Se connecterShare
บทที่ 41 ผมต้องการให้คุณอยู่กับผมในคืนนี้
Related chapter
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 42 เขาไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการจูบจริง ๆ หรือ
"จูบผม"เสียงทุ้มพูดออกมาอย่างเป็นธรรมชาติดวงตาของคาลเลนเต็มไปด้วยความขบขันเขาไม่สามารถปกปิดมันได้ แต่เขากลับต้องรู้สึกผิดหวังเขารู้สึกว่าชีวิตของเขามันน่าเบื่อเกินไป ดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องเติมชีวิตชีวาให้กับมันตลอดสามเดือนที่เขาจะอยู่ที่นี่ในเมืองเอส เจน ดันน์ จะทำหน้าที่เป็นเครื่องมือเติมเต็มสีสันในชีวิตที่น่าเบื่อของเขาคาลเลนอยากเห็นผู้หญิงคนนี้เต็มไปด้วยความขัดแย้ง อยากเห็นเธอต่อสู้กับความขัดแย้งภายในตัวของเธออีกครั้ง อย่างไรก็ตามครั้งนี้เขากลับต้องผิดหวังหญิงสาวเพียงกระพริบตาเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างเงียบ ๆ และถามเขาด้วยใบหน้าที่จริงจัง "นั่นเป็นเรื่องตลกใช่ไหมคะท่าน?""ไม่" เขายิ้มเล็กน้อยสีหน้าของเขาสงบ อย่างไรก็ตามในวินาทีต่อมารอยยิ้มของเขาก็หุบนิ่งบนใบหน้าอันหล่อเหลา และดวงตาของเขาก็เบิกกว้างทันที รู้สึกไม่อยากจะเชื่อเลยเขามองไปที่ใบหน้าที่สวยงามของเธอตอนนี้ที่อยู่ห่างจากเขา …จากนั้นเขาก็รู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงความรู้สึกอบอุ่นแต่แห้งบนริมฝีปากของเขาเอง เขาไม่สามารถเพิกเฉยต่อความรู้สึกนั้นได้ เพราะริมฝีปากของเขาไม่เคยสัมผัสกับปากของหญิงสาวที่แห้งแตกขนาดนี้ "ค
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 43 เหตุผลที่ ฌอน สจ๊วต ไปต่างประเทศ
“เจน อธิบายให้ชัดเจนกว่านี้สิ!” คนอย่างอโลร่า เธอจะไม่ยอมถูกหลอกง่าย ๆ อย่างนี้แน่นอน ใบหน้าสวยของเธอเย็นชา “เธอกำลังบอกว่า เธอไม่ได้ใช้เวลาว่างที่หยุดไป เพราะเหนื่อยใช่ไหม?”ทันทีที่เธอพูดอย่างนั้น อโลร่าก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและมองไปที่เจน “โอเค ถ้าเธอไม่ยอมบอก ฉันจะโทรหาคุณชาย สจ๊วต”ถึงมันจะไม่ใช่คำขู่ที่ดีนัก แต่อโลร่าคิดอะไรไม่ออกในตอนนี้“อโลร่าคะ คุณชายสจ๊วตจะไม่มีทางสนใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉันหรอกค่ะ”อโลร่ากระพริบตา คราวนี้เจนพูดความจริงแน่นอนอโลร่านึกถึง ฌอน สจ๊วต เขาเป็นคนที่ปฏิบัติต่อเจนอย่างทารุณที่สุดถ้าตอนนี้เธอโทรหาเขาจริง ๆ และบอกเขาว่าเจนบาดเจ็บที่หัว เขาก็คงไม่สะทกสะท้านหรือมาสนใจใยดีอะไร“โอเคเจน เธอจะไม่ยอมบอกจริง ๆ หรอ ฉันจะไม่โทรหาคุณชายสจ๊วตแล้วก็ได้ แต่ฉันจะโทรหาผู้จัดการแผนกต้อนรับลูกค้าของคุณ และขอให้เธอมาที่นี่”เจนหน้าซีด “อย่าเรียก คุณโคลนะคะ” อโลร่าค่อนข้างผงะและแปลกใจ เจนกลัวโคลจริง ๆ หรือ? ใบหน้าของเจนขาวซีดขณะที่เธอมองอโลร่าอย่างอ้อนวอน“อย่าเรียกคุณโคล มาที่นี่นะคะ ได้โปรดค่ะอโลร่า”โคลไม่ค่อยชอบเจนตั้งแต่แรกแล้วเป็นทุนเดิม ถ้าเธอรู้ว่าเจนสร้
