Se connecterShare
บทที่ 301
Related chapter
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 302
“คุณชอบฝนตกไหม?” น้ำเสียงอ่อนโยนของเขาลอยเข้ามาในหัวเธอสร้างความอบอุ่นจากคำพูด “ผมรู้สึกได้ว่าคุณชอบ”น้ำเสียงของเขามั่นใจและแน่วแน่ในขณะเดียวกันกับที่ดวงตาคล้ายลูกพีชจ้องเข้ามาในดวงตาเธอมาเดลีนรู้ดีว่าตัวเองสูญเสียการควบคุมไปเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดของเขาและระยะที่ใกล้ชิดกันขนาดนี้“คุณเมาแล้ว” มาเดลีนตอบอย่างใจเย็น แม้ว่าการกระพริบตานั้นยังคงมีความสงสัยอยู่ภายใต้ดวงตาของเธอเขาเมาจริงหรือแค่แกล้งทำ?“มันเป็นเรื่องดีที่ได้เมาแบบนี้ อย่างน้อยฉันก็ได้เจอเธออีก…” เขายิ้มออกมาบาง ๆ คำพูดที่พูดว่า ‘เธอ’ เงียบมากจนเธอเกือบจะไม่ได้ยินมันสายลมยามค่ำคืนพัดผ่านพวกเขา ทำให้ผมหน้าม้าสไลด์ของเขาปลิวแหวกออก ดวงตาที่ดูอ่อนโยน ถูกเติมแต่งไปด้วยความรักและความหลงใหลภายใต้หมอกในยามค่ำคืนที่เขาอยู่ในสภาพที่มาเดลีนไม่เคยเห็นมาก่อนเขาจ้องมองเธอ จากนั้นแนบชิดปิดช่องว่างที่มีสำหรับพวกเขาที่เหลือเพียงน้อยนิดนั่น กลิ่นของไวน์ที่มาจากลมหายใจของเขาฟุ้งไปทั่วใบหน้ามาเดลีน“ฉันคิดถึงเธอมาก…” แต่แล้วจู่ ๆ เขาก็กลับพูดคำพวกนี้ออกมา เมื่อจ้องไปที่เธอหัวใจของเธอสั่นไหวและพยายามผลักเขาออกไป ในขณะที่เขาเอาม
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 303
ดวงตาเจเรมี่หดตัว “นี่คุณหมายถึง เมื่อคืน เรา…”มาเดลีนพยักหน้าลงช้า ๆ ก่อนที่เขาจะพูดจบความลำบากใจถูกแสดงออกทางสีหน้าของเจเรมี่เขายอมรับว่าตัวเขาเองหลงใหลในตัวของผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ แต่เขาก็รู้ดีว่าความปรารถนาที่อยากได้เธอมานั้นเป็นเพียงเพราะความรู้สึกของเขาที่มีต่อมาเดลีนเท่านั้น ในตอนที่เขาบอกว่าเขาต้องการที่จะแต่งงานกับเธอเข้าหมายความอย่างนั้นจริงๆ แต่ในขณะเดียวกันเขาไม่มีความรู้สึกที่จะอยากแตะเนื้อต้องตัวผู้หญิงคนไหนหลังจากมาเดลีนจากไปอีกแล้ว การที่เข้าหาวีล่านั่นเป็นเพราะความเห็นแก่ตัวของเขา เขาแค่ต้องการที่จะจ้องมองผู้หญิงคนนี้ที่หน้าเหมือนมาเดลีนให้นานกว่านี้สักหน่อย เพื่อที่เขาจะได้คลายความรู้สึกผิดในตัวเขาแต่ในตอนนี้…เขารู้สึกเหมือนเป็นขยะชิ้นหนึ่ง เขาเอ่ยอ้างว่าเขารักเธอ เขารู้ดีว่าเขาไม่สามารถต้านทานเสน่ห์ของผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าได้เมื่อมีฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ผสมอยู่ในร่างกาย“ดูคุณสิ ทำไม คุณดูเหมือนมีความทุกข์อย่างนั้นล่ะ? เพราะฉันทําให้คุณนึกถึงภรรยาที่คุณเคยเกลียดมาก? ทำให้คุณรู้สึกขยะแขยงและสกปรกสินะ”คำพูดที่เยือกเย็นของมาเดลีนดึงเขากลับมาสู่ความจร
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 304
