หลังจากที่ภากรพาครอบครัว และมอบของขวัญให้เจ้าภาพแล้ว สายชลรีบดึงเด็กหญิงแสนสวยไปเล่นกับหลานชาย..เจ้าภาพตัวเล็กที่มีนิสัยเปิดเผยจริงจัง เริ่มถูกชะตากับเด็กหญิงดารินที่ดูแล้วน่าจะมีพื้นนิสัยตรงไปตรงมาไม่ต่างกัน ไปๆ มาๆ หญิงสาวและเด็กหญิงที่มีอายุห่างกันเกินหนึ่งรอบกับคุยกันถูกคอซะงั้นส่วนภากรเองโดนเพื่อนนักธุรกิจพยายามจะลากตัวไปคุยด้วย แต่ชายหนุ่มยังยืนยันที่จะอยู่เป็นเพื่อนภรรยาที่ตอนนนี้มีบรรดาคุณหญิงคุณนาย พยายามจับจ้องพฤติกรรม..มีบางคนเผลอมองมาเหยียดๆ อันธิยาเองก็เหมือนจะรู้ตัว เธอเพียงถือแก้วไวน์ในมือทำท่าทางเป็นจิบ ใบหน้าจิ้มลิ้มเชิดขึ้นเล็กน้อย..ดวงตากลมโตสีน้ำตาลกระจ่างใสยังคงพราวระยับเต็มไปด้วยความสุขไอ้ต้าวตัวเล็กรู้ว่าสามีสุดหล่อกังวลใจกลัวว่าเธอจะถูกรังแก เขาถึงยืนอยู่เป็นเพื่อน..แต่เธอก็รู้ว่าเขาเองก็มีความกระวนกระวายอยากไปคุยงานกับเพื่อนอยู่เหมือนกัน แม้กริยาภายนอกถ้าไม่สังเกตจะไม่เห็นก็เถอะ"เฮียหยางไปคุยกับเพื่อนๆ ได้เลยนะคะ ไม่ต้องห่วงอัญ..อัญเข้าใจค่ะ ว่างานแบบนี้เบื้องหลังมีโอกาสได้งาน หรือมีช่องทางธุรกิจ..อัญเองก็ว่าจะลองสำรวจอะไรบางอย่างดูเหมือนกันค่ะ"ยัยตัวเล็ก
ณ ห้องรับรองแขกชั้น2ในคฤหาสน์จารวรีอันธิยามองหามุมนั่งหลบผู้คน..จนมาเจอห้องที่คนเป็นสามีเคยบอกไว้..ตอนเธอเปิดเข้ามานั้น ภายในห้องไร้ผู้คน หญิงสาวจึงจับจองโซฟาตัวใหญ่ที่หันหลังให้ประตู แต่เห็นวิวอีกด้านที่เป็นกระจกบานใสยาวจรดเพดานโต๊ะด้านข้างมีสารพัดของกินหน้าตาน่าทานอยู่หลายอย่าง รวมถึงขวดไวน์ยี่ห้อหรู..ที่เจ้าตัวเนียนออกไปเอาหลายรอบ..ความคิดที่จะหาลู่ทางทำมาหากินถูกพักไว้ก่อน..เพราะเธอเองยังไม่เจอผู้ร่วมทุนที่น่าสนใจพอจะเข้าไปตีสนิทกับบรรดาคุณหญิงคุณนาย..คนเหล่านั้นก็เมินหน้าหนี..แล้วเรื่องอะไรเธอต้องไปง้อด้วยละ..เพราะเธอเองก็มีเงิน..มีศักดิ์ศรีไม่ต่างกัน..สำหรับเธอแล้วโอกาสมันมีอยู่เสมอ..ขอให้ใจเย็นมากพอในระหว่างที่คิดอะไรเพลินๆ..อันธิยาเองก็เสพบรรยากาศในงานด้วยความรื่นเริงไปด้วย..ในชีวิตคนเราจะมีสักกี่ครั้ง..ที่จะได้ลองทำในสิ่งที่ไม่เคย..และ 'สิ่งที่ไม่เคย' ที่ว่าบางทีตัวเธอในอดีต..ไม่มีโอกาสที่แม้แต่จะคิดฝันด้วยซ้ำกระจกใสบานใหญ่ของบ้าน..มองออกไปจะเห็นสวนดอกไม้ตกแต่งสวยงาม..ยามค่ำคืนมุมบริเวณนี้งดงามไม่น้อย.. นอกจากไฟที่ถูกจัดวางอย่างมีศิลปะและซ่อนอยู่เป็นระยะแล้ว..พระจันทร์กล