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 44 ความไร้ยางอายที่ไม่เคยมีมาก่อน
หลังจากเจนทำงานเสร็จเธอก็เดินกลับบ้านคนเดียวในตอนกลางคืนตามปกติซูซี่จะไม่มีทางไปทำงาน และกลับพร้อม ๆ กับเธอแน่นอนเมื่อเจนกลับมาถึงหอพัก เธอก็ต้องรู้สึกประหลาดใจที่เห็นไฟในห้องนั่งเล่นเปิดอยู่ ซูซี่นั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นนั้นและเล่นโทรศัพท์ของเธออยู่เมื่อเจนเข้ามาในห้องซูซี่ก็วางโทรศัพท์ของเธอลงทันที และยืนขึ้น“กลับมาแล้วเหรอ?”เจนรู้สึกประหลาดใจมากยิ่งขึ้น โดยปกติแล้วซูซี่จะหมกตัวอยู่แต่ในห้องนอนของเธอและคงนอนหลับไปแล้ว แต่วันนี้เธอนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น เธอกำลังรอเจนอยู่หรือเปล่านะ?"อืม" เจนปกติเป็นคนไม่ค่อยพูดอะไรอยู่เป็นทุนเดิมกล่าวตอบซูซี่สั้น ๆ ในช่วงสามปีที่เธออยู่ในคุกชีวิตของเธอก็ไม่ค่อยมีอะไรให้พูดถึงมากนักความเงียบจึงกลายมาเป็นโหมดปกติของเธอ“ฉันได้ยินมาว่ามีลูกค้าถามหาเธอในห้องวีไอพีที่ชั้นหก เขาคือใคร?"ซูซี่กำลังพยายามพูดคุยเล็ก ๆ น้อย ๆ กับเธออยู่ใช่ไหมนะ? เจนเงยหน้าขึ้นมองซูซี่ก่อนจะหัวเราะกับตัวเองอย่างไม่เห็นคุณค่า…ใช่ราวกับว่า“ลูกค้าใหม่” เจนพูดช้า ๆ ในใจของเธอรู้ดีราวกับว่าเธอสามารถเข้าไปในความคิดของซูซี่ได้ สิ่งที่ซูซี่อยากถามจริง ๆ แล้วค
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 45 คุณชายไฮด์จอมวายร้าย สอนบทเรียน ซูซี่
ไม่มีใครคาดคิดว่าไฮด์ จะถามเรื่องนี้ขึ้นมาแม้แต่อากาศก็ดูเหมือนจะเยือกเย็นขึ้นในเพียงแค่ชั่วพริบตา อย่างน้อยที่สุดเส้นขนทั้งหมดบนร่างกายของซูซี่ก็ลุกซู่ เพราะความกังวลใจของเธอเอง"หืม? สิ่งที่เธอพูดมันจริงหรอเจน"ใช่ หรือ ไม่ เพียงแค่คำเดียวเจนเพียงแค่ต้องอ้าปากพูดออกไปเธอรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าซูซี่จ้องมองเธออย่างกังวล และตื่นตระหนกเธอเงยหน้าขึ้นช้า ๆ มองไปที่ ไฮด์ ปากของเธอเปิดขึ้น ริมฝีปากของเธอโค้งเป็นรอยยิ้ม "ใช่ค่ะ"เสื้อผ้าที่หลังของซูซี่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ เธอรู้สึกเหมือนเพิ่งขี่รถไฟเหาะ…เธอคงไม่อยากสัมผัสความรู้สึกนั้นอีกแล้ว ไม่อีกตลอดชีวิตเธอมองเจนด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน ผู้หญิงคนนี้ให้ความรู้สึกกดดันที่มองไม่เห็น และความรู้สึกละอายซูซี่อาจไม่เคยสังเกตว่า ยิ่งเธอดูถูกเจนมากเท่าไหร่หัวใจของเธอก็ยิ่งเจ็บปวด และทุกครั้งเจนก็ทำเกินความคาดหมายของเธอตลอดเธอได้รับการช่วยเหลือจากเจนผู้หญิงที่เธอดูถูกอยู่ตลอดมันเหมือนกับการมีอัจฉริยะที่มีไอคิว 180 ที่ถูกคนโง่ ๆ ช่วยไว้ เธอกลับรู้สึกโกรธมากขึ้น แทนที่จะรู้สึกขอบคุณ"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว คุณชายโซรอส ดิฉันขอตัวนะคะ" เ
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 46 ซูซี่ โยนความผิดให้ เจน