ทั้งสองเงียบลงในเวลาเดียวกันและทำให้บรรยากาศรอบตัววังเวงอย่างผิดปกติ แต่ว่ามันไม่ใช่ความอึดอัดศูนย์กลางของชุมชนอยู่ห่างออกไป 500 เมตร เจเรมี่ใช้เวลประมาณสามนาทีในการอุ้มมาเดลีนมาที่นี่เป็นเวลาเกือบ 20 ปีแล้วและสถานีอนามัยแห่งนั้นยังตั้งอยู่ที่เดิม แม้ว่าจะถูกปรับปรุงเปลี่ยนโครงสร้างใหม่ทั้งสองไม่คิดว่าจะพบกับหมอคนเดิมที่เคยช่วยเธอไว้เมื่อ 12 ปีก่อนหน้านั้น ซึ่งถึงแม้คุณหมอท่านนั้นจะอยู่ในวัยเกษียณและมีผมขาวเต็มศีรษะ แต่เธอก็ยังคงอยู่ที่สถานีของเธอเนื่องจากความหลงใหลในงานของเธอและอยากที่จะดูแลผู้ป่วยที่นี่คุณหมอหญิงชราคนนั้นจำเจเรมี่ได้เมื่อเธอเห็นเขาพามาเดลีนเดินเข้าไป“ฉันจำเธอได้ พ่อหนุ่ม ใบหน้าและรูปลักษณ์ของคุณโดดเด่นกว่าใคร” หมอยิ้มออกมาอย่างอบอุ่นขณะที่เธอรักษาแผลของมาเดลีน แผลนั้นใช้เวลารักษาอยู่ไม่นานก็เสร็จมาเดลีนยิ้มอย่างพอใจ “ขอบคุณค่ะ คุณหมอ”“ด้วยความยินดี” เธอเหล่และปรับแว่นอ่านหนังสือของเธอใหม่ในขณะที่เธอวิเคราะห์มาเดลีน “ฉันคิดไว้อยู่แล้วว่าทั้งสองจะต้องลงเอยด้วยการอยู่ด้วยกัน”มาเดลีนตะลึงค้าง กำจัดความรู้สึกถึงความเศร้าหมองของเธอออกไป เปลี่ยนเป็นความสับส
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 305
เมเรดิธถึงกับตะลึงและมีความกังวลเล็กน้อยเริ่มก่อตัวขึ้น “ทำไมจู่ ๆ คุณถึงถามฉันแบบนี้ล่ะ เจเรมี่?”“คุณทำมันหายไปเหรอ?” เจเรมี่ถามอย่างเย็นชา“ไม่! มันจะหายได้ไงกัน?!” เมเรดิธมั่นใจทันทีโดยพูดว่า “นั่นเป็นสิ่งที่คุณให้นะ ฉันเก็บมันไว้อย่างดีเลยล่ะ”เจเรมี่จ้องมองเมเรดิธด้วยความสงสัยในดวงตาของเขา “แล้วมันอยู่ไหนกัน?”“... ” เมเรดิธชะงักก่อนจะยิ้มเล็ก ๆ อย่างอ่อนโยน “คุณสงสัยไหมว่าทำไมฉันโหยหาคุณตลอดหลายปีที่ผ่านมา? แน่นอน ฉันเก็บไว้ นั่นคือเหตุผลว่าทำไมทุกสิ่งที่คุณมอบให้ฉันถูกเก็บดูแลไว้อย่างดี ฉันเอามันออกมาให้ดูได้นะถ้าคุณไม่เชื่อฉัน!”ด้วยเหตุนี้ เธอจึงรีบวิ่งออกจากประตูไปครึ่งชั่วโมงต่อมา เมเรดิธกลับมาพร้อมกับที่คั่นหนังสือขนาดเล็กที่ทำจากใบไม้ในมือของเธอใบไม้เป็นของจริง เพราะมันถูกเคลือบระหว่างพลาสติกสองชิ้นทั้งใบและไม่แตกหัก—หลังจากเก็บไว้หลายปีที่ผ่านมา“ดูสิ เจเรมี่” เมเรดิธยื่นที่คั่นหน้าหนังสือให้เขาพร้อมรอยยิ้มหวานบนใบหน้า น้ำเสียงของเธอฟังดูต้องการสื่อความหมาย “ฉันคิดถึงเมื่อก่อนมาก เจเรมี่ เมื่อย้อนกลับไปตั้งแต่ตอนที่ฉันยังเป็นหนึ่งเดียวในใจของคุณ”เจเรมี่เอื้อม
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 306
