ป่วนรัก 38 - คุณทำให้ผมคิดถึง

“คุณว่าอะไรนะ”

“ปะ เปล่าค่ะ แค่บอกว่าใครจะกล้านินทาคุณ”

“ก็คงจะมีแต่ผู้หญิงคนนั้นละมั้งครับที่กล้า แต่วันนั้นผมก็ผิดจริง ๆ เป็นเพราะผมมัวแต่คิดถึงคุณ เลยไม่ได้ฟังรายงานที่เธอพูด”

“หาาาาา เพราะวันนั้นคุณมัวคิดถึงแต่ฉันเนี่ยนะ”

“ใช่ เพราะคุณ… ทำให้ผมทำงานไม่ได้” เขายิ้ม ก่อนจะยกมือขึ้นมาบีบจมูกมารีอาที่ยังทำหน้าเหวอ

“อืม นั่นสิ ผมว่า เสียงผู้หญิงคนนั้น ฟังดูคล้าย ๆ กับเสียงคุณ ใช่… ผมว่าคล้ายกันมาก พอได้ยินเธอพรีเซนต์งาน ผมเลยคิดถึงคุณ” ลี่คุนเริ่มนึกออก แต่เพราะที่ผ่านมา เขาไม่ได้สนใจและไม่ได้ใส่ใจมารีอาในตอนที่เธออยู่ในสภาพเชย ๆ แบบนั้น แถมพนักงานในบริษัทมีเป็นร้อยคน ไม่แปลกที่เขาจะจำทั้งหมดไม่ได้

จะว่าไป เขาเคยเจอผู้หญิงคนนั้นตอนที่ใกล้ชิดที่สุด ก็คือเห็นเธอยืนทะเลาะกับผู้ชายอยู่ที่ลานจอดรถ ซึ่งลี่คุนเห็นแต่เพียงด้านหลังของผู้ชายแต่ไม่ทันได้เห็นหน้า เพราะไม่ได้คิดจะสนใจเลยมองแบบผ่าน ๆ แต่ทำไมตอนที่ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาในลิฟต์แล้วติดในลิฟต์ด้วยกัน

~เธอกลัวความมืดเหมือนกันเลย~

หรือว่า

~ส่วนใหญ่ผู้หญิงทุกคนจะกลัวแบบนี้~

...

“อาาา คือเสียงของฉันน่าจะโหลนะคะ เอ่อ คือ งั้นเราเดินเล่นไปตรงม้าน