บอดี้การ์ดร่างใหญ่และกำยำ สุดเคร่งขรึมยืนอยู่ตรงหน้าของซูซี่“ท่านคะ ที่นี่คือ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์! ท่านกำลังพยายามที่จะทำอะไรอยู่คะ? ไม่ว่าท่านกำลังต้องการที่จะทำอะไรก็ตาม ไม่มีใครสามารถทำทุกอย่างได้ตามที่ปราถนาที่ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์”เธอไม่ได้ตกใจอะไรมากนัก เพราะท้ายที่สุดที่นี่คือ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ และข้อเท็จจริงนั้นเป็นข้อได้เปรียบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเธอคุณเดนแฮมมี่ที่ท่าลังเลเช่นกัน เขาเคยได้ยินชื่อเสียงของ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ แม้กระทั่งในพื้นที่ทางตอนใต้ทันใดนั้นก็มีคนเดินเข้ามาภายในห้อง และกระซิบอะไรบางอย่างที่หูของคุณเดนแฮม ท่าทางที่ดูหวาดกลัวเล็กน้อยในตอนต้น ถัดมากกลับกลายเป็นการสบประมาทขึ้นมาในทันที “คุณทอมสัน ฉันได้ยินมาว่า คุณเป็นคนที่ถูกขับไล่ที่ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ ซึ่งไม่ได้อยู่ภายใต้การคุ้มครองของ อีสต์ เอ็มพอเรอร์”ซูซี่จำสิ่งที่อโลร่าเคยพูดในวันนั้นขึ้นมได้ในทันที และใบหน้าของเธอก็ซีดลง ครั้งนี้เธอตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก “นะ- นายออกไปห่าง ๆ ฉันนะ”“อย่ากลัวไปเลย คุณทอมสัน เราจะไม่ทำอะไรคุณหรอก เราแค่อยากให้คุณแสดงบางอย่างเพื่อเรา”“แสดงอะไร?”“เดี๋ยวคุณก็จะรู้เ
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 47 ฌอน สจ๊วต โกรธจัด
คุณเดนแฮมมองผู้หญิงตรงหน้าแล้วขมวดคิ้ว “น่าเกลียดเกินไป”หัวใจของซูซี่เต้นรัว สี่คำนั้นก็เพียงพอที่จะทำให้เธอรู้สึกกังวลใจมากอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ครั้งนี้เธอกลับรู้สึกอยากให้เจนมีใบหน้าและทรวดทรงสวยงามกว่าคนอื่นถ้าคุณเดนแฮมคิดว่าเจนน่าเกลียด ซึ่งนั่นก็หมายความว่าซูซี่จะต้องตกอยู่ในปัญหาอย่างแน่นอนในตอนท้ายใช่ไหม?ซูซี่มองไปที่ตู้กระจกใสนั้นอย่างระมัดระวัง น้ำข้างในสูงกว่าหนึ่งเมตรแล้ว เธอรีบบอกคุณเดนแฮมว่า “อย่าตัดสินจากรูปลักษณ์ภายนอกนะคะ เจนจะแสดงโชว์ที่ดีให้คุณได้รับชมอย่างแน่นอน”แม้ว่าเจนจะมาถึงที่นี่เพียงคนเดียว แต่เธอก็เข้าใจสถานการณ์จากการสนทนาของซูซี่กับคุณเดนแฮม การแสดงที่เรียกว่านี้กำลังจะเป็นการทดลองที่น่าทึ่งอีกครั้งสำหรับเธอคุณเดนแฮมมองไปที่เจนด้วยความสงสัย “สิ่งที่เธอพูดเป็นความจริงหรือเปล่า?”ไหล่ของเจนกระตุกเล็กน้อย นี่เป็นครั้งที่สองของวันนี้ที่เธอได้ยินเรื่องนั้น - "สิ่งที่เธอพูดจริงหรือเปล่า?เธอยิ้มและไม่มองคุณเดนแฮม แต่กลับหันไปมองซูซี่แทน การจ้องมองของเธอทำให้ซูซี่หลบสายตา ราวกับว่าเธอกลัวที่จะถูกเปิดโปง ใบหน้าของเธอร้อนลุ่มดั่งไฟก้มลงมองพื้น เพราะ
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 48 เธอไม่ได้รับการอนุญาตให้ตาย
