Mag-log inShare
ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 45/2 | ร้อน
Huling Na-update:
2025-04-18 03:14:03
Kaugnay na kabanata
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 46 | นิสัยเดิม
CHAPTER 46นิสัยเดิม หลายวันต่อมา แคนทีนของคณะวิศวะเต็มไปด้วยนิสิตที่เพิ่งเสร็จสิ้นจากการเรียนในช่วงครึ่งแรกของวัน ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมกับที่เคยเป็น เพลิงเคี้ยวข้าวอย่างเอร็ดอร่อยยิ่งกว่าทุกที ดูเหมือนช่วงนี้เจ๊ติ๋มจะกลับมาต้มไก่อร่อยเหาะได้เหมือนเคย ไม่ก็เพราะตัวเขาเองอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ทั้งที่ไม่มีเหตุการณ์พิเศษใดเกิดขึ้นเลยก็ตามแน่นอนไม่นับเรื่องที่ไอ้เทมป์กับไอ้เติร์กจับมือกันไปจีบสาวคณะบริหารแล้วโดนเขาไล่ตะเพิดกลับมาทั้งคู่เพราะคนหนึ่งก็ทะลึ่งจัด ส่วนอีกคนก็ปากเสียเกินกว่าจะมีใครคุยด้วย เล่นเอาเพื่อนเขาหงอยไปเป็นวัน แต่ไม่จำเป็นต้องสงสารให้มาก เพราะอีกวันถัดมาพวกมันก็กอดคอนั่งส่องเด็กการบินระริกระรี้คู่ได้เหมือนเดิมติ๊ง!เสียงการแจ้งเตือนจากสมาร์ตโฟนดึงนัยน์ตาคมให้หันมองด้วยความแปลกใจ ช่วงนี้เพลิงไม่ได้สนทนากับใครเป็นพิเศษ หากไม่นับเพื่อนสนิทที่นั่งร่วมมื้อเที่ยงอยู่ด้วยกัน เขาคุยแค่กับคนเดียว และคนที่ว่ามักจะต่อสายหาโดยตรงมากกว่า“ใครวะ?” คิ้วหนาเลื่อนขมวดเข้าหากันด้วยความงุนงง เพลิงมั่นใจว่าไม่เคยเห็นหน้าเจ้าของห้องแชตมาก่อน“ใครอะไร?”คะนิ้งที่สวาปามไก่ทอดโ
Huling Na-update : 2025-04-18ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 47 | น้ำท่วมปาก
CHAPTER 47น้ำท่วมปาก ตอนเย็น อาจเป็นเรื่องบังเอิญ หรืออาจเป็นผลกรรมจากชาติที่แล้วก็เป็นได้ ที่ทำให้เรนต้องตกอยู่ในสภาวะน้ำท่วมปาก กลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่ในขณะนี้ แม้เหตุการณ์ต่าง ๆ จะดำเนินไปในทิศทางที่ดี เพื่อนใหม่ก็ดี สภาพแวดล้อมใหม่ก็ดี ที่สำคัญคงไม่พ้นความสัมพันธ์บางอย่างที่ยิ่งเป็นไปในทิศทางที่ดี ซ้ำยังดีเกินกว่าจะหวังได้ แม้รู้ว่าทุกหนทางราบรื่นมักมีทางคดเคี้ยวเสมอ แต่เรนไม่คิดว่าจะต้องเจอเข้ากับโค้งหักศอกเข้าอย่างจัง “น้ำร้านนี้อร่อยเนอะ?” “อือ” “เรนกินนี่สิ เพลิงเล่าให้ฟังว่าเรนชอบกินใช่ไหม?” “ชะ… ใช่” ซาหริ่มหน้าตาน่ากินถูกดันเลื่อนมาตรงหน้า กลิ่นน้ำกะทิอบควันเทียนยังหอมเหมือนเดิม บรรยากาศร้านขนมหวานก็ยังคงคึกคักไม่ต่างจากทุกวัน แต่ที่ต่างคือคนซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของโต๊ะ เพราะเป็นฝ่ายนั่งเงียบอยู่นานกว่าสิบนาที เรนจึงจำเป็นต้องตั้งคำถามตอบกลับคู่สนทนาบ้างเพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาท “พีพีเป็นไงบ้าง?” “ก็ดีนะ แค่เหงานิดหน่อย พอดีเพื่อนน้อย”คำตอบกลั้วด้วยเสียง
