ตอนที่ : 46 ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป 3 “อย่ามองฉันแบบนี้สิคะ เรื่องของเรามันจบไปแล้ว” เอ่ยแล้วก็หลบตาเขามองต่ำ “คุณวาท” “คะ” “คุณยังใส่แหวนแต่งงานของเราอยู่เลยนะ คุณยังรักผมผมรู้” คนพูดเอื้อมมือไปกุมมือหญิงสาวขึ้นมา ปลายนิ้วคลึงแหวนวงน้อยไปมา สีหน้าทุกข์ทรมานอย่างที่สุดในตอนนี้ “ผมมันโง่เองคุณวาททุกอย่างเลยสายไปหมด ผมอยากให้เรากลับมาเหมือนเดิม” “อย่าพูดเห็นแก่ตัวสิคะ บนนิ้วของคุณไม่เคยมีแหวนแต่งงานของเราเลย หัวใจคุณไม่มีที่ให้ฉันยืนหรอกค่ะคุณวิเนตย์”
ตอนที่ : 47 ทรมาน17ทรมาน สามเดือนผ่านมาอย่างเจ็บปวดและทุกข์ทรมาน วิเนตย์ไม่อาจข่มตาหลับนอนได้สนิทในแต่ละคืน มีบางครั้งที่เขาจำเป็นต้องใช้ยานอนหลับเข้าช่วย ครั้งสุดท้ายที่เขาเห็นวธุกาก็คือที่โรงพยาบาลก่อนจะพาไปส่งที่นนท์นทีรีสอร์ต ในบางวันวิเนตย์ก็จะขึ้นแพไปเที่ยวน้ำตกกับลูกค้าด้วย และทุกครั้งที่ผ่านนนท์นทีรีสอร์ต กลับไม่เห็นแม้แต่วี่แววของหญิงสาว ‘คนท้องเขาคงไม่ลงมาข้างล่างนี่หรอกคุณวิเนตย์’ เหมือนเอกวัสจะเข้าใจในความรู้สึกของเจ้านายเป็นอย่างดี แต่ก็ยังไม่สามารถช่วยเยียวยาหัวใจของวิเนตย์ให้หายเดียวดายได้ มองไปตรงไหนในรีสอร์ตก็มีแต่ภาพของวธุกาเดินไปมาอยู่รอบด้าน บดบังภาพเพียงฝันและลูกสาวจนเลือน
ตอนที่ : 48 ทรมาน 2 “คุณวาท รู้ไหมว่าผมไปกับแพลูกค้าแทบทุกวันเลยนะ” อยู่ๆ เขาก็นึกอยากบอกขึ้นมา “ไปไหนคะ” “ไปน้ำตก เผื่อว่าจะเห็นคุณบ้างตรงแพนั่น คุณวัสบอกว่าคนท้องคงไม่ลงมาที่แพหรอก แต่ผมก็ยังไปขอให้เห็นแค่หลังคารีสอร์ตก็ยังดี เหมือนคนบ้า” สามคำหลังเหมือนด่าตัวเองไปในตัว วธุกาเกิดความเห็นอกเห็นใจอดีตสามีอยู่ไม่น้อย กำแพงที่สร้างขึ้นเพื่อให้บทเรียนเขากำลังจะถูกหลอมละลายลงด้วยความจริงจากปากของเขาเอง หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ “เอ่อ ฉันว่าฉันสมควรจะกลับได้แล้วล่ะ นี่ลุงน้อยก็นั่งรออยู่” แต่ต้องตัดใจเพื่อรอวันเวลาที่เหมาะสมมากกว่านี้ “เอาโฉนดก
