พายุพยายามหักห้ามใจไม่อยากเดินไปตามเกมของผู้เป็นแม่ที่อยากจะให้เขาคบหากับเธอ ยัยเด็กชะเอมและอีกอย่างก็เรื่องของอายุ เขากับเธออายุห่างกันมากถึง 5 – 6 ปีคอนโดชะเอมตอนนี้ฉันกลับมาถึงห้องแล้ว พี่แชมเปญก็ยังไม่กลับมาอยู่ดี เดี๋ยวนี้พี่เขาออกไปค้างข้างนอกบ่อยๆ แต่ก็ช่างเขาเถอะ พี่สาวของฉัน เธอโตแล้วนี่เนอะจ๊อกๆเสียงท้องร้องของฉัน ร้องดังขึ้น ก็ตั้งแต่เมื่อคืนฉันยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยนี่ ไม่รอช้าฉันรีบกดโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดสั่งอาหารมากินก็แล้วกัน สะดวกดี ตอนนี้ฉันเหนื่อยอยากนอนพักร่างมองไปที่ถุงยาก็นึกขึ้นมาได้ว่าตนเองยังไม่ได้กินยาคุมฉุกเฉินเลยนี่นา ร่างบางรีบเดินไปหยิบแก้วน้ำ แกะเม็ดยาออกมาแล้วหยิบใส่ปาก ดื่มน้ำตามลงไปทันที จบ ทุกอย่างให้มันจบกันไป ตั้งแต่เมื่อคืน30นาทีต่อมาอาหารที่ฉันสั่งก็มาส่ง ฉันรีบกินด้วยความหิวเป็นอย่างมาก กินเสร็จก็รีบเข้าไปนอนพักผ่อนทันทีเช้าวันต่อมา7 โมงเช้าครืดๆ“ฮัลโหล ว่าไง” ชะเอมคว้าโทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะข้างเตียงขึ้นมากดรับและพูดสายด้วยน้ำเสียงงัวเงีย(มารับฉันด้วยนะ พี่สายฟ้าเขาไม่ว่างอ่ะ)“โอเค เดี๋ยวฉันไปอาบน้ำก่อน บาย” วางสายอลิสก็บิดขี้เกียจ
ตอนเย็น ณ ห้างสรรพสินค้าชื่อดัง17.00น.“แกนัดผู้มาเจอที่นี่เหรอ?” ชะเอมเดินมานั่งลงที่เก้าอี้ตัวข้างๆกับชะเอม ที่นี่เป็นร้านอาหารที่อยู่ภายในห้าง มีผู้คนเข้าออกเยอะดี น่าจะเหมาะแก่การนัดเจอกับผู้ชาย“อืมม ฉันนัดมาเจอที่นี่ สะดวกดี คนเยอะดูไม่อันตรายดี” มายูพยักหน้ารับและพูดบอกไปยังชะเอมเพื่อนสาว“โอเคเยี่ยม ตื่นเต้นใช่มั้ย” ชะเอมยิ้มพยายามพูดชวนคุยเพื่อให้เพื่อนสาวคลายความตื่นเต้นลงไปบ้าง“ก็นิดหน่อย พึ่งเคยนัดเจออะไรแบบนี้ แล้วแกไม่อยากมีแฟนบ้างเหรอ?” มายูบีบมือตัวเองแน่น เธอไม่เคยนัดเจอผู้ชายจากแอพมาก่อน แต่กับคนนี้รู้สึกดีจึงอยากเห็นหน้าเพื่อทำความรู้จักกันเอาไว้“ไม่อ่ะ วุ่นวาย” ชะเอมรีบตอบปฏิเสธเสียงแข็ง นึกถึงผู้ชายแล้วปวดหัว พาลให้คิดไปถึงไอ้บ้านั่นตึดๆเสียงข้อความมือถือของมายูดังขึ้น เธอหยิบขึ้นมาเปิดดู : ถึงแล้วนะครับ กำลังจอดรถ รอแปบนึงนะ “เขาส่งข้อความว่ามาถึงแล้ว ตื่นเต้นจัง” มายูบอกไปยังชะเอม เธอดูตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เกิดมาพึ่งจะเคยนัดเจอกับผู้ชายแบบนี้เป็นครั้งแรก ยังดีที่วันนี้มีชะเอมมาเป็นเพื่อน“ใจเย็นๆไม่ต้องตื่นเต้นไป ฉันอยู่ข้างแก” ชะเอมรีบปลอบโยนเพื่อนสาวคนส