Huling Na-update : 2025-04-18ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 48 | อย่าหาทำ
CHAPTER 48อย่าหาทำตอนค่ำการตัดสินใจผิดพลาดแม้จะเกิดขึ้นบ่อยครั้ง แต่ไม่มีครั้งไหนที่หญิงสาวรู้สึกพลาดท่าเท่าครั้งนี้ “เพลิงกินนี่สิ” “…” “อันนี้เพลิงเคยชอบใช่ไหม? เราจำได้” “ตอนนี้ไม่ชอบ” “แหม คนอะไรจะขี้เบื่อขนาดนั้น?” ร้านติ่มซำริมถนนเลียบชายหาดที่เรนมีโอกาสได้มากินบ่อยครั้ง ทั้งมากับเพลิง หรือมาพร้อมคะนิ้งและอาโป วันนี้ทุกเมนูในเข่งไม้ไผ่รสชาติไม่ถูกปากเหมือนทุกที กระทั่งบรรยากาศร้านก็อึมครึมยิ่งกว่าทุกวัน “อร่อยว่ะ กูอยู่มาตั้งหลายปีเพิ่งเคยแวะมากิน” “พี่กั้งชอบอันไหนคะ? ลองกินกะหล่ำห่อกุ้งอันนี้สิ พีว่าอร่อยมาก!” “ไหนมาลอง” “เป็นไง?” “เอออร่อย สงสัยต้องสั่งกลับไปเผื่อไอ้เต้ย เห็นมันบ่นอยากกินมาหลายวัน” กั้งซึ่งเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อยตอบกลับคนหนึ่ง ก่อนเมนูเด็ดประจำร้านจะถูกเลื่อนเข้าตรงหน้าของอีกคน “น้องเรนลองนี่รึยัง?” “อือ เรนเคยกินแล้ว” คนตัวเล็กยิ้มรับ ใช้ตะเกียบคีบซี่โครงหมูน้ำแดงเข้าปากเพื่อไม่ให้เสียมารยาท “เป็นไงครับ?
Huling Na-update : 2025-04-18ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 49 | หมางเมิน
CHAPTER 49หมางเมิน หอพัก สมาร์ตโฟนถูกโยนทิ้งไว้ที่ข้างตัวอีกครั้งเมื่อไร้สัญญาณตอบรับจากปลายสาย ร่างผอมบางกลิ้งตัวไปมาด้วยความร้อนใจ บ้างก็ขยับขึ้นนั่งขยุ้มเรือนผม อีกนาทีก็ฝังหน้าเข้าหาหมอนดีดดิ้นเรียวขาไปมาด้วยความอึดอัดทรมานใจ ติ๊ง! พรึ่บ! เพียงได้ยินเสียงแจ้งเตือนดังขึ้น เรนก็รีบโจนตัวเข้าคว้าสมาร์ตโฟนมาเปิดดูทันที ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากันอย่างช้า ๆ หวังว่าจะเป็นเพลิงที่ตอบกลับข้อความ แต่ไม่ใช่… เป็นเติร์กที่ส่งข้อความเข้าห้องแชตกลุ่มเพื่อนที่เรนก็เป็นหนึ่งในสมาชิก แม้ตอนแรกจะไม่ได้ให้ความสนใจกับภาพที่เติร์กส่ง ทว่าอีกหนึ่งข้อความที่เด้งแจ้งเตือนพร้อมกันก็ทำให้ต้องเปิดเข้าไปดู เติร์ก : ได้ส่งรูปภาพ เติร์ก : ให้ทายวันนี้กูมาส่งใคร? ภาพที่ส่งเข้าแชต คือระหว่างเจ้าของข้อความกับผู้หญิงคนหนึ่งที่แค่เห็นด้านข้าง เรนก็เบิกตาโต เพราะคนที่ว่าก็คือพีพี หัวใจเหี่ยวเฉาเมื่อครู่กลับมาเต้นในจังหวะปกติ หนึ่งในความกังวลได้รับการไขข้อข้องใจจากสิ่งที่ปรากฏแก่สายตา และขณะเดียวกันก็มีกา
