ขณะที่อลิซมองไปที่ฮาร์วีย์ ความโกรธและความกลัวก็พลุ่งพล่านอยู่ในใจเธอ จากนั้นเธอเห็น ไทสันและ ราเชลจ้องมองมาที่เธอด้วยแววตาขบขัน และความโกรธของเธอก็ระเบิดขึ้น“ฮาร์วีย์ ยอร์ก!”อลิซกัดฟันอย่างโกรธจัด“นายก็รู้จักแต่การหลบอยู่หลังผู้อาวุโสฮอแรน หลังจากช่วยเหลือเขาแค่นิด ๆ หน่อย ๆ!“ถ้านายใช้แค่ความสามารถของตัวเอง นายคิดว่าจะเอาชนะฉันได้จริง ๆ เหรอ?”ฮาร์วีย์กำลังจะจากไปแล้ว แต่คำพูดของอลิซทำให้เขาสนใจ เขาชะงักและหันกลับมาหาเธอ“นี่เธอกำลังจะบอกว่าเธอไม่พอใจกับคำตัดสินใช่หรือเปล่า”"ถูกต้อง! ฉันไม่พอใจ!"อลิซกัดฟันแน่นจนฟันแทบหัก“ถ้าเธอไม่พอใจ ฉันจะขยี้เธอให้เละไม่เป็นท่าเลย”ฮาร์วีย์โยนโทรศัพท์ของเขาลงกับพื้นอย่างไม่แยแสและเตะมันไปที่อลิซ“ฉันจะให้โอกาสเธอโทรหาใครก็ได้ อยากจะโทรหาใครก็ตามใจ“ถ้าเธอทำให้ฉันกลัวได้ ฉันจะทิ้งซากุระไว้กับเธอ"เอาสิ โทรหาใครซักคน!“นายมันรนหาที่เองนะ!”อลิซกัดฟันด้วยความโกรธขณะกดหมายเลขอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ได้ยินเสียงแหลม ๆ จากอีกฝั่งของโทรศัพท์“ผมอีเลียส พาเทล นั่นใครโทรมา?"“เจ้าชายพาเทล! ฉันเอง อลิซ!” อลิซพูดทันทีพร้อมโค้
“นายท่านลินช์?”ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ“โอ้ ฉันกลัวจับขั้วหัวใจเลย!”“งั้นเรามาเปลี่ยนกันสักหน่อยดีกว่าไหม? คราวนี้ฉันจะเป็นคนโทรให้เธอเอง”ฮาร์วีย์คว้าโทรศัพท์ไปและกดหมายเลขทันทีโดยไม่เปิดโอกาสให้อลิซตอบ เขายังเปิดลำโพงเพื่อให้ทุกคนได้ยินการสนทนาทางโทรศัพท์จากนั้นน้ำเสียงอะไรกังวลของชายคนหนึ่งก็ดังมาจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์“น้องยอร์ก อะไรทำให้คุณโทรหาผมได้?“ผมยังต้องเข้าร่วมการประชุมที่โวลซิ่งอยู่เลย ถ้าคุณอยากให้ผมช่วยอะไร ให้โยนาจัดการแทนได้เลย”'น้องยอร์ก?!'ในขณะนี้ สีหน้าของอลิซดูแย่ที่สุด“ไม่มีอะไรมากหรอก นายท่านลินช์ ผมแค่อยากจะถามอะไรคุณหน่อย“มีผู้หญิงคนนึงชื่ออลิซ ทอมป์สันคิดจะใช้คุณบดขยี้ผม“คุณจะช่วยเธอทำแบบนั้นจริงหรือ?“บทขยี้คุณ? อลิซ?”เบนจามินชะงักเล็กน้อยด้วยความตกใจ“น้องยอร์ก เธอเป็นเพียงสมาชิกคนหนึ่งในตระกูลทอมป์สันเท่านั้น ใครอนุญาตให้เธอพูดอะไรแบบนั้นออกมา?“อีกอย่าง เธอน่าจะรู้ผลของการใช้ชื่อของผมในการต่อต้านคุณนะ”"อ๋อ ผมเข้าใจแล้ว ถ้าผมจะให้คนไร้มารยาทแบบนั้นมาคุกเข่าขอโทษก็คงไม่มากเกินไปหรอก จริงไหม?” ฮาร์วีย์ถามพลางหัวเราะ“ผู้หญิงคนนั
อลิซซึ่งเป็นหนึ่งในสิบตระกูลที่ผู้คนนับไม่ถ้วนอยากจะมีสัมพันธ์ด้วย ตอนนี้กำลังคุกเข่าต่อหน้าฮาร์วีย์ไม่ต่างจากสุนัขรับใช้ขณะที่เธอร้องขอการให้อภัยจากเขาปัง!ฮาร์วีย์ส่งอลิซให้กลิ้งไปกับพื้นด้วยการเตะเพียงครั้งเดียว เขาตบมือแล้วหันไปหาฝูงชนที่ล้อมรอบเขาอยู่“ไม่มีใครสนใจหรอก ถ้าฉันจะพาชาวประเทศหมู่เกาะสองคนนี้ออกไป จริงไหม?”