ตอนที่ : 49 หากใช่ นั่นลูกเขา18หากใช่ นั่นลูกเขา‘เพื่อคนที่เรารักทั้งสองจะได้มีความสุขเสียที คุณวัสทำให้นนท์ได้ไหมครับ’ ถูกมอบหมายหน้าที่มาแบบตั้งเป้าว่าจะต้องสำเร็จ เอกวัสก็กล้ำกลืนฝืนทำอยู่เหมือนกัน นนท์นทีมีไม้ตายเป็นลูกอ้อนแสนน่ารัก เขาถึงได้ตัดใจปฏิเสธไม่ลง คิดแล้วก็ชวนให้ขำอยู่ไม่น้อย เกิดมาเป็นผู้ชายทั้งแท่งตลอดสี่สิบสองปี แต่กลับมาชอบผู้ชายด้วยกันเสียได้ ยิ่งคิดยิ่งกลัดกลุ้มเพราะไม่รู้ว่าหากเรื่องนี้เปิดเผยออกไปแล้วคนรอบข้างจะรู้สึกอย่างไร ‘เอาน่าเพื่อความสุขของพ่อแม่ลูกเขาจะได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน’ คิดได้อย่างนั้นก็รีบเดินเข้าไปหาคนที่ยืนพิงต้นไม้มองคนงานก่อสร้างกำลังจะเนรมิตสระว่ายน้ำ หลังจากซื้ออุปกรณ์มาเตรียมไว้หลายเดือนแล้วแต่ช่างก็ยังไม่ว
ตอนที่ : 50 หากใช่ นั่นลูกเขา 2“คุณยังรักผมจริงๆ คุณวาท” ชายหนุ่มยกฝ่ามือลูบแก้มนุ่มของหญิงสาวแผ่วๆ“มีอะไรหรือเปล่าคะ อย่าทำแบบนี้สิคุณวิเนตย์” เอ่ยแล้วก็ถูกเขาตรึงเอาไว้ด้วยสายตา เมื่อใดที่เธอผินหน้าหนีเขาก็ดันปลายคางให้หันกลับมาพร้อมกับเอ่ยถ้อยคำที่เธอต้องแปลกใจ“พูดความจริงกับผม”“ความจริง?”“เรื่องลูก” เขาเอ่ยมาสองคำเธอก็รู้สึกถึงบางอย่างได้เปลี่ยนไป เขาระแคะระคายหรือว่าเพื่อนของเธอให้คนรักไปบอกเจ้านายแล้ว“คุณวัสบอกเหรอคะ” ลองเดาเรื่องราวดู“ใช่ คุณวัสบอกว่าเขาคบกับคุณนนท์นทีอยู่ บอกแค่นั้นเองแต่คุณต้องเป็นคนบอกเรื่องทั้งหมดนี้กับผม คุณวาทอย่าแกล้งผมอย่าทรมานกันแบบนี้”“อะไรกันฉันไปทรมานคุณตอนไหน”“นี่ลูกผมใช่ไหม” พูดพร้อมกับวางฝ่ามือไปที่หน้าท้องที่นูนออกมาพอสมควรของวธุกา“คุณวาทตอบผมอย่าหันหน้าหนี บอกผมคืนนั้นถุงยางขาดเขาต้องเกิดมาตอนนั้นแน่ๆ ผมนับเ
ตอนที่ : 51 ขอขมา19ขอขมา ยายนวลน้อยไม่รู้จะเอ่ยคำพูดไหนได้ดีกว่าคำว่ายินดี และดีใจด้วยสำหรับข่าวดีที่ได้ยินในเช้าวันนี้ แม้แต่นางอารตีที่นั่งอยู่ด้วยก็อดที่จะซาบซึ้งตามไม่ได้ เมื่อได้เห็นวิเนตย์ก้มลงกราบแทบตักมารดาของตน และขอขมาสำหรับเรื่องหย่าร้างไปก่อนหน้า “เมื่อเข้าใจกันดีแล้วยายก็ดีใจด้วยนะยัยวาทคุณวิเนตย์ ต่อไปก็ขอให้ทะนุถนอมกันไว้ให้ดีๆ มีลูกแล้วแบบนี้ก็ยิ่งต้องเอาใจใส่กันให้มากๆ” “ครับคุณยายที่ผ่านมาผมผิดเองทั้งหมด ทำให้คุณวาทเสียใจจนไม่น่าให้อภัย ต่อไปนี้ผมจะดูแลคุณวาทให้ดีที่สุด ผมสัญญาครับคุณยาย” วิเนตย์น้อมรับความผิดและให้คำมั่นต่อยายนวลน้อย&nb