5นาทีต่อมา“เสร็จแล้วค่ะพี่ไบรอัน” เสียงหวานใสของชะเอมพูดส่งเสียงดังมาแต่ไกล ตอนนี้เธอได้รับกระเป๋าที่ทางร้านห่อของขวัญให้เรียบร้อย“ครับ”ทั้งคู่กำลังเดินไปยังลานจอดรถของห้างสรรพสินค้า ระหว่างทางชะเอมจึงได้ชวนรุ่นพี่คุย เธออยากรู้เรื่องของคืนวันนั้น“พี่ไบรอันรู้เรื่องที่เกิดขึ้นวันนั้นมั้ยคะ วันที่ชะเอมกับพี่แชมเปญไปผับ ที่เจอกับพี่ไบรอันด้วย”“ทำไมเหรอครับ”“วันนั้นน่ะ มีไอ้พวกชั่ว วางยาชะเอมกับพี่แชมเปญด้วยค่ะ”“แล้ววันนั้นชะเอมเป็นอย่างไรบ้าง” ไบรอันดูตกใจอยู่ไม่น้อยที่อยู่ดีๆ ชะเอมก็ได้พูดถึงเรื่องคืนนั้น แถมเธอยังบอกว่าพวกมันวางยาเธอทั้งคู่ ทั้งพี่ทั้งน้อง นึกว่าแชมเปญจะโดนยาคนเดียวเสียอีก“วันนั้นชะเอมไม่ได้เป็นอะไรค่ะ ดีที่มีคนรู้จักพาออกมาจากตรงนั้นได้” ชะเอมขบเม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรงกลั้นใจพูดโกหกออกไปเพราะไม่อยากให้ใครรับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับพายุ“แล้วแชมเปญเขาไม่ได้พูดอะไรบ้างเหรอครับ” พี่ไบรอันเขาถามถึงพี่แชมเปญทำไมกันนะ“พูดอะไรเหรอคะ” ใบหน้าสวยเอียงคอเล็กน้อย งุนงงไปกับคำถามของรุ่นพี่หนุ่มลูกครึ่ง“พูดเรื่องคืนนั้น!” แล้วเรื่องคืนนั้นมันมีอะไรกัน ทำไมพี่เ
“พี่อย่ามาขู่ ไม่กลัว อื้อ~” พายุคว้าเข้าที่ท้ายทอยชะเอมกดแนบรั้งใบหน้าสวยหวานเข้าหาริมฝีปากอุ่นของเขา ผ่านไปหลายนาทีเขาผละใบหน้าออก โดนทั้งทุบทั้งหยิก เดี๋ยวได้โดนเอาคืนแน่“ลงมา!” ร่างบางจำใจต้องลงมาจากรถ พอปิดประตูรถเสร็จ เธอยืนพิงรถมือกอดอก ถามเขาออกไปอีกที อยากจบเรื่องแล้ว“บอกธุระของพี่มาเลยค่ะ คุยกันให้จบตรงนี้”“ฉันจะขึ้นไปคุยบนห้อง ตรงนี้มันร้อน มานี่!” พายุปฏิเสธรุ่นน้อง พร้อมทั้งออกแรงดึงแขนเธอให้เดินตามเขาเข้าไปบนห้องบนห้อง“มันเป็นคนคุยของเธอ จริงเหรอ” ร่างหนาถามอีกครั้งไม่รู้ว่ายัยเด็กนี่พูดจริงหรือพูดเล่น แต่ที่แน่ๆเขาไม่มีวันยอมแน่ๆ“ก็ค่ะ พวกเราพึ่งจะเริ่มคุยๆกัน เขาเป็นพี่..” ชะเอมเริ่มพูดคำโกหกอีกครั้ง“ไม่ได้ถาม”“คุยธุระของพี่มาสักที ชะเอมจะรีบกลับไปทำรายงาน” หญิงสาวเม้มริมฝีปากแน่นรีบบอกให้เขาพูดธุระออกมาสักที“ก็ทำที่นี่เลยสิ คอม โน๊ตบุ๊ค เครื่องปริ้น ที่นี่ต่างมีครบ”“แล้วชะเอมจะมาทำห้องพี่ทำไม ห้องชะเอมก็มี ถ้าพี่ไม่มีธุระที่จะคุย งั้นขอกลับก่อนนะคะ”“ทำที่นี่!” พา
