ตึงตัง!ทันใดนั้นกลุ่มคนก็ปรากฏตัวขึ้นที่ประตู เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายสิบคนล้อมรอบหัวหน้าผู้จัดการขณะที่เขาลูบท้องใหญ่โตของเขาตาของเขากระตุกเมื่อเห็นความวุ่นวายรตรงหน้าเขา เขาไม่คาดคิดมากขนาดนี้ว่าจะเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นในช่วงเวลาที่เขากำลังโทรออก อย่างไรก็ตามท่านประธานกำลังจะมาถึงในไม่ช้า เขามีเสาที่มั่นคงให้พึ่งพิงและนั่นจะทำให้เขาสงบสติอารมณ์ได้ “เฮ้ ไอหนู ตอนแรกเราแค่ต้องส่งนายไปที่สถานีตำรวจข้อหาขโมยบัตรธนาคารนั้น อย่างมากนายจะต้องทนอยู่ในคุกเพียงไม่กี่วัน” หัวหน้าผู้จัดการพูดขึ้นในขณะที่ยิ้มด้วยความดีใจ “ตอนนี้เรื่องมันเกิดขึ้นแล้วฉันกลัวว่าเรื่องต่าง ๆ จะไม่ง่ายสำหรับคุณอีกต่อไป”ฮาร์วีย์เงยหน้าขึ้นมองด้วยรอยยิ้ม “มาแล้วเหรอ คุณหัวหน้าผู้จัดการ? ผมมีคำถามสำหรับคุณ คุณไม่กลัวหรือว่าคุณจะไม่ประสบความสำเร็จในสิ่งที่คุณคิดไว้? ด้วยความเย่อหยิ่งมากขนาดนี้ผมกลัวว่าคุณจะไม่สามารถช่วยตัวเองได้ไม่ว่าคุณจะร้องขอความเมตตามากแค่ไหนในภายหลังก็ตาม!”หัวหน้าผู้จัดการหัวเราะเบา ๆ “พ่อหนุ่ม ฉันยอมรับว่านายมีความสามารถมากทีเดียว ทักษะการต่อสู้ของนายค่อนข้างน่าประทับใจ…”“อย่างไรก
นี่หมายความว่าเจ้าของโทรศัพท์เครื่องนี้เป็นวีไอพีที่สำคัญที่สุดคนหนึ่งของธนาคารบัตรเอเม็กซ์แบล็คการ์ดและหมายเลขบนหน้าจอโทรศัพท์ แม้ว่าชายที่อยู่ตรงหน้าเขาจะดูเป็นชายที่ยากจน แต่หัวหน้าผู้จัดการก็ยังหวาดผวามีความบังเอิญเกิดขึ้นจริงในโลกนี้ บัตรเอเม็กซ์แบล็คการ์ดอาจปรากฏในมือของชายผู้ที่ยากจนคนนี้ ฝ่ายบริการลูกค้าส่วนตัวอาจโทรผิด อย่างไรก็ตามเมื่อความบังเอิญสองอย่างที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นพร้อมกันความจริงบางอย่างก็เริ่มปรากฏชัดขึ้นเขาเริ่มที่จะหลั่งเหงื่อออกมา หัวหน้าผู้จัดการซึ่งตอนแรกหยิ่งผยองเกินกว่าจะพูดได้ตอนนี้ชุ่มไปด้วยเหงื่อ เสื้อเชิ้ตสีขาวของเขากำลังเปียกชุ่มอยู่บนร่างกายของเขาเขาเงยหน้าขึ้นมองฮาร์วีย์กด้วยความลำบาก ฮาร์วีย์เหวี่ยงหัวหน้าทีม รปภ. ออกไปด้านข้าง ใบหน้าของเขาดูกระวนกระวายขณะที่เขานั่งบนเก้าอี้ฟุบ!หัวหน้าผู้จัดการคุกเข่าลงทันที "ท่าน ท่านครับ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่สิ มิสเตอร์ซีอีโอ ผมตาบอดสนิทและดูถูกคนเหมือนสุนัข ผมต้องขอโทษด้วย ผมขอโทษ ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!"เขาไม่สนใจผู้คนที่อยู่รอบตัวเขา เขายกมือขึ้นและตบสองแก้มทั้งสองข้างของตัวเองเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภั
หัวหน้าผู้จัดการรีบตอบว่า "ท่านประธาน ผมไม่ได้ตั้งใจอย่างนั้น ผมแค่พยายามปกป้องทรัพย์สินของลูกค้าของเรา ผมจะรู้ได้อย่างไรว่าวีไอพีที่สำคัญจะมาที่แผนกต้อนรับเป็นการส่วนตัวเพื่อจัดการเรื่องต่าง ๆ ด้วยตัวเอง ผมคิดว่ามีคนขโมยบัตรของเขาไป!”ดอว์สัน ร็อบบินมีสีหน้ามืดหมองลง เขาเดินไปเตะหัวหน้าผู้จัดการที่หน้าอก จากนั้นก็หันกลับมาหาฮาร์วีย์ด้วยรอยยิ้ม "มิสเตอร์ยอร์ก เห็นไหมครับ? ผู้ใต้บังคับบัญชาของผมเหล่านี้เพียงแค่สร้างความยุ่งเหยิงแต่มาจากความตั้งใจที่ดี คุณพอที่จะมองข้ามเรื่องนี้ได้หรือไม่”“ไม่ใช่เรื่องใหญ่” ฮาร์วีย์ยักไหล่ “มักจะมีคนพาลที่ทำตัวภูมิใจในตัวเอง อย่างไรก็ตามผมยังคงต้องการขอความยุติธรรมกับสิ่งที่เกิดขึ้น ท่านประธานช่วยผมหน่อยได้ไหม?”“เพียงแค่พูดออกมาและผมจะดำเนินการให้ทันทีหากมันอยู่ในอำนาจของผม” ใบหน้าของดอว์สันดูจริงจัง ถือเป็นข่าวดีที่ลูกค้ารายใหญ่รายนี้ยินดีที่จะร้องขอ นั่นหมายความว่าเขาเลือกที่จะไม่เอาเรื่องและปล่อยให้เป็นอดีตไปตามกาลเวลาหากฮาร์วีย์ไม่ได้ร้องขอความช่วยเหลือเขาคงจะกระสับกระส่ายมาก“ไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยจริง ๆ ผมรู้สึกว่าในฐานะลูกค้าผมควรหาที่อื่นที่
หลังจากที่ทุกคนออกไปดอว์สัน ร็อบบินส์ ยิ้มอย่างลุแก่โทษและพูดว่า "ท่านประธานยอร์ก ถ้าจำเป็นไล่พวกเขาทั้งหมดได้ภายในเที่ยงวัน"ฮาร์วีย์ตอบอย่างแผ่วเบาว่า “เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับกิจการภายในของบริษัท มันเกี่ยวอะไรกับผมเหรอ?”“ใช่ ใช่ ใช่…” ดอว์สันเปลี่ยนเรื่อง “สำหรับเรื่องนี้ ผมยังหวังว่าคุณจะใจกว้างพอที่จะลืมเรื่องการโยกย้ายทรัพย์สินไปที่อื่น”ใบหน้าของดอว์สันชุ่มไปด้วยเหงื่อเย็น ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ไม่มีเงินในบัญชีมากนักโดยมีเพียงแค่ไมกี่ร้อยล้านเท่านั้น อย่างไรก็ตามฮาร์วีย์แตกต่างออกไป จำนวนเงินที่เขามีอยู่ในบัญชีของเขานั้นน่าประหลาดใจ หากเขาย้ายบัญชีส่วนตัวของเขาออกไป ดอว์สันจะตกอยู่ในสภาพที่เลวร้าย“ท่านประธาน ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากให้โอกาสคุณ แต่ผมไม่ชอบที่สิ่งเหล่านี้ที่เกิดขึ้นกับผม”“ไม่ มันจะไม่เกิดขึ้นอีกแล้ว” ทันใดนั้นดอว์สันก็ลุกขึ้น “ธนาคารของเราจะปรับแต่งทีมงานมืออาชีพเพื่อจัดการธุระต่าง ๆ ที่คุณต้องการ พวกเขาจะมาหาคุณเร็ว ๆ นี้เพื่อแก้ปัญหาทุกปัญหาที่คุณมี ดีหรือไม่”ฮาร์วีย์นิ่งเงียบไม่พูดจาดอว์สันครุ่นคิดถึงสถานการณ์และพูดต่อว่า “โอ้ ใช่แล้ว คืนนี้จะมีการประมูลครั้ง
“คุณแซคคารี่บอกฉันเกี่ยวกับสถานการณ์ของคุณแล้ว ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ผมเพียงแค่โทรหาเขาแล้วทุกอย่างจะดีขึ้น”มันยากที่จะอ่านความคิดของ เจค เซอร์เรย์ เขาสำรวจแมนดี้ ซิมเมอร์ ตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วอุทานว่า “มิสซิมเมอร์ คุณช่างเป็นเป็นเทพธิดาแห่งนิอัมมี่จริง ๆ มีเพียงหนึ่งเดียวที่สวยงามเท่าคุณ ผมไม่เคยเชื่อข่าวลือเลย แต่ผมก็เข้าใจแล้วเมื่อได้พบกับคุณ โชคไม่ดีที่คุณแต่งงานแล้ว ไม่อย่างนั้นผมอยากจะจีบคุณเป็นอย่างมาก”พฤติกรรมของเจคค่อนข้างเอาแต่ใจ เมื่อเขาพูดสายตาของเขาก็จับจ้องไปที่ร่างของแมนดี้ด้วยสายตาข่มเหงซึ่งทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ อย่างไรก็ตามเธอต้องการให้เขาแนะนำเธอกับผู้บริหารระดับสูงของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ เธอจึงไม่สามารถพูดอะไรได้มาก"มิสเตอร์เซอร์เรย์ คุณเข้าใจผิดแล้ว แมนดี้แต่งงานแล้วและนั่นคือความจริง อย่างไรก็ตามการแต่งงานนั้นก็เพียงแค่กระดาษหนึ่งแผ่นเท่านั้น ความเป็นจริงค่อนข้างตรงกันข้าม สามีของเธอไม่เคยจับมือกับเธอเลยในช่วงสามปีที่ผ่านมา ป้าลิเลียนต้องการไล่เขาออกไป” เซซิเลียหัวเราะคิกคัก ความตั้งใจของเธอในคืนนี้คือจับคู่เจคและแมนดี้ “ถ้ามีแฟนที่ดี ฉันแน่ใจว่าทั้งป้าลิเล
ฮาร์วีย์เดินผ่านเซซิเลีย สายตาของเขาไม่ได้ทำให้เธอละความสนใจแม้แต่น้อย“ฮาร์วีย์…ฮาร์วีย์ ยอร์คเหรอ?”ในขณะนั้นเองฮาร์วีย์ก็สบตาเธอ ร่างบอบบางของเธอสั่นเล็กน้อย เธอค่อนข้างประหลาดใจที่เห็นเขาและรู้สึกอึดอัด เห็นได้ชัดว่าเธอไม่คาดคิดมาก่อนที่จะได้พบกับฮาร์วีย์ในโอกาสแบบนี้“คุณนี่สุดยอดจริง ๆ ฮาร์วีย์” เซซิเลียรีบพูดโจมตีฮาร์วีย์ด้วยสายตาที่แสดงความเกลียดชัง “เป็นเรื่องดีที่ที่คุณไม่ได้กลับบ้านในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา แต่ต้องบอกว่าการเข้าไปในสถานที่แบบนี้ได้นั่นหมายถึงนายเป็นผู้ชายที่ผู้หญิงคนหนึ่งเลี้ยงดูซึ่งใครบางคนนั้นคงจะประทับใจจริง ๆ การเรียกคุณว่าราชาแห่งแมงดายังน้อยไปด้วยซ้ำ!”ฮาร์วีย์ตอบกลับเบา ๆ ว่า “คุณเคยพบกับอีวอนน์มาก่อน เธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นของฉัน แมนดี้ก็รู้”"เพื่อนร่วมชั้นเรียนเหรอ?" เซซิเลียเอ๋ยเสียงเย็นเยือกออกมา “ถ้าคุณเป็นแค่เพื่อนร่วมชั้นจริง ๆ ทำไมคุณถึงนั่งเบาะผู้โดยสาร บอกฉันทีว่าคุณเข้ามาที่นี่ได้อย่างไร ไม่มีทางที่เพื่อนร่วมชั้นจะส่งคำเชิญให้คุณหรอกใช่ไหม? คุณคิดบ้างไหมว่าสถานที่แห่งนี้เป็นแบบไหน ฮาร์วีย์? ไอ้ขยะไร้ค่า! คุณคิดว่าคุณสามารถมาที่นี่ได้แม้ว
“ไวแอตต์ จอห์นสัน?” ร่างกายของแมนดี้แข็งทื่อด้วยความประหลาดใจ การได้พบเขาในสถานที่แห่งนี้เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงมาก่อนเซซิเลียยิ้มและพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยว่า “มันบังเอิญอะไรกันไวแอตต์ อะไรทำให้คุณมาที่นี่?"เซซิเลียรู้บางอย่างเกี่ยวกับรายละเอียดของตระกูล ตระกูลของจอห์นสันเป็นเพียงตระกูลชั้นสาม พูดตามเหตุผลเขาไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมการประมูลนี่ด้วยซ้ำเธอและแมนดี้สามารถเข้าร่วมได้เพราะเจค ดังนั้นเธอจึงรู้สึกสงสัยว่าไวแอตต์สามารถเข้าร่วมการประมูลได้อย่างไรไวแอตต์ตอบอย่างร่าเริงว่า “เมื่อเร็ว ๆ นี้ผมโชคดี ผมบังเอิญได้รับคำเชิญผมจึงมาที่นี่”เมื่อพูดอย่างนั้นไวแอตต์ก็รู้สึกไม่สบายในทันที