ผลการผ่าตัดของคุณเอกภพเป็นที่น่าพอใจมาก ร่างกายของเขาฟื้นตัวได้เป็นอย่างดี หลังจากหายดีแล้วเขาก็เลยมีโอกาสได้ท่องเที่ยวกับแอนเดรียก่อนกลับและบังเอิญได้เจอกับเพื่อนเก่าซึ่งมาทำธุระที่นี่ ตอนนี้เลยพากันมานั่งดื่มชายามบ่ายที่ร้านแห่งหนึ่ง “อยู่เมืองไทยไม่เคยได้เจอกันเลยนะครับพ่อเลี้ยง” “นั้นสิครับคุณเอก เราไม่ได้เจอกันนานมาก คุณไม่ค่อยขึ้นไปเที่ยวทางเหนือเลย” “ที่ผ่านมาผมงานยุ่ง แต่ตอนนี้ก็สบายแล้วครับยกกิจการให้พวกเขาไปดูแลกันแล้ว” “ดีจังนะครับ ผมเองก็กำลังจะปล่อยให้เขามาทำอย่างเต็มตัวเหมือนกัน” “ปีนี่อายุเท่าไหร่แล้วล่ะ ลุงไม่ได้เจอหลายปี โตเป็นหนุ่มแล้ว นี่ถ้าไปเจอที่อื่นลุงก็คงจะจำไม่ได้” “30 แล้วครับคุณลุง” ฐากูรชายหนุ่มใบหน้าหล่อแบบชายไทยตอบเพื่อนของบิดา “แล้วนี่แต่งงานมีครอบครัวหรือยังล่ะ” “อย่าถามเลยคุณเอก เจ้าไม้มันเรื่องมากครับ เจอใครก็บอกไม่ถูกใจสักที นี่ผมก็กำลังมองหาสาวๆ ให้มันอยู่เหมือนกัน อยากให้แต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝากับเขาเสียที แต่หาเท่าไหร่ก็ยังไม่เจอคนที่มันถูกใจ” “แหมก็ล
บ่ายวันอาทิตย์ปฐพีนั่งทำหน้าเบื่อโลกอยู่บนโซฟากลางห้อง ตอนนี้เอลินอร์ย้ายกลับไปอยู่ทีบ้านของตัวเองได้หลายวันแล้ว ช่วงเวลาที่มีความสุขมันผ่านไปเร็วจนเขาใจหาย เขาไม่รู้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับคนรักจะเปลี่ยนไปในทิศทางไหนแต่เขาก็จะทำทุกอย่างเพื่อให้ตนเองกับเอลินอร์ได้ใช้ชีวิตร่วมกันแม้ว่ามันอาจจะต้องใช้เวลาก็ตาม ใบหน้าหล่อยิ่งเครียดกว่าเดิมเมื่อเอลินอร์โทรศัพท์มาเล่าให้ฟังว่าเย็นนี้เพื่อนของบิดาจะมาทานอาหารเย็นที่บ้านพร้อมกับจะแนะนำให้เธอได้รู้จักกับลูกชายของเขา “พี่ดินมาบ้านแอลได้ไหมคะ แอลว่าคงไม่ใช่แค่กินข้าวธรรมดาแน่ๆ เลยค่ะ แม่กำชับกับแอลตั้งหลายครั้งว่าให้แอลแต่งตัวสวยๆ” “แอลของพี่ใส่ชุดอะไรก็สวยครับ แต่สวยที่สุดก็ตอนที่ไม่ใส่อะไรเลย” “พี่ดินทะลึ่งใหญ่แล้วเดี๋ยวใครก็มาได้ยินหรอกค่ะ” “ไม่มีใครได้ยินหรอกครับ พี่อยู่คนเดียวแอลก็รู้นี่” “พี่ดินขา มากินข้าวบ้านแอลนะคะ แอลอยากเจอพี่ดิน” เอลินอร์อ้อนอีกรอบเธอหวังว่าเขาจะยอมใจอ่อน “มันคงไม่ดีเท่าไหร่เพราะวันนี้ที่บ้านแอลมีแขก อยู่ดีๆ พี่โผล่ไปพี่กลัวว่าคุณลุงกับ