“แล้วนี่ทำรายงานเสร็จแล้วเหรอ?” พายุยกยิ้มอย่างพอใจพลางถามไปยังร่างบางถึงเรื่องรายงานที่เธอกำลังทำอยู่“ค่ะ! นี่ไงคะเสร็จแล้ว ดื่มกระป๋องนี้เสร็จ ชะเอมคงต้องขอตัวกลับแล้วนะคะ รู้สึกหนาวๆร้อนๆยังไงก็ไม่รู้ สงสัยจะไม่สบายจะรีบกลับไปกินยาดักไว้ก่อนดีกว่า” ชะเอมยกกระป๋องเบียร์ขึ้นมาดื่ม ปากก็ตอบกลับไปยังชายหนุ่มรุ่นพี่ ตอนนี้มันหนาวๆร้อนๆยังไงก็ไม่รู้“ที่นี่ก็มียานะ เข็มใหญ่ด้วย” เสียงทุ้มของชายหนุ่มเอื้อนเอ่ยออกไป ใบหน้าร้ายยกยิ้มอย่างคนเจ้าเล่ห์“พี่มียาแบบฉีดแบบนั้นด้วยเหรอคะ” ชะเอมถามกลับไปอย่างคนที่สงสัยไม่ได้คิดอะไร ใบหน้าสวยหวานมองสบตากับชายหนุ่มตรงหน้าเพื่อรอคำตอบที่ถามไป อาการเธอเริ่มออกมากขึ้น เนื้อตัวสั่นไหวไปแทบทั้งตัวสาว“อยากลองดูมั้ย” เสียงแหบพร่าของพายุดังขึ้นพร้องทั้งขยับกายเข้ามาใกล้ชะเอมอึก! อึก! อึก!เสียงยกกระป๋องเบียร์ดังขึ้น ชะเอมยกมันขึ้นดื่มทีเดียวจนหมด ในหัวเริ่มมึนงง อาการแปลกๆนี่ก็อีก ไม่ได้การละต้องรีบกลับไปห้องดีกว่า“ชะเอมกลับแล้วนะคะ มึนหัวยังไงก็ไม่รู้” ร่างบางวางกระป๋องเบียร์ลงโต๊ะ ลุกขึ้นยืนเต็มตัว พี่พายุเขาจะเข้ามาใกล้ทำไม แล้วทำไมเขาถึงได้หล่อขนาดนี
พายุสอดแทรกนิ้วมือหนาเข้าไปในช่องทีเดียวทั้งสองนิ้ว งอนิ้วมือออกแรงขยับแทงเข้าออก ลิ้นสากไล่ชิมน้ำหวานไปทั่วทั้งกลีบดอกอย่างเชื่องช้าแต่หนักแน่น ระรัวลิ้นพริ้วไหวบนปุ่มรักสลับพลิกไปมา ทำคนที่โดนถึงกับจิกนิ้วมือแน่นเพราะเสียวจนแทบทนไม่ไหวร่างเล็กมองส่งสายตาสบนัยน์ตาชายหนุ่ม ยิ่งมองแบบนี้เขาแม่งโคตรเซ็กซี่เลย ตาประสานตาจ้องมองกัน หน้าตาเธอตอนนี้แม่งโคตรจะยั่วยวนกัน ชายหนุ่มปวดหนึบจนแทบทนไม่ไหวรีบกดกระแทกนิ้วมือเข้าออกเร็วขึ้น ลิ้นสากละเลงปลายลิ้นขึ้นลงจนเธอแอ่นตัวเด้งรับด้วยความเสียดเสียว“พี่..หนูปวดฉี่ อึก..อ๊ะ!”พายุรู้ว่าเธอคงใกล้ถึงปลายทาง เขากดกระแทกขยับเข้าออกจนสุดข้อนิ้ว ลิ้นร้อนตวัดเลียปุ่มกระสันไม่หยุดพัก อยากส่งเธอให้ถึงฝั่งฝันเพราะเขาเองก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกันแจ๊ะ! แจ๊ะ! แจ๊ะ!“อาส์~ น้ำโคตรเยอะ เสียวสินะ” ชายหนุ่มผละใบหน้าจ้องมองน้ำหวานสีใสที่ไหลออกมาจากร่องสวย เห็นภายในร่องขมิบตอดรัดพร้อมกดกระแทกขยับนิ้วมือเข้าออกรัวๆ ไม่นานร่างบางก็เกร็งสั่นสะท้านปลดปล่อยน้ำใสไหลรินออกมา“อ๊ะ! อร๊ายยย”พายุยกยิ้มอย่างพึงพอใจเมื่อส่งเธอไปถึงจุดหมาย เขาลุกขึ้นยืนเดินไปเก็บกล้องถ่ายรูปที่ตัว
“หา! งั้นเลือกอย่างหลัง..” ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อเขาบอกให้เลือกได้แค่อย่างเดียว เพราะมัวแต่คิดจึงทำให้ตอบเขาช้า“ช้า..ฉันเลือกอย่างแรกให้เธอ” ยิ้มร้ายลอบมองใบหน้าเธอที่กำลังตกใจ เขาไม่มีทางลืมเรื่องของวันนี้แน่“อะ..อื้อ~” พายุโน้มตัวลงไปจูบปิดปากคนตัวเล็ก จูบดูดดื่มอย่างหิวกระหาย ร่างบางเอามือโอบกอดคล้องคอของเขาเอาไว้ เรียวลิ้นของคนทั้งคู่ตวัดเกี่ยวพันนัวเนียกันไปมา ใบหน้าสวยหลับตาพริ้มเคลิบเคลิ้มไปกับแรงปรารถนา“เสียวเหรอ” เขาผละออกเล็กน้อยเพื่อพูดถามเธอ ช่วงล่างยังคงตอกอัดกระแทกเข้าออกอย่างบ้าคลั่ง เธอเสียวหรือเปล่าไม่รู้แต่เขานี่สิ เสียวจนแทบจะแตกคาร่องอยู่แล้วตับ! ตับ! ตับ!