LOGINShare
บทที่ 10 ความยินดีของคนตระกูลหยาง (2/4)
Last Updated:
2024-12-15 22:05:54
Related chapters
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า บทที่ 10 ความยินดีของคนตระกูลหยาง (3/4)
‘ข้าเกลียดเจ้าซูหนิงเซียน’ เหตุใดมันถึงมีบุรุษดีงามห้อมล้อมมากมาย “เจ้าจะไปที่ใด” หมิงอี้เฉินเคลื่อนกายเข้ามาขวางสตรีน่ารังเกียจเอาไว้ไม่ให้เดินตามผู้อื่น “ข้าจะไปหาสหายของข้า” “มือปราบกวาง คู่หมั้นของท่านกำลังต้องการท่าน ได้โปรดจงรีบมา” เสียงเรียกของซือเย่แห่งสำนักศึกษาดังพอที่จะให้กลุ่มมือปราบที่ยืนห่างออกไปไม่ไกลได้ยินชัดเจน กวางเหลียงอี้รีบเดินมาหาคู่หมั้นตน คิ้วเข้มเลิกขึ้นเล็กน้อยด้วยความแปลกใจ แต่ทว่าสายตากลับหันไปจับจ้องคุณหนูซูกำลังเดินไปกับคุณชายตระกูลหยาง เมื่อเห็นท่าทีของคู่หมั้นตน หม่าลี่อินยิ่งกำมือแน่น ดวงตาฉายชัดถึงความไม่พอใจ ‘เหตุใดบุรุษถึงต้องรุมล้อมให้ความสนใจมัน’ คู่หมั้นนางก็คนหนึ่งแล้ว ไหนจะบุรุษตระกูลหยางทั้งสามที่ดูจะชื่นชอบนังหนิงเซียนอีก “มือปราบกวางท่านมาก็ดีแล้ว ช่วยเอ่ยปากห้ามคู่หมั้นท่านหน่อยเถิด อย่างไรนางก็เป็นสตรีที่มีคู่หมั้นคู่หมายแล้วจะวิ่งตามบุรุษอื่นไม่ได้ ข้าพอเข้าใจอยู่หรอกว่าคุณชายตระกูลหยางรูปงาม แต่ด้วยพันธะที่มีอย่างไรนางก็ควรจะหักห้ามใจบ้าง”
Last Updated : 2024-12-16บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า บทที่ 10 ความยินดีของคนตระกูลหยาง (4/4)
เอาเถิดมันก็เป็นแค่เรื่องของคนสองคนที่เฝ้าฝักใฝ่อยากปีนป่ายที่สูงเพียงเท่านั้น... คุณชายหยางทั้งสองจ้องมองน้องชายตนอย่างไม่เชื่อสายตา บุรุษเจ้าเล่ห์เพทุบายไม่แพ้มารดาจะยอมสยบอยู่แทบเท้าสตรีบอบบางคล้ายดั่งตุ๊กตากระเบื้องเคลือบผู้นี้น่ะหรือ ก่อนหน้านี้พวกเขายังคาดการณ์ไว้ว่าสตรีที่ทำให้น้องชายรีบเก็บผ้าหอบข้าวของยัดเยียดตนเองให้เข้าไปอาศัยในจวนผู้อื่นที่คับแคบกว่าจวนตนเองมากนักจะต้องเป็นสตรีที่เก่งกาจไม่แพ้มารดา แต่ที่ไหนได้แตกต่างจากที่คิดมาก วันนี้พวกตนได้เปิดหูเปิดตาแล้ว ไหนจะท่าทางปกป้องและหวงแหนนั่นอีกช่างทำให้นึกถึงบิดาเสียจริง “ผู้น้อยขอแสดงความยินดีกับท่านรองเจ้ากรมอาญาด้วยนะเจ้าคะ” “ขอบคุณคุณหนูซูที่มาร่วมงานในวันนี้ หากซีซวนทำให้เจ้าต้องลำบากใจข้าต้องขออภัยด้วยจริงๆ” คุณชายรองหยางกล่าว “ข้าไม่เคยทำให้เซียนเอ๋อร์ของข้าลำบากใจ ท่านอย่าได้กล่าวเช่นนั้นกับนางเลยขอรับ” “หึ นางอาจจะลำบากใจแต่มิกล้าเอ่ยวาจาก็เป็นได้” พี่ชายคนโตกล่าว “ฮูหยิน เอ่อ...เซียนเอ๋อร์ พี่ทำให้เจ้าลำบากใจหรือไม่
