บทที่ 126

“อย่านะ! เจเรมี่!” มาเดลีนตะโกนออกไป แต่เจเรมี่ไม่สนใจเธอ

เธอมองในขณะที่เขายกมือขึ้น โยนตุ้มหูที่สำคัญนั้นลงไปในทะเลสาบ หัวใจของมาเดลีนจับตัวแข็งอย่างเฉียบพลัน เธอไม่มีไพ่ในมือให้เล่นอีกต่อไป

อย่างไรก็ตาม สวรรค์อาจช่วยเธอ เธอไว้จริงๆมีชั้นน้ำแข็งบางๆหลงเหลืออยู่บนทะเลสาบ และต่างหูก็ไม่ตกลงไป ในทางกลับกันมันกลับหยุดอยู่บนน้ำแข็ง!

เห็นได้ชัดว่าเจเรมี่ไม่พอใจมาก เขาขมวดคิ้วพยายามคิด จะทำอย่างไรเมื่อมาเดลีนวิ่งผ่านไปเหมือนสายลม

เขาจ้องมองด้วยความไม่เชื่อในสายตาที่เห็นทันใดในขณะที่มาเดลีนวิ่งอย่างบ้าคลั่งไปที่ทะเลสาบ เพื่อเอาต่างหูนั้นมา

น้ำแข็งบางๆอยู่ห่างจากชายฝั่งค่อนข้างมาก และมาเดลีนไม่สามารถเข้าถึงได้ เธอพยายามหากิ่งไม้มาเกี่ยวต่างหู แต่กลัวว่าจะดันต่างหูตกลงไปในทะเลสาบโดยไม่ได้ตั้งใจ

เมื่อเห็นเช่นนั้น เจเรมี่จึงเดินไปที่ด้านข้างของเธอ ดึงมาเดลีนขึ้นมา

“มาเดลีน เธอจะทำอะไรของเธอกัน?”

“คุณวิทแมนbคุณไม่เห็นเหรอ? ฉันกำลังพยายามดึงหลักฐานบางอย่าง ซึ่งเป็นหลักฐานว่าเมเรดิธคือฆาตกรตัวจริง!”

ใบหน้าของเจเรมี่อึมครึมขั้นทันที “เธอกำลังพูดถึงเรื่องไร้สาระอะไรกัน การตายของบริทนีย์เกี่ยว