LOGINShare
บทที่65
Last Updated:
2024-12-10 19:04:30
Related chapters
ป๊ะป๋าที่หายไป บทที่66
ณ ตึกตงของครอบครัวคุณอดิศัยร่างอวบของคุณหญิงชญานินนั่งกระสับกระส่าย...นาฬิกาบนผนังห้องบอกเวลา เจ็ดโมงเช้าตั้งแต่เมื่อคืนดาริกายังคงไม่กลับบ้าน..ลูกขอไปฉลองวันเกิดเพื่อนที่ผับหรู..ซึ่งแก๊งเที่ยวก็เป็นลูกหลานไฮโซด้วยกันแต่เดิมคุณหญิงชญานินค่อนข้างพอใจที่ลูกคบเพื่อนฝูงจากสังคมเดียวกัน..แต่หลังๆ เธอเริ่มไม่สบายใจ..เพราะแก๊งเพื่อนไฮโซพากันเที่ยวทุกคืน..บางวันถึงขนาดไปเรียนที่มหาวิทยาลัยไม่ไหว..แต่ไม่มีครั้งไหนที่ดาริกาไม่กลับบ้าน หรือโทรหาไม่รับสายครั้งคนเป็นแม่โทรหาลูกชายคนโตที่ปกติชอบอยู่คอนโดมากกว่าอยู่บ้าน..ภวิศเองก็ไม่รับสายเช่นกัน..ส่วนสามีเธออยู่ระหว่างนั่งเครื่องเดินทางไปเที่ยวกับเพื่อนที่ยุโรป..ยิ่งไม่มีที่ปรึกษา..ความรู้สึกไม่สบายใจท่วมท้นใจส่งผลให้เมื่อคืนคุณหญิงชญานินไม่ได้หลับได้นอน..ร่ำๆ จะโทรแจ้งความก็เกรงลูกสาวจะเสียชื่อเสียง..อีกอย่างคนเป็นลูกก็ยังหายตัวไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงจวบจนแปดโมง คนใช้ในบ้านวิ่งหน้าตั้งเข้ามาหา"คุณผู้หญิงคะ คุณหนูดาริกากลับมาแล้วค่ะ" ร่างอวบของคนเป็นแม่รีบถลาเข้าห้องโถงด้วยความห่วงลูก..ร่างเพรียวระหง..อกเป็นอกเอวเป็นเอวในชุดสายเดียวสีแดงสุดแส
Last Updated : 2024-12-10ป๊ะป๋าที่หายไป บทที่67
ณ ตึกเป่ย ตระกูลกิติวรกุลชัยตอนที่อันธิยาเห็นเด็กชายคีรีครั้งแรกก็นึกประหลาดใจ..ดวงตากลมโตสีน้ำตาลของคนเป็นแม่เบิกกว้าง..แน่ละ..ตั้งแต่เล็กยันโตเจ้าหญิงน้อยของเธอ..มีเพื่อนที่เรียกว่าสนิทยิ่งกว่าน้อยถึงน้อยมาก..เพื่อนที่พามาที่บ้านมีแค่คนเดียว คือ เด็กหญิงสายไหมแล้วนี่อะไร..ลูกสาวพาเด็กผู้ชายเข้าบ้าน!!! แถมไม่ใช่เด็กผู้ชายธรรมดา..แต่เป็นผู้ชายที่หล่อมาก..รูปหน้า..ปากคอคิ้วคางจมูก..โดยเฉพาะดวงตาล้วนมีเสน่ห์..เหมาะเจาะกันไปทุกส่วน..ลูกสาวเธอพัฒนาแล้ว!!"นี้ใครคะน้องอาย"คนเป็นแม่ตั้งคำถามทันทีที่เห็นหน้าเด็กชาย"หนูเก็บมาได้ค่ะ..ฝากม๊ะม๊าดูแลหน่อยนะคะ..หนูขอไปอาบน้ำก่อน" พูดจบเด็กหญิงรีบวิ่งขึ้นบ้านเนื้อตัวสั่นเทา..ทิ้งเด็กชายที่ยืนซึมไว้กับแม่'คนอื่นเก็บลูกหมา..ลูกแมวกลับบ้าน..แต่ลูกฉันเก็บผู้หน้าตาดีกลับบ้าน..เริศมากลูกสาวฉัน'ยัยแบนสะท้านโลก..ผู้ซึ่งชื่นชอบมนุษย์ผู้ที่หล่อเหล่ายิ้มรับอารมณ์ดี"สวัสดีจ้ะ..น้าชื่ออัญนะ..แล้วเราชื่ออะไร""อะ..เอ่อ..ผมชื่อเด็กชายคีรีครับ..ผมเป็นเพื่อนร่วมห้องกับเด็กหญิงดาริน""อ๋อ..เพื่อนร่วมห้องนี้เอง..งั้นเรียกน้าว่าแม่ก็ได้จ้ะ..แต่ตอนนี้เราไปอาบน้ำก
Last Updated : 2024-12-10ป๊ะป๋าที่หายไป บทที่68
