งานวาดพู่กันถือเป็นงานศิลปะทั่วไป แต่ภาพวาดดูมีชีวิตชีวา สิ่งนี้ทำให้ผู้คนตระหนักว่าพอล เมนโดซา ผู้บัญชาการสูงสุดของลาสเวกัสคนนี้ค่อนข้างทะเยอทะยานพูดง่าย ๆ ก็คือ คนที่ไม่ทะเยอทะยานเท่านี้จะไม่มีทางวาดภาพแบบนี้ได้นี่เป็นเพราะรังสียิ่งใหญ่นี้แผ่ออกมาจากส่วนลึกภายในตัวเขาโดยธรรมชาติการวาดภาพทิวทัศน์เกือบจะเสร็จสิ้น เมื่อจังหวะตวัดพู่กันครั้งสุดท้ายกำลังจะมาถึงแต่ขณะที่เขากำลังจะวาดภาพให้เสร็จ พอลก็เหลือบไปเห็นร่างของฮาร์วีย์ ยอร์กแต่การเหลือบมองในครั้งนี้ทำให้พอลตะลึงเล็กน้อยหัวใจที่ทะเยอทะยานของเขาดูคล้ายจะได้รับผลกระทบจากรังสีของฮาร์วีย์ในขณะนี้ เมื่อเขาต้องการจรดพู่กันครั้งสุดท้ายลงไป เขาตระหนักได้ว่าไม่ว่าอย่างไร เขาก็ไม่สามารถวาดมันให้เสร็จได้พอลขมวดคิ้วเล็กน้อย ปึก! พู่กันหักครึ่งหลังจากผ่านไประยะหนึ่ง จากนั้นเขาก็หันไปมองฮาร์วีย์หลังจากที่เขากวาดสายตามองฮาร์วีย์อย่างไม่แยแส พอลก็ยื่นมือขวาออกไป “ฉันพอล เมนโดซา”ทั้งโยอาน่า เมนโดซาและเอ็ดวิน เมนโดซาที่ตามหลังมา ต่างตกตะลึงเล็กน้อยกับภาพที่เห็นเป็นเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นชายชราทำตัวสุภาพกับคนที่หนุ่มกว่าเ
ตกตะลึง!เปลือกตาของทั้งเอ็ดวิน เมนโดซาและโยอาน่า เมนโดซา กระตุกทันทีที่พวกเขาได้ยินคำพูดเหล่านั้นในลาสเวกัส ใบอนุญาตคาสิโนถือเป็นตัวแทนของอำนาจ เส้นสาย เงิน หรือแม้แต่ทุกสิ่งเหตุผลที่ตระกูลแฮมิลตันแห่งลาสเวกัสได้รับการขนานนามว่าเป็นราชาแห่งลาสเวกัสก็เพราะสายที่สี่ของตระกูลแฮมิลตันมีใบอนุญาตคาสิโนในครอบครองอย่างไรก็ตามฮาร์วีย์ ยอร์กพูดและกล่าวออกมาว่าเขาต้องการใบอนุญาตคาสิโนที่สายที่สี่ของแฮมิลตันมี เขาต้องการทำลายรากฐานของพวกนั้น!ขณะที่โยอาน่าและคนอื่น ๆ กังวลว่าพอล เมนโดซาจะระเบิดอารมณ์ ผู้บัญชาการสูงสุดของลาสเวกัสในขณะนี้ไม่ได้โกรธ แต่เขากลับถามด้วยความสนใจแทน “ซีอีโอยอร์ก เจ้าชายยอร์ก หัวหน้าสาขายอร์ก ด้วยตัวตนของคุณ ใบอนุญาตคาสิโนมันคุ้มที่คุณจะต้องมาสนใจจริง ๆ หรือ? “ในลาสเวกัสสิ่งนี้อาจดูมีลับลมคมใน แต่ในสายตาของคุณมันคงไม่มีค่าอะไรหรอกใช่หรือเปล่า?”“แน่นอนว่ามันมีคุณค่า”น้ำเสียงของฮาร์วีย์สงบ“ใบอนุญาตคาสิโนฉบับนี้แสดงถึงสิทธิ์ที่จะมีปากมีเสียงในขอบเขตของสองสิ่งในประเทศ H ที่ยิ่งใหญ่ นอกจากนี้ยังแสดงถึงความสามารถในการตั้งหลักในลาสเวกัสและยังรวมไปถึงผลประกอบการปร
ร่างที่ล้มลงบนพื้นหายใจถี่ ใบหน้าสวยของเธอแดงก่ำ และร่างกายของเธอก็สั่นตลอดเวลาราวกับว่าเธอไม่มีแรงที่จะลุกขึ้นอีกต่อไปเสื้อผ้าของเธอฉีกขาดหลายแห่ง เธอดูคล้ายจะทรมานฮาร์วีย์ ยอร์กซึ่งกำลังดื่มชาอยู่ในขณะนั้น หันมามองและสีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันทีเทเรซ่า ทอมป์สัน?!เธอไม่ได้กลับไปที่โวลซิ่งแล้วเหรอ? ทำไมเธอถึงมาปรากฏตัวที่นี่!