วางสายจากคนรักแล้วก็มานั่งเครียดอย่างเดิมเพราะถ้าเป็นอย่างที่เอลินอร์พูดเขาก็คงจะตกที่นั่งลำบากเพราะเพื่อนคุณเอกภพที่เอลินอร์พูดถึงนั้นเขารู้จักดีว่าเป็นใครและมีหน้ามีตาในสังคมมากแค่ไหน เมื่อเทียบกับตนเองแล้วมันต่างกันราวฟ้ากับเหวเลยทีเดียว ชายหนุ่มทบทวนตัวเองอีกครั้ง สถานะระหว่างเขากับคุณหนูช่างแตกต่างกันมากเหลือเกิน ที่ผ่านมาเขาเอาอารมณ์เป็นใหญ่จึงมองข้ามเรื่องนี้ไปอย่างไม่น่าให้อภัย ลำพังแค่เงินเดือนของเขาทั้งเดือนมันก็ยังซื้อกระเป๋ายี่ห้อที่คุณหนูชอบใช้ได้แค่ครึ่งใบเท่านั้น ความรักที่เขามีให้เธอมันมากก็จริงแต่ชีวิตคนเราไม่ได้หล่อเลี้ยงด้วยความรักเพียงอย่างเดียว จากที่ไม่เคยคิดจะขอความช่วยเหลือจากผู้เป็นมารดาที่เพิ่งได้มีโอกาสเจอกันเมื่อครั้งที่เขาไปเรียนต่อที่อังกฤษ ปฐพีก็เริ่มลังเล ถ้าเขาไปทำงานกับมารดาที่นั่น บางทีก็อาจจะมีโอกาสเติบโตขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ เขาลังเลว่าจะโทรหามารดาดีหรือเปล่าเพราะเคยปฏิเสธเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว แต่มารดาของเขาก็โทรเข้ามาก่อน เสียงสะอื้นไห้ของเธอดังขึ้นทันทีที่ชายหนุ่มกดรับสาย “แม่ครับ ร้องไห้ทำไม ใค
ปฐพีเร่งเคลียร์งานตลอดทั้งวันจนแทบไม่มีเวลาคุยกับเอลินอร์ เขายังไม่บอกเธอเรื่องที่จะต้องบินไปอังกฤษคืนนี้เพราะอยากเธอตั้งใจทำงานก่อน จนกระทั่งถึงเวลาเลิกงาน “พี่ดินค่ะ พนักงานกลับหมดแล้ว พี่ดินยังมีงานอีกเยอะไหมคะ แอลว่ามาทำต่อพรุ่งนี้ก็ได้นะคะ” เพราะเห็นว่าจริงจังกับงานมาตลอดทั้งวันเธอก็อยากให้เขาได้พักบ้าง “อีกนิดเดียวครับ แล้วของแอลล่ะ” “ของแอลเสร็จแล้วค่ะ” “แอลรอพี่ก่อนได้ไหมครับอีกนิดเดียว หิวหรือยังครับ” เขาเงยหน้าขึ้นมองคนรักที่ตอนนี้ไปยืนอยู่มองทิวทัศน์อยู่อีกด้านหนึ่งของห้อง “ไม่ค่ะ ตอนบ่ายกินขนมไปเยอะค่ะ พี่ดินมีอะไรให้แอลช่วยไหมคะ”&l
ปฐพีจับคนรักให้นอนราบไปบนทำงานซึ่งตอนนี้เอกสารทั้งหมดหล่นลงมาอยู่บนพื้น ร่างหญิงสาวสั่นสะท้านด้วยความตื่นเต้นกับการร่วมรักในห้องทำงาน หน้าอกอิ่มกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจ ทำให้เขามองอย่างลุ่มหลงเรียวขาทั้งสองข้างของเธอนั้นหนีบเข้าหากันเพราะความต้องการที่มากขึ้นเรื่อยๆ“หนูแอลสวยมาก”น้ำเสียงแหบพร่ากระซิบก่อนจะพรมจูบตั้งแต่ใบหูเรื่อยลงมายังแก้มนวลและหยุดที่ริมฝีปากอิ่ม ปฐพีไล้ปลายลิ้นไปที่ริมฝีปากสีสวย ที่เผยอออกพร้อมกับส่งเสียงร้องคราง ให้เขาได้โอกาสส่งปลายลิ้นเข้าไปด้านในโพรงปากนุ่ม