ฝูงชนเงียบกริบ ไม่มีใครกล้าต่อปากต่อคำกับฮาร์วีย์อีกเลยถ้าเทียบกันเรื่องจำนวน ฮาร์วีย์มีคนยืนอยู่ข้างหลังเขาหลายสิบคนหากเทียบกันเรื่องฝีมือ ฮาร์วีย์ก็มีฝีมือมากพอที่จะทำให้อาจารย์ฟาทัลพิการได้เมื่อเทียบเป็นเรื่องความแข็งแกร่ง เพย์ตันก็พร้อมที่จะปรากฏตัวพร้อมกับคนของเขาทันทีที่ฮาร์วีย์เรียกหาหากเทียบกันเรื่องของอิทธิพล แม้แต่อลิซ ทอมป์สันก็ยังถูกบังคับให้ต้องร้องขอความเมตตาจากเขา...พูดได้อย่างเต็มปากเลยว่าอลิซและเชอริลสู้เขาไม่ได้เลยสักด้าน!ซากุระเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง เธอรู้ว่าเธอไม่อาจที่จะหวังพึ่งใครในประเทศ H ให้มาช่วยเธอและน้องสาวของเธอได้อีกแล้ว!…ที่ท่าเรือหวงผู่…เตาย่างบาร์บีคิวตั้งอยู่หน้าฮาร์วีย์ เคบับกำลังหมุนอยู่เอานั้น มันส่งกลิ่นหอ
ความเย้ายวนบนใบหน้าของซากุระหายไปทันที“คุณยอร์ก ไม่สิ หัวหน้าผู้ฝึกสอนยอร์ก” เธอพูดเบา ๆ“นี่ไม่ใช่สนามรบ และไม่ใช่สถานการณ์คาบเกี่ยวระหว่างความเป็นกับความตายเสียหน่อย แม้ว่าเราจะไม่ใช่เด็ก ๆ กันแล้ว แต่เราก็น่าจะทำตัวให้เป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้ไม่ใช่เหรอ?“สำหรับเรา เราสนใจแค่ผลประโยชน์แต่เมินเฉยต่อศัตรูจะดีกว่า ฉันพูดถูกไหม?“การตายของฉันคงไม่มีประโยชน์อะไรกับคุณหรอก ใช่ไหม?”ฮาร์วีย์ยังคงเคี้ยวเคบับ ในขณะที่ดื่มเบียร์อึกใหญ่ รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาไม่เคยจางหายไปเลย“ตรงกันข้ามเลย“เธอรู้จักตัวตนที่แท้จริงของฉัน“หนึ่งในเหตุผลที่สำคัญที่สุดที่เธอยังไม่เปิดเผยตัวตนของฉันก็เป็นเพราะเธอต้องการขายความลับนี้ของฉันให้กับจักรพรรดิแห่งประเทศหมู่เกาะ ทั้งหมดนี้ก็เพื่อให้เธอได้ก้าวขึ้นไปในตำแหน่งที่สูงกว่านี้!“หากประเทศหมู่เกาะต้องการที่จะระดมกำลังในการต่อต้านประเทศ H เราจะถูกบังคับให้มองดูอยู่เฉย ๆ เนื่องจากตัวตนของฉันถูกเปิดเผยไปแล้ว“ฉันพูดถูกหรือเปล่า?”สีหน้าของซากุระเปลี่ยนไปอย่างลนลาน เธอกัดฟันด้วยความโมโห“คุณยอร์ก! ฉันขอสาบานต่อจักรพรรดิเลยว่าจะไม่เปิดเผยตัวตนของคุณให้ใครรู้เ
"กล้าดียังไง?!“คนอย่างนายไม่มีสิทธิ์มาดูถูกอาจารย์ของฉัน!“เขาไม่ได้ปรากฏตัวเพราะเขาต้องการยกระดับศิลปะการต่อสู้ของเขาให้สูงขึ้น!“ถ้าเขาคิดที่จะต่อสู้ขึ้นมาจริง ๆ ในฐานะผู้ปกครองแห่งชินดัน เวย์ เขาสามารถฟันให้ร่างของนายขาดครึ่งได้ภายในครั้งเดียว!”ซากุระหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ขณะที่เธอชี้ไปที่ฮาร์วีย์อย่างก้าวร้าว เธอไม่มีท่าทีใด ๆ ที่บ่งบอกว่าตัวเองเป็นนักโทษเลยสักนิด แค่เรื่องสถานะของตัวเองไปแล้วเพี๊ยะ!ฮาร์วีย์ตบหน้าซากุระโดยไม่ใส่ใจที่จะตอบโต้อะไรกับเธอซากุระกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ขณะที่ร่างของเธอกระเด็นออกไปเพราะแรงกระแทก เธอร่อนลงบนดาดฟ้าเสียงดังโครมคราม เลือดพุ่งออกจากปากของเธอ“นายคิดจะท้าทายฉันจริง ๆ ใช่ไหมฮาร์วีย์?“นายไม่กลัวว่าอาจารย์ของฉันจะไล่ล่านายหรือไง?”ซากุระเดือดดาลด้วยความโกรธ“นายไม่รู้หรือไงว่านายเทียบกับเขาไม่ได้เลย?!”เพี๊ยะ!ฮาร์วีย์เหวี่ยงฝ่ามือไปบนใบหน้าของซากุระอีกครั้ง“ซากุระ มิยาโมโตะ ชาวประเทศหมู่เกาะทุกคนไม่มีสมองเหมือนเธอหรือเปล่า?” ฮาร์วีย์ถามอย่างใจเย็น“เธอจะตายอยู่แล้ว ไม่เพียงแต่เธอจะไม่ได้ให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์แก่ฉันเพื่อเอาช