Last Updated : 2024-12-16บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า บทที่ 11 สหายผู้ถูกหักหลัง (1/4)
11สหายผู้ถูกหักหลัง จะตีเหล็กก็ต้องรีบตีตอนที่ยังร้อน ฮูหยินของท่านแม่ทัพใหญ่รีบสั่งการให้คนไปเอ่ยวาจากับท่านแม่ทัพใหญ่ซึ่งสามีที่รักและเข้าใจฮูหยินของตนมากย่อมทราบว่าจะต้องทำเช่นไรต่อ “ท่านเจ้ากรมอาญาหลังจากงานเลี้ยงจบลง ฮูหยินของข้าได้เชิญคุณหนูซูให้อยู่ร่วมรับมื้อเย็นก่อนกลับจวน” “คงไม่ดีกระมังท่านแม่ทัพ” เพียงแค่บุตรสาวสนทนาสนิทสนมกับบุตรชายตระกูลหยาง ก็มิรู้ว่าถูกเล่าลือไปเช่นไร” “ฮูหยินของข้าก็เป็นเช่นนี้ นางเอาแต่ใจไม่น้อย ได้โปรดท่านเจ้ากรมอาญาโปรดให้อภัย” เกรงว่าที่ให้บอกกล่าวก็คงเป็นเพียงการบอกกล่าวมิใช่การขออนุญาต “มิได้ๆ คนเป็นบิดามารดาย่อมรักและห่วงใยบุตรเป็นเรื่องธรรมดา” “แต่เรื่องคุณหนูซู หากท่านไม่สบายใจ เราทั้งสองตระกูลจะตกลงหมั้นหมายกันไว้ก่อน ข้าก็ยินดี” “อย่าให้ถึงเช่นนั้นเลย ตอนนี้คุณชายเล็กหยางเพียงไม่สบาย เกรงว่าเมื่อหายดีก็คงไม่คิดยุ่งเกี่ยวกับบุตรสาวข้าแล้ว” คำกล่าวของเจ้ากรมอาญาทำให้ท่านแม่ทัพใหญ่คิดว่าคงต้องกล่าวกับฮูหยินและบุตรชายคนเล็กของตนให้เตรียมหาทางลงเกี่ยวกับเรื่องนี
Last Updated : 2024-12-20บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า บทที่ 11 สหายผู้ถูกหักหลัง (2/4)
“ไม่มีอันใดหรอก เป็นเรื่องเข้าใจผิดกันเพียงเท่านั้น” “เข้าใจผิดอันใดเจ้าคะ เป็นคุณหนูหม่าที่พยายามแย่งชุดต้นแบบที่ท่านใช้ตัดชุดพวกนี้ไป ทั้งที่ข้าพยายามจะโต้แย้งแต่นางก็ไม่ฟัง รีบคว้าอาภรณ์และเครื่องประดับเหล่านั้นไป ทั้งยังรับปากว่าจะเอามาคืน แต่ที่ผ่านมาเวลานางหยิบยืมอาภรณ์กับเครื่องประดับราคาแพงของคุณหนูไป ข้าไม่เห็นว่านางจะเคยนำมาคืน” “เสี่ยวเป้ยพอแล้ว หลงจู๊หวังข้าต้องขออภัยแทนสาวใช้ด้วยนะเจ้าคะ” “มิเป็นไรมิเป็นไร เช่นนั้นหากไม่มีอันใดแล้วข้าน้อยคงต้องขอตัวกลับ” “เสี่ยวเป้ยไปส่งท่านหลงจู๊หวังที่หน้าจวน” “เจ้าค่ะคุณหนู” คล้อยหลังได้ไม่นานหลงจู๊ผู้ชื่นชอบเรื่องของผู้อื่นก็เริ่มเปิดปากเอ่ยถามถึงเรื่องราวเมื่อครู่ “เรื่องของคุณหนูหม่าที่เจ้ากล่าวมีที่ไปที่มาอย่างไร” ยิ่งเป็นเรื่องของสตรีที่เพิ่งทำเรื่องเสื่อมเสียจนต้องหมั้นหมายกับมือปราบกวาง ยิ่งมีคนสนใจมาก และเพราะความปากมากของตนจึงทำให้มีบรรดาคนที่อยากทราบเรื่องราวของผู้อื่นมาที่ร้าน ทำให้อาภรณ์ในร้านพลอยได้ขายไปด้วย “แต่คุณห
Last Updated : 2024-12-20บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า บทที่ 11 สหายผู้ถูกหักหลัง (3/4)
