เสื้อสูทสีดำถูกถอดเอาไว้ที่รถรองเท้าส้นสูงที่ใส่ทำงาน แปรเปลี่ยนเป็นรัดส้นเปลือยเท้า ประดับคริสตัล ผมยาวสยายมัดรวบขึ้นเปิดหน้าให้ชัดเจน ตามมาด้วยต่างหูและสร้อยคอเข้าชุดกัน เท่านี้ก็พอแล้ว สำหรับงานเปิดตัวนาฬิกาแบรนด์ดังที่บอสต้องไปร่วมงาน
เค้าต้องใจเต้นเพราะเธอกี่รอบกัน ภัทรกร มองดูเลขาสาวคู่ใจที่ยืนรออยู่ข้างรถ ด้วยสายตาชื่นชมแทบจะปิดไม่มิด ใบหน้าหล่อขาวในชุดสูทสีเข้ม เพียงพอที่จะควงเธอในคืนนี้
“จอดรถไว้ที่นี่แหละ พี่ไปส่งเอง แล้วพรุ่งนี้เช้าจะไปรับด้วย “ เลขาสาวยิ้มกว้างแล้วมองหน้าบอส ก่อนจะขยับเนคไทให้เข้าที่
“ไปค่ะ บอส เชิญค่ะ “ เธอขีดเส้นให้เค้าอีกแล้ว ภัทรกรเปิดประตูรถให้สุภาพสตรีแล้วขับรถออกจากที่ทำงาน เพื่อเดินทางไปยังสถานที่จัดงาน รถเต็มถนนไปหมด เค้ามองเธอที่สวมเสื้อกล้ามอวดแขนเรียวแล้วถอนหายใจออกมา ก่อนจะปรับอุณหภูมิให้สูงขึ้น
“หนาวมั้ย “
“อากาศเย็นดีค่ะ บอสหิวหรือยังคะ รถท่าจะติดยาว งานเริ่มสองทุ่ม เรามีเวลาอีกนิดหน่อย “
บอสพยักหน้าทันที เธอหิวแล้ว เค้าดูออก รถสปอร์ตเข้ามาจอดในไดร์ทรูชื่อดัง แล้วคนขับรถก็จัดการสั่งของว่างรองท้องก่อนทันที
วิปปิ้งครีมรสหวานมันจัดที่เธอชอบทำเอาคนมองเธอกินใจสั่นทันที
” มันอร่อยขนาดนั้นเลยหรอ “ เค้าถามออกมาเมื่อเธอหลับตาพริ้ม
“ผู้หญิงกับของหวานค่ะ ดีมาก แต่เยอะๆมันอ้วน “ เค้ามองเธอแล้วส่ายหน้า
“อีกยี่สิบโล พี่ก็ไม่ว่าสักคำ “ คนฟังทำสีหน้าเรียบเฉยทันที ภัทรกรรีบแก้คำ
“พี่หมายถึงอีกหน่อย ปัดอายุมากขึ้น น้ำหนักก็ต้องเพิ่มขึ้นไง “
เค้าเลิ่กลักตอบทันที ใบหน้าสวยแอบยิ้มออกมา แล้วมองขนมที่เค้าสั่งมาให้ เพราะเค้าเป็นแบบนี้ เธอถึงตัดรอนเค้าไม่ลง ถ้าพี่กรทำให้เธออึดอัดกว่านี้ เธอคงไปนานแล้ว แต่พี่กรยังคงเป็นพี่กร ผู้ใจดีเสมอมา
นางแบบสาวสวยมองไฮโซหนุ่มตาเป็นมัน ชายหนุ่มที่มาพร้อมกับเลขาสาวแทนที่จะมากับคู่ควงคนอื่น บอกให้รู้ว่าชายผู้นี้โสดสนิท
“สวัสดีค่ะคุณภัทรกร “ นางแบบสาวที่เคยร่วมงานกับบริษัทแห่งนี้เอ่ยทักทาย
“สวัสดีครับ ไม่เจอกันนานเลย สบายดีนะครับ คุณแอนนา “
“ก็คุณไม่เรียกแอนนานี่คะ ถ้าเป็นบริษัทคุณภัทรกรแอนนายินดีเสมอนะคะ “ ชายหนุ่มพยักหน้าก่อนจะดึงเลขาให้เข้ามาใกล้แล้วขอตัวเลี่ยงมา
“นึกตั้งนาน ชื่ออะไรเปลี่ยนหน้าเก่ง พี่จำไม่ได้เลย “
“ปัดก็นึกอยู่ค่ะ แต่ทำแล้วสวยแบบนี้ ทำเถอะค่ะ เงินเค้า ไม่เดือดร้อนใคร ปัดอยากให้สาวๆสวยตามที่ใจอยากค่ะ “