สองสามคืนที่ผ่านมาการต้องคอยรับใช้หญิงชราคนนั้นได้สร้างความเสียหายให้กับเขาเป็นอย่างมาก เขาต้องกินยามากมายเพราะมันหลังจากนั้นเขาก็ค่อย ๆ หมดสติไป เธอปฏิบัติกับเขาเป็นอย่างดี เธอไม่เพียง แต่เปิดโอกาสให้เขาเข้าร่วมการประมูลนี้เท่านั้นเธอยังให้บัตรเครดิตแก่เขาเพื่อใช้จ่ายตามที่เขาพอใจเสื้อผ้ามอมแมมที่ฮาร์วีย์สวมใส่ดึงดูดสายตาของไวแอตต์ เขาถามด้วยความตกใจว่า “แมนดี้นี่สามีของคุณไม่ใช่เหรอ? ผมได้ยินมาว่าเ
ฮาร์วีย์ไม่ใส่ใจกับคำพูดที่น่ารังเกียจของเซซิเลีย เพียงแค่หัวเราะออกมา“ขอโทษที่ทำให้ทุกคนผิดหวัง แต่อันที่จริงผมได้รับบัตรเชิญ”“ฮ่าฮ่าฮ่า! คุณน่าสนใจมากขึ้นเรื่อย ๆ ทุกนาทีจริง ๆ ” เจคชี้ไปที่ฮาร์วีย์ “ผมได้ดูการแสดงมากมาย แต่คนที่ไปได้ไกลขนาดนี้หายากจริง ๆ ดูสิถ้าคุณสามารถแสดงบัตรเชิญของคุณให้เราเห็นได้ในตอนนี้ ผมจะไปจากที่นี้ทันทีและจะไม่พูดอะไรอีก แต่ถ้าคุณแพ้คุณก็ต้องออกไป คุณจะว่าไง?"ริมฝีปากของเจคโค้งเป็นรอยยิ้มเล็ก ๆ“ฟังนะเด็กน้อย ถ้าผมเป็นคุณ ผมจะหันหลังกลับและจากไปทันทีเพื่อไม่ให้ภรรยาของคุณต้องอับอาย”ไวแอตต์ยิ้มกว้าง “มิสเตอร์เซอร์เรย์ คุณลืมไป ลูกเขยคนนี้ยังมีความเคารพในตัวเองอีกเหรอ? ตอนนี้ทุกอย่างมันไม่มีอีกแล้ว!”ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ อย่างประหม่าและพูดว่า “ได้สิ มาพนันกัน ผมต้องการดูว่าใครจะเป็นคนที่ต้องออกจากไป”ในขณะที่เขาพูดเขาก็ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง วินาทีต่อมาร่างกายของเขาแข็งทื่อ บัตรเชิญของเขาเก็บไว้ในกระเป๋าเสื้อสูทที่เขาทิ้งไว้ในรถฮาร์วีย์จึงไม่สามารถแสดงบัตรเชิญของเขาออกมาได้“ฮ่า ๆ ๆ ๆ!” เจคระเบิดเสียงหัวเราะที่ไม่อาจสามารถควบคุมได้ เขาไม่
“อย่างนั้นเหรอ?”ร็อดนีย์ทำเสียงเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์“ฉันไม่ได้ต้องการดูหมิ่นอะไรแกหรอกนะไอ้หนู!“แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ ถึงได้พูดอะไรออกมาแบบนั้น?“มา ๆ! บอกฉันหน่อยว่าแกเรียนที่ไหน ฉันจะได้ประเมินความสามารถของแกได้!“บอกตามตรงนะ ถึงแม้ว่าแกจะพาอาจารย์ซีเกลอร์มาที่นี่ โอกาสก็ยังคงมีเท่าเดิม!”ฮาร์วีย์เหลือบมองที่หัวของเวส ดูเหมือนว่าพลังชั่วร้ายที่อยู่ในตัวเขากำลังจะปรากฏออกมาแล้ว ความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาการนอนไม่หลับอาจเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยสำหรับเขาไปเลยก็ได้ถ้าเขาสามารถข่มใจให้นอนหลับได้ เขาก็จะต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดีณ จุดนี้ เขาคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่สัปดาห์เท่านั้นฮาร์วีย์รู้สึกสงสารอย่างไม่ต้องคิดทบทวนอะไรเลยฮาร์วีย์หันไปมองร็อดนีย์“ผมไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยหรอก ผมไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากอาจารย์คนไหนทั้งนั้น”ร็อดนีย์ตกตะลึง ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา"แล้วยังมีหน้ามั่นใจได้ถึงขนาดนี้อีกเหรอ?”“แต่ผมรู้เรื่องศิลปะการฆ่านะ” ฮาร์วีย์ตอบ“ยกตัวอย่างเช่น เมื่ออยู่ต่อหน