ตอนที่ครอบครัวภากรกลับถึงบ้านเวลาก็เกือบ 22:30 น. แล้วหนึ่งหญิงสาวหนึ่งเด็กหญิงต่างคนก็ต่างหาวตามภาษามนุษย์อนามัย ช่างแตกต่างจากช่วงเวลาตลอดทางที่นั่งรถมา..คนเป็นเมียเอาแต่พร่ำเพ้อเรื่องความสวย กับความปากแซ่บของเพื่อนสาวคนใหม่ที่เธอพึ่งมีโอกาสได้รู้จัก แต่ไอ้ต้าวตัวโตหาได้ใส่ใจภรรยาของรุ่นพี่ไม่ เพราะเขาเคยเห็นหน้าหญิงสาวมาก่อน..สำหรับเขาแล้วนั้น ผู้หญิงต่อให้สวยแค่ไหนก็สู้ยัยแบนสะท้านโลกของเขาไม่ได้..และสิ่งที่เขาสนใจกับเป็นเรื่องคนที่กล้านินทาเมียเขาต่างหาก...ถึงแม้ทัศนคติของยัยแบนตัวแสบจะออกแนว..การนินทากาเลเหมือนเทน้ำ..หญิงสาวแทบไม่นำมาใส่ใจ หรือแทบลืมไปแล้วด้วยซ้ำ'สรุป ผู้หญิงที่นินทาแบนชื่ออะไร''เห็นว่าชื่อคุณหญิงกมลๆ อะไรนี้แหละเฮีย''อื่ม ไว้เฮียจัดการให้''จัดการอะไรคะ?''ช่างเถอะ ไม่ต้องอยากรู้หรอก'เสียงขรึมหน้าตาจริงจังของคนตัวโต ชวนให้หญิงสาวประหลาดใจ..อันธิยาได้แต่คิดว่าไอ้คำว่าจัดการของคุณสามีที่เธอเข้าใจคงเป็นแนวไปพูดจาตักเตือน ถ้าเธอรู้ว่าสามีตั้งใจทำอะไรบางอย่าง เธอคงห้ามเขาไปแล้ว เพราะสำหรับเธอแล้วใครอยากพูดอะไรก็พูดไปเธอคร้านจะเอามาเป็นอารมณ์หรือใส่ใจณ หน้าตึกเป
"บริษัทสื่อA ของสามีคุณหญิงกมลไรเนี่ย มีหุ้นอยู่ในตลาดด้วยนี้..พรุ่งนี้ใช้งบสองร้อยล้าน ไปทำราคาหุ้นa ที ฉันให้เวลาเดือนครึ่ง มีสองอย่างที่ฉันอยากได้ หนึ่งกำไรจากส่วนต่าง สองให้เอากำไรตรงนั้น...มาซื้อหุ้นคืน ฉันต้องการเป็นส่วนหนึ่งของผู้ถือหุ้น"น้ำเสียงคนสั่งเรียบง่าย จนคนฟังเหงื่อตก...แอบเหนื่อยกับทีมงานที่ต้องรับงาน เพราะความหมายของนายคือต้องการ 'เงินต้น' คืน และต้องการเอา 'กำไร' จากในตลาดมาเปลี่ยนเป็นผู้ถือหุ้น สรุปคือการทำธุรกิจโดยไม่ต้องเสียอะไรนี้เอง..เว้นแต่จะเสียเวลา"ครับคุณหยาง""บริษัทผลิตขวดแก้วของคุณหญิงชบา..อันนี้ถ้าจำไม่ผิด ไลน์การผลิตเครื่องดื่มเครือเราใช้โรงงานที่นี่ราวๆ 15% ถูกมั้ย""คะ...ครับคุณหยาง""ในเอกสารที่นายหามา สัญญาเหลือสองเดือน ให้ฝั่งจัดซื้อหาซัพพายเออร์รายใหม่เตรียมไว้...ถึงเวลาจะได้ยกเลิก""ตะ แต่คุณหยางครับ บริษัทคุณชบาเขาผลิตให้เราตั้งแต่รุ่นเจ้าสัวธงชัยแล้วนะครับ""แล้วไง? ราคาต้นทุนก็สูงกว่าชาวบ้าน ที่อากงไม่ยกเลิกไปส่วนนึงเพราะเห็นแก่มิตรภาพรุ่นก่อน แต่อย่าลืมว่าปัจจุบันฉันเป็นคนดูแลบริษัท ถ้า...เขาอยากต่อสัญญา ก็ให้ยื่นข้อเสนอเข้ามาใหม่...ฉันจะพิ
