เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 144
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-05-14 13:47:42บทที่เกี่ยวข้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 145
เป็นเรื่องที่เข้าใจไม่ได้จริง ๆ ที่คนจะทำผิดพลาดระดับต่ำเช่นนี้ดูเหมือนว่าจะมีคำอธิบายเพียงข้อเดียวเท่านั้น นั่นก็คือพวกเขาตาบอด"นี่มียาอยู่ขวดหนึ่ง มีประโยชน์ต่ออาการบาดเจ็บของลูกสาวคุณ จำไว้ว่าต้องให้เธอใช้" เฉียวจินซงอธิบายเสร็จก็หาข้ออ้างจากไปพวกหยางซิ่งเหวินตื่นเต้นมาก!เดิมทีทั้งคู่ต้องการใช้พระคุณในการช่วยชีวิตของพวกเขาเพื่อปีนขึ้นไปบนเรือลำใหญ่ของเฉียวจินซง!นอกจากเฉียวจินซงจะเป็นหัวหน้าหน่วยผู้พิทักษ์และมีอำนาจที่แท้จริงแล้ว ยังเป็นพี่เมียของเฉินไท่อีกด้วยสามารถติดต่อกับลุงไท่ผู้โด่งดังผ่านทางเขาตระกูลหยางสามารถรับความช่วยเหลือที่ดีเยี่ยมจากทั้งสถานะทางสังคมและธุรกิจของบริษัทตอนนี้ได้รับยาจากผู้พิทักษ์เอง แสดงว่าเขาให้ความสำคัญกับตระกูลหยางมาก และให้ความสำคัญกับหยางหว่านอวี่ลูกสาวมาก นี่ฟ้าช่วยฉันจริง ๆ!เป็นไปได้ไหมที่ผู้พิทักษ์คนนี้สนใจลูกสาวของฉัน?แม้ว่าเฉียวจินซงจะแก่กว่าเล็กน้อยและเกือบจะตามหยางซิ่งเหวินทันแล้ว แต่เขามีความสามารถและอำนาจ!ถือเป็นความสำเร็จอย่างสูงสำหรับลูกสาวถ้าได้แต่งงานกับเขาอายุแล้วไง?เฉียวชิงเวยน้องสาวคนสวยของเฉียวจินซง ไม่ได้แต่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14ผมคือหมอเทวดา บทที่ 146
"โอ๊ยคุณชายหวัง ลุงดีใจมากที่คุณไม่คิดว่าเราเป็นคนนอก!"หยางซิ่งเหวินและสวีชุ่ยหลานมองหน้ากันทัศนคติของทั้งสองที่มีต่อหวังจื่อเฟิงเปลี่ยนไปร้อยแปดสิบองศาทันที"ป้าก็เช่นกัน เมื่อกี้ไม่ได้มีเจตนาอื่น แค่ทดสอบคุณแทนลูกสาว หวังว่าคุณจะเข้าใจความทุ่มเทของพ่อแม่อย่างพวกเรา อย่างไรเสียความสุขตลอดชีวิตของลูกสาวถึงจะเป็นสิ่งสำคัญที่สุด""ข้อเท็จจริงได้พิสูจน์แล้วว่าคุณชายหวังคือคู่ครองตลอดชีวิตได้อย่างแน่นอน"หวังจื่อเฟิงพูดด้วยสีหน้าใจกว้างว่า "แน่นอนว่าผมรู้ และเข้าใจได้ คุณลุงคุณป้าไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้น ครอบครัวเราไม่ต้องพูดมาก เรียกผมว่าเสี่ยวหวังก็พอแล้วครับ"แม้แต่หยางจวิ้นหาวก็ยังกลายเป็นคนเอาอกเอาใจ "ผมไม่สามารถเรียกคุณแบบนั้นได้ ต่อไปผมจะต้องเรียกคุณว่าพี่เขย!"ครอบครัวนี้ ทำให้การมีนมก็คือการตีความของแม่ได้ชัดเจนที่สุดแม้แต่สมาชิกในทีมผู้พิทักษ์ก็ดูต่อไปไม่ได้และรู้สึกขยะแขยง"แต่แม่ บริษัทของพี่สาว ไม่มีเงินในบัญชีแล้วไม่ใช่เหรอ?"พอหยางจวิ้นหาวนึกเรื่องนี้ได้ ก็รู้สึกปวดใจจนตัวสั่น "ถ้ารู้ก่อนหน้านี้ว่าติดตามคุณชายหวังสามารถทำเงินได้มากกว่า ก็คงไม่ใช้เงินสิบล้านไปทำการก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14ผมคือหมอเทวดา บทที่ 147