“อย่ามายุ่งเรื่องนี้จะดีกว่า”ก่อนที่ฮาร์วีย์จะลุกขึ้นยืน ก็มีเสียงหัวเราะอันน่าสยดสยองพร้อมคำใบ้ของความโหดเหี้ยมเล็กน้อยดังมาจากนอกลาน “เจ้าชายแห่งบรีวู้ด เดนนิส ปาร์คเกอร์เพ้อฝันถึงผู้หญิงคนนี้...“เทเรซ่า!”ฮาร์วีย์โยนถ้วยชาทิ้ง รีบเข้าไปช่วยเธอลุกขึ้น เขาถามอย่างเคร่งขรึมว่า “เกิดอะไรขึ้น?”ฮาร์วีย์ตรวจชีพจรของเธอขณะพูด จากนั้นใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยเทเรซ่าถูกวางยาด้วยฮอร์โมนเอสโตรเจน ไม่ใช่ยาพิษ ในขณะนั้นร่างกายของเทเรซ่ากำลังร้อนระอุ และดูเหมือนเธอจะงุนงงเล็กน้อยเทเรซ่าตัวสั่นขณะถูกฮาร์วีย์คว้าตัวเอาไว้เธอพยายามดิ้นรนโดยไม่รู้ตัว แต่ในไม่ช้าก็พบกับใบหน้าที่คุ้นเคย“ฮาร์วีย์…”เทเรซ่าหอบหายใจและปากของเธอก็ขมเล็กน้อย“อย่าเพิ่งพูด ดื่
เห็นได้ชัดว่าแจ็กซ์ แฮมิลตันและเดนเวอร์ แฮมิลตัน ไม่ได้แย่แสต่อเอ็ดวิน เมนโดซาเลยเนื่องจากพวกเขามีเจ้าชายปาร์คเกอร์ เป็นผู้สนับสนุนเอ็ดวินถูกตบหน้า และสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างฉับพลันครั้งแล้วครั้งเล่า แต่เห็นได้ชัดว่าเขารู้เกี่ยวกับตัวตนของเดนนิส ขณะนี้เขาไม่ได้ตอบโต้กลับและพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “เจ้าชายปาร์คเกอร์ เราได้จองสถานที่ไว้สำหรับวันนี้แล้ว โปรดช่วยผมเพื่อเห็นแก่พ่อของผมด้วย”ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาอีกสองสามคนยืนสงบปากสงบคำอยู่ที่เดิม โดยไม่ก้าวไปข้างหน้าหลังจากเห็นท่าทีของเอ็ดวิน“เอ็ดวิน ไม่ได้ยินที่ฉันพูดเหรอ?“ไอ้เวรนี่!"ออกไปเดี๋ยวนี้!"แจ็กซ์กำลังจะตบเอ็ดวินอีกครั้งทันทีที่เขาพูดจบสีหน้าของเอ็ดวินเปลี่ยนไป และเขาก็ถอยห่าง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรำคาญ แต่เขาไม่กล้าแสดงออกมาแจ็กซ์มีท่าทางหยิ่งยโสบนใบหน้าของเขา ทำไมเขาต้องกลัวฮาร์วีย์ ยอร์ก ในเมื่อเขาได้รับการสนับสนุนจากเดนนิส?อันธพาลหลายคนจากตระกูลแฮมิลตันเตรียมที่จะก้าวไปข้างหน้าและยับยั้งเอ็ดวินเพื่อให้แจ็กซ์สามารถเอาชนะเขาได้อย่างง่ายดายเดนนิสผู้หยิ่งยโสยืนนิ่ง จากนั้นเขาก็พ่นควันเป็นวงออกมาในขณะที่
การแสดงออกของเอ็ดวิน เมนโดซาแปลเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมและหวาดวัน ซึ่งแสดงให้เห็นอำนาจของบรีวู้ดแบบอ้อม ๆแจ็กซ์ แฮมิลตันจ้องมองไปที่ฮาร์วีย์ ยอร์กในขณะนี้ แม้ว่าจะมีความกลัวในดวงตาของเขา แต่พวกมันก็เต็มไปด้วยความเย็นชามากขึ้นในเวลาเพียงชั่วพริบตา“ไอ้สารเลว! ครั้งที่แล้วฉันแพ้นาย ครั้งนี้นายไม่โชคดีแบบนั้นแน่!“แจ้งตำรวจเลย! โทรแจ้งตำรวจ แจ้งว่ามีคนกำลังทำร้ายคนอื่นในที่สาธารณะ แถมยังใช้ถ้วยน้ำชาตีฉันอีกด้วย!”แจ็กซ์จ้องมองที่ฮาร์วีย์และเริ่มตะโกน “นายยอร์ก ที่นี่ในตอนนี้มีเจ้าชายปาร์คเกอร์อยู่ด้วย แม้แต่ตระกูลเมนโดซาก็ปกป้องนายไม่ได้!”“ก็ลองโทรแจ้งตำรวจดูสิ ลองดูว่าข้อหาไหนจะหนักหนากว่ากัน? ระหว่างวางยาคนอื่นหรือการที่ผมตบคุณ?!