“ฉันขอเตือนแกไว้เลย! ตั้งใจฟัง…“ฉันเป็นผู้นำของชินดัน เวย์และหนึ่งในหกยอดนักดาบแห่งประเทศหมู่เกาะ อากิโอะ ยาชิโระ!“ซากุระเป็นศิษย์คนสุดท้ายของฉัน! ถ้าแกกล้าทำร้ายเธอ ฉันจะฆ่าล้างตระกูลแก!“ฉันไม่สนหรอกว่าแกจะเป็นใครและมีตัวตนที่ยิ่งใหญ่ขนาดไหน ฉันสั่งให้แกปล่อยเธอไปเดี๋ยวนี้! และคุกเข่าขอโทษเธอซะ!“ถ้าแกไม่ยอมทำตามที่ฉันบอก ฉันจะไปที่นั่นและทำลายล้างแกและทั้งตระกูลของแกด้วยมือของฉันเอง!น้ำเสียงของอากิโอะดูชอบธรรมและเด็ดขาด เขาคิดว่าถ้าเขาโอ้อวดตำแหน่งของตัวเอง แล้วจะสามารถขู่ให้ฮาร์วีย์เชื่อฟังเขาได้เขามั่นใจว่ามันจะได้ผลอย่างเคยแต่ฮาร์วีย์ทำเพียงแค่หัวเราะเบา ๆ แทนคำตอบ“เอาล่ะ ผมจะรอคุณอยู่ที่มอร์ดู”ฮาร์วีย์ดีดนิ้วเป็นสัญญาณ สมาชิกหลงเหมินจึงยัดร่างของซากุระลงในกระสอบสกปรก ๆ ทันที“อาจารย์ อาจารย์ต้องระวังนะ! ตัวตนที่แท้จริงของเขาคือ…”บุ๋ม บุ๋ม บุ๋ม…ซากุระไม่ทันได้พูดให้จบประโยค สมาชิกหลงเหมินก็กระชับกระสอบและเหวี่ยงเธอลงไปในน้ำทันที เธอกำลังจมลงไปใต้คลื่นอย่างรวดเร็ว และไม่อาจทำอะไรได้อีกในขณะนั้นความเสียใจได้พัดพาซากุระไป หากย้อนเวลากลับไปได้ เธอจะไม่ยั่วยุฮาร
“ใจเย็น ๆ ค่ะคุณพี่ทอมป์สัน” เชอริลตอบช้า ๆ หลังจากที่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง“เราไม่ได้แพ้ฮาร์วีย์เพราะเขาเก่งกว่า แต่เขามาพร้อมกับกองกำลังและเราเพียงแค่ไม่ทันได้ตั้งตัว“เราแพ้เพราะเราประมาทเท่านั้น!“ฉันได้ยินเกี่ยวกับเขามาหมดแล้ว มันมีเหตุผลว่าทำไมครั้งนี้เขาถึงสามารถระดมคนได้มากมายขนาดนั้น!“ชายคนนั้นดูเหมือนจะมีความสามารถพิเศษบางอย่าง เขาแก้ไขปัญหาฮวงจุ้ยในคฤหาสน์ของเบนจามิน และยังช่วยหลานสาวที่รักของผู้อาวุโสฮอแรน…“เพราะความสามารถเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านั้น เขาจึงได้รับการสนับสนุนจากคนเหล่านั้น!“อย่างไรก็ตาม คนเราไม่สามารถเป็นหนี้บุญคุณใครไปตลอดไปได้! คุณพี่ทอมป์สันน่าจะรู้เรื่องนี้ดีที่สุด“ลูกเขยที่แต่งเข้าครอบครัวภรรยาตนเองอย่างเขาเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะสามารถเหยียบย่ำพวกเราได้เพียงเพราะการช่วยเหลือเล็ก ๆ น้อย ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาไม่มีจุดยืนในมอร์ดูเป็นของตัวเองด้วยซ้ำ?“เขาก็แค่โชคดีเท่านั้น!”จากนั้นเชอริลก็หายใจเข้าลึก ๆ“ฮาร์วีย์ไม่เพียงแต่ทำให้ตระกูลซาเวียร์แห่งโวลซิ่งไม่พอใจเท่านั้น แต่เขายังต่อต้านตระกูลทอมป์สันอีก“เขายังยั่วยุชินดัน เวย์แห่งประเทศหมู่เกาะ