ชายหนุ่มยิ้มกว้างแล้วมองใบหน้าสวยหมดจดของเธอ
“แล้วปัดละ อยากทำไหม “
“ปัดกลัวเจ็บค่ะ แต่อยากทำค่ะ อยากทำหน้าอกค่ะ “
คนฟังหน้าแดงทันที อยากจะบอกว่าเท่านี้ก็พอแล้ว แค่มองตรงนี้เค้าก็แย่แล้ว แม่คุณเอ้ย
ภัทรกรดึงแขนเธอให้มานั่งเคียงข้างเค้า ก่อนที่เก้าอี้ข้างๆจะถูกดึงออก ชายหนุ่มในชุดสูทสีเข้ม หันมาทักทายเค้าก่อน
“สวัสดีครับ คุณภัทรกร ผมจอมทัพ จากไทยแมนสตีลครับ “ ภัทรกรลุกขึ้นยืนก่อนจะกระชับมือกับคนที่เข้ามาทักทายและมองไปยังหญิงสาวข้างตัว
“เลขาครับ ลูกปัด ลักษณาวัฒน์ ครับ เลขาส่วนตัวผมเอง “
“สวัสดีค่ะ ขออนุญาตนะคะ “ มือบางยกมือไหว้และหยิบนามบัตรตัวเองและนามบัตรเจ้านายส่งให้คู่กัน
“ผมลืมไม่ได้ติดตัวมาเลย “ จอมทัพมองนามบัตรในมือแล้วยิ้มออกมา เจ้านายลูกน้อง นามบัตรเหมือนกันเป๊ะเลย
“ผมจะเสนอโครงเหล็กให้ คงต้องผ่านจัดซื้อใช่ไหมครับ “ เจ้าของโรงเหล็กเปิดการเจรจาทันที ภัทรกรพยักหน้า ตามหลักก็ต้องแบบนั้นครับ แต่ลูกปัดส่งใบไปสอบราคาก่อน แสดงว่าทางเราสนใจทางไทยแมนสตีลเช่นกัน ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด เราคงได้ร่วมธุรกิจกัน
ชายหนุ่มมองหญิงสาวที่เคียงข้างกับเจ้านายหนุ่ม เค้าสะดุดตาเธอตั้งแต่งานวันนั้น และยังจำมาถึงวันนี้ เมื่อเห็นคนทั้งคู่อีกครั้ง
ไฟในงานดับลงก่อนที่แสงสปอร์ตไลท์จะส่องสว่างขึ้นมา นางแบบสาวในชุดแบรนด์ไทย เดินนำออกมา ในมือมีนาฬิกายี่ห้อดัง ในโถแก้ว เอกสารในมือ บอกให้รู้ว่า ชุดที่เดินมาชุดแรก เป็นนาฬิกาที่ราคาไม่สูงนัก เหมาะสำหรับคนทำงานและสาวออฟฟิศ
“สวยดีค่ะ ไม่แพงด้วย “ ลูกปัดกระซิบบอกกับบอสหนุ่ม ก่อนที่เค้าจะชี้รุ่นนี้สำหรับผู้ชาย
“สวยดี ปัดเอาไหม ถ้าปัดซื้อผู้หญิง พี่จะดูรุ่นผู้ชาย “ หญิงสาวค้อนออกมา
“ไม่เหมาะค่า บอสต้องปาเต๊ะ โครุ่ม จะมาใส่แฟชั่นไม่ด้ายยย” เค้ายิ้มออกมา แล้วมองนาฬิกาที่สวมอยู่ มันก็แค่ของสะสมที่มีราคาเท่านั้น เค้าอยากใส่คู่กับเธอก็เท่านั้นเอง
จอมทัพมองคนสองคนแล้วรู้สึกแปลกใจไม่ได้ บอสกับเลขาหรอ ทำไมสนิทกันขนาดนี้ แล้วแววตาที่ผู้ชายมองผู้หญิงมันเป็นแววตาของคนตกหลุมรักชัดๆ
“พรุ่งนี้ผมจะติดต่อไปนะครับ ถ้าเวลาเราตรงกัน อาจจะได้ทานข้าวด้วยกันสักมื้อ “ จอมทัพโยนหินถามทางไปก่อน
“พรุ่งนี้เย็นบอสว่างค่ะ มีแพลนไหมคะ ถ้าไม่มีปัดทำนัดไว้ดีไหมคะ “ เลขาทรงประสิทธิภาพบอกเจ้านาย