“แน่นอน ถ้าคุณอยากลองดูว่าใครจะมีอำนาจมากกว่ากัน หรือใครมีสายสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งกว่ากันผมก็ไม่รังเกียจ”ฮาร์วีย์มองแจ็กซ์ด้วยความเย้ยหยัน“ครั้งที่แล้วผมช่วยอะไรคุณไปนิดหน่อย และดูเหมือนว่านั่นจะทำให้คุณมองตัวเองสูงเกินไป“เกรงว่าคราวนี้ผมคงต้องฆ่าคุณแล้ว!”“วางยา? ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่านายกำลังพูดเรื่องอะไร” เปลือกตาของแจ็กซ์กระตุกอย่างรุนแรง แต่เขายังคง
"อะไรกัน?!"ฝูงชนทั้งหมดอ้าปากค้างไม่ใช่เพราะการตบของฮาร์วีย์ ยอร์กเกิดขึ้นอย่างกะทันหันเท่านั้น แต่มันยังเร็วเกินไปอีกด้วย นั่นทำให้ไม่มีใครสามารถตอบโต้ได้ทันเดนนิส ปาร์คเกอร์คือใคร?เจ้าชายแห่งบรีวู้ด ฮ่องกงเชียวนะ!สถานะของเขาสูงเป็นอันดับสองบนถนนของฮ่องกง!ผู้คนอย่างแจ็กซ์ แฮมิลตันทำได้แค่เลียแข้งเลียขาเขาได้เท่านั้นคนอย่างแมทธิว ฟลินน์เมื่ออยู่ต่อหน้าเขาแล้วก็เทียบอะไรไม่ได้เลยแต่เดนนิสเซกลับถูกฮาร์วีย์ตบเอาในขณะนี้ทุกคนตกอยู่ในภวังค์ขณะมองดูเหตุการณ์ตรงหน้า และรู้สึกได้เลยว่าเห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้นจริงๆเหล่าสาวสวยไม่อาจแม้แต่จะกรีดร้องออกมา พวกเธอปิดปากด้วยความนิ่งเงียบแทนเปลือกตาของเอ็ดวินกระตุกอย่างบ้าคลั่ง แม้ว่าเขาจะคุ้นกับพฤติกรรมของฮาร์วีย์ แต่เขาก็ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าฮาร์วีย์จะไม่ยำเกรงต่ออะไรเลย ในขณะที่เผชิญหน้ากับคนใหญ่คนโตอย่างเดนนิสถ้ามีคนบอกว่าเดนนิสหยิ่งยโสและเผด็จการ ฮาร์วีย์ก็หยิ่งยโสและเผด็จการยิ่งกว่าเขาเสียอีก“ไอ้สารเลว! ไอ้ลูกหมา!“แกกล้าดียังไงมาตบเจ้าชายปาร์คเกอร์?!“แกไม่รู้สถานะของเจ้าชายปาร์คเกอร์เหรอ?!”แจ็กซ์เป็นคนแรกที่ตอบสนอง
หลังจากเห็นฮาร์วีย์ ยอร์กเตะแจ็กซ์ แฮมิลตันลงไปที่พื้นอีกครั้ง เหล่าอันธพาลแห่งตระกูลแฮมิลตันที่อยู่ที่นั่นโกรธมาก และพวกเขากำลังจะพุ่งไปหาฮาร์วีย์ในทันที"หยุด!"ในขณะที่ทั้งสองฝ่ายกำลังจะต่อสู้กัน จู่ ๆ เดนนิส ปาร์คเกอร์ก็ตะโกนขึ้นอย่างเย็นชาจากนั้นเขาก็โบกมือและสั่งให้ลูกน้องเหล่านั้นหยุดจากนั้น เดนนิสค่อย ๆ เดินไปหาฮาร์วีย์โดยเอามือไพล่หลัง พร้อมกันนั้นก็ยื่นมือขวาลูบแก้มซ้ายของตัวเอง“ตบนี้ไม่ธรรมดาเลย ไม่เพียงเร็วเท่านั้น แต่ยังทรงพลังมากอีกด้วย“ถ้าฉันไม่ได้ผ่านการฝึกมาสองสามปี ป่านนี้ฉันคงสลบไปเพราะการตบของนายแล้วใช่ไหม?“เจ้าชายยอร์กสมคำร่ำลือจริง ๆ สมแล้วที่เป็นคนที่ทำให้แมทธิว ฟลินน์หวาดกลัวได้ น่าทึ่งมาก…”เดนนิสยกนิ้วให้ฮาร์วีย์“ในสายตาของฉันนายก็เป็นแค่คนธรรมดา ๆ ที่ไม่มีอะไรดีเลย และนายไม่มีทางทำการใหญ่อะไรได้!“แต่ตอนนี้ฉันต้องขอบอกนายไว้เลยว่าฉันจะตามล่านาย!“ถ้าแน่จริงก็อย่าหนีล่ะ เชื่อฉันเถอะ อีกไม่นานฉันจะตอบแทนตบนี้ของนายแน่!”เห็นได้ชัดว่าตั้งแต่เขาเติบโตขึ้นและเปิดเผยตัวต่อสาธารณะเมื่อหลายปีก่อน ในฐานะเจ้าชายแห่งบรีวู้ด เขาไม่เคยต้องประสบกับความพ่า