“อะไรนะ!”อาร์เล็ตตกใจมากกับอาการของคุณปู่ แต่เธอรู้สึกประหลาดใจมากกว่าที่ฮาร์วีย์สรุปอาการได้แม่นยำร็อดนีย์ก็สรุปอาการเหมือนเขาเป๊ะเวสทำสีหน้าแปลก ๆ เมื่อเขามองไปที่ฮาร์วีย์ เขาไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะเก่งกาจได้ถึงขนาดนั้นไคริทำสีหน้าแสดงความชื่นชมเธอเชื่อมั่นในความสามารถของฮาร์วีย์มาโดยตลอด นั่นคือเหตุผลที่เธอพาเขามาที่นี่ตั้งแต่แรกเป็นไปตามคาด เขาทำได้อย่างที่เธอคาดหวังเอาไว้เวสมองฮาร์วีย์ก่อนจะหันไปมองร็อดนีย์“เรารู้จักกันมาหลายปีแล้วนะ ร็อดนีย์“ลองทำตามวิธีการของคุณก็แล้วกัน แล้วดูซิว่าคุณจะรักษาผมได้หรือเปล่า”“ผมจะขอพูดตรง ๆ กับคุณนะเวส มีแหล่งพลังงานชั่วร้ายอยู่ในตัวคุณ วิธีเดียวที่จะช่วยคุณได้คือต้องกำจัดแหล่งพลังงานนั้นออกไป” ร็อดนีย์ตอบอย่างเคร่งขรึม“แต่ถึงกระนั้นผมก็มีอะไรอยากจะบอกคุณ“ขั้นตอนนี้มีความเสี่ยงมาก“ถ้าเราไม่ระวัง พลังงานชั่วร้ายในคุณก็จะปรากฏตัวออกมา แล้วฆ่าคุณทันที”อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อ“มั่นใจแค่ไหนคะ คุณปู่ฟอสเตอร์?”ร็อดนีย์ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง“ผมบอกไม่ได้ว่าแหล่งพลังงานนั้นอยู่ตรงไหนกันแน่ ดังนั้นตอนนี้โอกาสสำเร็จมีเพียงยี่สิบถึงส
“นานสุดแค่สองสามสัปดาห์เหรอ?อาร์เล็ตตัวแข็งทื่อก่อนที่จะระเบิดความโกรธเกรี้ยวออกมา“ไอ้สารเลว! แกไม่เพียงแต่ไม่เก่งอะไรสักอย่างแล้ว แต่ยังกล้าสาปแช่งคุณปู่ของฉันอีกเหรอ?!“แกนี่มันช่างชั่วช้าจริง ๆ!“ไอ้คนไร้มนุษยธรรม!“ออกไป! ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!“เลิกพยายามสร้างภาพที่นี่ได้แล้ว!“ถ้าฉันไม่เห็นแก่ไคริล่ะก็ฉันจะหักขาแกด้วยมือของฉันเองแล้ว!”เห็นได้ชัดว่าคำเตือนของฮาร์วีย์ทำให้อาร์เล็ตโกรธเคืองอย่างมากบรืน!มีเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นก่อนที่รถโตโยต้า อัลพาร์ดสีเหลืองจะแล่นมาจอดอยู่ข้างนอกมีคนหนุ่มสาวสองสามคนกระโดดลงมาจากรถ พร้อมทั้งถือกล่องโบราณอยู่ในมือหลังจากนั้นก็มีชายสูงอายุคนหนึ่งเดินออกมาเขาสวมเสื้อคลุมที่เปล่งรังสีออร่าของผู้ปราดเปรื่องออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาคือผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยฮาร์วีย์ทำหน้าสงสัยก่อนจะจดจำใบหน้านั้นได้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยระดับสุดยอดของโกลด์เด้น แซนด์“ในที่สุดคุณปู่ฟอสเตอร์ก็มาถึงแล้ว!อาร์เล็ตเดินออกไปรับด้วยสีหน้าเบิกบานใจ“คุณปู่มาถูเวลาพอดีเลย! ไม่อย่างนั้นครอบครัวของเราคงโดนนักต้มตุ่นหลอกเอา