ขณะที่อลิซและเชอริลกำลังวางแผนการแก้แค้น ฮาร์วีย์ก็ได้ส่งไอเดนไปสะสางความยุ่งเหยิงฮาร์วีย์เดินทางไปที่โรงพยาบาลมอร์ดูอินเตอร์เนชั่นแนล ซึ่งอยู่ใกล้สนามบินเขานั่งอยู่บนม้านั่งในโถงทางเดิน สายตาจับจ้องไปที่ห้องฉุกเฉินซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเขา ขณะที่กำลังรอฟังผลของคนสามคนอย่างเงียบ ๆพิษในตัวแมนดี้และซีนเธียร์ถูกกำจัดไปหมดแล้ว แต่ร่างกายของพวกเธอยังอ่อนแอมาก พวกเธอจำเป็นต้องอยู่ในโรงพยาบาลต่อเพื่อการเฝ้าดูอาการอย่างใกล้ชิดไคท์ไม่ได้บาดเจ็บหนัก แต่เธออยู่ในอาการช็อกอย่างหนักหลังจากที่เกือบจะจมน้ำ เธอเองก็จำเป็นต้องอยู่ในโรงพยาบาลชั่วคราวเช่นกันขอบคุณพระเจ้าที่อย่างน้อยจัสตินก็ฉลาดพอที่จะส่งไคท์ไปที่โรงพยาบาลเอ็ดเวิร์ด ถ้าไม่อย่างนั้นฮาร์วีย์คงจะมีเรื่องให้ปวดหัวเพิ่มฮาร์วีย์ไม่ได้กังวลมากนักเนื่องจากออสการ์เป็นผู้ดำเนินการการผ่าตัดของพวกเธอ อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกกระวนกระวายใจมากหลังจากทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันเดียวกันหากฮาร์วีย์ไม่ได้เตรียมพร้อมอย่างเต็มที่ เขาคงจะพ่ายแพ้ให้กับเฮกเตอร์โดยสิ้นเชิง“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?!”“ทำไมแมนดี้และซีนเธียร์ถึงได้ลงเอยที่โรงพยาบาลล่ะ?!”ไซม่อน ล
“อย่างนั้นเหรอ?”ร็อดนีย์ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“ฉันไม่ได้ต้องการดูหมิ่นอะไรแกหรอกนะไอ้หนู!“แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ ถึงได้พูดอะไรออกมาแบบนั้น?“มา ๆ! บอกฉันหน่อยว่าแกเรียนที่ไหน ฉันจะได้ประเมินความสามารถของแกได้!“บอกตามตรงนะ ถึงแม้ว่าแกจะพาอาจารย์ซีเกลอร์มาที่นี่ โอกาสก็ยังคงมีเท่าเดิม!”ฮาร์วีย์เหลือบมองที่หัวของเวส ดูเหมือนว่าพลังชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขากำลังจะปรากฏออกมาแล้ว ความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาการนอนไม่หลับอาจเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาไปเลยก็ได้ถ้าเขาสามารถข่มใจให้นอนหลับได้ เขาก็จะต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดีณ จุดนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่สัปดาห์เท่านั้นฮาร์วีย์รู้สึกสงสารอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลยฮาร์วีย์หันไปมองร็อดนีย์“ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยหรอก ผมไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากอาจารย์คนไหนทั้งนั้น”ร็อดนีย์ตกตะลึง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา"แล้วยังมีหน้ามั่นใจได้ถึงขนาดนี้อีกเหรอ?”“แต่ผมรู้เรื่องศิลปะการฆ่านะ” ฮาร์วีย์ตอบ“ยกตัวอย่างเช่น เมื่ออยู่ต่อหน