จูบเร่าร้อนกระตุ้นอารมณ์ของทั้งสองเดือดพล่าน สองมือหนาปลดกระดุมเสื้อส่วนที่เหลือออก เผยให้เห็นถึงเนินอกคู่สวยชายหนุ่มออกแรงเคล้นคลึงไปมา เอลินอร์ร้อนรุ่มราวกับถูกไฟเผาร่างเธอกำลังจะละลายเพราะสัมผัสที่เขาปลุกเร้า เสียงหวานครางกระเส่า ชายหนุ่มก้มขบเม้มลำคอระหง ลิ้นร้อนลากลงไปหาความหวานจากยอดอกครั้งแล้วครั้งเล่า ปลายลิ้นลากไล้ไปมาจนเปียกชื้น
ปฐพีเดินทางมาถึงอังกฤษก็รีบตรงไปยังโรงพยาบาลทันทีพอไปถึงมารดาก็โผเข้ากอดเขาแน่น และเริ่มร้องไห้อีกครั้ง “ดิน แม่ทำอะไรไม่ถูกเลยลูก วิลล์เขานอนอยู่แบบนี้มาสองวันแล้ว” “แล้วหมอว่ายังไงบ้างครับแม่” “หมอบอกว่าเขามีเลือดออกในกะโหลก ผ่าตัดเอาเลือดออกหมดแล้ว แต่ทำไมเขาถึงยังไม่ฟื้นก็ไม่รู้” “ผมว่ารออีกสองสามวันเขาคงฟื้นครับ แม่อย่าเพิ่งกังวลไปเลย แล้วแผลที่ขาล่ะครับเป็นอะไรมากไหม” ปฐพีเห็นว่าตอนนี้ขาของเขามีผ้าพันแผลผืนใหญ่พันอยู่ข้างหนึ่งมันยาวตั้งแต่โคนขาถึงกลางน่อง “กระดูกเขาหักแต่หมอผ่าตัดดามเหล็กไว้ข้างในแล้ว” “เขาจะกลับมาเดินได้ตามปกติใช่ไหมครับแม่” “หมอบอกว่าวิลล์จะกลับมาเดินได้ แต่อาจจะไม่คล่องแคล่วเหมือนเดิม แม่สงสารเขามากนะดิน วิลล์เขาเป็นคนดีทำไมต้องมาเกิดเรื่องแบบนี้ก็ไม่รู้” “ตั้งแต่เกิดเรื่องแม่ได้พักบ้างไหมครับ” ปฐพีมองหน้ามารดาที่เคยสวยและสง่าแต่วันนี้หมองคล้ำลงจนเห็นได้ชัด “แม่เป็นห่วงเขา กลัวว่าตื่นมาแล้วไม่เจอใครเขาคงตกใจ” “ผมจะเฝ้าวิลล์ให้เอง แม่กลับไปพั
วิลเลียมอาการดีขึ้นมากแล้ว แต่เขายังต้องนอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลจนกว่าแผลผ่าตัดที่ขาจะดีขึ้น และหลังจากนั้นจะต้องทำกายภาพบำบัดอย่างต่อเนื่องถึงจะเดินไปตามปกติ แต่เพราะเป็นคนห่วงงานเขาจึงให้เลขาย้ายห้องทำงานของตนมาไว้ที่โรงพยาบาลชั่วคราว “ถ้าไม่เข้าใจตรงไหนก็ถามลุงมาได้เลยนะดิน ไม่ต้องเกรงใจ” “ครับลุงลิลล์” วิลเลียมและลินดาคุยกับปฐพีแล้วว่าระหว่างนี้ให้เขาเรียนรู้งานและทำงานบางอย่างแทนวิลเลียมไปก่อนโดยยังไม่ได้บอกชายหนุ่มเรื่องจะยกกิจการโรงแรมซึ่งมีสิบกว่าแห่งทั่วยุโรปให้เขา เพราะกลัวว่าปฐพีจะปฏิเสธและหนีกลับประเทศไทยก่อนที่วิลเลียมจะสอนงานเขาจนเสร็จ การทำงานของชายหนุ่มอยู่ในสายตาของเพื่อนวิลเลียมซึ่งเขาจะคอยรายงานอยู่ตลอดว่าปฐพีทำงานเป็นอย่างไรบ้าง พอเข้าสัปดาห์ที่สองเขาก็จะเริ่มเข้าใจระบบงานมากขึ้น แต่ที่ยังไม่เข้าใจก็คือทำไมเขาจะต้องมาเรียนรู้งานมากมายขนาดนี้ด้วยเพราะอีกไม่นานวิลเลียมก็น่าจะหายดีและออกจากโรงพยาบาลได้ “แม่ว่าพอก่อนไหมดิน เหนื่อยมาทั้งวันแล้วกลับไปพักที่บ้านก่อนพรุ่งนี้ค่อยมาทำต
