เมื่อเห็นรีอาโกรธจัด ฮาร์วีย์ก็โบกมือห้ามเซียนน่าไม่ให้พูดอะไรเขามองดูรีอาอย่างสงบแต่ด้วยสีหน้าที่แสดงความดูถูกเหยียดหยามเมื่อเห็นฮาร์วีย์ทำสีหน้าแบบนั้น รีอาก็เกิดความเข้าใจผิดโดยคิดว่าฮาร์วีย์กำลังรู้สึกกลัว“ยอมรับออกมาเถอะว่าคุณเป็นตัวโสโครกไร้ประโยชน์!” เธอร้องบอกออกมาในขณะที่ก้าวไปข้างหน้าอย่างอาจหาญ“การตระหนักรู้ในตนเองบ้างก็เป็นเรื่องดีนะ“การต่อสู้บนสังเวียนแตกต่างจากแค่การอวดตัวมาก รู้ไหม!“คุณอาจพึ่งพาบอดี้การ์ดที่มีความแข็งแกร่งของคุณ เพื่อรุกรานใครก็ได้ที่คุณต้องการ…“แต่คุณควรรู้จักที่ทางของตัวเองถ้าคุณไม่มีพละกำลังที่จะต่อสู้!”ฮาร์วีย์ยังคงจ้องมองรีอาอย่างสงบต่อไป“ไม่ต้องพูดถึงกฎของการประชุมสุดยอดหลงเหมินหรอก เพราะผมเป็นแชมเปี้ยนประจำจังหวัด ผมจึงมีสิทธิ์ที่จะต่อสู้บนสังเวียนอยู่แล้ว“ชัยชนะและความพ่ายแพ้นับเป็นเรื่องธรรมดามากมาตั้งแต่สมัยโบราณแล้ว“ผมขอถามคุณแค่เรื่องเดียว อะไรทำให้คุณแน่ใจเหลือเกินว่าผมจะแพ้ชาวอินเดียพวกนั้น?“หรือคุณเป็นประเภทดีแต่เห่าเท่านั้นเอง?”รีอาเลิกคิ้วขึ้นหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น“นายกำลังด่าฉันอยู่เหรอ ไอ้สารเลว?!“นาย
เพียะ!“แม้แต่รองหัวหน้ายังไม่กล้าเรียกผมว่าคนอ่อนแอเลย แล้วคนนอกอย่างคุณคิดว่าเขาตายไปแล้วหรือไง?”เพียะ!“คุณไม่สามารถวัดความแข็งแกร่งของผมได้อย่างถูกต้อง แต่คุณยังคงเรียกตัวเองว่าเป็นตัวแทนของสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้ในภูมิภาคตะวันตกเฉียงเหนือเหรอ? คุณกำลังทำให้ทั้งองค์กรของคุณต้องได้รับความอับอาย!”เพียะ!“คุณไม่สามารถรับมือกับการโจมตีของผมได้แม้แต่ครั้งเดียว! คุณจะคุกเข่าลงเดี๋ยวนี้แล้วใช่ไหม?!”สีหน้าของฮาร์วีย์ดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งเขาดูถูกเหยียดหยามรีอาอย่างไร้ความปรานีในขณะที่ตบเธอไปเรื่อย ๆใบหน้าของรีอาบวมเป่ง หัวของเธอหมุนติ้ว ๆ ไปทั่วห้อง เธอไม่สามารถพูดอะไรได้แม้แต่คำเดียวเพียะ!หลังจากโดนตบครั้งสุดท้ายดวงตาของรีอาก็เกิดรอยฟกช้ำเต็มไปหมด“จำเอาไว้นะ พยายามใช้ความระมัดระวังให้มากขึ้นในครั้งต่อไป จงมีความตระหนักรู้ในตนเอง เว้นแต่ว่าคุณอยากจะให้คนอื่นสอนบทเรียนให้”ฮาร์วีย์ดึงกระดาษทิชชู่ออกมาเช็ดนิ้วของเขา จากนั้นเขาก็ยิ้มให้ไบรซ์“ขอโทษรองหัวหน้าเคนเนดี้ด้วยนะครับ คุณคงไม่ว่าอะไรถ้าผมจะสอนบทเรียนให้เธอตอนนี้ในนามของหลงเหมินใช่ไหมครับ?”“คุณทำล้ำเส้นไปแล้วนะฮาร์ว