ตอนที่ : 1 กฎของเรา 1กฎของเรา ผู้หญิงอายุสามสิบห้าปีเข้าไปแล้วยังไม่เคยมีประสบการณ์ด้านความรัก ขืนปล่อยให้ชีวิตดำเนินไปตามธรรมชาติคานทองนิเวศน์คงได้ถามหา วธุกา จึงไม่ลังเลที่จะรับปากแต่งงานทันทีที่มีการสู่ขอเกิดขึ้น สิ่งใดก็แล้วแต่ที่จะทำให้ชีวิตของเธอได้เปลี่ยนแปลงไปจากที่เป็นอยู่ ได้มีชีวิตครอบครัวแสนอบอุ่นหญิงสาวก็พร้อมจะตัดสินใจเลือกทางนั้นในทันที เว้นเสียแต่กฎบ้าบอคอแตกของเขานั่นแหละที่ทำให้เธอต้องหยุดเพื่อคิดสักนิดหนึ่ง ส่วนเขา วิเนตย์ ชายผู้ฝังความรักไปพร้อมกับภรรยาและลูกน้อยที่เสียชีวิตไปเมื่อห้าปีก่อนจากอุบัติเหตุทางเครื่องบิน หนุ่มใหญ่วัยสี่สิบจึงไม่ต้องการอะไรในชีวิตอีก นอกจากปรารถนาจะปลดปล่อยความรุ่มร้อนในร่างกาย การแต่งงานคือทางออกเดียวของเขา เพื่อจะระบายสิ่งที่เก็บกักเอาไว้ห้าปีเต็มได้อย่างถูกต้อง หลังจากที่ตอบตกลงแต่งงานไปเมื่อวันก่อน วันนี้ตัวแทนจากฝ่ายชายก็เข้ามาพบนางอารตีผู้เป็นป้าของเธอ พร้อมกับการสนทนาที่ใช้เวลานานเกือบหนึ่งชั่วโมง กระดาษแผ่นหนึ่งถูกยื่นมาตรงหน้าของวธุกา หลังจากตัวแทนของฝ่ายชายได้กลับไปแล้ว “อะไรคะค
ตอนที่ : 2 กฎของเรา 2 “คุณยาย วาทไม่ค่อยอยากแต่งงานเลยค่ะ มันแปลกๆ ไงไม่รู้” “อ้าว แล้วกัน ไม่แต่งแล้วจะมีลูกเลี้ยงตอนแก่เหรอยัยวาท เป็นสาวโสดไปชั่วชีวิตมันไม่สนุกหรอกนะ” “วาทเลี้ยงตัวเองได้ค่ะคุณยาย สมัยนี้ผู้หญิงเราเก่งจะตายไปไม่ต้องง้อให้ใครมาเลี้ยงหรอกค่ะ” วธุกาไม่กล้าบอกผู้เป็นยายถึงกฎสามข้อโดยเฉพาะข้อที่สามของวิเนตย์ เกรงว่าท่านจะไม่เห็นด้วยแล้วเรื่องราวจะบานปลายใหญ่โตไป “อย่าคิดแบบนั้นสิวาท อนาคตวาทจะอยู่คนเดียวไปอย่างนั้นเหรอ ถ้าวาทแต่งงานยายก็ยังใจชื้นขึ้นมาหน่อยว่ามีคนรับไปดูแลแล้ว ดีกว่าอยู่กับยัยตีมีแต่จะถูกโขกสับไปวันๆ ประสาทจะกินอยู่แล้วยายน่ะ มีเรื่องมาให้คิดอยู่ได้ไม่เว้นแต่ละวัน