“แอลยังไม่ทันเล่าเลยพี่ดินก็ทำเสียงเครียดแล้วเหรอคะ” เอลินอร์ส่งยิ้มผ่านกล้อง “ลองบอกมาสิครับว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างที่งานเลี้ยง” ชายหนุ่มคาดคั้น “ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะพี่ดิน ก็แค่ลูกชายของเพื่อนคุณพ่อคุณแม่เข้ามาจีบแอลแค่นั้นเอง”“ไม่แค่นั้นนะครับ นั่นเรื่องใหญ่เลยนะหนูแอล”“พี่ดินไม่ต้องตกใจขนาดนั้น แอลบอกเข้าไปแล้วว่าตอนนี้แอลยังไม่คิดจะมีแฟน เพราะอยากทำงานให้เต็มที่ก่อน” เอลินอร์รีบบอกเพราะไม่อยากให้เขาไม่สบายใจ “มันก็คงกันเขาได้ไม่นานนะครับ” ชายหนุ่มแทบอยากจะบินกลับ เขาเชื่อใจเอลินอร์แต่ก็ไม่ไว้ใจคนอื่นเลย“หรือแอลจะบอกเขาไปตรงๆ เลยดีไหมคะว่าแอลมีแฟนแล้ว แต่ถ้าคุณพ่อคุณแม่คาดคั้นแอลก็ไม่รู้บอกท่านยังไงว่าแฟนแอลเป็นใคร” “เรื่องนี้พี่จะบอกท่านเอง พี่กลัวแอลบอกแล้วท่านจะตกใจ” ปฐพีกลัวว่าคุณเอกภพจะตกใจ เพราะมันคงไม่ดีต่อสุขภาพของคนที่เพิ่งผ่าตัดทำบายพาสมาแน่ๆ “เรื่องคุณพ่อแอลไม่ค่อยห่วงหรอกค่ะ ท่านรักพี่ดินมาก แต่คุณแม่นี่สิคะ” “คุณป้าทำอะไรเหรอครับ” “วันหยุดยาวสัปดาห์หน้า แม่ชวนแอลกับพ่อขึ้นไปเที่ยวภูเก็ตค่ะ”
เมื่อได้รับคำตอบจากภรรยาแล้วปฐพีก็เริ่มปฏิบัติการปั๊มทายาททันที ปฐพีอุ้มเจ้าสาวไปยังห้องนอน เขาวางเธอลงที่ปลายเตียงแล้วรั้งให้เธอเข้ามาแนบชิด จุมพิตไปบนริมฝีปากนุ่มสวย บดขยี้อย่างโหยหาเพียงแค่สัมผัสร่างกายก็ตื่นตัว ชายหนุ่มจับมือเล็กของภรรยาสาวไปสัมผัสกับส่วนแข็งขืนเพื่อให้เธอรับรู้ ว่าตอนนี้เขาต้องการเธอมากแค่ไหน “พี่ดินทำไมมันโตเร็วละคะ” “ก็พี่คิดถึงและต้องการหนูแอลไงครับ ไม่เจอกันหนึ่งเดือน แล้วพอเจอกันก็ได้แค่เดินจับมือ มันทรมานมากนะครับ รู้ไหมพี่ต้องการแอลมาก”เสียงของเขาบ่งบอกอย่างชัดเจนว่าตัวเองนั้นต้องการเธอมากแค่ไหน ชายหนุ่มประคองใบหน้าคนรักแล้วประกบปากจูบอีกครั้งอย่างเร่าร้อนและเรียกร้องเอลินอร์เผยอปากรับลิ้นอุ่นเข้าให้เข้ามาตวัดไล้น้ำหวาน พร้อมส่งเสียงครางอย่างรัญจวน เมื่อฝ่ามือใหญ่ละจากใบหน้าลงมาทรวงอกอิ่มบีบคลึงเต้างามอย่างหนักมือ ปฐพีผละจูบออกเมื่อเธอเริมครางประท้วงเพราะกำลังจะขาดอากาศ สองตาสบประสานส่งผ่านความรู้สึกและความต้องการที่ต่างฝ่ายต่างต่างมีให้แก่กันอย่างท่วมท้นชุดนอนไม่ได้นอนและบราตัวจิ๋วที่พี่สะใภ้มอบให้ค่อยๆ