วันเสาร์วนมาอีกรอบ..วันแห่งครอบครัวใช่!! นั้นคือก่อนที่เด็กชายคีรีจะเข้ามาอยู่ด้วย..ครอบครัวของเขามีแพลนจะพาเด็กหญิงดารินไปเที่ยวสวนสนุกตามที่เคยสัญญาไว้..ซึ่งกว่าคนเป็นพ่อจะเคลียงานเรียบร้อย..ก็ใช้เวลาเกือบสองเดือนวันนี้ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่อยู่ในเสื้อยืดสีฟ้าสกรีน 'รักเมียที่สุดในโลก'..กางเกงยีนขายาวสีซีด..รองเท้าผ้าใบสีแดงดำทะมัดทะแมง..ส่วนภรรยาจอมป่วนอยู่ในเสื้อยืดสีฟ้า 'รักสามีที่สุดในโลก' กางเกงยีนขายาวเช่นกันในขณะที่ลูกสาวคนเดียว..ม๊ะม๊าหาเสื้อสีเดียวกันสกรีนคำว่า 'ลูกสาว' แต่ทุกอย่างคงดูไม่ผิดปกติอะไร..ถ้าไอ้ต้าวเด็กชายที่เนียนเข้ามาอยู่ด้วย..จะไม่ถูกจับใส่เสื้อสีฟ้าสกรีนคำว่า 'ลูกเขย' ซึ่งไม่รู้ว่าเจ้าตัวหามาจากไหนพอเด็กหญิงตัวน้อยเห็นแทบร้อง..ในขณะที่คนเป็นพ่อพูดไม่ออก..ร่ำๆ จะจับเด็กชายมาตีก้นที่บังอาจมาจีบลูกสาวเขา..แต่ซักไซ้ไปมาถึงได้รู้ว่าเป็นผลงานของคุณเมียที่สรรหามาให้ใส่"แบน..เฮียสั่งเลยนะให้เด็กนั้นไปเปลี่ยนชุดเดี๋ยวนี้!!"ไอ้คนหวงลูกเริ่มขู่..แต่ยัยตัวเล็กยังยิ้มปะเหลาะ"เฮียหยางรู้มั้ย..เด็กผู้ชายดีๆ หายากนะ..ถ้าเจอแล้วต้องรีบจองไว้ก่อน"หญิงสาวกระซิบบอก..ราวกับกา
Last Updated : 2024-12-10ป๊ะป๋าที่หายไป บทที่69
สวนสนุกขนาดใหญ่ later world ตอนภากรจอดรถที่ลาน..ชายหนุ่มถึงขนาดถอนหายใจด้วยความโล่งอก..เด็กสมัยนี้ช่างต่างจากสมัยเขาเหลือเกิน..แถมลูกสาวคนสวยน่าจะยังไม่รู้ตัวว่า 'โดนจีบ' ส่วนเด็กชายที่เห็นมาตั้งแต่เล็ก..น่าจะไม่รู้ตัวว่ากำลังสัญญาอะไรที่เกินตัวไปมากทั้งที่รู้ว่าความคิดของเด็กสองคนนี้..คือความคิดของเด็ก..แต่อารมณ์มนุษย์พ่อก็อดจะหวงลูกสาวไม่ได้..ทำได้แต่ท่องพุธโธ พุธโธ ในใจไม่ให้อาละวาดจับเด็กชายฟาดสักทีสองทีส่วนยัยแบน..ผู้เตรียมเป็นแม่ยายนะเหรอ..กั้นหัวเราะตลอดทาง..มนุษย์แม่..ผู้ลั้นล้ากับการใช้ชีวิต..แทบไม่มีความหวงลูกสาวแม้แต่นิด..คนเป็นพ่อได้แต่ถอนหายใจแล้ว..หายใจอีก..ถ้าเขาจะอายุสั้นก็เพราะคุณเมียนี้แหละ!!!อากาศด้านนอกรถติดจะร้อนอบอ้าวแม้เวลาจะพึ่ง 09:00โมง"เฮียหยางกับลูกคีย์เคยมาหรือยัง"หญิงสาวตัวเล็กตั้งคำถาม..ดวงตาสีน้ำตาลกลมโตกระจ่างใส..เธอสำรวจรอบๆ ด้วยความสนใจคนถูกเรียกชื่อปฏิเสธทันที..เหตุผลสามีตัวโตไม่มีคนพามา..ส่วนเด็กชายกลับมองว่าสวนสนุกมีแต่เด็กเล็กๆ เท่านั้นที่มากัน..ส่วนเขาเป็นเด็กโตแล้ว"อัญว่า..ต้องไปซื้อตั๋วตรงนั้นแน่เลย"หญิงสาวส่งรอยยิ้มกว้างให้คุณสามี..พร้อ
Last Updated : 2024-12-10ป๊ะป๋าที่หายไป บทที่70