ตั้งแต่สาวยันแก่นิสัยมันไม่เคยเปลี่ยนไปเลย” ยายนวลน้อยพูดแล้วก็ส่ายหน้า เพราะว่าเป็นลูกในไส้ถึงได้รู้เห็นธาตุแท้ของนางอารตีมาตั้งแต่เล็กจนโต “คุณยายว่าวาทควรจะแต่งงานกับคุณวิเนตย์จริงๆ เหรอคะ” หญิงสาวถามย้ำเพื่อให้แน่ใจ “สมควรที่สุดเลยล่ะวาทเอ๊ย อย่างน้อยๆ ก็จะได้มีสามีเป็นตัวเป็นตนมีคนคอยช่วยเหลือกันในวันข้างหน้า มีลูกคอย
ตอนที่ : 51 ขอขมา19ขอขมา ยายนวลน้อยไม่รู้จะเอ่ยคำพูดไหนได้ดีกว่าคำว่ายินดี และดีใจด้วยสำหรับข่าวดีที่ได้ยินในเช้าวันนี้ แม้แต่นางอารตีที่นั่งอยู่ด้วยก็อดที่จะซาบซึ้งตามไม่ได้ เมื่อได้เห็นวิเนตย์ก้มลงกราบแทบตักมารดาของตน และขอขมาสำหรับเรื่องหย่าร้างไปก่อนหน้า “เมื่อเข้าใจกันดีแล้วยายก็ดีใจด้วยนะยัยวาทคุณวิเนตย์ ต่อไปก็ขอให้ทะนุถนอมกันไว้ให้ดีๆ มีลูกแล้วแบบนี้ก็ยิ่งต้องเอาใจใส่กันให้มากๆ” “ครับคุณยายที่ผ่านมาผมผิดเองทั้งหมด ทำให้คุณวาทเสียใจจนไม่น่าให้อภัย ต่อไปนี้ผมจะดูแลคุณวาทให้ดีที่สุด ผมสัญญาครับคุณยาย” วิเนตย์น้อมรับความผิดและให้คำมั่นต่อยายนวลน้อย&nb
ตอนที่ : 50 หากใช่ นั่นลูกเขา 2“คุณยังรักผมจริงๆ คุณวาท” ชายหนุ่มยกฝ่ามือลูบแก้มนุ่มของหญิงสาวแผ่วๆ“มีอะไรหรือเปล่าคะ อย่าทำแบบนี้สิคุณวิเนตย์” เอ่ยแล้วก็ถูกเขาตรึงเอาไว้ด้วยสายตา เมื่อใดที่เธอผินหน้าหนีเขาก็ดันปลายคางให้หันกลับมาพร้อมกับเอ่ยถ้อยคำที่เธอต้องแปลกใจ“พูดความจริงกับผม”“ความจริง?”“เรื่องลูก” เขาเอ่ยมาสองคำเธอก็รู้สึกถึงบางอย่างได้เปลี่ยนไป เขาระแคะระคายหรือว่าเพื่อนของเธอให้คนรักไปบอกเจ้านายแล้ว“คุณวัสบอกเหรอคะ” ลองเดาเรื่องราวดู“ใช่ คุณวัสบอกว่าเขาคบกับคุณนนท์นทีอยู่ บอกแค่นั้นเองแต่คุณต้องเป็นคนบอกเรื่องทั้งหมดนี้กับผม คุณวาทอย่าแกล้งผมอย่าทรมานกันแบบนี้”“อะไรกันฉันไปทรมานคุณตอนไหน”“นี่ลูกผมใช่ไหม” พูดพร้อมกับวางฝ่ามือไปที่หน้าท้องที่นูนออกมาพอสมควรของวธุกา“คุณวาทตอบผมอย่าหันหน้าหนี บอกผมคืนนั้นถุงยางขาดเขาต้องเกิดมาตอนนั้นแน่ๆ ผมนับเ