“อะไรนะ!”อาร์เล็ตตกใจมากกับอาการของคุณปู่ แต่เธอรู้สึกประหลาดใจมากกว่าที่ฮาร์วีย์สรุปอาการได้แม่นยำร็อดนีย์ก็สรุปอาการเหมือนเขาเป๊ะเวสทำสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเขามองไปที่ฮาร์วีย์ เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะเก่งกาจได้ถึงขนาดนั้นไคริทำสีหน้าแสดงความชื่นชมเธอเชื่อมั่นในความสามารถของฮาร์วีย์มาโดยตลอด นั่นคือเหตุผลที่เธอพาเขามาที่นี่ตั้งแต่แรกเป็นไปตามคาด เขาทำได้อย่างที่เธอคาดหวังเอาไว้เวสมองฮาร์วีย์ก่อนจะหันไปมองร็อดนีย์“เรารู้จักกันมาหลายปีแล้วนะ ร็อดนีย์“ลองทำตามวิธีการของคุณก็แล้วกัน แล้วดูซิว่าคุณจะรักษาผมได้หรือเปล่า”“ผมจะขอพูดตรง ๆ กับคุณนะเวส มีแหล่งพลังงานชั่วร้ายอยู่ในตัวคุณ วิธีเดียวที่จะช่วยคุณได้คือต้องกำจัดแหล่งพลังงานนั้นออกไป” ร็อดนีย์ตอบอย่างเคร่งขรึม“แต่ถึงกระนั้นผมก็มีอะไรอยากจะบอกคุณ“ขั้นตอนนี้มีความเสี่ยงมาก“ถ้าเราไม่ระวัง พลังงานชั่วร้ายในคุณก็จะปรากฏตัวออกมา แล้วฆ่าคุณทันที”อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อ“มั่นใจแค่ไหนคะ คุณปู่ฟอสเตอร์?”ร็อดนีย์ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง“ผมบอกไม่ได้ว่าแหล่งพลังงานนั้นอยู่ตรงไหนกันแน่ ดังนั้นตอนนี้โอกาสสำเร็จมีเพียงยี่สิบถึงส
“นานสุดแค่สองสามสัปดาห์เหรอ?อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อก่อนที่จะระเบิดความโกรธเกรี้ยวออกมา“ไอ้สารเลว! แกไม่เพียงแต่ไม่เก่งอะไรสักอย่างแล้ว แต่ยังกล้าสาปแช่งคุณปู่ของฉันอีกเหรอ?!“แกนี่มันช่างชั่วช้าจริง ๆ!“ไอ้คนไร้มนุษยธรรม!“ออกไป! ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!“เลิกพยายามสร้างภาพที่นี่ได้แล้ว!“ถ้าฉันไม่เห็นแก่ไคริล่ะก็ฉันจะหักขาแกด้วยมือของฉันเองแล้ว!”เห็นได้ชัดว่าคำเตือนของฮาร์วีย์ทำให้อาร์เล็ตโกรธเคืองอย่างมากบรืน!มีเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นก่อนที่รถโตโยต้า อัลพาร์ดสีเหลืองจะแล่นมาจอดอยู่ข้างนอกมีคนหนุ่มสาวสองสามคนกระโดดลงมาจากรถ พร้อมทั้งถือกล่องโบราณอยู่ในมือหลังจากนั้นก็มีชายสูงอายุคนหนึ่งเดินออกมาเขาสวมเสื้อคลุมที่เปล่งรังสีออร่าของผู้ปราดเปรื่องออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาคือผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยฮาร์วีย์ทำหน้าสงสัยก่อนจะจดจำใบหน้านั้นได้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยระดับสุดยอดของโกลด์เด้น แซนด์“ในที่สุดคุณปู่ฟอสเตอร์ก็มาถึงแล้ว!อาร์เล็ตเดินออกไปรับด้วยสีหน้าเบิกบานใจ“คุณปู่มาถูเวลาพอดีเลย! ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราคงโดนนักต้มตุ่นหลอกเอา