แม้ว่าจะเพื่อรอคำว่า "ลุง" ของหลานชาย เขาก็ต้องพยายามมีชีวิตอยู่ต่อไปยิ่งไปกว่านั้น โอกาสที่จะมีชีวิตรอดก็อยู่ตรงหน้าแล้วในเวลานี้ เกาชิงเหยียนก็มา"คุณปู่ ขั้นตอนการโอนวิลล่าและของใช้ประจำวันเสร็จสิ้นแล้วค่ะ คุณปู่คิดว่าหนูควรโทรหาคุณลั่ว หรือคุณปู่โทรดี?"เฉินไท่แก่ปีศาจ จะไม่เห็นความคิดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเกาชิงเหยียนได้อย่างไร"เจ้าตัวแสบ ฉันคิดว่าเธออยากย้ายไปอยู่กับคุณลั่วล่ะสิ แค่เรื่องโทรศัพท์ ทำไมเธอต้องขอความคิดเห็นจากปู่บุญธรรมด้วย?"ใบหน้าที่สวยงามเกาชิงเหยียนกลายเป็นสีแดงทันที พูดอย่างออดอ้อนว่า "คุณปู่ มองออกได้แต่ห้ามพูด หนูเป็นผู้หญิง ไม่ต้องไว้หน้าเหรอ?""ต่อหน้าปู่บุญธรรม มีอะไรต้องเก็บซ่อน โทรศัพท์นี้เธอโทรไปเถอะ" เฉินไท่พูดอย่างใจกว้างเกาชิงเหยียนตื่นเต้นมาก "ได้เลยค่ะ!"ในไม่ช้า โทรศัพท์ของลั่วอู๋ฉางก็โทรติด"ไม่ต้องลำบาก ยุ่งเรื่องของคุณเถอะ ผมไปคนเดียวได้" ลั่วอู๋ฉางปฏิเสธอย่างสุภาพไม่ว่ายังไง เกาชิงเหยียนก็เป็นผู้บังคับบัญชาอันดับสองของเกาซื่อกรุ๊ป มีงานยุ่งทุกวันสำหรับเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ ลั่วอู๋ฉางรู้สึกว่าเธอไม่จำเป็นต้องไปเองเกาชิงเหยียนเม้ม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14ผมคือหมอเทวดา บทที่ 148
"คนที่เคยติดคุก นอกจากเป็นยามแล้วจะทำอะไรได้อีก?"ชายอ้วนเริ่มก่อน "นายต้องเผชิญหน้ากับอดีตของตัวเอง ถึงจะรับผิดชอบตัวเองในปัจจุบันได้""อีกอย่าง นายก็มาแล้ว คงไม่ใช่เจอฉันแล้วคิดว่าเสียหน้าก็เลยอยากจะถอยนะ?"ลั่วอู๋ฉางดูเหมือนจะจำอีกฝ่ายได้ พูดอย่างเย็นชาว่า "ใครบอกนายว่าฉันมาสมัครเป็นยามรักษาความปลอดภัย""ยังแกล้งอยู่อีก! หย่าก็หย่าแล้ว นายไม่เป็นยาม หรือว่านายจะสืบทอดสมบัติที่ดาวมหาลัยหยางหามา?"ชายอ้วนพูดด้วยความอิจฉา "ดาวมหาลัยหยางมีความสามารถจริง ๆ เรียนจบมาสี่ปีก็กลายเป็นบอสใหญ่ที่มีมูลค่าเกินร้อยล้าน!""ฉันสู้ไม่ได้นะ ผลการเรียนไม่ดี หลังจากเรียนจบนอกจากสืบทอดกิจการของพ่อฉันแล้ว อย่างอื่นก็ทำอะไรไม่ได้เลย"นี่มันอวดอ้างชัด ๆ ไร้ยางอายมากชายอ้วนชื่อถังเอวี้ยนป๋อ เป็นเพื่อนร่วมรุ่นมหาวิทยาลัยของลั่วอู๋ฉาง ตอนเรียนหนังสือครอบครัวของเขารวยมากในปีนั้น ถังเอวี้ยนป๋อแย่งแฟนคนแรกของลั่วอู๋ฉาง โดยใช้รถบีเอ็มดับเบิ้ลยูซีรีส์ห้ารถของพ่อเขาคันนี้ในไม่ช้าลั่วอู๋ฉางก็ได้พบกับหยางหว่านอวี่ดาวมหาวิทยาลัย ตบหน้าทั้งสองอย่างรุนแรงเหตุการณ์นี้ถือเป็นเรื่องคลาสสิคของเพื่อนร่วมชั้น แ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14ผมคือหมอเทวดา บทที่ 149
