แชร์

บทที่ 1243

ผู้แต่ง: เด็กลำดับที่สิบหก
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-10-29 19:42:56
เจเรมี่สังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ เมื่อได้ยินคำพูดเย็นชาของชายคนนั้น เขาก็หันไปมอง

ฝนตกหนักและแสงจากไฟถนนก็ไม่ได้สว่างมากนัก แต่เขาก็ยังเห็นคราบน้ำบนพื้นผสมกับเลือด

เขาเงยหน้าขึ้นมองคราบเลือดและเห็นชายตัวซีดนอนอยู่บนพื้นหญ้า

ในตอนที่เขากำลังจะเดินไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น รถซึ่งอยู่ข้างหลังเขาก็ขับออกไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากมองไปรอบ ๆ เขาก็รู้แล้วว่าตัวเองกำลังยืนอยู่ตรงบริเวณนั้นตามลำพัง

เจเรมี่เดินไปหาชายที่นอนอยู่บนพื้นโดยไม่ลังเล

เมื่อเข้าไปดูใกล้ ๆ ก็พบว่าหนุ่มคนนี้เป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจที่เคยจับกุมเขามาก่อน

เขาสวมชุดลำลองและมีใบหน้าขาวซีด นอกจากนั้นร่างกายยังมีบาดแผลหลายแห่งและเลือดก็ยังคงไหลอยู่

เจเรมี่ใช้นิ้วคลำหาชีพจรก็พบว่ามันกำลังเต้นแผ่วเบา

เขายังไม่ตาย

ตอนนี้เป็นเวลาดึกแล้ว เมเดลีนกำลังนอนหลับอยู่คนเดียวในห้องนอน เธอไม่ง่วงและฝนข้างนอกก็ตกหนัก เพราะตอนนี้เธอกังวลเกี่ยวกับเจเรมี่จึงทำให้ยิ่งนอนไม่หลับเข้าไปอีก

เมเดลีนลุกขึ้น เธอต้องการหาน้ำมาดื่มสักแก้วเพื่อคลายความกังวล ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินการเคลื่อนไหวจากนอกห้องนอน

เธอเปิดประตูอย่างระมัดระวังและเห็นไรอันเดินลงมาช
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ   บทที่ 1244

    เจ้าหน้าที่ตำรวจที่ยังไม่เสียชีวิตเริ่มส่งเสียงดังในทันทีเขายกมืออันสั่นเทาชี้ไปที่ไรอันพลางพูดด้วยความโกรธ “ที่แท้ฆาตกรตัวจริงที่ฆ่าล่าน่าก็คือคุณ! คุ… คุณวิทแมนเป็นแพะรับบาปของคุณ…”ไรอันไม่คิดว่าตำรวจนายนั้นจะยังไม่ตาย แต่เขาก็ไม่ได้สนใจแล้วและกลับยิ้มกว้างแทน “ใช่ ฉันเอง ฉันเป็นคนฆ่าผู้หญิงที่ชื่อลาน่า แล้วก็โทษเจเรมี่ วิทแมน แล้วไง? มีใครรู้ความจริงบ้างไหมล่ะ?”“คุณ…” ตำรวจที่บาดเจ็บเบิกตากว้างด้วยความโกรธและชี้ไปที่ไรอันซึ่งทำสีหน้าไม่แยแส ขณะเดียวกันเขาก็ขยับมือออกไปราวกับว่าต้องการหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อแจ้งให้เพื่อนร่วมงานทราบเมื่อไรอันเห็นสิ่งนี้เขาก็เล็งปืนไปที่หัวใจของอีกฝ่ายแล้วเหนี่ยวไกทันที...ปัง!จู่ ๆ เมเดลีนก็ได้ยินเสียงปืนขณะที่กำลังหาตำแหน่งของไรอัน เธอหยุดเดินทันทีด้วยหัวใจเริ่มเต้นรัว“เจเรมี่ เจเรมี่…” เธอเริ่มเรียกชื่อเจเรมี่อย่างไม่รู้ตัวจากนั้นก็วิ่งไปตามทิศทางของเสียงปืนทันทีเมเดลีนเห็นร่างหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหญ้าท่ามกลางสายฝน ทันใดนั้นจิตใจของเธอก็ว่างเปล่าและรู้สึกราวกับกำลังเข้าสู่ภวังค์“เจเรมี่!”เมเดลีนรีบวิ่งเข้าไป แต่หลังจากที่เห็

  • บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ   บทที่ 1245

    เมเดลีนตกตะลึง เมื่อได้ยินอย่างนั้นขณะที่มองเข้าไปในดวงตาที่ลึกล้ำราวกับท้องฟ้ายามค่ำคืนและเยือกเย็นราวกับกระแสน้ำ ชั่วขณะหนึ่งเธอก็ไม่สามารถบอกได้ว่าเขากำลังพูดความจริง หรือจงใจทำให้เธอโกรธเพื่อให้เธอจากไปกันแน่“ไปเดี๋ยวนี้” เจเรมี่มองเมเดลีนที่ยังคงงุนงงและกล่าวเน้นย้ำอีกครั้ง“เจเรมี่?”“ไรอันอาจจะทำผิดมากมาย แต่เขาพูดถูกอยู่เรื่องหนึ่ง”เจเรมี่หายใจเข้าลึก ๆ และอดทนต่อความเจ็บปวดที่แขน จากนั้นก็หัวเราะเยาะตัวเองและพูดว่า “ความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่สุดที่ผมเคยทำคือการใส่ใจคุณมากเกินไป เอวลีน ผมรักคุณ แต่ถ้าครอบครัววิทแมนต้องพังทลายลงทั้งหมดเพราะความรักของผมที่มีต่อคุณ มันก็คงจะเป็นราคาที่แพงเกินจะจ่ายได้”เมเดลีนไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน เธอรู้สึกได้เลยว่าสติของตัวเองเริ่มล่องลอยออกไปไกล“เอวลีน ผมเองก็รู้สึกเหนื่อยเหมือนกัน” เขาเอ่ยในทันใดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยอ่อน “ผมไม่สามารถเสียสละตัวเองและครอบครัวทั้งหมดเพียงเพราะคุณได้”หลังจากที่เขาพูดแบบนั้นเมเดลีนก็ไม่รู้ว่าเป็นน้ำฝนหรือน้ำตาที่ทำให้สายตาเธอพร่ามัวเธอมองใบหน้าซีดเซียวตรงหน้าด้วยความสับสน “เจเรมี่”“คุณควรจะไปได้แ

  • บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ   บทที่ 1246

    ไรอันเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น จากนั้นก็ได้ยินเสียงดังเหมือนมีอะไรตกลงบนพื้นเสียงดังเขาขมวดคิ้วด้วยความสับสนและรีบเดินเข้าไป จากนั้นก็ต้องตกตะลึงกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า“เอวลีน!”เขารีบวิ่งเข้าไปหาเมเดลีนซึ่งเมามายและกำลังคุกเข่าอยู่กับพื้น ก่อนจะช่วยพยุงเธอให้ลุกขึ้นเมเดลีนผลักเขาออกอย่างแรง “ปล่อยฉัน!”เธอหยิบขวดไวน์แดงขึ้นมาแล้วกระดกทันทีหญิงสาวยังคงสวมเสื้อผ้าที่เปียกปอนไปทั้งตัว รวมถึงเส้นผมและดวงตาของเธอเองก็เปียกปอนเช่นเดียวกัน“ทำไมเขาถึงพูดกับฉันแบบนี้? ทำไม?” เมเดลีนร้องไห้อย่างหนักพลางบ่น “ฉันทนได้ทุกอย่างตราบใดที่เขายังสบายดี แต่ทำไมจู่ ๆ เขาถึงบอกว่าเหนื่อยล่ะ?”เมเดลีนหัวเราะเยาะตัวเองอย่างขมขื่น “กี่ปีแล้วนะ? กี่ปีแล้วที่ฉันรักผู้ชายคนนี้มาตลอด?” เธอถามตัวเองขณะที่เงยหน้าขึ้นด้วยดวงตาแดงก่ำและเต็มไปด้วยน้ำตาแล้วมองไรอันซึ่งกำลังขมวดคิ้ว“ฉันชอบเขาทันทีที่เห็นหน้า เขาทำร้ายฉันและทำให้ฉันมีแผลใจตลอดหลายปีที่ผ่านมา แต่ฉันก็ยังให้อภัยเขา แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกัน? เฮอะ…”เธอยิ้มประชดประชัน “สุดท้ายครอบครัวก็ไม่ได้สำคัญไปมากกว่าเงินสินะ ผู้หญิงเป็นเพียงเครื่องประดับในช

  • บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ   บทที่ 1247

    เมื่อเห็นท่าทางจริงจังของเมเดลีน ไรอันก็วางถ้วยกาแฟลงและมองเมเดลีนด้วยความสงสัย “คุณอยากจะคุยกับผมเรื่องอะไร?”เธอหลุบตาลงเล็กน้อย ก่อนที่จะหันหลังกลับ และเดินไปที่หน้าต่าง “เมื่อคืนมันยากสำหรับฉันที่จะต้องยอมรับความเลือดเย็นของเขา บางทีคุณอาจจะพูดถูก ว่าฉันควรปล่อยเขาไป บางทีการแต่งงานระหว่างฉันกับเจเรมี่อาจเป็นเพียงฉันฝ่ายเดียวที่รู้สึกไปเอง”ไรอันมองแผ่นหลังงดงามของเมเดลีนอย่างครุ่นคิด“แล้วเรื่องที่คุณอยากจะคุยกับผมก็คือ...”“ฉันไม่รู้ว่าเขาจะต้องได้รับโทษแบบไหน ฉันได้แต่หวังว่าถ้าเขาต้องตายจริง ๆ อย่างน้อยในช่วงเวลาก่อนที่จะโดนประหาร เขาจะไม่ต้องเจ็บปวดมาก”ไรอันค่อย ๆ เข้าใจความหมายที่เมเดลีนอยากจะสื่อ “คุณอยากให้ผมเอายาถอนพิษให้เจเรมี่ใช่ไหม?”“ค่ะ ไม่ว่าคำตัดสินจะเป็นยังไง ฉันหวังแค่ว่าคุณจะให้ยาถอนพิษกับเขา”เมเดลีนหันกลับมา ดวงตาที่หม่นหมองของเธอดูเหมือนจะมีพลังวิเศษที่ทำให้ไรอันเหม่อลอยไปชั่วขณะ“ฉันรู้ว่าเขาอาจไม่เห็นคุณค่าเหมือนตอนที่เขารู้ว่าฉันเสียสละตัวเองมาเจอคุณเพื่อเอายาให้เขา เขาค่อนข้างจะเจ็บปวดและไม่ยอมให้ฉันฉีดยาให้ แล้วยังขว้างยาสามขวดสุดท้ายทิ้งด้วยซ้ำ”

  • บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ   บทที่ 1248

    “เอวลีน คุณกำลังทำอะไร?” เจเรมี่ดูงุนงง“เราเป็นสามีภรรยากัน ฉันไม่ต้องการให้คุณตายโดยที่มีพิษที่น่ากลัวแบบนั้นอยู่ในร่างกาย” เมเดลีนมองตรงไปที่เขาแล้วฉีดยาเข้าไปในแขนเขาโดยไม่ลังเลเธอมองดูเจเรมี่ที่ไม่ขัดขืนพลางตาของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดง “พรุ่งนี้คุณจะต้องขึ้นศาลแล้ว ฉันหวังว่านี่จะไม่ใช่ครั้งสุดท้ายที่เราเจอกัน”เจเรมี่ดูเหมือนเคว้งไปเมื่อได้ยินสิ่งที่เมเดลีนพูดใบหน้าที่เศร้าสร้อยของเธอสะท้อนให้เห็นในรูม่านตาของเขา และก่อนที่จะเขาได้พูดอะไรเธอก็จากไปแล้วทันทีที่เมเดลีนเดินออกไปที่ประตู เธอก็เห็นไรอันกำลังรอเธออยู่ก่อนแล้วเธอเดินไปหาเขาแล้วกล่าวขอบคุณจากนั้นก็ขึ้นรถไปไรอันรู้ว่าตอนนี้เมเดลีนกำลังรู้สึกหดหู่อยู่ เขาจึงไม่รบกวนเธออีกหลังจากที่มาส่งเมเดลีนที่บ้าน เขาก็ตั้งใจชงกาแฟให้เธอ “คุณไม่ต้องคิดมาก การพิจารณาคดีในวันพรุ่งนี้ผมจะไปกับคุณเอง”เมเดลีนรับกาแฟมาและพยักหน้าเบา ๆ“ผมจะไปเอาของบางอย่างที่ห้องทำงานแล้วออกไปข้างนอกหน่อย” ไรอันบอกแล้วเดินขึ้นไปชั้นบนขณะที่เขาเดินขึ้นไปชั้นบน โทรศัพท์บนโต๊ะกาแฟก็ดังขึ้นเมเดลีนชำเลืองมองโทรศัพท์และเห็นว่าไม่มีชื่อของคนโทรบนห

  • บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ   บทที่ 1249

    ริมฝีปากสีชมพูของเมเดลีนคลี่ยิ้มบาง ๆ เมื่อร่างสูงสะท้อนให้เห็นในรูม่านตาที่สวยงามและชัดเจนของเธอเจเรมี่สวมสูทสั่งตัด เสื้อเชิ้ตสีดำ และเนคไทสีเบอร์กันดี เขากำลังยืนอยู่ตรงที่นั่งของจำเลยด้วยท่วงท่าเย็นชาสง่างามเมื่อเทียบกับความเหนื่อยล้าและดูเจ็บป่วยของเขาในสองวันก่อนหน้านี้ ตอนนี้เขาอยู่ในสภาพที่ดีกว่ามากทีเดียวเขามีท่วงท่าที่สง่างาม และแสดงเสน่ห์ที่ดูสงบและผ่อนคลายออกมาเขาไม่ได้ดูเหมือนอาชญากรที่รอการพิพากษาเลยแม้แต่น้อย แต่ดูเป็นผู้ตัดสินที่น่าจะได้พิจารณาคนอื่นเสียมากกว่าไรอันมองเจเรมี่อย่างเฉยเมยไม่สำคัญว่าภาพลักษณ์ของเจเรมี่จะเป็นอย่างไร หรือร่างกายของเขาจะแข็งแรงมากขึ้นแค่ไหนเขาก็จะไม่สามารถหลุดพ้นออกจากคดีฆาตกรรมในครั้งนี้ได้เพราะหลักฐานที่มัดตัวแน่นหนามากพอไรอันยิ้มที่มุมปากอย่างเปิดเผย เมื่อมองไปที่สายตาสงบนิ่งของเจเรมี่ราวกับว่าเขากำลังอวดชัยชนะที่กำลังจะได้รับของตัวเองอยู่หลังจากมีการประกาศคำตัดสิน ชื่อเสียงของเจเรมี่ในเกลนเดลจะถูกทำลายจนหมดสิ้น และแน่นอนว่าสถานะของตระกูลวิทแมนในเกลนเดลก็ตกต่ำลงด้วยเช่นกันด้วยวิธีนี้ตระกูลโจนส์ก็จะค่อย ๆ กลายเป็นคระกู

  • บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ   บทที่ 1250

    เขาจ้องมองเธออย่างเงียบ ๆ ด้วยดวงตาที่ลึกล้ำ แล้วตอบด้วยเสียงราบเรียบ “ผมไม่มีอะไรจะพูด”คำตอบของเจเรมี่ก่อให้เกิดการคาดเดาไปต่าง ๆ นานา“เจเรมี่ไม่มีอะไรจะพูด นั่นคือการยอมจำนนแล้วหรือเปล่า?”“เรามีพยานและหลักฐานทางกายภาพด้วยนี่ ยังไงเขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้อยู่แล้ว”“ไม่นึกเลยว่าเขาจะฆ่าคนได้จริง ๆ”“อี๋ เสียดายที่ฉันเคยชื่นชมและเทิดทูนเขาขนาดนั้น!”เสียงพึมพำของคนในห้องพิจารณาคดีต่างเข้าใจไปแล้วว่าเจเรมี่เป็นฆาตกรจริง ๆ รวมถึงผู้คนบนโลกออนไลน์เช่นกันเมเดลีนมองคาเลนและวินส์ตันซึ่งอยู่ที่อีกด้านหนึ่ง พวกเขาขมวดคิ้วด้วยความกังวลเป็นอย่างมาก“ทำไมเจเรมี่ไม่ปกป้องตัวเองล่ะ? เป็นไปได้ยังไงที่เขาจะฆ่าคน? เขาไม่มีทางฆ่าใครทั้งนั้น!” คาเลนพึมพำวินส์ตันขมวดคิ้วเช่นกัน “อย่าร้อนใจไป ถ้าเจเรมี่ไม่ได้ทำ เขาคงจะไม่ปล่อยให้ตัวเองถูกกล่าวหาว่าก่ออาชญากรรมแบบนี้หรอก”“เงียบ” ผู้พิพากษาเคาะค้อนเล็กในมือเพื่อให้ทุกคนเงียบ ก่อนจะพูดถึงคดีฆาตกรรมเจ้าหน้าที่ตำรวจเมื่อคืนนี้ เขาเรียกพยานขึ้นมาให้การต่อหลายคนไม่คาดคิดว่าพยานคนนี้คือไรอัน“คุณโจนส์ โปรดชี้แจงเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้

  • บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ   บทที่ 1251

    รอยยิ้มบนใบหน้าหล่อของไรอันชะงักค้าง หลังจู่ ๆ เมเดลีนเอ่ยแบบนั้นออกมาเขาหันศีรษะไปมองเมเดลีนที่กำลังยิ้มอย่างสงบ ก่อนความสงสัยมากมายจะก่อเกิดขึ้นภายในใจเขา‘หลักฐานใหม่?‘เธอมีหลักฐานใหม่อะไร?’ผู้พิพากษามองเมเดลีนอย่างพิจารณา “คุณเป็นใครครับ?”เมเดลีนจึงโค้งคำนับอย่างสุภาพ “ฉันเป็นภรรยาของเจเรมี่ วิทแมนค่ะ ชื่อเอวลีน มอนต์โกเมอรี”ไรอันขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยินเมเดลีนแนะนำตัวเองไปแบบนั้น รวมถึงชาวเน็ตที่กำลังชมการถ่ายทอดสดและคนที่เข้ามานั่งฟังการพิจารณาคดีในห้องเองก็เช่นเดียวกัน ทุกคนต่างกำลังส่งสายตาแปลก ๆ และพูดคำที่ฟังดูไม่สุภาพใส่เมเดลีนอีกครั้งผู้หญิงคนนี้เสียสติไปแล้วหรือไง?เมื่อกี้เธอบอกว่าเจเรมี่เป็นสามีของตัวเอง แต่ไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ยังเห็นเธออยู่กับไรอันอยู่เลย แล้วตอนนี้เธอยังมีหน้ามาอ้างว่าตัวเองเป็นภรรยาของเจเรมี่อย่างนั้นหรือ?เกิดอะไรขึ้นกันแน่?อัยการรีบตอบโต้ในทันที “ศาลที่เคารพ หลักฐานที่ยังไม่ได้รับการตรวจสอบ ไม่ได้รับอนุญาตให้แสดงเป็นหลักฐานในชั้นศาล นี่ไม่สมเหตุสมผลนะครับ!”“กฎเป็นสิ่งตายตัว แต่ในฐานะมนุษย์ที่มีจิตสำนึกผิดชอบชั่วดีเรามีความยืดหยุ่น