เช้าวันจันทร์ณ ตึกเป่ยรถโรลส์-รอยซ์คันใหญ่สีดำแล่นมาจอดหน้าตึก..เช้าวันนี้ก็เหมือนกับทุกเช้า เด็กๆ ต้องไปโรงเรียน ผู้ใหญ่ต้องไปทำงาน..ถ้ามีเรื่องที่แตกต่างก็คงมีเพียงแต่วันนี้มีคนยืนรอรถหน้าตึกถึงสองคน..ซึ่งจากเดิมจะมีแค่เด็กหญิงดารินคนเดียวที่รอเด็กชายผอมสูงอยู่ในชุดนักเรียน ซึ่งเจ้าตัวเป็นคนขอให้แม่บ้านของตัวเองขนเสื้อผ้ามาให้ตอนที่เจ้าหญิงของบ้านเห็นกระเป๋าล้อลากสามกระเป๋าใหญ่..เธอเกือบจะให้แม่บ้านขนใส่รถกลับ..มาทางไหนกลับไปทางนั้น แต่เหมือนโชคจะเข้าข้างเด็กชายคีรี..แม่ของเธอออกมาเจอเสียก่อนอารมณ์หงุดหงิดยังติดค้างถึงตอนรอรถ..เด็กหญิงดารินคิดอย่างอารมณ์เสีย..สรุปไอ้เพื่อนหน้าขาวกะจะมาอยู่บ้านเธอเป็นปีเลยมั้ยนะบ้านตัวเองมีก็ไม่ไปอยู่..มาสิงบ้านเธอเปลืองทั้งค่าข้าว..ค่าน้ำค่าไฟ...ขณะที่กำลังคำนวณว่าค่าใช้จ่ายที่ต้องเสีย..คุ้มกับค่าไอติมที่เลี้ยงทุกมื้อกลางวันมั้ย..เด็กชายก็ดันเด็กหญิงขึ้นรถ...ก่อนร่างสูงผอมจะนั่งลงแหมะลงด้านข้างร่างบอบบางของเด็กหญิงดารินจึงเบียดกับเด็กหญิงภารดีแบบไม่ตั้งใจ..ดวงตาหมวยของญาติรุ่นเดียวกันเบิกกว้างเมื่อเห็นหัวหน้าแก๊ง..แต่เธอไม่ทันได้พูดอะไร..พี่ป
Last Updated : 2024-12-10ป๊ะป๋าที่หายไป บทที่ 71
หลังจากที่อันธิยาส่งยายๆ ของหลานเสร็จ ก็ตรงกลับบ้านทันที ในหัวก็วนเวียนคิดถึงความสัมพันธ์ของแม่สามี กับสามีของเธอ ในใจก็นึกอยากจะนัดคุณละอองดาวมาทานข้าวสักมื้อ มันคงแปลกน่าดูที่แต่งงานกับลูกชายท่านมาสองเดือน แต่ไม่เคยเจอหน้าแม่สามีเลย แต่อีกใจก็ไม่อยากยุ่งกับผู้หญิงใจดำคนนี้แต่ไอ้ต้าวตัวเล็กที่ชีวิตไม่ค่อยคิดอะไรซับซ้อนมากนัก ก็ปล่อยวางเรื่องที่ยังตัดสินใจไม่ได้ลงก่อน..ถึงเวลาค่อยคิดตัดสินใจอีกทีก็แล้วกันคฤหาสน์ กิตติวรชัยกุล เวลา 19:00 น.ชายชราอายุแปดสิบกว่านั่งหลังตรง ใบหน้าเหี่ยวย่นเต็มไปด้วยความลำบากใจปนไม่สบายใจ เหลนคนเดียวกำลังนั่งทำรายงานวิชาวิทยาศาสตร์อยู่ข้างๆ เขานั่งเหม่อมองเด็กหญิง...ใบหน้าสวยหวานที่ยังมีแก้ม มีเค้าโครงที่จะสวยมากในอนาคต เป็นใบหน้าที่เหมือนคนที่เขาเคยรู้จักในอดีต เหตุผลที่เขารับละอองดาวมาเป็นลูกสะใภ้เพราะเค้าโครงบางอย่างบนใบหน้านั่นเองแต่วันนี้ความจริงบางอย่างที่ได้รับ..มันชวนให้เขาสับสน สายตาที่มองดูเหลนเปลี่ยนแปลงไป..เขาได้พบความจริงว่าเด็กหญิงดาริน ไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของหลานชายคนโต ส่วนอันธิยา คือผู้หญิงที่ผ่านสามีมาแล้ว ทุกอย่างที่เกิดขึ้นชวนให้ตัดสินใจไ
Last Updated : 2024-12-10ป๊ะป๋าที่หายไป บทที่72