"ได้เลยค่ะ!"ไม่ใช่แค่ช่วยดูหมิ่นคนที่มาหางานทำเหรอ ข้อเรียกร้องที่มากเกินไปอื่น ๆ ก็เห็นด้วยแล้ว เทียบกันแล้วนี่คืออะไร!"ยินดีต้อนรับสู่สำนักงานขายวิลล่ากวนหู"เป็นผู้หญิงที่มีอ่อนเยาว์หน้าตาสวยงามคงจะเป็นมือใหม่ ดูเหมือนจะขาดความมั่นใจในตนเอง การแต่งกายแบบชุดทำงานดูไม่เข้ากัน ความกระตือรือร้นมีความกดดันอย่างเห็นได้ชัดลั่วอู๋ฉางยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ผมมารับบ้าน""ดูบ้านเหรอคะ คุณเชิญข้างในค่ะ!" หญิงสาวกังวลเลยเข้าใจผิดเรื่องเล็กน้อยที่ไม่เสียหายเช่นนี้ ลั่วอู๋ฉางย่อมไม่สนใจทันทีที่เขาก้าวเข้าไปในห้องโถง เสียงของผู้หญิงก็ดังขึ้นและแหลมสูง "หยุด! ทำอะไร?"ซุนลี่ลี่จ้องหน้าเธอด้วยความไม่พอใจและเดินอย่างรวดเร็วด้วยรองเท้าส้นสูง"เธอตาบอดเหรอ? ทำไมถึงปล่อยให้คนเข้ามา?" เธอตำหนิพนักงานใหม่"ตามีไว้ทำอะไร เป็นแค่ของประดับตกแต่งเหรอ? ไม่เห็นเขาแต่งตัวเหมือนคนบ้านนอกเหรอ เขาดูเป็นคนไม่มีมารยาท กล้าปล่อยให้เขาเข้ามาได้ยังไง!""พวกเราที่นี่สภาพแวดล้อมอะไร ระดับไหน ไม่รู้เหรอ?"เด็กหญิงคนนั้นตกใจมากจนหน้าแดงทันทีและพูดด้วยความเขินอายอย่างยิ่ง "ฉันขอโทษค่ะหัวหน้าซุน ฉันเพิ่งมาใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14ผมคือหมอเทวดา บทที่ 150
ขอโทษ?เดี๋ยวนี้ด้วย!ซุนลี่ลี่มีสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม หากเธอไม่รู้ตัวตนของลั่วอู๋ฉาง เธออาจจะถูกทำให้ตกใจเมื่อรู้ว่าเขาเป็นอาชญากรที่เพิ่งได้รับการปล่อยตัวจากคุก เป็นเรื่องแปลกที่ซุนลี่ลี่จะกลัวเขา!"ฉันมีนิสัยชอบตอบสนองความต้องการของเจ้าของและผู้ที่จะเป็นเจ้าของเท่านั้น แม้ว่าคำขอเหล่านั้นจะไม่สมเหตุสมผลก็ตาม ฉันก็ยินดีที่จะปฏิบัติตาม""ตราบใดที่คุณสามารถซื้อบ้านที่นี่ได้ แม้แต่บ้านที่เล็กที่สุด ไม่ต้องพูดถึงว่าขอโทษ คุกเข่าให้นายก็ไม่มีปัญหา!""แต่คนบ้านนอก นายซื้อได้ไหม?"ซุนลี่ลี่ทำท่าสูงส่ง ใช้รูจมูกเผชิญหน้ากับลั่วอู๋ฉาง"ฉันจะบอกนายให้นะ บ้านที่ถูกที่สุดของเราที่นี่ ก็ต้องเกือบร้อยล้านแล้ว แค่ห้องน้ำนายก็จะซื้อได้ไหม?""โอ้ ขอโทษที ฉันมองนายสูงไปแล้ว ห้องน้ำห้องหนึ่งก็ราคาหลายแสน หน้าจะเท่ากับราคาบ้านสองห้องนอนในเขตเมืองเก่าแล้ว""คาดไม่ถึงว่าจะให้ฉันขอโทษนาย ฝันกลางวันอะไรล่ะ?"ลั่วอู๋ฉางโกรธมาก คนประเภทนี้ได้รีเฟรชมุมมองทั้งสามของเขา"ทำอะไรอยู่ เสียงดังไม่มีมารยาทอะไรเลย?"ในเวลานี้ ชายวัยกลางคนในชุดสูทก็เข้ามาด้วยสีหน้าไม่อดทนอย่างเห็นได้ชัดและถามเขาเป็นผู้จ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14ผมคือหมอเทวดา บทที่ 151