แม้ในขณะที่เขาตะโกนใส่คุณเดนแฮม ฌอนเองก็ยังไม่หยุดเหวี่ยงไม้ถูพื้นใส่ตู้นั้น เขาไม่เคยยอมแพ้ในการทำลายตู้นั้นเลย!ฌอนโจมตีตู้ใสนั้นเหมือนคนที่กำลังถูกปีศาจเข้าสิงอยู่บนทางด่วนที่ห่างจาก อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ ห้าพันเมตร รถแข่ง Maserati กำลังทะยานด้วยความเร็ว 120 กม. / ชม. หน้าต่างกระจกรถถูกลดลงและมีเสียงลมพัดผ่านอยู่ภายนอกตัวรถ จมน้ำ เสียงคนในรถเอ่ยขึ้นคนขับรถที่เบาะหน้าพูดอย่างลังเลว่า “ท่านแน่ใจหรอครับว่าทุกอย่างจะโอเค คุณชายโซรอส? ภาชนะนั้นพังยากมาก และคุณขอให้ผมปลี่ยนกุญแจ อาจจะมีคนตายได้เลยนะครับ”มีเสียงหัวเราะเบา ๆ หายไปท่ามกลางสายลม อย่างไรก็ตามเขาได้ยินคำพูดที่ตามมาอย่างชัดเจน“แล้ว ถ้ามีคนตายจริง ๆ ล่ะ? การป้อนคีย์ผิดโดยไม่ตั้งใจนั้นผิดกฎหมายหรือไม่? จอห์น เดนแฮม เป็นคนที่มีส่วนร่วมในเกมนี้ในทางที่ผิด เขาควรเป็นคนที่ต้องกังวลต่างหาก”คนขับไม่กล้าพูดอะไรอีก แต่มือของเขาสั่นอยู่บนพวงมาลัย“เธอจะไม่ตายหรอก หากพวกเขาต้องการจะช่วยเธอจริง ๆ พวกเขาก็ต้องตีให้หนักพอ และมันจะพังเอง มันจะทำให้เธอตกใจนิดหน่อยเท่านั้นเอง”คนขับรู้สึกหนาวสั่นในใจ ‘นายท่าน แค่พยายามทำให้เธอตกใจใช่ไหม
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 49 เจน ดันน์ มากับฉัน
คางของเธอเจ็บอย่างกะทันหัน และใบหน้าอันหล่อเหลาก็พุ่งเข้าหาเธอทันที "ดูใกล้ ๆ ฉันเป็นใคร?"น้ำเสียงเย็นชาและกลิ่นที่คุ้นเคย อยู่ใกล้ใบหน้าของเธอทำให้เจนเข้าใจมากขึ้นในทันที "ทำไมคุณ…"“ทำไมฉันถึงมาที่นี่” ฌอนไม่ได้ให้โอกาสเจนได้พูดจนจบประโยคนั้นเลย ริมฝีปากของเขาโค้งลงเป็นรอยยิ้มที่เย็นชา “ยังจะต้องถามไหม? เธอไม่รู้หรือ ว่างานอดิเรกอย่างหนึ่งของฉันคือการเห็นเธอทรมาน”ถัดจากเขา อูโน่ส่งเสียงครวญครางสายตาของเขากวาดไปทั่วมือขวาของเจ้านายแปะ แปะ แปะ ... มือขวาของเจ้านายของเขายังคงมีเลือดไหลหยด แล้วทำไมเขาถึงอธิบายเรื่องนั้นให้คุณหนูดันน์ฟัง?มือขนาดใหญ่ของฌอนเหวี่ยงคางของเจนออกไปจากตัวเขา ร่างสูงโปร่งของเขายืนขึ้นเขาเหลือบตาลงมองที่เจน "ลุก มากับฉันถ้าเธอยังไม่ตาย”อูโน่ไม่ค่อยชอบคุณหนูดันน์มากนัก แต่ผู้หญิงบนโซฟาตอนนี้ช่างแตกต่างจากผู้หญิงที่หยิ่งผยองคนนั้นเมื่อสามปีก่อน นอกจากนี้เธอเพิ่งกลับมาจากความตาย เธอดูยุ่งเหยิงมึนงง อูโน่จึงเดินเข้าไปหาเธอและยื่นมือมาช่วยเธอ“เธอมีขาใช่ไหม?” อูโน่ถูกจ้องมองด้วยสายตาเย็นชาจากเจ้านายของเขา อูโน่ชะงักเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะดึงมือที่เขายื่นออกไป
Latest chapter
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 331 เรื่องราวพิเศษ: จุดจบ