“ต่อจากนี้หากคุณหนูหม่ามาหาข้าที่จวนให้รายงานก่อนทุกครั้ง ห้ามนางเดินเข้าออกจวนซูตามใจเช่นเมื่อก่อน” “ขอรับ” “ไปจัดการตามที่ข้าสั่งเถิดเจ้าค่ะ” เมื่อสิ้นเสียงคุณหนู พ่อบ้านนามว่าจวนซูก็รีบสาวเท้าก้าวเร็วไปที่หน้าประตูจวนทันที “คุณหนู หากท่านไม่รีบออกไปแก้ไขความเข้าใจผิด ชาวบ้านพวกนั้นอาจจะคิดว่าคุณหนูกลั่นแกล้งคุณหนูหม่านะเจ้าคะ” “ปล่อยให้พวกเขาเล่าลือไปก่อน ยังไม่ถึงเวลาที่ข้าจะกล่าวอันใด” กล่าวจบซูหนิงเซียนก็ยกชาขึ้นจิบ อืม...ชารสดี ช่างเหมาะสมยิ่งในเวลานี้ หยางซีซวนที่เร้นกายอยู่ใกล้พอจะได้ยินบทสนทนาของนางได้แต่เลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ ในกาลก่อนสตรีผู้นี้มิใช่รักและไว้ใจสหายหรอกหรือ เมื่อบทสนทนาจบลงบุรุษรูปงามก็กลับไปยังเรือนรับรองของตน นัยน์ตาดำฉายแววครุ่นคิดอยู่ตลอด จะว่าไปในกาลก่อนซูหนิงเซียนก็เลือกที่จะเดินทางต่อก่อนที่เขาจะฟื้น จึงทำให้เขาเข้าใจผิดเกี่ยวกับผู้มีพระคุณ พลันภาพของนางที่ใช้เท้าเขี่ยผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นอย่างไม่ใยดีปรากฏขึ้นในความคิด ทั้งยังพึ่งพาให้เขาพาเดินทางเข้าเมืองหลวงร
Last Updated : 2024-12-21บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า บทที่ 11 สหายผู้ถูกหักหลัง (4/4)
บิดามารดาไม่สอนเรื่องนี้หรืออย่างไร เอ่อ...ลืมไปตอนเด็กๆ นางคงไม่ได้สอนบุตรชายเรื่องนี้จริงๆ นั่นแหละ ผ่านไปชั่วจิบชาผู้ติดตามชุดดำของคุณชายหยางก็เดินกลับออกมาก่อนจะเปิดประตูเชื้อเชิญให้คุณหนูเจ้าของจวนและแขกผู้มาเยือนอีกสองคนเข้าไปด้านใน “เชิญขอรับ” “ซีซวนท่านเป็นอันใดไป” ซูหนิงเซียนเอ่ยถามด้วยความตกใจ เมื่อเห็นอาภรณ์ของเขาที่หลุดลุ่ย ผ้าห่มกระจัดกระจายไปคนละทิศละทางกับหมอน “ข้าปวดหัว หนิงเซียนพี่ปวดหัวเหลือเกิน” หยางซีซวนยกมือกุมหัวพลางดิ้นทุรนทุราย “ท่านหมอเหตุใดเขาถึงเป็นเช่นนี้” ซูหนิงเซียนทำท่าจะเข้าไปหาเขา แต่ถูกหยางฮูหยินรั้งตัวเอาไว้ “ดูเหมือนว่าเขาใกล้จะหายจากอาการสติฟั่นเฟือนแล้ว” “ท่านหมอ ได้โปรดช่วยบุตรชายข้าด้วยเถิดเจ้าค่ะ” “มิต้องห่วง ข้าจะรักษาเขาอย่างเต็มที่” จะฝังเข็มให้พรุนไปทั้งตัวเพื่อรักษาโรคเสแสร้งพวกนี้ “เราไปรอข้างนอกกันเถิดหนิงเซียน ท่านหมอจะได้รักษาซีซวนอย่างเต็มที่” “เจ้าค่ะ” ในเมื่อมารดาของเขายังยินดีปล่อยบุตรชายไว้กับท่านหมอ
Last Updated : 2024-12-21บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า บทที่ 12 แท้จริงผู้ใดถูกใส่ร้าย (1/4)
