Share
บทที่ 144
Related chapter
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 145
เป็นเรื่องที่เข้าใจไม่ได้จริง ๆ ที่คนจะทำผิดพลาดระดับต่ำเช่นนี้ดูเหมือนว่าจะมีคำอธิบายเพียงข้อเดียวเท่านั้น นั่นก็คือพวกเขาตาบอด"นี่มียาอยู่ขวดหนึ่ง มีประโยชน์ต่ออาการบาดเจ็บของลูกสาวคุณ จำไว้ว่าต้องให้เธอใช้" เฉียวจินซงอธิบายเสร็จก็หาข้ออ้างจากไปพวกหยางซิ่งเหวินตื่นเต้นมาก!เดิมทีทั้งคู่ต้องการใช้พระคุณในการช่วยชีวิตของพวกเขาเพื่อปีนขึ้นไปบนเรือลำใหญ่ของเฉียวจินซง!นอกจากเฉียวจินซงจะเป็นหัวหน้าหน่วยผู้พิทักษ์และมีอำนาจที่แท้จริงแล้ว ยังเป็นพี่เมียของเฉินไท่อีกด้วยสามารถติดต่อกับลุงไท่ผู้โด่งดังผ่านทางเขาตระกูลหยางสามารถรับความช่วยเหลือที่ดีเยี่ยมจากทั้งสถานะทางสังคมและธุรกิจของบริษัทตอนนี้ได้รับยาจากผู้พิทักษ์เอง แสดงว่าเขาให้ความสำคัญกับตระกูลหยางมาก และให้ความสำคัญกับหยางหว่านอวี่ลูกสาวมาก นี่ฟ้าช่วยฉันจริง ๆ!เป็นไปได้ไหมที่ผู้พิทักษ์คนนี้สนใจลูกสาวของฉัน?แม้ว่าเฉียวจินซงจะแก่กว่าเล็กน้อยและเกือบจะตามหยางซิ่งเหวินทันแล้ว แต่เขามีความสามารถและอำนาจ!ถือเป็นความสำเร็จอย่างสูงสำหรับลูกสาวถ้าได้แต่งงานกับเขาอายุแล้วไง?เฉียวชิงเวยน้องสาวคนสวยของเฉียวจินซง ไม่ได้แต่
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 146
"โอ๊ยคุณชายหวัง ลุงดีใจมากที่คุณไม่คิดว่าเราเป็นคนนอก!"หยางซิ่งเหวินและสวีชุ่ยหลานมองหน้ากันทัศนคติของทั้งสองที่มีต่อหวังจื่อเฟิงเปลี่ยนไปร้อยแปดสิบองศาทันที"ป้าก็เช่นกัน เมื่อกี้ไม่ได้มีเจตนาอื่น แค่ทดสอบคุณแทนลูกสาว หวังว่าคุณจะเข้าใจความทุ่มเทของพ่อแม่อย่างพวกเรา อย่างไรเสียความสุขตลอดชีวิตของลูกสาวถึงจะเป็นสิ่งสำคัญที่สุด""ข้อเท็จจริงได้พิสูจน์แล้วว่าคุณชายหวังคือคู่ครองตลอดชีวิตได้อย่างแน่นอน"หวังจื่อเฟิงพูดด้วยสีหน้าใจกว้างว่า "แน่นอนว่าผมรู้ และเข้าใจได้ คุณลุงคุณป้าไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้น ครอบครัวเราไม่ต้องพูดมาก เรียกผมว่าเสี่ยวหวังก็พอแล้วครับ"แม้แต่หยางจวิ้นหาวก็ยังกลายเป็นคนเอาอกเอาใจ "ผมไม่สามารถเรียกคุณแบบนั้นได้ ต่อไปผมจะต้องเรียกคุณว่าพี่เขย!"ครอบครัวนี้ ทำให้การมีนมก็คือการตีความของแม่ได้ชัดเจนที่สุดแม้แต่สมาชิกในทีมผู้พิทักษ์ก็ดูต่อไปไม่ได้และรู้สึกขยะแขยง"แต่แม่ บริษัทของพี่สาว ไม่มีเงินในบัญชีแล้วไม่ใช่เหรอ?"พอหยางจวิ้นหาวนึกเรื่องนี้ได้ ก็รู้สึกปวดใจจนตัวสั่น "ถ้ารู้ก่อนหน้านี้ว่าติดตามคุณชายหวังสามารถทำเงินได้มากกว่า ก็คงไม่ใช้เงินสิบล้านไปทำการก
