บทที่ 350

เธอรู้ดีว่าไม่สามารถตอบแทนความรู้สึที่เฟลิเป้ต้องการได้แม้ว่าเขาจะเป็นสุภาพบุรุษที่ดี หลังจากหาทางแก้แค้นได้สำเร็จ สิ่งเดียวที่เธอสามารถมอบให้เขาได้คงมีเพียงการเคารพและนับถือกันและกันและสัญญาว่าจะติดตามเขาไปทุกที่

ในเช้าวันรุ่งขึ้น เฟลิเป้ได้รับโทรศัพท์จากทางสำนักงานทำให้เขาต้องรีบออกไปแต่เช้า

หลังจากที่มาเดลีนอาบน้ำแต่งตัวให้ลิเลียนเสร็จแล้ว กริ่งที่หน้าประตูได้ดังขึ้น

เธอแปลกใจมาก ที่เห็นเจเรมี่ยืนอยู่ข้างหน้าดูเหมือนว่าเขากำลังใส่ชุดที่พร้อมเดินทางเมื่อเธอเปิดประตูออก

ในขณะที่เขาเห็นสีหน้าแปลกใจบนใบหน้าเธอ เจเรมี่เดินไปหยุดตรงหน้าเธอ ดวงตาของเขาเคร่งขึมในขณะที่เขาเอื้อมมือดึงเธอเข้ามาไว้ในอ้อมกอดของตัวเอง

มาเดลีนตกใจมากยิ่งขึ้น “เจเรมี่?”

“ผมคิดถึงคุณเหลือเกิน”

เขาตอบเธอและกอดเธอแน่นยิ่งขึ้น มันคล้ายกับว่าเธอจะหายไปจากโลกตลอดกาลหากเขาปล่อยมือจากเธอเพียงแค่เสี้ยววินาที

เขาไม่มีทางยอมให้เธอหายไป

มาเดลีนมีรอยยิ้มอันแสนประชดประชันอยู่บนใบหน้า

‘เจเรมี่ ทั้งฉันและคนที่นายเกลียด มีใบหน้าที่เหมือนกันอย่างแท้จริง ตอนนั้นนายดูถูกเหยียดหยามฉันมา แต่ตอนนี้นายกลับมาคิดถึงมันมากอย่างนั