Huling Na-update : 2025-04-18ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 50 | แพทย์สนาม
CHAPTER 50แพทย์สนาม หนึ่งชั่วโมงต่อมา เสียงสนทนาที่ดังขึ้นจากด้านนอกของตัวบ้านดึงสายตาของผู้ชายสี่คนที่ด้านในให้หันมองไปยังทิศทางเดียวกัน เพลิงชันกายขึ้นนั่งจากสภาพนอนก่ายหน้าผากเมื่อครู่นี้ หากหูของเขาไม่ได้หลอนไปเอง นอกจากเสียงคะนิ้งและอาโปแล้ว เพลิงยังได้ยินเสียงของอีกคน และไม่ต้องรอข้องใจนาน เมื่ออีกอึดใจต่อมากลุ่มคนที่เพิ่งมาถึงจะเดินเข้ามาที่ด้านใน “อ้าว! ไหนว่าไปหาไรกิน?” เติร์กเอ่ยทักสาว ๆ เป็นคนแรก “กูลดความอ้วน วันนี้เลยไม่กิน” คะนิ้งจีบปากจีบคอพูด “เลยแวะมานั่งเล่นที่นี่ดีกว่า” “เรนเป็นไร?” ไฉเลิกคิ้วมองเมื่อได้เห็นคนสุดท้ายที่เดินตามเข้ามา แน่นอนว่าทุกคนร้องทักเป็นเสียงเดียว “ไม่สบาย? หน้าซีดมาก” “เปล่าหรอก พอดีเราไม่ได้แต่งหน้า” เรนไม่ได้โกหก วันนี้เธอไม่มีอารมณ์แต่งหน้าจริง ๆ แค่แบกสังขารไปเรียนได้ก็นับว่าบุญแล้ว แต่แน่นอนว่าคนหัวทึบแบบเธอไม่มีทางขาดเรียนอย่างเด็ดขาด “หน้าเซียวมาก โห! ตัวร้อนจี๋!” เติร์กที่ก้าวเข้าถึงตัวหญิงสาวเป็นคนแรก ร้องบอกอาการเสียงดังเมื่อได
Huling Na-update : 2025-04-18ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 51 | ซื่อตรง 1
CHAPTER 51ซื่อตรง 1หนึ่งชั่วโมงต่อมาเพลิงกลับมาถึงห้องในอีกหนึ่งชั่วโมงถัดมา หลังจากแว้นมอเตอร์ไซค์ไปซื้อของโปรดหลายอย่างตั้งใจจะกลับมาง้อคนบางคน แต่เมื่อมาถึงห้องก็พบว่าของใช้ส่วนตัวของผู้อาศัยร่วมหายไปหมดเกลี้ยง ไม่เหลือแม้กระทั่งหมอนใบที่เจ้าตัวใช้หนุนนอนอึดใจต่อมาเขาก็ยืนอยู่หน้าห้องหมายเลข 13 จรดข้อนิ้วเคาะลงบนบานประตู ก่อนจะเอ่ยปากเรียกหาคนที่ด้านใน“เรน”ก๊อก ก๊อก ก๊อก!ทว่ายืนรออยู่นานก็ไร้สัญญาณตอบรับจากอีกฟากฝั่งของบานประตูเพลิงรู้ดีว่าเขาเองเป็นฝ่ายหลีกเลี่ยงที่จะพบหน้ามาตลอดสามวัน และยอมรับว่าไม่พอใจที่คนซึ่งนอนกอดกันอยู่ทุกคืนพยายามขับไสไล่ส่งให้เขาไปหาผู้หญิงคนนั้นคนนี้ กระนั้นแค่ได้เห็นคนที่เป็นฝ่ายตามง้อเมินหน้าหนีน้ำตาตก กระทั่งแค่รู้ว่าเรนอาจเข้าใจผิด ไอ้ตัวเขาเองก็เกิดจะนั่งไม่ติดที่ขึ้นมา โกรธเองก็ต้องหายเองเหมือนเช่นทุกทีก๊อก ก๊อก ก๊อก“เรน”“…”“ไหนว่าอยากคุย?”“…”“เปิดประตูมาคุยกัน” เสียงเรียบเอ่ยท่ามกลางความเงียบของทางเดินระหว่างชั้น “ถ้าไม่เปิด เราจะไขประตูเข้าไป”“เพลิงมีกุญแจเหรอ?” เสียงอู้อี้ตอบกลับในจังหวะนี้เอง และจากเสียงที่ได้ยินบ่งชัดว่าเจ้าตัวอ