“มื้อเย็นพรุ่งนี้ดีไหมครับ ลองคุยกันนอกรอบก่อน “ ภัทรกรเสนอไอเดียออกไป
“ครับ ตามนั้นเลย ผมจะให้เลขา ติดต่อไปนะครับ แล้วพรุ่งนี้เจอกันครับ คุณภัทรกร คุณลูกปัด “
“จำเก่งไปหมด “ ชายหนุ่มบอกเลขาส่วนตัวระหว่างที่ยืนรอรถด้วยกัน
“ก็เพิ่งดูค่ะ เผื่อว่าคุณจอมทัพใจร้อนเหมือนบอสไงคะ “ เธอยิ้มหวานอีกแล้ว ชายหนุ่มเฉไฉมองไปทางอื่น เค้าจะต้านเสน่ห์ของเธอไม่ได้แล้ว
”ข้าวต้มไหม พี่เลี้ยง “
“ไปค่ะ เจ๊เอได้ไหมคะ อยากกินหมูกรอบ “
ทำไมใจไม่ได้ มาทำตาอ้อนแบบนี้ ขอรถก็ได้รถ นั่นแหละ ภัทรกรบอกกับตัวเอง แล้วขับรถมาตามทางเพื่อไปยังร้านข้าวต้มชื่อดัง
รถสปอร์ตจอดชิดทางเท้า ก่อนที่เค้าจะขยับเน็คไทด์และถอดออก ปลดกระดุมเสื้อให้สบายๆแล้วเดินลงมาจากรถ มองคนที่กำลังหิวจัดเดินนำไปที่ร้านอาหารก่อน
“พี่ครับ ซื้อดอกไม้ไหมครับ “
มะลิซ้อนในห่อใบตองกลิ่นหอมฟุ้งทำเอาลูกปัดใจบางทันที เธอชอบดอกไม้ ชอบดอกไม้หอม และเค้าก็รู้ใจดี
“มีมากี่มัด พี่เหมาหมดเลย “
ดอกมะลิหอมกรุ่นอยู่ในถุงใบใหญ่นับสิบกำ เด็กชายยิ้มกว้างที่คืนนี้ได้กลับบ้านเร็ว แบงก์สีม่วง1ใบ เป็นค่าดอกไม้ที่มากกว่าราคาจริงของมัน และยังมีแบงก์สีเทาอีก1ใบที่พี่ผู้ชายยื่นส่งให้“เอาไปซื้อรองเท้านักเรียน คู่นี้มันเก่ามากแล้ว “ เด็กชายยิ้มตาหยี ยกมือไหว้อีกหลายครั้งแล้วบอกขอบคุณด้วยเสียงดังชัดเจน“ขอบคุณครับพี่ ขอให้พี่ผู้หญิงมีลูกผู้ชายให้พี่หลายๆคนนะครับ “ ภัทรกรอยากจะควักให้อีกสักสามพัน แล้วอวยพรให้ได้ลูกผู้หญิงก็คงจะดีไม่น้อย“น้องไปได้แล้ว รีบกลับบ้าน “ พี่ผู้หญิงรีบตัดบททันที ก่อนจะก้มหน้าก้มตามองดูกองดอกไม้ ที่ได้รับมา“พี่เอาไปเก็บที่รถไหม ““ไม่เอาค่า ปัดอยากดู “ เธอบอกออกมาแล้วจับดอกไม้เล่น ภัทรกรหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายภาพดอกไม้ที่ซื้อวันนี้เก็บเอาไว้ดู เสียงชัตเตอร์ทำเอาคนที่นั่งตรงข้ามเงยหน้าขึ้นมามอง แล้วทำหน้างอน“ถ่ายอะไรคะ ดอกไม้หรือปัด “ เค้าส่งภาพที่เพิ่งถ่ายให้ดู ลูกปัดหยิบดอกไม้ขึ้นมา1มัดแล้วยื่นให้เค้า ก่อนจะบอกเสียงหวาน“ดอกไม้สวยขนาดนี้ พี่กรถ่ายได้ขี้เหร่มาก ถ่ายใหม่ค่ะ “ คนถูกบ่นตีหน้าขรึมแล้วจัดการถ่ายภาพใหม่ทันที คราวนี้สวยสมใจ เพราะติดหน้าของเจ้าของดอ