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ หลังจากได้ยินข้อสงสัยของอาร์เล็ต“สถานการณ์ของคุณเพแกนไม่ได้มีความซับซ้อนอะไร แค่ร่างกายของเขาโดนพลังงานชั่วร้ายเล่นงานเท่านั้นเอง“ปัญหานั้นจะได้รับการแก้ไขทันทีที่มีการจัดการที่ต้นเหตุ"“พลังงานชั่วร้ายเหรอ?”เวสชะงักไปครู่หนึ่ง“แต่ฉันก็ระวังตัวอยู่เสมอนะ ฉันไม่เคยเหยียบย่างเข้าไปในสถานที่ที่จะมีพลังชั่วร้ายแบบนั้นเลย“ผู้เชี่ยวชาญด้านการดูฮวงจุ้ยก็ยังออกแบบคฤหาสน์ทั้งหลังนี้ให้ฉันด้วย ที่ดินก็มีความบริสุทธิ์ผุดผ่องด้วย แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ล่ะ?“นอกจากนี้เราก็อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วด้วย แต่ไม่เคยเกิดเรื่องร้าย ๆ อะไรกับเราเลยจวบจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้“นั่นเป็นเพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้แหล่งพลังงานชั่วร้ายนั้นได้เพิ่งหาทางเข้ามาที่นี่ได้" ฮาร์วีย์ตอบอย่างตรงไปตรงมา“เมื่อเร็ว ๆ นี้มันเจอหนทางที่เข้ามาที่นี่ได้เหรอ?'อาร์เล็ตหัวเราะอย่างเย็นชา“คุณคิดว่าเราโง่หรือไง?“พลังชั่วร้ายมีแต่ในบ้านผีสิงเท่านั้นแหละ!“บ้านของเราอยู่ในสภาพเดิมมาตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว! ทำไมถึงเกิดขึ้นได้ล่ะ?!“คุณอ้างว่ามันมาที่นี่เมื่อไม่นานมานี้เหรอ?“ก็บอกมาเลยสิว่าปู่
อาร์เล็ตเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เวสฟังอีกครั้ง ก่อนจะกัดฟันกรอดต่อหน้าฮาร์วีย์“ทำไมคุณถึงทำอะไรตามใจชอบโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ?!“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่ของฉัน คุณก็คงตายแน่!“คุณคิดที่จะช่วยใครเพียงให้ได้ค่าขนมนิด ๆ หน่อย ๆ เท่านั้นเองน่ะเหรอ?!“คุณช่างเป็นคนน่ารังเกียจจริง ๆ!"ในดวงตาของอาร์เล็ตมีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม“ถ้าไม่ใช่เพราะผมที่ยกโครงเหล็กของรถเอาไว้ ป่านนี้คุณเพแกนก็คงกลายเป็นเศษเนื้อเละ ๆ ไปแล้วล่ะ”ใบหน้าของอาร์เล็ตดูมืดมนลงทันที“คุณกล้าดียังไงมาสาบแช่งคุณปู่ของฉันแบบนั้น ไอ้สารเลว!?!“ยอมรับออกมาต่อหน้าทุกคนซะว่าคุณพูดล้อเล่น!“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คุณปู่ของฉันก็คงไม่ต้องเข้าไปอยู่ในโรงพยาบาลในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหรอก!”สีหน้าของอาร์เล็ตดูเย็นชาราวกับน้ำแข็งในตอนนี้เธอรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนเมื่อคิดว่าฮาร์วีย์อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ปู่ของเธอต้องเสียชีวิต“ฮาร์วีย์เป็นนักศิลปะป้องกันตัวนะอาร์เล็ต เขามีความแข็งแกร่งกว่าผู้ชายธรรมดาทั่วไปหลายเท่า เขาต้องมั่นใจที่จะช่วยคุณปู่ของคุณได้ ถึงได้ลงมือทำไปอย่างนั้น"ไคริก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับขมวดคิ้ว“ฉันไม่รู้ร