ณ คฤหาสน์กิตติวรชัยกุลร่างสูงใหญ่ของภากรอยู่ในชุดสูทสีดำเนี๊ยบตั้งแต่หัวจรดเท้าหล่อเหลาคมคายกว่าปกติ เขากำลังยืนรอเมียกับลูกสาวคนสวยอยู่หน้าตึก วันนี้คนในตระกูลเขามีนัดกันไปงานเลี้ยงวันเกิดครบห้ารอบของคุณหญิงผกา นายหญิงของตระกูลจารวรี..หนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ เจ้าของที่ดิน ห้างสรรพสินค้าและบริษัทพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ระดับประเทศรอได้ไม่นานภรรยาในชุดเดรสสีชมพูปัดเลื่อมเผยเนินอก และไหล่เนียนสวย ใบหน้าจิ้มลิ้มถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางเป๊ะปัง..ส่งผลให้หญิงสาวดูสวยหวานผิดจากภาพลักษณ์ปกติที่ดูง่ายๆ ลุุยๆ ผมสีน้ำตาลตามธรรมชาติถูกถักเปียเกล้าขึ้นรอบศีรษะมีเพียงลูกผมเล็กๆ ชวนให้น่าเอ็นดูเป็นที่สุดด้านหลังเด็กหญิงดารินอยู่ในชุดสีเดรสสีฟ้าใส ผมสีดำประบ่าถูกดัดปลายเล็กน้อย..ดวงตาคมคู่สวยของภากรเต็มไปด้วยความภูมิใจ เมียกับลูกสาวของเขาสวยเป็นที่สุด"เฮียหยาง?""....""หืม..อัญสวยจนพูดไม่ออกเลยละซิ..เนี่ยแหละน้า..เพราะเฮียทำบุญมาดีนะ..ถึงได้อัญเป็นเมีย"ยัยคนช่างเต๊าะ ยังคงจีบสามีเติมเต็มความหวานอยู่ทุกวันไม่มีเบื่อ..ชายหนุ่มได้แต่เสมองไปทางอื่น..เห็นเพียงแต่ใบหูแดงแจ๋ แต่ยัยแสบยังคงไม่เลิกเร้ารือ"ส
Last Updated : 2024-12-10ป๊ะป๋าที่หายไป บทที่73
หลังจากที่ภากรพาครอบครัว และมอบของขวัญให้เจ้าภาพแล้ว สายชลรีบดึงเด็กหญิงแสนสวยไปเล่นกับหลานชาย..เจ้าภาพตัวเล็กที่มีนิสัยเปิดเผยจริงจัง เริ่มถูกชะตากับเด็กหญิงดารินที่ดูแล้วน่าจะมีพื้นนิสัยตรงไปตรงมาไม่ต่างกัน ไปๆ มาๆ หญิงสาวและเด็กหญิงที่มีอายุห่างกันเกินหนึ่งรอบกับคุยกันถูกคอซะงั้นส่วนภากรเองโดนเพื่อนนักธุรกิจพยายามจะลากตัวไปคุยด้วย แต่ชายหนุ่มยังยืนยันที่จะอยู่เป็นเพื่อนภรรยาที่ตอนนนี้มีบรรดาคุณหญิงคุณนาย พยายามจับจ้องพฤติกรรม..มีบางคนเผลอมองมาเหยียดๆ อันธิยาเองก็เหมือนจะรู้ตัว เธอเพียงถือแก้วไวน์ในมือทำท่าทางเป็นจิบ ใบหน้าจิ้มลิ้มเชิดขึ้นเล็กน้อย..ดวงตากลมโตสีน้ำตาลกระจ่างใสยังคงพราวระยับเต็มไปด้วยความสุขไอ้ต้าวตัวเล็กรู้ว่าสามีสุดหล่อกังวลใจกลัวว่าเธอจะถูกรังแก เขาถึงยืนอยู่เป็นเพื่อน..แต่เธอก็รู้ว่าเขาเองก็มีความกระวนกระวายอยากไปคุยงานกับเพื่อนอยู่เหมือนกัน แม้กริยาภายนอกถ้าไม่สังเกตจะไม่เห็นก็เถอะ"เฮียหยางไปคุยกับเพื่อนๆ ได้เลยนะคะ ไม่ต้องห่วงอัญ..อัญเข้าใจค่ะ ว่างานแบบนี้เบื้องหลังมีโอกาสได้งาน หรือมีช่องทางธุรกิจ..อัญเองก็ว่าจะลองสำรวจอะไรบางอย่างดูเหมือนกันค่ะ"ยัยตัวเล็ก
Last Updated : 2024-12-10
Latest chapter
ป๊ะป๋าที่หายไป บทพิเศษ2
ณ ศาลาทรงจีน หลังตึกเป่ยวันนั้นเป็นเสาร์เช้าเด็กหญิงดารินนั่งมองดูบ่อบัวที่กำลังบานสะพรั่ง มีผีเสื้อตัวน้อยบินวนรอบ...ในมือมีจดหมายที่คนเป็นทวดเขียนให้..ตั้งแต่วันที่ได้รับมันมา..เธอเองกลับเป็นฝ่ายที่ไม่กล้าจะเปิดมันขึ้นมาอ่าน..ส่วนหนึ่งเธอไม่อยากจะยอมรับว่า หนึ่งในบุคคลที่เธอเคารพรักมากที่สุดในชีวิต..ท่านได้เสียไปแล้วมือน้อยขาวผ่องสั่นเล็กน้อย..