แต่แม้ว่าเดนนิส ปาร์คเกอร์จะไม่ได้ล้มลงกับพื้น แต่สีหน้าของเขาก็สลดลงอย่างมากในขณะนี้เขาไม่เคยคาดคิดว่าฮาร์วีย์ ยอร์กจะทำตัวบุ่มบ่ามต่อหน้าเขาขนาดนี้หลังจากถูกตบสองครั้ง ใบหน้าของเจ้าชายแห่งบรีวู้ดก็บวมไม่ต่างจากหมู“เดนนิส เลิกยั่วโมโหผมสักที“สำหรับวันนี้ เห็นได้ชัดว่าคุณวางยาเทเรซ่าและพยายามข่มขืนเธอด้วยซ้ำ“หลังจากที่คุณหมดสนุกและโดนผมตบหน้า ตอนนี้คุณก็กำลังอ้างว่าผมใช้ตัวตนในฐานะหัวหน้าสาขาหลงเหมินแห่งมอร์ดูเพื่อหาเรื่องคุณ?"ทำไม? คุณกำลังพยายามสร้างแรงกดดันต่อสาธารณะและขอให้นายท่านบาวเออร์ไล่ผมออกงั้นเหรอ?”ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าโดยเอามือไพล่หลัง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม และเขาไม่มีความตั้งใจที่จะเอาจริงเอาจังกับเจ้าชายปาร์คเกอร์คนนี้เลยแม้แต่น้อย“คุณบอกว่าผมบุ่มบ่ามและรังแกคนอื่น!“เอาล่ะ วันนี้ผมจะสนองสิ่งที่คุณต้องการให้ ผมจะทำให้คุณรู้ว่าการรังแกผู้อื่นมันเป็นยังไง!“เดนนิส ปาร์คเกอร์ วันนี้ผมจะเล่นงานคุณสถานะของผมในฐานะหัวหน้าสาขาหลงเหมินแห่งมอร์ดู“ผมจะให้เวลาคุณหนึ่งนาที คุกเข่าขอโทษคุณทอมป์สัน จากนั้นตบตัวเองสองครั้ง ไม่อย่างนั้นผมจะหักมือแล
“อย่างนั้นเหรอ?”ร็อดนีย์ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“ฉันไม่ได้ต้องการดูหมิ่นอะไรแกหรอกนะไอ้หนู!“แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ ถึงได้พูดอะไรออกมาแบบนั้น?“มา ๆ! บอกฉันหน่อยว่าแกเรียนที่ไหน ฉันจะได้ประเมินความสามารถของแกได้!“บอกตามตรงนะ ถึงแม้ว่าแกจะพาอาจารย์ซีเกลอร์มาที่นี่ โอกาสก็ยังคงมีเท่าเดิม!”ฮาร์วีย์เหลือบมองที่หัวของเวส ดูเหมือนว่าพลังชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขากำลังจะปรากฏออกมาแล้ว ความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาการนอนไม่หลับอาจเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาไปเลยก็ได้ถ้าเขาสามารถข่มใจให้นอนหลับได้ เขาก็จะต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดีณ จุดนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่สัปดาห์เท่านั้นฮาร์วีย์รู้สึกสงสารอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลยฮาร์วีย์หันไปมองร็อดนีย์“ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยหรอก ผมไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากอาจารย์คนไหนทั้งนั้น”ร็อดนีย์ตกตะลึง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา"แล้วยังมีหน้ามั่นใจได้ถึงขนาดนี้อีกเหรอ?”“แต่ผมรู้เรื่องศิลปะการฆ่านะ” ฮาร์วีย์ตอบ“ยกตัวอย่างเช่น เมื่ออยู่ต่อหน