“ค่ะ ชะเอม อ๊ะ! หนูเสียว พี่ทำเบาๆหน่อย!” ร่างเล็กพยักหน้ารัวๆยอมรับตรงๆว่าเสียวเป็นอย่างมากและก็อยากให้เขาเบาแรงลงอีกหน่อย ทั้งเจ็บทั้งเสียวจนอยากจะแยกออกจากกัน“ให้เบาลงแล้วได้อะไร” ใบหน้าหล่อโน้มใบหน้าเข้าใกล้มองจ้องเข้าไปนัยน์ตาเธอ“แล้วพี่อยากได้อะไร” ชะเอมที่ไม่รู้ว่าพี่เขาต้องการหรืออยากได้อะไรจึงได้ถามเขากลับไป“อยากได้เธอ!” “แล้วพี่อยากได้อะไร” ชะเอมที่ไม่รู้ว่าพี่เขาต้องการหรืออยากได้อะไรจึงได้ถา
เขาเดินโทงๆลงจากเตียงนอน เดินไปหยิบถุงยาคุมฉุกเฉินที่วางอยู่บนตู้เย็นภายในห้องครัว แล้วเดินกลับมาหาฉันพร้อมกับแก้วน้ำในมือ ฉันรีบละสายตามองไปทางอื่น ให้ตาย ทำไมเขาเป็นคนแบบนี้นะ“ในถุงมียาคุมแบบรายเดือนด้วยนะ กินเอาไว้ก็ดี”“ทำไมชะ..หนูต้องกินด้วย ในเมื่อมันจะไม่มีครั้งต่อไปอย่างแน่นอน” หญิงสาวเบิกตาโตตกใจอยู่ไม่น้อยที่เขาซื้อยาคุมแบบที่ต้องกินทุกวันมาให้ตัวเองด้วย“เธอคิดว่างั้นเหรอสาวน้อย” ยิ้มร้ายถูกส่งไปยังเธอ“พี่พายุ! นี่พี่คิดจะทำอะไรกันแน่ ครั้งที่แล้วบอกว่าอย่ามาให้เจอหน้ากันอีก แล้วนี่อะไร..”“ก็ไม่อะไร ก็แค่เปลี่ยนใจแล้ว ตอนนี้อยากเก็บเธอเอาไว้ข้างกาย”“หนูไม่ใช่สิ่งของนะ” ร่างบางหันหน้าเมินไปทางอื่นอย่างตั้งใจ“ก็ไม่ได้บอกว่าเป็นสิ่งของนี่ ให้มาเป็นเมียต่างหาก”ขวับ!“ห๊ะ! พี่พูดว่าไงนะ” เธอหันหน้ากลับมาจ้องมองชายหนุ่ม แต่ละคำพูดของเขาช่างน่ากลัวซะเหลือเกิน“ก็เมียไง รับผิดชอบฉันด้วย เมื่อคืนเธออยากจูบฉัน ฉันก็ยอมให้เธอจูบแล้วไง”“ต..แต่พี่ทำอย่างอื่นที่มากกว่าจูบอีกนะ” แล้วก็ไม่เห็นจะอยากให้พี่ต้องมารับผิดชอบด้วย“อยากเรียกร้องบ้างมั้ยละ? ฉันยินดีรับผิดชอบเธอ”“ม..ไม่เอาค
“พายุ! หนูชะเอมนี่~” หญิงวัยกลางคนเรียกชื่อลูกชายตัวเองก่อนที่จะหลุบตามองไปยังหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างกายลูกชายของเขา ดวงตากลมสวยเบิกตากว้างขึ้นด้วยความดีใจเธอจำได้ทันทีว่าหญิงสาวตรงหน้าคือใคร“คุณแม่ สวัสดีค่ะ” ชะเอมยิ้มออกมาด้วยความดีใจเช่นกันที่วันนี้ได้เจอกับคุณแม่ของผู้ชายที่เธอรักและท่านก็ใจดีกับเธอเป็นอย่างมาก เธอรีบยกมือขึ้นไหว้ไปยังคุณแม่ของพี่พายุ“หนูชะเอมคิดถึงจังเลยลูก พวกเราไม่ได้เจอกันกี่ปีแล้วเนี่ย เป็นยังไงบ้างหนูสบายดีนะ” แม่พายุรีบเดินเอามาโอบกอดร่างกายของเด็กสาวเอาไว้ด้วยความคิดถึง พวกเขาไม่ได้เจอกันหลายปีจึงเริ่มถามไถ่กันเป็นเรื่องธรรมดา“ชะเอมสบายดีค่ะคุณแม่ ช่วงนี้ฝึกงานอยู่ค่ะใกล้เรียนจบแล้วน่ะค่ะ” ชะเอมตอบไปตามความเป็นจริงช่วงนี้เธอสบายมากอีกทั้งยังมีความสุขดี ชีวิตดี ความรักดี ครอบครัวการทำงานดีหมดทุกอย่าง“แล้วนี่ทำไมหนูถึงมาอยู่ที่บริษัทแม่ล่ะ?” แม่พายุถามเธอถึงเรื่องที่ยังคงสงสัยว่าทำไมถึงได้เห็นชะเอมที่บริษัทของเธอ เด็กสาวคนนี้เข้ามาทำอะไรที่บริษัทแห่งนี้กันนะ“เอ่อคือ” ชะเอมที่ไม่กล้าตอบคำถามก็ทำได้เพียงอ้ำๆ อึ้งๆอยู่แบบนั้นและดีที่พี่พายุเรียกความสนใจคุณแม
“รู้จักค่ะ บริษัทของลินดาส่งไวน์ให้กับทางร้านของคุณพายุค่ะคุณแม่” ลินดาหันหน้าไปบอกคุณแม่พายุด้วยใบหน้าที่ดูเขินอายเล็กน้อย“อ่อแบบนี้นี่เอง ไปกินอาหารเย็นกันเถอะเด็กๆ” แม่พายุพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้และลุกขึ้นยืนบอกกับหนุ่มสาวทั้งคู่ให้ไปกินอาหารเย็นกันได้แล้วเพราะตอนนี้แม่บ้านได้จัดโต๊ะเสร็จเป็นที่เรียบร้อย“แล้วคุณพ่อไม่อยู่เหรอครับ” เมื่อเดินมาถึงยังโต๊ะรับประทานอาหาร พายุเลือกที่จะนั่งฝั่งตรงข้ามกับลินดา เขาถามหาผู้เป็นพ่อไม่แน่ใจว่าอยู่ข้างบนห้องหรือออกไปข้างนอก“วันนี้คุณพ่อเขามีนัดกับเพื่อนเก่าน่ะลูกออกไปทานอาหารกันข้างนอก” แม่พายุตอบให้ลูกชายได้หายสงสัยว่าคุณพ่อของเขาไปไหนกันแน่ เธอหันไปบอกกับลินดาให้นั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆเธอ“นั่งเลยนะหนูลินดา”“ขอบคุณค่ะคุณแม่” ลินดายิ้มรับและค่อยๆลากเก้าอี้ออกมาเล็กน้อยและนั่งลงที่เก้าอี้อย่างเรียบร้อย“แม่ก็ลืมไปเลยว่าที่บ้านหนูผลิตไวน์ส่งออกทั้งในและต่างประเทศ” แม่พายุเริ่มชวนลินดาพูดคุยอีกครั้ง เพราะทั้งคู่ ทั้งลินดากับพายุต่างคนต่างเงียบกันเกินไป“ใช่ค่ะคุณแม่ว่าแต่คุณพายุชอบกินอะไรเหรอคะ” ลินดาเมื่อได้โอกาสทำความรู้จักก็เริ่มถามพายุให้มา
หญิงสาวตรงหน้าลนลานรีบขอโทษไปยังชายหนุ่มเจ้าของผับทันที ถ้าเผลอพูดอะไรผิดไปก็กลัวว่าเขาจะยกเลิกไวน์จากทางบริษัทเธอ“….” พายุยังคงทำท่าทีไม่พอใจเธอจนหญิงสาวคนดังกล่าวต้องพูดออกมาอีกครั้ง รีบพูดและรีบออกไปจากตรงนี้คงจะดีที่สุดแล้วในตอนนี้“เรื่องไวน์ตัวใหม่เชิญทางคุณเลือกและตัดสินใจได้เลยนะคะว่าต้องการตัวไหนจากทางเรา นี่เป็นนามบัตรของฉันค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ พี่ไปก่อนนะคะคนสวย” ร่างบางพูดบอกเจ้าของผับพร้อมทั้งหยิบนามบัตรของเธอเอาออกมาจากกระเป๋าสะพายใบสวยแล้ววางลงบนโต๊ะทำงานของเขา เธอยิ้มแย้มไม่ลืมที่จะทักทายไปยังชะเอมก่อนที่จะเดินออกไปอีกด้วย“สวัสดีค่ะ” ชะเอมยกมือขึ้นไหว้ผู้หญิงคนนั้นเพราะดูจากใบหน้าแล้วเธอคงจะอายุเยอะกว่าเธอแน่ เมื่อเธอคนนั้นได้เดินออกไปจากห้องทำงานของพายุแล้ว ชะเอมก็ได้เดินเข้าไปหาพายุที่ซึ่งนั่งอยู่ที่เก้าอี้ทำงานตัวโปรด“ใครเหรอคะ สวยมากเลย” คนตัวเล็กยิ้มถามชายหนุ่มตรงหน้าว่าเธอคนนั้นคือใคร ดวงตากลมโตมองไปยังขวดไวน์บนโต๊ะที่วางเอาไว้เยอะแยะจนเต็มไปหมดแต่ว่าก็ต้องยอมรับเลยนะว่าผู้หญิงคนเมื่อกี้เธอสวยมาก“เจ้าของบริษัทที่ฉันซื้อไวน์จากเขาน่ะ เธออย่าไปถือสาคำพูด