เธอสูดหายใจเข้าเพื่อรวบรวมความกล้า ก่อนจะตัดสินใจแกะซองจดหมายออกมาอ่าน‘ถึง จินเยว่..จินจินน้อยของเหล่ากงวันที่จินจินน้อยได้รับจดหมายฉบับนี้ เหล่ากงคงไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้ว..เหล่ากงรู้ว่าจินจินเองก็คงจะเสียใจไม่น้อย แต่เหล่ากงอยากจะบอกจินจินว่าการลาจากอาจเป็นเรื่องที่ยาก แต่ทุกคนล้วนหนีมันไม่พ้น เหมือนที่จินจินเองสูญเสียพ่อตั้งแต่อายุยังน้อยแต่เหล่ากงก็ยังเชื่ออย่างหนึ่งว่า..เหลนของเหล่ากงเป็นเด็กที่เข้มแข็ง จินจินจะต้องผ่านมันไปได้อย่างแน่นอนถ้าจะมีเรื่องไหนที่เหล่ากงเสียดายมากที่สุด ก็คงเป็นเพราะเราได้ใช้เวลาด้วยกันน้อยเกินไป มันมีหลายสิ่งที่เหล่ากงอยากเล่าให้หนูฟัง อยากดูการเติบโตของหนู อยากอยู่ถึงวันที่หนูมีคู่ชีวิต มีลูก แต่ไม้ใกล้ฝ
ป๊ะป๋าที่หายไป บทพิเศษ1
ย้อนกลับไปเมื่อสิบปีก่อน..กลางทะเลระหว่างหมู่เกาะกับผืนแผ่นดินใหญ่ร่างผอมสูงค่อยๆ จมลงไปในน้ำทะเล มันทั้งมืดลึก และหนาวเหน็บ เสียงพายุพัดรุนแรงค่อยๆ เลือนหายไปจากโสตประสาท จิตใต้สำนึกพยายามบอกตัวเองให้ว่ายขึ้นไปเหนือน้ำให้ได้ ‘เมียกับลูกน้อย’ยังรอเขาอยู่..แต่..ถึงแม้จะว่ายน้ำเก่งตามประสาลูกทะเลมากแค่ไหนก็ตาม.. ณ เวลานี้...ตอนนี้ เรี่ยวแรงกับค่อยๆ หายไป..และพรากลมหายใจของการดิ้นรนครั้งสุดท้ายไปพร้อมกันด้วยรามิลมารู้สึกตัวอีกที ตอนที่พระอาทิตย์ขึ้นเรียบร้อยแล้ว...ท้องฟ้าดำมืดเมื่อคืนเปลี่ยนเป็นสว่างจ้าฉายแสงสดใส ชายหนุ่มถอนหายใจโล่งอก...โชคดีเขารอดมาได้‘ให้มาตายตอนอายุแค่ยี่สิบสองมันจะใจร้ายไปหน่อยมั้ย!!’ไอ้ต้าวอดีตเดือนเกษตรคิดอย่างอารมณ์ดี แต่พอคิดได้ว่า..เมื่อวานวันเกิดยัยตัวเล็ก..เขากลับบ้านไม่ทัน..แม่เสือตัวจ้อยคงโกรธเขาเป็นแน่ แถมลูกสาวตัวน้อยถ้าไม่ใช่เขากล่อมนอน..ไม่รู้ว่ายัยหนูน้อยจะยอมนอนมั้ยนะคิดได้ดังนั้น ชายหนุ่มก็ลุกขึ้นยืน พร้อมสะบัดทรายที่อยู่ตามขากางเกงออกดวงตาคมคู่สวยหันซ้ายแลขวา..สำรวจรอบๆ ไม่รู้ว่าน้ำทะเลพัดเขามาถึงไหน..หมู่บ้านที่อยู่ตรงหน้าเองก็ไม่คุ้นเคยเอาเ
ป๊ะป๋าที่หายไป บทที่89 (จบ)
ปิดเทอมฤดูร้อนวนมาอีกครั้ง รอบนี้ครอบครัวเล็กๆ ของอันธิยานัดกันไปเที่ยวทะเลทางใต้ โดยภากรเป็นหัวเรือใหญ่ในการจัดหาที่พัก เรือยอชต์สุดหรู นอกจากนี้ยังมีสมาชิกคนใหม่อยู่ในพุงยัยแบนสะท้านโลก..ตอนชายหนุ่มเห็นผลตรวจครั้งแรก...ความรู้สึกอิ่มเอมฟองฟูขึ้นเต็มหัวใจ..ดวงตาคมมองหน้าท้องแบนราบของไอ้ต้าวตัวเล็ก..เขานึกประหลาดใจเหลือเกินว่าข้างในพุงเล็กๆ นั้นจะมีเด็กน้อยอาศัยอยู่ ขณะเดียวกันเด็กหญิงดารินยิ้มแก้มบานแทบทั้งวัน เธอลากป๊ะป๋ากับม๊ะม๊า ไปหาซื้อเสื้อผ้า..ข้าวของเครื่องใช้..