“อะไรนะ!”อาร์เล็ตตกใจมากกับอาการของคุณปู่ แต่เธอรู้สึกประหลาดใจมากกว่าที่ฮาร์วีย์สรุปอาการได้แม่นยำร็อดนีย์ก็สรุปอาการเหมือนเขาเป๊ะเวสทำสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเขามองไปที่ฮาร์วีย์ เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะเก่งกาจได้ถึงขนาดนั้นไคริทำสีหน้าแสดงความชื่นชมเธอเชื่อมั่นในความสามารถของฮาร์วีย์มาโดยตลอด นั่นคือเหตุผลที่เธอพาเขามาที่นี่ตั้งแต่แรกเป็นไปตามคาด เขาทำได้อย่างที่เธอคาดหวังเอาไว้เวสมองฮาร์วีย์ก่อนจะหันไปมองร็อดนีย์“เรารู้จักกันมาหลายปีแล้วนะ ร็อดนีย์“ลองทำตามวิธีการของคุณก็แล้วกัน แล้วดูซิว่าคุณจะรักษาผมได้หรือเปล่า”“ผมจะขอพูดตรง ๆ กับคุณนะเวส มีแหล่งพลังงานชั่วร้ายอยู่ในตัวคุณ วิธีเดียวที่จะช่วยคุณได้คือต้องกำจัดแหล่งพลังงานนั้นออกไป” ร็อดนีย์ตอบอย่างเคร่งขรึม“แต่ถึงกระนั้นผมก็มีอะไรอยากจะบอกคุณ“ขั้นตอนนี้มีความเสี่ยงมาก“ถ้าเราไม่ระวัง พลังงานชั่วร้ายในคุณก็จะปรากฏตัวออกมา แล้วฆ่าคุณทันที”อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อ“มั่นใจแค่ไหนคะ คุณปู่ฟอสเตอร์?”ร็อดนีย์ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง“ผมบอกไม่ได้ว่าแหล่งพลังงานนั้นอยู่ตรงไหนกันแน่ ดังนั้นตอนนี้โอกาสสำเร็จมีเพียงยี่สิบถึงส
“นานสุดแค่สองสามสัปดาห์เหรอ?อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อก่อนที่จะระเบิดความโกรธเกรี้ยวออกมา“ไอ้สารเลว! แกไม่เพียงแต่ไม่เก่งอะไรสักอย่างแล้ว แต่ยังกล้าสาปแช่งคุณปู่ของฉันอีกเหรอ?!“แกนี่มันช่างชั่วช้าจริง ๆ!“ไอ้คนไร้มนุษยธรรม!“ออกไป! ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!“เลิกพยายามสร้างภาพที่นี่ได้แล้ว!“ถ้าฉันไม่เห็นแก่ไคริล่ะก็ฉันจะหักขาแกด้วยมือของฉันเองแล้ว!”เห็นได้ชัดว่าคำเตือนของฮาร์วีย์ทำให้อาร์เล็ตโกรธเคืองอย่างมากบรืน!มีเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นก่อนที่รถโตโยต้า อัลพาร์ดสีเหลืองจะแล่นมาจอดอยู่ข้างนอกมีคนหนุ่มสาวสองสามคนกระโดดลงมาจากรถ พร้อมทั้งถือกล่องโบราณอยู่ในมือหลังจากนั้นก็มีชายสูงอายุคนหนึ่งเดินออกมาเขาสวมเสื้อคลุมที่เปล่งรังสีออร่าของผู้ปราดเปรื่องออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาคือผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยฮาร์วีย์ทำหน้าสงสัยก่อนจะจดจำใบหน้านั้นได้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยระดับสุดยอดของโกลด์เด้น แซนด์“ในที่สุดคุณปู่ฟอสเตอร์ก็มาถึงแล้ว!อาร์เล็ตเดินออกไปรับด้วยสีหน้าเบิกบานใจ“คุณปู่มาถูเวลาพอดีเลย! ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราคงโดนนักต้มตุ่นหลอกเอา