ฉันชื่อ ลูก้า สจ๊วต มันเป็นชื่อแปลก ๆ ใช่ไหม? แบบว่ามันเหมือนกับคำว่า ‘ดูสิ! สตูว์’คุณปู่ของฉันตั้งชื่อให้ฉัน ประสบการณ์หลายปีของฉันตอนเป็นเด็กบอกฉันว่าปู่ของฉันไม่ใช่ผู้ชายที่ดีไม่ต้องนึกถึงเรื่องอื่นเลย แค่ดูชื่อที่เขาตั้งให้ฉันสิ เขามีชื่อที่ดีอย่างสมบูรณ์แบบ แต่เขากลับตั้งชื่อแปลก ๆ นี้ให้กับฉันอย่างไรก็ตามทุกครั้งที่ฉันทักท้วงเรื่องนี้กับเขา เขามักจะบอกว่านั่นเป็นความผิดของพ่อฉัน ถ้าพ่อเป็นเด็กผู้หญิงนั่นจะเป็นชื่อของเขาแทนดูสิ คุณปู่เป็นคนที่ตั้งชื่อที่น่ากลัวนี้ให้ฉัน แต่เขายังคงโยนความผิดทั้งหมดให้พ่อของฉันอ้อ ลืมแนะนำตัวอย่างเป็นทางการไปเลยปู่ของฉันชื่อ ฌอน สจ๊วตเขาค่อนข้างเป็นคนที่น่าทึ่งในวัยเยาว์ย่าของฉันชื่อ เจน ดันน์บางครั้งฉันก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทั้งสองคนลงเอยด้วยกันได้อย่างไร พวกเขาเป็นคนที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงเลยนะปู่กับย่าของฉันได้หย่าร้างกันก่อนที่พ่อของฉันจะเกิดเสียอีกหลังจากการหย่าร้างครั้งนั้น ทั้งคู่ก็ไม่ได้แต่งงานกันใหม่นะพวกเขาน่าจะแยกทางกันไปอย่างสันติ แต่คุณปู่ก็ไร้ยางอายอย่างที่สุด เขาจึงคอยรบกวนคุณย่าของฉันตลอดเวลาเลยเท่าที่ฉันจำไ
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 330 เขากักขังร่างกายของเธอ เธอกักขังหัวใจของเธอ
ที่โรงพยาบาล ประตูวอร์ดถูกเปิดออกเงียบ ๆ โดยที่ไม่มีเสียง ครั้งนี้ดอสไม่ได้แจ้งการมาถึงของแขกล่วงหน้าเมื่อเอลิออร์มาถึงอย่างรีบร้อน เขาก็เห็นผู้หญิงคนนั้นก่อนที่เขาจะทันได้พูดอะไร อโลร่าก็ดึงเขากลับออกไปที่ทางเดิน ประตูเปิดแล้วปิดลงอีกครั้งคนบนเตียงนอนตะแคง และกำลังหลับอยู่ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังฝันถึงอะไร แต่ใบหน้าที่ขมวดคิ้วลึกแสดงให้เห็นว่าเขาไม่ได้มีความฝันที่น่าพอใจนักมือของเขาวางอยู่บนผ้าห่ม แหวนแต่งงานของเขายังคงอยู่บนนิ้วของเขาหญิงสาวเดินเข้าไปหาเขาอย่างช้า ๆ ในที่สุดก็มาหยุดอยู่ที่หน้าเตียงของเขาดวงตาของเธอสดใส และชัดเจน เธอจ้องมองแหวนบนนิ้วมือของเขาไม่มีใครรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่เธอจ้องไปที่แหวนเป็นเวลานานนาน จนเธอรู้สึกงุนงงหลังจากนั้นไม่นานดวงตาของชายคนนั้นก็เบิกโพลง สิ่งแรกที่เขาเห็นคือคนในความฝันเขายิ้มหน้าซีดให้เธอ “โอ้ ฉันฝันไปอีกแล้วสินะ”ราวกับว่าเขากำลังคุยกับเพื่อนที่เขาไม่ได้เจอมานาน เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน และดีใจจนแทบจะเห็นได้ชัดผ่านการแสดงออกทางร่างกายของเขา "ดีแค่ไหน. คุณยังเต็มใจจะมาเยี่ยมฉันในความฝัน”หญิงสาวยืนอยู่ที่เตียงของเ
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 329 เจน ดันน์ สิ่งที่เธอทำคือเอาแต่วิ่งหนี