สี่วันผ่านไปนับตั้งแต่เริ่มการแข่งขันเวทีไม่เปลี่ยน กฎเกณฑ์ไม่เปลี่ยน และกรรมการบนเวทีก็ยังเป็นคนคนเดิมความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือขวัญและกำลังใจระหว่างสองฝากฝั่งของสังเวียนก่อนหน้านี้มีเพียงไม่กี่คนที่นั่งอยู่ในพื้นที่พักผ่อนทางทิศตะวันตก แต่ตอนนี้มีเพิ่มขึ้นมาหลายพันคนผู้คนเหล่านั้นเดินทางมาจากอินเดีย เพื่อมาเชียร์ผู้มีความสามารถชั้นยอดของพวกเขาหลังจากชนะรวดหลายแมตช์ติดต่อกัน ชาวอินเดียนพวกนั้นก็มีความมั่นใจอย่างมากที่จะบดขยี้ผู้คนในประเทศ H ให้ล้มลงนอกเหนือจากผู้อาวุโสของหลงเหมินและบุคคลสำคัญของฟลัตเวลล์แล้ว ก็ยังมีนักข่าวและกลุ่มผู้โกรธแค้นอยู่ทางฝั่งประเทศ H อีกมากไบรซ์, รีอา, ฟิชเชอร์, เดเมียน, เซียนน่า, โคลตัน, เนลสัน, แอนเซล และคนอื่น ๆ ต่างก็อยู่ที่นี่ดวงตาของฮาร์วีย์หรี่ลงเมื่อเขาเห็นชายหนุ่มสามคนที่ดูไม่ธรรมดาเจ้าชายแห่งตระกูลออสบอร์น ไคลด์ ออสบอร์นแฮโรลด์ บาวเออร์ นายน้อยคนที่เจ็ดของตระกูลบาวเออร์และเอลเลียต จอห์น นายน้อยแห่งตระกูลจอห์น ทั้งสามคนนี้ถือเป็นบุคคลที่มีสถานะสูงสุดทั่วทั้งฟลัตเวลล์ และอาจรวมถึงภูมิภาคตะวันตกเฉียงเหนือทั้งหมดด้วยซ้ำไปทั
สำหรับฮาร์วีย์แล้ว ความแตกแยกระหว่างเขากับตระกูลออสบอร์นนั้นแก้ไขเยียวยาอะไรไม่ได้แล้วในเมื่อไคลด์ยังกล้าที่จะต่อกรกับเขา เขาจึงไม่รังเกียจที่จะปล่อยให้ไคลด์สร้างความอับอายให้ตัวเองไคลด์ตัวแข็งทื่อเมื่อเห็นท่าทีที่ดูสงบนิ่งของฮาร์วีย์ จากนั้นเขาก็ระเบิดความโกรธออกมา หลังจากจ้องมองฮาร์วีย์อย่างอาฆาตแค้นเป็นเวลานาน แล้วเขาก็หันหลังกลับและเดินจากไปเขาคงไม่กล้าแตะเนื้อต้องตัวฮาร์วีย์แม้สักนิดเดียวในสถานที่แบบนี้ไม่ว่าเขาหรือตระกูลของเขาจะโดดเด่นขนาดไหน แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องกล้ำกลืนความเกลียดชังของเขาเอาไว้!การกระทำที่เรียบง่ายของฮาร์วีย์ทำให้ฝูงชนทั้งหมดตกอยู่ในความเงียบงันพวกเขาทั้งหมดต่างตกใจมากแต่อย่างน้อยก็ไม่มีใครก่อปัญหาให้ฮาร์วีย์ในตอนนี้แฮโรลด์, เอลเลียต และคนอื่น ๆ ต่างมองฮาร์วีย์ด้วยความซาบซึ้งฮาร์วีย์จิบชาที่ราเชลนำมาให้อย่างไม่ได้ใส่ใจ และมองดูชาวอินเดียพวกนั้นราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเขาเห็นโซอี้มองกลับมาที่เขาขณะที่ทั้งสองคนสบตากัน โซอี้ก็ก้มศีรษะลงต่ำด้วยสีหน้าที่ดูเฉื่อยชาอย่างผิดปกติแอนเซล, แดนนี่ และไรแลนด์จ้องมองด้วยสายตาที่ดูน่าสมเ