งานแต่งงานระหว่างปฐพีและเอลินอร์ถูกจัดขึ้นที่โบสถ์เก่าแก่แห่งหนึ่งในกรุงลอนดอน ความสวยงามของโบสถ์กับการออกแบบงานแต่งงานเต็มไปด้วยกลิ่นอายของความสุข ซึ่งปฐพีเป็นคนออกแบบเองทั้งหมด ปฐพีสวมสูทสั่งตัดสีขาวที่ตัดเย็บอย่างประณีต แขกที่มาร่วมกันต่างมีใบหน้ายิ้มแย้มและรอคอยการปรากฏตัวของเจ้าสาว เมื่อเสียงดนตรีดังขึ้นชายหนุ่มก็หันไปมองที่ประตูทางเข้า เขารู้สึกใจเต้นแรง ในขณะที่แขกต่างลุกขึ้นยืนเพื่อให้เกียรติเจ้าสาวที่เดินควงแขนคุณเอกภพผู้เป็นบิดาเข้ามาใบหน้าสวยปกปิดด้วยผ้าสีขาว นั้นยิ่งกระตุ้นให้ทุกคนอยากเห็นว่าหญิงสาวผู้โชคดีคนนี้จะมีใบหน้าสวยงามแค่ไหน แม้ว่าปฐพีจะไม่มีคนรู้จักที่นี่มากนักแต่เพราะเขาเป็นทายาทอย่างถูกต้องตามกฎหมายคนเดียวของวิลเลียม เบอร์เรลนักธุรกิจชื่อดังของเมืองนี้งานแต่งครั้งนี้จึงมีคนจับตามองอยู่มากพอสมควรเมื่อคุณเอกภพเดินมาถึงยังแท่นพิธีเขาก็ส่งตัวลูกสาวให้กับปฐพี ที่ยื่นมือมารับเจ้าสาวของเขาด้วยความตื่นเต้น มือใหญ่สั่นเล็กน้อยและนั่นก็ทำให้เอลินอร์รู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นไปอีกเมื่อเอลินอร์มายืนอยู่ตรงหน้า ชายหนุ่มก็ยกผ้าคลุมใบหน้า
ความสุขมันแสนสั้นเมื่อถึงเวลาที่ปฐพีจะต้องกลับไปทำงานอีกครั้ง เอลินอร์มาส่งคนรักที่สนามบิน แต่ครั้งนี้เธอไมได้เศร้าเหมือนครั้งก่อนเพราะปลายเดือนหน้าเธอครอบครัวก็จะบินไปเที่ยวอังกฤษตามคำเชิญของคุณลินดาและคุณวิลเลียม“อีกไม่ถึงเดือนเราก็จะเจอกันอีกแล้ว ครั้งนี้หนูแอลคงไม่งอแงให้พี่ต้องรีบกลับมาใช่ไหมครับ”“แอลไม่เคยงอแงนะคะ”“แล้วใครกันล่ะครับ ที่ไม่ยอมให้พี่โทรหาจนพี่ทนคิดถึงไม่ไหวรีบบินกลับมาแบบนี้”“มาโทษแอลได้ยังไงล่ะคะ พี่ดินอยากทนไม่ไหวเอง”“ถ้าไม่รักก็คงไม่รีบบินกลับมาหรอกครับ”“พี่ดินขา อย่าปากหวานแบบนี้กับใครนะคะ”“พี่ทั้งรักทั้งหลงขนาดนี้ หนูแอลยังไม่ไว้ใจพี่อีกเหรอครับ”“ก็พี่ดินของแอลหล่อขนาดนี้เป็นใครก็ต้องหวง”“พี่ไม่เคยมองใครมานานหลายปีแล้ว มองแค่หนูแอลคนเดียว” ปฐพีกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น เขาไม่อยากจะห่างเธอเลยแต่เพราะมีความจำเป็นเรื่องงานเลยต้องทำใจ“พี่ดิน เขาประกาศเรียกแล้ว”“พี่ไปก่อนะครับ รักหนูแอลนะ” ชายหนุ่มก้มจูบหน้าผากมนอย่างรักใคร่“แอลก็รักพี่ดินค่ะ เดินทางปลอดภัยนะคะพี่ดิน ถึงแล้วอย่าลืมโทรหาแอลนะคะ”“จะลืมได้ยังไงล่ะครับ พี่ไปก่อนนะครับ หนูแอลจะได้รีบกลับไปท