"เจน เอ๋อไห่ไม่ใช่สวรรค์หรือความสงบตามที่เธอพูดหรอก มันเป็นเพียงแค่การหลบหนีของเธอ" อโลร่ากล่าวอย่างเคร่งขรึมเธอไม่ควรพูดทั้งหมดนี้ แต่เธอเห็นบางสิ่งที่เจ้าตัวมองไม่เห็นบางทีภาพอาจจะดูชัดเจนขึ้นจากคนภายนอกที่เฝ้าดู หรือบางทีอาจจะไม่ถึงกระนั้นเธอก็เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเจนกำลังลังเลเมื่อสามปีก่อนเธอเคยช่วยเจนหนี เพราะเธอต้องการให้เจนมีชีวิตที่สงบสุขอย่างแท้จริงนับตั้งแต่นั้นสามปีหลาย ๆ อย่างก็เปลี่ยนไป เธอก็เติบโตขึ้นด้วยเป็นเพราะความเป็นผู้ใหญ่ที่เพิ่งค้นพบทำให้เธอไม่เคยหยุดคิดถึงเรื่องนี้เช่นกันเธอคิดถูกหรือเปล่าที่ช่วยเจนหนีเมื่อสามปีก่อน มันอาจจะเป็นความผิดพลาดหรือเปล่านะ?เธอเริ่มคิดว่าเธอคิดผิดในตอนนั้นผู้หญิงคนนี้ถูกผีเข้าเต็ม ๆ ไม่มีทางที่เธอจะหยุด และมองไปรอบ ๆ เพื่อดูผู้คน และข้อเท็จจริงตลอดสามปีที่ผ่านมาอโลร่าได้เห็นว่าฌอนไม่เคยหยุดตามหาเธอเลย ทุกคนบอกให้เขาหยุด โดยบอกว่ามันไม่มีจุดหมายปลายทางเลย บางทีเจนอาจจะตายไปนานแล้วก็ได้ท้ายที่สุดแล้ว ถ้าเธอยังไม่ตายไป เหตุใดการค้นหาอย่างไม่หยุดยั้งเป็นเวลาถึงสามปีจึงไม่เกิดผลอะไรเลย?อย่างไรก็ตาม ชายคนนั้นปฏิเสธที่
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 328 บังคับเธอทีละขั้น
"ที่นายมาที่นี่ในวันนี้ ก็เพื่อที่แค่จะคุยเรื่องของคุณปู่กับฉันหรือเปล่า?" ชายบนเตียงหัวเราะเบา ๆ ความไม่เชื่อเผยขึ้นในแววตาของเขาอย่างชัดเจน “ไมเคิล ลูเธอร์ ชายชราคนนั้นเขาไม่ห่วงว่าฉันจะเป็นหรือฉันจะตายหรอก เขายังมีหลานชายอีกคนที่จะสืบทอดบัลลังก์ของเขา”ไมเคิลหัวเราะอย่างแดกดัน“นายคิดว่าฉันจะกลับไปเป็นสจ๊วตจริง ๆ งั้นหรอ? สถานที่สกปรกแบบนั้น”“นายไม่ได้ต้องการ บริษัทสจ๊วตอุตสาหกรรม หรอกหรอ?” ฌอนกล่าวอย่างเย็นชา “ในกรณีนั้น ฉันกลัวว่านายจะต้องผิดหวัง”“สจ๊วตอุตสาหกรรมงั้นหรอ เฮอะ” ไมเคิลกวาดสายตามองไปยังฌอน ก่อนที่จะมองออกไปนอกหน้าต่าง“นั่นเป็นแหล่งเงินแหล่งทองชั้นดีเลย ดังนั้นฉันคิดว่าฉันต้องการมัน นายจะให้ฉันได้ไหมหล่ะ?”“ถ้าฉันไม่ให้ นายจะไม่บังคับเหรอ?”“ถ้านายเป็นคนถือมัน แน่นอน” ไมเคิลไม่พยายามปิดบังความทะเยอทะยานของเขา “แต่ถ้านายตายไป ฉันจะไม่เอามันมาจากเธอหรอก”ฌอนหรี่ตา “นายแน่ใจถึงความภักดีต่อความรู้สึกของนายที่มีต่อเธอไหม ฉันควรจะขอให้นายดูแลเธอก่อนที่ฉันจะตายหรือไม่?”“เฮ้อ ตัดเรื่องตลกออกไปก่อน นายกำลังจะตาย พวกนายทั้งสองไม่ได้หย่าร้างกันแล้วหรอ?“นั่นมันหมายค
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 327 แขกผู้ไม่ได้รับเชิญ
ไมเคิล ลูเธอร์ เข้าสู่คฤหาสน์เก่าแก่ของสจ๊วต"คุณเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังทุกอย่างไม่ใช่เหรอ?"โดยไม่มีคำเตือนหรือบริบทใด ๆ เขาก็ตะโกนใส่ชายชราสจ๊วตที่กำลังจิบชาอย่างใจเย็นอยู่“คุณมาจากทางไหนกลับไปทางนั้นเลย…ถ้าจะมาเพื่อแสดงกิริยาความไม่เคารพต่อปู่ของคุณอย่างนี้?” ชายชราสจ๊วตวางถ้วยน้ำชาลง ใบหน้าอันแก่ชราของเขาค่อย ๆ เปลี่ยนไปอย่างยากลำบาก“คุณเป็นคนวางแผนเรื่องพ่อบ้านซัมเมอร์เองไม่ใช่หรอ?“ไม่อย่างนั้น เขาคงไม่มีทางกล้าทำหรอก จริงไหม?”"หมายความว่ายังไงหรอ? ฉันเป็นคนทำให้พ่อบ้านซัมเมอร์ทำอะไรอย่างนั้นเหรอ?""คุณเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังอุบัติเหตุของเจน นั่นคือสิ่งที่ฉันอยากที่จะรู้ความจริง เป็นคุรจริง ๆ ใช่ไหม?!" ไมเคิลยืนยันความคิดของตัวเองช่วงเวลาที่ชายชราสจ๊วตได้ยินชื่อของเจน การแสดงออกของเขาก็เคร่งขรึมลงในทันที “นี่หลานจะท้าปู่ของตัวเอง และแสดงกิริยาเช่นนี้ เพียงเพื่อเธอคนนั้นหรอ?”“นั่นคงหมายความว่า…คุณยอมรับมัน”ไมเคิลกำหมัดแน่น ทั้งตัวของเขานั้นสั่นสะท้านด้วยความโกรธ "เธอไปทำอะไรให้คุณปู่ขุ่นเคืองหรือ?""ทุก ๆ อย่าง ทุกอย่างที่เธอทำ มันทำให้ฉันขุ่นเคือง""เธอเป็นแค่เด
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 326 ฉันเหนื่อยกับเกมนี้เต็มทนแล้ว
สามวันต่อมา บุคคลนั้นไม่ได้กลับเข้าบ้านอีกเลยเทรส และคัวโตรยืนอยู่ที่ประตูอย่างเงียบขรึมราวกับว่าพวกเขาทั้งสองคือรูปปั้นของเทพผู้พิทักษ์ที่อยู่อาศัยของเธอจากก่อนหน้านี้ได้ถูกไฟไหม้เสียหายไปบางส่วน เธอจึงกลับมาอยู่ที่คฤหาสน์สจ๊วตก่อน ลึกเข้าไปภายในคฤหาสน์ เธอไม่ได้ยินเสียงนกหรือกลิ่นดอกไม้ใด ๆ เลย พ่อบ้านก็เป็นมืออาชีพมาก ๆ เขาจัดเตรียมทุกอย่างเพรียบพร้อมไว้สำหรับเธอนอกเหนือจากเทรสและคัวโตรแล้ว เธอก็ไม่ค่อยได้พบใครเลย เธอไม่ได้พูดคุยกับใครเลยไม่แม้แต่เทรส และคัวโดรก็ไม่ได้คุยกับเธอสำหรับพ่อบ้านประจำตระกูล เขามักจะทำตัวสุภาพกับเธอทุกครั้งที่พบกันตอนนี้หูของเธอมันไร้ประโยชน์จริง ๆ แล้วปากของเธอก็คงเป็นเพียงแค่เครื่องประดับบนใบหน้าเพียงเท่านั้นคนรับใช้บางคนที่นี่ก็ดูคุ้นเคย ในขณะที่บางคนก็คงจะมาใหม่เพราะเธอไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน มันไม่สำคัญหรอกไม่ว่าใครในบ้านนี้เมื่อพวกเขาพบเห็นเธอ พวกเขาก็จะโค้งตัวด้วยความเคารพก่อนจะเดินจากไปทำงานของตัวเองต่อเธอนั่งมองดูคนสวนกำลังทำสวนผ่านกระจกหน้าต่างแม้ว่าในฤดูนี้ใบไม้ และดอกไม้ต่าง ๆ ในสวนจะร่วงโรยไปจนหมดแทบไม่มีสีสันในสวนหลงเหลืออยู่เล
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 325 ฉันรักคุณ
วันผ่าตัดปลูกถ่ายไขกระดูกของเจสันเขาเปลี่ยนเป็นชุดผ่าตัดเรียบร้อยแล้ว คุณหญิงดันน์อยู่ดูแลข้าง ๆ เขา"อย่าประหม่าไปเลย เจสัน ทุกอย่างจะผ่านพ้นไปได้ด้วยดี" คุณหญิงดันน์ปลอบใจ ถึงกระนั้นลูกชายของเธอก็ยังคงเอาแต่เงียบขณะที่เธอจ้องไปที่หน้าของลูกชายของเธอ เธอก็เอาแต่ด่าเจนในใจ"ถ้าไม่ใช่เพราะคนที่มีจิตใจดีคนนี้ที่บริจาคให้กับลูก นังเจน เด็กคนนั้นก็เกือบจะฆ่าลูกแล้ว"เจสันจ้องมองอย่างไม่พอใจ"คุณแม่ พอได้แล้ว!""หือ? ลูกเป็นอะไรไป?“แม่กำลังรู้สึกเสียใจกับลูกนะ จะมาตะโกนใส่แม่ทำไม?”“คุณแม่ อย่าพูดถึงเจนแบบนั้นนะ”“ทำไมจะทำไม่ได้? เธอไม่สนใจสมาชิกในครอบครัวของเธอเองเสียด้วยซ้ำ”คุณหญิงดันน์เกลียดลูกสาวคนนี้สุดหัวใจแม้ว่าจะได้รับการชี้แจงว่าเธอเข้าใจผิดว่าเจนไม่ใช่ลูกสาวของตัวเอง แต่คุณหญิงดันน์ก็ยังคงมีอคติกับลูกสาวคนนี้ของเธออยู่ดีหลังจากนั้นเธอก็เอาแต่เลี้ยงดูลูกชาย และคอยอยู่เคียงข้างเขามาตั้งแต่เขายังเด็ก มันจึงทำให้ลูกชายของเธอสนิทกับเธอส่วนนังเด็กคนนั้น ... เด็กเลว ๆ คนนั้น เธอกลับมาที่เมืองเอสนี้ในตอนนั้น ก็เพื่อที่จะยึดทรัพย์สินทั้งหมดของ ดันน์ กรุ๊ป ไปดันน์ กรุ
