บทที่ 278 ฉันต้องการหลอกเขาไปติดกับดัก และจะทิ้งเขาซะ

ขณะที่พวกเขากำลังลงลิฟต์ เจนมองไปที่ชายหนุ่มข้างหลังเธอ ครู่หนึ่งเธอคิดว่าต้องมีบางอย่างผิดปกติในหัวของเธอ

เช่นนั้น เขาได้รบกวนเธอเพื่อตกลงที่จะพาเขาออกไป

เสื้อผ้าที่เขาใส่นั้นมาจากเมื่อวาน ในขณะที่เขาตากเสื้อผ้าของเขา และรองเท้าและสวมใส่มันเธอก็กังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับการถูกจำได้ "ก้มหัวคุณลง"

เมื่อชายหนุ่มเห็นเธอหันมาเขาก็ก้มหน้าอย่างเชื่อฟังต่อหน้าเธอเผยให้เห็นด้านหลังศีรษะของเขา ถึงกระนั้นเธอก็ต้องเขย่งเล็กน้อยเพื่อดึงฮู้ดของแจ็คเก็ตของเขาออก "เวลาไปซุปเปอร์มาร์เก็ตทีหลังอย่าวิ่งไปมา และอย่าดึงฮู้ดของคุณออกเชียวนะ"

“ได้เลยครับ” เจนรู้สึกโล่งอกเล็กน้อยเมื่อชายหนุ่มพยักหน้าอย่างหนัก

เขาเดินตามเจน และเปิดประตูข้างคนขับก่อนจะเข้าไป

เขายังทำตามสิ่งที่เจนทำเมื่อเห็นเธอคาดเข็มขัดนิรภัย

เจนทำหน้าเฉยเมยตลอดทางด้วยความโกรธตัวเองที่เสียคำพูดของเธอเอง ทำไมเธอถึงยอมเขา?

เธออยากจะโกรธคนข้าง ๆเธอ แต่ก็ไม่พบสิ่งใดที่จะทำให้เธอโกรธได้

เธอไม่สามารถแม้แต่จะพบความผิดที่เล็กน้อยที่สุด

หลังจากขับรถมานานเธอตั้งใจเลือกซูเปอร์มาร์เก็ตที่ค่อนข้างเล็ก และค่อนข้างห่างไกลเพราะกลัวว่าจะเจอคนรู้จัก

พวกเ