Huling Na-update : 2025-04-18ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 52 | ซื่อตรง 2
CHAPTER 52ซื่อตรง 2 เรนเงียบเสียงนานหลายอึดใจ แม้จะสับสนไม่เข้าใจ แต่ในเมื่อทางออกที่ได้รับการเสนอเป็นทางเลือกที่ดีเสมอในทุกสถานการณ์ ไม่เคยมีครั้งไหนที่การเปิดอกคุยอย่างตรงไปตรงมาจะไม่สัมฤทธิ์ผล สุดท้ายเสียงสะท้านสั่นจึงเอ่ยเปิดอกเข้าประเด็น แม้ดวงตาจะยังแสบร้อนก็ตามที“เพลิงหายไปตั้งสามวัน”“อืม เราผิด”“เราคิดถึงเพลิงจะตายอยู่แล้วเพลิงก็ไม่สนใจ” “…” “เพลิงก็รู้ว่าเราอยากคุยด้วยแต่เพลิงก็ไม่รับสาย เพลิงก็รู้ว่าเราติดเพลิง แต่จู่ ๆ เพลิงก็ไม่ยอมเจอหน้า พอเราจะตามไปง้อ เพลิงก็เอาแต่ไล่…” “ไล่อะไร?” เพลิงแทรกเสียงขัด กดสายตามองอย่างไม่เข้าใจ “แค่เป็นห่วง ให้ไปนอนพัก ไม่ได้ไล่” “เราตั้งใจจะไปเจอหน้า จะไปขอโทษเพลิง แต่เพลิงก็…” เรนพยายามกลั้นสะอื้น ลมหายใจขาดห้วงไปทั้งอย่างนั้นเมื่อน้ำตาระลอกใหม่เริ่มบ่าไหลเพียงนึกย้อนถึงความรู้สึกช่วงสองสามวันที่ผ่านมา “ไม่ต้องร้อง พอแล้ว” “…” “ขอโทษ” เพลิงเอ่ยในเสียงแผ่วกระซิบ ดวงตาคมฉายชัดถึงความรู้สึกผิด มือกระด้างสัมผัสแตะเข้าที่ข้างแก้มชื้นเปียก “เรามัว
Huling Na-update : 2025-04-18ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 53 | คืนลาสต์เชียร์
CHAPTER 53คืนลาสต์เชียร์หลายวันต่อมา วันนี้เรนตื่นเช้ากว่าปกติ เพราะตื่นเต้นกับกิจกรรมที่จะมาถึงในช่วงเย็น ทว่าจากจะได้ออกจากห้องตั้งแต่หัววันเพื่อไปเมาท์มอยกับบรรดาเพื่อนสนิทร่วมชั้นปี ร่างบางกลับกำลังโดนคนบางคนหาเรื่องเกเรตั้งแต่เช้า ริมฝีปากนุ่มนิ่มโดนบดจูบเข้าใส่ร่วมชั่วโมงเข้าให้แล้ว อีกทั้งชุดนิสิตเรียบกริบ บัดนี้ก็ยับย่นจากการถกถอดอย่างเอาแต่ใจของคนตัวโต “คืนนี้ตอนเบรกอยากกินอะไร?” เพลิงตั้งคำถาม เครื่องหน้าหล่อเหลาช่วงนี้ในสายตาคนมองยิ่งดูดีมากขึ้นทุกวัน ทว่าสายตาของคนมองคงชัดเจนเกินไปจนอีกฝ่ายจับพิรุธได้ แป๊ะ! เพลิงดีดนิ้วเข้าที่หน้าผากมนด้วยความมันเขี้ยวระคนขบขัน อดไม่ได้ที่จะเอ่ยด้วยใจรู้เท่าทัน “รู้ว่าหล่อ ช่วงนี้เธอพูดบ่อย” “เราพูดแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบ?” คนตัวเล็กเบือนหน้าไปทางอื่นอย่างไม่ยอมรับความจริง “ต้องให้เราพูดให้ฟัง?” เพลิงเผยยิ้มกว้าง ตั้งท่าเลียนเสียงหยอกล้อในทันที “เพลิงหล่ออย่างนั้น หุ่นดีอย่างนี้…” “เพลิง!” “ตะโกนทำไม?”