บทล่าสุด

  • บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ   บทที่ 1430

    อดัมไม่ได้ให้เชอร์ลี่ย์เข้ามาด้วย ในขณะที่เขาพาทั้งเมเดลีนและเจเรมี่เข้ามาในห้องทำงานตัวเองห้องนั้นกว้างขวางและตกแต่งภายในอย่างหรูหรากว่าที่เห็นในโรงพยาบาล มีอุปกรณ์ต่าง ๆ ที่ดูค่อนข้างล้ำสมัยวางอยู่รอบ ๆเมเดลีนยืนอยู่ข้าง ๆ เฝ้าดูอดัมทำการทดสอบต่าง ๆ กับเจเรมี่ในที่สุดอดัมก็เก็บตัวอย่างเลือดจากเจเรมี่มาวางบนอุปกรณ์เพื่อทำการวินิจฉัยทันทีเธอรู้สึกกระวนกระวายใจในระหว่างที่รอถึงอย่างนั้นเธอก็เพิ่งสังเกตเห็นว่าสีของตัวอย่างเลือดเจเรมี่ไม่ได้เข้มอย่างที่เคยเป็น ซึ่งนั่นอาจจะเป็นสัญญาณที่ดีประมาณสิบนาทีต่อมา ผลก็ออก“ทุกอย่างโอเคไหมอดัม?” เมเดลีนเอ่ยถาม“ไม่ต้องกังวลลินนี่ อาการผมจะดีขึ้นกว่าเดิมแน่นอน” เจเรมี่จับมือของเธอไว้แล้วปลอบโยน“ถ้าคุณอาการดีขึ้นมากแล้วทำไมวันนั้นคุณถึงทรุดลงกะทันหันแบบนั้นล่ะ?” เธอยังคงเอ่ยอย่างวิตกอดัมไม่ได้พูดอะไร เขาไล่สายตาผ่านรายงานวินิจฉัยสองครั้ง ก่อนจะมีแววตาเป็นประกาย ทว่าในไม่ช้าก็ต้องหายไป“ทุกอย่างดูดีทีเดียว ไม่มีอะไรผิดปกติ” อดัมพูดขณะที่มองเมเดลีน “ไม่ต้องกังวลมากไป เขากำลังค่อย ๆ ฟื้นตัวน่ะ”ได้ยินอย่างนั้นเมเดลีนก็ถอนหายใจโล่งอก

  • บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ   บทที่ 1429

    เมเดลีนเองก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกันที่เห็นใครบางคนลงมาจากรถ “เชอร์ลี่ย์ ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่?”เชอร์ลี่ย์ยิ้มอย่างเป็นมิตร “ฉันบอกว่าจะกลับบ้านไม่ใช่เหรอคะ นี่บ้านฉันน่ะ”เมเดลีนชี้ไปที่วิลล่าขนาดเล็กข้างหน้า “นี่คือบ้านของคุณเหรอคะ?”“ค่ะ ที่นี่คือบ้านของฉัน” เชอร์ลี่ย์พยักหน้าอย่างมั่นใจ จากนั้นเธอก็เดินไปหาอดัมด้วยท่าทางจริงจัง “อดัม พี่สาวกลับบ้านทั้งทีทำไมดูไม่มีความสุขเลยล่ะ”ข้อมูลใหม่นั้นทำให้เมเดลีนรู้สึกงุนงง “เชอร์ลีย์ คุณเป็นพี่สาวของอดัมเหรอคะ?”“ค่ะ ฉันเป็นพี่สาวแท้ ๆ ของเขา เรามีพ่อและแม่คนเดียวกัน” เชอร์ลี่ย์แตะไหล่ของอดัมเบา ๆ แล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย “อดัม ทำไมไม่แนะนำเพื่อนให้ฉันรู้จักเลยล่ะ?”อดัมได้ยินอย่างนั้นก็ฝืนยิ้มออกมาเบา ๆ “ฉันไม่จำเป็นต้องแนะนำหรอก เพราะดูเหมือนทุกคนจะรู้จักกันอยู่แล้ว” เขาก้าวไปข้างหน้าราวกับว่าเขาจงใจหลีกเลี่ยงเชอร์ลี่ย์ “เข้าไปคุยกันข้างในเถอะ”เชอร์ลี่ย์ยิ้มอย่างสดใส "ฉันไม่ได้อยู่บ้านมาหลายปี ฉันก็ควรจะได้ชื่นชมบ้านหลังนี้ที่เคยอยู่บ้างนะ”ขณะที่พูดเธอก็เดินนำเข้าไปในบ้านก่อนอดัมเชิญเมเดลีนและเจเรมี่เข้าไป “เข้ามาสิ”เมเดลีนพยักห

  • บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ   บทที่ 1428

    อดัมอึ้งไปครู่หนึ่ง “ว่าไงนะ? คุณกำลังพูดอะไร? คุณเป็นใคร? เอวลีนอยู่ไหน?”“จำฉันไม่ได้แล้วเหรอ? คุณก็เหมือนพ่อแม่ของคุณนั่นแหละอดัม ไร้หัวใจและโหดร้าย” เชอร์ลี่ย์ล้อเลียนอย่างเย็นชาอดัมเงียบไปชั่วครู่ก่อนสุดท้ายเขาจะตอบสนองกลับมา“เธอเองเหรอ” ราวกับว่ามีบางอย่างมากระตุ้นภายในใจเขาตกตะลึงปนประหลาดใจ“ใช่ ฉันเอง” เชอร์ลี่ย์ตอบอดัมอย่างไม่ลังเล “เดี๋ยวเร็ว ๆ นี้เราก็คงได้พบกัน แม้ว่าฉันไม่คิดว่านายจะตั้งตารอฉันหรอกใช่ไหม?”อดัมเงียบไปก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง “ทำไมเป็นเป็นเธอที่รับโทรศัพท์? เอวลีนอยู่ที่ไหน? เจเรมี่เป็นยังไงบ้าง?”คนฟังเอ่ยอย่างเย้ยหยัน “ฉันไม่ได้บอกหรอกเหรอ? ว่าเดี๋ยวเขาก็ตายแล้ว ภรรยาที่อยู่ข้าง ๆ เขาก็จะต้องใจสลายไปด้วยน่ะ”“พูดบ้าอะไรเนี่ย! เขาไม่มีทางตกอยู่ในอันตรายถึงชีวิตได้!” น้ำเสียงของอดัมเอ่ยออกมาด้วยความตื่นตระหนก “ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอเล่นแบบนี้แน่!”อดัมรีบวางสายรอยยิ้มของเชอร์ลี่ย์กว้างขึ้นในขณะที่จ้องหน้าจอที่ค่อย ๆ หรี่แสงลงช้า ๆ“เป็นใครกันถึงมาห้ามไม่ให้ฉันเล่นน่ะอดัม? เป็นตัวแทนของคนสองคนนั้นที่ตายไปแล้วเมื่อหลายปีก่อนงั้นเหรอ? ฮึ”เธอเย้ยหยันแ

  • บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ   บทที่ 1427

    “เจเรมี่!”เมเดลีนพบว่าไม่สามารถทนรออยู่หน้าห้องน้ำได้อีกต่อไป เธอเปิดประตูแล้ววิ่งเข้าไปในห้องน้ำ สิ่งที่เห็นคือเจเรมี่ที่มีสีหน้าโกรธเกรี้ยวและเย็นชา ขณะที่ร่างของเชอร์ลี่ย์ล้มลงข้างอ่างอาบน้ำเมเดลีนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอก็รีบเช็คก่อนว่าเจเรมี่เป็นอย่างไรบ้าง แต่ด้วยความมีมารยาทเธอจึงรีบเข้าไปหาและพยุงเชอร์ลี่ย์เธอเพิ่งเอื้อมมือออกไป แต่โดนเจเรมี่จับแขนไว้แน่น เขาจับไว้แรงมากจนเธอรู้สึกเจ็บ“อย่าไปแตะต้องตัวเธอ”เจเรมี่เอ่ยเสียงเย็นสุดขีด“เจเรมี่?” เมเดลีนมองแววตาที่เฉียบคมของเขา “คุณโอเคไหม เจเรมี่? เกิดอะไรขึ้น ทำไมเชอร์ลี่ย์…” “ไม่ต้องกังวลค่ะ คุณนายวิทแมน ฉันไม่เป็นไร” เชอร์ลี่ย์จับข้างอ่างขณะที่ค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่ง เธอชำเลืองมองสายตาเย็นชาของเจเรมี่จากหางตาก่อนจะหันไปยิ้มให้เมเดลีน“เจเรมี่ไม่ต้องการให้คุณสัมผัสฉันเพราะฉันทำเข็มหักโดยไม่ตั้งใจน่ะค่ะ มันคงจะแย่ถ้าคุณได้รับบาดเจ็บเพราะความผิดพลาดที่ไม่เป็นมืออาชีพของฉัน”จากนั้นเมเดลีนก็เห็นเข็มเล็ก ๆ หักยื่นออกมาจากแขนของเชอร์ลี่ย์หญิงสาวดึงเข็มออกมาอย่างใจเย็นโดยที่คิ้วเรียวของเธอไม่แม้แต่จะขยับเข้าหากัน“เจเร

  • บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ   บทที่ 1426

    เธอสัมผัสแขนของเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความกังวล เพราะอุณหภูมิจากร่างกายของเจเรมี่ไม่เพิ่มขึ้นเลย “อุณหภูมิร่างกายของเขาต่ำเพราะเขาแช่น้ำแข็งน่ะค่ะ” เสียงของเชอร์ลี่ย์ดังขึ้นจากด้านหลังเมื่อหันไปมองเมเดลีนก็เห็นเชอร์ลี่ย์ค่อย ๆ เดินเข้ามาพร้อมเข็มฉีดยาในมือของเธอ“คุณช่วยรอข้างนอกได้ไหมคะคุณนายวิทแมน? ฉันไม่ชอบให้ใครมาเฝ้าเวลาต้องรักษาคนไข้น่ะค่ะ”เมเดลีนเข้าใจและลุกขึ้น แต่เจเรมี่จับมือเธอไว้เสียก่อน“อย่าไปนะลินนี่”“ไม่เป็นไรเจเรมี่ ให้เชอร์ลี่ย์ฉีดยาให้คุณแล้วคุณจะไม่เป็นไร โอเคไหม?” เมเดลีนเอ่ยราวกับว่าเขาเป็นเด็ก ก่อนจะปล่อยมือ“ขอบคุณนะคะ เชอร์ลี่ย์”“ด้วยความยินดีค่ะ ฉันยินดีที่ได้ช่วยเหลือผู้ที่ต้องการความช่วยเหลือค่ะ” เชอร์ลี่ย์ยิ้มเล็กน้อยเมเดลีนได้ยินอย่างนั้นก็ไม่คิดมากก่อนจะเดินออกไปเธอมองเจเรมี่เป็นครั้งสุดท้ายก่อนปิดประตู เห็นแววของเขาเริ่มมีสีแดงจาง ๆเขากำลังมองเธออย่างอ้อนวอนจู่ ๆ เมเดลีนก็รู้สึกว่าอยากจะเข้าไปอยู่ข้าง ๆ เขา แต่เชอร์ลี่ย์ก็หันกลับมาตรวจสอบว่าเมเดลีนออกไปจากห้องน้ำหรือยังตอนนั้นเองที่เมเดลีนเห็นรูปร่างสมส่วนของเชอร์ลี่ย์ซึ่งเปียกโช

  • บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ   บทที่ 1425

    เมเดลีนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งขณะที่ชำเลืองไปมองประตูห้องน้ำที่ปิดแน่น“อีกนิดเดียวมันก็จะจบแล้วเจเรมี่ อดทนอีกนิด“คุณจะปลดปล่อยความเจ็บปวดได้เหมือนที่ผ่านมาไง“ฉันเป็นหมอของคุณ แต่ฉันก็เป็นเพื่อนคุณด้วย ฉันช่วยคุณได้ อา…”เมเดลีนได้ยินเสียงของเชอร์ลี่ย์ดังออกมาไม่หยุดจนกระทั่งเธอกระซิบด้วยน้ำเสียงลุ่มหลงเป็นครั้งสุดท้าย จากนั้นเหตุการณ์ภายในห้องน้ำก็เงียบลงพนักงานมองไปที่ห้องน้ำด้วยสายตาแปลก ๆ ก่อนที่จะหันไปพูดกับเมเดลีน“ผมเอาน้ำแข็งไปไว้ในห้องน้ำหมดแล้วครับ คุณนายวิทแมน ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติมติดต่อเราได้เลยนะครับ”แล้วเมเดลีนก็ได้สติกลับคืนมาสู่ความจริง “ขอบคุณค่ะ”“ด้วยความยินดีครับ” พนักงานยิ้มเล็กน้อยและจากไปเมเดลีนลากกระเป๋าเดินทางของเชอร์ลี่ย์ไปที่ห้องน้ำ เมื่อเอื้อมมือไปเปิดประตูก็พบว่าประตูถูกล็อคจากด้านใน“ฉันเอาของขึ้นมาให้แล้วนะคะ เจเรมี่เป็นยังไงบ้าง?” เมเดลีนถามในขณะที่ไม่มีเสียงตอบรับมาจากข้างใน“เชอร์ลี่ย์? เชอร์ลี่ย์? เจเรมี่! เจเรมี่!" เธอเริ่มตื่นตระหนก และไม่สามารถทนต่อความเงียบในขณะนี้ได้อีกต่อไปก๊อก ก๊อก ก๊อก เธอเคาะประตูซ้ำ ๆ จนข้อนิ้วเริ่มแดง“

  • บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ   บทที่ 1424

    เมเดลีนขึ้นลิฟต์ไปชั้นบนอย่างรวดเร็ว ขณะที่ก้าวออกไปเธอก็เห็นใครบางคนที่คุ้นเคยอยู่ตรงทางเดิน“เชอร์ลี่ย์?” เมเดลีนเรียกออกมาอย่างลังเลผู้หญิงที่เดินห่างออกไปเล็กน้อยหยุดเดินแล้วหันมามอง “ใช่ ฉันเองค่ะ คุณนายวิทแมน” เชอร์ลี่ย์ยิ้มและอธิบาย “ฉันลืมของบางอย่างไว้ในห้อง ก็เลยกลับมาหยิบ”เมเดลีนวิ่งไปหาเชอร์ลี่ย์ ผู้หญิงคนนี้ไม่ต่างจากผู้ช่วยชีวิตของเธอในขณะนี้“พิษในร่างกายของเจเรมี่กำเริบกะทันหัน คุณเคยรักษาเขาใช่ไหมเชอร์ลี่ย์? คุณน่าจะช่วยเขาได้อีกครั้ง! ได้โปรดเถอะค่ะ ตอนนี้เขากำลังเจ็บปวดมาก!”ในตอนนั้นสีหน้าของเชอร์ลี่ย์ก็เริ่มเป็นกังวลขึ้นมา “ตอนนี้เจเรมี่อยู่ที่ไหนคะ?”“ในห้องค่ะ!”“รีบพาฉันไปที่นั่นเดี๋ยวนี้เลยค่ะ!” เชอร์ลี่ย์รีบเดินตามเมเดลีนไปเมื่อเข้าไปในห้องเมเดลีนก็เห็นว่าเจเรมี่สามารถลุกขึ้นนั่งพิงกับเตียงได้แล้ว เธอจึงรีบวิ่งไปหาเขาทันที “คุณจะไม่เป็นไรเจเรมี่ เชอร์ลี่ย์บังเอิญกลับมาที่โรงแรมเพราะลืมของเอาไว้ เธอสามารถช่วยคุณได้แน่!”เมื่อได้ยินเช่นนั้นดวงตาคมกริบก็หรี่ลง และเมื่อเห็นเชอร์ลี่ย์เดิยเข้ามาหา เขาก็ขยับตัวออกอย่างรังเกียจเชอร์ลี่ย์เองก็เห็นความไม่พ

  • บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ   บทที่ 1423

    เมเดลีนวิ่งออกจากห้องน้ำและเห็นเจเรมี่นอนกองอยู่บนพื้นข้างเตียง“เจเรมี่!”เธอรีบวิ่งไปคุกเข่าลงข้าง ๆ เขาอย่างลนลาน คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันราวกับว่าเขากำลังทนทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส หัวใจของเมเดลีนเต้นรัวด้วยความตื่นตระหนก“เกิดอะไรขึ้นน่ะเจเรมี่? ยาพิษออกฤทธิ์อีกแล้วใช่ไหม?”เธอดึงไหล่ของเจเรมี่เพื่อให้เขาพิงมาที่ตัวเธอหากทำได้เธอก็อยากจะพาเขาไปที่เตียง แต่เธอกลับไม่แข็งแรงพอ“เกิดอะไรขึ้น? อดัมบอกเองนี่ว่ามันจะเกิดขึ้นไม่บ่อย แล้วทำไมตอนนี้อาการของคุณกำเริบขึ้นมาอีกแล้ว”เมเดลีนกระวนกระวายขณะที่น้ำตาเริ่มไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ และหยดน้ำตาใส ๆ ของเธอก็ตกลงบนใบหน้าของเจเรมี่“ไม่ต้องกังวลลินนี่” เจเรมี่พูดผ่านความเจ็บปวด พลางเอื้อมมือไปลูบแก้มของเธอเบา ๆ “ผมชินกับความเจ็บปวดแล้ว มันจะเจ็บไม่นาน เดี๋ยวผมก็อาการดีขึ้น”เขาปลอบโยนในขณะที่คลี่ยิ้มเพื่อคลายความกังวลของอีกฝ่ายแต่ยิ่งเจเรมี่คำนึงถึงอารมณ์ความรู้สึกของเธอมากเท่าไหร่ หัวใจของเมเดลีนก็ยิ่งเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น“อดัม ฉันจะโทรหาอดัม เขารู้ว่าต้องทำยังไง!” เมเดลีนรีบควานหาโทรศัพท์แล้วโทรหาอดัมทันทีแต่กลับไม่มีใครรับ

  • บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ   บทที่ 1422

    “สำหรับฉัน?” เมเดลีนรับของขวัญมาด้วยความสับสน ก่อนจะเห็นว่ามีข้อความติดมาด้วยในข้อความเขียนเอาไว้ว่า : [ฉันรีบไปหน่อยก็เลยไม่มีเวลาหาของขวัญสำหรับการเจอกันที่ดีกว่านี้ให้คุณ แต่หวังว่าคุณจะชอบสิ่งนี้นะคะ] ลงชื่อเชอร์ลี่ย์นี่เป็นของขวัญหลังจากพบกันครั้งแรกจากเชอร์ลี่ย์งั้นเหรอ?เมเดลีนรู้สึกประหลาดใจ “คุณมีข้อมูลติดต่อเชอร์ลี่ย์ไหมเจเรมี่? ฉันอยากจะขอบคุณเธอ”“ไม่” เจเรมี่ตอบห้วน ๆ “ไปกันเถอะ ส่วนอันนี้ก็ฝากพนักงานเอาไว้ที่นี่”“ทำแบบนั้นมันจะไม่ดูเสียมารยาทไปเหรอคะ?” เมเดลีนครุ่นคิดและตัดสินใจเอาของสิ่งนั้นกลับไปที่ห้องด้วยในที่สุด เจเรมี่ไม่พูดอะไรมากแล้วกลับไปที่ห้องพร้อมเมเดลีนระหว่างทางกลับเธอเปิดกล่องแล้วพบชุดอโรมาเทอราพีข้างในรูปร่างของขวดนั้นเป็นรูปงูดูแปลกตาเมเดลีนที่ไวต่อกลิ่นและเชี่ยวชาญด้านการผสมน้ำหอม เธอจึงลองดมดูแต่นอกจากกลิ่นปกติที่เคยดมแล้ว เธอสังเกตว่าสิ่งนี้มีกลิ่นบางอย่างที่เธอไม่เคยได้กลิ่นจากที่ไหนมาก่อนอยู่ด้วย“วางมันลงแล้วไปกันเถอะ ลินนี่ เดี๋ยวแผนวันนี้เราพังหมดนะ” น้ำเสียงราวกับว่าเจเรมี่กำลังเตือนเธอ เขาดูเกลียดของขวัญชิ้นนี้จริง ๆคำพูดของ

DMCA.com Protection Status