"ไม่ใช่!" ลั่วอู๋ฉางปฏิเสธอย่างเด็ดขาดซุนลี่ลี่หัวเราะเยาะทันที "นายยังคงพยายามอยู่อีก! ผู้จัดการของเรายินดีที่จะให้โอกาสพิเศษแก่นาย นายรู้ไหมว่ามันเป็นบุญที่นายได้สะสมมาแปดชาติ""ผู้จัดการเหลียง ไม่ใช่ว่าเราไม่สามารถรับสมัครยามรักษาความปลอดภัยได้ ทำไมคุณต้องมองเขาสูงขนาดนี้ คนอื่นไม่เห็นคุณค่า!""นายบอกว่าไม่ได้มาสมัครงาน ฉันกลับอยากฟังจริง ๆ งั้นนายมาทำอะไร?"เมื่อพูดถึงส่วนหลัง ซุนลี่ลี่ก็แสร้งทำเป็นพูดเกินจริงว่า "คงไม่ได้มาซื้อบ้านนะ หัวหน้างานอย่างฉันจะมองไม่ออกด้วยเหรอ? โอเค นั่งรอโดนตบหน้าได้เลย!"ล้อเล่นอะไรกัน!คุณถังบอกแล้ว ว่าชายคนนี้เป็นไอ้ขี้คุกที่เพิ่งได้รับการปล่อยตัวออกมาลั่วอู๋ฉางพูดอย่างจริงจัง "ไม่ใช่ซื้อบ้าน แต่มารับบ้าน""ฮ่าฮ่าฮ่า ทุกคนได้ยินไหม เขามารับบ้าน ทำไมฉันจำไม่ได้ว่านายเคยซื้อบ้านที่นี่?"ซุนลี่ลี่เอาเรื่องขึ้นเรื่อย ๆ "นายอย่าบอกนะว่ามารับแทนเพื่อน!""เราที่นี่มีกฎระเบียบที่เข้มงวด ต้องเป็นเจ้าของเองหรือคู่สมรสเท่านั้น คนอื่นห้ามมาจัดการแทน"เหลียงอวี๋ตงก็คิดว่าน่าขำเช่นกันแต่จู่ ๆ ก็นึกได้เรื่องหนึ่ง ด้วยหลักการที่ระมัดระวังไม่ให้ผิดพลา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14ผมคือหมอเทวดา บทที่ 152
"ราคาวิลล่าประเภทเดียวกันแต่ทำเลด้อยกว่าเล็กน้อยอยู่ที่สองร้อยห้าสิบกว่าล้าน วิลล่าหมายเลขหนึ่งนี้ไม่แพงกว่าอีกเหรอ?""ไม่ใช่แค่ราคาแพงเท่านั้น แต่ราคาไม่ติดตลาดอีกด้วย! บ้านหลังนี้เป็นบ้านที่ท่านประธานเก็บไว้เองจองเองซึ่งลงนามโดยประธาน ไม่ได้รวมอยู่ในแผนการขายตั้งแต่แรก""ว่ากันว่าสงวนไว้สำหรับคนสำคัญในท้องถิ่นโดยเฉพาะ และเขาก็เป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้นในหมู่บ้านของเราด้วย ตัวตนของเขาลึกลับมาก ฉันคิดว่าเขาเป็นลุงแก่ ๆ หรือไม่ก็ตาแก่ แต่คิดไม่ถึงว่าเจ้าของจะเด็กขนาดนี้!""ไม่รู้ว่าสุภาพบุรุษคนนี้โสดหรือเปล่า ถ้าฉันได้เป็นแฟนเขา ฝันอยู่ก็ยังลุกขึ้นมายิ้มได้"พนักงานขายก็กระซิบกันและพูดคุยกันมากมาย"ครั้งนี้หัวหน้าซุน ดูผิดจริง ๆ มองผู้สูงศักดิ์เป็นไอ้ขี้คุก ดูหมิ่นอย่างจริงจังมาก!""ยังกล้าที่จะสั่งสอนเด็กใหม่ ฉันคิดว่าเธอตาเธอต่างหากที่มีไว้ตกแต่งเฉย ๆ!"ปกติซุนลี่ลี่มีนิสัยที่ไม่ดีคือเกลียดคนจนและรักคนรวยแต่เนื่องจากนี่คือหมู่บ้านระดับไฮเอนด์ที่คนธรรมดาไม่สามารถใช้จ่ายได้ บวกกับวิธีการของเธอในการจับลูกค้าเป้าหมายได้หลายคน หัวหน้าและเพื่อนร่วมงานจึงทำไม่รู้ไม่เห็นเมื่อเผชิญหน้ากั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-05-14
บทล่าสุด
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1059
ชวีซานตัวไม่กล้าขัดขืน ได้แต่ทำตามคำสั่งเมื่อทุกคนมาถึงภูเขาด้านหลัง ฟ้าก็เริ่มสางแล้วเบื้องหน้าคือเหวลึกที่ขวางทางอยู่ลั่วอู๋ฉางผูกปลายเชือกด้านหนึ่งไว้กับเสา แล้วสะพายเชือกที่มัดรวมกันไว้บนหลัง ก่อนพยักหน้าให้ทุกคน"มีปัญหาอะไรไหม?"ลั่วอู๋ฉางถามอาวุโสที่มีใบหน้าฟกช้ำดำเขียวคนนั้นอาวุโสรีบตอบ "ไม่มีปัญหาครับ!"ลั่วอู๋ฉางกระโดดขึ้นด้วยเท้าข้างเดียว ตัวเขาลอยขึ้นสูงก่อนเหาะตรงไปยังอีกฟากของหน้าผาเมื่อเหาะไปได้ครึ่งทาง ร่างของลั่วอู๋ฉางก็เริ่มร่วงลงเมื่อคำนวณจากมุมนี้ เขาแทบไม่มีโอกาสไปถึงอีกฝั่งเลยทันใดนั้น นกอินทรียักษ์ตัวหนึ่งก็โฉบมาจากด้านข้างอาวุโสคนเมื่อกี้ยืนอยู่ริมหน้าผาและเป่านกหวีดเรียกอินทรีอินทรียักษ์กางปีก ลั่วอู๋ฉางเหยียบลงบนหลังมันหนึ่งที ทิศทางที่กำลังร่วงพลันเปลี่ยนเป็นลอยขึ้นเสี้ยววินาทีต่อมา เขาก็ลงถึงริมหน้าผาอีกฝั่งอย่างมั่นคงจากนั้นก็ทำแบบเดิม ผูกปลายเชือกฝั่งนี้ไว้กับเสาอีกข้าง"เจ้าสำนักชวี สั่งคนของท่านให้เริ่มได้แล้ว!" ซูเทียนคั่วออกคำสั่งอย่างไม่ไว้หน้าชวีซานตัวไม่ใช่ไม่เคยคิดจะเล่นงานตอนที่ลั่วอู๋ฉางกำลังข้ามหน้าผาเขาเคยคิดจะสั่ง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1058
คำกล่าวอย่างมั่นใจของลั่วอู๋ฉางดังก้องไปทั่วสำนักใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้มหากเป็นเมื่อก่อน ใครกล้าพูดกับหัวหน้าสำนักพวกเขาเช่นนี้ คงไม่ต้องรอให้ชวีซานตัวเอ่ยปาก สมาชิกระดับล่างก็พร้อมจะซัดมันจนหมอบไปแล้วต่อหน้าประตูสำนักงานใหญ่ จะปล่อยให้คนมาพูดจาโอ้อวดได้อย่างไร?แต่สถานการณ์ตอนนี้คือ ลั่วอู๋ฉางไม่เพียงแต่พูด เขายังทำลายประตูใหญ่ของพวกเขาและทำร้ายคนไปอีกหลายสิบคนด้วยแน่นอนว่าจำนวนนี้ไม่ได้ตายตัวถ้าคนอื่นกล้าบุกเข้าไปอีก ลั่วอู๋ฉางจะไม่ปรานี และยินดีที่จะช่วยเพิ่มจำนวนผู้บาดเจ็บให้พันธมิตรบู๊ลิ้มอีกด้วย"แก...ปากกล้านักนะ!"ชวีซานตัวในฐานะหัวหน้าแห่งบู๊ลิ้ม ไม่อาจเสียศักดิ์ศรีด้วยการยอมแพ้ง่าย ๆทั้งๆ ที่ความจริง ในใจเขานั้นกลับตื่นตระหนกจนแทบควบคุมไม่อยู่อาวุโสทั้งแปดร่วมมือกันยังเอาชนะไม่ได้!ถึงแม้ตอนฝึกซ้อมปกติ ชวีซานตัวจะเคยชนะพวกเขามาแล้วก็เถอะแต่ใช้นิ้วโป้งเท้าคิดก็ยังรู้เลยว่า เป็นอาวุโสทั้งแปดแกล้งอ่อนข้อให้ถ้าสู้จริง ชวีซานตัวไม่มีทางได้เปรียบหรอกแต่ลั่วอู๋ฉางกลับทำได้!นี่แสดงให้เห็นว่า ความสามารถของเขาเหนือกว่าชวีซานตัวมากถ้ายอมแพ้ต่อหน้าสมาชิกบู๊ลิ้มมา
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1057
เขาไม่อยากให้ใครพูดถึงเรื่องนี้ โดยเฉพาะต่อหน้าสาธารณชน"อาวุโสทั้งแปดของสภาผู้อาวุโสอยู่ที่ใด?"ดวงตาของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความโกรธ พร้อมตะโกนออกคำสั่งอย่างดุดัน"ข้าน้อยอยู่ที่นี่!"อาวุโสทั้งแปดคนตอบรับออกมาพร้อมกัน"คนผู้นี้ทำลายประตูสำนักของเรา ทำร้ายศิษย์ของเรา จงสังหารมันตรงนี้เดี๋ยวนี้ เพื่อเป็นตัวอย่าง!" ชวีซานตัวกัดฟันกล่าวอาวุโสทั้งแปดคนตอบพร้อมกันอีกครั้ง "รับทราบ ท่านเจ้าสำนัก!""ฆ่า!"ทั้งแปดคนล้วนเป็นผู้มีวิชาระดับปรมาจารย์ใหญ่มีฝีมือไม่ธรรมดา!