รถตู้คันใหญ่มาตามเวลานัดหมาย ร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดังใจกลางเมืองไม่ไกลจากออฟฟิศมากนัก ทำให้การเดินทางสะดวกสบายมากกว่าจะไปไกลมาก เพราะคู่ค้าอยากให้เลือกร้าน เลขาจึงเลือกร้านที่เจ้าตัวชอบกิน และมีห้องวีไอพีสำหรับการเจรจาธุรกิจด้วยจอมทัพเดินตามพนักงานในร้านเข้าไปทันทีที่ประตูเปิดออกก็เห็นฝ่ายชายกำลังจับผมผู้หญิงเล่น เป็นอาการที่แสดงออกมาตามธรรมชาติ จนไม่ตกใจ เมื่อมีบุคคลอื่นโผล่เข้าไป“สวัสดีครับ คุณภัทรกร สวัสดีครับคุณลูกปัด “ ชายหนุ่มที่มาที่หลังเอ่ยทักทายออกไป แล้วยิ้มตามมารยาท“สวัสดีครับ คุณจอมทัพ หาร้านไม่ยากใช่ไหมครับ ““ดื่มอะไรดีคะ สาเกอุ่นดีไหม หรือ จะเป็นเบียร์คะ “ เลขาสาวยิ้มทักทายหลังจากยกมือไหว้ก่อนแล้ว“เบียร์ก็ดีครับ เย็นชื่นใจ” มือบางกดไอแพดของร้านสั่งเครื่องเดิมและเมนูอาหารมาทันที ก่อนจะส่งผ้าเช็ดมือให้เพื่อให้คนที่เพิ่งมาถึงได้เช็ดมือทำความสะอาด“คุณลูกปัดคล่องมากนะครับ ทำงานเก่ง ““ปัดเค้าเก่งมากนะครับ รู้ไปหมดทุกอย่าง วางใจได้เลย “ ชายหนุ่มชมคนข้างตัว แล้วหยิบแฟ้มส่งให้“ผมสนใจเหล็กของคุณ เอามาประกอบพาร์ทในชิ้นงานที่จะเปิดไลน์การผลิตใหม่ แต่ผมคงต้องขอตรวจคุณภาพของเหล
มื้ออาหารจบลงในเวลาเกือบสี่ทุ่ม ภัทรกรมองนาฬิกาที่ข้อมือ ก่อนจะกระชับมือแน่นกับคนที่มาเจรจาธุรกิจด้วย ใบหน้าคมเข้มยิ้มออกมา แล้วเหลือบมองนาฬิกาที่ดูคุ้นตา“ขอบคุณมากนะครับสำหรับมื้อนี้ คราวหน้าผมขอเป็นเจ้ามือนะครับ คุณภัทรกร คุณลูกปัด “ จอมทัพบอกก่อนจะลากลับไปหัวใจของเค้ารู้สึกไม่ดีเลยที่เธอมีผู้ชายคนนั้นอยู่ข้างกาย แม้สายจะรายงานว่า เป็นเพียงพี่ชายที่สนิทกันเท่านั้น“วันมะรืน ทางนี้จะเข้าไปโรงงาน เตรียมการเอาไว้ให้พร้อม จองเรือเอาไว้ด้วย กลางวันจะพาไปกินที่ร้านอาหารในเรือ“ครับ นาย “ ลูกน้องคนสนิทรับคำ จอมทัพไม่ค่อยเลี้ยงลูกค้าเอง จะมีแผนกที่รับผิดชอบประสานงานกับลูกค้าหรือคู่ค้าโดยตรง แต่เป็นบริษัทนี้ นายกลับมาคุยงานด้วยตัวเอง แม้จะมองในแง่ธุรกิจก็มองได้ แต่เค้าคิดว่า นายกำลังมองคุณเลขาอยู่ต่างหาก
รถตู้เข้ามาจอดที่หน้าโรงงานขนาดใหญ่ ที่มีผู้บริหารหนุ่มยืนรออยู่แล้ว จอมทัพในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำ พับแขนมาถึงข้อศอก กับกางเกงยีนส์สีเข้ม ทำให้ได้ลุควิศวกรหนุ่มประจำโรงงาน ประชาสัมพันธ์สาวสวยยืนข้างเจ้านายด้วยสายตาที่พึงพอใจเหลือเกินผู้จัดการแผนก จัดซื้อ และ แผนกวิศวกรลงไปก่อน แล้วกล่าวทักทายกับคนที่มา