เฟลิเป้หันหน้าเข้ามามองเธอในนาทีต่อมา แต่งแต้มความอ่อนโยนให้กับใบหน้าที่ราวกับรูปแกะสลักของเขาที่ได้รับการเสริมด้วยแสงอบอุ่นของดวงอาทิตย์ตก“ผมอยากจะถามคุณเป็นครั้งสุดท้าย วีล่า แน่ใจใช่ไหมว่านี่คือสิ่งที่เธอต้องการ? มันไม่ใช่เรื่อง่ายที่จะหลบหนีจากกรงเล็บของสัตว์ประหลาดนั้น แน่ใจแล้วใช่ไหมที่จะกลับไปให้เขาขังอีกครั้ง?” น้ำเสียงของเขาอบอุ่นดังลมของฤดูใบไม้ผลิ ในขณะที่แววตาของเขาดุร้าย“ฉันยอมรับความเจ็บปวดและความอัปยศอดสูที่พวกเขาเคยทำกับฉันได้ แต่ฉันจะไม่มีวันให้อภัยทั้งสองคนที่ร่วมมือกันทำลายขี้เถ้าของลูกสาวฉันเป็นอันขาด การตายของลูกคือสิ่งที่ฉันต้องล้างแค้นให้ได้!”มาเดลีนกำหมัดแน่นพร้อมกับความเกลียดชังได้ตราตรึงใจเธอลงไปในความอ่อนโยนที่มีของเธอ โดยใบหน้าเฉียบคมและความมุ่งมั่นในดวงตานั้นแสดงออกมาให้เห็นหลังจากที่ได้รับพรจากสวรรค์ให้เธอได้เกิดใหม่ การแก้แค้นคือเป้าหมายอันดับต้น ๆ ที่ทำให้เธอมีความมุ่งมั่นที่จะมีชีวิตต่อไป!เฟลิเป้ไม่ได้โน้มน้าวต่อไปในขณะที่เขาเห็นความมุ่งมั่นในสายตาของเธอแต่เขายกมือของเธอขึ้นมาสัมผัสที่ด้านหลังนิ้วมือเบา ๆ ด้วยความสุภาพและรักใคร่ “สัญญานะว่
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 307
มาเดลีนวิ่งเข้าหาแจ็คสันโดยที่ไม่คำนึงถึงเหตุการณ์ร้าย ๆ ใด ๆ ที่กำลังจะเกิดขึ้นตรงหน้า เธอตัดสินใจทำแบบนั้นโดยสัญชาตญาณที่จะปกป้องแจ็คสัน แม้ว่ามันจะหมายถึงการได้รับบาดเจ็บจากสิ่งที่เธอต้องเจอในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้าก็ตามมาเดลีนไม่มีเวลาวิ่งแล้ว เธอกำลังพุ่งเข้าไปกอดแจ็คสันให้ในอ้อมแขน เธอเตรียมใจที่จะรับบาดเจ็บเมื่อรู้สึกว่ารถกำลังจะเข้ามากระทบกับร่างกายของเธอในช่วงเวลาสั้น ๆ มีคนร้องเสียงหลง คิดว่าอุบัติเหตุที่น่ากลัวกำลังจะเกิดขึ้นอย่างแน่นอน จนกระทั่ง รถก็ได้เหยียบเบรคหยุดลงได้ทันเมเรดิธสาปแช่งในขณะที่เฝ้ามองอยู่ไกล ๆโอ้ เธอคาดว่ารถคันนี้จะกวาดเธอไปแล้วดูจากระยะสายตาที่มุ่งมาตรง ทั้งแจ็คสันและมาเดลีน แล้วจะต้องเอาชีวิตรอดกับอุบัติเหตุครั้งนี้ได้อย่างไรรถเบรคตัวลง มาเดลีนรู้สึกว่าโลกรอบตัวเธอเงียบลงเธออ้าแขนอย่างระมัดระวังเพื่อมองเด็กน้อยที่ฝังอยู่ในอ้อมกอดของตัวเอง เธอไม่สามารถที่จะอดกลั้นน้ำตาที่กำลังไหลออกมาทางหางตาของตัวเองได้“ไม่เป็นไรแล้วนะ แจ็ค พี่สาววีล่าคนนี้สัญญาแล้วไง เห็นไหม? ฉันสัญญาว่าจะปกป้องนายเสมอ ฉันทำแล้วนี่ไง”มาเดลีนยกมือขึ้นรูปศีรษะเล็กของแจ็คส
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 308
ภาพวิดีโอจบลง“วีล่า”เจเรมี่กดดูวิดีโอสองครั้งขณะที่หัวใจเต้นรัว เขาสวมเสื้อคลุมอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เขาจะโทรหามาเดลีนเขาโทรติดแต่ว่าไม่มีคนรับเขารีบขับรถไปยังสถานที่เกิดเหตุทันที เจเรมี่ได้รับสายก่อนที่จะมาถึงไม่นานเจเรมี่รู้สึกว่าหัวใจของเขาสงบลงอย่างมากเมื่อเห็นเธอโทรเข้ามาหาเขาเชื่อมต่อบลูทูธ ก่อนที่จะรับสายอย่างกังวลใจ “วีล่า?”