เมื่อได้ยินคำพูดของไคริ ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างหลังผู้ชายคนนั้นก็ทำสีหน้าที่ดูแย่มากเห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดต่างรู้ว่าผู้ชายคนนี้มีโอกาสที่จะตายสูงมาก เมื่อดูจากสภาพร่างกายของเขาแล้ว“ขอบคุณที่เป็นห่วงลุงนะ"ชายคนนั้นแค่ยิ้มให้เฉย ๆ ราวกับว่าเขารู้ว่าความตายของเขาเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้“โอ้ ไคริ… หลานไม่ต้องเศร้าเสียใจกับเรื่องปู่หรอก ปู่รู้ว่ามีชีวิตก็ย่อมมีตายเป็นธรรมดา“เออจริงสิ ปู่ได้ยินมาว่าหลานถูกลอบทำร้ายในระหว่างบินมาที่นี่เมื่อไม่กี่วันก่อนนี่นา“หลานสบายดีไหม?“ปู่มีหัวไชเท้าร้อยปีอยู่สองสามหัว เอาไปกินเพื่อเพิ่มพลังได้นะ"แน่นอนว่าชายคนนี้เป็นห่วงเรื่องสุขภาพของไคริไคริยิ้ม“ขอบคุณค่ะลุง!“หนูไม่เป็นอะไรค่ะ มีคนบนเที่ยวบินเดียวกันได้ช่วยหนูเอาไว้ นั่นคือเหตุผลที่หนูยังมายืนอยู่ตรงนี้ได้"จากนั้นไคริก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์“หนูขอแนะนำให้ลุงรู้จักกับฮาร์วีย์ค่ะ เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตหนูไว้ในตอนนั้น“ฮาร์วีย์ นี่คือลุงของฉันค่ะ เวส เพแกน“ตระกูลเพแกนเป็นหนึ่งในตระกูลที่ตัดขาดจากโลกภายนอกที่อยู่ในโกลด์เด้น แซนด์แห่งนี้ พวกเขาถือเป็นหนึ่งในตระกูลลึกลับของเมืองนี้
บรืน!สิบห้านาทีต่อมาก็มีเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งเข้ามาจอดตรงหน้าวิลล่าเมื่อกระจกรถเลื่อนลงมาก็เห็นใบหน้าอันงดงามของไคริแถมเธอยังใส่แว่นกันแดดด้วย เลยทำให้เธอดูทันสมัยและงามพริ้งเป็นพิเศษไคริเหลือบมองฮาร์วีย์ก่อนจะส่งยิ้มให้จาง ๆ“เชิญค่ะคุณยอร์ก"ฮาร์วีย์ไม่มีโอกาสได้มองหน้าไคริอย่างใกล้ชิดมาก่อน...แต่เมื่อได้มองภายใต้แสงแดดอันสดใส เขาบอกได้เลยว่าไครินั้นดูสวยราวกับภาพวาด แค่ความสวยดุจเทพธิดาเพียงอย่างเดียว ก็ทำให้ตึกรามบ้านช่องพังถล่มด้วยการมองเพียงแวบเดียวได้แล้วแมนดี้ก็มีหน้าตางดงามเช่นกัน แต่ไคริก็สวยไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอเลยทั้งสองคนนี้เป็นดั่งดอกไม้ที่สวยงดงาม เธอทั้งคู่ต่างก็มีรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดในแบบฉบับของตัวเอง ซึ่งยากจะบอกได้ว่าใครสวยกว่าใครโดยทั่วไปแล้วไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็เลือกไม่ได้หรอกว่าอยากจะได้คนไหนมากกว่ากันพวกเขาทั้งหมดคงอยากได้ทั้งสองคนนั่นแหละฮาร์วีย์สงบสติอารมณ์ตัวเองด้วยการหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนก้าวเข้าไปในรถทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็มีกลิ่นหอมภายในรถโชยเข้าจมูกทันที แล้วเมื่อมองเห็นขาอันเรียวเล็กของไคริเข้าไปอีก ฮาร์วีย์ก็อดที่จะรู้สึกวิงเวียนคล