ตอนที่ : 49 หากใช่ นั่นลูกเขา18หากใช่ นั่นลูกเขา‘เพื่อคนที่เรารักทั้งสองจะได้มีความสุขเสียที คุณวัสทำให้นนท์ได้ไหมครับ’ ถูกมอบหมายหน้าที่มาแบบตั้งเป้าว่าจะต้องสำเร็จ เอกวัสก็กล้ำกลืนฝืนทำอยู่เหมือนกัน นนท์นทีมีไม้ตายเป็นลูกอ้อนแสนน่ารัก เขาถึงได้ตัดใจปฏิเสธไม่ลง คิดแล้วก็ชวนให้ขำอยู่ไม่น้อย เกิดมาเป็นผู้ชายทั้งแท่งตลอดสี่สิบสองปี แต่กลับมาชอบผู้ชายด้วยกันเสียได้ ยิ่งคิดยิ่งกลัดกลุ้มเพราะไม่รู้ว่าหากเรื่องนี้เปิดเผยออกไปแล้วคนรอบข้างจะรู้สึกอย่างไร ‘เอาน่าเพื่อความสุขของพ่อแม่ลูกเขาจะได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน’ คิดได้อย่างนั้นก็รีบเดินเข้าไปหาคนที่ยืนพิงต้นไม้มองคนงานก่อสร้างกำลังจะเนรมิตสระว่ายน้ำ หลังจากซื้ออุปกรณ์มาเตรียมไว้หลายเดือนแล้วแต่ช่างก็ยังไม่ว
ตอนที่ : 48 ทรมาน 2 “คุณวาท รู้ไหมว่าผมไปกับแพลูกค้าแทบทุกวันเลยนะ” อยู่ๆ เขาก็นึกอยากบอกขึ้นมา “ไปไหนคะ” “ไปน้ำตก เผื่อว่าจะเห็นคุณบ้างตรงแพนั่น คุณวัสบอกว่าคนท้องคงไม่ลงมาที่แพหรอก แต่ผมก็ยังไปขอให้เห็นแค่หลังคารีสอร์ตก็ยังดี เหมือนคนบ้า” สามคำหลังเหมือนด่าตัวเองไปในตัว วธุกาเกิดความเห็นอกเห็นใจอดีตสามีอยู่ไม่น้อย กำแพงที่สร้างขึ้นเพื่อให้บทเรียนเขากำลังจะถูกหลอมละลายลงด้วยความจริงจากปากของเขาเอง หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ “เอ่อ ฉันว่าฉันสมควรจะกลับได้แล้วล่ะ นี่ลุงน้อยก็นั่งรออยู่” แต่ต้องตัดใจเพื่อรอวันเวลาที่เหมาะสมมากกว่านี้ “เอาโฉนดก
ตอนที่ : 47 ทรมาน17ทรมาน สามเดือนผ่านมาอย่างเจ็บปวดและทุกข์ทรมาน วิเนตย์ไม่อาจข่มตาหลับนอนได้สนิทในแต่ละคืน มีบางครั้งที่เขาจำเป็นต้องใช้ยานอนหลับเข้าช่วย ครั้งสุดท้ายที่เขาเห็นวธุกาก็คือที่โรงพยาบาลก่อนจะพาไปส่งที่นนท์นทีรีสอร์ต ในบางวันวิเนตย์ก็จะขึ้นแพไปเที่ยวน้ำตกกับลูกค้าด้วย และทุกครั้งที่ผ่านนนท์นทีรีสอร์ต กลับไม่เห็นแม้แต่วี่แววของหญิงสาว ‘คนท้องเขาคงไม่ลงมาข้างล่างนี่หรอกคุณวิเนตย์’ เหมือนเอกวัสจะเข้าใจในความรู้สึกของเจ้านายเป็นอย่างดี แต่ก็ยังไม่สามารถช่วยเยียวยาหัวใจของวิเนตย์ให้หายเดียวดายได้ มองไปตรงไหนในรีสอร์ตก็มีแต่ภาพของวธุกาเดินไปมาอยู่รอบด้าน บดบังภาพเพียงฝันและลูกสาวจนเลือน