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ หลังจากได้ยินข้อสงสัยของอาร์เล็ต“สถานการณ์ของคุณเพแกนไม่ได้มีความซับซ้อนอะไร แค่ร่างกายของเขาโดนพลังงานชั่วร้ายเล่นงานเท่านั้นเอง“ปัญหานั้นจะได้รับการแก้ไขทันทีที่มีการจัดการที่ต้นเหตุ"“พลังงานชั่วร้ายเหรอ?”เวสชะงักไปครู่หนึ่ง“แต่ฉันก็ระวังตัวอยู่เสมอนะ ฉันไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปในสถานที่ที่จะมีพลังชั่วร้ายแบบนั้นเลย“ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยก็ยังออกแบบคฤหาสน์ทั้งหลังนี้ให้ฉันด้วย ที่ดินก็มีความบริสุทธิ์ผุดผ่องด้วย แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ล่ะ?“นอกจากนี้เราก็อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วด้วย แต่ไม่เคยเกิดเรื่องร้าย ๆ อะไรกับเราเลยจวบจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้“นั่นเป็นเพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้แหล่งพลังงานชั่วร้ายนั้นได้เพิ่งหาทางเข้ามาที่นี่ได้" ฮาร์วีย์ตอบอย่างตรงไปตรงมา“เมื่อเร็ว ๆ นี้มันเจอหนทางที่เข้ามาที่นี่ได้เหรอ?'อาร์เล็ตหัวเราะอย่างเย็นชา“คุณคิดว่าเราโง่หรือไง?“พลังชั่วร้ายมีแต่ในบ้านผีสิงเท่านั้นแหละ!“บ้านของเราอยู่ในสภาพเดิมมาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว! ทำไมถึงเกิดขึ้นได้ล่ะ?!“คุณอ้างว่ามันมาที่นี่เมื่อไม่นานมานี้เหรอ?“ก็บอกมาเลยสิว่าปู่
อาร์เล็ตเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เวสฟังอีกครั้ง ก่อนจะกัดฟันกรอดต่อหน้าฮาร์วีย์“ทำไมคุณถึงทำอะไรตามใจชอบโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ?!“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่ของฉัน คุณก็คงตายแน่!“คุณคิดที่จะช่วยใครเพียงให้ได้ค่าขนมนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเองน่ะเหรอ?!“คุณช่างเป็นคนน่ารังเกียจจริง ๆ!"ในดวงตาของอาร์เล็ตมีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม“ถ้าไม่ใช่เพราะผมที่ยกโครงเหล็กของรถเอาไว้ ป่านนี้คุณเพแกนก็คงกลายเป็นเศษเนื้อเละ ๆ ไปแล้วล่ะ”ใบหน้าของอาร์เล็ตดูมืดมนลงทันที“คุณกล้าดียังไงมาสาบแช่งคุณปู่ของฉันแบบนั้น ไอ้สารเลว!?!“ยอมรับออกมาต่อหน้าทุกคนซะว่าคุณพูดล้อเล่น!“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คุณปู่ของฉันก็คงไม่ต้องเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหรอก!”สีหน้าของอาร์เล็ตดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งในตอนนี้เธอรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนเมื่อคิดว่าฮาร์วีย์อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ปู่ของเธอต้องเสียชีวิต“ฮาร์วีย์เป็นนักศิลปะป้องกันตัวนะอาร์เล็ต เขามีความแข็งแกร่งกว่าผู้ชายธรรมดาทั่วไปหลายเท่า เขาต้องมั่นใจที่จะช่วยคุณปู่ของคุณได้ ถึงได้ลงมือทำไปอย่างนั้น"ไคริก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับขมวดคิ้ว“ฉันไม่รู้ร