ฮาร์วีย์ก้มศีรษะลงอย่างไม่ลังเล ก่อนจะตัดสินใจยอมแพ้ในเรื่องนี้จากนั้นเขาก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปแมนดี้ทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา เธอคิดว่าฮาร์วีย์ดูแปลก ๆ ไปในตอนนั้น***ในเช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฮาร์วีย์กำลังจะออกไปข้างนอกเพื่อทำการสอบสวนคนในตระกูลจอห์นก่อนที่เขาจะเดินออกไปนั้นก็มีสายโทรศัพท์เข้ามาฮาร์วีย์เหลือบมองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา“คุณไม่โทรหาฉันเลยนะคะ? ฉันเป็นเพื่อนของคุณนะฮาร์วีย์"มีเสียงนุ่ม ๆ ดังขึ้นจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง เธอคือไครินั่นเอง“คุณพาเทลเหรอ?”ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ เขาไม่คาดคิดว่าไคริจะโทรหาเขาในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้“คุณเรียกแต่ชื่อฉันไม่ได้เหรอคะ?” ไคริถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง“ก็ได้ครับไคริ"ฮาร์วีย์ไม่อ้อมค้อม“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผมในช่วงเช้าตรู่ขนาดนี้เหรอ?”ฮาร์วีย์รู้ดีว่าคนอย่างไคริจะไม่มีวันทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลไม่มีทางที่เธอจะแค่โทรมาเชิญฮาร์วีย์ไปดื่มชาด้วยกันเท่านั้น“บอกตามตรงนะคะว่าฉันได้สืบหาข้อมูลของคุณนับตั้งแต่วันที่เราเจอกันที่สนามบิน“ฉันได้ส่งคนไปติดตามคุณด้วย“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไร“เพราะยังไงก็ตามฉันต
แมนดี้ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินน้ำเสียงอันชอบธรรมชองอัลม่า“ฉันไม่เคยเห็นหน้าพี่ชายเธอเลยนะอัลม่า“เลิกพยายามจับคู่ให้เราสักทีได้ไหม?”อัลม่าเงยหน้าขึ้นก่อนจะทำเสียงเยาะเย้ย“พี่ชายฉันเป็นผู้ชายที่มีความโดดเด่น! เขาเป็นลูกน้องที่นายน้อยคนโตให้ความไว้วางใจมากที่สุด!“ผู้หญิงในเมืองนี้ต่างก็อยากได้เขาเป็นแฟน!“ฉันให้โอกาสเธอก็เพราะเธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน! ฉันเก็บผู้ชายที่มีความโดดเด่นเอาไว้ให้เธอโดยเฉพาะ!“ไม่มีใครได้รับโอกาสนี้หรอก!อัลม่าทำสีหน้าที่ดูหยิ่งผยอง“เธอควรจะรู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอนะแมนดี้!”แมนดี้ทำสีหน้าเหมือนทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะเอาหัวพิงหมอนพร้อมกับเอามือก่ายหน้าผาก“เอาล่ะพอแค่นี้ก่อนนะ ฉันมีเรื่องต้องทำในวันพรุ่งนี้ ฉันต้องขอตัวก่อนละนะ" แน่นอนว่าเธอไม่อยากจะโต้เถียงกับอัลม่าในเรื่องนี้“ราตรีสวัสดิ์นะ!”อัลม่ายิ้มจาง ๆ“แต่ยังไงก็ตามฉันได้สัญญากับพี่ชายไว้แล้วนะแมนดี้...“ฉันบอกเขาไปว่าเธอยังเป็นสาวบริสุทธิ์อยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะคบหากับไอ้ตัวโสโครกที่เป็นสามีเก่าของเธอมาสามปีเต็มแล้วก็ตาม!“อย่าทำอะไรโง่ ๆ นะ!“ไม่อย่างนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าพี่ชายฉันจะจัดการกับเข