"สวนกุหลาบไหนคะ?"หญิงสาวตั้งคำถามด้วยความงุงงง"ก็ที่เคยปลูกตรงนี้ไง แล้วนี่อะไรกัน มีแปลงอะไรบ้าๆ ขึ้นมาเต็มไปหมด อี๋ เกรดต่ำ!"น้ำเสียงแหลมเต็มไปด้วยความดูถูก ส่งผลให้อันธิยาเบิกตากว้าง มองคนตรงหน้าราวกับเห็นตัวประหลาดที่ผุดมาจากโลกสมัยดึกดำบรรพ์ไม่มีผิด"อะไรกัน คุณนายไม่รู้จักพืชสวนครัวเหรอคะอยู่ในกะลาของแท้เลย"น้ำเสียงบ่นอุบอิบ ปลายเสียงเบาลงเล็กน้อย แต่แน่ละ แม่สามีเองก็ดันหูดียังทันได้ยิน"นี้แกว่าใครอยู่ในกะลาห๊ะ""ก็อยู่ในกะลาจริงๆ นี้คะ คุณผู้หญิง ตั้งแต่เกิดมาอัญไม่เคยคิดเลยว่า บนโลกนี้มีคนไม่รู้จักพืชสวนครัวด้วย มีคุณผู้หญิงเป็นคนแรกนี้แหละค่ะ""โอ้ย แก!!!!""แล้วอีกเรื่องนะคะ ที่ตรงนี้นะเดิมทีมีสวนกุหลาบอยู่ก็จริงค่ะ แต่ดิฉันมั่นใจว่า ไม่ใช่สวนของคุณผู้หญิงแน่ๆ เพราะมันอยู่ในอาณาเขตของตึกเป่ย เจ้าของตึกก็คือเฮียหยาง หรือคุณภากร สามีดิฉันเอง...ที่ดินของผัวก็ต้องเป็นที่ดินของเมียด้วยซิ...จะเป็นที่ดินของคุณผู้หญิงได้ยังไง..จริงมั้ยคะ?"น้ำเสียงใสลอยหน้าลอยตาตอบ พร้อมร่างเล็กที่ยืนกอดอก ยั่วยวนกวนบาทายิ่งนัก ทำเอาคุณผู้หญิงที่ทั้งชีวิตไม่เคยต่อร้อต่อเถียงกับใคร หรือจะใช้คำว่าชี
ตอนที่นิติบุคคลมาเคาะประตูห้อง 401 แก๊งผู้ชายใจทรามเต็มไปด้วยความหงุดหงิด...ก่อนที่มันจะส่งเจ้าของห้องมาเปิดประตู"มีธุระอะไร""พอดี ผมได้ข่าวมาว่ามีหญิงสาวถูกจับตัวมาครับคุณบาส"เสียงสุภาพของนิติบุคคลถูกส่งมาก่อน แน่ละ ไอ้คนสารเลวไหนเลยจะยอมรับ มันส่งเสียงขู่ทันที"พูดบ้าอะไรวะ มึงไม่รู้เหรอกูลูกใคร พ่อกูเป็นตำรวจใหญ่ มึงคิดว่า..."ก่อนที่ชายหนุ่มจะทันได้พูดอะไร ไอ้ต้าวตัวเล็กรีบผลักนิติบุคคลออกทันที และมือไวกว่าความคิด ขวดไวน์ในมือทุบหัวไอ้ผู้ชายตัวโตทันที เรียกสายตาเบิกกว้างของแม่สามี และผู้ชายสามคนที่อยู่ในที่เกิดเหตุ ไอ้คนโดนทำร้ายกุมหัวเลือดอาบหัว อันธิยาบุกเข้าไปในห้อง เสียงครวญครางของทั้งผู้หญิงผู้ชายดังลั่น...หญิงสาวเม้มปากแน่น เนื้อตัวสั่นเทาด้วยความโกรธ เธอเกลียดผู้ชายที่ข่มขืนผู้หญิงเป็นที่สุด"ลูกคุณหนูนี้มันเด็ดชะมัดเลย ดูเนื้อตัวหน้าอก สวยไปทุกส่วนจริงๆ มึง""เออ กูก็ว่า คืนนี้กูจะจัดทั้งคืนเลย" แล้วเสียงเล้าโลมหญิงสาวก็ดังออกมาถึงนอกห้อง อันธิยาตัดสินใจคว้าแจกันอีกอันใกล้มือ ก่อนจะสั่งให้นิติโทรตามคนข้างล่าง ส่วนตัวเธอพาแม่สามีกับคนรับใช้ชายลุยห้องนั้นสภาพที่เห็นในห้อ
แน่ละ..คนเดือดร้อนที่สุดไม่ใช่ใครที่ไหน..คือเด็กหญิงดารินจอมงก ผู้ซึ่งคำนวณรายรับรายจ่ายที่ต้องเสียไป..เธอถอนหายใจแล้ว..ถอนหายใจอีก..ทำไมต้องมาเสียเงินเพิ่มขนาดนั้นก็ไม่รู้..พอจะเนียนไปขูดรีดคุณอาคนสวยก็โดนม๊ะม๊ารู้ทัน..แถมบ่นหูชาอีกว่าควรมีน้ำใจกับผู้อื่น เธอเลยตั้งคำถามกลับไปว่า'แล้วม๊ะม๊า ไม่โกรธอาดาเหรอคะ ที่เคยว่าม๊ะม๊า แถมดูถูกสารพัด''ไม่เลย...น้องอายเคยได้ยินคำหนึ่งมั้ย? หมาเห่าไม่กัด น้องดาก็เข้าเคสนี้แหละลูก...