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 147
แม้ว่าจะเพื่อรอคำว่า "ลุง" ของหลานชาย เขาก็ต้องพยายามมีชีวิตอยู่ต่อไปยิ่งไปกว่านั้น โอกาสที่จะมีชีวิตรอดก็อยู่ตรงหน้าแล้วในเวลานี้ เกาชิงเหยียนก็มา"คุณปู่ ขั้นตอนการโอนวิลล่าและของใช้ประจำวันเสร็จสิ้นแล้วค่ะ คุณปู่คิดว่าหนูควรโทรหาคุณลั่ว หรือคุณปู่โทรดี?"เฉินไท่แก่ปีศาจ จะไม่เห็นความคิดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเกาชิงเหยียนได้อย่างไร"เจ้าตัวแสบ ฉันคิดว่าเธออยากย้ายไปอยู่กับคุณลั่วล่ะสิ แค่เรื่องโทรศัพท์ ทำไมเธอต้องขอความคิดเห็นจากปู่บุญธรรมด้วย?"ใบหน้าที่สวยงามเกาชิงเหยียนกลายเป็นสีแดงทันที พูดอย่างออดอ้อนว่า "คุณปู่ มองออกได้แต่ห้ามพูด หนูเป็นผู้หญิง ไม่ต้องไว้หน้าเหรอ?""ต่อหน้าปู่บุญธรรม มีอะไรต้องเก็บซ่อน โทรศัพท์นี้เธอโทรไปเถอะ" เฉินไท่พูดอย่างใจกว้างเกาชิงเหยียนตื่นเต้นมาก "ได้เลยค่ะ!"ในไม่ช้า โทรศัพท์ของลั่วอู๋ฉางก็โทรติด"ไม่ต้องลำบาก ยุ่งเรื่องของคุณเถอะ ผมไปคนเดียวได้" ลั่วอู๋ฉางปฏิเสธอย่างสุภาพไม่ว่ายังไง เกาชิงเหยียนก็เป็นผู้บังคับบัญชาอันดับสองของเกาซื่อกรุ๊ป มีงานยุ่งทุกวันสำหรับเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ ลั่วอู๋ฉางรู้สึกว่าเธอไม่จำเป็นต้องไปเองเกาชิงเหยียนเม้ม
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 148
"คนที่เคยติดคุก นอกจากเป็นยามแล้วจะทำอะไรได้อีก?"ชายอ้วนเริ่มก่อน "นายต้องเผชิญหน้ากับอดีตของตัวเอง ถึงจะรับผิดชอบตัวเองในปัจจุบันได้""อีกอย่าง นายก็มาแล้ว คงไม่ใช่เจอฉันแล้วคิดว่าเสียหน้าก็เลยอยากจะถอยนะ?"ลั่วอู๋ฉางดูเหมือนจะจำอีกฝ่ายได้ พูดอย่างเย็นชาว่า "ใครบอกนายว่าฉันมาสมัครเป็นยามรักษาความปลอดภัย""ยังแกล้งอยู่อีก! หย่าก็หย่าแล้ว นายไม่เป็นยาม หรือว่านายจะสืบทอดสมบัติที่ดาวมหาลัยหยางหามา?"ชายอ้วนพูดด้วยความอิจฉา "ดาวมหาลัยหยางมีความสามารถจริง ๆ เรียนจบมาสี่ปีก็กลายเป็นบอสใหญ่ที่มีมูลค่าเกินร้อยล้าน!""ฉันสู้ไม่ได้นะ ผลการเรียนไม่ดี หลังจากเรียนจบนอกจากสืบทอดกิจการของพ่อฉันแล้ว อย่างอื่นก็ทำอะไรไม่ได้เลย"นี่มันอวดอ้างชัด ๆ ไร้ยางอายมากชายอ้วนชื่อถังเอวี้ยนป๋อ เป็นเพื่อนร่วมรุ่นมหาวิทยาลัยของลั่วอู๋ฉาง ตอนเรียนหนังสือครอบครัวของเขารวยมากในปีนั้น ถังเอวี้ยนป๋อแย่งแฟนคนแรกของลั่วอู๋ฉาง โดยใช้รถบีเอ็มดับเบิ้ลยูซีรีส์ห้ารถของพ่อเขาคันนี้ในไม่ช้าลั่วอู๋ฉางก็ได้พบกับหยางหว่านอวี่ดาวมหาวิทยาลัย ตบหน้าทั้งสองอย่างรุนแรงเหตุการณ์นี้ถือเป็นเรื่องคลาสสิคของเพื่อนร่วมชั้น แ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 149