ของเล่นให้น้องน้อยตั้งแต่ยังไม่รู้เพศ ทั้งยังลงมือจัดห้องนอนเล็กให้น้องเอง เพราะห้องเดิมที่คนเป็นแม่ตั้งใจแต่งให้ลูกคนที่สอง กลับยกให้เด็กชายคีรีตัวแสบไปนานแล้ว เด็กหญิงเลือกโทนสีเขียว ซึ่งเป็นสีกลาง ทั้งยังขอห้องด้านล่างที่แต่เดิมเป็นห้องว่างไว้ทำ kid room เพิ่มอีกต่างหากแต่พอทำไปทำมา ก็พึ่งนึกได้...ถ้ามีน้องตอนนี้ เธอกับเด็กน้อยอายุจะห่างเกินหนึ่งรอบ...น้องสุดที่รักของเธอจะเหงา เหมือนที่เธอเคยเหงาในสมัยวัยเยาว์มั้ยนะ? เมื่อสมองของคนเป็นพี่สาวคนโตคิดได้..ใบหน้าสวยหวานแฝงแววเจ้าเล่ห์..วิธีที่เธอนึกออกคงต้องกดดันให้ป๊ะ
ป๊ะป๋าที่หายไป บทที่88
พอผ่านเรื่องราวทั้งหมดผ่านพ้นไป ชีวิตของครอบครัวเล็กๆ ก็กลับกลายมามีความสุขเหมือนดั่งเก่า เพิ่มเติมคงจะเป็นการหวงแหนช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันมากยิ่งขึ้น..สิ่งที่ดีที่สุดของเรื่องคราวนี้ คือภากรไม่ต้องทำงานหนัก..เขามีความสุขกับการมีเวลาให้กับครอบครัวมากยิ่งขึ้น..ส่วนใหญ่ชายหนุ่มเลือกจะทำงานที่บ้าน เด็กชายคีรียังคงตามติดเด็กหญิงดารินไม่เปลี่ยน ส่วนเด็กหญิงดารินกลับชอบหนีไปเล่นกับแก๊งพี่ไค พี่ปาลมากกว่า ไม่ว่าจะพูด หรือแกล้งทำตัวใจร้ายไอ้ต้าวเพื่อนชายก็ยังคงติดหนึบราวกับว่ากลัวเธอจะหายไป เล่นเอาจินจินน้อยของเหล่ากงแทบกุมขมับทุกวันในขณะที่คนเป็นแม่กำลังวางแผนกับลูกชายกำมะลอสุดที่รัก ว่าจะไปเรียกร้องพ่อแม่ฝ่ายชายให้มารับผิดชอบ 'หมั้นหมาย' กันไว้ก่อนดีมั้ย? ผู้ชายดีๆ ถ้าไม่รีบจับจองตั้งแต่ต้นๆ เด็กผู้หญิงคนอื่นก็จ้องจะคาบไปกินนะซิ ซึ่งเด็กชายคีรีย่อมเห็นด้วย แววตาสองชั้นดีใจจนปิดไม่มิด แต่คนหนึ่งผู้ใหญ่ คนหนึ่งเด็ก...ยังคิดแผนไม่ออกว่าต้องทำอย่างไรดี ในส่วนของฝั่งครอบครัวคีรีนั้นไม่ติดปัญหาอะไร เพราะคุณหมอกินรี มักจะตามใจลูกๆ อยู่แล้ว ขณะพี่ไคเปลี่ยนแฟนเป็นว่าเล่นทุกเดือน แม่ของเขายังไม่ว่าอ
ป๊ะป๋าที่หายไป บทที่87
ทนายประจำบ้านยังคงอ่านพินัยกรรมไปเรื่อยๆ สรุปได้ว่า บ้านรองเองก็ได้บริษัทประกันภัย...ซึ่งเป็นบริษัทที่มีมูลค่าใหญ่อันดับสองของตระกูล และถ้าเป็นธุรกิจที่บริหารให้ดีสามารถต่อยอดได้หลายอย่าง ลูกชายคนที่สองมองหน้าคนในครอบครัวด้วยความตกใจไม่แพ้กันส่วนลูกสาวคนสุดท้องได้เงินสดมูลค่าหลายพันล้าน...ชวนให้บรรดาญาติห่างๆ อิจฉาไม่น้อยคฤหาสน์หลังใหญ่มอบให้กับอดิศัยลูกชายคนโต โดยมีหน้าที่ต้องดูแลมารดาจนสิ้นอายุขัย...ส่วนอื่นๆ ในคฤหาสน์ย่อยนั้นถูกเซ็นมอบที่ดินเป็นของลูกๆ หลานๆ นานแล้ว ในขณะที่หลานชายคนโต ที่แต่เดิมคาดว่าจะได้ทรัพย์สมบัติมากที่สุด กับได้เพียงจำนวนหุ้นหลักสิบ ถึงสิบห้าเปอร์เซ็นต์ในธุรกิจต่างๆ กันไป หลายคนส่งรอยยิ้มแสดงความเห็นใจมาให้ แต่ใครจะรู้ว่าภากรดีใจมากแค่...อะไรจะดีเท่ากับการไม่ต้องทำอะไรเลย แต่ได้ส่วนแบ่งกันเล่า!!!ถ้าจะมีคนรู้ทัน ก็คงมีแต่ลูกสาวคนสวยที่เธอหันมายิ้มมุมปาก พร้อมทั้งยั่กคิ้วให้หนึ่งที แน่ละ...ป๊ะป๋าต้องขอบคุณเธอ เพราะเธอเป็นหนึ่งในคนที่เกลี้ยกล่อมเหล่ากง....ในเครือบริษัทมหาชนนั้น เดิมมีการวางรากฐานที่ดีอยู่แล้ว ถ้าไม่เกิดวิกฤติเศรษฐกิจ หรือผู้บริหารโง่เง่า อีโ
