเยาะหรือ?"ชวีซานตัวไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย "อย่างพวกนายเนี่ยนะ? เรียกว่าแขกได้ด้วยหรือ?"เมื่อต้องเผชิญหน้ากับจำนวนคนที่มากกว่าหลายเท่า อีกทั้งสายตาที่จับจ้องมาอย่างอาฆาต ทั้งสามคนไม่สามารถต่อกรได้เลยไม่นานพวกเขาก็ถูกจับตัวได้!"ชวีซานตัว การที่คุณทำเช่นนี้ ไม่กลัวว่าศิษย์ของเทพอวี้อย่างราชันมังกรลั่วเทียนจะมาหาเรื่องหรือ?" ซูเทียนคั่วพูดขณะดิ้นรนชวีซานตัวไม่สนใจแม้แต่น้อย "ถ้าเขากล้าหาญมาที่นี่ ฉันจะให้เขาลิ้มรสชาติของการต้องเป็นนักโทษเช่นกัน!""ศิษย์ที่ถูกสอนโดยตาแก่แบบนั้น คงไม่ใช่คนดีสักเท่าไรหรอก พอดีเลย จะได้ให้เขาชดใช้หนี้แทนตาแก่นั่นและพวกแกไปพร้อมกัน!""ราชันมังกรลั่วเทียนอะไรกัน แค่เด็กหนุ่มอายุยี่สิบต้นๆ จะมีอะไรพิเศษนัก?""ตัวเขาไม่อายก็ช่างเถอะ แต่ยังกล้าไปหาคนมาคุยโวแทนตัวเอง คิดจะดังจากการสร้างกระแสเช่นนี้ คิดว่าบู๊ลิ้มเป็นที่สำหรับเล่นขายของหรือไง ฝันไปเถ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1054
พูดของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความหยาบคายใบหน้าสวยของเย่ปิงเหยาเริ่มบึ้งตึง แต่เพราะนี่เป็นถิ่นของอีกฝ่าย เธอจึงไม่อาจโต้ตอบได้ชวีหลิงหานคือน้องสาวของชวีซานตัว ทั้งสองคนมีอายุห่างกันมากกว่ายี่สิบปีหลังจากชวีหลิงหานเกิดได้ไม่นาน พ่อแม่ของเธอก็เสียชีวิตจากอาการป่วย ก่อนสิ้นใจได้ฝากให้ชวีซานตัวช่วยเลี้ยงดูน้องสาวที่ยังเป็นแค่ทารกแรกเกิดชวีซานตัวเลี้ยงดูน้องสาวด้วยความยากลำบาก จนเธอเติบโตขึ้นมาเป็นหญิงสาวที่งดงามยิ่ง ทั้งยังมีพรสวรรค์จนได้รับความสนใจจากคนในบู๊ลิ้มมีผู้คนมาสู่ขอเธอมากมายจนทำให้ประตูบ้านตระกูลชวีแทบพังในขณะที่ชวีซานตัวกำลังเลือกคู่ครองให้น้องสาวจนตาลาย และวาดฝันว่าเธอจะได้แต่งงานกับตระกูลใหญ่โตความฝันกลับพังทลาย!ชวีหลิงหาน หญิงสาวผู้แสนงดงาม กลับถูกชายแก่อัปลักษณ์คนหนึ่งมาชิงตัวไป!ในตอนแรก ชวีซานตัวคิดว่าน้องสาวของเขายังไร้เดียงสา และถูกชายชั่วหลอกลวงเขาคิดว่าเพียงแค่พูดจาโน้มน้าวด้วยความรักและเหตุผล น้องสาวจะกลับตัวกลับใจแต่ผลกลับเป็นตรงกันข้าม!ชวีหลิงหานไม่เพียงแต่ไม่สำนึกในสิ่งที่ทำ แต่กลับรักชายแก่คนนั้นอย่างหัวปักหัวปำ และพูดคำพูดไร้สาระอย่างเช่นรักจน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1053
พูดตามตรง ลั่วอู๋ฉางก็มีใจอ่อนนิดหน่อยทุกครั้งที่ต้องต่อสู้กับพวกกระจอก เขามักจะคิดถึงหูเยว่ซีอย่างมากเป็นถึงจักรพรรดินีแห่งชิงชิว แต่เขากลับใช้งานเหมือนลูกน้องปลายแถวประเด็นสำคัญคือ หูเยว่ซีไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่ยังเต็มใจช่วยอย่างยินดีอีกด้วย"ไม่ได้"ความมีเหตุผลเอาชนะความหุนหัน ลั่วอู๋ฉางพูดพร้อมขมวดคิ้ว "เธอต้องอยู่เฝ้าบ้าน มีแต่แบบนี้ ฉันถึงจะวางใจได้"หูเยว่ซีทำหน้าหงอย: "ก็ได้!"ลั่วอู๋ฉางหัวเราะ "เธอว่านอนสอนง่ายขนาดนี้ ต้องให้รางวัลสักหน่อยแล้ว""รางวัลอะไร?" จิ้งจอกน้อยถามอย่างตื่นเต้น ดวงตาทั้งสองส่องประกายวิบวับทันทีลั่วอู๋ฉางหยิบลูกแก้วพญานาคออกมาจากกระเป๋าแล้วพูดว่า "ก่อนหน้านี้สัญญาว่าจะให้ของขวัญเธอ ตอนนี้ถึงเวลาทำตามสัญญาแล้ว"หูเยว่ซีตาเป็นประกายอีกครั้ง "ลูกแก้วพญานาค!"