Huling Na-update : 2025-04-18
Pinakabagong kabanata
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | SPECIAL 3
SPECIAL 3สัญญาใจ 3 สิบสองปีก่อน “ฮึก!” “กลับบ้านได้แล้ว ถ้าเธอยอมกลับ เราจะปั่นจักรยานให้ซ้อนทุกวัน” “เพลิงขี้โม้ ฮึก!” “เราใจดี” เด็กหญิงตัวน้อยสะอึกสะอื้นอยู่บนชิงช้าซึ่งไร้การกวัดแกว่ง โดยมีเด็กชายวัยเดียวกันยืนใช้ปลายเท้าเขี่ยดินเล่นอยู่ที่ด้านหน้า บริเวณรอบด้านเต็มไปด้วยเครื่องเล่นมาตรฐานที่สนามเด็กเล่นทั่วไปพึงมี ตอนนี้เป็นเวลาเกือบพลบค่ำ เด็ก ๆ พากันกลับเข้าบ้านหมดแล้ว เหลือเพียงสองคนเท่านั้นที่ยังคงสนทนากันเพียงลำพัง เด็กชายรู้ดีว่าหากเขาไม่พาเพื่อนกลับบ้านก่อนค่ำมืดจะต้องโดนผู้เป็นแม่ดุ แต่เพราะอีกฝ่ายยังคงมีคราบน้ำตาปรากฏบนใบหน้าจึงอดทนรออย่างใจเย็น “จะค่ำแล้ว เดี๋ยวน้าศรีเป็นห่วง เธอจะโดนดุ และเราก็จะโดนแม่ตี” เสียงใจดีพยายามเอ่ยถึงบทลงโทษที่ทั้งคู่อาจได้รับหากมัวเถลไถลไม่ตรงต่อเวลาที่มีการตกลงกับพ่อแม่เอาไว้ แม้สนามเด็กเล่นของหมู่บ้านจะมีระบบรักษาความปลอดภัยอย่างดีไม่ต้องกลัวคนนอกเข้าออก อีกทั้งบ้านของทั้งคู่ก็อยู่ไม่ไกลจากสนามส่วนกลาง รวมถึงต่างโตพอจะไม่ไว้ใจคนแปลกหน้าตา
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | SPECIAL 2
SPECIAL 2สัญญาใจ 2สิบนาทีต่อมาร่างผอมบางของเรนยืนอยู่ที่ตำแหน่งเดิม สายตากวาดมองไปยังความคึกคักรอบด้าน เครื่องหน้าหมดจดมียิ้มมุมปากผุดเผยในสีหน้า เพียงคิดว่าเพลิงจะต้องกระดากอายกับจำนวนคนที่เพิ่มมากขึ้นเธอก็รู้สึกขบขันอย่างบอกไม่ถูกหลังจากการแสดงห้องล่าสุดของระดับชั้นจบลง เพียงแค่ร่างสูงคุ้นตาเดินขึ้นเวทีพร้อมกีตาร์ตัวหนึ่งเพื่อทำโชว์คิวถัดไป เสียงกรี๊ดกร๊าดของบรรดาสาว ๆ ต่างก็เริ่มวี้ดว้ายกระหึ่มลั่นไปทั่วทั้งลานอเนกประสงค์ด้านหน้าเวทีเรนไม่ได้รู้สึกแปลกใจกับเสียงที่ได้ยิน รวมถึงไม่แปลกใจว่าเหตุใดจำนวนคนถึงแห่กันมายืนมองแน่นขนัดไปหมด เพื่อนสนิทของเธอเป็นหนุ่มฮอตของโรงเรียนเรื่องนี้หญิงสาวไม่เถียง แต่ตอนนี้คงมีแค่เธอคนเดียวที่กำลังหัวเราะกับท่าทีผิดปกติไปจากเคยของคนที่ว่าสายตาของเพลิงกวาดมองไปโดยรอบในจังหวะที่หย่อนกายนั่งลงบนเก้าอี้ซึ่งมีการเตรียมไว้กลางเวที ก่อนสายตาที่ว่าจะจบลงยังตำแหน่งที่เรนกำลังยืนกอดอกมอง“สวัสดีครับ”“กรี๊ด!!!”“พี่เพลิง!!!”“ว้าย!!!”เพียงเสียงคุ้นหูทักทายผ่านไมโครโฟนซึ่งเสียบอยู่บนขาตั้งในระดับพอดีกับริมฝีปาก เสียงวี้ดว้ายของสาว ๆ ก็ตอบรับด้วยเสียงกระหึ
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | SPECIAL 1