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ หลังจากได้ยินข้อสงสัยของอาร์เล็ต“สถานการณ์ของคุณเพแกนไม่ได้มีความซับซ้อนอะไร แค่ร่างกายของเขาโดนพลังงานชั่วร้ายเล่นงานเท่านั้นเอง“ปัญหานั้นจะได้รับการแก้ไขทันทีที่มีการจัดการที่ต้นเหตุ"“พลังงานชั่วร้ายเหรอ?”เวสชะงักไปครู่หนึ่ง“แต่ฉันก็ระวังตัวอยู่เสมอนะ ฉันไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปในสถานที่ที่จะมีพลังชั่วร้ายแบบนั้นเลย“ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยก็ยังออกแบบคฤหาสน์ทั้งหลังนี้ให้ฉันด้วย ที่ดินก็มีความบริสุทธิ์ผุดผ่องด้วย แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ล่ะ?“นอกจากนี้เราก็อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วด้วย แต่ไม่เคยเกิดเรื่องร้าย ๆ อะไรกับเราเลยจวบจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้“นั่นเป็นเพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้แหล่งพลังงานชั่วร้ายนั้นได้เพิ่งหาทางเข้ามาที่นี่ได้" ฮาร์วีย์ตอบอย่างตรงไปตรงมา“เมื่อเร็ว ๆ นี้มันเจอหนทางที่เข้ามาที่นี่ได้เหรอ?'อาร์เล็ตหัวเราะอย่างเย็นชา“คุณคิดว่าเราโง่หรือไง?“พลังชั่วร้ายมีแต่ในบ้านผีสิงเท่านั้นแหละ!“บ้านของเราอยู่ในสภาพเดิมมาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว! ทำไมถึงเกิดขึ้นได้ล่ะ?!“คุณอ้างว่ามันมาที่นี่เมื่อไม่นานมานี้เหรอ?“ก็บอกมาเลยสิว่าปู่
อาร์เล็ตเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เวสฟังอีกครั้ง ก่อนจะกัดฟันกรอดต่อหน้าฮาร์วีย์“ทำไมคุณถึงทำอะไรตามใจชอบโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ?!“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่ของฉัน คุณก็คงตายแน่!“คุณคิดที่จะช่วยใครเพียงให้ได้ค่าขนมนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเองน่ะเหรอ?!“คุณช่างเป็นคนน่ารังเกียจจริง ๆ!"ในดวงตาของอาร์เล็ตมีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม“ถ้าไม่ใช่เพราะผมที่ยกโครงเหล็กของรถเอาไว้ ป่านนี้คุณเพแกนก็คงกลายเป็นเศษเนื้อเละ ๆ ไปแล้วล่ะ”ใบหน้าของอาร์เล็ตดูมืดมนลงทันที“คุณกล้าดียังไงมาสาบแช่งคุณปู่ของฉันแบบนั้น ไอ้สารเลว!?!“ยอมรับออกมาต่อหน้าทุกคนซะว่าคุณพูดล้อเล่น!“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คุณปู่ของฉันก็คงไม่ต้องเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหรอก!”สีหน้าของอาร์เล็ตดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งในตอนนี้เธอรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนเมื่อคิดว่าฮาร์วีย์อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ปู่ของเธอต้องเสียชีวิต“ฮาร์วีย์เป็นนักศิลปะป้องกันตัวนะอาร์เล็ต เขามีความแข็งแกร่งกว่าผู้ชายธรรมดาทั่วไปหลายเท่า เขาต้องมั่นใจที่จะช่วยคุณปู่ของคุณได้ ถึงได้ลงมือทำไปอย่างนั้น"ไคริก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับขมวดคิ้ว“ฉันไม่รู้ร