ถ้าเป็นเมื่อก่อน ลูกแก้วพญานาคระดับนี้เธอคงไม่แม้แต่จะชายตามองด้วยซ้ำแค่มองนานหน่อย ก็ถือเป็นการดูหมิ่นคำว่า "จักรพรรดินีแห่งชิงชิว" แล้ว!แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน หลังจากถูกขังอยู่ในแหวนมานานถึงพันปี เพิ่งจะได้อิสรภาพคืนมา พลังลดลงไปมากและร่างกายก็อ่อนแอสุดขีดนี่คือช่วงเวลาที่เธอต้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1052
หวงผู่เจิ้งซิ่นย่อมไม่พอใจแน่!คนเป็นครูยังล้มเหลว แต่ศิษย์กลับทำสำเร็จตั้งแต่ครั้งแรกถ้าไม่ใช่บังเอิญ แล้วมันคืออะไร?ลั่วอู๋ฉางไม่ตอบอะไร จากนั้นก็หยิบคริสตัลสวรรค์ก้อนที่สองมาไม่นานก็ทำสำเร็จอีกครั้ง!หวงผู่เจิ้งซิ่นเบิกตากว้าง ประหลาดใจราวกับเห็นเทพเจ้าส่วนใบหน้าของหูเยว่ซีก็เต็มไปด้วยความชื่นชมมากขึ้นเรื่อยๆ"ลองอีกครั้งสิ!" หวงผู่เจิ้งซิ่นยังคงไม่ยอมแพ้คราวนี้ ลั่วอู๋ฉางไม่ทำตามเขาอีกต่อไป เขาเก็บแท่งคริสตัลสวรรค์ที่เหลือทันที"หมายความว่าไง?" หวงผู่เจิ้งซิ่นถามตาโตลั่วอู๋ฉางลุกขึ้นเดินออกไป ทิ้งคำพูดไว้โดยไม่หันกลับมา "ขอบคุณนะ!""เดี๋ยวสิ นายแน่ใจแล้วเหรอว่านายเข้าใจทั้งหมด?"หวงผู่เจิ้งซิ่นรีบไล่ตามไป "ถ้าไม่สำเร็จล่ะ ฉันจะได้ช่วยหาสาเหตุไง!""ไม่จำเป็นแล้ว ถ้านายท่านของฉันคิดว่าไม่มีปัญหา มันก็ไม่มีปัญหาแน่" หูเยว่ซีขวางเขาไว้ พร้อมพูดอย่างหนักแน่นในตอนนี้ สีหน้าหวงผู่เจิ้งซิ่นเต็มไปด้วยความซับซ้อนศิษย์ที่เก่งเกินไปทำให้ครูรู้สึกอับอาย"ไหนว่าราชันมังกรลั่วเทียนก็เป็นแค่คนธรรมดา เขาเป็นปีศาจชัดๆ!"หวงผู่เจิ้งซิ่นยอมแพ้อย่างหมดท่า พูดอย่างเศร้าๆ "คิดว่า
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1051
หวงผู่เจิ้งซิ่นเชิดคอขึ้น พยายามทำสีหน้าให้ดูปกติที่สุดเพื่อปกปิดความเขินอายของตัวเองเนื่องจากการสาธิตเมื่อครู่นั้นจบลงด้วยความล้มเหลวแม้ว่าเขาจะรู้วิธี แต่เพราะไม่ได้ปฏิบัติมาเป็นเวลานาน ความผิดพลาดจึงถือเป็นเรื่องปกติ"หาว..."หูเยว่ซีอ้าปากหาวครั้งใหญ่ ราวกับเปลือกตาถูกกดด้วยน้ำหนักมหาศาลใช่แล้ว เธอง่วงจริงๆ!การสอนของหวงผู่เจิ้งซิ่นทำให้เธอง่วงได้สำเร็จส่วนเนื้อหาที่พูดในภายหลัง แทบไม่ได้เข้าหัวของหูเยว่ซีเลย ผ่านหูซ้ายออกหูขวา ไม่มีอะไรในหัวเลย"พวกคุณ...ทำต่อไปเลย!"หูเยว่ซียืดแขนบิดขี้เกียจ และส่งสัญญาณให้ทั้งคู่ไม่ต้องสนใจเธอสิ่งนี้ทำให้หวงผู่เจิ้งซิ่นรู้สึกว่าตัวเองล้มเหลวมาก!รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าฉาดใหญ่!การทำให้นักเรียนง่วงถือเป็นเรื่องที่น่าอับอายอยู่แล้ว ที่สำคัญคือการสาธิตของตัวเองยังล้มเหลวอีกด้วย"ไม่เป็นไร ฉันขอลองเอง" ลั่วอู๋ฉางเสนอตัวขึ้นอย่างกล้าหาญ"คุณจำทั้งหมดได้แล้วเหรอ?"หวงผู่เจิ้งซิ่นพูดด้วยสีหน้าจริงจังทันที "อย่าเพิ่งรีบร้อนปฏิบัติเลย ลองทบทวนสิ่งที่ฉันพูดสักรอบก่อน มีจุดไหนที่ไม่เข้าใจก็ถามให้แน่ชัด แล้วค่อยลงมือ"เพราะจำนวนของแท่งค