เมื่อได้ยินคำพูดของไคริ ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังผู้ชายคนนั้นก็ทำสีหน้าที่ดูแย่มากเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดต่างรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีโอกาสที่จะตายสูงมาก เมื่อดูจากสภาพร่างกายของเขาแล้ว“ขอบคุณที่เป็นห่วงลุงนะ"ชายคนนั้นแค่ยิ้มให้เฉย ๆ ราวกับว่าเขารู้ว่าความตายของเขาเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้“โอ้ ไคริ… หลานไม่ต้องเศร้าเสียใจกับเรื่องปู่หรอก ปู่รู้ว่ามีชีวิตก็ย่อมมีตายเป็นธรรมดา“เออจริงสิ ปู่ได้ยินมาว่าหลานถูกลอบทำร้ายในระหว่างบินมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อนนี่นา“หลานสบายดีไหม?“ปู่มีหัวไชเท้าร้อยปีอยู่สองสามหัว เอาไปกินเพื่อเพิ่มพลังได้นะ"แน่นอนว่าชายคนนี้เป็นห่วงเรื่องสุขภาพของไคริไคริยิ้ม“ขอบคุณค่ะลุง!“หนูไม่เป็นอะไรค่ะ มีคนบนเที่ยวบินเดียวกันได้ช่วยหนูเอาไว้ นั่นคือเหตุผลที่หนูยังมายืนอยู่ตรงนี้ได้"จากนั้นไคริก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“หนูขอแนะนำให้ลุงรู้จักกับฮาร์วีย์ค่ะ เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตหนูไว้ในตอนนั้น“ฮาร์วีย์ นี่คือลุงของฉันค่ะ เวส เพแกน“ตระกูลเพแกนเป็นหนึ่งในตระกูลที่ตัดขาดจากโลกภายนอกที่อยู่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ พวกเขาถือเป็นหนึ่งในตระกูลลึกลับของเมืองนี้
บรืน!สิบห้านาทีต่อมาก็มีเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งเข้ามาจอดตรงหน้าวิลล่าเมื่อกระจกรถเลื่อนลงมาก็เห็นใบหน้าอันงดงามของไคริแถมเธอยังใส่แว่นกันแดดด้วย เลยทำให้เธอดูทันสมัยและงามพริ้งเป็นพิเศษไคริเหลือบมองฮาร์วีย์ก่อนจะส่งยิ้มให้จาง ๆ“เชิญค่ะคุณยอร์ก"ฮาร์วีย์ไม่มีโอกาสได้มองหน้าไคริอย่างใกล้ชิดมาก่อน...แต่เมื่อได้มองภายใต้แสงแดดอันสดใส เขาบอกได้เลยว่าไครินั้นดูสวยราวกับภาพวาด แค่ความสวยดุจเทพธิดาเพียงอย่างเดียว ก็ทำให้ตึกรามบ้านช่องพังถล่มด้วยการมองเพียงแวบเดียวได้แล้วแมนดี้ก็มีหน้าตางดงามเช่นกัน แต่ไคริก็สวยไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอเลยทั้งสองคนนี้เป็นดั่งดอกไม้ที่สวยงดงาม เธอทั้งคู่ต่างก็มีรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดในแบบฉบับของตัวเอง ซึ่งยากจะบอกได้ว่าใครสวยกว่าใครโดยทั่วไปแล้วไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็เลือกไม่ได้หรอกว่าอยากจะได้คนไหนมากกว่ากันพวกเขาทั้งหมดคงอยากได้ทั้งสองคนนั่นแหละฮาร์วีย์สงบสติอารมณ์ตัวเองด้วยการหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนก้าวเข้าไปในรถทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็มีกลิ่นหอมภายในรถโชยเข้าจมูกทันที แล้วเมื่อมองเห็นขาอันเรียวเล็กของไคริเข้าไปอีก ฮาร์วีย์ก็อดที่จะรู้สึกวิงเวียนคล