พูดเหยียดหยามคนอื่นเก่ง แต่แท้จริงปากเสียไปงั้น ถ้าจะให้ทำอะไรคนอื่นจริงๆ ก็ไม่กล้า''แต่เขาว่าเรานะคะม๊ะม๊า''อื่ม..ม๊ะม๊าถึงด่ากลับไง แต่..ทะเลาะกันก็ควรจบตรงนั้น''....''ถ้าเราเอาแต่อาฆาตแค้น เก็บเอาคำพูดแย่ๆ ของอื่นมาไว้กับตัว ทั้งที่คนพูดเองอาจจะลืมไปแล้วก็ได้ว่าเคยพูดอะไร แบบนั้นนะ..น้องอายว่าตัวหนูเองที่เป็นทุกข์ หรือคนที่เขาด่าเราเป็นทุกข์''ก็จริงของม๊ะม๊า''อีกอย่างนะคะลูก..น้องดาเติบโตมาในสังคมที่ดี อาจจะบอกว่าดีมากจนเกินไป เลยไม่เห็นคุณค่าของคนที่อยู่ต่างชนชั้นกับตัวเอง..วันนี้ยังดีที่ครอบครัวยังสมบูรณ์ด้วยทรัพย์สินเงินทอง แต่เมื่อไรก็ตามที่เกิดภาวะยากลำบ
ร่างระหงของคนเป็นลูกยิ้มหน้าแป้นปนสะใจ เมื่อเข้าตึก"คุณแม่คะ รู้มั้ยน้องดาไปทำอะไรมา""น้องดาหมายถึงอะไรคะ?""ก็เฮียหยางมาถามน้องดาว่าจะแจ้งความมั้ย น้องดาเลยบอกว่าน้องดาอาย เฮียเลยจัดการให้เรียบร้อยเลยค่ะ แม่รู้มั้ยไอ้พี่บาสสารเลวนั้น พ่อมันถูกโยกย้ายไปตำแหน่งที่ไม่สำคัญ ไม่พอตอนนี้กำลังโดนสอบสวนเรื่องคดีรับสินบน ส่วนไอ้แก๊งสารเลวพวกนั้น ไม่รู้เฮียหยางไปจัดการยังไง วันนี้มาร้องห่มร้องไห้ ขอมาคุยกับน้องดา..แต่น้องดาไม่คุยด้วยหรอก ให้มันฉิบหายไปแบบนั้นแหละดีแล้ว"คำพูดของหญิงสาวเต็มไปด้วยความสะใจ และภูมิใจในตัวพี่ชายคนโต ส่วนคนเป็นแม่เบิกตาโตอย่างเหลือเชื่อ"ละ...แล้วนี่น้องดาจะแจ้งความมั้ย?""ไม่ละคะ วันนี้น้องดาก็ไปกระทืบพวกมันมา เฮียหยางพาผู้ชายไปช่วยรุม..เฮียหยางขู่พวกมันว่า...ถ้าพวกมันจะเอาเรื่อง ทางเราก็จะแจ้งความด้วยเหมือนกัน เรามีหลักฐานทั้งหมด พวกเลวนั้นได้เจ็บตัวเข้าโรงพยาบาลอีกนานเลยค่ะ ส่วนแก๊งเพื่อนสารเลวที่ล่อลวงน้องดาไป เห็นว่าเฮียหยางกำลังจัดการไม่ต่อสัญญาทางธุรกิจค่ะ น้องดาก็อยากรู้ว่าถ้าพวกนั้นไม่มีเงินจะอยู่ยังไง""แล้ว...หนูโอเคมั้ยลูก""ดีขึ้นเยอะเลยค่ะ ต้องขอบคุณพ
ณ ศาลาทรงจีน หลังตึกเป่ยวันนั้นเป็นเสาร์เช้าเด็กหญิงดารินนั่งมองดูบ่อบัวที่กำลังบานสะพรั่ง มีผีเสื้อตัวน้อยบินวนรอบ...ในมือมีจดหมายที่คนเป็นทวดเขียนให้..ตั้งแต่วันที่ได้รับมันมา..เธอเองกลับเป็นฝ่ายที่ไม่กล้าจะเปิดมันขึ้นมาอ่าน..ส่วนหนึ่งเธอไม่อยากจะยอมรับว่า หนึ่งในบุคคลที่เธอเคารพรักมากที่สุดในชีวิต..ท่านได้เสียไปแล้วมือน้อยขาวผ่องสั่นเล็กน้อย..เธอสูดหายใจเข้าเพื่อรวบรวมความกล้า ก่อนจะตัดสินใจแกะซองจดหมายออกมาอ่าน‘ถึง จินเยว่..จินจินน้อยของเหล่ากงวันที่จินจินน้อยได้รับจดหมายฉบับนี้ เหล่ากงคงไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้ว..