12แท้จริงผู้ใดถูกใส่ร้าย เวลาผ่านไปสามวันเร็วจนน่าใจหาย นางไม่มีโอกาสแม้แต่บอกลาเขาด้วยซ้ำ เพราะในวันที่สามหลังจากเสร็จสิ้นการรักษาหยางฮูหยินก็พาตัวคนที่นอนไร้สติกลับจวน แม้ก่อนลาจากอีกฝ่ายจะกล่าวว่านางสามารถไปเยี่ยมเยียนเขาได้ทุกเมื่อ แต่นางก็คงไม่ไป นางไม่อยากเห็นแววตาห่างเหินราวกับจ้องมองคนแปลกหน้า “เฮ้อ...” “คุณหนู ท่านถอนหายใจหลายครั้งแล้วนะเจ้าคะ หากท่านคิดถึงคุณชายหยาง ท่านก็ไปเยี่ยมสิเจ้าคะ จวนหยางก็อยู่ไม่ไกล” “เหตุใดเจ้าถึงคิดว่าข้ากำลังคิดถึงคุณชายหยาง” “ตั้งแต่ฮูหยินท่านแม่ทัพใหญ่พาตัวคุณชายหยางกลับจวนไป ในแต่ละวันคุณหนูก็มักจะมานั่งที่สวนแล้วเหม่อมองเรือนรับรอง” เป็นเช่นนี้ซ้ำๆ จนพี่เสี่ยวปิงและตนได้แต่ถอนหายใจตามไปด้วย “อืม เจ้าก็ทราบดีว่าข้าเพียงแค่ช่วยเหลือเขาที่สติฟั่นเฟือนเข้าใจผิดว่าข้าเป็นฮูหยินเพียงเท่านั้น เมื่อเขาหายดี ความสัมพันธ์ของข้าและเขาก็จบลง” ตอนนี้เขาอาจจะได้เจอกับสตรีที่รักฝังใจแม้แต่ยามสติฟั่นเฟือนยังมองว่านางเป็นสตรีผู้นั้น “คุณหนูชื่นชอบคุณชายหยางถึงเพียงนี้ เหตุใดท
Last Updated : 2024-12-23บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า บทที่ 12 แท้จริงผู้ใดถูกใส่ร้าย (2/4)
“หนิงเซียนเจ้าใจร้ายกับข้ามาก ทำลายชื่อเสียงของข้าที่เป็นสหายของเจ้าได้ลงคอ” ดวงตาใบหลิวจ้องมองนางก่อนจะมีหยาดน้ำรื้นขึ้นมาราวกับเสียใจเหลือคณา “ข้าไปทำเช่นไร เจ้ากล่าวให้ข้าฟังได้หรือไม่” “ก็เรื่องอาภรณ์ที่เจ้ามอบให้ข้าใส่ไปร่วมงานเลี้ยงฉลองการรับตำแหน่งของท่านรองเจ้ากรมอาญาที่จวนหยางอย่างไรเล่า” “เรื่องนั้น...” นางยังไม่ทันกล่าวอันใด สหายน่าตายก็กล่าววาจาแทรก “เจ้าจงใจมอบอาภรณ์สำหรับสาวใช้ให้กับข้า หวังให้ข้าอับอาย ไหนจะเรื่องที่ข้าเคยหยิบยืมอาภรณ์เจ้า เหตุใดถึงมีเสียงเล่าลือว่าตัวข้านั้นหน้าไม่อายทั้งที่ในหลายครั้งเป็นเจ้าคะยั้นคะยอให้ข้ารับอาภรณ์เหล่านั้นไป” “ข้า...” นางยังไม่ทันได้กล่าวอันใด หม่าลี่อินก็กล่าวแทรกอย่างไร้มารยาทอีกครั้ง “ตัวข้านั้นเห็นเจ้าเป็นสหาย จึงรักและหวังดีกับเจ้ามาตลอดแต่ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจะปล่อยข่าวลือเสียหายหวังทำลายชื่อเสียงข้า” กล่าวจบหยาดน้ำตาก็ไหลรินเป็นสาย ดูน่าสงสารจนชาวบ้านที่เดินผ่านไปมาหยุดมอง “เจ้า...” นางกำลังจะกล่าวอีกครั้งแต่บุตรสาวเจ้าหน้าที่ชันสูตรศ
Last Updated : 2024-12-23
Latest chapter
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : ในกาลก่อนที่ข้ารักเจ้า (3/3)