“ฉันเอง”เสียงไพเราะนุ่มนวลที่คุ้นเคยดังก้องออกมา ผ่อนคลายความตึงเครียดที่เกาะอยู่เหนือเส้นประสาทของเจเรมี่เขาได้ทำการนัดพบกับมาเดลีนในอีกสิบนาทีต่อมา ก่อนที่เขาจะใช้สายตาของตัวเองตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่มีส่วนใดของร่างกายเธอได้รับอันตราย แล้วถามขึ้นมาว่า “คุณไม่เป็นไรจริง ๆ ใช่ไหม?”มาเดลีนจ้องไปที่รอยขีดข่วนบนขาของเธออย่างใจเย็น “มันก็แค่เล็กน้อย แทนที่จะเป็นห่วงฉันนะ คุณวิทแมน ฉันอยากให้คุณกังวลเกี่ยวกับลูกชายของคุณแทน”คิ้วของเจเรมี่ขมวดมุ่น “แจ็คสัน?”“ใช่ ฉันต้องถามคุณจริงจังว่า แจ็คสันเป็นลูกของเมเรดิธจริง ๆ ใช่ไหม?” มาเดลีนเอ่ยถามด้วยความสับสนปนสงสัย“ฉันตกใจมากเลยเมื่อเห็นผู้หญิงคนนั้นทิ้งลูกตัวเองให้โดนรถชนแต่เธอกลับหนีไปในขณะที่ต้อ
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 309
เมเรดิธมองเจเรมี่ด้วยดวงตาเหมือนเม็ดอัลมอนด์ทรงเสน่ห์ในสายตาเต็มไปด้วยความคับแค้นใจขณะที่เธอพูดอย่างโกรธเคืองว่า “เจเรมี่ แจ็คเป็นลูกชายที่มีค่าที่สุดของเรา ฉันจะไม่มีทางยอมให้เขาเจ็บปวดเลยทั้งชีวิตของฉันขึ้นอยู่กับเขา ฉันจะยอมทิ้งให้เขาเจ็บปวดได้ไงกัน?”ไม่นาน เอโลอิสเดินเข้าไปหาแจ็คสันอย่างช้า ๆ เธอปลายสายตามองมาเดลีนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความดูถูก “คุณควินน์ ฉันได้ยินมาว่าเธอกำลังจะแต่งงานกับลุงของเจเรมี่ แล้วทำไมถึงใช้เวลาไปไหนมาไหนด้วยกันทั้งวันกับคู่หมั้นลูกสาวของฉัน? พ่อแม่ของเธอไม่เคยบอกเหรอว่าการกระทำแบบนี้มันน่าละอาย?”ในขณะที่เจอกับคำถากถางของเอโลอิส มาเดลีนเพียงแค่ยิ้มให้เธอด้วยความสงบ “นั่นเป็นคำถามที่ดี คุณนายมอนต์โกเมอรี ก็จริงที่พ่อแม่ของฉันไม่เคยสอนเรื่องแบบนี้หรอกเพราะหลังจากที่เกิดไม่นานพวกเขาพาลูกคนอื่นกลับไปเลี้ยงดูที่บ้านและดันทิ้งลูกสาวตัวจริงของพวกเขาไว้ที่ไหนก็ไม่รู้เนื่องจากความประมาทของพวกเขาเอง”ขณะที่เธอเล่าเรื่องจริงของตัวเองทั้งหมด เจเรมี่มองเธออย่างไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าสิ่งนี้เคยเกิดขึ้นกับผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างเขาคนนี้ในขณะที่เห็นเธอเผยรอยยิ้มที่แสน
Latest chapter
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1430
อดัมไม่ได้ให้เชอร์ลี่ย์เข้ามาด้วย ในขณะที่เขาพาทั้งเมเดลีนและเจเรมี่เข้ามาในห้องทำงานตัวเองห้องนั้นกว้างขวางและตกแต่งภายในอย่างหรูหรากว่าที่เห็นในโรงพยาบาล มีอุปกรณ์ต่าง ๆ ที่ดูค่อนข้างล้ำสมัยวางอยู่รอบ ๆเมเดลีนยืนอยู่ข้าง ๆ เฝ้าดูอดัมทำการทดสอบต่าง ๆ กับเจเรมี่ในที่สุดอดัมก็เก็บตัวอย่างเลือดจากเจเรมี่มาวางบนอุปกรณ์เพื่อทำการวินิจฉัยทันทีเธอรู้สึกกระวนกระวายใจในระหว่างที่รอถึงอย่างนั้นเธอก็เพิ่งสังเกตเห็นว่าสีของตัวอย่างเลือดเจเรมี่ไม่ได้เข้มอย่างที่เคยเป็น