จอมทัพมองหาคนที่รอคอยแล้วก็อมยิ้มออกมา เธอสวยสะดุดตาเสมอ ผมยาวรวบเอาไว้เรียบร้อย ในมือมีแฟ้มเอกสารและกระเป๋าสบายข้างใบเล็กที่สะพายใส่ของส่วนตัวเอาไว้“สวัสดีครับ เชิญเลยครับ แลกบัตรกันก่อนนะครับ แล้วผมจะเดินนำไปที่ห้องประชุม “เจ้าของสถานที่ยื่นบัตรผ่านให้คนที่ตัวเองรอคอย ก่อนจะรับบัตรประชาชนแลกเปลี่ยนกัน จอมทัพมองเพียงไม่นานก็รู้ว่าเธออายุไม่น้อยแล้ว อ่อนกว่าเค้าไม่ถึงสิบปี จะเรียกว่าแฟนเด็กก็คงได้ บ้าป่าววะจีบให้ติดก่อน จอมทัพบอกกับตัวเอง แล้วเดินนำหน้าเข้าไ
ร้านอาหารริมแม่น้ำ ที่มีเรือลำใหญ่ให้บริการอยู่ ถูกตกแต่งอย่างสวยงาม รถตู้ที่ติดโลโก้ของบริษัทชื่อดังจอดเคียงข้างกับเอสยูวีที่มาถึงก่อนแล้ว เลขาสาวสวยลงจากรถ พร้อมกับเข้าไปร่วมกลุ่มกับคนที่มาด้วยกันอย่างเป็นธรรมชาติ เธอไม่ชอบให้ใครนายใหญ่แห่งไทยแมนสตีลเดินนำเข้าไปในเรือ แล้วก็รับการทักทายจากเจ้าของร้านที่คุ้นเคยกันอย่างดี“สวัสดีค่ะ คุณจอมทัพ วันนี้เลี้ยงมื้อเที่ยง แดดแรงนิดนะคะ แต่ลมแม่น้ำก็พัดเย็นดีค่ะ “ ชายหนุ่มพยักหน้า แล้วพาแขกเข้าไปในร้านเลขาสาวเดินเข้าไปเกือบจะสุดท้าย และนั่งห่างจากเจ้าภาพไปพอสมควร ระยะห่างนี้ อาจจะทำให้เค้ารู้ดีว่า ควรจะปฏิบัติกับเธออย่างไร“ผมถือวิสาสะ สั่งอาหารไว้ให้เลยนะครับ เพื่อความรวดเร็วและจะได้แนะนำเมนูดังด้วย “ผู้จัดการแผนกรับคำอย่างยินดี ก่อนจะมองเมนูอาหารหลายชนิดที่เรียงรายมา นับสิบอย่าง พร้อมกับกุ้งเ
เท้าที่หยุดนิ่ง หันกลับมามองคนที่ยืนอยู่ด้านหลังของตัวเอง สายตาคมเข้มมองด้วยแววตาอ่อนโยนเหลือเกิน“ความสัมพันธ์ของดิฉัน กับคุณภัทรกร จะเป็นอะไรกัน คุณเป็นใคร ทำไมถึงเสียมารยาทมาถามดิฉันแบบนี้ คุณจอมทัพอาจจะมั่นใจในตัวเอง ในสิ่งที่คุณมี และคาดหวังว่า ถ้าจีบใครคงไม่พลาด แต่ดิฉันขอยืนยันอย่างหนักแน่นอีกครั้ง ดิฉันไม่มีวันจะคิดอะไรกับคุณ ““คุณชอบภัทรกร คุณรักบอสของคุณ ทำไมถึงไม่บอกเค้า “เสียงดุบอกด้วยความโมโห เธอกำลังเล่นกับความรู้สึกผู้ชายอยู่ ภัทรกรชอบเธอ แถมพร้อมจะยอมเป็นลูกไก่ในกำมือด้วยซ้ำ แต่กลับเป็นเธอ ที่พยายามจะระมัดระวังความสัมพันธ์กับบอสหนุ่มอยู่“ถ้าคุณยังเป็นแบบนี้ สักวันคุณจะเสียคุณภัทรกรไป “ เค้าบอกทิ้งท้าย ก่อนที่เธอจะเดินออกมาอย่างรวดเร็วเลขาสาวหยุดเดินสงบสติอารมณ์แล้วมองที่ท้