ป๊ะป๋าที่หายไป บทที่86
คุณวันชายหัวหน้าทนายประจำตระกูลอยู่ในชุดสูทสีเทา บุคลิกเคร่งขรึม..เขาอายุราวๆ ห้าสิบกว่า แต่เดิมเขาคือ เด็กในอุปการะของท่านเจ้าสัวธงชัยนั้นเอง ชายวัยเกษียณขยับแว่นตากลมสีใสเล็กน้อย ก่อนจะเดินมายืนด้านหน้า ในมือมีเอกสารพินัยกรรม..ทุกคนในห้องเงียบพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย"ฮะแฮ่ม...ทุกท่านในตระกูลมากันคบทุกคนแล้วใช่มั้ยครับ?"ทนายพูดพร้อมกวาดตา เช็กจำนวนคน ที่มีสิทธิ์ในพินัยกรรมที่ท่านเจ้าสัวได้จัดทำไว้ พอเห็นว่าผู้มีสิทธิ์คบตามจำนวน จึงพยักหน้าก่อนจะอ่านเอกสารในมือต่อ"เอาละครับ วันนี้ผมจะมาประกาศพินัยกรรมที่ท่านเจ้าสัวได้ทำไว้ อย่างแรกผมอยากทำความเข้าใจกับทุกคนว่า..นี้คือวัตถุประสงค์ของผู้ตาย และเป็นความตั้งใจแน่วแน่ ผมก็หวังว่าทุกคนจะเคารพในการตัดสินใจของท่านเจ้าสัว""...""ถ้าพร้อมแล้ว...ผมขอเริ่มเลยนะครับ""...""ข้าพเจ้า นายธงชัย กิตติวรชัยกุล ในขณะทำพินัยกรรมข้าพเจ้าขอยืนยันว่ามีสติสัมปชัญญะปกติดี โดยเมื่อข้าพเจ้าถึงแก่กรรมให้แบ่งทรัพย์สินต่างๆ ของข้าพเจ้าให้บุคคลดังต่อไปนี้ในส่วนของบริษัท..ข้าพเจ้าขอแบ่งแยกบริษัทออกเป็นดังนี้ ธุรกิจในเครือร้านสะดวกซื้อ..หุ้น 60%ที่ข้าพเจ้าถืออย
ป๊ะป๋าที่หายไป บทที่85
ช่วงเย็นในระหว่างครอบครัวเล็กๆ กำลังนั่งกระเซ้าเย้าแหย่..ทั้งยังตกลงกันว่าปิดเทอมรอบหน้าจะไปเที่ยวต่างประเทศกันดีมั้ย? รวมถึงเล่าเรื่องระหว่างช่วงเวลาที่ลูกสาวสุดที่รักนอนหลับเป็นตายเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง ทุกอย่างเหมือนจะดี..บรรยากาศอบอุ่นหวนคืนกลับมา..มาวันนี้..สิ่งเล็กๆ เหล่านี้..มันเป็นสิ่งที่คนในบ้านหวงแหนนักหนาแน่ละ..การที่เด็กหญิงฟื้นจากอาการบาดเจ็บ นั้นสมควรเป็นเรื่องที่น่ายินดี แต่แล้วเสียงโทรศัพท์จากมือถือของหัวหน้าครอบครัวกลับพรากบรรยากาศดีๆ ให้จางหายไป 'ท่านเจ้าสัวอาการโคม่า!!!'หน้าห้อง icu ตอนที่ภากรเข็นรถลูกสาวมาถึง..ครอบครัวกิตติวรชัยกุลต่างมายืนออหน้าห้อง..แต่ละคนหน้าตาไม่ดีนัก..คุณอดิศัยนั่งซึม ข้างๆ มีคุณหญิงชญานินนั่งซับน้ำตาพร้อมกุมมืออยู่ด้านข้าง ดาริกาเองพอเห็นพี่สะใภ้ก็รีบวิ่งมาหา..เธอเองก็จวนเจียนจะร้องไห้ส่วนครอบครัวบ้านรอง..ชาญวิทย์เองเดินไปเดินมาด้วยความเคร่งเครียด ไหนจะเครียดเรื่องเงินที่ต้องใช้หมุนในบริษัท มาอาการป่วยของคนเป็นพ่อ ลูกชายลูกสาวทั้งสองก็ยังมีฐานะไม่มั่นคง และถ้าวันนี้ไม่มีท่านเจ้าสัว ครอบครัวเขาคงลำบากกว่าเดิมแน่ ระหว่างที่รออ