สามวันมาแล้วที่เอลินอร์ทำโทษปฐพี เธอทั้งคิดถึงและอยากเห็นหน้าอยากได้ยินเสียงแต่ก็ต้องอดทนเพราะไม่อยากจะกลายเป็นคนผิดคำพูด แม้ว่าเขาจะไลน์มาหาทุกวัน วันละหลายรอบแต่เธอก็เพียงแค่อ่านแต่ไม่คิดจะตอบกลับ“เหลือแค่สาวันเองจิ๊บๆ” หญิงสาวให้กำลังใจตัวเองก่อนจะเก็บของใช่ลงกระเป๋าเพราะเลยเวลาเลิกงานมานานนับชั่วโมง แต่เพราะวันนี้ไม่ต้องกลับไปนอนที่บ้านเนื่องจากบิดามารดาไปพักผ่อนที่ต่างจังหวัดเธอจังไม่เร่งรีบอะไร หญิงสาวแวะทานอาหารที่ร้านเดิมที่เคยมาทานกับปฐพีอยู่บ่อยๆ จากนั้นก็เข้าร้านสะดวกซื้อและเลือกอาหารแช่แข็งอีกหลายกล่องเพราะพรุ่งนี้เป็นวันหยุดเธอจึงอยากจะพักผ่อนอย่างเต็มที่ แม้ว่าแพรวาจะโทรศัพท์มาชวนไปเที่ยวแต่เอลินอร์ก็ปฏิเสธเพราะรู้สึกไม่สนุกกับการไปในสถานที่แบบนั้นอีกแล้ว กลับมาถึงห้องก็เก็บของที่ซื้อมาเขาตู้เย็นก่อนจะรับอาบน้ำเตรียมเข้านอนซึ่งก็ไม่รู้ว่าคืนนี้จะนอนหลับไหม เพราะที่ผ่านมาสองคืนเธอก็นอนไม่ค่อยหลับเนื่องจากไม่ได้คุยกับปฐพีอย่างเคย เอลินอร์ออกมาจากห้องน้ำก็ต้องแปลกใจเพราะตอนนี้บนเตียงของเธอนั้นโรยด้วยกลีบกุหลาบสีแดงสดเป็นตัวหนังสือคำว
เอลินอร์ออกจากงานออกจากงานเลี้ยงของคุณติณณ์ก็ตรงไปคอนโดเพราะคืนนี้เธอบอกกับบิดามารดาว่าจะค้างที่นี่ เนื่องจากจะกลับดึกก็ไม่อยากจะขับรถไปที่บ้านเพราะว่าระยะทางจากคอนโดไปที่งานเลี้ยงของคุณติณณ์นั้นใกล้กว่าบ้านของเธอมาก หญิงสาวพยายามจะข่มอารมณ์โมโหของตนมาตั้งแต่อยู่ในงาน พอประตูห้องปิดลงเธอก็กรีดร้องอย่างสุดเสียงเพื่อระบายความโกรธที่ทนจะอัดอั้นมาเกือบชั่วโมง อันที่จริงเธอก็อยากจะกรี๊ดตั้งแต่อยู่ในงานเพราะรับไม่ได้กับสิ่งที่พลอยลดานำมาบอก แต่เพราะเมื่อคืนตนเองไปในนามบริษัทจึงทำแบบนั้นไม่ได้ “พี่ดินนะพี่ดินทำแบบนี้กับแอลได้ยังไง”เอลินอร์ตัวสั่นเทาขณะกดวิดีโอคอลไปหาคนรัก พอเขากดรับเธอก็พูดกับเขาด้วยอารมณ์โมโหสุดขีด “พี่ดิน พี่ทำแบบนี้กับแอลได้ยังไง ไหนพี่ว่าไม่เคยมีอะไร ไม่เคยนอนด้วย แล้วนี่ถึงกับนัดกันไปถึงอังกฤษ ไหนพี่ดินบอกว่ารักแอล ให้แอลรอ ให้แอลอดทน แล้วยังไงคะ ในขณะที่แอลอดทนอยู่ทางนี้พี่ดินก็มีความสุขอยู่ทางนู้น พี่ว่ามันยุติธรรมกับแอลไหมล่ะ พี่ดินใจร้าย พี่ดินทำลายความไว้ใจของแอล” เอลินอร์พูดยาวเหยียดก่อนจะร้องไห้อย่างหนักเมื่อพูดจ