ซึ่งนั่นอาจจะเป็นสัญญาณที่ดีประมาณสิบนาทีต่อมา ผลก็ออก“ทุกอย่างโอเคไหมอดัม?” เมเดลีนเอ่ยถาม“ไม่ต้องกังวลลินนี่ อาการผมจะดีขึ้นกว่าเดิมแน่นอน” เจเรมี่จับมือของเธอไว้แล้วปลอบโยน“ถ้าคุณอาการดีขึ้นมากแล้วทำไมวันนั้นคุณถึงทรุดลงกะทันหันแบบนั้นล่ะ?” เธอยังคงเอ่ยอย่างวิตกอดัมไม่ได้พูดอะไร เขาไล่สายตาผ่านรายงานวินิจฉัยสองครั้ง ก่อนจะมีแววตาเป็นประกาย ทว่าในไม่ช้าก็ต้องหายไป“ทุกอย่างดูดีทีเดียว ไม่มีอะไรผิดปกติ” อดัมพูดขณะที่มองเมเดลีน “ไม่ต้องกังวลมากไป เขากำลังค่อย ๆ ฟื้นตัวน่ะ”ได้ยินอย่างนั้นเมเดลีนก็ถอนหายใจโล่งอก
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1429
เมเดลีนเองก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกันที่เห็นใครบางคนลงมาจากรถ “เชอร์ลี่ย์ ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่?”เชอร์ลี่ย์ยิ้มอย่างเป็นมิตร “ฉันบอกว่าจะกลับบ้านไม่ใช่เหรอคะ นี่บ้านฉันน่ะ”เมเดลีนชี้ไปที่วิลล่าขนาดเล็กข้างหน้า “นี่คือบ้านของคุณเหรอคะ?”“ค่ะ ที่นี่คือบ้านของฉัน” เชอร์ลี่ย์พยักหน้าอย่างมั่นใจ จากนั้นเธอก็เดินไปหาอดัมด้วยท่าทางจริงจัง “อดัม พี่สาวกลับบ้านทั้งทีทำไมดูไม่มีความสุขเลยล่ะ”ข้อมูลใหม่นั้นทำให้เมเดลีนรู้สึกงุนงง “เชอร์ลีย์ คุณเป็นพี่สาวของอดัมเหรอคะ?”“ค่ะ ฉันเป็นพี่สาวแท้ ๆ ของเขา เรามีพ่อและแม่คนเดียวกัน” เชอร์ลี่ย์แตะไหล่ของอดัมเบา ๆ แล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย “อดัม ทำไมไม่แนะนำเพื่อนให้ฉันรู้จักเลยล่ะ?”อดัมได้ยินอย่างนั้นก็ฝืนยิ้มออกมาเบา ๆ “ฉันไม่จำเป็นต้องแนะนำหรอก เพราะดูเหมือนทุกคนจะรู้จักกันอยู่แล้ว” เขาก้าวไปข้างหน้าราวกับว่าเขาจงใจหลีกเลี่ยงเชอร์ลี่ย์ “เข้าไปคุยกันข้างในเถอะ”เชอร์ลี่ย์ยิ้มอย่างสดใส "ฉันไม่ได้อยู่บ้านมาหลายปี ฉันก็ควรจะได้ชื่นชมบ้านหลังนี้ที่เคยอยู่บ้างนะ”ขณะที่พูดเธอก็เดินนำเข้าไปในบ้านก่อนอดัมเชิญเมเดลีนและเจเรมี่เข้าไป “เข้ามาสิ”เมเดลีนพยักห
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1428
อดัมอึ้งไปครู่หนึ่ง “ว่าไงนะ? คุณกำลังพูดอะไร? คุณเป็นใคร? เอวลีนอยู่ไหน?”“จำฉันไม่ได้แล้วเหรอ? คุณก็เหมือนพ่อแม่ของคุณนั่นแหละอดัม ไร้หัวใจและโหดร้าย” เชอร์ลี่ย์ล้อเลียนอย่างเย็นชาอดัมเงียบไปชั่วครู่ก่อนสุดท้ายเขาจะตอบสนองกลับมา“เธอเองเหรอ” ราวกับว่ามีบางอย่างมากระตุ้นภายในใจเขาตกตะลึงปนประหลาดใจ“ใช่ ฉันเอง” เชอร์ลี่ย์ตอบอดัมอย่างไม่ลังเล “เดี๋ยวเร็ว ๆ นี้เราก็คงได้พบกัน แม้ว่าฉันไม่คิดว่านายจะตั้งตารอฉันหรอกใช่ไหม?”อดัมเงียบไปก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง “ทำไมเป็นเป็นเธอที่รับโทรศัพท์? เอวลีนอยู่ที่ไหน? เจเรมี่เป็นยังไงบ้าง?”