“เรื่องนั้นท่านอย่าได้ห่วงเลยเจ้าค่ะ พี่เหลียงอี้ เขาไปลาดตระเวนตรวจตราที่บริเวณจวนของนางอยู่บ่อยครั้ง ดังนั้นนางปลอดภัยไม่มีอันตรายแน่นอน” ‘สตรีโง่ ข้าอยากจะบอกเจ้าเหลือเกินว่า คู่หมั้นข้านางผู้นั้นมีของล้ำค่ามากกว่าปิ่นที่เจ้าจะซื้อให้อีก’ ยิ่งได้เห็นความใสซื่อของซูหนิงเซียน ความสนใจในตัวคู่หมั้นก็เริ่มลดลง หากไม่ติดที่ว่ามีบุญคุณช่วยชีวิตเขาก็คงไม่คิดสนใจไยดีแล้ว น่าแปลกที่เขาเชื่อวาจาที่ซูหนิงเซียนบอกกล่าวออกมามากกว่าที่ได้รับฟังจากหม่าลี่อิน “ข้าเลือกชิ้นนี้เจ้าค่ะ ลี่อินนางชอบไข่มุก ข้าว่านางต้องดีใจมากแน่นอนเจ้าค่ะที่ได้ปิ่นนี้” “อืม” รอยยิ้มจริงใจของคุณหนูซูทำให้เขาเอ่ยวาจาไม่ออก “คุณหนูซูท่านช่างโชคดีเหลือเกินขอรับ วันนี้นายท่านของร้านเราใจดี สั่งลดราคาเครื่องประดับให้กับลูกค้าคนที่สิบเก้า ซึ่งคือท่าน” “ลดราคาเช่นนั้นหรือเจ้าคะ” “ใช่ขอรับ เพื่อเป็นการแสดงความยินดีที่ม้าตัวโปรดของนายท่านคลอดลูกม้า นายท่านสั่งลดราคาเครื่องประดับให้ลูกค้าคนที่สิบเก้าครึ่งราคา นั่นเท่ากับว่าวันนี้คุณหน
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : ในกาลก่อนที่ข้ารักเจ้า (2/3)
ดวงหน้าหวานที่โผล่ออกมาจากรถม้าทำให้ใจของเขาสั่นไหว เมื่อนางเผยรอยยิ้มเขาแทบจะกระโดดลงจากชั้นสองของโรงเตี๊ยมเพื่อไปหานาง “แม่นางหนิงเซียน” เสียงทุ้มของบุรุษที่ดังขึ้นดึงความสนใจของซูหนิงเซียนให้หันไปมอง “คารวะคุณชายซวนเจ้าค่ะ” ยามเห็นหน้ากากจึงจดจำได้ว่าอีกฝ่ายเป็นคู่หมั้นของสหาย “ท่านมาคนเดียวหรือ” “เจ้าค่ะ วันนี้ข้าจะมาหาซื้อผ้าไปตัดชุดให้สาวใช้คนสนิท จึงตั้งใจมาด้วยตัวเองไม่ได้ชวนลี่อินมาด้วย” นางเข้าใจว่าเขาถามหาสตรีในดวงใจ “ข้ามีความรู้เรื่องผ้าไม่น้อย ให้ข้าช่วยเลือกดีหรือไม่ ไม่แน่เจ้าอาจจะได้ผ้าเนื้อดีที่ราคาถูก” “หากมิรบกวนคุณชายซวนเกินไป…” ซูหนิงเซียนยังกล่าวไม่ทันจบเขาก็รีบเอ่ยแทรกขึ้นก่อน “เรื่องนี้มิได้เหลือบ่ากว่าแรง จะถือว่ารบกวนข้าได้อย่างไร” “เช่นนั้นก็ได้เจ้าค่ะ” นางตอบรับแล้วยกยิ้มเล็กน้อย บุรุษสวมหน้ากากช่วยนางเลือกผ้าได้หลายพับ แต่เมื่อจ่ายเงินนางกลับพบว่านางได้ของดีแต่ราคาถูกอย่างเหลือเชื่อ “ท่านหลงจู๊ ลองคิดเงินใหม่อีกครั้งดีหรือไม่
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : ในกาลก่อนที่ข้ารักเจ้า (1/3)
ในกาลก่อนที่ข้ารักเจ้า บริเวณชั้นบนของโรงเตี๊ยมเลี่ยงจิน บุรุษสวมหน้ากากจ้องมองคู่หมั้นของตนที่กำลังเดินอยู่ท่ามกลางผู้คน ดวงหน้าหวานแต่งแต้มรอยยิ้มสดใสพาลทำให้บุรุษรอบตัวต่างหันมามอง แต่เขากลับถูกสตรีนางหนึ่งดึงดูดสายตาให้จ้องมอง สตรีนางนั้นคล้ายจะเป็นสหายของคุณหนูหม่า แม้ดวงหน้านางจะแต่งแต้มรอยยิ้มบาง แต่ทว่ากลับดึงดูดเขาได้อย่างน่าประหลาด