ในสำนักใหญ่ ทั้งด้านสถานะและพลังฝีมือ พวกเขาเป็นรองเพียงชวีซานตัวเท่านั้นเมื่อทั้งแปดร่วมมือกัน แม้แต่วีรบุรุษในตำนานก็ยากที่จะเอาชนะพวกเขาได้พวกเขาร่วมมือกันอย่างเข้าขา ล้อมลั่วอู๋ฉางไว้ตรงกลาง และออกกระบวนท่าสังหารทุกอย่างใส่เขาถ้าเป็นคนอื่น คงถูกพวกเขาสับเป็นชิ้นๆ ไปแล้วแต่ลั่วอู๋ฉางกลับไม่สะทกสะท้านใดๆ เพียงแค่ส่งกระแสจิต"วึ้ง!"คาถาป้องกันตัวปล่อยแสงสีทองออกมา ขัดขวางการโจมตีทั้งหมดไว้"อะไรกัน?"ชวีซานตัวเบิกตากว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อในสายตาของเขา ต่อให้ลั่วอู๋ฉางเก่งแค่ไหน แต่ก็ยังเป็น
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1056
ท่ามกลางความมืด มีร่างคนจำนวนมากพุ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วเมื่อพวกเขาเห็นชัดเจนแล้วว่าประตูทางเข้าซึ่งเป็นหน้าตาของพันธมิตรบู๊ลิ้มถูกทำลาย กลายเป็นซากปรักหักพัง พวกเขาก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที"ใครกันที่กล้าบ้าบิ่นถึงขนาดนี้!""บังอาจมาพังประตูใหญ่ของพันธมิตรบู๊ลิ้ม รนหาที่ตายแล้ว!""จะเป็นใครก็ช่าง แต่แน่ๆ คงไม่ใช่คนดีหรอก สับมันเป็นชิ้นๆ ก่อนค่อยว่ากัน!"กลุ่มคนที่โกรธแค้นเห็นร่างหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าซากปรักหักพัง"ไอ้หนุ่ม แกเห็นไหมว่าใครเป็นคนทำ?"คนตาไวมองเห็นว่าเป็นเงาของชายหนุ่มจึงรีบถามออกไปทันที"ขอเตือนไว้ก่อน เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ รีบพูดสิ่งที่นายเห็นออกมาทั้งหมก ไม่งั้นนายเองก็ต้องเดือดร้อนด้วย!"ลั่วอู๋ฉางยืนอย่างสงบพลางตอบว่า "เห็น""รีบบอกมาว่าใคร!" คนกลุ่มนั้นร้องถามขึ้นพร้อมกันลั่วอู๋ฉางตอบอย่างไม่รีบร้อนว่า "ก็ฉันไง!""อะไรนะ?!"คนกลุ่มนั้นเบิกตาโต ความโกรธที่ปรากฏบนใบหน้าชัดเจนยิ่งกว่าความตกใจ"ไอ้หนุ่ม นี่ไม่ใช่เวลามาอวดเก่ง คิดว่าเราจะเชื่อแกหรือไง?""รีบบอกมาว่าใครเป็นคนทำ ไม่งั้นจะถือว่าแกเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดด้วย!""ให้โอกาสสุดท้าย รีบพูด ไม่งั้นพวกเร
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1055
ซูเทียนคั่วกังวลขึ้นมาทันที ขณะที่ปกป้องซูเฉี่ยนเฉี่ยนหลานสาว เขาก็ตะโกนเสียงดังขึ้นว่า "เจ้าสำนักชวี นี่คือวิธีการต้อนรับแขกของพันธมิตรบู๊ลิ้มหรือ?""หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ไม่กลัวคนในยุทธภพจะหัวเราะเยาะหรือ?"ชวีซานตัวไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย "อย่างพวกนายเนี่ยนะ? เรียกว่าแขกได้ด้วยหรือ?"เมื่อต้องเผชิญหน้ากับจำนวนคนที่มากกว่าหลายเท่า อีกทั้งสายตาที่จับจ้องมาอย่างอาฆาต ทั้งสามคนไม่สามารถต่อกรได้เลยไม่นานพวกเขาก็ถูกจับตัวได้!"ชวีซานตัว การที่คุณทำเช่นนี้ ไม่กลัวว่าศิษย์ของเทพอวี้อย่างราชันมังกรลั่วเทียนจะมาหาเรื่องหรือ?" ซูเทียนคั่วพูดขณะดิ้นรนชวีซานตัวไม่สนใจแม้แต่น้อย "ถ้าเขากล้าหาญมาที่นี่ ฉันจะให้เขาลิ้มรสชาติของการต้องเป็นนักโทษเช่นกัน!""