เมื่อได้ยินคำพูดของไคริ ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังผู้ชายคนนั้นก็ทำสีหน้าที่ดูแย่มากเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดต่างรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีโอกาสที่จะตายสูงมาก เมื่อดูจากสภาพร่างกายของเขาแล้ว“ขอบคุณที่เป็นห่วงลุงนะ"ชายคนนั้นแค่ยิ้มให้เฉย ๆ ราวกับว่าเขารู้ว่าความตายของเขาเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้“โอ้ ไคริ… หลานไม่ต้องเศร้าเสียใจกับเรื่องปู่หรอก ปู่รู้ว่ามีชีวิตก็ย่อมมีตายเป็นธรรมดา“เออจริงสิ ปู่ได้ยินมาว่าหลานถูกลอบทำร้ายในระหว่างบินมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อนนี่นา“หลานสบายดีไหม?“ปู่มีหัวไชเท้าร้อยปีอยู่สองสามหัว เอาไปกินเพื่อเพิ่มพลังได้นะ"แน่นอนว่าชายคนนี้เป็นห่วงเรื่องสุขภาพของไคริไคริยิ้ม“ขอบคุณค่ะลุง!“หนูไม่เป็นอะไรค่ะ มีคนบนเที่ยวบินเดียวกันได้ช่วยหนูเอาไว้ นั่นคือเหตุผลที่หนูยังมายืนอยู่ตรงนี้ได้"จากนั้นไคริก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“หนูขอแนะนำให้ลุงรู้จักกับฮาร์วีย์ค่ะ เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตหนูไว้ในตอนนั้น“ฮาร์วีย์ นี่คือลุงของฉันค่ะ เวส เพแกน“ตระกูลเพแกนเป็นหนึ่งในตระกูลที่ตัดขาดจากโลกภายนอกที่อยู่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ พวกเขาถือเป็นหนึ่งในตระกูลลึกลับของเมืองนี้
บรืน!สิบห้านาทีต่อมาก็มีเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งเข้ามาจอดตรงหน้าวิลล่าเมื่อกระจกรถเลื่อนลงมาก็เห็นใบหน้าอันงดงามของไคริแถมเธอยังใส่แว่นกันแดดด้วย เลยทำให้เธอดูทันสมัยและงามพริ้งเป็นพิเศษไคริเหลือบมองฮาร์วีย์ก่อนจะส่งยิ้มให้จาง ๆ“เชิญค่ะคุณยอร์ก"ฮาร์วีย์ไม่มีโอกาสได้มองหน้าไคริอย่างใกล้ชิดมาก่อน...แต่เมื่อได้มองภายใต้แสงแดดอันสดใส เขาบอกได้เลยว่าไครินั้นดูสวยราวกับภาพวาด แค่ความสวยดุจเทพธิดาเพียงอย่างเดียว ก็ทำให้ตึกรามบ้านช่องพังถล่มด้วยการมองเพียงแวบเดียวได้แล้วแมนดี้ก็มีหน้าตางดงามเช่นกัน แต่ไคริก็สวยไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอเลยทั้งสองคนนี้เป็นดั่งดอกไม้ที่สวยงดงาม เธอทั้งคู่ต่างก็มีรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดในแบบฉบับของตัวเอง ซึ่งยากจะบอกได้ว่าใครสวยกว่าใครโดยทั่วไปแล้วไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็เลือกไม่ได้หรอกว่าอยากจะได้คนไหนมากกว่ากันพวกเขาทั้งหมดคงอยากได้ทั้งสองคนนั่นแหละฮาร์วีย์สงบสติอารมณ์ตัวเองด้วยการหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนก้าวเข้าไปในรถทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็มีกลิ่นหอมภายในรถโชยเข้าจมูกทันที แล้วเมื่อมองเห็นขาอันเรียวเล็กของไคริเข้าไปอีก ฮาร์วีย์ก็อดที่จะรู้สึกวิงเวียนคล