เกือบเดือนแล้วที่เอลินอร์กับปฐพีไม่ได้เจอกับเพราะต่างฝ่ายต่างก็มีหน้าที่ของตนเองที่ต้องรับผิดชอบ แต่พวกเขาก็ยังคงคุยกันอยู่ทุกวันเหมือน เธอกับครอบครัววางแผนว่าจะไปเยี่ยมครอบครัวของเขาที่อังกฤษปลายเดือนหน้า แต่ระหว่างทั้งสองฝ่ายก็ได้วิดีโอคอลคุยกันบ้างแล้ว เอลินอร์ทำหน้าที่ของตนเองได้เป็นอย่างดีทั้งในฐานะรองประธานบริษัทและในฐานะนักออกแบบเครื่องประดับ พนักงานทุกคนยอมรับในความสามารถของหญิงสาว และต่างพากันชื่นชมเจ้านายของตนเองที่ทั้งสวยและเก่งจนหาตัวจับยาก หญิงสาวรับผู้ช่วยส่วนตัวมาหนึ่งคนชื่อกมลมาศเพื่อจะได้ออกไปทำงานข้างนอกกับเธอในขณะที่คุณแขไขก็ยังทำหน้าที่เป็นเลขาได้เป็นอย่างดี "คุณแอลคะ งานเย็นนี้มาศเตรียมชุดให้แล้วนะคะ” “แอลไม่อยากไปเลยค่ะ พี่มาศไปแทนแอลได้ไหมคะ” “ได้ยังไงล่ะคะคุณแอล เขาเป็นคู่ค้าคนสำคัญเลยนะคะ ถ้าคุณแอลไม่ไปมาศว่าท่านประธานคงจะไม่ค่อยพอใจแน่ๆ” “แอลไม่ชอบงานแบบนี้เลยค่ะ” “แล้วแต่ก่อนใครไปล่ะคะ หรือว่าท่านประธานไปเอง” “ก็คงจะเป็นผู้ช่วยคุณพ่อนั่นแหละ พอเขาออกไปงานทุกอย
หลังจากเข้ามาดูโรงแรมที่เกาะสมุยแล้ว ปฐพีก็ส่งรายงานทั้งหมดกลับไปให้วิลเลียมพร้อมกับหมายเหตุตอนท้ายไปด้วยว่าเขารู้สึกสนใจโรงแรมที่ส่งเขามาดู แต่ราคาไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่ เพราะโรงแรมที่นี่จะรับนักท่องเที่ยวไม่ได้ตลอด เพราะถ้าเป็นช่วงมรสุมเข้านักท่องเที่ยวก็จะไม่นิยมกัน ต่างจากโรงแรมที่ภูเก็ตซึ่งจะมีนักท่องเที่ยวตลอดทั้งปีวิลเลียมเห็นด้วยกับความคิดของชายหนุ่ม เรื่องซื้อโรงแรมจึงชะลอไว้ก่อน แล้วค่อยกลับปรึกษากันอีกที่ว่าอาจจะเปลี่ยนเป็นการร่วมทุน หรืออาจจะเป็นแค่พาร์ทเนอร์ทางธุรกิจเพียงเท่านั้นพรุ่งนี้เขาก็จะต้องพาเอลินอร์กลับกรุงเทพแล้ว หลังจากทานอาหารค่ำแล้วปฐพีจึงพาเธอมาเดินเล่นที่ชายหาดส่วนตัวหน้าที่พักซึ่งบริเวณนี้มีแค่เขากับเธอเพียงสองคนเท่านั้นทั้งสองเดินทอดน่องไปตามชายหาดปฐพีโอบเอวบางเดินไปเรื่อยๆ ลมทะเลพัดปะทะใบหน้าทำให้รู้สึกสดชื่นและผ่อนคลาย“แอลยังไม่อยากกลับเลยค่ะ” เพราะรู้ว่าหลังจากเขาส่งเธอแล้วก็คงจะไม่ได้เจอกันอีกนาน“พี่ก็เหมือนกันครับ อยากหยุดเวลาไว้แบบนี้จัง” ชายหนุ่มก็รู้สึกใจหายที่ครั้งนี้เขาจะจากเธอไปนานกว่าครั้งไหน“เราหนีไปกันสองคนดีไหมคะ”“ถ้าทำแบบนั้นได้ก็ดี