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 324 ในที่สุดเจนก็ได้รับในสิ่งที่เธอต้องการ
วันเวลาผ่านไปเรื่อย ๆ ชายคนนั้นมักจะทำอาหารทุกมื้อของเธอด้วยตัวของเขาเอง เมื่อเขาออกไปทำงานเขาจะพาผู้หญิงคนนั้นมาอยู่ข้าง ๆ ตัวเขาตลอด ทำให้เธออยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลา พวกเขาจึงดูเหมือนคู่รักที่แสนหวาน และรักกันมากมีความอิจฉาริษยาในสายตาของคนทั่ว ๆ ไป เมื่อพวกเขาเห็นเจนอยู่กับฌอนเมื่อเวลาผ่านไปไม่นาน ทุกคนในแวดวงต่างรู้ว่าทั้งสองมักจะตัวติดกันอยู่ตลอดเวลามีใครบางคนถอนหายใจออกมา ‘เจน ดันน์ จากตระกูลดันน์ ได้ครอบครองหัวใจชายคนนี้ในที่สุด หลังจากที่เธอไล่ตามฌอนในตอนนั้นเธอดูเป็นคนที่กล้าแสดงออกมาก 'คนทั่วไปต่างก็คิดว่า ในที่สุดเจนก็ได้รับในสิ่งที่เธอต้องการแล้วในวันหยุดสุดสัปดาห์หนึ่ง“ฉันอยากเจอเขา”"ใคร?""... พี่ชายของฉัน"มีความสั่นไหวในดวงตาของชายคนนั้น ถึงกระนั้นเขาก็ยังรักษาภาพพจน์ของตัวเอง"คุณไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องของเจสัน"เขาพูดด้วยท่าทางสบาย ๆเจนบีบหมัดของเธอแน่น และหลังจากนั้นไม่นาน…"สภาพของเขาคงดูไม่ดีนัก ฉันจึงอยากจะเห็นด้วยตาของตัวเอง""นี่ผมปฏิบัติต่อคุณไม่ดีพอหรือ?" ชายคนนั้นเชื่ออย่างสนิทใจว่าเธอกำลังพยายามที่จะหนีจากเขาไปอีกครั้ง “เจสัน
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 323 เขาสร้างเรือนจำอีกแห่งให้กับเธอ
ในที่สุดเจนก็ตื่นฟื้นขึ้นมา เมื่อเธอตื่นขึ้นมาห้องก็มืดสลัว เธอลุกขึ้น และเดินไปที่ห้องนั่งเล่น เธอไม่ได้ตกใจกับชายที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่บนโซฟาภายใต้แสงไฟอันอบอุ่นในห้องนั่งเล่นนั้นในห้องนั่งเล่นระดับเสียงของทีวีนั้นมันถูกตั้งไว้ในระดับที่ต่ำที่สุด ราวกับว่าเขากังวลว่าเขาจะรบกวนเธอจากการพักผ่อน ถ้าหากเขาเปิดเสียงดังกว่านี้เมื่อเขาได้ยินเสียงฝีเท้าเบา ๆ ดังมาจากทางเดิน ชายคนนั้นรีบหันไปมองทันทีพวกเขาทั้งสองสบตากันอารมณ์ของพวกเขาทั้งสองดูเหมือนว่ามันจะคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี มันดูราวกับว่าพวกเขาเป็นสามีภรรยากันมานานมากแล้ว และดูเหมือนว่าพวกเขาจะเข้าใจซึ่งกันและกันโดยที่ไม่ต้องพูดอะไร พวกทั้งสองไม่ได้ทำลายความสงบสุขที่แปลกประหลาดนี้ทุกอย่างมันดูราวกับว่า ... พวกเขาสามารถอยู่ด้วยกันได้อย่างสันติชายคนนั้นลุกขึ้นยืนและเดินไปที่เคาน์เตอร์บาร์ เขาอุ่นโจ๊ก และวางไว้บนเคาน์เตอร์บาร์หญิงสาวเดินเข้าไปเงียบ ๆ จากนั้นเธอก็นั่งทานอาหารดูเหมือนกับว่าที่นี่มันไม่เคยมี ความรัก – ความเกลียด พัวพันระหว่างทั้งสอง ไม่มีความทรงจำที่เจ็บปวดร่วมกันเกิดขึ้นทุกคนอาจจะคิดว่าบรรยากาศช่างเต็มไปด้วยค