ฮาร์วีย์ก้มศีรษะลงอย่างไม่ลังเล ก่อนจะตัดสินใจยอมแพ้ในเรื่องนี้จากนั้นเขาก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปแมนดี้ทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา เธอคิดว่าฮาร์วีย์ดูแปลก ๆ ไปในตอนนั้น***ในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์กำลังจะออกไปข้างนอกเพื่อทำการสอบสวนคนในตระกูลจอห์นก่อนที่เขาจะเดินออกไปนั้นก็มีสายโทรศัพท์เข้ามาฮาร์วีย์เหลือบมองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา“คุณไม่โทรหาฉันเลยนะคะ? ฉันเป็นเพื่อนของคุณนะฮาร์วีย์"มีเสียงนุ่ม ๆ ดังขึ้นจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง เธอคือไครินั่นเอง“คุณพาเทลเหรอ?”ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ เขาไม่คาดคิดว่าไคริจะโทรหาเขาในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้“คุณเรียกแต่ชื่อฉันไม่ได้เหรอคะ?” ไคริถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง“ก็ได้ครับไคริ"ฮาร์วีย์ไม่อ้อมค้อม“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์รู้ดีว่าคนอย่างไคริจะไม่มีวันทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลไม่มีทางที่เธอจะแค่โทรมาเชิญฮาร์วีย์ไปดื่มชาด้วยกันเท่านั้น“บอกตามตรงนะคะว่าฉันได้สืบหาข้อมูลของคุณนับตั้งแต่วันที่เราเจอกันที่สนามบิน“ฉันได้ส่งคนไปติดตามคุณด้วย“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไร“เพราะยังไงก็ตามฉันต
แมนดี้ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินน้ำเสียงอันชอบธรรมชองอัลม่า“ฉันไม่เคยเห็นหน้าพี่ชายเธอเลยนะอัลม่า“เลิกพยายามจับคู่ให้เราสักทีได้ไหม?”อัลม่าเงยหน้าขึ้นก่อนจะทำเสียงเยาะเย้ย“พี่ชายฉันเป็นผู้ชายที่มีความโดดเด่น! เขาเป็นลูกน้องที่นายน้อยคนโตให้ความไว้วางใจมากที่สุด!“ผู้หญิงในเมืองนี้ต่างก็อยากได้เขาเป็นแฟน!“ฉันให้โอกาสเธอก็เพราะเธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน! ฉันเก็บผู้ชายที่มีความโดดเด่นเอาไว้ให้เธอโดยเฉพาะ!“ไม่มีใครได้รับโอกาสนี้หรอก!อัลม่าทำสีหน้าที่ดูหยิ่งผยอง“เธอควรจะรู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอนะแมนดี้!”แมนดี้ทำสีหน้าเหมือนทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะเอาหัวพิงหมอนพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก“เอาล่ะพอแค่นี้ก่อนนะ ฉันมีเรื่องต้องทำในวันพรุ่งนี้ ฉันต้องขอตัวก่อนละนะ" แน่นอนว่าเธอไม่อยากจะโต้เถียงกับอัลม่าในเรื่องนี้“ราตรีสวัสดิ์นะ!”อัลม่ายิ้มจาง ๆ“แต่ยังไงก็ตามฉันได้สัญญากับพี่ชายไว้แล้วนะแมนดี้...“ฉันบอกเขาไปว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะคบหากับไอ้ตัวโสโครกที่เป็นสามีเก่าของเธอมาสามปีเต็มแล้วก็ตาม!“อย่าทำอะไรโง่ ๆ นะ!“ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าพี่ชายฉันจะจัดการกับเข