เหล่ากงรู้ว่าจินจินเองก็คงจะเสียใจไม่น้อย แต่เหล่ากงอยากจะบอกจินจินว่าการลาจากอาจเป็นเรื่องที่ยาก แต่ทุกคนล้วนหนีมันไม่พ้น เหมือนที่จินจินเองสูญเสียพ่อตั้งแต่อายุยังน้อยแต่เหล่ากงก็ยังเชื่ออย่างหนึ่งว่า..เหลนของเหล่ากงเป็นเด็กที่เข้มแข็ง จินจินจะต้องผ่านมันไปได้อย่างแน่นอนถ้าจะมีเรื่องไหนที่เหล่ากงเสียดายมากที่สุด ก็คงเป็นเพราะเราได้ใช้เวลาด้วยกันน้อยเกินไป มันมีหลายสิ่งที่เหล่ากงอยากเล่าให้หนูฟัง อยากดูการเติบโตของหนู อยากอยู่ถึงวันที่หนูมีคู่ชีวิต มีลูก แต่ไม้ใกล้ฝ
ย้อนกลับไปเมื่อสิบปีก่อน..กลางทะเลระหว่างหมู่เกาะกับผืนแผ่นดินใหญ่ร่างผอมสูงค่อยๆ จมลงไปในน้ำทะเล มันทั้งมืดลึก และหนาวเหน็บ เสียงพายุพัดรุนแรงค่อยๆ เลือนหายไปจากโสตประสาท จิตใต้สำนึกพยายามบอกตัวเองให้ว่ายขึ้นไปเหนือน้ำให้ได้ ‘เมียกับลูกน้อย’ยังรอเขาอยู่..แต่..ถึงแม้จะว่ายน้ำเก่งตามประสาลูกทะเลมากแค่ไหนก็ตาม.. ณ เวลานี้...ตอนนี้ เรี่ยวแรงกับค่อยๆ หายไป..และพรากลมหายใจของการดิ้นรนครั้งสุดท้ายไปพร้อมกันด้วยรามิลมารู้สึกตัวอีกที ตอนที่พระอาทิตย์ขึ้นเรียบร้อยแล้ว...ท้องฟ้าดำมืดเมื่อคืนเปลี่ยนเป็นสว่างจ้าฉายแสงสดใส ชายหนุ่มถอนหายใจโล่งอก...โชคดีเขารอดมาได้‘ให้มาตายตอนอายุแค่ยี่สิบสองมันจะใจร้ายไปหน่อยมั้ย!!’ไอ้ต้าวอดีตเดือนเกษตรคิดอย่างอารมณ์ดี แต่พอคิดได้ว่า..เมื่อวานวันเกิดยัยตัวเล็ก..เขากลับบ้านไม่ทัน..แม่เสือตัวจ้อยคงโกรธเขาเป็นแน่ แถมลูกสาวตัวน้อยถ้าไม่ใช่เขากล่อมนอน..ไม่รู้ว่ายัยหนูน้อยจะยอมนอนมั้ยนะคิดได้ดังนั้น ชายหนุ่มก็ลุกขึ้นยืน พร้อมสะบัดทรายที่อยู่ตามขากางเกงออกดวงตาคมคู่สวยหันซ้ายแลขวา..สำรวจรอบๆ ไม่รู้ว่าน้ำทะเลพัดเขามาถึงไหน..หมู่บ้านที่อยู่ตรงหน้าเองก็ไม่คุ้นเคยเอาเ
ปิดเทอมฤดูร้อนวนมาอีกครั้ง รอบนี้ครอบครัวเล็กๆ ของอันธิยานัดกันไปเที่ยวทะเลทางใต้ โดยภากรเป็นหัวเรือใหญ่ในการจัดหาที่พัก เรือยอชต์สุดหรู นอกจากนี้ยังมีสมาชิกคนใหม่อยู่ในพุงยัยแบนสะท้านโลก..ตอนชายหนุ่มเห็นผลตรวจครั้งแรก...ความรู้สึกอิ่มเอมฟองฟูขึ้นเต็มหัวใจ..ดวงตาคมมองหน้าท้องแบนราบของไอ้ต้าวตัวเล็ก..เขานึกประหลาดใจเหลือเกินว่าข้างในพุงเล็กๆ นั้นจะมีเด็กน้อยอาศัยอยู่ ขณะเดียวกันเด็กหญิงดารินยิ้มแก้มบานแทบทั้งวัน เธอลากป๊ะป๋ากับม๊ะม๊า ไปหาซื้อเสื้อผ้า..ข้าวของเครื่องใช้..ของเล่นให้น้องน้อยตั้งแต่ยังไม่รู้เพศ ทั้งยังลงมือจัดห้องนอนเล็กให้น้องเอง เพราะห้องเดิมที่คนเป็นแม่ตั้งใจแต่งให้ลูกคนที่สอง กลับยกให้เด็กชายคีรีตัวแสบไปนานแล้ว เด็กหญิงเลือกโทนสีเขียว ซึ่งเป็นสีกลาง ทั้งยังขอห้องด้านล่างที่แต่เดิมเป็นห้องว่างไว้ทำ kid room เพิ่มอีกต่างหากแต่พอทำไปทำมา ก็พึ่งนึกได้...ถ้ามีน้องตอนนี้ เธอกับเด็กน้อยอายุจะห่างเกินหนึ่งรอบ...น้องสุดที่รักของเธอจะเหงา เหมือนที่เธอเคยเหงาในสมัยวัยเยาว์มั้ยนะ? เมื่อสมองของคนเป็นพี่สาวคนโตคิดได้..ใบหน้าสวยหวานแฝงแววเจ้าเล่ห์..วิธีที่เธอนึกออกคงต้องกดดันให้ป๊ะ