เสียงดนตรีเพลงคลาสสิก ดังออกมาจากภายในบ้าน รถหรูนับสิบคัน จอดเรียงรายด้านข้างถนนกินพื้นที่จนรถที่สวนกัน แทบจะสวนทางกันไม่ได้ ชายในชุดซาฟารีสีดำเข้ม นับสิบคน คอยอำนวยความสะดวกให้กับแขกที่มางานในวันนี้ และกล่าวขอโทษกับผู้ร่วมทางที่ต้องมาเสียเวลากับการจราจรที่ติดขัดภายในหมู่บ้าน แม้จะมีการแจ้งล่วงหน้าเพื่อขออนุญาตแล้ว แต่คำก่นด่ายังมีออกมา เพราะสร้างความเดือดร้อนรำคาญเหลือเกิน“ขออภัยนะครับคุณ รถสวนลำบาก แต่ผมจะดูแลให้ครับ “ ชายในชุดซาฟารีสีดำทำความเคารพเพื่อนร่วมหมู่บ้าน ก่อนจะได้รับรอยยิ้มเป็นกำลังใจ แต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะทำแบบนั้นรถสปอร์ตสีขาวขับเข้ามาในหมู่บ้าน แล้วลดกระจกลง ส่งรอยยิ้มหวาน ให้กับชายคนที่ยืนรออยู่หน้าประตู”ลุงเอื้อ “ เสียงหวานทักทายออกไป แล้วชายผู้ถูกเรียกก็ยิ้มกว้างทันที“คุณหนูลูกปัด ทำไมมาช้าครับ ท่านบ่นน่าดูแล้ว “ คนที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัย ยิ้มเฉไฉออกมา แล้วรีบลงจากรถทันที“ฝากลูกสาวด้วยนะคะ อย่าจอดไกลมากนะ เดี๋ยวปัดก็จะกลับแล้วค่ะ “กระเป๋าใบเล็กสีชมพูประดับเพชรวิบวับ ในมือ เข้าชุดกับเสื้อสายเดี่ยวสีชมพูหวาน กับกระโปรงยาวที่ปักคริสตัลทั้งตัว ทำให้หญิงสาวดูงดงามจับ
6ควันบุหรี่สีขาวละคละคลุ้งไปในอากาศ กลิ่นควันอาจจะสร้างปัญหาให้คนอื่น คนสูบบุหรี่จึงเดินเลี่ยงมาทางด้านหลังบ้านและมองไปรอบๆบ้านหลังใหญ่ ต้นไม่ที่เพิ่งล้อมมาไม่นานยังมีไม้ค้ำยันอยู่ ไม้พุ่ม ไม้ดอก ถูกจัดวางอย่างสวยงามจากนักตกแต่งภูมิทัศน์ฝีมือดี เสียงเพลงดังแผ่วๆออกมาจอมทัพสูดบุหรี่เข้าปอด ก่อนจะมองตรงไปในครัวหลังบ้าน ก็เห็นสาวสวยในชุดสีหวาน เดินอยู่ในนั้น และก็รีบเดินขยับเข้าไป ก่อนจะเห็นผู้ชายอีกคนอยู่เคียงข้างกัน“ดึกแล้ว ผีเสื้อราตรีจะไปร่าเริงต่อ พี่กรกลับพร้อมปัดเลยนะคะ ออกไปตอนนี้เลย “ภัทรกรมองคนพูดที่ยิ้มกระจ่างตาตรงหน้า แล้วพยักหน้า“ไปสิครับ กลับกันก็ได้ “ ชายหนุ่มเดินเคียงข้างหญิงสาวผ่านคนที่แอบมองดูอยู่ อย่างไม่ทันสังเกตเห็นว่า เค้าอยู่ตรงนั้นจอมทัพมองคนทั้งคู่เดินหายไปกับคนอื่นในงาน แล้วถอนหายใจออกมา เธอสวย สวยเย็นตา สวยแบบมองตั้งแต่แรกก็รู้ว่าสวย แต่คนข้างเธอ ก็น่าตาดี เหมาะสมกันเงินสดหลายพันบาทถูกยัดใส่มือชายวัยมากกว่าหกสิบปีที่นำรถมาจอดให้ แต่ไม่ยอมรับเงินจากคุณหนู แต่สาวสวยก็ดื้อดึง“ลุงเอื้อไม่รักปัดแล้ว ลุงเอื้อใจร้าย “ หัวใจของคนฟังหล่นหายทันที ลุงเอื้อคนนี้รั