SPECIAL 1สัญญาใจ 1 หลายปีก่อน “เพลิงจะเขินอะไร?” “ไม่เขินได้ไง? คนทั้งโรงเรียน” “รุ่นน้องกรี๊ดเพลิงกันทั้งนั้น ไม่เห็นต้องอาย” “อาย” เพลิงพยักหน้ารับไม่กระดากแม้แต่นิด “เธอลองขึ้นไปร้องเพลงแล้วมีคนเป็นพันนั่งมองอยู่ข้างล่างเวทีดูไหม?” “ทำไมป๊อดงี้? ตัวก็ตั้งโต” “มันใช้คำว่า ‘ป๊อด’ ได้ที่ไหน?” ร่างสูงในชุดนักเรียนยกแขนขึ้นปาดเหงื่อซึ่งชื้นผ่านใบหน้า ท่ามกลางผู้คนซึ่งเดินขวักไขว่ ท่ามกลางเสียงดนตรีสดวงปัจจุบันกำลังบรรเลงอยู่บนเวทีกลางของโรงเรียน สองหนุ่มสาวยืนปรับทุกข์ห่างออกมาทางด้านหนึ่ง “ถ้าเราขึ้นร้องเพลงแทนเพลิงได้ก็คงทำไปแล้ว” คนตัวเล็กทำทีตบเข้าที่อก “ถ้าเป็นเราไม่อายหรอก” “เธอก็พูดได้” เพลิงหรี่ตามองอย่างไม่ศรัทธา แค่จะคุยกับเพื่อนคนอื่น เจ้าตัวยังต้องคอยให้เขาเป็นสะพานเชื่อมอยู่เรื่อย เมื่อโดนสายตาสบประมาทของชายหนุ่มหลุบมอง หญิงสาวในชุดนักเรียนก็ทำทีเปลี่ยนเรื่อง “เพลิงเป็นตัวแทนห้องนะ ทำหน้าที่หน่อยสิ ใจกล้า ๆ หน่อย” “ใครจะเก่งเ
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 61 | ฝันละเมอ 4
CHAPTER 61ฝันละเมอ 4หนึ่งชั่วโมงต่อมาร้านขนมหวานร้านเดิมยังคงมีคนต่อคิวซื้อจนหางแถวยาวออกไปด้านนอกตัวร้าน เพลงที่เปิดคลอสร้างบรรยากาศเป็นเพลงภาษาถิ่นเหมือนเช่นทุกครั้ง กระทั่งลูกค้าก็ยังคงเป็นหน้าเดิม ๆ สภาพแวดล้อมแสนคุ้นเคยราวกับจะพาใจย้อนไปในวันวาน เหมือนเมื่อวานนี้เองที่สองเพื่อนสนิทในชุดนักเรียนมัธยมปลายพากันแว้นมอเตอร์ไซค์มาตบน้ำตาลเข้ากระแสเลือดในทุกค่ำของทุกวันหลังจากได้กินของหวานปิดท้าย สองหนุ่มสาวลูกค้าขาประจำของร้านยังคงนั่งรอออร์เดอร์ซึ่งสั่งกลับบ้านเป็นปกติธรรมดาอีกสองชุดใหญ่ระหว่างที่เพลิงสนทนาอยู่กับเพื่อนสมัยมัธยมที่บังเอิญเจอ เรนกำลังกวาดสายตามองกระดาษโน้ตหลากสีซึ่งกระจายแปะเต็มพื้นที่ผนังด้านหนึ่งของตัวร้าน โน้ตแต่ละแผ่นล้วนมีข้อความบางอย่างเขียนไว้ราวกับเป็นเครื่องเตือนใจว่าครั้งหนึ่งเคยมาเหยียบเยือนสถานที่ ทั้งจากลูกค้าที่เป็นขาประจำ รวมถึงลูกค้าขาจรก็ด้วยเช่นกันข้อความโดยส่วนมากเป็นการระบุว่าได้มาเยือนกับใคร มีทั้งที่เป็นคู่รัก มีทั้งที่เป็นกลุ่มเพื่อน มากันเป็นครอบครัว กระทั่งคนที่คล้ายจะประชดชีวิตโสดเขียนว่ามากินกับ หมา ก็มี“ทำไร?”“หืม?” เรนขานเสียงรับในล
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 60 | ฝันละเมอ 3
CHAPTER 60ฝันละเมอ 3 ตอนค่ำ ตั้งแต่จำความได้ โต๊ะอาหารที่บ้านของเพลิงไม่ได้มีเฉพาะคนในครอบครัวแต่มีสมาชิกอีกสองคนมาร่วมรับประทานมื้อค่ำด้วยกันเสมอ เว้นแค่ช่วงเช้าเท่านั้นที่เพลิงจะเป็นฝ่ายไปฝากท้องที่บ้านหลังข้างกัน เสียงเจื้อยแจ้วคุ้นเคย รวมถึงการกุลีกุจอเป็นลูกมือหยิบจับทุกสิ่งอย่างของเรนเป็นสิ่งที่เพลิงได้เห็นมาจนชินตา นอกจากจะกระตือรือร้นเป็นปกติ คนที่ทำให้มื้ออาหารดำเนินไปด้วยรอยยิ้มก็คือเจ้าตัว เพลิงเคี้ยวข้าวกร้วม ๆ สลับสายตามองคนนั้นทีคนนี้ทีเพื่อสังเกตท่าทีว่าเป็นเวลาเหมาะสมหรือไม่ที่เขาจะเอ่ยเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนออกมาบรรยากาศเป็นไปด้วยเสียงพูดคุยสนุกสนาน เรนกำลังช่วยผสมโรงมีอารมณ์ร่วมอยู่กับยายน้อยและน้าศรี ที่ต่างก็อินกับการก่นด่านางร้ายในละครซึ่งเปิดผ่านทางโทรทัศน์ ที่ได้เห็นไม่ใช่ภาพน่าประหลาดใจสำหรับเพลิง ในที่นี้มีเพียงเขาและพ่อเท่านั้นที่มองหน้ากันเองแล้วส่ายหัวไปมา “พ่อ” ในที่สุดเพลิงตัดสินใจหันมองหน้าบิดา เอ่ยในสีหน้านิ่งสนิท “ผมมีไรจะบอก” คนเดียวที่ว่างพอจะสนทนากับลูกชายถึงกับวางช
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 59 | ฝันละเมอ 2
CHAPTER 59ฝันละเมอ 2ริมฝีปากอุ่นประทับผ่านลำคอเรียวระหง…เพลิงซุกไซ้ใบหน้าสูดดมกลิ่นกายหอมกรุ่นของคนตัวเล็กที่นอนนิ่งรับสัมผัสแต่โดยดี นัยน์ตาคมเลื่อนมองผิวกายขาวเนียนผุดผ่องเป็นยองใยทุกจุดที่ปลายลิ้นลากผ่าน ค้างนานบริเวณยอดถันสีชมพูหวาน หมดเวลากับการดูดเลียหัวนมสวยสะพรั่งของหญิงสาวนานหลายนาที ขณะที่ปากดูดเม็ดเต่งชูชัน มือหนาก็ขยำนวดเต้าข้างที่ว่างเว้นด้วยความมันมือแต่ละสัมผัสดำเนินไปอย่างเงียบเชียบเพราะสถานที่ไม่เป็นใจ ทว่าทุกวินาทีที่ดำเนินผ่านล้วนเต็มไปด้วยความหวามหวิวในอารมณ์ สายตาของชายหนุ่มหลุบเลื่อนมองตามสัดส่วนโค้งเว้าด้วยประกายตาเร่าร้อนแม้เรนจะกินเข้าไปมากเกินกว่าขนาดตัว แต่บั้นเอวผอมบางกลับไร้ชั้นไขมัน ทั้งยังเว้าสวยมิใช่เพียงแต่เร้าอารมณ์ภายใน ทว่ายังดึงดูดสันจมูกคมให้ไล้ผ่านตามแนวคดโค้ง ริมฝีปากอุ่นกดจูบสลับกับการดูดดึงเนื้อกายผ่องขาวไม่ละสัมผัสแม้แต่วินาที เพลิงชันกายขึ้นนั่ง สองมือคว้าสะโพกคนตัวเล็กขึ้นในระดับเดียวกัน สายตามากด้วยอารมณ์ทอดจับเรือนร่างสุดเซ็กซ์ ตั้งแต่เต้าใหญ่โตที่ประดับด้วยป้านบัวสดสวยขนาดเต็มปากเต็มคำ ทั้งแอ่งสะดือเล็กบนหน้าท้องแบนราบ ร
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 58 | ฝันละเมอ 1
CHAPTER 58ฝันละเมอ 1 วันต่อมา เชียงใหม่ สองหนุ่มสาวลงเครื่องเหยียบพื้นดินบ้านเกิดตั้งแต่ช่วงเช้าของวันแต่เมื่อถึงบ้าน เพลิงก็ปลีกตัวไปนอนหลับให้เต็มตาสักตื่น เขาตื่นขึ้นอีกครั้งในตอนเที่ยงตรงพอดิบพอดี กว่าจะจัดการตัวเองเรียบร้อยแดดบ่ายก็เริ่มสาดต่ำผ่านกระจกหน้าต่างในตำแหน่งเดียวกับที่สายตามักหันมองเสมอ ทางด้านซ้ายของบ้านเขาเป็นบ้านอีกหลังที่มีขอบรั้วอยู่ชิดติดกัน ประตูรั้วบ้านหลังนั้นเปิดอ้าบ่งบอกว่ามีคนอยู่อาศัย รถญี่ปุ่นรุ่นเก่าของน้าศรีจอดนิ่งอยู่ในโรงจอด แคนาต้นเดิมสะบัดใบพลิ้วไหวตามสายลมซึ่งพัดเอื่อยหน้าต่างบานคู่ของห้องนอนบนชั้นสองเปิดอ้ารับลม ดอกไม้ปลอมที่ประดับรอบขอบหน้าต่างด้านนอกที่เพลิงตกแต่งให้ตามคำเรียกร้องของคนบางคน บัดนี้แห้งกรอบเพราะผ่านลมฝนมาหลายฤดูเพียงความคิดนึกย้อนถึงภาพคนตัวเล็กที่ยืนเท้าสะเอวออกคำสั่งอยู่ด้านล่าง โดยที่เขาต้องเป็นฝ่ายใช้บันไดลิงไต่ปีนขึ้นไปจัดการ เครื่องหน้าคมคายก็ปรากฏยิ้มกว้างเสียงแหวแว้ดของเรน รวมถึงการโต้เถียงด้วยความรำคาญของเขาที่ต่างก็อยู่ในชุดนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายยังคงชัดเจนในความทรงจำ
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 57 | ความลับ 2
CHAPTER 57ความลับ 2หนึ่งชั่วโมงต่อมา วันนี้ไม่มีใครเมา… หลังจากจบการล้วงความลับของบรรดาตัวสอดรู้ เพลิงก็เอ่ยปากชวนหญิงสาวกลับห้องในทันทีเพราะพรุ่งนี้ต้องเดินทางในช่วงเช้า อีกทั้งตั้งแต่แรกก็ตั้งใจเพียงเพื่อมาแสดงความยินดีกับเจ้าของร้านเท่านั้นจึงไม่คิดที่จะอยู่ต่อ เพราะเป็นละแวกร้านเหล้าซึ่งทำลานจอดรถไว้ที่ซอยถัดไป ทำให้คนเป็นลูกค้าต้องลำบากเดินไปเอายานพาหนะส่วนตัว แต่ตอนนี้มีแค่คนเดียวที่กำลังเดิน…ร่างสูงก้าวรุดไปด้านหน้าได้อย่างคล่องตัวแม้จะมีอีกคนเกาะติดอยู่บนหลังก็ตามที นานตั้งแต่เพลิงจำความได้ หญิงสาวชอบขี่หลังเขาเสมอ ไม่ว่าตอนเด็ก ตอนโต จะเมา กระทั่งว่าไม่เมา เจ้าตัวก็มักร้องขอการอำนวยความสะดวกแทบทุกครั้งไป บรรยากาศยามคืนค่ำดำเนินผ่านอย่างเชื่องช้า ทุกจังหวะก้าวย่างของคนตัวสูงไม่เร่งร้อนเช่นเดียวกัน สายลมพัดเอื่อยปะทะผ่านร่างกาย รวมถึงเสียงเจื้อยแจ้วที่ร้องเพลงอย่างอารมณ์ดีราวกับจะขับกล่อมความรู้สึกให้ลอยล่องไปไกล หัวใจพองโตเป็นอย่างไรเพลิงมีโอกาสได้สัมผัสหลายครั้งหลายหนในช่วงระยะเวลาให้หลังที่ผ่านมา เรื่องบางอย่างที
ปกติ... คือแอบรัก ปกติ... คือแอบรัก | CHAPTER 56 | ความลับ 1
CHAPTER 56ความลับ 1 สัปดาห์ต่อมา เพลิงอยากตั้งประเด็นสอบถามในหัวข้อใครเป็นคนคิดงานเลี้ยงอำลาส่งท้ายพี่ปีสี่ งานที่ตั้งแต่เปิดภาคเรียนเขาได้ร่วมสังสรรค์มานับครั้งไม่ถ้วน จะเลี้ยงส่งกันเพื่ออะไรในเมื่อรุ่นพี่ชั้นปีที่ว่าก็ยังเห็นหน้ากันอยู่ทุกวันวันนี้เป็นอีกคืนที่พวกเขาต้องเข้าร่วมสมาพันธ์ขยันอำลาอีกครั้ง บรรยากาศยามค่ำคืนยังคงเต็มไปด้วยแสงสีเสียง ร้านนั่งชิลล์เปิดใหม่ที่คึกคัก และคนแน่นเป็นพิเศษเพราะโปรโมชันฉลองเปิดร้านเป็นร้านของรุ่นพี่ที่เรียนจบไปเมื่อปีก่อน พี่เจ เจ้าของร้านเป็นประธานรุ่นของรุ่นที่ว่า แม้จะมีงานการทำเป็นหลักแหล่งตามใบประกอบวิชาชีพที่เรียนจบไป แต่ก็ไม่วายเกิดอยากเปิดร้านเหล้าเป็นงานอดิเรก จากโปรโมชันที่แปะโชว์แผ่นเบ้อเร่อที่หน้าร้านบ่งชัดว่าคงทำเป็นงานอดิเรกจริง ๆ “ไว้มาใหม่นะ ช่วงนี้มีโปรทุกวันครับน้อง รับรองประทับใจจนลืมไม่ลง” เจ้าของร้านให้การปฏิเสธลูกค้าเพราะไม่มีที่ว่างพอให้ใครเบียดเข้ามาในร้านได้อีกแล้ว เสียงที่ว่าดังต่อเนื่องมาร่วมสิบนาที ร่างสูงซึ่งสวมใส่เชิ้ตเข้ารูปสีขาวกับสแลกส์ดำเรียบกริบเป็นภา