พอผ่านเรื่องราวทั้งหมดผ่านพ้นไป ชีวิตของครอบครัวเล็กๆ ก็กลับกลายมามีความสุขเหมือนดั่งเก่า เพิ่มเติมคงจะเป็นการหวงแหนช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันมากยิ่งขึ้น..สิ่งที่ดีที่สุดของเรื่องคราวนี้ คือภากรไม่ต้องทำงานหนัก..เขามีความสุขกับการมีเวลาให้กับครอบครัวมากยิ่งขึ้น..ส่วนใหญ่ชายหนุ่มเลือกจะทำงานที่บ้าน เด็กชายคีรียังคงตามติดเด็กหญิงดารินไม่เปลี่ยน ส่วนเด็กหญิงดารินกลับชอบหนีไปเล่นกับแก๊งพี่ไค พี่ปาลมากกว่า ไม่ว่าจะพูด หรือแกล้งทำตัวใจร้ายไอ้ต้าวเพื่อนชายก็ยังคงติดหนึบราวกับว่ากลัวเธอจะหายไป เล่นเอาจินจินน้อยของเหล่ากงแทบกุมขมับทุกวันในขณะที่คนเป็นแม่กำลังวางแผนกับลูกชายกำมะลอสุดที่รัก ว่าจะไปเรียกร้องพ่อแม่ฝ่ายชายให้มารับผิดชอบ 'หมั้นหมาย' กันไว้ก่อนดีมั้ย? ผู้ชายดีๆ ถ้าไม่รีบจับจองตั้งแต่ต้นๆ เด็กผู้หญิงคนอื่นก็จ้องจะคาบไปกินนะซิ ซึ่งเด็กชายคีรีย่อมเห็นด้วย แววตาสองชั้นดีใจจนปิดไม่มิด แต่คนหนึ่งผู้ใหญ่ คนหนึ่งเด็ก...ยังคิดแผนไม่ออกว่าต้องทำอย่างไรดี ในส่วนของฝั่งครอบครัวคีรีนั้นไม่ติดปัญหาอะไร เพราะคุณหมอกินรี มักจะตามใจลูกๆ อยู่แล้ว ขณะพี่ไคเปลี่ยนแฟนเป็นว่าเล่นทุกเดือน แม่ของเขายังไม่ว่าอ
ทนายประจำบ้านยังคงอ่านพินัยกรรมไปเรื่อยๆ สรุปได้ว่า บ้านรองเองก็ได้บริษัทประกันภัย...ซึ่งเป็นบริษัทที่มีมูลค่าใหญ่อันดับสองของตระกูล และถ้าเป็นธุรกิจที่บริหารให้ดีสามารถต่อยอดได้หลายอย่าง ลูกชายคนที่สองมองหน้าคนในครอบครัวด้วยความตกใจไม่แพ้กันส่วนลูกสาวคนสุดท้องได้เงินสดมูลค่าหลายพันล้าน...ชวนให้บรรดาญาติห่างๆ อิจฉาไม่น้อยคฤหาสน์หลังใหญ่มอบให้กับอดิศัยลูกชายคนโต โดยมีหน้าที่ต้องดูแลมารดาจนสิ้นอายุขัย...ส่วนอื่นๆ ในคฤหาสน์ย่อยนั้นถูกเซ็นมอบที่ดินเป็นของลูกๆ หลานๆ นานแล้ว ในขณะที่หลานชายคนโต ที่แต่เดิมคาดว่าจะได้ทรัพย์สมบัติมากที่สุด กับได้เพียงจำนวนหุ้นหลักสิบ ถึงสิบห้าเปอร์เซ็นต์ในธุรกิจต่างๆ กันไป หลายคนส่งรอยยิ้มแสดงความเห็นใจมาให้ แต่ใครจะรู้ว่าภากรดีใจมากแค่...อะไรจะดีเท่ากับการไม่ต้องทำอะไรเลย แต่ได้ส่วนแบ่งกันเล่า!!!ถ้าจะมีคนรู้ทัน ก็คงมีแต่ลูกสาวคนสวยที่เธอหันมายิ้มมุมปาก พร้อมทั้งยั่กคิ้วให้หนึ่งที แน่ละ...ป๊ะป๋าต้องขอบคุณเธอ เพราะเธอเป็นหนึ่งในคนที่เกลี้ยกล่อมเหล่ากง....ในเครือบริษัทมหาชนนั้น เดิมมีการวางรากฐานที่ดีอยู่แล้ว ถ้าไม่เกิดวิกฤติเศรษฐกิจ หรือผู้บริหารโง่เง่า อีโ