"ได้เลยค่ะ!"ไม่ใช่แค่ช่วยดูหมิ่นคนที่มาหางานทำเหรอ ข้อเรียกร้องที่มากเกินไปอื่น ๆ ก็เห็นด้วยแล้ว เทียบกันแล้วนี่คืออะไร!"ยินดีต้อนรับสู่สำนักงานขายวิลล่ากวนหู"เป็นผู้หญิงที่มีอ่อนเยาว์หน้าตาสวยงามคงจะเป็นมือใหม่ ดูเหมือนจะขาดความมั่นใจในตนเอง การแต่งกายแบบชุดทำงานดูไม่เข้ากัน ความกระตือรือร้นมีความกดดันอย่างเห็นได้ชัดลั่วอู๋ฉางยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ผมมารับบ้าน""ดูบ้านเหรอคะ คุณเชิญข้างในค่ะ!" หญิงสาวกังวลเลยเข้าใจผิดเรื่องเล็กน้อยที่ไม่เสียหายเช่นนี้ ลั่วอู๋ฉางย่อมไม่สนใจทันทีที่เขาก้าวเข้าไปในห้องโถง เสียงของผู้หญิงก็ดังขึ้นและแหลมสูง "หยุด! ทำอะไร?"ซุนลี่ลี่จ้องหน้าเธอด้วยความไม่พอใจและเดินอย่างรวดเร็วด้วยรองเท้าส้นสูง"เธอตาบอดเหรอ? ทำไมถึงปล่อยให้คนเข้ามา?" เธอตำหนิพนักงานใหม่"ตามีไว้ทำอะไร เป็นแค่ของประดับตกแต่งเหรอ? ไม่เห็นเขาแต่งตัวเหมือนคนบ้านนอกเหรอ เขาดูเป็นคนไม่มีมารยาท กล้าปล่อยให้เขาเข้ามาได้ยังไง!""พวกเราที่นี่สภาพแวดล้อมอะไร ระดับไหน ไม่รู้เหรอ?"เด็กหญิงคนนั้นตกใจมากจนหน้าแดงทันทีและพูดด้วยความเขินอายอย่างยิ่ง "ฉันขอโทษค่ะหัวหน้าซุน ฉันเพิ่งมาใ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 150
ขอโทษ?เดี๋ยวนี้ด้วย!ซุนลี่ลี่มีสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม หากเธอไม่รู้ตัวตนของลั่วอู๋ฉาง เธออาจจะถูกทำให้ตกใจเมื่อรู้ว่าเขาเป็นอาชญากรที่เพิ่งได้รับการปล่อยตัวจากคุก เป็นเรื่องแปลกที่ซุนลี่ลี่จะกลัวเขา!"ฉันมีนิสัยชอบตอบสนองความต้องการของเจ้าของและผู้ที่จะเป็นเจ้าของเท่านั้น แม้ว่าคำขอเหล่านั้นจะไม่สมเหตุสมผลก็ตาม ฉันก็ยินดีที่จะปฏิบัติตาม""ตราบใดที่คุณสามารถซื้อบ้านที่นี่ได้ แม้แต่บ้านที่เล็กที่สุด ไม่ต้องพูดถึงว่าขอโทษ คุกเข่าให้นายก็ไม่มีปัญหา!""แต่คนบ้านนอก นายซื้อได้ไหม?"ซุนลี่ลี่ทำท่าสูงส่ง ใช้รูจมูกเผชิญหน้ากับลั่วอู๋ฉาง"ฉันจะบอกนายให้นะ บ้านที่ถูกที่สุดของเราที่นี่ ก็ต้องเกือบร้อยล้านแล้ว แค่ห้องน้ำนายก็จะซื้อได้ไหม?""โอ้ ขอโทษที ฉันมองนายสูงไปแล้ว ห้องน้ำห้องหนึ่งก็ราคาหลายแสน หน้าจะเท่ากับราคาบ้านสองห้องนอนในเขตเมืองเก่าแล้ว""คาดไม่ถึงว่าจะให้ฉันขอโทษนาย ฝันกลางวันอะไรล่ะ?"ลั่วอู๋ฉางโกรธมาก คนประเภทนี้ได้รีเฟรชมุมมองทั้งสามของเขา"ทำอะไรอยู่ เสียงดังไม่มีมารยาทอะไรเลย?"ในเวลานี้ ชายวัยกลางคนในชุดสูทก็เข้ามาด้วยสีหน้าไม่อดทนอย่างเห็นได้ชัดและถามเขาเป็นผู้จ