ศิษย์ที่ถูกสอนโดยตาแก่แบบนั้น คงไม่ใช่คนดีสักเท่าไรหรอก พอดีเลย จะได้ให้เขาชดใช้หนี้แทนตาแก่นั่นและพวกแกไปพร้อมกัน!""ราชันมังกรลั่วเทียนอะไรกัน แค่เด็กหนุ่มอายุยี่สิบต้นๆ จะมีอะไรพิเศษนัก?""ตัวเขาไม่อายก็ช่างเถอะ แต่ยังกล้าไปหาคนมาคุยโวแทนตัวเอง คิดจะดังจากการสร้างกระแสเช่นนี้ คิดว่าบู๊ลิ้มเป็นที่สำหรับเล่นขายของหรือไง ฝันไปเถ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1054
พูดของชวีซานตัวเต็มไปด้วยความหยาบคายใบหน้าสวยของเย่ปิงเหยาเริ่มบึ้งตึง แต่เพราะนี่เป็นถิ่นของอีกฝ่าย เธอจึงไม่อาจโต้ตอบได้ชวีหลิงหานคือน้องสาวของชวีซานตัว ทั้งสองคนมีอายุห่างกันมากกว่ายี่สิบปีหลังจากชวีหลิงหานเกิดได้ไม่นาน พ่อแม่ของเธอก็เสียชีวิตจากอาการป่วย ก่อนสิ้นใจได้ฝากให้ชวีซานตัวช่วยเลี้ยงดูน้องสาวที่ยังเป็นแค่ทารกแรกเกิดชวีซานตัวเลี้ยงดูน้องสาวด้วยความยากลำบาก จนเธอเติบโตขึ้นมาเป็นหญิงสาวที่งดงามยิ่ง ทั้งยังมีพรสวรรค์จนได้รับความสนใจจากคนในบู๊ลิ้มมีผู้คนมาสู่ขอเธอมากมายจนทำให้ประตูบ้านตระกูลชวีแทบพังในขณะที่ชวีซานตัวกำลังเลือกคู่ครองให้น้องสาวจนตาลาย และวาดฝันว่าเธอจะได้แต่งงานกับตระกูลใหญ่โตความฝันกลับพังทลาย!ชวีหลิงหาน หญิงสาวผู้แสนงดงาม กลับถูกชายแก่อัปลักษณ์คนหนึ่งมาชิงตัวไป!ในตอนแรก ชวีซานตัวคิดว่าน้องสาวของเขายังไร้เดียงสา และถูกชายชั่วหลอกลวงเขาคิดว่าเพียงแค่พูดจาโน้มน้าวด้วยความรักและเหตุผล น้องสาวจะกลับตัวกลับใจแต่ผลกลับเป็นตรงกันข้าม!ชวีหลิงหานไม่เพียงแต่ไม่สำนึกในสิ่งที่ทำ แต่กลับรักชายแก่คนนั้นอย่างหัวปักหัวปำ และพูดคำพูดไร้สาระอย่างเช่นรักจน
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1053
พูดตามตรง ลั่วอู๋ฉางก็มีใจอ่อนนิดหน่อยทุกครั้งที่ต้องต่อสู้กับพวกกระจอก เขามักจะคิดถึงหูเยว่ซีอย่างมากเป็นถึงจักรพรรดินีแห่งชิงชิว แต่เขากลับใช้งานเหมือนลูกน้องปลายแถวประเด็นสำคัญคือ หูเยว่ซีไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่ยังเต็มใจช่วยอย่างยินดีอีกด้วย"ไม่ได้"ความมีเหตุผลเอาชนะความหุนหัน ลั่วอู๋ฉางพูดพร้อมขมวดคิ้ว "เธอต้องอยู่เฝ้าบ้าน มีแต่แบบนี้ ฉันถึงจะวางใจได้"หูเยว่ซีทำหน้าหงอย: "ก็ได้!"ลั่วอู๋ฉางหัวเราะ "เธอว่านอนสอนง่ายขนาดนี้ ต้องให้รางวัลสักหน่อยแล้ว""รางวัลอะไร?" จิ้งจอกน้อยถามอย่างตื่นเต้น ดวงตาทั้งสองส่องประกายวิบวับทันทีลั่วอู๋ฉางหยิบลูกแก้วพญานาคออกมาจากกระเป๋าแล้วพูดว่า "ก่อนหน้านี้สัญญาว่าจะให้ของขวัญเธอ ตอนนี้ถึงเวลาทำตามสัญญาแล้ว"หูเยว่ซีตาเป็นประกายอีกครั้ง "ลูกแก้วพญานาค!"ถ้าเป็นเมื่อก่อน ลูกแก้วพญานาคระดับนี้เธอคงไม่แม้แต่จะชายตามองด้วยซ้ำแค่มองนานหน่อย ก็ถือเป็นการดูหมิ่นคำว่า "จักรพรรดินีแห่งชิงชิว" แล้ว!แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน หลังจากถูกขังอยู่ในแหวนมานานถึงพันปี เพิ่งจะได้อิสรภาพคืนมา พลังลดลงไปมากและร่างกายก็อ่อนแอสุดขีดนี่คือช่วงเวลาที่เธอต้อง