คนฟังเอ่ยอย่างเย้ยหยัน “ฉันไม่ได้บอกหรอกเหรอ? ว่าเดี๋ยวเขาก็ตายแล้ว ภรรยาที่อยู่ข้าง ๆ เขาก็จะต้องใจสลายไปด้วยน่ะ”“พูดบ้าอะไรเนี่ย! เขาไม่มีทางตกอยู่ในอันตรายถึงชีวิตได้!” น้ำเสียงของอดัมเอ่ยออกมาด้วยความตื่นตระหนก “ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอเล่นแบบนี้แน่!”อดัมรีบวางสายรอยยิ้มของเชอร์ลี่ย์กว้างขึ้นในขณะที่จ้องหน้าจอที่ค่อย ๆ หรี่แสงลงช้า ๆ“เป็นใครกันถึงมาห้ามไม่ให้ฉันเล่นน่ะอดัม? เป็นตัวแทนของคนสองคนนั้นที่ตายไปแล้วเมื่อหลายปีก่อนงั้นเหรอ? ฮึ”เธอเย้ยหยันแ
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1427
“เจเรมี่!”เมเดลีนพบว่าไม่สามารถทนรออยู่หน้าห้องน้ำได้อีกต่อไป เธอเปิดประตูแล้ววิ่งเข้าไปในห้องน้ำ สิ่งที่เห็นคือเจเรมี่ที่มีสีหน้าโกรธเกรี้ยวและเย็นชา ขณะที่ร่างของเชอร์ลี่ย์ล้มลงข้างอ่างอาบน้ำเมเดลีนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอก็รีบเช็คก่อนว่าเจเรมี่เป็นอย่างไรบ้าง แต่ด้วยความมีมารยาทเธอจึงรีบเข้าไปหาและพยุงเชอร์ลี่ย์เธอเพิ่งเอื้อมมือออกไป แต่โดนเจเรมี่จับแขนไว้แน่น เขาจับไว้แรงมากจนเธอรู้สึกเจ็บ“อย่าไปแตะต้องตัวเธอ”เจเรมี่เอ่ยเสียงเย็นสุดขีด“เจเรมี่?” เมเดลีนมองแววตาที่เฉียบคมของเขา “คุณโอเคไหม เจเรมี่? เกิดอะไรขึ้น ทำไมเชอร์ลี่ย์…” “ไม่ต้องกังวลค่ะ คุณนายวิทแมน ฉันไม่เป็นไร” เชอร์ลี่ย์จับข้างอ่างขณะที่ค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่ง เธอชำเลืองมองสายตาเย็นชาของเจเรมี่จากหางตาก่อนจะหันไปยิ้มให้เมเดลีน“เจเรมี่ไม่ต้องการให้คุณสัมผัสฉันเพราะฉันทำเข็มหักโดยไม่ตั้งใจน่ะค่ะ มันคงจะแย่ถ้าคุณได้รับบาดเจ็บเพราะความผิดพลาดที่ไม่เป็นมืออาชีพของฉัน”จากนั้นเมเดลีนก็เห็นเข็มเล็ก ๆ หักยื่นออกมาจากแขนของเชอร์ลี่ย์หญิงสาวดึงเข็มออกมาอย่างใจเย็นโดยที่คิ้วเรียวของเธอไม่แม้แต่จะขยับเข้าหากัน“เจเร
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1426
เธอสัมผัสแขนของเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความกังวล เพราะอุณหภูมิจากร่างกายของเจเรมี่ไม่เพิ่มขึ้นเลย “อุณหภูมิร่างกายของเขาต่ำเพราะเขาแช่น้ำแข็งน่ะค่ะ” เสียงของเชอร์ลี่ย์ดังขึ้นจากด้านหลังเมื่อหันไปมองเมเดลีนก็เห็นเชอร์ลี่ย์ค่อย ๆ เดินเข้ามาพร้อมเข็มฉีดยาในมือของเธอ“คุณช่วยรอข้างนอกได้ไหมคะคุณนายวิทแมน? ฉันไม่ชอบให้ใครมาเฝ้าเวลาต้องรักษาคนไข้น่ะค่ะ”เมเดลีนเข้าใจและลุกขึ้น แต่เจเรมี่จับมือเธอไว้เสียก่อน“อย่าไปนะลินนี่”“ไม่เป็นไรเจเรมี่ ให้เชอร์ลี่ย์ฉีดยาให้คุณแล้วคุณจะไม่เป็นไร โอเคไหม?” เมเดลีนเอ่ยราวกับว่าเขาเป็นเด็ก ก่อนจะปล่อยมือ“ขอบคุณนะคะ เชอร์ลี่ย์”“ด้วยความยินดีค่ะ ฉันยินดีที่ได้ช่วยเหลือผู้ที่ต้องการความช่วยเหลือค่ะ” เชอร์ลี่ย์ยิ้มเล็กน้อยเมเดลีนได้ยินอย่างนั้นก็ไม่คิดมากก่อนจะเดินออกไปเธอมองเจเรมี่เป็นครั้งสุดท้ายก่อนปิดประตู เห็นแววของเขาเริ่มมีสีแดงจาง ๆเขากำลังมองเธออย่างอ้อนวอนจู่ ๆ เมเดลีนก็รู้สึกว่าอยากจะเข้าไปอยู่ข้าง ๆ เขา แต่เชอร์ลี่ย์ก็หันกลับมาตรวจสอบว่าเมเดลีนออกไปจากห้องน้ำหรือยังตอนนั้นเองที่เมเดลีนเห็นรูปร่างสมส่วนของเชอร์ลี่ย์ซึ่งเปียกโช