และดูเหมือนว่าแท้จริงบุรุษเหล่านั้นจะจ้องมองนางเสียมากกว่า พลันในอกรู้สึกไม่ชอบใจอย่างประหลาด ความรู้สึกหวงแหนก่อตัวขึ้นในใจของเขาอย่างไม่รู้ตัว เหตุใดกับคู่หมั้นตน เขาถึงไม่รู้สึกเช่นนี้ พรึ่บ ไวกว่าความคิดร่างสูงโปร่งของบุรุษรูปงามก็ปรากฏตัวด้านหลังสตรีทั้งสอง ก่อนจะเอ่ยทักทาย “ลี่อินเจ้ามาเดินเที่ยวเล่นหรือ” เขาทราบว่ามันเป็นคำถามที่ดูโง่งม แต่เขาไม่รู้จะเอ่ยถามอันใดออกไป “คารวะคุณชายซวนเจ๋อเจ้าค่ะ” สายตาที่มีประกายรังเกียจพาดผ่านทำให้เขาชะงักไปเล็กน้อย ก่อนที่คู่หมั้นจะแสดงความเคารพเขา หลายครั้งที่นางมองเขาเช่นนี้ คงเพราะหวาดกลัวหน้ากากที่ปกปิดบนใบหน้าเขา การเป
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : คุณชายหมิงอี้เฉิน (2/2)
“คนของเจ้าสืบได้ละเอียดถึงเพียงนั้น” หมิงอี้เฉินหรี่ตามองอย่างจับผิด “เรื่องที่คิดกำจัดนางกับท่านพ่อตา คนของข้าได้ยินหม่าลี่อินวาดฝันกับกวางเหลียงอี้ เมื่อเห็นว่าเป็นภัยต่อนาง คนของข้าจึงนำมารายงานข้าด้วย” “...” “เบื้องต้นข้ามีหลักฐานที่กลุ่มนักเลงพวกนั้นสารภาพ เจ้าอยากดูหรือไม่” “อืม” เขายกชามสุราขึ้นจิบก่อนจะตอบรับ “นี่คือจดหมายรับสารภาพของนักเลงที่ดักปล้นรถม้าแต่ถูกข้าซ้อนแผนจับเป็นทั้งหมด ก่อนจะนำมาทรมานเพื่อเค้นความจริง” หยางซีซวนยื่นจดหมายที่เพิ่งนำออกมาจากอกเสื้อให้เขา “หม่าลี่อินชั่วช้ายิ่งนัก คิดจะให้พวกนักเลงข่มเหงนาง” จากคำสารภาพของนักเลง กวางเหลียงอี้เพียงแต่ตั้งใจทำให้นางตกใจ แต่หม่าลี่อินกลับซ้อนแผนให้นักเลงพวกนั้นข่มเหงนางก่อนที่กวางเหลียงอี้จะไปช่วย คงกลัวว่าหากเหมยเขียวม้าไม้ไผ่ของตนได้พบเจอนางจะเปลี่ยนใจ จึงสร้างมลทินให้ซูหนิงเซียน “เพราะเหตุนี้ข้าจึงแสร้งสติฟั่นเฟือนเพื่อจะได้อยู่ในจวนตระกูลซูต่อไป เพื่อจะได้ปกป้องนางและบิดาด้วยตนเอง” “เรื่องนี้เจ้าสามารถใช้ผ
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : คุณชายหมิงอี้เฉิน (1/2)
คุณชายหมิงอี้เฉิน เมื่อได้รับข่าวว่าสหายในวัยเด็กเดินทางกลับมาจากเมืองซานโจวแล้ว เขาจึงรีบไปหา แต่ใครจะคิดเล่าว่าการพบเจอครั้งนี้จะพ่วงบุรุษผู้นั้นมาด้วย ชายที่มองอย่างไรก็ไม่คล้ายคนสติฟั่นเฟือน ท่าทางออดอ้อนนั้นแลดูเหมือนบุรุษเจ้ามารยาเสียมากกว่า คุณชายหมิงเหม่อมองท้องฟ้ายามค่ำคืน แล้วยืนนิ่งราวกับกำลังรออะไรบางอย่าง “คุณชายขอรับ นี่ก็เป็นปลายยามไฮ่ (21.00-22.59) แล้ว น้ำค้างก็ลงมากแล้วอย่างไร...” บ่าวรับใช้คนสนิทยังกล่าวไม่ทันจบ คุณชายเจ้าของจวนก็เอ่ยวาจาแทรกขึ้นก่อน “เจ้าไปนอนก่อนเถิด ข้าจะยืนชมดาวอีกสักหน่อยก็จะไปนอนแล้ว” “ขอรับ” เมื่อคุณชายกล่าวเช่นนั้น