“พวกเรายินดีกับพี่ทั้งสองคนด้วยนะคะ” ฉันกับพี่เชอรีนเดินมาถึงยังตรงที่พี่ไบรอันยืนอยู่กับทางเพื่อนๆของเขา มองไปรอบๆก็ไม่ยักจะเห็นพี่แชมเปญเลย“ขอบคุณครับน้องชะเอม น้องเชอรีน” พี่ไบรอันยิ้มรับและกล่าวคำขอบคุณพวกเราสองพี่น้องตอนนี้พี่เขาถือว่าเป็นพี่เขยของพวกฉันแล้วมั้ยนะ“แล้วนี่พี่แชมเปญไปไหนแล้วคะเนี่ย” ฉันถามหาพี่สาวของตัวเองเพราะไม่รู้จริงๆว่าเธอนั้นหายไปไหนทั้งๆที่วันนี้เป็นงานหมั้นของเธอเองแท้ๆ“น่าจะหนีกลับไปคอนโดแล้วล่ะแต่ไม่ต้องห่วงนะเดี๋ยวพี่จะตามไปจัดการให้เข็ดหลาบ” เขาชูโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมา ไบรอันรู้ว่าแชมเปญกลับไปหลบซ่อนตัวยังคอนโดของเธอเป็นที่เรียบร้อยและถามว่าเขารู้ได้อย่างไรนะเหรอก็เพราะพี่ไบรอันติดจีพีเอสเอาไว้ที่โทรศัพท์มือถือของพี่แชมเปญแล้วยังไงล่ะ“ช่วยเบามือกับพี่สาวของพวกเราด้วยนะคะพี่เขย ฮ่าๆ” ฉันพูดติดตลกบอกพี่ไบรอันให้ช่วยถนอมพี่แชมเปญของพวกเรา“ขอคิดดูก่อนแล้วกันนะ งั้นพี่ไปจัดการกับพี่สาวของพวกเราก่อนแล้วกัน เอาไว้เจอกันนะ พี่ไปก่อน” ไบรอันบอกลาเพื่อนรวมไปถึงพวกฉันสองพี่น้องที่ยืนอยู่ตรงนั้น ฉันคิดว่าพี่เขาคงมูฟออนจากฉันได้แล้วแหละขอให้พี่ไบรอันกับพ
“ก็ได้อยู่ค่ะแต่พี่ห้ามพูดอีกนะไม่งั้นไม่ทำให้” คนตัวเล็กที่อยู่บนตักของชายหนุ่มเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เขาจะถามอะไรนักหนาไม่พูดก็แปลว่าจะทำให้ไง“ครับ ปิดปากฉันด้วยอะไรดีน้า” คำตอบของเธอทำให้เขาพอใจ ชายหนุ่มลูบไล้ไปตามเรือนร่างบอบบางพลางส่งสายตาแทะโลมร่างกายเธอไปพร้อมๆกัน“พี่จะทำอะไร!!” คนตัวเล็กนั่งแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูกเมื่อโดนเขาลูบคลำเนื้อตัวอย่างถือวิสาสะ“ปิดปากฉันด้วย..นม..ของเธอไง นะ~” พายุใช้มือหนาค่อยๆเลื่อนชุดเดรสเกาะอกสีเทาของเธอดึงลงมากองเอาไว้ที่หน้าท้องแบนราบ มือหนารีบแกะแผ่นปิดจุกทั้งสองข้างออกพร้อมกับส่งฝ่ามือหนาเข้าบีบขยำหน้าอกอวบ“ไม่เอา! เดี๋ยวมีใครเข้ามาเห็น อะ อ๊ะ พี่พายุ อื้อ~” ร่างบางรีบแกะมือของเขาออกเพราะกลัวว่าอาจมีใครเข้ามาเห็นเข้า เธอดึงชุดให้เลื่อนขึ้นมาปกปิดเหมือนเดิมแต่ก็โดนพายุดึงกระชากกลับลงไปอีกและโน้มตัวลงไปดูดเลียหัวนมจนเธอส่งเสียงครางออกมา“แค่แปบเดียวฉันหิว!” พายุจับมือทั้งสองข้างของชะเอมเอาไว้ด้วยเพียงมือข้างเดียวของเขาส่วนมืออีกข้างผลักดันหลังเธอให้แอ่นเข้าหาริมฝีปากเขา ความเสียวที่ได้รับทำเธอแหงนใบหน้าหลับตาพริ้มชายหนุ่มเกร็งปลายลิ้นสากต