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1425
เมเดลีนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งขณะที่ชำเลืองไปมองประตูห้องน้ำที่ปิดแน่น“อีกนิดเดียวมันก็จะจบแล้วเจเรมี่ อดทนอีกนิด“คุณจะปลดปล่อยความเจ็บปวดได้เหมือนที่ผ่านมาไง“ฉันเป็นหมอของคุณ แต่ฉันก็เป็นเพื่อนคุณด้วย ฉันช่วยคุณได้ อา…”เมเดลีนได้ยินเสียงของเชอร์ลี่ย์ดังออกมาไม่หยุดจนกระทั่งเธอกระซิบด้วยน้ำเสียงลุ่มหลงเป็นครั้งสุดท้าย จากนั้นเหตุการณ์ภายในห้องน้ำก็เงียบลงพนักงานมองไปที่ห้องน้ำด้วยสายตาแปลก ๆ ก่อนที่จะหันไปพูดกับเมเดลีน“ผมเอาน้ำแข็งไปไว้ในห้องน้ำหมดแล้วครับ คุณนายวิทแมน ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติมติดต่อเราได้เลยนะครับ”แล้วเมเดลีนก็ได้สติกลับคืนมาสู่ความจริง “ขอบคุณค่ะ”“ด้วยความยินดีครับ” พนักงานยิ้มเล็กน้อยและจากไปเมเดลีนลากกระเป๋าเดินทางของเชอร์ลี่ย์ไปที่ห้องน้ำ เมื่อเอื้อมมือไปเปิดประตูก็พบว่าประตูถูกล็อคจากด้านใน“ฉันเอาของขึ้นมาให้แล้วนะคะ เจเรมี่เป็นยังไงบ้าง?” เมเดลีนถามในขณะที่ไม่มีเสียงตอบรับมาจากข้างใน“เชอร์ลี่ย์? เชอร์ลี่ย์? เจเรมี่! เจเรมี่!" เธอเริ่มตื่นตระหนก และไม่สามารถทนต่อความเงียบในขณะนี้ได้อีกต่อไปก๊อก ก๊อก ก๊อก เธอเคาะประตูซ้ำ ๆ จนข้อนิ้วเริ่มแดง“
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1424
เมเดลีนขึ้นลิฟต์ไปชั้นบนอย่างรวดเร็ว ขณะที่ก้าวออกไปเธอก็เห็นใครบางคนที่คุ้นเคยอยู่ตรงทางเดิน“เชอร์ลี่ย์?” เมเดลีนเรียกออกมาอย่างลังเลผู้หญิงที่เดินห่างออกไปเล็กน้อยหยุดเดินแล้วหันมามอง “ใช่ ฉันเองค่ะ คุณนายวิทแมน” เชอร์ลี่ย์ยิ้มและอธิบาย “ฉันลืมของบางอย่างไว้ในห้อง ก็เลยกลับมาหยิบ”เมเดลีนวิ่งไปหาเชอร์ลี่ย์ ผู้หญิงคนนี้ไม่ต่างจากผู้ช่วยชีวิตของเธอในขณะนี้“พิษในร่างกายของเจเรมี่กำเริบกะทันหัน คุณเคยรักษาเขาใช่ไหมเชอร์ลี่ย์? คุณน่าจะช่วยเขาได้อีกครั้ง! ได้โปรดเถอะค่ะ ตอนนี้เขากำลังเจ็บปวดมาก!”ในตอนนั้นสีหน้าของเชอร์ลี่ย์ก็เริ่มเป็นกังวลขึ้นมา “ตอนนี้เจเรมี่อยู่ที่ไหนคะ?”“ในห้องค่ะ!”“รีบพาฉันไปที่นั่นเดี๋ยวนี้เลยค่ะ!” เชอร์ลี่ย์รีบเดินตามเมเดลีนไปเมื่อเข้าไปในห้องเมเดลีนก็เห็นว่าเจเรมี่สามารถลุกขึ้นนั่งพิงกับเตียงได้แล้ว เธอจึงรีบวิ่งไปหาเขาทันที “คุณจะไม่เป็นไรเจเรมี่ เชอร์ลี่ย์บังเอิญกลับมาที่โรงแรมเพราะลืมของเอาไว้ เธอสามารถช่วยคุณได้แน่!”เมื่อได้ยินเช่นนั้นดวงตาคมกริบก็หรี่ลง และเมื่อเห็นเชอร์ลี่ย์เดิยเข้ามาหา เขาก็ขยับตัวออกอย่างรังเกียจเชอร์ลี่ย์เองก็เห็นความไม่พ