บ่าวรับใช้คนสนิทก็ได้แต่เดินจากไป พรึ่บ บุรุษชุดดำกระโดดลงมาตรงหน้าเขาหลังจากบ่าวรับใช้เดินหายไปไม่นาน “มาแล้วหรือ” คุณชายหมิงเอ่ยวาจาทักทายผู้มาเยือน “เจ้าอยากพบข้าด้วยเหตุใด” หากบุรุษผู้นี้ไม่ค้นพบการมีตัวตนของผู้ติดตาม เขาก็คงคิดว่า ซือเย่ผู้นี้เป็นเพียงบัณฑิตอ่อนปวกเปียกที่ไม่กล้าฆ่าแม้แต่ไก่ “ท่านควรแจ้งถึงจุดประสงค์ในก
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : ท่านแม่กำลังไปตามหาน้องให้ (3/3)
“พี่ไม่ได้รังแกเจ้า พี่มอบความโปรดปรานให้เจ้า” “หน้าอกท่านแน่นเสียจริง” “หากเจ้าอยากลูบไล้ยามไร้อาภรณ์ ก็จงรีบกลับจวนกับพี่” “ไม่เอา ข้ายังไม่อยากกลับ กว่าจะได้ออกมาเที่ยวเช่นนี้ไม่ง่ายเลย ต้องขอบคุณท่านแม่นะเจ้าคะ ที่เมตตาข้า” “มิเป็นไรๆ เจ้าอยู่สนุกกับเหล่าชายงามต่อเถิด แม่ต้องกลับไปรับโทษ...ไม่ใช่ แม่ต้องรีบกลับแล้ว” กล่าวจบหยางฮูหยินก็หันไปมองใบหน้าบึ้งตึงของสามี ‘ครั้งนี้นางคงหยอกเย้าบุตรชายมากเกินไป จึงทำให้ฟูจวิน ของนางโกรธขึ้นมาจริงๆ’ ต่อจากนี้คงต้องทนปวดเอวเพื่อง้อท่านแม่ทัพใหญ่หลายคืนอีกแล้ว “ได้เจ้าค่ะ ประเดี๋ยวข้าจะสนุกกับพี่ชายคนงามแทนท่านแม่เองเจ้าค่ะ” นางกล่าวพลางลุกขึ้นแล้วทำท่าจะเดินโซซัดโซเซไปหากลุ่มชายงาม แต่กลับโดนสามีโอบรั้งเอวคอดกิ่วเอาไว้ “พี่ชายคนงามพวกนี้ อยากกลับไปพักผ่อนแล้ว เจ้าอย่าได้รบกวนพวกเขาเลย” น้ำเสียงที่เอ่ยกับฮูหยินตนช่างอ่อนโยนยิ่งนัก ต่างจากสายตาที่จ้องมองคล้ายจะเข้าขย้ำเหยื่อตรงหน้าของราชสีห์ “จริงหรือเจ้าคะพี่ชาย” “จริงขอรับ”
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : ท่านแม่กำลังไปตามหาน้องให้ (2/3)
“ท่านพ่อ คราวนี้ท่านแม่ทำเกินไปขอรับ” เขารีบฟ้องบิดาในทันที มารดาพาฮูหยินของเขามาเที่ยวหอชายงามเช่นนี้ เกิดนางติดใจเข้าจะทำเช่นไร “อย่าได้ห่วง พ่อจะจัดการลงโทษนางตามกฎของพ่อ เข้าไปด้านในกันเถิด” เพียงแค่คิดถึงบทลงโทษที่จะได้ใช้กับฮูหยินตนแล้ว ท่านแม่ทัพใหญ่ก็คล้ายจะอารมณ์ดีขึ้นมาเล็กน้อย แต่พอจะก้าวเท้าเข้าหอชายงาม ผู้ติดตามที่ถูกสั่งให้กีดกันคุณชายก็โผล่ออกมาขัดขวางตามคำสั่งของหยางฮูหยิน “พวกเจ้ากล้าขัดขวางข้าหรือ” น้ำเสียงที่ไม่คล้ายจะพอใจทำให้ผู้ติดตามของหยางฮูหยินรีบคุกเข่า “มิได้ขอรับ แต่พวกข้าน้อยถูกสั่งให้ขัดขวางคุณชายไม่ให้เข้าไปในที่แห่งนี้ขอรับ” กลิ่นอายสังหารของท่านแม่ทัพใหญ่ทำให้บุรุษชุดดำทั้งหมดหวั่นเกรงยิ่งนัก “พวกเจ้ากล้าขัดขวางบุตรชายข้าหรือ นายที่แท้จริงของพวกเจ้าคือใครจำได้หรือไม่” “ท่านแม่ทัพขอรับ” บรรดาผู้ติดตามพร้อมใจกันตอบรับ หากเทียบกันแล้วหยางฮูหยินนั้นรับมือง่ายกว่าท่านแม่ทัพมากนัก ‘ต้องขออภัยฮูหยินแล้วขอรับที่พวกข้าต้องเลือกฝั่งท่านแม่ทัพใหญ่’ บรรดาผู้ติดตามได้แต่แสร้