“ไม่เอานะคะ แชมเปญไม่ชอบอิตานั่น แชมเปญไม่อยากหมั้น!” คราวนี้ได้ยินชัดเต็มสองรูหูเลย ทำไมมันกลับกลายเป็นแบบนี้ไปได้ เธอยังไม่มีโอกาสที่จะเข้าไปพูดคุยกับพ่อแม่ของเธอเลยด้วยซ้ำเรื่องที่ไม่อยากให้น้องๆรวมไปถึงตัวเธอเองด้วยต้องไปหมั้นกับทางไบรอัน(ทางบ้านไบรอันเขาเลือกหนูนะลูกแล้วจะให้พ่อกับแม่ปฏิเสธเขาได้ยังไง)“เดี๋ยวหนูจะไปคุยกับนายนั่นเองค่ะพ่อ แค่นี้ก่อนนะคะ”ผับ Storm Night22.00 นหญิงสาวที่แต่งตัวด้วยชุดเดรสเกาะอกสีแดงตัวสั้นหยิบยกแก้วเหล้าราคาแพงยกขึ้นมาดื่มไม่หยุด เธอเริ่มเมาเพราะมีเรื่องให้คิดหนักและกำลังกลุ้มใจที่ต้องหมั้นกับคนที่ไม่ได้รัก คนที่เธอไม่อยากให้ใจ คนที่คอยคิดแต่จะเอาเปรียบเธอ“ชะเอมม~ พี่จะทำยังดี พี่ไม่อยากหมั้นกับไอ้บ้านั่น” ร่างบางวางแก้วเหล้าลงกับโต๊ะพูดกับน้องสาวว่าตัวเธอเองจะทำยังไงดีคิดยังไงก็คิดไม่ออกจึงได้ใช้เหล้าเป็นตัวแก้ปัญหาซะเลย“พี่ไบรอันเขาก็ดูโอเคอยู่นี่คะทำไมพี่ถึงไม่ลองเปิดใจชอบเขาดูก่อน” คนน้องบีบมือให้กำลังพี่สาวคนโตเธออยากให้พี่เธอลองเปิดใจให้กับพี่ไบรอันดูในเมื่อทั้งสองก็มีอะไรกันไปแล้วแต่ทำไมพี่สาวเธอถึงไม่ชอบพี่ไบรอันกันนะ อยากรู้แต่ไม่อยา
“ครับ ผมจะรอฟังข่าวดีจากทางคุณและนี่เป็นนามบัตรของผมครับ ผมกับคุณดูเหมือนว่าอาจจะได้เกี่ยวดองกันในอนาคตนี้นะครับ หึ!” พายุลุกขึ้นยืนแล้วหยิบนามบัตรของเขานำมันออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูทแล้วยื่นให้ไบรอันไบรอันรับนามบัตรของพายุมาไว้ในเมื่อฟังจากที่เขาพูดเมื่อสักครู่เขาคงเดาทางถูกซินะว่าเขาจะจัดการอย่างไรต่อไปกับเรื่องนี้“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” พายุพูดเสร็จก็เดินออกไปจากห้องทำงานไบรอันทันทีภารกิจในวันนี้หมดเพียงเท่านี้ที่เหลือให้มันเป็นหน้าที่ของไบรอันก็แล้วกันส่วนเขามีหน้าที่รอดูว่าไบรอันจะจัดการได้หรือไม่ ถ้าไม่สำเร็จก็คงต้องเป็นเขานี่แหละที่จะเดินเข้าไปพบคุณพ่อคุณแม่ของชะเอมและเมื่อพายุได้เดินออกไปจากห้องนี้แล้ว ไบรอันก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วกดต่อสายโทรออกหาผู้เป็นพ่อทันที ไม่นานปลายสายก็รับ“พ่อครับผมมีเรื่องอยากคุยด้วยครับ”“ครับ..คือผมอยากเลือกผู้หญิงที่ผมอยากจะหมั้นด้วยตัวของผมเองครับและคนๆนั้นก็คือ....แชมเปญ ผมกับเธอพวกเรารักกันครับ”มหาลัย CHวันนี้เชอรีนพี่สาวของชะเอมบอกว่าจะมารับเธอถึงที่มหาลัยนานๆที่จะมีเรื่องดีๆแบบนี้นะเพราะโดยปกติแล้วพี่เชอรีนแทบจะไม่เคย