พอทุกคนออกไปแล้วคุณเอกภพก็ถอนหายใจก่อนจะถามปฐพีเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง “เรื่องที่คบกัน มันเป็นเรื่องจริง หรือพูดเพื่อช่วยยัยแอลกันแน่ ดินบอกลุงมาตามตรง” “เรื่องจริงครับลุง” “คบกันมานานแค่ไหนแล้ว คิดจะคบเล่นฆ่าเวลาหรือจริงจัง ดินบอกป้ามา” คุณแอนเดรียกดดันอีกทาง เพราะนึกไม่ออกว่าทั้งสองคนจะไปชอบกันตอนไหน “ผมขอโทษนะครับคุณลุง คุณป้า ที่กินบนเรือนแล้วขี้รดบนหลังคา แต่ผมรักหนูแอลจริงๆ นะครับ” ปฐพียกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองอย่างสำนึกผิด “แอลละลูก จริงจังกับพี่เขาไหม หรือตั้งใจจะแกล้งเขา” เธอหันมาถามลูกสาว “แม่คะแอลโตแล้วนะคะ แอลจะทำแบบนั้นไปทำไม เรื่องนี้แอลจริงจังมาก ถ้าไม่คิดจริงจังแอลจะสารภาพกับแม่ทำไมล่ะคะ จริงๆ จะแอบคบกันไปเรื่อยๆ พ่อกับแม่ก็ไม่รู้หรอก พี่ดินอยากสารภาพตั้งนานแล้วค่ะ แต่แอลห้ามไว้เองค่ะ” “เฮ้อ! ให้มันได้อย่างนี้สิทั้งลูกทั้งหลาน ทำเอาคนแก่เกือบจะโดนพ่อเลี้ยงถอนหงอกแล้วไหมล่ะ แล้วมาสารภาพเอาวันนี้ด้วยเลือกวันได้ดีจริงๆ นะ” “เขาจะถนอนหงอกคุณแม่ได้ยังไงคะ ในเมื่อคุณแม่ยังไม่มีหงอกเลยสักเ
“พี่ดิน แอลกลัวค่ะ เราหนีไปด้วยกันเลยดีไหมคะ” “ไม่ต้องกลัวครับ พี่ว่าคุณลุงคุณป้าจะต้องยอมให้เราคบกันเพราะท่านรักหนูแอลมาก” “พี่สัญญาได้ไหมคะ ถ้าแม่ห้าม พี่จะไม่ยอมแพ้” “ครับพี่จะไม่ยอมเสียแอลให้กับใครทั้งนั้น” ปฐพีกับเอลินอร์มาถึงห้องอาหารกึ่งห้องจัดเลี้ยงที่ตกแต่งไว้อย่างสวยงาม เขากล่าวทักทายคุณเอกภพและคุณแอนเดรีย ก่อนจะหันไปสวัสดีแขกอีกสองท่าน “ดิน กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่” “หลายวันแล้วครับคุณลุง ผมขอโทษด้วยนะครับที่กลับมาแล้วไม่รีบไปหาพอดีต้องจัดการธุระให้ลุงวิลล์น่ะครับก็” “แล้วรู้ได้ยังไงว่าเรามาเที่ยว ยัยแอลบอกเหรอ” “หนูแอลบอกครับ แล้วบังเอิญว่าผมก็ต้องทำธุระที่นี่เหมือนกัน”“เอาล่ะ ไหนๆ ก็มาแล้วกินข้าวด้วยกันเลย เดี๋ยวลุงจะแนะนำให้รู้จักเพื่อนของลุงนะ” คุณเอกภพแนะนำให้ปฐพีได้รู้จักกับพ่อเลี้ยงมงคลและลูกชาย เขาบอกทั้งสองเหมือนกับบอกคนอื่นว่าปฐพีเป็นหลานชาย ปฐพีกล่าวทักทายทักสองคนอย่างนอบน้อม “เด็กคนนี้ที่คุณส่งเรียนจนจบใช่ไหมครับ โตขึ้นมากเลย แล้วตอนนี้ทำงานอะไร