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : ท่านแม่กำลังไปตามหาน้องให้ (1/3)
ท่านแม่กำลังไปตามหาน้องให้ สิ่งแรกที่เขามักจะมองหาเมื่อกลับถึงจวนคือฮูหยินของเขาที่มักจะมายืนส่งยิ้มให้ แต่วันนี้กลับไม่เป็นเช่นนั้น นัยน์ตาดำกวาดมองไปทั่วบริเวณ จึงพบเด็กชายตัวน้อยกำลังนั่งเล่นตัวต่อไม้โดยมีแม่นมและสาวใช้คอยดูแลอยู่ ไร้เงาของผู้เป็นมารดา “หนิงเฉิง กำลังเล่นอันใดอยู่หรือลูก” เขาโบกมือไล่แม่นมและสาวใช้ออกไป ก่อนจะทรุดตัวนั่งลงสนทนากับบุตรชายวัยสามขวบที่คล้ายฉลาดเกินวัย “ตัวต่อไม้ขอรับท่านพ่อ” “นี่คืออันใด” หยางซีซวนชี้ไปยังตัวต่อที่ถูกต่อขึ้นมาคล้ายเรือนหลังเล็ก “เรือนของน้องชายขอรับ” “เรือนของหนิงเฉินหรือ น่าอยู่ไม่น้อย” เพราะบุตรชายคนเล็กอายุเพียงเจ็ดเดือน จึงต้องอยู่กับแม่นมไม่สามารถมาเล่นกับพี่ชายได้ “อืม...หรือเก็บไว้ให้น้องสาวดี” เด็กน้อยทำท่าครุ่นคิด “จะน้องชายหรือน้องสาว ก็เป็นน้องของเจ้าทั้งนั้น อย่าได้ลำเอียง เข้าใจหรือไม่” “ขอรับท่านพ่อ” “ท่านแม่ของเจ้าไปไหน เหตุใดพ่อจึงไม่เห็น” “ทะ ท่านแม่หรือขะ ขอรับ น่าจะนอนอยู่ระ เรือนนะขอรั
บุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า ตอนพิเศษ : เรื่องราวของท่านหมอ 2 (จบ) HAPPY(5/5)
ยามอยู่ในงานเลี้ยงองค์ชายห้าเกาะติดนางไม่ห่าง ทำให้นางรู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก “เจ้ากินเซาปิ่งมากถึงเพียงนี้ ระวังจะกินอาหารเลิศรสจานอื่นไม่ได้” “เซาปิ่งของจวนเสิ่นอร่อยถูกปากข้ามากเลยเจ้าค่ะ” ท่าทางกินของนางทำให้มุมปากหยักของเขายกยิ้มอย่างเอ็นดู “พี่ไม่แย่งเจ้าหรอก ค่อยๆ กินประเดี๋ยวติดคอ” “ข้า...” เซาปิ่งที่เซียวอ้ายช่างจับอยู่ตกลงบนพื้น สองมือของนางกุมอกเอาไว้ ท่าทางคล้ายจะขาดใจตายของนางทำให้เขาร้อนรน “อ้ายช่าง อ้ายช่างเจ้าเป็นอันใด เซาปิ่งติดคอใช่หรือไม่” หวงหลี่จื้อช่วยตบหลังให้นาง “ลี่จึ...ในเซาปิ่งมี อึกๆ” ท่าทางทุรนทุรายของคุณหนูเซียวและสีหน้าตื่นตระหนกขององค์ชายห้า ทำให้ผู้นำตระกูลเสิ่นรีบเข้ามาดูนางพร้อมกับเสิ่นฮูหยิน “เจ้าพยายามกินยานี้เข้าไปเร็วเข้า” “อึกๆ อึก” เพราะหายใจไม่ออก นางจึงดิ้นทุรนทุราย หวงหลี่จื้อเห็นท่าไม่ดี จึงเอายาใส่ปากแล้วป้อนให้นางด้วยปาก เขาบังคับให้นางกลืนยาลงไป การกระทำขององค์ชายคล้ายจะทำให้เกิดเสียงฮือฮา แต่มีหรือเขาจะสนใจ การช่วยช