คุณวันชายหัวหน้าทนายประจำตระกูลอยู่ในชุดสูทสีเทา บุคลิกเคร่งขรึม..เขาอายุราวๆ ห้าสิบกว่า แต่เดิมเขาคือ เด็กในอุปการะของท่านเจ้าสัวธงชัยนั้นเอง ชายวัยเกษียณขยับแว่นตากลมสีใสเล็กน้อย ก่อนจะเดินมายืนด้านหน้า ในมือมีเอกสารพินัยกรรม..ทุกคนในห้องเงียบพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย"ฮะแฮ่ม...ทุกท่านในตระกูลมากันคบทุกคนแล้วใช่มั้ยครับ?"ทนายพูดพร้อมกวาดตา เช็กจำนวนคน ที่มีสิทธิ์ในพินัยกรรมที่ท่านเจ้าสัวได้จัดทำไว้ พอเห็นว่าผู้มีสิทธิ์คบตามจำนวน จึงพยักหน้าก่อนจะอ่านเอกสารในมือต่อ"เอาละครับ วันนี้ผมจะมาประกาศพินัยกรรมที่ท่านเจ้าสัวได้ทำไว้ อย่างแรกผมอยากทำความเข้าใจกับทุกคนว่า..นี้คือวัตถุประสงค์ของผู้ตาย และเป็นความตั้งใจแน่วแน่ ผมก็หวังว่าทุกคนจะเคารพในการตัดสินใจของท่านเจ้าสัว""...""ถ้าพร้อมแล้ว...ผมขอเริ่มเลยนะครับ""...""ข้าพเจ้า นายธงชัย กิตติวรชัยกุล ในขณะทำพินัยกรรมข้าพเจ้าขอยืนยันว่ามีสติสัมปชัญญะปกติดี โดยเมื่อข้าพเจ้าถึงแก่กรรมให้แบ่งทรัพย์สินต่างๆ ของข้าพเจ้าให้บุคคลดังต่อไปนี้ในส่วนของบริษัท..ข้าพเจ้าขอแบ่งแยกบริษัทออกเป็นดังนี้ ธุรกิจในเครือร้านสะดวกซื้อ..หุ้น 60%ที่ข้าพเจ้าถืออย
ช่วงเย็นในระหว่างครอบครัวเล็กๆ กำลังนั่งกระเซ้าเย้าแหย่..ทั้งยังตกลงกันว่าปิดเทอมรอบหน้าจะไปเที่ยวต่างประเทศกันดีมั้ย? รวมถึงเล่าเรื่องระหว่างช่วงเวลาที่ลูกสาวสุดที่รักนอนหลับเป็นตายเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง ทุกอย่างเหมือนจะดี..บรรยากาศอบอุ่นหวนคืนกลับมา..มาวันนี้..สิ่งเล็กๆ เหล่านี้..มันเป็นสิ่งที่คนในบ้านหวงแหนนักหนาแน่ละ..การที่เด็กหญิงฟื้นจากอาการบาดเจ็บ นั้นสมควรเป็นเรื่องที่น่ายินดี แต่แล้วเสียงโทรศัพท์จากมือถือของหัวหน้าครอบครัวกลับพรากบรรยากาศดีๆ ให้จางหายไป 'ท่านเจ้าสัวอาการโคม่า!!!'หน้าห้อง icu ตอนที่ภากรเข็นรถลูกสาวมาถึง..ครอบครัวกิตติวรชัยกุลต่างมายืนออหน้าห้อง..แต่ละคนหน้าตาไม่ดีนัก..คุณอดิศัยนั่งซึม ข้างๆ มีคุณหญิงชญานินนั่งซับน้ำตาพร้อมกุมมืออยู่ด้านข้าง ดาริกาเองพอเห็นพี่สะใภ้ก็รีบวิ่งมาหา..เธอเองก็จวนเจียนจะร้องไห้ส่วนครอบครัวบ้านรอง..ชาญวิทย์เองเดินไปเดินมาด้วยความเคร่งเครียด ไหนจะเครียดเรื่องเงินที่ต้องใช้หมุนในบริษัท มาอาการป่วยของคนเป็นพ่อ ลูกชายลูกสาวทั้งสองก็ยังมีฐานะไม่มั่นคง และถ้าวันนี้ไม่มีท่านเจ้าสัว ครอบครัวเขาคงลำบากกว่าเดิมแน่ ระหว่างที่รออ