ตอนที่ : 46 ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป 3 “อย่ามองฉันแบบนี้สิคะ เรื่องของเรามันจบไปแล้ว” เอ่ยแล้วก็หลบตาเขามองต่ำ “คุณวาท” “คะ” “คุณยังใส่แหวนแต่งงานของเราอยู่เลยนะ คุณยังรักผมผมรู้” คนพูดเอื้อมมือไปกุมมือหญิงสาวขึ้นมา ปลายนิ้วคลึงแหวนวงน้อยไปมา สีหน้าทุกข์ทรมานอย่างที่สุดในตอนนี้ “ผมมันโง่เองคุณวาททุกอย่างเลยสายไปหมด ผมอยากให้เรากลับมาเหมือนเดิม” “อย่าพูดเห็นแก่ตัวสิคะ บนนิ้วของคุณไม่เคยมีแหวนแต่งงานของเราเลย หัวใจคุณไม่มีที่ให้ฉันยืนหรอกค่ะคุณวิเนตย์”
ตอนที่ : 45 ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป 2 นับจากนั้นมาวิเนตย์ก็ค้นพบว่าชีวิตของเขาเดียวดายยิ่งกว่าตอนก่อนแต่งงานด้วยซ้ำไป นึกว่าจะอยู่ตามปกติได้โดยไม่รู้สึกรู้สาอะไร แต่เปล่าเลย มองไปทางไหนใบหน้าของวธุกาก็ลอยมาให้เขาต้องคิดถึง ข้าวก็กินไม่ค่อยได้นอนก็ไม่ค่อยหลับ จนกระทั่งโรคกระเพาะเล่นงานต้องเข้าโรงพยาบาลกันเลยทีเดียว คุณหมอให้คนป่วยนอนให้น้ำเกลือที่โรงพยาบาลก่อนหนึ่งคืนเพื่อดูอาการ ระหว่างนี้เอกวัสก็ต้องเป็นคนดูแลงานที่รีสอร์ตไปพลางๆ และจ้างพยาบาลพิเศษมาดูแลเจ้านายตัวเอง ตอนเช้าหนุ่มใหญ่ก็แวะมาเยี่ยมอีกหน “เป็นไงบ้างคุณวิเนตย์ ผมให้คนต้มข้าวต้มกับทำซุปร้อนๆ มาให้ด้วยนะ” คนมาเยี่ยมชูปิ่นโตให้คนป่วยดู “ก็ให้น้ำเกลืออยู่ นี่จะบวมน้ำตายอยู่แล้วหมดไปสองถุงแล้วนี่” “ค่อยๆ ครับ มาผมช่วย” เอกวัสเข้าไปช่วยพยุงอีกคนขึ้นนั่งโดยการปรับเตียงคนไข้ให้เอนขึ้นตาม “ตั้งแต่ทำงานกับคุณมาเพิ่งเห็นป่วยจนต้องเข้าโรงพยาบาลก็ครั้งนี้” เอกวัสพูดระหว่างที่แกะปิ่นโตออกวางบนโต๊ะ แล้วเลื่อนมาไว้ปลายเตียงคนไข้ “สงสัยผมจะแก่แล้วมั้งคุณวัส ไม่สบายนิดห
ตอนที่ : 44 ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป16ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป เจ้าของบ้านหนุ่มถึงกับหัวเสียเป็นอย่างมากกับความจริงที่ได้รู้ในวันนี้ มิน่าล่ะตอนที่วธุกาเห็นโฉนดที่ดินใบนั้นสีหน้าถึงได้ดูแน่นิ่งไป ทำไมหญิงสาวถึงไม่บอกความจริงกับเขา ทำไม ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนมองไปรอบๆ ตัวก็มีเพียงความว่างเปล่า บ้านมันใหญ่หรือใครบางคนได้ขาดหายไปจากชีวิต เขาเดินขึ้นไปบนชั้นสองตรงไปยังห้องนอนของลูกสาว รูปถ่ายที่ไร้กรอบยังคงวางอยู่บนโต๊ะ ไม่ได้จัดใส่กรอบใหม่แต่อย่างใด ภายในห้องยังสะอาดมีกลิ่นหอมอ่อนๆ ของน้ำยาถูพื้นที่น้ำเพลินเพิ่งถูเสร็จไปหมาดๆ เมื่อครู่นี้ ‘ผมเสียดายคุณวาทมากเลยนะครับ คุณวิเนตย์ไม่ลองคิดดูใหม่เหรอครับ ผู้หญิงดีๆ อย่างคุณวาทไม่ได้จะเดินเข้ามาในชีวิตของใครง่ายๆ นะครับ’ คำพูดของเอกวัสดังเข้ามาในหัวของเขา ‘ผมตัดใจจากอดีตไม่ได้ ผมก็ไม่สมควรจะรั้งเธอไว้เหมือนกัน’ ‘แล้วคุณวิเนตย์ไม่รู้สึกอะไรกับคุณวาทเลยเหรอครับ ผมเห็นว่าคุณเองก็มีความสุขไม่ใช่เหรอครับตอนอยู่กับเธอ มีรอยยิ้มทั้งที่ก่อนหน้าแทบไม่เคยเห็น ทำใจได้จริงๆ เหรอครับ ผมอยากให้คิดดูใหม่จริงๆ
ตอนที่ : 43 ชีวิตมิสิ้นหวัง 2“มีอีกนิด คือฉันอยากจะมาบอกว่าฉันไม่มีเงินไปจ่ายดอกคุณวิเนตย์เขาเลย กำไรได้มานิดๆ หน่อยๆ พอค่าใช้จ่ายแต่ละเดือนเท่านั้นเอง เกรงว่าถ้าถึงเวลาอาจจะต้องเสียที่ดินผืนนั้นไปจริงๆ” สิ่งที่ทำให้นางอารตีรู้สึกผิดในใจก็คือหลานสาวรู้เรื่องนี้แล้ว แต่กลับไม่โวยวายต่อว่าตนแต่อย่างใด ยิ่งคิดก็ยิ่งเหมือนตนเองเป็นคนเลวเสียเหลือเกิน “ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณป้า วาทเข้าใจ” “ตอนแรกฉันก็กะเอาที่ดินแกไปค้ำเฉยๆ แต่คุณวิเนตย์กลับบังคับทำสัญญาฝากขาย นึกว่าเป็นผัวเมียกันจะช่วยเหลือกันได้ แต่แกก็โง่เหลือเกินยอมหย่ากับเขาง่ายๆ” “คุณป้าไม่ต้องคิดมากนะคะ วาทรู้ว่าคุณป้าอยากเอาเงินไปช่วยที่รีสอร์ต อยากทำให้ที่นั่นมั่นคงสำหรับยัยอรและทุกคนที่นั่น ทำให้สำเร็จนะคะ วาทไม่เสียใจหรอกค่ะถ้าจะต้องเสียที่ดินไป” “หึ แกนี่มันโง่เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ” อดที่จะต่อว่าตรงๆ ไม่ได้ แต่ก็นี่แหละคือวธุกาหลานสาวของตนคนที่เลี้ยงมากับมือ “ยอมรับว่าตอนแรกก็โกรธนิดๆ นะคะ แต่พอวาทได้เห็นสภาพของรีสอร์ตแล้ววาทก็เข้าใจคุณป้า ปล่อยมันเถอะค่ะอะไรที่มันไม่ใช่ของ