ฮาร์วีย์หัวเราะใส่หน้าแอ็กเซลเบา ๆ“แก...ไอ้สารเลว!” เขาอุทานขณะกัดฟันกรอด“คุณแน่ใจใช่ไหมว่าต้องการทำแบบนี้?“หากผู้ที่มีความสามารถชั้นยอดของคุณตายด้วยน้ำมือของฉัน…“คุณจะอธิบายเรื่องนี้ยังไงเมื่อคุณกลับไปอินเดียแล้ว?“คุณจะไม่ต้องผ่าท้องตัวเองเหมือนคนจากประเทศหมู่เกาะเหรอ?”"แก…"แอ็กเซลเดือดดาลด้วยความโกรธ“ปากคอเราะร้ายจริงนะ!”“เขาอวดดีเกินไปหน่อยใช่ไหม!”“ผู้มีความสามารถชั้นยอดจากประเทศ H ถูกบดขยี้จนเละตุ้มเป๊ะในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา! เขามีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้!”“มีคนอวดดีเหมือนเขาอยู่อีกคนหนึ่งเมื่อไม่กี่วันก่อน!”“เขาก็ถูกตบกระเด็นออกไปด้านข้างทันทีเหมือนกัน!”“ไม่ต้องยั้งมือเลยนะ ไรแลนด์ เบอร์โลว์!”“แสดงให้เขาเห็นหน่อยว่ารูปแบบที่แท้จริงของศิลปะการต่อสู้ของอินเดียนั้นเป็นยังไง!”ฝูงชนชาวอินเดียโห่ร้องอย่างไม่หยุดยั้งราวกับว่าพวกเขาคว้าชัยชนะไปแล้วในทางกลับกันคนในฝั่งของประเทศ H ทั้งหมดต่างมีสีหน้าที่ดูเศร้าหมอง“ใคร ๆ ก็บอกว่าฮาร์วีย์ขายชาติเพื่อชื่อเสียงและความร่ำรวย เขาดูไม่เป็นแบบนั้นเลยนะ!”“ชิ! คนแบบไหนกันที่จะมีป้ายเขียนกำกับเอาไว้ว่า 'คนทรยศ' แปะอยู
”คุณไม่ต้องกังวลไปนะ ฮาร์วีย์ไม่ชนะหรอก"แฮโรลด์นั่งอยู่ข้าง ๆ เซียนน่าพร้อมกับยิ้มจาง ๆเซียนน่าขมวดคิ้ว"พูดอะไรอย่างนั้น?""ก็เขาไม่มีความสงบนิ่งเท่าไรแลนด์ เบอร์โลว์!” แฮโรลด์ตอบ“มีบางอย่างที่รีอาพูดถูก มันไม่ใช่แค่การต่อสู้และการเข่นฆ่าในสังเวียนเท่านั้น คนเดียวที่คุณสามารถพึ่งพาได้ก็คือตัวคุณเอง“ถ้าฮาร์วีย์มีความสามารถ เขาไม่จำเป็นต้องตบหน้าไคลด์ ออสบอร์นตั้งแต่แรกหรอก“การตบนั้นก็เป็นการพิสูจน์ว่าเขามีความผิดจริง ๆ!”“อย่างนั้นเหรอ?”เซียนน่าอวดรอยยิ้มจาง ๆ“แต่ฉันไม่ได้คิดอย่างนั้น“ฉันคิดว่าที่เขาตบหน้าไคลด์เพราะเขารู้ว่าเขาจะชนะ“ตราบใดที่เขาชนะ ทุกคนก็จะลืมสิ่งที่เขาเคยทำมา ไม่ว่าจะดีจะร้ายสักแค่ไหนก็ตาม”แฮโรลด์หัวเราะอย่างเย็นชาหลังจากได้ยินคำพูดของเซียนน่า เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้จริงจังกับคำพูดของเธอในตอนนี้เลยแฮโรลด์เคยทำการสืบสวนฮาร์วีย์ นับตั้งแต่ที่นายน้อยสองคนในตระกูลของเขาถูกชายคนดียวกันบดขยี้เขาเชื่อว่าฮาร์วีย์มีแต่ความสามารถในการต่อสู้ทางสายธุรกิจ แต่ความแข็งแกร่งของเขาค่อนข้างมีอยู่อย่างจำกัดเมื่อเปรียบเทียบกับผู้มีความสามารถชั้นยอดอย่างไรแลนด