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1052
หวงผู่เจิ้งซิ่นย่อมไม่พอใจแน่!คนเป็นครูยังล้มเหลว แต่ศิษย์กลับทำสำเร็จตั้งแต่ครั้งแรกถ้าไม่ใช่บังเอิญ แล้วมันคืออะไร?ลั่วอู๋ฉางไม่ตอบอะไร จากนั้นก็หยิบคริสตัลสวรรค์ก้อนที่สองมาไม่นานก็ทำสำเร็จอีกครั้ง!หวงผู่เจิ้งซิ่นเบิกตากว้าง ประหลาดใจราวกับเห็นเทพเจ้าส่วนใบหน้าของหูเยว่ซีก็เต็มไปด้วยความชื่นชมมากขึ้นเรื่อยๆ"ลองอีกครั้งสิ!" หวงผู่เจิ้งซิ่นยังคงไม่ยอมแพ้คราวนี้ ลั่วอู๋ฉางไม่ทำตามเขาอีกต่อไป เขาเก็บแท่งคริสตัลสวรรค์ที่เหลือทันที"หมายความว่าไง?" หวงผู่เจิ้งซิ่นถามตาโตลั่วอู๋ฉางลุกขึ้นเดินออกไป ทิ้งคำพูดไว้โดยไม่หันกลับมา "ขอบคุณนะ!""เดี๋ยวสิ นายแน่ใจแล้วเหรอว่านายเข้าใจทั้งหมด?"หวงผู่เจิ้งซิ่นรีบไล่ตามไป "ถ้าไม่สำเร็จล่ะ ฉันจะได้ช่วยหาสาเหตุไง!""ไม่จำเป็นแล้ว ถ้านายท่านของฉันคิดว่าไม่มีปัญหา มันก็ไม่มีปัญหาแน่" หูเยว่ซีขวางเขาไว้ พร้อมพูดอย่างหนักแน่นในตอนนี้ สีหน้าหวงผู่เจิ้งซิ่นเต็มไปด้วยความซับซ้อนศิษย์ที่เก่งเกินไปทำให้ครูรู้สึกอับอาย"ไหนว่าราชันมังกรลั่วเทียนก็เป็นแค่คนธรรมดา เขาเป็นปีศาจชัดๆ!"หวงผู่เจิ้งซิ่นยอมแพ้อย่างหมดท่า พูดอย่างเศร้าๆ "คิดว่า
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 1051
หวงผู่เจิ้งซิ่นเชิดคอขึ้น พยายามทำสีหน้าให้ดูปกติที่สุดเพื่อปกปิดความเขินอายของตัวเองเนื่องจากการสาธิตเมื่อครู่นั้นจบลงด้วยความล้มเหลวแม้ว่าเขาจะรู้วิธี แต่เพราะไม่ได้ปฏิบัติมาเป็นเวลานาน ความผิดพลาดจึงถือเป็นเรื่องปกติ"หาว..."หูเยว่ซีอ้าปากหาวครั้งใหญ่ ราวกับเปลือกตาถูกกดด้วยน้ำหนักมหาศาลใช่แล้ว เธอง่วงจริงๆ!การสอนของหวงผู่เจิ้งซิ่นทำให้เธอง่วงได้สำเร็จส่วนเนื้อหาที่พูดในภายหลัง แทบไม่ได้เข้าหัวของหูเยว่ซีเลย ผ่านหูซ้ายออกหูขวา ไม่มีอะไรในหัวเลย"พวกคุณ...ทำต่อไปเลย!"หูเยว่ซียืดแขนบิดขี้เกียจ และส่งสัญญาณให้ทั้งคู่ไม่ต้องสนใจเธอสิ่งนี้ทำให้หวงผู่เจิ้งซิ่นรู้สึกว่าตัวเองล้มเหลวมาก!รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าฉาดใหญ่!การทำให้นักเรียนง่วงถือเป็นเรื่องที่น่าอับอายอยู่แล้ว ที่สำคัญคือการสาธิตของตัวเองยังล้มเหลวอีกด้วย"ไม่เป็นไร ฉันขอลองเอง" ลั่วอู๋ฉางเสนอตัวขึ้นอย่างกล้าหาญ"คุณจำทั้งหมดได้แล้วเหรอ?"หวงผู่เจิ้งซิ่นพูดด้วยสีหน้าจริงจังทันที "อย่าเพิ่งรีบร้อนปฏิบัติเลย ลองทบทวนสิ่งที่ฉันพูดสักรอบก่อน มีจุดไหนที่ไม่เข้าใจก็ถามให้แน่ชัด แล้วค่อยลงมือ"เพราะจำนวนของแท่งค