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1423
เมเดลีนวิ่งออกจากห้องน้ำและเห็นเจเรมี่นอนกองอยู่บนพื้นข้างเตียง“เจเรมี่!”เธอรีบวิ่งไปคุกเข่าลงข้าง ๆ เขาอย่างลนลาน คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันราวกับว่าเขากำลังทนทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส หัวใจของเมเดลีนเต้นรัวด้วยความตื่นตระหนก“เกิดอะไรขึ้นน่ะเจเรมี่? ยาพิษออกฤทธิ์อีกแล้วใช่ไหม?”เธอดึงไหล่ของเจเรมี่เพื่อให้เขาพิงมาที่ตัวเธอหากทำได้เธอก็อยากจะพาเขาไปที่เตียง แต่เธอกลับไม่แข็งแรงพอ“เกิดอะไรขึ้น? อดัมบอกเองนี่ว่ามันจะเกิดขึ้นไม่บ่อย แล้วทำไมตอนนี้อาการของคุณกำเริบขึ้นมาอีกแล้ว”เมเดลีนกระวนกระวายขณะที่น้ำตาเริ่มไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ และหยดน้ำตาใส ๆ ของเธอก็ตกลงบนใบหน้าของเจเรมี่“ไม่ต้องกังวลลินนี่” เจเรมี่พูดผ่านความเจ็บปวด พลางเอื้อมมือไปลูบแก้มของเธอเบา ๆ “ผมชินกับความเจ็บปวดแล้ว มันจะเจ็บไม่นาน เดี๋ยวผมก็อาการดีขึ้น”เขาปลอบโยนในขณะที่คลี่ยิ้มเพื่อคลายความกังวลของอีกฝ่ายแต่ยิ่งเจเรมี่คำนึงถึงอารมณ์ความรู้สึกของเธอมากเท่าไหร่ หัวใจของเมเดลีนก็ยิ่งเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น“อดัม ฉันจะโทรหาอดัม เขารู้ว่าต้องทำยังไง!” เมเดลีนรีบควานหาโทรศัพท์แล้วโทรหาอดัมทันทีแต่กลับไม่มีใครรับ
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 1422
“สำหรับฉัน?” เมเดลีนรับของขวัญมาด้วยความสับสน ก่อนจะเห็นว่ามีข้อความติดมาด้วยในข้อความเขียนเอาไว้ว่า : [ฉันรีบไปหน่อยก็เลยไม่มีเวลาหาของขวัญสำหรับการเจอกันที่ดีกว่านี้ให้คุณ แต่หวังว่าคุณจะชอบสิ่งนี้นะคะ] ลงชื่อเชอร์ลี่ย์นี่เป็นของขวัญหลังจากพบกันครั้งแรกจากเชอร์ลี่ย์งั้นเหรอ?เมเดลีนรู้สึกประหลาดใจ “คุณมีข้อมูลติดต่อเชอร์ลี่ย์ไหมเจเรมี่? ฉันอยากจะขอบคุณเธอ”“ไม่” เจเรมี่ตอบห้วน ๆ “ไปกันเถอะ ส่วนอันนี้ก็ฝากพนักงานเอาไว้ที่นี่”“ทำแบบนั้นมันจะไม่ดูเสียมารยาทไปเหรอคะ?” เมเดลีนครุ่นคิดและตัดสินใจเอาของสิ่งนั้นกลับไปที่ห้องด้วยในที่สุด เจเรมี่ไม่พูดอะไรมากแล้วกลับไปที่ห้องพร้อมเมเดลีนระหว่างทางกลับเธอเปิดกล่องแล้วพบชุดอโรมาเทอราพีข้างในรูปร่างของขวดนั้นเป็นรูปงูดูแปลกตาเมเดลีนที่ไวต่อกลิ่นและเชี่ยวชาญด้านการผสมน้ำหอม เธอจึงลองดมดูแต่นอกจากกลิ่นปกติที่เคยดมแล้ว เธอสังเกตว่าสิ่งนี้มีกลิ่นบางอย่างที่เธอไม่เคยได้กลิ่นจากที่ไหนมาก่อนอยู่ด้วย“วางมันลงแล้วไปกันเถอะ ลินนี่ เดี๋ยวแผนวันนี้เราพังหมดนะ” น้ำเสียงราวกับว่าเจเรมี่กำลังเตือนเธอ เขาดูเกลียดของขวัญชิ้นนี้จริง ๆคำพูดของ