“นี่มันบ้าไปแล้ว! นี่มันมากเกินไปแล้ว!”“เป็นไปตามคาดจากหนึ่งในสามของผู้มีความสามารถชั้นยอดของอินเดีย! การเคลื่อนไหวนั้นแทบจะไร้ที่ติ!”“ไม่แปลกใจเลยที่กรรมการบนเวทีได้กล่าวตักเตือนเอาไว้ นี่คือเหตุผล!"“นี่คือศิลปะแห่งการฆ่าที่แท้จริง!”“ศิลปะการต่อสู้ของอินเดียนั้นเป็นอะไรที่เหนือกว่ามาก!”"แย่แล้ว!"“เมื่อเทียบกับไรแลนด์ เบอร์โลว์แล้ว ผู้มีความสามารถชั้นยอดในฝั่งของเราดูด้อยกว่ามากเลย!”ฝูงชนต่างทำสีหน้าสงสารผู้ต่อสู้ทางฝั่งของตัวเอง บางคนถึงกับตบเข่าโดยคิดว่าจบสิ้นแล้วในทางกลับกันชาวอินเดียพวกนั้นก็ปล่อยหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา“ดูเขาสิ! เขาไม่ได้บอกว่าเหรอเขาจะท้าทายพวกเราทุกคนก่อนหน้านี้?! “ช่างเป็นคนอวดดีอะไรอย่างนี้?!”“แล้วตอนนี้ยังไงล่ะ?! เขาถูกทำให้ตัวแข็งทื่อด้วยวิชาพันมือของไรแลนด์!” “นี่มันน่าอายจริง ๆ! ประเทศ H ทำได้แค่นี้เหรอ?!”“อย่ามาขอเงินค่าทำศพจากเราทีหลังล่ะ!”“เราจะไม่ให้เงินเขาหรอก!”สีหน้าของฟิชเชอร์และเดเมียนเปลี่ยนไป พวกเขาเกือบจะกรีดร้องออกมาเต็มเสียงไคลด์ ออสบอร์น, เอลเลียต จอห์น และแฮโรลด์ บาวเออร์ทำสีหน้าซาบซึ้งให้เห็นบนใบหน้าหากฮาร์ว
“ฉันต้องยอมรับล่ะว่าฮาร์วีย์มีความสามารถค่อนข้างมาก!”“การทำให้ผู้เชี่ยวชาญอย่างเลย์นและราเชลเต็มใจฆ่าเพื่อเขา ก็เป็นข้อพิสูจน์ถึงสิ่งนั้นได้แล้ว!แอ็กเซลแสดงท่าทางดูถูกเหยียดหยามในขณะที่จ้องมองฮาร์วีย์ ซึ่งดูเหมือนจะถูกแช่แข็งจนตัวแข็งทื่อ“เห็นได้ชัดว่าเราประเมินชายคนนี้สูงเกินไป!“ทันทีที่เขาอยู่บนสังเวียน เขาก็จะแสดงตัวตนที่แท้จริงออกมา!“มีเพียงแอมเบอร์และคนอื่น ๆ เท่านั้นที่มีโอกาสต่อสู้กับเรา!“น่าเสียดายจริง ๆ ที่ทั้งสามคนถูกวางยาชุปชีวิต ตอนนี้แม้แต่จะยกนิ้วขึ้นมาพวกเขายังทำไม่ได้เลย!“ตอนนี้เท่านั้นที่เราจะเอาชนะได้ เราจะชนะอย่างง่ายดายที่สุด!“อารยธรรมห้าพันปีของประเทศ H นั้นเทียบไม่ได้กับของอินเดีย!”แดนนี่แสดงท่าทางดูถูกเหยียดหยามหลังจากได้ยินคำพูดของแอ็กเซล'ผู้ชายคนนั้นพยายามจะขโมยผู้หญิงของฉันทั้ง ๆ ที่เขาอ่อนแอขนาดนี้เนี่ยนะ?'แม้แต่โซอี้ก็ยังแสดงความผิดหวังให้เห็นในสายตาของเธอไม่ว่าผู้ชายจะโดดเด่นขนาดไหน ความเข้มแข็งที่แท้จริงของพวกเขาก็จะถูกแสดงออกมาเสมอในโอกาสเช่นนี้!การออกอาวุธของไรแลนด์ทำให้เข็มเป็นจำนวนมากปลิวว่อนอยู่ในอากาศเข็มทุกเล่มพุ่งตรงเข้า