แชร์

บทที่ 543

จี้ซือหานพอลืมตาตื่นก็เป็นวันที่สองแล้ว พอมองไปภายในห้องพักฟื้นก็เห็นคนตระกูลจี้ยืนอยู่เต็ม คิ้วคมกริบและแววตาอันพร่างพราวก็ย้อมฉาบไปด้วยการหมดความอดทน

ตระกูลจี้รู้ว่าเขาเป็นคนชอบความเงียบสงบ เลยไม่ได้โหวกเหวกโวยวาย ได้แต่ยืนเงียบๆ อยู่ข้างๆ แต่เพราะมันเงียบเกินไป เลยเหมือนกับการประชุมของสมาชิกครอบครัว

ตรงหัวเตียงมีชายอายุวัย 75 ปี สวมชุดสูทรรองเท้าหนัง ผมขาวไปทั้งหัว หน้าตาก็ยังดูอ่อนเยาว์และกระฉับกระเฉง ลำตัวตั้งตรงเหมือนกับพู่กัน ดวงตาร้อนผ่าวไปด้วยน้ำตา เขามองดูใบหน้าอันซูบเซียวและซีดขาวของจี้ซือหาน

เขาถือไม้เท้าไว้และกล่าวด้วย้สียงทุ้มต่ำ "ซือหาน เจ้าคงลำบากเลยสินะ"

เสียงของคนวัยชราแฝงไปด้วยความรู้สึกของคนอายุที่ผ่านโลกมาอย่างโชกโชน แต่กลับยังคงแข็งแกร่งและมีพลัง

ผนวกกับบรรยากาศรอบตัวราวกับจะกลืนภูเขากลืนแม่น้ำที่แผ่ซ่านออกมา พอรวมกับเสียงนั้น ก็ทำให้คนรู้สึกถึงพลังพลานุภาพของความกดดัน

ความรู้สึกดดันนั้นเป็นของคนตระกูลจี้ที่มีมาแต่กำเนิด นั่นคือบรรยากาศของคนอันทรงพลังที่ของคนที่อยู่ในตําแหน่งสูงมานาน ไม่มีใครอาจจะสามารถเทียบได้ง่ายนัก

จี้ซือหานก้มหน้าและพรุบสายตาลง เขาได้แต
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status