จากเหตุการณ์ครั้งนี้..ใครจะคิดว่าตระกูลที่มั่งคั่ง..หนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ของประเทศถึงกับเกิดเรื่องราวตามมามากมาย..ถึงขณะที่คนในตระกูลกิตติวรชัยกุลก็คาดไม่ถึงช่วงเวลานั้นเป็นช่วงที่ภากรเหนื่อยล้าทั้งกายใจ..ไหนจะลูกสาวที่ออกจากห้องไอซียู มาพักฟื้นของ vvip แต่เวลาผ่านไปเกือบเดือน จวนใกล้เปิดเทอมใหม่ เด็กหญิงก็ยังไม่ฟื้น ส่วนอากงที่ทุกคนในบ้านต่างก็มองว่าท่านมีสุขภาพแข็งแรง..แต่หลังจากที่ท่านได้รับความกระทบกระเทือนทางใจ โรคหัวใจที่มีแต่เดิมกำเริบ...ทุกวันนี้ท่านเจ้าสัว ผู้เป็นร่มเงาให้กับคนในตระกูลกลับกลายเป็นต้องมาอยู่ในห้องไอซียูแทนภาพร่างผอมเกร็งของชายสูงอายุ เครื่องช่วยหายใจระโยงระยาง ชายที่เคยโอบอุ้มเลี้ยงดูอุ้มชูเขามาตั้งแต่จำความได้..มาวันนี้ราวกับจะผุพังพร้อมจะจากไปทุกเมื่อถึงอากงจะเข้มงวดมากเพียงใด แต่ความรักที่ชายหนุ่มได้รับ จนเติบใหญ่มาจนทุกวันนี้ก็มาจากคนเป็นปู่แทบทั้งนั้นนอกจากที่ต้องเทียวมาโรงพยาบาล ยังต้องระงับเหตุการณ์ทะเลาะกันของผู้ถือหุ้นรายใหญ่ เพราะพอข่าวสารของท่านเจ้าสัวป่วยหลุดออกมา...ขั้วอำนาจการบริหารทั้งฝั่งคุณอดิศัยกับลูกชาย คุณชาญวิทย์ และผู้ถือหุ้นนอกตระกูลก
"เห้ย พี่อัญเป็นอะไรคะ ร้องไห้ทำไม"น้องสามีละมือจากผักที่กำลังหั่น ร่างเพรียวระหงรีบวิ่งเข้าไปหาทันที..ยิ่งเมื่อเห็นพี่สะใภ้ที่แสนจะเข้มแข็ง..เต็มไปด้วยพลังชีวิต..แต่เวลานี้ร่างเล็กบอบบางกับตัวสั่นเทาทั้งยังพยายามกั้นสะอื้น"น้องอาย..เกิดอุบัติเหตุ"น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเจ็บปวดปนช็อก หญิงสาวเข้าไปกอดปลอบเหมือนที่ครั้งหนึ่งพี่สะใภ้เคยทำตอนที่เธอเองทุกข์ใจ "เดี๋ยวก่อนนะคะ ใจเย็นๆ นะพี่ แล้วตอนนี้หลานอยู่ที่ไหนคะ คิดในแง่ดีบางทีหลานอาจจะไม่เป็นอะไรมากก็ได้" คำพูดของหญิงสาวเรียกสติได้ไม่น้อยบางทีลูกอาจไม่เป็นอะไร เหมือนที่ครั้งหนึ่งเคยเกิดอุบัติเหตุรถเฉี่ยวแล้วเด็กหญิงบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย มือเล็กตบหน้าตัวเองพยายามเรียกสติ..ไม่...ลูกสาวจะต้องไม่เป็นอะไร เธอลากน้องสามีไปโรงพยาบาลทันทีทางด้านภากร...ชายหนุ่มยังคงวุ่นวายกับคู่ค้าที่ยังตกลงข้อสัญญากันไม่ได้ แต่ถึงคนตรงหน้าจะสำคัญแค่ไหน..เสียงโทรศัพท์ที่เป็นเสียงเรียกเข้าเฉพาะของคนเป็นเมีย ย่อมสำคัญกว่า..ตั้งแต่ที่รู้จักกันมา ไม่มีครั้งไหนที่ไอ้ต้าวตัวโตไม่เคยไม่รับโทรศัพท์ แต่ยัยแบนตัวแสบก็ไม่ใข่ผู้หญิงที่ชอบโทรจิกสามี เว้นแต่มีเรื่องสำคัญจ