ฮาร์วีย์ก้มศีรษะลงอย่างไม่ลังเล ก่อนจะตัดสินใจยอมแพ้ในเรื่องนี้จากนั้นเขาก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปแมนดี้ทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา เธอคิดว่าฮาร์วีย์ดูแปลก ๆ ไปในตอนนั้น***ในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์กำลังจะออกไปข้างนอกเพื่อทำการสอบสวนคนในตระกูลจอห์นก่อนที่เขาจะเดินออกไปนั้นก็มีสายโทรศัพท์เข้ามาฮาร์วีย์เหลือบมองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา“คุณไม่โทรหาฉันเลยนะคะ? ฉันเป็นเพื่อนของคุณนะฮาร์วีย์"มีเสียงนุ่ม ๆ ดังขึ้นจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง เธอคือไครินั่นเอง“คุณพาเทลเหรอ?”ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ เขาไม่คาดคิดว่าไคริจะโทรหาเขาในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้“คุณเรียกแต่ชื่อฉันไม่ได้เหรอคะ?” ไคริถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง“ก็ได้ครับไคริ"ฮาร์วีย์ไม่อ้อมค้อม“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์รู้ดีว่าคนอย่างไคริจะไม่มีวันทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลไม่มีทางที่เธอจะแค่โทรมาเชิญฮาร์วีย์ไปดื่มชาด้วยกันเท่านั้น“บอกตามตรงนะคะว่าฉันได้สืบหาข้อมูลของคุณนับตั้งแต่วันที่เราเจอกันที่สนามบิน“ฉันได้ส่งคนไปติดตามคุณด้วย“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไร“เพราะยังไงก็ตามฉันต
แมนดี้ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินน้ำเสียงอันชอบธรรมชองอัลม่า“ฉันไม่เคยเห็นหน้าพี่ชายเธอเลยนะอัลม่า“เลิกพยายามจับคู่ให้เราสักทีได้ไหม?”อัลม่าเงยหน้าขึ้นก่อนจะทำเสียงเยาะเย้ย“พี่ชายฉันเป็นผู้ชายที่มีความโดดเด่น! เขาเป็นลูกน้องที่นายน้อยคนโตให้ความไว้วางใจมากที่สุด!“ผู้หญิงในเมืองนี้ต่างก็อยากได้เขาเป็นแฟน!“ฉันให้โอกาสเธอก็เพราะเธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน! ฉันเก็บผู้ชายที่มีความโดดเด่นเอาไว้ให้เธอโดยเฉพาะ!“ไม่มีใครได้รับโอกาสนี้หรอก!อัลม่าทำสีหน้าที่ดูหยิ่งผยอง“เธอควรจะรู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอนะแมนดี้!”แมนดี้ทำสีหน้าเหมือนทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะเอาหัวพิงหมอนพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก“เอาล่ะพอแค่นี้ก่อนนะ ฉันมีเรื่องต้องทำในวันพรุ่งนี้ ฉันต้องขอตัวก่อนละนะ" แน่นอนว่าเธอไม่อยากจะโต้เถียงกับอัลม่าในเรื่องนี้“ราตรีสวัสดิ์นะ!”อัลม่ายิ้มจาง ๆ“แต่ยังไงก็ตามฉันได้สัญญากับพี่ชายไว้แล้วนะแมนดี้...“ฉันบอกเขาไปว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะคบหากับไอ้ตัวโสโครกที่เป็นสามีเก่าของเธอมาสามปีเต็มแล้วก็ตาม!“อย่าทำอะไรโง่ ๆ นะ!“ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าพี่ชายฉันจะจัดการกับเข