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 151
"ไม่ใช่!" ลั่วอู๋ฉางปฏิเสธอย่างเด็ดขาดซุนลี่ลี่หัวเราะเยาะทันที "นายยังคงพยายามอยู่อีก! ผู้จัดการของเรายินดีที่จะให้โอกาสพิเศษแก่นาย นายรู้ไหมว่ามันเป็นบุญที่นายได้สะสมมาแปดชาติ""ผู้จัดการเหลียง ไม่ใช่ว่าเราไม่สามารถรับสมัครยามรักษาความปลอดภัยได้ ทำไมคุณต้องมองเขาสูงขนาดนี้ คนอื่นไม่เห็นคุณค่า!""นายบอกว่าไม่ได้มาสมัครงาน ฉันกลับอยากฟังจริง ๆ งั้นนายมาทำอะไร?"เมื่อพูดถึงส่วนหลัง ซุนลี่ลี่ก็แสร้งทำเป็นพูดเกินจริงว่า "คงไม่ได้มาซื้อบ้านนะ หัวหน้างานอย่างฉันจะมองไม่ออกด้วยเหรอ? โอเค นั่งรอโดนตบหน้าได้เลย!"ล้อเล่นอะไรกัน!คุณถังบอกแล้ว ว่าชายคนนี้เป็นไอ้ขี้คุกที่เพิ่งได้รับการปล่อยตัวออกมาลั่วอู๋ฉางพูดอย่างจริงจัง "ไม่ใช่ซื้อบ้าน แต่มารับบ้าน""ฮ่าฮ่าฮ่า ทุกคนได้ยินไหม เขามารับบ้าน ทำไมฉันจำไม่ได้ว่านายเคยซื้อบ้านที่นี่?"ซุนลี่ลี่เอาเรื่องขึ้นเรื่อย ๆ "นายอย่าบอกนะว่ามารับแทนเพื่อน!""เราที่นี่มีกฎระเบียบที่เข้มงวด ต้องเป็นเจ้าของเองหรือคู่สมรสเท่านั้น คนอื่นห้ามมาจัดการแทน"เหลียงอวี๋ตงก็คิดว่าน่าขำเช่นกันแต่จู่ ๆ ก็นึกได้เรื่องหนึ่ง ด้วยหลักการที่ระมัดระวังไม่ให้ผิดพลา
ผมคือหมอเทวดา บทที่ 152
"ราคาวิลล่าประเภทเดียวกันแต่ทำเลด้อยกว่าเล็กน้อยอยู่ที่สองร้อยห้าสิบกว่าล้าน วิลล่าหมายเลขหนึ่งนี้ไม่แพงกว่าอีกเหรอ?""ไม่ใช่แค่ราคาแพงเท่านั้น แต่ราคาไม่ติดตลาดอีกด้วย! บ้านหลังนี้เป็นบ้านที่ท่านประธานเก็บไว้เองจองเองซึ่งลงนามโดยประธาน ไม่ได้รวมอยู่ในแผนการขายตั้งแต่แรก""ว่ากันว่าสงวนไว้สำหรับคนสำคัญในท้องถิ่นโดยเฉพาะ และเขาก็เป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้นในหมู่บ้านของเราด้วย ตัวตนของเขาลึกลับมาก ฉันคิดว่าเขาเป็นลุงแก่ ๆ หรือไม่ก็ตาแก่ แต่คิดไม่ถึงว่าเจ้าของจะเด็กขนาดนี้!""ไม่รู้ว่าสุภาพบุรุษคนนี้โสดหรือเปล่า ถ้าฉันได้เป็นแฟนเขา ฝันอยู่ก็ยังลุกขึ้นมายิ้มได้"พนักงานขายก็กระซิบกันและพูดคุยกันมากมาย"ครั้งนี้หัวหน้าซุน ดูผิดจริง ๆ มองผู้สูงศักดิ์เป็นไอ้ขี้คุก ดูหมิ่นอย่างจริงจังมาก!""ยังกล้าที่จะสั่งสอนเด็กใหม่ ฉันคิดว่าเธอตาเธอต่างหากที่มีไว้ตกแต่งเฉย ๆ!"ปกติซุนลี่ลี่มีนิสัยที่ไม่ดีคือเกลียดคนจนและรักคนรวยแต่เนื่องจากนี่คือหมู่บ้านระดับไฮเอนด์ที่คนธรรมดาไม่สามารถใช้จ่ายได้ บวกกับวิธีการของเธอในการจับลูกค้าเป้าหมายได้หลายคน หัวหน้าและเพื่อนร่วมงานจึงทำไม่รู้ไม่เห็นเมื่อเผชิญหน้ากั
Latest chapter