"ฉันเนี่ยนะมีคนอื่นเธอหรือเปล่า" พายุใช้นิ้วชี้ ชี้เข้าหาตัวเองว่าเขาเนี่ยนะที่จะมีคนอื่นเป็นเธอมากกว่ามั้ยก็เธอทั้งสวยทั้งฮอตขนาดไอ้ฝรั่งนั่นยังชอบเธอเลย"ไม่ใช่หนูแน่!!" ชะเอมรีบปฏิเสธเธอเป็นคนรักจริงถ้าคบใครก็จะคบแค่ทีละคน“เอาเถอะถ้าเธอยังไม่อยากให้ฉันบอกใครก็ไม่เป็นไรส่วนเรื่องหมั้นฉันจะเป็นคนจัดการเอง” เขาพยักหน้ารับรู้ในความแน่วแน่ของหญิงสาวร่างเล็กพร้อมทั้งบอกเธอไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องหมั้นจะไม่มีทางเกิดขึ้นได้อย่างแน่นอน“จัดการยังไงของพี่~” คนน้องยังคงสงสัยว่าเขาจะจัดการยังไง“เป็นเด็กเป็นเล็กอย่ารู้เลย” เขาไม่อยากบอกเธอว่าเขาจะจัดการยังไง“ใครเด็ก!! หนูอยู่ปี2แล้วนะอายุยี่สิบปีแล้วด้วย!” เธอที่โดนกล่าวหาว่ายังเป็นเด็กรีบโต้แย้งเขากลับไปทันที“ยังไงก็เด็กกว่าฉันอยู่ดี” จ้าพ่อคนแก่“ชิ..คนแก่ หนูไปอาบน้ำดีกว่าถอยไปหน่อยค่ะ” ชะเอมเลือกที่จะไปอาบน้ำดีกว่าต้องมานั่งทะเลาะกับเขาแบบนี้ ร่างบางบอกให้คนพี่ถอยหนี เธอจะลงทางฝั่งที่ถนัดซึ่งก็คือทางฝั่งที่พายุนอนอยู่มือเรียวยังคงจับผ้าห่มที่ใช้ห่อกายเอาไว้แน่นเตรียมที่จะก้าวเท้าลงจากที่นอนแต่ยังไม่ทันที่จะลงก็โดนคนตัวโตอุ้มเธอให้ลอยขึ้น
ชายหนุ่มออกแรงดึงร่างเธอเข้ามาสวมกอด ฝ่ามือหนาลูบปลอบโยนคนตัวเล็กในอ้อมกอดอย่างเบามือทะนุถนอมราวกับไข่ในหิน เขาอาจจะหวงเธอมากไปหน่อยแต่เป็นใครก็ต้องคิดแล้วมั้ย ชายหญิงชวนกันขึ้นไปบนห้องโดยที่ลืมนึกไปว่าบนห้องนั้นยังมีพี่สาวเธออีกคนที่อยู่ในห้องนั้นด้วย“...”“ขอโทษจริงๆที่ผ่านมาที่ไม่เคยเชื่อใจเธอเลย” พายุขอโทษเธอออกมาจากใจอีกครั้งและไม่รู้ว่ามันเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วที่เขาได้พูดคำๆนี้ออกมาจากปากเขาแต่มันก็ทำให้ใจเธอเต้นแรงใจอ่อนยวบ เขาเป็นผู้ชายปากร้ายก็จริงแต่บางมุมเขาก็ดูอ่อนโยนซะเหลือเกินอย่างเช่นในตอนนี้“ก็คือครอบครัวของพี่ไบรอันเขาต้องการที่จะให้ลูกชายของเขาหมั้นกับครอบครัวหนูคนไหนก็ได้ค่ะ” ชะเอมตัดสินใจพูดออกมาว่าเรื่องราวทั้งหมดมันเป็นมายังไง เธออยากจะบอกกับเขาตั้งนานแล้วแต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดจากตรงไหน“แล้วทำไมเธอถึงบอกว่าเป็นเธอล่ะ?” พี่เขาคงหมายถึงตอนที่ฉันบอกว่าพี่ไบรอันคือว่าที่คู่หมั้นของฉันนั่นแหละ“ก็ทั้งพี่แชมเปญกับพี่เชอรีนเขาไม่ยอมหมั้นน่ะสิคะ เรื่องหมั้นก็เลยตกมาถึงตัวหนูและดูเหมือนพี่ไบรอันเขาก็ดูจะโอเคที่รู้ว่าจะต้องหมั้นกับหนูด้วย..แต่บอกไว้ก่อนเลยนะคะว่าหนูไ