ป๊ะป๋าที่หายไป บทที่84
จากเหตุการณ์ครั้งนี้..ใครจะคิดว่าตระกูลที่มั่งคั่ง..หนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ของประเทศถึงกับเกิดเรื่องราวตามมามากมาย..ถึงขณะที่คนในตระกูลกิตติวรชัยกุลก็คาดไม่ถึงช่วงเวลานั้นเป็นช่วงที่ภากรเหนื่อยล้าทั้งกายใจ..ไหนจะลูกสาวที่ออกจากห้องไอซียู มาพักฟื้นของ vvip แต่เวลาผ่านไปเกือบเดือน จวนใกล้เปิดเทอมใหม่ เด็กหญิงก็ยังไม่ฟื้น ส่วนอากงที่ทุกคนในบ้านต่างก็มองว่าท่านมีสุขภาพแข็งแรง..แต่หลังจากที่ท่านได้รับความกระทบกระเทือนทางใจ โรคหัวใจที่มีแต่เดิมกำเริบ...ทุกวันนี้ท่านเจ้าสัว ผู้เป็นร่มเงาให้กับคนในตระกูลกลับกลายเป็นต้องมาอยู่ในห้องไอซียูแทนภาพร่างผอมเกร็งของชายสูงอายุ เครื่องช่วยหายใจระโยงระยาง ชายที่เคยโอบอุ้มเลี้ยงดูอุ้มชูเขามาตั้งแต่จำความได้..มาวันนี้ราวกับจะผุพังพร้อมจะจากไปทุกเมื่อถึงอากงจะเข้มงวดมากเพียงใด แต่ความรักที่ชายหนุ่มได้รับ จนเติบใหญ่มาจนทุกวันนี้ก็มาจากคนเป็นปู่แทบทั้งนั้นนอกจากที่ต้องเทียวมาโรงพยาบาล ยังต้องระงับเหตุการณ์ทะเลาะกันของผู้ถือหุ้นรายใหญ่ เพราะพอข่าวสารของท่านเจ้าสัวป่วยหลุดออกมา...ขั้วอำนาจการบริหารทั้งฝั่งคุณอดิศัยกับลูกชาย คุณชาญวิทย์ และผู้ถือหุ้นนอกตระกูลก
ป๊ะป๋าที่หายไป บทที่83
"เห้ย พี่อัญเป็นอะไรคะ ร้องไห้ทำไม"น้องสามีละมือจากผักที่กำลังหั่น ร่างเพรียวระหงรีบวิ่งเข้าไปหาทันที..ยิ่งเมื่อเห็นพี่สะใภ้ที่แสนจะเข้มแข็ง..เต็มไปด้วยพลังชีวิต..แต่เวลานี้ร่างเล็กบอบบางกับตัวสั่นเทาทั้งยังพยายามกั้นสะอื้น"น้องอาย..เกิดอุบัติเหตุ"น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเจ็บปวดปนช็อก หญิงสาวเข้าไปกอดปลอบเหมือนที่ครั้งหนึ่งพี่สะใภ้เคยทำตอนที่เธอเองทุกข์ใจ "เดี๋ยวก่อนนะคะ ใจเย็นๆ นะพี่ แล้วตอนนี้หลานอยู่ที่ไหนคะ คิดในแง่ดีบางทีหลานอาจจะไม่เป็นอะไรมากก็ได้" คำพูดของหญิงสาวเรียกสติได้ไม่น้อยบางทีลูกอาจไม่เป็นอะไร เหมือนที่ครั้งหนึ่งเคยเกิดอุบัติเหตุรถเฉี่ยวแล้วเด็กหญิงบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย มือเล็กตบหน้าตัวเองพยายามเรียกสติ..ไม่...ลูกสาวจะต้องไม่เป็นอะไร เธอลากน้องสามีไปโรงพยาบาลทันทีทางด้านภากร...ชายหนุ่มยังคงวุ่นวายกับคู่ค้าที่ยังตกลงข้อสัญญากันไม่ได้ แต่ถึงคนตรงหน้าจะสำคัญแค่ไหน..เสียงโทรศัพท์ที่เป็นเสียงเรียกเข้าเฉพาะของคนเป็นเมีย ย่อมสำคัญกว่า..ตั้งแต่ที่รู้จักกันมา ไม่มีครั้งไหนที่ไอ้ต้าวตัวโตไม่เคยไม่รับโทรศัพท์ แต่ยัยแบนตัวแสบก็ไม่ใข่ผู้หญิงที่ชอบโทรจิกสามี เว้นแต่มีเรื่องสำคัญจ
